Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
maandag 24 juni 2024 om 23:14
Weet je wat ik denk? Dat dit allemaal doodeng is, dat je geen idee hebt hoe dat veranderen allemaal zou moeten en als je daar voorzichtig aan ruikt stort je eerst weer voor een week in en moet je weer uit een dal klimmen. Natuurlijk sta je niet te trappelen bij alles wat je ervaart, en ben je niet alleen maar positief en dankbaar. Lijkt me ook wat irrealistisch 
Ik denk dat je voor jezelf een ongelofelijk hoge standaard hanteert. Op sommige momenten wil je wel, maar je kan het (nog) niet. Op andere momenten wil je niet. Heel logisch. Je wil wel het eindresultaat, maar niet de pijn, het ongelofelijke harde werken, de onzekere uitkomst waarin misschien wel je hele zelfbeeld en daarmee misschien ook wel je hele wereld op zn kop komen te staan.
Ik denk dat je niet lui bent. En ook niet te stom om dit allemaal te kunnen. Dit is het effect van trauma. De pijn, de ambivalentie, de angst, het niet tot iets komen, het 'moeten' van dingen, het gevoel van falen. Het eeuwige schuldgevoel wat daaronder ligt of daar juist door veroorzaakt wordt.
Niet zo gek dat je daar niet altijd even goed mee om kan gaan. Je bent juist in therapie om dat te leren hè, je hoeft het niet allemaal al te kunnen. En dan val je terug op 'oude' manieren van reguleren, want die gevoelens moeten toch ergens heen. Dan doe je jezelf pijn. Dat is ok, want je hebt nog geen andere manieren tot je beschikking. Dat is geen onwil, dat is niet een kwestie van gewoon een beetje harder werken. Dat is onmacht. En dat is kut, maar dat mag er zijn.
Ik denk dat je voor jezelf een ongelofelijk hoge standaard hanteert. Op sommige momenten wil je wel, maar je kan het (nog) niet. Op andere momenten wil je niet. Heel logisch. Je wil wel het eindresultaat, maar niet de pijn, het ongelofelijke harde werken, de onzekere uitkomst waarin misschien wel je hele zelfbeeld en daarmee misschien ook wel je hele wereld op zn kop komen te staan.
Ik denk dat je niet lui bent. En ook niet te stom om dit allemaal te kunnen. Dit is het effect van trauma. De pijn, de ambivalentie, de angst, het niet tot iets komen, het 'moeten' van dingen, het gevoel van falen. Het eeuwige schuldgevoel wat daaronder ligt of daar juist door veroorzaakt wordt.
Niet zo gek dat je daar niet altijd even goed mee om kan gaan. Je bent juist in therapie om dat te leren hè, je hoeft het niet allemaal al te kunnen. En dan val je terug op 'oude' manieren van reguleren, want die gevoelens moeten toch ergens heen. Dan doe je jezelf pijn. Dat is ok, want je hebt nog geen andere manieren tot je beschikking. Dat is geen onwil, dat is niet een kwestie van gewoon een beetje harder werken. Dat is onmacht. En dat is kut, maar dat mag er zijn.
dinsdag 25 juni 2024 om 15:26
Maisnon, ik vind dat je het heel mooi zegt!
Avo, ik lees juist iemand die heel, heel hard aan het werk is. En dat werk is een lange termijn project, helaas was de snelcursus trauma oplossen in 3 weken. uitverkocht
En ik denk dat je goed opmerkt dat fijn niet hetzelfde als veilig is.
Je hoeft het niet te weten. En het is ook moeilijk voor te stellen dat je wereldbeeld niet klopt, dat het andere mensen zijn die dat wereldbeeld in je oor staan te toeteren. En dat doen ze zo hard dat jij jezelf niet meer kan horen.
Ik hoop dat door al het kabaal heen af en toe een stemmetje fluistert dat het juist fijn is om goed voor jezelf te zorgen. Misschien lukt het om daar soms heel even naar te luisteren.
Avo, ik lees juist iemand die heel, heel hard aan het werk is. En dat werk is een lange termijn project, helaas was de snelcursus trauma oplossen in 3 weken. uitverkocht
En ik denk dat je goed opmerkt dat fijn niet hetzelfde als veilig is.
Je hoeft het niet te weten. En het is ook moeilijk voor te stellen dat je wereldbeeld niet klopt, dat het andere mensen zijn die dat wereldbeeld in je oor staan te toeteren. En dat doen ze zo hard dat jij jezelf niet meer kan horen.
Ik hoop dat door al het kabaal heen af en toe een stemmetje fluistert dat het juist fijn is om goed voor jezelf te zorgen. Misschien lukt het om daar soms heel even naar te luisteren.
. Ben niet bijgelezen maar zag wel even voorbij komen dat Mepal vroeg of ik er nog was. Ik ben er nog/weer!
dinsdag 25 juni 2024 om 18:56
Mepal: mooie post als reactie op Avo. Ben het met jou en Maisnon eens.
Verder egopost, sorry.
Vanmiddag (tot bijna een uur geleden!) kennismakingsgesprek met nieuwe leidinggevende gehad (online). Eindelijk.
Kon ik ook eens een paar dingen bespreken en aangeven waarom ik mijn vaste contract nog niet getekend heb. Uiteindelijk tóch om salarisverhoging gevraagd. Ik wou het eigenlijk niet doen (durfde niet), maar ze vroeg op een bepaald moment 'is dit de reden waarom je nog niet getekend hebt?' Eh, nee.
Ze vond het knap dat ik het vroeg, want 'veel mensen vinden het moeilijk.' Ik trots op mezelf. Zegt man achteraf: ik had hoger ingezet. Ik heb nu gevraagd of ik 2 ipv 1 trede omhoog kan. Het verschil is niet veel, het verschil met 3 of zelfs 4 tredes omhoog is ook niet veel. Die schaal gaat echt heel langzaam omhoog. Tja. Het gaat mij niet eens zozeer om het geld (want parttime blijft er nog minder over), maar meer om de waardering. Vergeleken met de meeste collega's heb ik veel ervaring en de juiste papieren. Het aantal collega's is in bijna 3 jaar tijd verdubbeld. De meesten zijn ouder dan mij en hebben geen ervaring met het vak of de doelgroep. Sommigen zelfs niet met lesgeven
. Ik wel en het voelt nu niet helemaal eerlijk voor mij. Ik ben benieuwd, ze gaat het overleggen met mensen die mij beter kennen.
Ik was trots op mezelf totdat man dat zei.
Hij zegt: je hoeft niet zoals je zus te zijn (die tijdens een functioneringsgesprek een lease-auto eiste en ook kreeg terwijl ze alleen woon-werkverkeer binnen dezelfde stad had.) Ach ja.
Verder een heel fijn gesprek gehad waarin ik ook dingen heb aangegeven die ik al langere tijd niet fijn vind. Ook nog naar haar achtergrond gevraagd. Al met al een uur met haar gesproken.
Ik ga het nu lekker van me af schilderen!
Ik heb m'n best gedaan.
Verder egopost, sorry.
Vanmiddag (tot bijna een uur geleden!) kennismakingsgesprek met nieuwe leidinggevende gehad (online). Eindelijk.
Kon ik ook eens een paar dingen bespreken en aangeven waarom ik mijn vaste contract nog niet getekend heb. Uiteindelijk tóch om salarisverhoging gevraagd. Ik wou het eigenlijk niet doen (durfde niet), maar ze vroeg op een bepaald moment 'is dit de reden waarom je nog niet getekend hebt?' Eh, nee.
Ze vond het knap dat ik het vroeg, want 'veel mensen vinden het moeilijk.' Ik trots op mezelf. Zegt man achteraf: ik had hoger ingezet. Ik heb nu gevraagd of ik 2 ipv 1 trede omhoog kan. Het verschil is niet veel, het verschil met 3 of zelfs 4 tredes omhoog is ook niet veel. Die schaal gaat echt heel langzaam omhoog. Tja. Het gaat mij niet eens zozeer om het geld (want parttime blijft er nog minder over), maar meer om de waardering. Vergeleken met de meeste collega's heb ik veel ervaring en de juiste papieren. Het aantal collega's is in bijna 3 jaar tijd verdubbeld. De meesten zijn ouder dan mij en hebben geen ervaring met het vak of de doelgroep. Sommigen zelfs niet met lesgeven
. Ik wel en het voelt nu niet helemaal eerlijk voor mij. Ik ben benieuwd, ze gaat het overleggen met mensen die mij beter kennen.Ik was trots op mezelf totdat man dat zei.
Hij zegt: je hoeft niet zoals je zus te zijn (die tijdens een functioneringsgesprek een lease-auto eiste en ook kreeg terwijl ze alleen woon-werkverkeer binnen dezelfde stad had.) Ach ja.
Verder een heel fijn gesprek gehad waarin ik ook dingen heb aangegeven die ik al langere tijd niet fijn vind. Ook nog naar haar achtergrond gevraagd. Al met al een uur met haar gesproken.
Ik ga het nu lekker van me af schilderen!
Ik heb m'n best gedaan.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 25 juni 2024 om 20:53
Eefje 
ID, goed gedaan!
Niet vergelijken met je zus hoor. Waarschijnlijk is onderhandelen voor haar makkelijk. Voor jou niet. En je hebt het toch maar mooi gedaan MET resultaat. Dus daar mag je best een beetje trots op zijn en jezelf de credits voor geven!
Avo, ik heb mijn bericht hierboven samengevat in een plaatje
ID, goed gedaan!
Niet vergelijken met je zus hoor. Waarschijnlijk is onderhandelen voor haar makkelijk. Voor jou niet. En je hebt het toch maar mooi gedaan MET resultaat. Dus daar mag je best een beetje trots op zijn en jezelf de credits voor geven!
Avo, ik heb mijn bericht hierboven samengevat in een plaatje
dinsdag 25 juni 2024 om 21:46
Klinkt goed Eefje!!! Lekker loslaten. 
Wat fijn dat dat zo lukte.
Lekker bezig Diva! Vergelijk je maar met mij. Ik heb nog nooit salarisverhoging gevraagd of onderhandeld over een contract. Dus superknap.
Mepal, je samenvatting 
Maisnon, ik moet module 2,4 en 5 nog kijken. Ik zit het enorm uit te stellen. Maar 4 is de moeite waard begrijp ik?
Wat fijn dat dat zo lukte. Lekker bezig Diva! Vergelijk je maar met mij. Ik heb nog nooit salarisverhoging gevraagd of onderhandeld over een contract. Dus superknap.
Mepal,
je samenvatting Maisnon, ik moet module 2,4 en 5 nog kijken. Ik zit het enorm uit te stellen. Maar 4 is de moeite waard begrijp ik?
woensdag 26 juni 2024 om 00:27
Dank jullie wel!
Dit is ook mijn eerste keer ooit dat ik om salarisverhoging hebt gevraagd. Onderhandeld over contract / salaris ook eigenlijk niet. Toen ik dienst kwam, vroegen ze hoeveel ik eerst verdiende en gingen daar een trede boven zitten. Ik had toen net 1,5 jaar thuis gezeten en was al blij dat ik iets omhoog ging ten opzichte van mijn laatste baan, dus heb toen niet verder onderhandeld. Nu denk ik: gemiste kans. Ook omdat die schaal zo langzaam oploopt.
Nu duimen dat het gaat lukken. Ze ging overleggen en daarna moet het contract nog aangepast worden. Fingers crossed.
Achteraf ben ik toch wel trots op mezelf dat ik het toch gedurfd heb te vragen.
Dit is ook mijn eerste keer ooit dat ik om salarisverhoging hebt gevraagd. Onderhandeld over contract / salaris ook eigenlijk niet. Toen ik dienst kwam, vroegen ze hoeveel ik eerst verdiende en gingen daar een trede boven zitten. Ik had toen net 1,5 jaar thuis gezeten en was al blij dat ik iets omhoog ging ten opzichte van mijn laatste baan, dus heb toen niet verder onderhandeld. Nu denk ik: gemiste kans. Ook omdat die schaal zo langzaam oploopt.
Nu duimen dat het gaat lukken. Ze ging overleggen en daarna moet het contract nog aangepast worden. Fingers crossed.
Achteraf ben ik toch wel trots op mezelf dat ik het toch gedurfd heb te vragen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 28 juni 2024 om 04:15
Avo, kan internal family system model voor jou helpend zijn om te plaatsen waarom je je soms zo voelt/denkt handelt en dag erna totaal anders? Zoek maar eens op. Is best wel een fijne manier vind ik om dat te zien. Ook is de manier van veranderen dan prettiger. Je lijkt wel delen je hebben geholpen maar nu minder nodig zijn.
Maar ze hoeven niet weg!
Maar ze hoeven niet weg!
zaterdag 29 juni 2024 om 07:33
Vorige week echt heel goed. Tot afgelopen dinsdag zo' n beetje. Was in tijden niet zo ontspannen geweest. Het was heerlijk.
Helaas volgt daarop weer een dip en die is woensdag/donderdag gestart. Vannacht rond 3 uur wakker, kon niet meer verder slapen. Mijn eigen lelijke kritische stemmetje vindt vanalles van mezelf en dat is niet mooi. Op deze momenten wil ik
zaterdag 29 juni 2024 om 23:03
Wat naar Mepal. Kan je het een beetje het hoofd bieden?
Licht, wat ik erover las klinkt wel mooi. ik weet niet zo goed hoe ik mezelf momenteel moet plaatsen of verklaren. Dat laat ik aan Maisnon over
.
Maar op zich spreekt het me wel aan.
Licht, wat ik erover las klinkt wel mooi. ik weet niet zo goed hoe ik mezelf momenteel moet plaatsen of verklaren. Dat laat ik aan Maisnon over
. Maar op zich spreekt het me wel aan.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 02-07-2024 10:24
79.51% gewijzigd
zondag 30 juni 2024 om 09:42
Maar ik weet ook dat dit is wat ik doe: iemand in mijn hoofd slecht maken, nutteloos maken, zodat ik afscheid en afstand kan nemen zonder teveel pijn. Om te voorkomen dat ik ooit nog door ze geraakt wordt.
Wauw. Dit slaat zo de spijker op z'n kop hoe ik omga met relaties. Ook ik weet inmiddels dat ik dit doe, maar ik heb het nog nooit door een ander opgeschreven gezien of uitgesproken gehoord. Dat komt wel binnen, ik ben niet de enige.
Avo je weet eigenlijk wel wat je zou moeten doen mbt coach he? Diep ademhalen, gaan en bespreekbaar maken. Zooo moeilijk om niet je instinct van alles verbergen of wegrennen te volgen. Je beschermingsmechanismes van vroeger.
Ik herken het zo goed. En ik heb ook gemerkt dat het oefenen met bespreekbaar maken me sterkt. Want het pakt eigenlijk altijd goed uit en de relatie wordt erdoor verbeterd, het vermindert stress en spanning. Maar het is echt oefenen, en lukt me ook lang nog niet altijd. Maar als het weer eens is gelukt dan sterkt het.
Wat ik zelf ook merk nu, en misschien zit jij ook in zo'n fase: het gaat wel redelijk. En dan wil ik niet naar de pijn. Ik wil er niet mee bezig zijn. Laat maar, het gaat wel. Ik stop het weer weg. Nu twijfel ik aan therapie (ga ik wel doen hoor), ben hier minder, lees geen boeken meer, wil gewoon ook lalala zingen om gevoelens te overstemmen en gewoon van de zomer genieten. Alles wat daar onder zit gewoon daaronder laten zitten. Kost teveel energie, doet pijn. Het zal wel lukken om het te laten.
Toen ik van de winter op een dieptepunt zat wilde ik het aan gaan, er doorheen gaan, het kon toch niet erger worden, en zo gaat het echt niet meer. Kom maar door, dacht ik toen. Nu niet meer, nu wil ik niet, denk ik dat de kosten hoger zijn dan de baten.
Maar zo werkt het natuurlijk niet. Want als ik niks doe is het wachten op het volgende dieptepunt. Heb er al zoveel gehad en steeds dieper. Dus ik ga er wat mee doen. Maar ik heb er geen zin in.
Wauw. Dit slaat zo de spijker op z'n kop hoe ik omga met relaties. Ook ik weet inmiddels dat ik dit doe, maar ik heb het nog nooit door een ander opgeschreven gezien of uitgesproken gehoord. Dat komt wel binnen, ik ben niet de enige.
Avo je weet eigenlijk wel wat je zou moeten doen mbt coach he? Diep ademhalen, gaan en bespreekbaar maken. Zooo moeilijk om niet je instinct van alles verbergen of wegrennen te volgen. Je beschermingsmechanismes van vroeger.
Ik herken het zo goed. En ik heb ook gemerkt dat het oefenen met bespreekbaar maken me sterkt. Want het pakt eigenlijk altijd goed uit en de relatie wordt erdoor verbeterd, het vermindert stress en spanning. Maar het is echt oefenen, en lukt me ook lang nog niet altijd. Maar als het weer eens is gelukt dan sterkt het.
Wat ik zelf ook merk nu, en misschien zit jij ook in zo'n fase: het gaat wel redelijk. En dan wil ik niet naar de pijn. Ik wil er niet mee bezig zijn. Laat maar, het gaat wel. Ik stop het weer weg. Nu twijfel ik aan therapie (ga ik wel doen hoor), ben hier minder, lees geen boeken meer, wil gewoon ook lalala zingen om gevoelens te overstemmen en gewoon van de zomer genieten. Alles wat daar onder zit gewoon daaronder laten zitten. Kost teveel energie, doet pijn. Het zal wel lukken om het te laten.
Toen ik van de winter op een dieptepunt zat wilde ik het aan gaan, er doorheen gaan, het kon toch niet erger worden, en zo gaat het echt niet meer. Kom maar door, dacht ik toen. Nu niet meer, nu wil ik niet, denk ik dat de kosten hoger zijn dan de baten.
Maar zo werkt het natuurlijk niet. Want als ik niks doe is het wachten op het volgende dieptepunt. Heb er al zoveel gehad en steeds dieper. Dus ik ga er wat mee doen. Maar ik heb er geen zin in.
zondag 30 juni 2024 om 12:41
Ja zwart/wit gedrag, zo heeft een therapeut het bij mij ook weleens genoemd. En de term 'borderline kenmerken' is ook wel eens gevallen. Nu heet het complexe PTSS.
Vanaf de eerste keer dat ik gekwetst word in een relatie ga ik in m'n hoofd afstand nemen, steeds niet-leuke dingen van de ander in m'n hoofd herhalen, lijstjes maken. Mezelf voorbereiden op een eventuele breuk. Het is een self-fullfilling prophecy want op een gegeven moment is de afstand zo groot dat ik hem niet meer terug kan overbruggen, dan is het gevoel helemaal op. Vroeger was ik me er niet van bewust. In m'n eerste serieuze relatie zie ik het nu zo duidelijk terug. Nu wel ervan bewust, maar alsnog heel moeilijk om er weerstand aan te bieden. Het is gewoon te eng om iemand dicht bij te laten komen. De pijn van een breuk met een dichtbij-iemand is ondragelijk.
Ik vind het ook zo gemeen van mezelf. Want idd, ik nam de ander er ook helemaal niet in mee, die wist van niks. Dat probeer ik nu wel anders te doen, maar zo moeilijk.
Ik probeer mezelf idd maar een beetje 'vakantie' te geven van de ellende, om het dan bij begin therapie in aug weer aan te gaan. Maar daar voel ik me dan weer schuldig over. Dat ik niet hard genoeg m'n best doe. En dat ik misschien niet 'erg' genoeg ben voor therapie, want ik kan het nu toch ook? Ik weet wel dat ik nu iets rustiger ben juist doordat ik die stip op de horizon heb, maar toch is het lastig mezelf toe te staan het even een beetje te laten. Lui.
Vanaf de eerste keer dat ik gekwetst word in een relatie ga ik in m'n hoofd afstand nemen, steeds niet-leuke dingen van de ander in m'n hoofd herhalen, lijstjes maken. Mezelf voorbereiden op een eventuele breuk. Het is een self-fullfilling prophecy want op een gegeven moment is de afstand zo groot dat ik hem niet meer terug kan overbruggen, dan is het gevoel helemaal op. Vroeger was ik me er niet van bewust. In m'n eerste serieuze relatie zie ik het nu zo duidelijk terug. Nu wel ervan bewust, maar alsnog heel moeilijk om er weerstand aan te bieden. Het is gewoon te eng om iemand dicht bij te laten komen. De pijn van een breuk met een dichtbij-iemand is ondragelijk.
Ik vind het ook zo gemeen van mezelf. Want idd, ik nam de ander er ook helemaal niet in mee, die wist van niks. Dat probeer ik nu wel anders te doen, maar zo moeilijk.
Ik probeer mezelf idd maar een beetje 'vakantie' te geven van de ellende, om het dan bij begin therapie in aug weer aan te gaan. Maar daar voel ik me dan weer schuldig over. Dat ik niet hard genoeg m'n best doe. En dat ik misschien niet 'erg' genoeg ben voor therapie, want ik kan het nu toch ook? Ik weet wel dat ik nu iets rustiger ben juist doordat ik die stip op de horizon heb, maar toch is het lastig mezelf toe te staan het even een beetje te laten. Lui.
zondag 30 juni 2024 om 13:49
Ohhhh ja, dat! Voor jij mij verlaat, verlaat ik jou! Ik ga niet verlaten worden. Gaat mij niet gebeuren.
Hoe treurig.
Nee ik wil niet gaan liggen marineren in ellende, ik moet aan mezelf werken. Oefenigen doen, lezen over dit onderwerp, beter voor mezelf zorgen, een nieuwe baan zoeken, me voorbereiden, anticiperen, doen. Zoiets. Maar dat het misschien best verstandig is even 'relatieve rust' te nemen als dat gaat, dat weet ik wel. Zegt haptotherapeut ook: geniet er maar van, het komt heus wel weer.
Moe ben ik wel ja, bekaf ook. Maar waarvan dan? Ik doe toch niks nuttigs? Het gaat toch best goed? Dus het zal wel lui zijn
(heb de hele dag nog niks gedaan, te moe/lui om van de bank te komen)
Pfff gedoe allemaal. Beter kop in het zand.
Ik hoor wat je zegt hoor
(en ik zal mezelf nu toch even naar buiten gaan slepen)
Hoe treurig.
Nee ik wil niet gaan liggen marineren in ellende, ik moet aan mezelf werken. Oefenigen doen, lezen over dit onderwerp, beter voor mezelf zorgen, een nieuwe baan zoeken, me voorbereiden, anticiperen, doen. Zoiets. Maar dat het misschien best verstandig is even 'relatieve rust' te nemen als dat gaat, dat weet ik wel. Zegt haptotherapeut ook: geniet er maar van, het komt heus wel weer.
Moe ben ik wel ja, bekaf ook. Maar waarvan dan? Ik doe toch niks nuttigs? Het gaat toch best goed? Dus het zal wel lui zijn
(heb de hele dag nog niks gedaan, te moe/lui om van de bank te komen)
Pfff gedoe allemaal. Beter kop in het zand.
Ik hoor wat je zegt hoor
(en ik zal mezelf nu toch even naar buiten gaan slepen)
zondag 30 juni 2024 om 16:30
Avo, duurt meestal een paar dagen en dan heb ik uitgevogeld waar het in zit. Daarna kalmeert de boel weer. Ik merk wel dat ik er beter mee om kan gaan ook al voelt zo'n dip (eigenlijk is het een soort angstaanval) echt eindeloos. Het gaat ook vaak over hetzelfde, ik ben echt een ezel die zich 100 keer aan dezelfde steen stoot.
IFS ben ik trouwens ook tegen gekomen in traumasporen van Bessel vd Kolk. Bij jou Avo, zie ik ook regelmatig dat je vanuit verschillende " delen" spreekt.
Eefje en Avo, wat moet dit jullie bakken met energie kosten. En jullie gaan het toch aan! Ook al gaat het met allerlei moeilijkheden, twijfels en kop in het zand neigingen gepaard.
Het heeft ook niet allemaal in 1x. Stap voor stap.
IFS ben ik trouwens ook tegen gekomen in traumasporen van Bessel vd Kolk. Bij jou Avo, zie ik ook regelmatig dat je vanuit verschillende " delen" spreekt.
Eefje en Avo, wat moet dit jullie bakken met energie kosten. En jullie gaan het toch aan! Ook al gaat het met allerlei moeilijkheden, twijfels en kop in het zand neigingen gepaard.
Het heeft ook niet allemaal in 1x. Stap voor stap.
maandag 1 juli 2024 om 14:32
Gatver wat naar Avo! En wat zonde!
Iemand die uit het niets begint te schreeuwen (?) tegen anderen voelt heeeel onveilig. Kan me je eerste reactie herl goed voorstellen. Ik krijg daar ook buikpijn van, zelfs als het maar de buren door de muren heen zijn.
Maar, je bent dus niet de enige die dit ongehoord vindt. Is dit de eerste keer dat het gebeurt? Of is er al langer sprake van een langzaam erin sluipende onveilige sfeer? Als het de eerste keer is kan het misschien nog draaien. Maar als het al langer bestaat zijn misschien drastische maatregelen nodig idd... Wat zou het zonde zijn als je hier niet gewoon door kunt gaan zoals je gaat. Volgens mij is week voor jou nou ook net een (meestal) relatief stabiele factor?
Is het bespreekbaar te maken, misschien wel hogerop?
Iemand die uit het niets begint te schreeuwen (?) tegen anderen voelt heeeel onveilig. Kan me je eerste reactie herl goed voorstellen. Ik krijg daar ook buikpijn van, zelfs als het maar de buren door de muren heen zijn.
Maar, je bent dus niet de enige die dit ongehoord vindt. Is dit de eerste keer dat het gebeurt? Of is er al langer sprake van een langzaam erin sluipende onveilige sfeer? Als het de eerste keer is kan het misschien nog draaien. Maar als het al langer bestaat zijn misschien drastische maatregelen nodig idd... Wat zou het zonde zijn als je hier niet gewoon door kunt gaan zoals je gaat. Volgens mij is week voor jou nou ook net een (meestal) relatief stabiele factor?
Is het bespreekbaar te maken, misschien wel hogerop?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
