Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3

01-03-2024 21:50 2392 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 02-07-2024 10:22
99.82% gewijzigd
..
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 02-07-2024 10:23
99.04% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve Avo, die ruimte heb je alleen maar in je hoofd verspeeld. Jij hebt niks geks, naars, onaardigs gedaan waardoor zij anders over jou denkt sinds de laatste keer dat je gecheckt hebt.
Jouw hoofd heeft wat er gebeurd is (afzeggen) bekeken, en nog eens bekeken en ingevuld over het hoe en het waarom.
Van de week schreven jullie zo mooi over het proces van aantrekken en afstoten voordat jezelf afgewezen kan worden. Heel begrijpelijk gezien de dingen die er in het verleden gebeurd zijn. Het is iets waar je wel zelf de controle over kan hebben. En waarom zou je die ander vertrouwen.
Heb je door dat je nu precies dit aan het doen bent in de relatie tot coach? Ze komt erg dichtbij, maar is niet perfect. Logisch, want ze is een mens. Maar beide maakt je zo angstig dat je hoofd de afgelopen dagen op hol is geslagen, invult hoe zij wel niet over je moet denken, maar ook dat zij niet goed is. Want dat maakt het makkelijker om haar los te laten.

Ik snap dat het super moeilijk is, maar ik zou niet afzeggen. Als je het niet durft te zeggen zou je een stukje van hier kunnen kopiëren om duidelijk te maken hoe je je voelt. Schrijven heeft je in het verleden wel vaker geholpen om iets heel moeilijks duidelijk te maken toch?
.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 02-07-2024 10:23
99.56% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ah, dan snap ik waar de weerstand en paniek vandaan komt. Was er een uitleg waarom je niet kon mailen?

Blijft mijn vraag: zou je kunnen gaan en het kunnen opschrijven? En dan niks zeggen, alleen maar het briefje geven. In dat briefje kan je aangeven wat er gebeurd. Dat je het gevoel hebt af te moeten wijzen omdat je jezelf afgewezen voelt. Dat je bang bent dat het escaleert. Dat je niet meer weet wat te doen, of hoe je terug moet.

Ik snap dat jouw relatie met coach ingewikkeld is, en dat je je misschien ook afhankelijk voelt. Maar jij mag ook aangeven wat jij moeilijk vindt, waar jouw grens ligt. Het liefst natuurlijk op een constructieve manier. De vraag is, wat er voor nodig om dat te laten lukken?
Ik weet het niet.

Opschrijven misschien wel. Geven pfoei.
Ik ga het opschrijven proberen. Tnx.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is lastig hè Avo. Ik herken je worsteling heel erg.
Ik hoop dat het je lukt om het op te schrijven of coach het stukje hier te laten lezen. Misschien een screenshot zodat je echt alleen hoeft laten te zien wat je wilt laten zien?
Opschrijven is ook een optie als dat sneller leidt tot het delen van de tekst.

Ik vind het ontzettend knap hoe je kunt beschrijven hoe het werkt voor jou.

Succes!
(Sorry dat ik even kom inbreken, ik wilde vooral laten weten dat ik je worsteling herken.)
Godver.
Ik was er.
Te laat, want niet wel niet schiet op.
Grote grijns geouwehoer.
Na half uur wat ik had willen bespreken.
Joe. Stilte.
Ze wist dat het al natuurlijk.
Bespreken moeilijk.
Had ze een cadeautje mee.
* VloEk*
Een mini-coach-knuffel.
Ik probeer hier de boel kapot te maken.
Je op afstand te houden. Niet geraakt te worden.

Voor mij.
Een cadeautje. Een knuffeltje.
Het meisje is zo blij.
En argwanend. En blij.

Shitzooi.
Sorrie.
Sorrie voor alle drama in niets en het gedoe enzo.
Sorrie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ontzettend goed dat je gegaan bent! Dat heeft vast gevoeld alsof je heel veel grenzen over moest.

Ik weet dat het nu voelt als drama schoppen, maar dat is niet zo. Dit is oefenen. Oefenen met iets wat ontzettend moeilijk en ingewikkeld voelt. Oefenen in voelen, in herkennen wat er gebeurd, in niet meteen afwijzen en ervaren dat een relatie soms even onder spanning kan komen te staan, maar dat dat niet betekent dat je fout of niets meer waard bent. Dat je soms onverwacht iets terug krijgt, iets waardevols, en hoe je daar mee om kan gaan.

Oefenen betekent: met vallen en opstaan. Het hoeft niet meteen allemaal goed en perfect. Dat betekent dus ook dat je hier altijd zoveel als je wil mag praten over hoe eng, moeilijk, enz. Dat het vast fout gaat. En verbaasd, verwonderd en verward mag zijn als je verwachtingen niet bleken te kloppen. Ook dan zijn we hier.

Ik ben trots op jou en je meisje (en dat was ik ook geweest als je niet gegaan was).
Tranen.
Ik snap het niet, maar je raakt me enorm.
Dankjewel.
Avo, ik kan het niet beter verwoorden dan Maisnon. Dus ik sluit me er gewoon bij aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
:cheer2: supergoed Avo. Het zag eruit als de Mount Everest maar je bent toch weer over die berg heengeklommen. :high5:

Zeker geen sorry voor zeggen. En verder wat Maisnon zegt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat Maisnon zegt. Niks aan toe te voegen hoe knap je het gevecht bent aangegaan!
Jongens... hou eens op zeg.
Ik bedoel.
Ik maakte een drama over dat ik naar een afspraak moest met iemand. Een afspraak die ik zelf gemaakt had, met iemand die ik graag mag.

Ik lees wat je schrijft Maisnon.. het raakt de kern weer zo. En het begrip, geduld, vriendelijkheid.
Het blijft zo onbegrijpelijk. Lief. Tranerig.
En ook een beetje beschamend. Want waar gaat het over.
Welk normaal mens heeft er een soort digitaal applaus nodig om naar een afspraak te gaan zeg.

Ik zou je ondertussen gewoon graag regelmatig ook betalen voor je therapeutisvhe diensten. Dat maakt het een stuk minder gênant dit.

Zo eindeloos geduldig. Vriendelijk blijvend.
Begripvol.



* Er is overigens een klein meisje heel blij met haar knuffel*
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee hoor, ik doe niet aan betaling! Ben gewoon iemand die jou (en anderen) het beste gunt, en het soms handig weet te formuleren :)
Snap wel dat het dan lekker wat afstandelijker en meer in evenwicht voelt, maar ook dat is een soort van oefening. Soms zijn mensen bereid om tijd en aandacht in iemand (jou) te steken omdat ze meeleven (dat is niet hetzelfde als medelijden hebben), iets herkennen, je het beste gunnen, of je gewoon een aardig mens vinden voor zover ze dat kunnen beoordelen. Ook iets om mee te dealen :P
Alle reacties Link kopieren Quote
Het was niet “gewoon” een afspraak. Het was heel veel voor jou. Een drempel, een berg. Je bent het aangegaan en natuurlijk bagataliseer je nu je eigen prestatie, juist dat is de dynamiek.

Ik reageerde omdat ik je worsteling herken en weet hoe moeilijk het dan is om te gaan en jezelf te laten zien. Dat mag gezegd worden. Ook al is dat lastig voor jou om te accepteren.

En verder weer wat Maisnon zegt. ;)
Dankjewel Butterfly. Lief dat je dat zo benadrukt. Lukt het jou het aan te gaan?


Maisnon, zou inderdaad een stuk veiliger en begrijpelijker zijn. :proud:
Het is een cadeautje dat je het zo lijkt te begrijpen. Dankje heel erg wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij mij lukt niks Avo. Ik heb geen therapie ondanks het wel nodig te hebben. Nog een lange weg te gaan.

Hoe gaat het nu met je?
Oh, dat lijkt me best een eenzame strijd dan Butterfly. Of heb je andere mensen met wie je die worstelingen kan delen?
Zou je therapie willen?
Ik heb ook geen therapie overigens, officieel. 😁

Het gaat nu ehm, moe (nacht niet geslapen, en vanavond extra gewerkt)maar nog gaande op adrenaline.
Een OMG er is iets heel ergs gebeurd vandaag gevoel. En dan 'ohja, knuffeltje o_o '.
Stuiterstuiteratuiter.
Verder is het nog een soort van totale verwarring.
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik wil van de hulp af. Maarja beetje praten is toch fijn. Lastig hoor
Merk dat vooral het wachten op de afspraak lastig is. Vaak ben ik zelf dan al verder. Maar wel hondsmoe.
Dutjes tussendoor. Vol hoofd.
Dingen vergeten.
Waarom stond ik stond voor de koelkast?
Waar heb ik mijn sleutel gelegd.
Sowieso je fiets op slot zetten is handig. Gelukkig stond hij er nog.

Ergste nu is dat het libido weg is. Waar ik in de rot periode nog beetje blij van werd. Voelde dat ik er was. Is nu weg. Boehoe
Dus toch met (tegenzin) doen of wat zouden jullie doen?
Vind eigenlijk wel best. Wan lt moet er even niet aan denken dat gezweet en geplak. Maar wel het blije gevoel en je leven te voelen mis ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik lees hier vooral mee. Veel herkenning ondanks dat de oorzaak anders is, het is fijn (dat klinkt fout) om te lezen dat ik niet de enige ben met deze struggles.

Zoals de adrenaline. Zo herkenbaar. Het gestuiter omdat je geen idee hebt wat je met jezelf aan moet. Daarna komt bij mij de leegte. Is dat bij jou ook?
butterfly_fly wijzigde dit bericht op 03-07-2024 06:30
Reden: Knip
58.07% gewijzigd
Ja. Ook zo vaak.
Fijn dat je wel hulp hebt. Ik zal niet verder vragen dan ivm herkenbaarheid.

Monstrea, waarom wil je van de hulp af?
Ik herken het wachten op de afspraak, en zelf al van alles gedaan/gedacht hebben.
Sowieso levert het een hoop stress op.
Maar duidelijk ook een hoop oefening, en toch ook een plek om te sparren, ventileren en überhaupt te proberen ruimte in te nemen.
Libido: nooit veel gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Uitgenodigd voor afscheid collega, ik zou gaan, maar neig naar afzeggen. Ik zie op tegen de drukte en het niet weten hoe en wat. We hebben een gezamenlijk cadeau, moet ik dan alsnog iets meenemen? Wat doe ik aan? Hoelaat kom ik? Precies op tijd? (Haal ik al niet.) En dan kom ik later, staat iedereen daar al. Ik ben niet goed in small talk. Ik wil maar kort gaan, maar hoe kom ik dan op een nette manier weg? Ik weet het niet, ik heb mijn hobby ervoor afgezegd maar zou 100x liever daarheen gaan. En ik neig er nu naar met een smoesje af te zeggen en dan alsnog lekker naar mijn hobby te gaan. Deze week ook al teamuitje gehad (team van >100 man).

Nog 30 minuten om te beslissen. :@@:
Maar ik voel me nu al zwak dat ik in feite gewoon niet durf en nu naar redenen zit te zoeken om niet te hoeven gaan.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Omdat ik niet verder kom avo.
Plus veel klachten en wisselende buien. Vreselijk.

Diva, ben je toch gegaan?

Ik loop van alles weg. Momenteel veel aan het wandelen. Steeds verder. Pijn in voeten rug. Hup gewoon door. Dan voel ik dat ik er ben. Anders is het echt een waas. Ik slaap of zweef. Ben er niet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven