Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
dinsdag 9 juli 2024 om 21:13
dinsdag 9 juli 2024 om 21:51
Wat fijn Olle! 
@ Avo: ik had inderdaad geen energie op dat moment. 's Middags gewerkt, een bewerkelijke groep die veel van me vraagt en toen snel naar huis, supermarkt, magnetronmaaltijd en toen had ik eigenlijk al weg gemoeten. En ik voelde aan alles: ik wil niet. Ik wil gewoon een ontspannen avond ipv haasten en leuk en sociaal doen.
Eerder die week ook al teamuitje gehad, sowieso de laatste tijd een aantal ergernissen op het werk (ook besproken, maar ik blijf me ongehoord voelen), dus dat hielp ook niet mee.
Gelukkig waren er dusdanig veel mensen dat ik niet gemist ben. Ook iets waar ik me schuldig over voelde: als er maar geen onnodig geld aan mij uitgegeven is. Maar dat is dus niet zo.
Ook nog met betreffende collega geappt en ik zie haar begin september als het goed is nog op het afscheid van een andere collega. Kijken hoe ik dat ga regelen, zodat ik daar wel heen kan. Misschien kan ik met iemand meerijden, anders durf ik daar ook niet heen. Daar komen nog veel meer mensen.
@ Avo: ik had inderdaad geen energie op dat moment. 's Middags gewerkt, een bewerkelijke groep die veel van me vraagt en toen snel naar huis, supermarkt, magnetronmaaltijd en toen had ik eigenlijk al weg gemoeten. En ik voelde aan alles: ik wil niet. Ik wil gewoon een ontspannen avond ipv haasten en leuk en sociaal doen.
Eerder die week ook al teamuitje gehad, sowieso de laatste tijd een aantal ergernissen op het werk (ook besproken, maar ik blijf me ongehoord voelen), dus dat hielp ook niet mee.
Gelukkig waren er dusdanig veel mensen dat ik niet gemist ben. Ook iets waar ik me schuldig over voelde: als er maar geen onnodig geld aan mij uitgegeven is. Maar dat is dus niet zo.
Ook nog met betreffende collega geappt en ik zie haar begin september als het goed is nog op het afscheid van een andere collega. Kijken hoe ik dat ga regelen, zodat ik daar wel heen kan. Misschien kan ik met iemand meerijden, anders durf ik daar ook niet heen. Daar komen nog veel meer mensen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 9 juli 2024 om 23:11
Joh, wat naar Tyche!
En niets te zeuren, er is altijd wel iets om over te klagen. Zelfs als het leven perfect is kan je haar slecht zitten of je geprikt zijn door een mug. Leed is relatief, en je eigen sores altijd hoofdvullend.
En duh, weet ik dat je ook onder goede omstandigheden labiele Lea kan zijn.
Queen of de goede omstandigheden, altijd weer een crisisje hier of daar.
Lukt het een beetje om om te gaan met je tranen en emoties?
Kunnen we wat voor je doen?
Olle, ik heb je berichtjes gewist, maar goed nieuws begrijp ik! Ben je nu helemaal klaar dan en gezond? Ben nieuwsgierig naar je coach. (okee, ik ben gewoon nieuwsgierig. Punt.)
Diva, bedenk vast wat dingen die je kunnen helpen idd.
Meerijden, als dat energie scheelt. Wat simpele zinnetjes die een kletspraatje kunnen startten. De meeste mensen willen namelijk best heel graag een praatje maken, maar vinden het ook gewoon lastig.
En als je samen rijdt, kom je ook vaak samen binnen. Dat vind ik altijd de grootste drempel. Ergens alleen naar binnen moeten, en maar hopen dat je dan een bekende ziet.
Ik ben dus vaak degene die aanbied om te rijden en de bob te zijn. Wordt meestal gewaardeerd, en ik hoef niet alleen naar binnen.
En niets te zeuren, er is altijd wel iets om over te klagen. Zelfs als het leven perfect is kan je haar slecht zitten of je geprikt zijn door een mug. Leed is relatief, en je eigen sores altijd hoofdvullend.
En duh, weet ik dat je ook onder goede omstandigheden labiele Lea kan zijn.
Queen of de goede omstandigheden, altijd weer een crisisje hier of daar.
Lukt het een beetje om om te gaan met je tranen en emoties?
Kunnen we wat voor je doen?
Olle, ik heb je berichtjes gewist, maar goed nieuws begrijp ik! Ben je nu helemaal klaar dan en gezond? Ben nieuwsgierig naar je coach.
(okee, ik ben gewoon nieuwsgierig. Punt.)Diva, bedenk vast wat dingen die je kunnen helpen idd.
Meerijden, als dat energie scheelt. Wat simpele zinnetjes die een kletspraatje kunnen startten. De meeste mensen willen namelijk best heel graag een praatje maken, maar vinden het ook gewoon lastig.
En als je samen rijdt, kom je ook vaak samen binnen. Dat vind ik altijd de grootste drempel. Ergens alleen naar binnen moeten, en maar hopen dat je dan een bekende ziet.
Ik ben dus vaak degene die aanbied om te rijden en de bob te zijn. Wordt meestal gewaardeerd, en ik hoef niet alleen naar binnen.
dinsdag 9 juli 2024 om 23:32
Lief, avo.
Ik heb de neiging een reden te zoeken voor mijn emoties en als die reden voor mijn gevoel niet legitiem (lees: erg) genoeg is, dan vind ik het moeilijk te accepteren dat ik me zo voel. De laatste tijd is denk ik een combinatie van verdrietige situaties bij familieleden en een totaal op zijn kop gezet beeld van het gezin waar ik uitkom (met schuldgevoel dat ik dat als kind niet heb gemerkt, en woede naar een ouder die daar nu niets mee kan), en werkdruk/zelftwijfel op gebied van werk, waar ik moet dealen met het feit dat ik minder belastbaar ben dan ik zelf zou willen. Dat kan ook op termijn het vervolg van mijn carrière beïnvloeden, ik ben omringd door ambitieuze mensen die veel werken en dat leuk en normaal vinden - dat is soms moeilijk.
Dus kunnen jullie iets doen? Luisteren denk ik. Je perspectief geven. Zoiets.
Een kant-en-klaar recept om lichthartig en vol energie door het leven te gaan mag ook.
Ik heb de neiging een reden te zoeken voor mijn emoties en als die reden voor mijn gevoel niet legitiem (lees: erg) genoeg is, dan vind ik het moeilijk te accepteren dat ik me zo voel. De laatste tijd is denk ik een combinatie van verdrietige situaties bij familieleden en een totaal op zijn kop gezet beeld van het gezin waar ik uitkom (met schuldgevoel dat ik dat als kind niet heb gemerkt, en woede naar een ouder die daar nu niets mee kan), en werkdruk/zelftwijfel op gebied van werk, waar ik moet dealen met het feit dat ik minder belastbaar ben dan ik zelf zou willen. Dat kan ook op termijn het vervolg van mijn carrière beïnvloeden, ik ben omringd door ambitieuze mensen die veel werken en dat leuk en normaal vinden - dat is soms moeilijk.
Dus kunnen jullie iets doen? Luisteren denk ik. Je perspectief geven. Zoiets.
Een kant-en-klaar recept om lichthartig en vol energie door het leven te gaan mag ook.
What a nuanced anxiety
dinsdag 9 juli 2024 om 23:46
Kommaarop, ik ben nog lang niet uitgeluisterd.
Maarre, dat klinkt eigenlijk best als veel. Vooral je beeld van vroeger niet goed blijkt te kloppen schijnt dat best heel lastig te kunnen zijn. (heb ik van horen zeggen hoor. Mijn beeld klopt gewoon. dat weet je ) Wil je er iets over kwijt?
En nu 'zomaar' minder belastbaar zijn, terwijl jij eigenlijk vindt dat er niets aan de hand is. Niets echts. Klinkt toch alsof dat 'niets' je wel beperkt. Je er last van hebt.
Wat maakt dat je het nu lastig vindt om tussen ambiteuze en enthousiaste veel-werkers te ze zitten?
Mijn recept mag je: veel zon, veel wijn, weinig stress. Liefst combi met pizza of chocola. En een fijne vriendin. Oh, en misschien alvast een strip aspirine voor de volgende ochtend.
Maarre, dat klinkt eigenlijk best als veel. Vooral je beeld van vroeger niet goed blijkt te kloppen schijnt dat best heel lastig te kunnen zijn. (heb ik van horen zeggen hoor. Mijn beeld klopt gewoon. dat weet je
) Wil je er iets over kwijt? En nu 'zomaar' minder belastbaar zijn, terwijl jij eigenlijk vindt dat er niets aan de hand is. Niets echts. Klinkt toch alsof dat 'niets' je wel beperkt. Je er last van hebt.
Wat maakt dat je het nu lastig vindt om tussen ambiteuze en enthousiaste veel-werkers te ze zitten?
Mijn recept mag je: veel zon, veel wijn, weinig stress. Liefst combi met pizza of chocola. En een fijne vriendin. Oh, en misschien alvast een strip aspirine voor de volgende ochtend.
woensdag 10 juli 2024 om 00:54
Avo: ja, ik moet het even regelen, anders kom ik daar inderdaad de drempel niet over. Voorstellen om te rijden zit er helaas niet in want ik heb de beste focus als ik alleen rij. Maar ik ga inzetten op meerijden met iemand.
Ik ken daar overigens heel veel mensen, maar voor mij is een drukke menigte instappen ook een ding.
Morgenochtend laatste les, daarna een lang overleg. Donderdag en vrijdag afronden en opruimen en dan heb ik lekker 6 weekjes vakantie. Ik heb nu een vast contract en ik hoop dat volgend schooljaar fijner wordt dan het laatste half jaar.
Ik ken daar overigens heel veel mensen, maar voor mij is een drukke menigte instappen ook een ding.
Morgenochtend laatste les, daarna een lang overleg. Donderdag en vrijdag afronden en opruimen en dan heb ik lekker 6 weekjes vakantie. Ik heb nu een vast contract en ik hoop dat volgend schooljaar fijner wordt dan het laatste half jaar.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 10 juli 2024 om 09:07
Hahaha, AL die stripjes zijn raak.
Over het familiegedoe blijf ik vaag omdat het niet alleen mijn verhaal is. Kort gezegd dacht ik altijd dat het met één ouder flink misging toen ik al op kamers was, en dat er daarvoor sprake was van een goede en veilige relatie. Niet dus. En de ouder waar het om gaat is psychisch niet meer aanspreekbaar hierop dus het contact daar is superoppervlakkig. De ouder van vroeger lijkt wel verdwenen. Maar dat speelt al jaren en daar heb ik wel een soort status quo in gevonden.
En werk... tja, ik ben erg stressgevoelig en doe een baan die inhoudelijk heel interessant is maar ook stress en onzekerheid meebrengt. Het is zo vanzelfsprekend om fulltime te werken. En normaal kan ik dat naast me neerleggen, maar nu ik me wiebelig voel, voelt het afwijken van de norm meer als tekortschieten. Wat het op een bepaalde manier ook is, en ik zou dat graag minder erg willen vinden.
Over het familiegedoe blijf ik vaag omdat het niet alleen mijn verhaal is. Kort gezegd dacht ik altijd dat het met één ouder flink misging toen ik al op kamers was, en dat er daarvoor sprake was van een goede en veilige relatie. Niet dus. En de ouder waar het om gaat is psychisch niet meer aanspreekbaar hierop dus het contact daar is superoppervlakkig. De ouder van vroeger lijkt wel verdwenen. Maar dat speelt al jaren en daar heb ik wel een soort status quo in gevonden.
En werk... tja, ik ben erg stressgevoelig en doe een baan die inhoudelijk heel interessant is maar ook stress en onzekerheid meebrengt. Het is zo vanzelfsprekend om fulltime te werken. En normaal kan ik dat naast me neerleggen, maar nu ik me wiebelig voel, voelt het afwijken van de norm meer als tekortschieten. Wat het op een bepaalde manier ook is, en ik zou dat graag minder erg willen vinden.
What a nuanced anxiety
woensdag 10 juli 2024 om 09:44
Het lijkt in onze huidige maatschappij sowieso vanzelfsprekend dat je alle 100 ballen hoog kan houden.
Met gemak graag, en er ondertussen nog fantastisch uitzien, lachen en naar bloemetjes ruiken.
Ik denk en hoop ondertussen dat dat vooral een beeld is dat mensen neerzetten.
Dat er heel veel mensen met klotsende oksels net op tijd een bal van de grond houden, of af en toe een weggerolde bal terug moeten halen.
Dat zeggen ze alleen niet, en zetten ze niet op insta.
Maar dat weet jij zelf ook wel, slim orakel dat je bent.
Neem je het jezelf kwalijk dat je niet gezien hebt dat er al eerder wat speelde in gezin?
Of hebben mensen bewust geprobeerd dat bij jou weg te houden, uit bescherming of omdat ze het sowieso wilden verbergen?
Ik kan me echt goed indenken dat je de boel voor jezelf even opnieuw op een rijtje moet zetten, de puzzel opnieuw leggen. En navoelen wat dat voor jou betekent.
Misschien zou je, als je er wat mee wilt, voor jezelf een kleine opstelling kunnen maken van je gezin. Of jouzelf, die ouder, en wat er verder een rol speelt.
In huis wat spullen oprapen die symbool staan, en ze dan willekeurig neerleggen. Kijken of dat klopt. Gewoon even een tijdje laten liggen en er steeds even bij terugkomen om te kijken of je iets wilt verschuiven.
Tot je weet 'ja, dit klopt'.
Voor mij blijft het verhelderend (en heel heftig, elke keer weer).
Maar misschien is dat niets voor jou.
Als je t een keer kwijt wil mag je altijd pb'en.
Je hebt al zo vaak naar mij geluisterd.
Weten ze op je werk overigens dat het even iets minder gaat? Of wil je daar niets laten merken? Heb je nog vakantie komende tijd?
Met gemak graag, en er ondertussen nog fantastisch uitzien, lachen en naar bloemetjes ruiken.
Ik denk en hoop ondertussen dat dat vooral een beeld is dat mensen neerzetten.
Dat er heel veel mensen met klotsende oksels net op tijd een bal van de grond houden, of af en toe een weggerolde bal terug moeten halen.
Dat zeggen ze alleen niet, en zetten ze niet op insta.
Maar dat weet jij zelf ook wel, slim orakel dat je bent.
Neem je het jezelf kwalijk dat je niet gezien hebt dat er al eerder wat speelde in gezin?
Of hebben mensen bewust geprobeerd dat bij jou weg te houden, uit bescherming of omdat ze het sowieso wilden verbergen?
Ik kan me echt goed indenken dat je de boel voor jezelf even opnieuw op een rijtje moet zetten, de puzzel opnieuw leggen. En navoelen wat dat voor jou betekent.
Misschien zou je, als je er wat mee wilt, voor jezelf een kleine opstelling kunnen maken van je gezin. Of jouzelf, die ouder, en wat er verder een rol speelt.
In huis wat spullen oprapen die symbool staan, en ze dan willekeurig neerleggen. Kijken of dat klopt. Gewoon even een tijdje laten liggen en er steeds even bij terugkomen om te kijken of je iets wilt verschuiven.
Tot je weet 'ja, dit klopt'.
Voor mij blijft het verhelderend (en heel heftig, elke keer weer).
Maar misschien is dat niets voor jou.
Als je t een keer kwijt wil mag je altijd pb'en.
Je hebt al zo vaak naar mij geluisterd.
Weten ze op je werk overigens dat het even iets minder gaat? Of wil je daar niets laten merken? Heb je nog vakantie komende tijd?
woensdag 10 juli 2024 om 22:56
zondag 14 juli 2024 om 00:06
Brandschoon en uitgemest. Tenminste, dat was zo voor een dag...
De betreffende kinderen waren erg ontevreden dat ze eraan moesten geloven, en mopperen nog na.
Hoe is het verder met iedereen?
Ik had vandaag echt een hele domme actie bij een vriendin. Het triggerde echt alle te-dom -voor-woorden overlast-opleveren daarom-zal-niemand-ooit-vrijwillig-met-jou-willen-zijn.
Klein, bang, verstoppen, verdwijnen, wegrennen, smeken, goedmaken. Maar uit ellende niet verder komen dan sorrie sorrie en bevriezen. En daarna in mezelf verdwijnen.
Vriendin reageerde super lief door heel relaxed te reageren. En een uurtje later was het veilig genoeg om weer terug te keren.
Maar ik kreeg de spanning niet goed meer weg, en de mist niet meer helemaal weg ook.
Op de terugweg, alleen in de auto, kikte soort van in wat er aan de hand was. Dat deze reactie, de grote angst en spanning. De enorme schuld en schaamte.
Dat het oude angst was. Met flashbacks over andere situaties waarin ik me zo stom gevoeld had. Waarin die angst terecht was.
Auto maar even stil gezet.
Tijdens het rijden daarna nog een potje gehuild. Pure angst. En ergens ook verdriet omdat ik nog zo bang moest zijn. Ofzo.
Dinges.
Het zit in zoveel simpele dingen.
De betreffende kinderen waren erg ontevreden dat ze eraan moesten geloven, en mopperen nog na.
Hoe is het verder met iedereen?
Ik had vandaag echt een hele domme actie bij een vriendin. Het triggerde echt alle te-dom -voor-woorden overlast-opleveren daarom-zal-niemand-ooit-vrijwillig-met-jou-willen-zijn.
Klein, bang, verstoppen, verdwijnen, wegrennen, smeken, goedmaken. Maar uit ellende niet verder komen dan sorrie sorrie en bevriezen. En daarna in mezelf verdwijnen.
Vriendin reageerde super lief door heel relaxed te reageren. En een uurtje later was het veilig genoeg om weer terug te keren.
Maar ik kreeg de spanning niet goed meer weg, en de mist niet meer helemaal weg ook.
Op de terugweg, alleen in de auto, kikte soort van in wat er aan de hand was. Dat deze reactie, de grote angst en spanning. De enorme schuld en schaamte.
Dat het oude angst was. Met flashbacks over andere situaties waarin ik me zo stom gevoeld had. Waarin die angst terecht was.
Auto maar even stil gezet.
Tijdens het rijden daarna nog een potje gehuild. Pure angst. En ergens ook verdriet omdat ik nog zo bang moest zijn. Ofzo.
Dinges.
Het zit in zoveel simpele dingen.
precies zoals ze zijn.
maandag 15 juli 2024 om 18:12
@Avo het zit zeker in allerlei kleine dingen. Hoe is het nu met de mist?
@Olle wat ontzenuwen fijn! (Gewiste versie ook gemist).
@Diva, ik kies sinds een paar maanden ook vaker voor niet gaan. Ik kies voor wat vaker mezelf. En ja ik voel me er zeker wel schuldig over, maar als ik wel ga bowl ik me ook schuldig/rot, want in mijn hoofd doe ik het toch nooit goed, ook niet als ik er wel ben.
@Tyche hey klinkt als heel veel. En vooral dat beeld dat niet blijkt te kloppen kost bakken energie. Hier wordt je gelezen en begrepen
Hier nog 3 dagen werken en dan heb ik ruim 4 weken vakantie. Enorm aan toe!
@Olle wat ontzenuwen fijn! (Gewiste versie ook gemist).
@Diva, ik kies sinds een paar maanden ook vaker voor niet gaan. Ik kies voor wat vaker mezelf. En ja ik voel me er zeker wel schuldig over, maar als ik wel ga bowl ik me ook schuldig/rot, want in mijn hoofd doe ik het toch nooit goed, ook niet als ik er wel ben.
@Tyche hey klinkt als heel veel. En vooral dat beeld dat niet blijkt te kloppen kost bakken energie. Hier wordt je gelezen en begrepen
Hier nog 3 dagen werken en dan heb ik ruim 4 weken vakantie. Enorm aan toe!
Forever is a hell of a long time
maandag 15 juli 2024 om 18:18
dinsdag 16 juli 2024 om 06:49
De reacties zijn over het algemeen heel begripvol. Veel mensen die aangeven dat zij ook keuzes maken en niet alles doen of dat ze het in ieder geval begrijpen.
Zelf ben ik minder begripvol over mijn eigen gedrag. Ik vind mezelf vaak zwak, herken Diva's oordelen over zichzelf ook, maar merk dat het in zoverre helpt dat ik in het grote geheel beter functioneer als ik niet alles maar doe. En soms ook juist wel, het is echt kiezen soms: nu wel gaan ondanks dat ik er last van heb, omdat dat voor iemand anders belangrijk is of niet gaan, omdat dat voor mij gezonder is. Afweging verschilt per keer.
Zaterdag gaan we twee weken op vakantie. Kids gaan dit jaar weer eens mee. Heel erg veel zin in!
Is wat je moest doen iets wat in een avondje ging/moest of waar je langer mee bezig bent?
Heb je zelf ook bijna vakantie en gaan jullie nog weg?
Zelf ben ik minder begripvol over mijn eigen gedrag. Ik vind mezelf vaak zwak, herken Diva's oordelen over zichzelf ook, maar merk dat het in zoverre helpt dat ik in het grote geheel beter functioneer als ik niet alles maar doe. En soms ook juist wel, het is echt kiezen soms: nu wel gaan ondanks dat ik er last van heb, omdat dat voor iemand anders belangrijk is of niet gaan, omdat dat voor mij gezonder is. Afweging verschilt per keer.
Zaterdag gaan we twee weken op vakantie. Kids gaan dit jaar weer eens mee. Heel erg veel zin in!
Is wat je moest doen iets wat in een avondje ging/moest of waar je langer mee bezig bent?
Heb je zelf ook bijna vakantie en gaan jullie nog weg?
Forever is a hell of a long time
dinsdag 16 juli 2024 om 11:53
Herkenbaar Selune. Ik voelde me vooral schuldig omdat het in mijn geval in feite gewoon vermijding was. Het kwam ook niet handig uit qua planning, maar dat was niet de hoofdreden. Ik heb al zoveel vermeden uit angst, ik mag dat niet meer van mezelf. Ik vind dat echt kiezen voor de makkelijkste weg.
Iedereen die het nu weet zegt: "Goed dat je voor jezelf gekozen hebt." Terwijl in mijn optiek de angst gewonnen heeft. Ik zou me veel minder schuldig voelen als ik écht voor mezelf zou kiezen en vanwege de kans op overprikkeling niet zou gaan. Zo ver ben ik inmiddels wel.
Avo: ik zit hier ook tegen iets dat moet aan te hikken. En ik ben er waarschijnlijk ook snel mee klaar en heb dan écht vakantie. Maar hier ook uitstellen natuurlijk, bang dat ik het niet goed perfect doe, terwijl dat ook helemaal niet hoeft.
Iedereen die het nu weet zegt: "Goed dat je voor jezelf gekozen hebt." Terwijl in mijn optiek de angst gewonnen heeft. Ik zou me veel minder schuldig voelen als ik écht voor mezelf zou kiezen en vanwege de kans op overprikkeling niet zou gaan. Zo ver ben ik inmiddels wel.
Avo: ik zit hier ook tegen iets dat moet aan te hikken. En ik ben er waarschijnlijk ook snel mee klaar en heb dan écht vakantie. Maar hier ook uitstellen natuurlijk, bang dat ik het niet goed perfect doe, terwijl dat ook helemaal niet hoeft.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
