Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
zaterdag 6 juli 2024 om 01:48
Monstrea: nee. Met een k*tsmoes afgezegd een half uur voordat het zou beginnen. Betreffende collega geappt, ook nog een andere voor het geval ik heel misschien toch gemist zou worden. Het was wel een groot afscheid, met een klein groepje had ik nooit afgezegd. Dan had ik ook wel durven gaan.
Ik ben wel naar mijn hobby gegaan en heb daar een leuke avond gehad. Zelfs na afloop nog lang blijven hangen wat ik normaal nooit doe.
Ik voel me wel schuldig dat ik niet gegaan ben. En die smoes ook. Voor hobby moest ik even ver rijden. Ik heb het man ook nog niet durven vertellen. Teveel schaamte en hij begrijpt dit toch niet, had notabene vanavond zelf een afscheid.
Ik ben wel naar mijn hobby gegaan en heb daar een leuke avond gehad. Zelfs na afloop nog lang blijven hangen wat ik normaal nooit doe.
Ik voel me wel schuldig dat ik niet gegaan ben. En die smoes ook. Voor hobby moest ik even ver rijden. Ik heb het man ook nog niet durven vertellen. Teveel schaamte en hij begrijpt dit toch niet, had notabene vanavond zelf een afscheid.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 6 juli 2024 om 09:33
Bespreek dat met je hulp Monstrea. Dat je het gevoel hebt dat je niet verder komt.
Het klinkt namelijk alsof je wel hulp kan gebruiken.
Diva, jammer dat het niet gelukt is om te gaan. Nu heb je zelf een leuke avond gehad, ook belangrijk. Ontspanning.
Ik snap je blokkade wel hoor. Hier deze week ook meerdere avonden met heul veul mensen en smalltalk en shinen.
Terwijl ik momenteel nog maar een broek heb die past, moe ben, en me totaal onwaardig en belachelijk voel op dat soort avonden.
Ik houd mezelf maar voor dat het een goede oefening is, maar man, wat voel ik me diep ongelukkig en minderwaardig op zulke momenten.
Ik heb bijtankdag. Lief is met de kinderen de hoort op, en ik ga heel weinig doen.
Het klinkt namelijk alsof je wel hulp kan gebruiken.
Diva, jammer dat het niet gelukt is om te gaan. Nu heb je zelf een leuke avond gehad, ook belangrijk. Ontspanning.
Ik snap je blokkade wel hoor. Hier deze week ook meerdere avonden met heul veul mensen en smalltalk en shinen.
Terwijl ik momenteel nog maar een broek heb die past, moe ben, en me totaal onwaardig en belachelijk voel op dat soort avonden.
Ik houd mezelf maar voor dat het een goede oefening is, maar man, wat voel ik me diep ongelukkig en minderwaardig op zulke momenten.
Ik heb bijtankdag. Lief is met de kinderen de hoort op, en ik ga heel weinig doen.
zaterdag 6 juli 2024 om 22:27
Monstrea, hoe lang heb je deze hulp nu? Verwacht je niet te veel, te snel? Hoezeer ik ook snap dat je graag wil dat de situatie veranderd en je je beter voelt.
Als ik je lees krijg ik het idee dat je je al een hele lange tijd niet goed voelt, alles je teveel is en je al heel lang maar doorgaat en te veel van jezelf vraagt. Dat gevoel, en die situatie, is niet in een paar maanden tijd met hulp opgelost. Dit is ontstaan doordat je vastzit in bepaalde patronen. Dit kunnen doorbreken, anders naar jezelf kijken en je handelen veranderen, dat kost tijd. Veel tijd, helaas.
Ik snap heel goed dat je zou willen dat het sneller gaat. En dat het soms even niet lukt, al dat werken aan jezelf. Dat er soms even een pauze nodig is. Of een nieuwe/andere hulpverlener, waarvan de therapie of de persoon meer past bij wat je nu nodig hebt.
Maar bespreek dit met je therapeut of hulpverlener. Een goede gaat samen met jou op zoek naar waar je gevoel vandaan komt, en kan je realistische verwachtingen geven over het perspectief. Dan kunnen jullie samen beslissen hoe verder. Want als ik je zo lees lijkt iets van hulp me wel erg wenselijk.
Als ik je lees krijg ik het idee dat je je al een hele lange tijd niet goed voelt, alles je teveel is en je al heel lang maar doorgaat en te veel van jezelf vraagt. Dat gevoel, en die situatie, is niet in een paar maanden tijd met hulp opgelost. Dit is ontstaan doordat je vastzit in bepaalde patronen. Dit kunnen doorbreken, anders naar jezelf kijken en je handelen veranderen, dat kost tijd. Veel tijd, helaas.
Ik snap heel goed dat je zou willen dat het sneller gaat. En dat het soms even niet lukt, al dat werken aan jezelf. Dat er soms even een pauze nodig is. Of een nieuwe/andere hulpverlener, waarvan de therapie of de persoon meer past bij wat je nu nodig hebt.
Maar bespreek dit met je therapeut of hulpverlener. Een goede gaat samen met jou op zoek naar waar je gevoel vandaan komt, en kan je realistische verwachtingen geven over het perspectief. Dan kunnen jullie samen beslissen hoe verder. Want als ik je zo lees lijkt iets van hulp me wel erg wenselijk.
zondag 7 juli 2024 om 00:19
Wat Maisnon zegt.
Therapie kost een hoop tijd. Om een band op te bouwen, om voorzichtig iemand een beetje toe te laten. Om te praten over de weerstand. Alles wat niet kan, niet werkt, en waarom je dat zo ervaart.
Wat er achter de weerstand zit.
Niemand, niemand kan de pijn en het verdriet wegnemen. Kan je zomaar beter maken. Alles oplossen.
Het enige dat je kan doen is proberen de verbinding aan te gaan. En uitproberen wat er gebeurd als je iets veranderd. Oefenen met nieuw gedrag.
En in mijn ervaring ondertussen: dat is niet leuk. En het maakt het al helemaal niet makkelijker.
Maar goed, als je een marathon wil kunnen lopen is de training ook niet leuk en makkelijk.
Als je 40 kilo af wilt vallen zal dat ook niet leuk en makkelijk zijn.
Beter worden van kanker: niets leuks of makkelijks aan.
Therapie gaat ook over aangaan van angsten, verdragen van hele nare dingen, oefenen met gedragsveranderingen.
Ik vind het superkut. En moeilijk, en stom, en bijna ondoenlijk.
En dan doe ik het nog niet eens eggies.
En ik herken ook de enorme twijfel. Het willen stoppen, boeien, werkt toch niet. Bovendien gaat het best zo.
Coach zegt dan dat dat oke is. Ik mag stoppen, en niet willen. Dat het ten alle tijden mijn keuze is. Dat ik mag beslissen hoe verder. Dat als enige kan beslissen.
En soms voel ik dat, en dan vind ik dat een heel eng, maar ook wel mooi en vrij gevoel.
Ja. Ik mag kiezen.
Kiezen of ik haar vertrouw. Of ik iemand wil proberen binnen te laten. Of ik iets wil veranderen. Of ik iets prettig vind.
Ik mag dat zelf bepalen. Nu. Voortaan. Altijd.
Ik hoef het niet omdat het moet, omdat het hoort, omdat een ander iets verwacht.
En niet kiezen is ook een keuze.
Dat vond ik ook zo'n eyeopener.
Dat je dan eigenlijk net zo goed een keuze maakt. Maar passief.
En al die kleine eyeopeners geven me wat grip.
Of geven me ergens het gevoel dat ik wat grip heb.
Ik gun je wat meer grip. Het gevoel dat je wat meer invloed hebt op dingen.
Hulp bij het onderzoeken hoe je om kan gaan met alle keuzes, alle gevoelens, alle weerstand.
Therapie kost een hoop tijd. Om een band op te bouwen, om voorzichtig iemand een beetje toe te laten. Om te praten over de weerstand. Alles wat niet kan, niet werkt, en waarom je dat zo ervaart.
Wat er achter de weerstand zit.
Niemand, niemand kan de pijn en het verdriet wegnemen. Kan je zomaar beter maken. Alles oplossen.
Het enige dat je kan doen is proberen de verbinding aan te gaan. En uitproberen wat er gebeurd als je iets veranderd. Oefenen met nieuw gedrag.
En in mijn ervaring ondertussen: dat is niet leuk. En het maakt het al helemaal niet makkelijker.
Maar goed, als je een marathon wil kunnen lopen is de training ook niet leuk en makkelijk.
Als je 40 kilo af wilt vallen zal dat ook niet leuk en makkelijk zijn.
Beter worden van kanker: niets leuks of makkelijks aan.
Therapie gaat ook over aangaan van angsten, verdragen van hele nare dingen, oefenen met gedragsveranderingen.
Ik vind het superkut. En moeilijk, en stom, en bijna ondoenlijk.
En dan doe ik het nog niet eens eggies.
En ik herken ook de enorme twijfel. Het willen stoppen, boeien, werkt toch niet. Bovendien gaat het best zo.
Coach zegt dan dat dat oke is. Ik mag stoppen, en niet willen. Dat het ten alle tijden mijn keuze is. Dat ik mag beslissen hoe verder. Dat als enige kan beslissen.
En soms voel ik dat, en dan vind ik dat een heel eng, maar ook wel mooi en vrij gevoel.
Ja. Ik mag kiezen.
Kiezen of ik haar vertrouw. Of ik iemand wil proberen binnen te laten. Of ik iets wil veranderen. Of ik iets prettig vind.
Ik mag dat zelf bepalen. Nu. Voortaan. Altijd.
Ik hoef het niet omdat het moet, omdat het hoort, omdat een ander iets verwacht.
En niet kiezen is ook een keuze.
Dat vond ik ook zo'n eyeopener.
Dat je dan eigenlijk net zo goed een keuze maakt. Maar passief.
En al die kleine eyeopeners geven me wat grip.
Of geven me ergens het gevoel dat ik wat grip heb.
Ik gun je wat meer grip. Het gevoel dat je wat meer invloed hebt op dingen.
Hulp bij het onderzoeken hoe je om kan gaan met alle keuzes, alle gevoelens, alle weerstand.
zondag 7 juli 2024 om 00:36
Eefje: ik heb gewoon voor de makkelijkste weg gekozen. Voel me er nog steeds slecht onder. Kreeg vandaag nog een appje van die collega met 'jammer dat je er niet was.' En ik vond het juist zo fijn dat ze mij überhaupt had uitgenodigd.
Man heeft het steeds over zíjn avond gisteren en heeft nog niet gevraagd hoe het eigenlijk bij mij was, dus ik kom er ook gewoon mee weg.
Als 'straf' heb ik voor volgende week iets gepland wat ik eigenlijk weer 10x enger vind dan gisteravond. Iets op het gebied van coaching wat ik al langer wil, maar wat ik ook heel spannend vind. Ik zal er wel nog eens wat over schrijven. Maar eerst e.e.a. wissen vanwege mogelijke herkenbaarheid.
Man heeft het steeds over zíjn avond gisteren en heeft nog niet gevraagd hoe het eigenlijk bij mij was, dus ik kom er ook gewoon mee weg.
Als 'straf' heb ik voor volgende week iets gepland wat ik eigenlijk weer 10x enger vind dan gisteravond. Iets op het gebied van coaching wat ik al langer wil, maar wat ik ook heel spannend vind. Ik zal er wel nog eens wat over schrijven. Maar eerst e.e.a. wissen vanwege mogelijke herkenbaarheid.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 7 juli 2024 om 12:10
Nee therapie is helemaal niet leuk, dat kan ik bevestigen. 
ik wil gewoon graag een kant en klare oplossing en daarna de nieuwe versie zonder vastlopers opstarten. Gedoe.
ID, misschien was het wel de moeilijkste weg. Want je bent er nu nog steeds mee bezig terwijl als je gegaan was, had je er nu ook niet over na hoeven denken. Weet je waar je bang voor bent? Waarom je hier zo op blijft hangen? Ik lees in je eerdere berichten dat je je vaak genegeerd hebt gevoeld. Heeft het daar iets mee te maken? Dat je de ander voor jou gevoel negeert?
Ik merk ook dat ik nog steeds naar goedkeuring van mijn ouders (en dus ook van anderen want het werkt overal in door) hengel om te 'bewijzen' dat ik ok ben. Dat probeer ik nu af te leren maar het voelt als afkicken: in mijn hoofd ben ik er continu mee bezig. Heel heel vermoeiend. Ik snap ook beter waarom ik het eerder maar gewoon deed, het er de hele tijd mee bezig zijn is zo vermoeiend.
Oefenen om niet aan de impuls toe te geven, het uit te zitten met alle bijhorende nare gevoelens. En dat alles met de hoop dat ik het in de toekomst nog steeds zal voelen maar makkelijker naast me neer kan leggen.
ik wil gewoon graag een kant en klare oplossing en daarna de nieuwe versie zonder vastlopers opstarten. Gedoe.ID, misschien was het wel de moeilijkste weg. Want je bent er nu nog steeds mee bezig terwijl als je gegaan was, had je er nu ook niet over na hoeven denken. Weet je waar je bang voor bent? Waarom je hier zo op blijft hangen? Ik lees in je eerdere berichten dat je je vaak genegeerd hebt gevoeld. Heeft het daar iets mee te maken? Dat je de ander voor jou gevoel negeert?
Ik merk ook dat ik nog steeds naar goedkeuring van mijn ouders (en dus ook van anderen want het werkt overal in door) hengel om te 'bewijzen' dat ik ok ben. Dat probeer ik nu af te leren maar het voelt als afkicken: in mijn hoofd ben ik er continu mee bezig. Heel heel vermoeiend. Ik snap ook beter waarom ik het eerder maar gewoon deed, het er de hele tijd mee bezig zijn is zo vermoeiend.
Oefenen om niet aan de impuls toe te geven, het uit te zitten met alle bijhorende nare gevoelens. En dat alles met de hoop dat ik het in de toekomst nog steeds zal voelen maar makkelijker naast me neer kan leggen.
zondag 7 juli 2024 om 13:02
Ja, want je bent nu volwassen. Jij mag kiezen, het is jouw leven!
Kennen jullie het boek van Janina Fisher?
En/of het IFS-systeem? Internal Family System?
Het geeft mij zoveel helderheid. Je volwassen Zelf, je normaal doorlevende deel, en al die getraumatiseerde delen van jezelf.
Jij die hen onder je hoede neemt als een liefhebbende ouder.
Ontmengen.
Ik ben het allemaal aan het leren
Met veel vallen en opstaan, en ontmengen is heel lastig, maar dit boek was voor mij zo'n grote eye-opener.
Echt een aanrader.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 7 juli 2024 om 13:38
Ik heb het boek over de zelfvervreemding, en ook het werkboek.
Heel veel boeken gelezen in de loop der tijd, maar dit boek van haar heb ik ervaren alsof het voor mij was geschreven. Ik herkende er zoveel in, ik vond het geruststellend, helpend, ik ging dingen echt anders zien.
(In eerste instantie had ik het van een vriendin geleend, maar ik vond het zo goed dat ik het zelf gekocht heb. Wat mij betreft elke euro waard.)
Misschien kun je het bij de bibliotheek vinden?
Heel veel boeken gelezen in de loop der tijd, maar dit boek van haar heb ik ervaren alsof het voor mij was geschreven. Ik herkende er zoveel in, ik vond het geruststellend, helpend, ik ging dingen echt anders zien.
(In eerste instantie had ik het van een vriendin geleend, maar ik vond het zo goed dat ik het zelf gekocht heb. Wat mij betreft elke euro waard.)
Misschien kun je het bij de bibliotheek vinden?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 8 juli 2024 om 12:51
Ik zou een soap moeten beginnen.
Ik heb net een uur zitten jammeren bij leidinggevende. Echt kansloos, want tranen zaten hoog natuurlijk.
Alle dingen die op het werk spelen wel op tafel gelegd, maar ik vrees dat het beeld van mij nu een soort van Labiele Calimero is ofzo. Echt, ik ben dramakoningin in eigen persoon.
Jullie mogen wel hoogheid gaan zeggen binnenkort.
Nu ga ik een uur wandelen en kijken of ik kan stoppen met huilen voordat de kinderen thuiskomen.
Ik heb net een uur zitten jammeren bij leidinggevende. Echt kansloos, want tranen zaten hoog natuurlijk.
Alle dingen die op het werk spelen wel op tafel gelegd, maar ik vrees dat het beeld van mij nu een soort van Labiele Calimero is ofzo. Echt, ik ben dramakoningin in eigen persoon.
Jullie mogen wel hoogheid gaan zeggen binnenkort.
Nu ga ik een uur wandelen en kijken of ik kan stoppen met huilen voordat de kinderen thuiskomen.
maandag 8 juli 2024 om 20:10
@Mepal: ik blijf erop hangen omdat ik me schuldig voel dat ik niet 'gewoon' gegaan ben. Ik vind zulke 'losse' bijeenkomsten altijd moeilijk. Ben bang dat ik me geen houding kan geven en dat andere mensen dan iets (negatiefs) over me denken. Het was een groot afscheid met zeker 50 mensen denk ik. Misschien wel meer. Ik wil 'het' dan graag 'goed' doen in alle opzichten en dat levert stress op. Op zulke momenten speelt mijn sociale angst weer op, ookal kende ik bijna iedereen die uitgenodigd was. Bang om alleen komen te staan, geen aansluiting te vinden, niet het goede weten te zeggen etc. Daarbij de 'etiketten' van zo'n afscheid niet kennen. Hoelaat kom ik? Wat doe ik aan? Formeel / informeel? Gezamenlijk cadeau, neem ik dan wel of niet ook zelf nog iets mee. Voor andere mensen duidelijk, voor mij niet en dus nog meer stress.
Ik hou ook niet van bbq's met mensen die ik amper ken, zoals de straatbbq of de bbq van het koor waar ik bij zit. De setting is te los. Er voelen voor mij maar een paar mensen veilig en zodra die naar iemand anders lopen, voel ik me verloren.
Ik had behoefte aan voorspelbaarheid en ben daarom naar mijn hobby gegaan waar ik gewoon ontspannen kan zijn ipv moet presteren (lees: zo normaal en sociaal mogelijk zijn. En dan gooi ik het op 'te moe' en 'geen energie meer hebben om zo ver te rijden', terwijl hobby even ver weg is en ik daar nota bene tot middernacht geweest ben.
Ik voel me schuldig over de smoes (het leugentje) en schaam me dat 'gewoon naar een afscheid met collega's gaan' voor mij zo moeilijk is.
Ik hou ook niet van bbq's met mensen die ik amper ken, zoals de straatbbq of de bbq van het koor waar ik bij zit. De setting is te los. Er voelen voor mij maar een paar mensen veilig en zodra die naar iemand anders lopen, voel ik me verloren.
Ik had behoefte aan voorspelbaarheid en ben daarom naar mijn hobby gegaan waar ik gewoon ontspannen kan zijn ipv moet presteren (lees: zo normaal en sociaal mogelijk zijn. En dan gooi ik het op 'te moe' en 'geen energie meer hebben om zo ver te rijden', terwijl hobby even ver weg is en ik daar nota bene tot middernacht geweest ben.
Ik voel me schuldig over de smoes (het leugentje) en schaam me dat 'gewoon naar een afscheid met collega's gaan' voor mij zo moeilijk is.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 8 juli 2024 om 21:59
ID, als ik zo vrij mag zijn om te reageren: ik herken je angst en het schuldig voelen.
Ik prijs mezelf “gelukkig” dat ik dit soort dingen bijna nooit heb en meestal heb ik een smoesje om niet te hoeven gaan.
Eigenlijk heb je gekozen voor jezelf ipv de ander. Dat schijnt goed te zijn. Ik vind het dilemma achteraf van schuldgevoel erg lastig. Heb je daar ook zo lang last van of ebt bij jou dat gevoel snel weg?
Ik prijs mezelf “gelukkig” dat ik dit soort dingen bijna nooit heb en meestal heb ik een smoesje om niet te hoeven gaan.
Eigenlijk heb je gekozen voor jezelf ipv de ander. Dat schijnt goed te zijn. Ik vind het dilemma achteraf van schuldgevoel erg lastig. Heb je daar ook zo lang last van of ebt bij jou dat gevoel snel weg?
maandag 8 juli 2024 om 23:48
Tyche, sinds wanneer ben jij een labiele Calimero? Whats up?
Maar gezellig, team vormen?
Diva, maar het is toch geen excuus, je bent te moe en hebt te weinig energie op dat moment. Oke, niet om te rijden, maar wel voor die situatie. En dat is oke.
Het is oke om niet oke te zijn.
Daar hoef je niet eens over te liegen, dan mag je ook gewoon zeggen. 'Goh, ik had graag gekomen, maar daar heb ik de energie echt niet meer voor.'
Iedereen heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing om te leren kennen. Hoe beter je weet hoe jij werkt, hoe makkelijker voor jezelf en anderen om rekening mee te houden.
Ik snap wel dat je baalt van je angst en dat die je zo belemmert. Dat is ook gewoon kut met peren.
Maar gezellig, team vormen?
Diva, maar het is toch geen excuus, je bent te moe en hebt te weinig energie op dat moment. Oke, niet om te rijden, maar wel voor die situatie. En dat is oke.
Het is oke om niet oke te zijn.
Daar hoef je niet eens over te liegen, dan mag je ook gewoon zeggen. 'Goh, ik had graag gekomen, maar daar heb ik de energie echt niet meer voor.'
Iedereen heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing om te leren kennen. Hoe beter je weet hoe jij werkt, hoe makkelijker voor jezelf en anderen om rekening mee te houden.
Ik snap wel dat je baalt van je angst en dat die je zo belemmert. Dat is ook gewoon kut met peren.
dinsdag 9 juli 2024 om 14:01
Ja, maar ik wil niet veranderen.
Ze zeggen zo mooi ik doe wat ik wil. En sommige hebben zelf geluk dat een aantal dingen mee zitten. En enkele kunnen bet wel kopen als ze het niet hebben.
Nou mij lukt het niet hoor.
Alles is te leren zeggen ze dan ook nog. Pech op pech zo ook een keer stoppen. Nope. En dat ben ik goed zat. Telkens op je bek gaan.
Nee, het hoeft niet meer. Een slechte dag, rot week of een slecht jaar prima. Maar genoeg is genoeg. Heb niet eens een s impel iets als een maatje die even kan sparren met mij. Het is zo stil.
Ik ben de pogingen beuh
Ik kan het niet. En de klap daarna is zo hard. Wat fijn als het over is.
Ze zeggen zo mooi ik doe wat ik wil. En sommige hebben zelf geluk dat een aantal dingen mee zitten. En enkele kunnen bet wel kopen als ze het niet hebben.
Nou mij lukt het niet hoor.
Alles is te leren zeggen ze dan ook nog. Pech op pech zo ook een keer stoppen. Nope. En dat ben ik goed zat. Telkens op je bek gaan.
Nee, het hoeft niet meer. Een slechte dag, rot week of een slecht jaar prima. Maar genoeg is genoeg. Heb niet eens een s impel iets als een maatje die even kan sparren met mij. Het is zo stil.
Ik ben de pogingen beuh
Ik kan het niet. En de klap daarna is zo hard. Wat fijn als het over is.
dinsdag 9 juli 2024 om 19:48
Je hoeft ook niet te veranderen. Het mag.
Inderdaad als je het wilt.
En als je dat niet wilt is dat jouw keuze, en ook prima.
Iets proberen te veranderen is namelijk ontzettend lastig. En niet altijd leuk. Jij bent de enige die kan besluiten of je dat wilt. Het is namelijk jouw leven.
Jij kiest.
Niet wat je overkomt.
Wel hoe je ermee om wilt gaan.
Dus als jij dit kiest, zo verder wilt in het leven, dan is dat toch prima?!
Ik twijfel ook nog vaak genoeg, dus dat snap ik best.
Inderdaad als je het wilt.
En als je dat niet wilt is dat jouw keuze, en ook prima.
Iets proberen te veranderen is namelijk ontzettend lastig. En niet altijd leuk. Jij bent de enige die kan besluiten of je dat wilt. Het is namelijk jouw leven.
Jij kiest.
Niet wat je overkomt.
Wel hoe je ermee om wilt gaan.
Dus als jij dit kiest, zo verder wilt in het leven, dan is dat toch prima?!
Ik twijfel ook nog vaak genoeg, dus dat snap ik best.
dinsdag 9 juli 2024 om 20:05
Diva, dat soort bijeenkomsten zijn voor veel mensen moeilijk. Als je energie hebt en je goed voelt, is het volgens mij wel goed soms toch te gaan, omdat helemaal vermijden de angst groter maakt. Maar soms lukt het niet. Dat kan gebeuren. Ik hoop dat het andere wat je gaat doen geen straf voor jezelf is.
Avo, gezellig een clubje samen.
Ben de laatste weken labiel, om het minste en geringste komen de tranen. Ik weet niet precies waarom, of misschien kan ik beter zeggen dat ik vind dat ik niks te zeuren heb. Maar ja, ook onder goede omstandigheden kan je dus in een existentiëel crisisje raken hè.
Avo, gezellig een clubje samen.
Ben de laatste weken labiel, om het minste en geringste komen de tranen. Ik weet niet precies waarom, of misschien kan ik beter zeggen dat ik vind dat ik niks te zeuren heb. Maar ja, ook onder goede omstandigheden kan je dus in een existentiëel crisisje raken hè.
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
