Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
zondag 25 augustus 2024 om 23:34
Zo wordt de verantwoordelijkheid voor het leed dus bij jou gelegd, eefje. En daar hoort het niet. En eerlijk, het klinkt niet alsof dit gaat over het belang van de kinderen of kleinkinderen. Want is het echt in hun belang om onwetend met hem in contact te blijven?
Het klinkt alsof het gaat om haar, dat zij dit niet aan hen wil hoeven uitleggen, of hoeven kiezen ten overstaan van de familie. Zij wil haar wereld heel houden. Maar het is al stuk, en dat heb jij niet gedaan.
Het klinkt alsof het gaat om haar, dat zij dit niet aan hen wil hoeven uitleggen, of hoeven kiezen ten overstaan van de familie. Zij wil haar wereld heel houden. Maar het is al stuk, en dat heb jij niet gedaan.
What a nuanced anxiety
maandag 26 augustus 2024 om 12:31
Avo: omgekeerd ritme is voor mij ook niet goed. Ik heb sowieso moeite met op tijd naar bed gaan en 's ochtends met opstaan. Ik ben geen ochtendmens, maar ook geen avondmens. En ook geen middagmens. 
In de vakantie heb ik meer energie dan tijdens een werkweek, maar ook dan ben ik vaak moe. Het voordeel is dat ik dan kan slapen zolang ik wil. Buiten de vakanties om ben ik al moe van de hectiek op het werk en slaap ik ook nog eens slechter en vooral te kort. Om 22:00 in bed liggen zou echt ideaal zijn, maar dan begin ik net weer een beetje wakker te worden vaak....
Vandaag mijn eerste echte werkdag weer na 6 weken vakantie. Nog geen les, dat begint morgen weer. Roosters de deur uit (ben ik net al 2 uur mee bezig geweest) en mijn mentorgroepen (digitaal) op orde brengen en evt lesvoorbereiding voor morgen. Vanmorgen thuis gewerkt, officieel werk ik op maandag alleen 's middags, maar die roosters moesten weg, dat kan niet wachten. Zo naar het werk, hoe graag ik ook thuis zou blijven werken, want dan gaat het veel sneller, maar dat mag dus niet
Ik merk dat ik er deze start van het nieuwe schooljaar gewoon echt geen zin in heb. Vorig jaar telde ik bijna de dagen af, maar nu... Ik heb geen zin in teveel werk en altijd moe en stress. En dan heb ik nu gelukkig best fijne groepen. Ik hoop dat het wat beter wordt als ik eenmaal weer begonnen ben met lesgeven en alles weer een beetje op de rit is.
In de vakantie heb ik meer energie dan tijdens een werkweek, maar ook dan ben ik vaak moe. Het voordeel is dat ik dan kan slapen zolang ik wil. Buiten de vakanties om ben ik al moe van de hectiek op het werk en slaap ik ook nog eens slechter en vooral te kort. Om 22:00 in bed liggen zou echt ideaal zijn, maar dan begin ik net weer een beetje wakker te worden vaak....Vandaag mijn eerste echte werkdag weer na 6 weken vakantie. Nog geen les, dat begint morgen weer. Roosters de deur uit (ben ik net al 2 uur mee bezig geweest) en mijn mentorgroepen (digitaal) op orde brengen en evt lesvoorbereiding voor morgen. Vanmorgen thuis gewerkt, officieel werk ik op maandag alleen 's middags, maar die roosters moesten weg, dat kan niet wachten. Zo naar het werk, hoe graag ik ook thuis zou blijven werken, want dan gaat het veel sneller, maar dat mag dus niet
Ik merk dat ik er deze start van het nieuwe schooljaar gewoon echt geen zin in heb. Vorig jaar telde ik bijna de dagen af, maar nu... Ik heb geen zin in teveel werk en altijd moe en stress. En dan heb ik nu gelukkig best fijne groepen. Ik hoop dat het wat beter wordt als ik eenmaal weer begonnen ben met lesgeven en alles weer een beetje op de rit is.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 26 augustus 2024 om 21:33
@Avo: therapie stopt omdat we een eindpunt hebben afgesproken. Destijds vond ik dat oké, leek me goed om ergens naar toe te werken.
En op zich hebben we ook veel gedaan hoor. En misschien is dit ook wel wat lukt bij deze psycholoog. Is het ook goed om verder te gaan na best wel wat jaren.
Ik vind zelf dat ik echt ook wel stappen heb gemaakt. Maar het lijkt of mijn angst echt op een hoogtepunt is.
En wat je zegt over de paniek, misschien ook wel inderdaad. Denk ook dat dat nu pas ruimte krijgt.
En op zich hebben we ook veel gedaan hoor. En misschien is dit ook wel wat lukt bij deze psycholoog. Is het ook goed om verder te gaan na best wel wat jaren.
Ik vind zelf dat ik echt ook wel stappen heb gemaakt. Maar het lijkt of mijn angst echt op een hoogtepunt is.
En wat je zegt over de paniek, misschien ook wel inderdaad. Denk ook dat dat nu pas ruimte krijgt.
maandag 26 augustus 2024 om 21:54
Eefje, het is een wat kinderlijke reactie van je zus. Lalala, het bestaat niet, heeft iemand iets gezegd??! En als het niet bestaat hoef je ook niet - als een volwassene - je verantwoordelijkheid te nemen.
Jij bent in ieder geval niet verantwoordelijk voor zijn daden. En je mag daarover praten met wie je wil!
ID, ik hoop dat je morgen een goede opstart hebt. Onderwijs is zo intensief, de overgang vanuit de vakantie stand is ook enorm groot.
Avo,
ik vind het echt heel erg knap van je! Je hebt het gewoon gedaan - het zwijgen doorbreken - hoe moeilijk het ook is.
Jahallo, het klinkt alsof je het goed zou kunnen gebruiken als de therapie door bleef gaan. Paniek is heel rot om mee om te gaan en je hebt een hoop te verstouwen gehad. Zou je durven terugkomen op de afspraak- en aangeven dat je nog wat langer nodig hebt?
Jij bent in ieder geval niet verantwoordelijk voor zijn daden. En je mag daarover praten met wie je wil!
ID, ik hoop dat je morgen een goede opstart hebt. Onderwijs is zo intensief, de overgang vanuit de vakantie stand is ook enorm groot.
Avo,
ik vind het echt heel erg knap van je! Je hebt het gewoon gedaan - het zwijgen doorbreken - hoe moeilijk het ook is.Jahallo, het klinkt alsof je het goed zou kunnen gebruiken als de therapie door bleef gaan. Paniek is heel rot om mee om te gaan en je hebt een hoop te verstouwen gehad. Zou je durven terugkomen op de afspraak- en aangeven dat je nog wat langer nodig hebt?
dinsdag 27 augustus 2024 om 04:53
Even van me afschrijven..
Partner heeft een maand geleden laten weten dat hij al een half jaar niet meer van mij houd, hij wil geen therapie ofzo, het is klaar.
Dat we jonge kinderen hebben, midden in de tropenjaren zitten, dat ik met een burn out thuis zit en hij 7 dagen per week werkt is ook niet relevant, gewoon klaar .
Ondertussen wonen we door financiële en praktische redenen nog samen, maar het doet zo'n pijn om ineens die omslag te zien, hij had al nauwelijks tijd voor me maar nu is het nog erger, hij kijkt me vaak überhaupt niet eens meer aan.
Even snel een ander huis vinden is natuurlijk niet zo makkelijk nu, maar ik ben er wel druk mee bezig.
Maar jeetje, wat doet dit pijn, ook voor de kinderen (ze zijn nog zo jong dat ze het nog niet weten maar ze merken ongetwijfeld iets).
Hij heeft altijd gezegd dat hij geen alleenstaande vader wil zijn, en we hebben eigenlijk nooit ruzie, het was vooral saai, maar hij was zo druk met z'n werk dat we eigenlijk weinig andere opties hadden, dus ik snap dit ook niet.
En nu kwam ik er gisteren achter dat mijn allerleerste serieuze vriend / partner na bijna 10 jaar alleen te zijn nu een partner heeft en vader wordt. Ik had altijd het idee dat we misschien ooit weer samen zouden komen maar ook daar kan dus een dikke streep door.
Bizar genoeg voelde dat altijd als een back up plan, als dit niet lukt dan...
Ik wil niet in paniek raken maar ik vind het zo moeilijk om de vrolijke en gezellige moeder uit te hangen terwijl mijn hele leven en toekomst plannen in elkaar storten.
Ik lig nu ook in bed te malen, geen idee hoe ik het alleen met de kinderen moet gaan redden, ik wil ook helemaal niet alleen met de kinderen verder, maar niemand die vraagt wat ik wil, het was gewoon zijn beslissing en daar moeten we het mee doen.
Partner heeft een maand geleden laten weten dat hij al een half jaar niet meer van mij houd, hij wil geen therapie ofzo, het is klaar.
Dat we jonge kinderen hebben, midden in de tropenjaren zitten, dat ik met een burn out thuis zit en hij 7 dagen per week werkt is ook niet relevant, gewoon klaar .
Ondertussen wonen we door financiële en praktische redenen nog samen, maar het doet zo'n pijn om ineens die omslag te zien, hij had al nauwelijks tijd voor me maar nu is het nog erger, hij kijkt me vaak überhaupt niet eens meer aan.
Even snel een ander huis vinden is natuurlijk niet zo makkelijk nu, maar ik ben er wel druk mee bezig.
Maar jeetje, wat doet dit pijn, ook voor de kinderen (ze zijn nog zo jong dat ze het nog niet weten maar ze merken ongetwijfeld iets).
Hij heeft altijd gezegd dat hij geen alleenstaande vader wil zijn, en we hebben eigenlijk nooit ruzie, het was vooral saai, maar hij was zo druk met z'n werk dat we eigenlijk weinig andere opties hadden, dus ik snap dit ook niet.
En nu kwam ik er gisteren achter dat mijn allerleerste serieuze vriend / partner na bijna 10 jaar alleen te zijn nu een partner heeft en vader wordt. Ik had altijd het idee dat we misschien ooit weer samen zouden komen maar ook daar kan dus een dikke streep door.
Bizar genoeg voelde dat altijd als een back up plan, als dit niet lukt dan...
Ik wil niet in paniek raken maar ik vind het zo moeilijk om de vrolijke en gezellige moeder uit te hangen terwijl mijn hele leven en toekomst plannen in elkaar storten.
Ik lig nu ook in bed te malen, geen idee hoe ik het alleen met de kinderen moet gaan redden, ik wil ook helemaal niet alleen met de kinderen verder, maar niemand die vraagt wat ik wil, het was gewoon zijn beslissing en daar moeten we het mee doen.
dinsdag 27 augustus 2024 om 05:27
Dank je..
Hij is eigenlijk de laatste jaren geen leuke liefhebbende partner geweest, maar hij zei altijd dat hij gewoon niet zo klef is.
Hij nam ook steeds meer afstand, hij zei zelf ook al dat ik eigenlijk al alleenstaande moeder ben.
Maar dat is toch heel anders dan het daadwerkelijk zijn.
Nu doen we sommige dingen nog samen, het financiële gedeelte, hij doet weinig, maar wel af en toe iets met de kinderen, we zijn nog een dagje weg geweest, en dat valt straks allemaal weg.
Ik heb gewoon geen idee hoe ik het alleen moet doen.
En de kinderen, dat vind ik nog wel het ergste, ik had altijd voor ogen dat ze gewoon met beide ouders zouden opgroeien in een huis, niet dat ze met een koffer tussen papa en mama heen en weer pendelen.
Ze zijn gek op hun vader, die eigenlijk nauwelijks tijd voor ze heeft, maar ze staan te stuiteren als de voordeur open gaat en papa thuis komt
(Die vervolgens eigenlijk gewoon met rust gelaten wil worden maar voor het idee af en toe wat tegen ze zegt)
Hij is eigenlijk de laatste jaren geen leuke liefhebbende partner geweest, maar hij zei altijd dat hij gewoon niet zo klef is.
Hij nam ook steeds meer afstand, hij zei zelf ook al dat ik eigenlijk al alleenstaande moeder ben.
Maar dat is toch heel anders dan het daadwerkelijk zijn.
Nu doen we sommige dingen nog samen, het financiële gedeelte, hij doet weinig, maar wel af en toe iets met de kinderen, we zijn nog een dagje weg geweest, en dat valt straks allemaal weg.
Ik heb gewoon geen idee hoe ik het alleen moet doen.
En de kinderen, dat vind ik nog wel het ergste, ik had altijd voor ogen dat ze gewoon met beide ouders zouden opgroeien in een huis, niet dat ze met een koffer tussen papa en mama heen en weer pendelen.
Ze zijn gek op hun vader, die eigenlijk nauwelijks tijd voor ze heeft, maar ze staan te stuiteren als de voordeur open gaat en papa thuis komt
(Die vervolgens eigenlijk gewoon met rust gelaten wil worden maar voor het idee af en toe wat tegen ze zegt)
dinsdag 27 augustus 2024 om 05:31
En verraden klopt wel..
We hebben het er vaker over gehad, hij heeft het nu druk, belachelijk druk, maar we zouden er samen uit komen en het gaat beter worden. Nu even afzien, hard werken, en straks kunnen we genieten van zijn fijne financiële situatie. Maar die gaat dus uit kinderalimentatie bestaan.
We hebben het er vaker over gehad, hij heeft het nu druk, belachelijk druk, maar we zouden er samen uit komen en het gaat beter worden. Nu even afzien, hard werken, en straks kunnen we genieten van zijn fijne financiële situatie. Maar die gaat dus uit kinderalimentatie bestaan.
dinsdag 27 augustus 2024 om 06:14
@eefje praat juist wel ook als bescherming voor haar kinderen, want als het blijkt dat hij dit ook doet bij 1 van hun vergeef je dit je eigen nooit. En het is niet jouw schuld hij had zijn handen thuis moeten houden.
Het nichtje van mijn (ik weet niet hoenik het moet benoemen) is 8 jaar ouder, toen een paar jaar later na buiten kwam hij alles ook bij haar had gedaan, had zij zoon schuld gevoel tegen over mij, want ik had onbewust andere beschermd tegen zijn gedrag maar door haar zwijgen had ze mij niet kunnen beschermen.
Het nichtje van mijn (ik weet niet hoenik het moet benoemen) is 8 jaar ouder, toen een paar jaar later na buiten kwam hij alles ook bij haar had gedaan, had zij zoon schuld gevoel tegen over mij, want ik had onbewust andere beschermd tegen zijn gedrag maar door haar zwijgen had ze mij niet kunnen beschermen.
dinsdag 27 augustus 2024 om 07:20
Frietje thanks. Zijn kinderen zullen het probleem niet meer zijn, die zijn al lang en breed volwassen, slechts een paar jaar jonger dan ik. Zijn kleinkinderen daarentegen...
Mepal thanks
Lemon Pledge wat een ontzettende klote situatie.
Avo, niet gênant. Je worstelingen omschrijf je hier vaak zo duidelijk dat het zo invoelbaar is wat voor grote stappen dit voor je zijn. Dus daar hoort absoluut een toejuiching bij.
Mepal thanks
Lemon Pledge wat een ontzettende klote situatie.
Avo, niet gênant. Je worstelingen omschrijf je hier vaak zo duidelijk dat het zo invoelbaar is wat voor grote stappen dit voor je zijn. Dus daar hoort absoluut een toejuiching bij.
dinsdag 27 augustus 2024 om 07:37
Eefje, ik ben het eens met de rest: heel goed dat je niet zwijgt.
Avo: ook ik kom even voor je juichen en klappen. Ik zie dat je er alles aan doet om een vangnet te maken en niet in eenzelfde crisis als vorig jaar te belanden en vind dat zo ongelofelijk moedig en stoer van je.
LemonPledge: ik denk dat het heel veel over je huidige geklapte relatie zegt dat je de laatste jaren in je fantasie altijd een back-up hebt gehad. Neemt niet weg dat je huidige situatie ontzettend kut en koud is.
Tyche: nog bedankt voor je wijze woorden aan mij. Ik weet diep van binnen ook wel dat ik me niet aanstel.
Allen: sterkte. Ik lees hier soms zulke aangrijpende verhalen dat ik nauwelijks weet te reageren. Wat wordt kinderen toch veel aangedaan, en wat lijden mensen toch vaak in stilte.
Hier gisteren hete tranen vergoten bij de therapeute, toen het erover ging dat ik bij elke heftige levensgebeurtenis zo'n beetje desintegreer en zij me er zachtjes aan herinnerde dat ik ook wel heel veel te verstouwen heb gehad en dat het geen wonder is dat ik daardoor kwetsbaar ben. Mijn gebruikelijke ongeduld met en woede jegens mezelf maakte heel even plaats voor oprecht verdriet. Dat was heftig maar ook wel opluchtend. Ik weet nog niet zo goed wat ik daarmee moet.
Avo: ook ik kom even voor je juichen en klappen. Ik zie dat je er alles aan doet om een vangnet te maken en niet in eenzelfde crisis als vorig jaar te belanden en vind dat zo ongelofelijk moedig en stoer van je.
LemonPledge: ik denk dat het heel veel over je huidige geklapte relatie zegt dat je de laatste jaren in je fantasie altijd een back-up hebt gehad. Neemt niet weg dat je huidige situatie ontzettend kut en koud is.
Tyche: nog bedankt voor je wijze woorden aan mij. Ik weet diep van binnen ook wel dat ik me niet aanstel.
Allen: sterkte. Ik lees hier soms zulke aangrijpende verhalen dat ik nauwelijks weet te reageren. Wat wordt kinderen toch veel aangedaan, en wat lijden mensen toch vaak in stilte.
Hier gisteren hete tranen vergoten bij de therapeute, toen het erover ging dat ik bij elke heftige levensgebeurtenis zo'n beetje desintegreer en zij me er zachtjes aan herinnerde dat ik ook wel heel veel te verstouwen heb gehad en dat het geen wonder is dat ik daardoor kwetsbaar ben. Mijn gebruikelijke ongeduld met en woede jegens mezelf maakte heel even plaats voor oprecht verdriet. Dat was heftig maar ook wel opluchtend. Ik weet nog niet zo goed wat ik daarmee moet.
dinsdag 27 augustus 2024 om 08:10
Griebus, klinkt of wij door eenzelfde soort proces gaan, ik herken zo wat je schrijft.
Avo, ik snap je spijt en paniek, én ik ben trots op je dat je hebt gedeeld! Weer een grote stap op de lange weg waar je op bent geduwd.
Dankjewel voor je reactie, je zegt zoveel lieve dingen over mij.
Diva, eerste schoolweek is zwaar hè. De overgang na de vakantie, de drukte, nieuwe gezichten, nieuwe ritmes, nog geen routine... als je dan ook nog niet helemaal bent uitgerust lijkt dat hele jaar dat te gebeuren staat ook zo groot, tenminste dat voelde voor mij dan zo.
Avo, ik snap je spijt en paniek, én ik ben trots op je dat je hebt gedeeld! Weer een grote stap op de lange weg waar je op bent geduwd.
Dankjewel voor je reactie, je zegt zoveel lieve dingen over mij.
Diva, eerste schoolweek is zwaar hè. De overgang na de vakantie, de drukte, nieuwe gezichten, nieuwe ritmes, nog geen routine... als je dan ook nog niet helemaal bent uitgerust lijkt dat hele jaar dat te gebeuren staat ook zo groot, tenminste dat voelde voor mij dan zo.
What a nuanced anxiety
dinsdag 27 augustus 2024 om 19:04
Is het raar dat het nu pas inzinkt en ik het er moeilijk mee heb?
Dat ik gepraat heb. Dat ze daar oke mee is. Met mij is. Met het verhaal.
Dat zij de politie symbolisch vond voor 'ze komen meteen bescherming bieden'.
En wat blijft rondboinken: zij zou me niet zomaar mee laten nemen...
Zij niet. Ouders deden dat wel...
Sterker nog ...
Das best ehm. Ja.
Wat is dat?
Verwarrend?
Dat ik gepraat heb. Dat ze daar oke mee is. Met mij is. Met het verhaal.
Dat zij de politie symbolisch vond voor 'ze komen meteen bescherming bieden'.
En wat blijft rondboinken: zij zou me niet zomaar mee laten nemen...
Zij niet. Ouders deden dat wel...
Sterker nog ...
Das best ehm. Ja.
Wat is dat?
Verwarrend?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
