Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
dinsdag 10 september 2024 om 22:11
Ik ben meer bang voor haar reactie eigenlijk Avo. Maar misschien onderschat ik hem. Ik kan er zelfs een bang van worden, hoop niet dat ze opeens voor de deur gaan staan ofzo. Maar ja. Eind vd week ga ik het mededelen.
En daarna de reactie van z'n kinderen ja. Verder is de familie niet erg groot overigens.
Het is geen stap die alleen in films gebeurt, er zijn meer mensen die er voor uit komen.
En daarna de reactie van z'n kinderen ja. Verder is de familie niet erg groot overigens.
Het is geen stap die alleen in films gebeurt, er zijn meer mensen die er voor uit komen.
dinsdag 10 september 2024 om 23:24
Haha Tyche, vaak ligt de grootste irritatie bij iets wat je jezelf niet toestaat.
Ik vind de yoga praat dus vreselijk, over mild zijn voor je lijf, voelen wat je nodig hebt...
Vre-se-lijk. Het moge duidelijk zijn waar dat vandaan komt denk ik.
Geef jezelf even de tijd om aan de taal te wennen. En wie weet ontdek je nog wel dat je ook echt gewoon een kwetsbaar kind was. .(Maar mee eens, dan hoeven ze het toch niet zo te noemen.)
Mijn pb staat weer open, ik luister graag naar wat je wel wil delen maar niet openbaar.
Wel gezellig dat je nu meedoet hoor.
Eefje, dat snap ik misschien wel ergens.
Haar heb je lief, ze is belangrijk voor je. En ze is momenteel een emotionele moedertijger die haar wereld bijeen probeert te houden.
Ben je van hem helemaal niet meer bang?
Je klinkt vooral boos richting hem. Is dat ook zo?
En inderdaad niet alleen in films. Dat besef ik ook wel, maar het voelt zo onmogelijk en ver van mijn bed show.
Het maakt me blij dat jij het niet voelt als onmogelijk. Maar als iets dat 'logisch' lijkt en 'moet' gebeuren.
Ik associeer het met een bepaalde mate van vrijheid? Ofzo?
Anyway. Einde van de week.
Hoe ga je het aanpakken, als ik vragen mag?
Ik vind de yoga praat dus vreselijk, over mild zijn voor je lijf, voelen wat je nodig hebt...
Vre-se-lijk. Het moge duidelijk zijn waar dat vandaan komt denk ik.
Geef jezelf even de tijd om aan de taal te wennen. En wie weet ontdek je nog wel dat je ook echt gewoon een kwetsbaar kind was. .(Maar mee eens, dan hoeven ze het toch niet zo te noemen.)
Mijn pb staat weer open, ik luister graag naar wat je wel wil delen maar niet openbaar.
Wel gezellig dat je nu meedoet hoor.
Eefje, dat snap ik misschien wel ergens.
Haar heb je lief, ze is belangrijk voor je. En ze is momenteel een emotionele moedertijger die haar wereld bijeen probeert te houden.
Ben je van hem helemaal niet meer bang?
Je klinkt vooral boos richting hem. Is dat ook zo?
En inderdaad niet alleen in films. Dat besef ik ook wel, maar het voelt zo onmogelijk en ver van mijn bed show.
Het maakt me blij dat jij het niet voelt als onmogelijk. Maar als iets dat 'logisch' lijkt en 'moet' gebeuren.
Ik associeer het met een bepaalde mate van vrijheid? Ofzo?
Anyway. Einde van de week.
Hoe ga je het aanpakken, als ik vragen mag?
woensdag 11 september 2024 om 06:17
Tyche en Avo, die taal ja haha. Maar, wat je zegt Avo, ik ben er aan gewend inmiddels. En nu bevalt 't me eigenlijk wel, die yoga taal. Schematherapie heb ik nog nooit gehad, maar wel een boek over gelezen, dus ik ken de taal wel een beetje.
Je verwoordt het goed ja: emotionele moedertijger. En ik kan uit de appjes opmaken hoe instabiel is. Van hem heb ik niks meer gehoord sinds ik daarom gevraagd heb bijna een jaar geleden. Daarom minder bang voor hem, maar misschien is dat naïef.
Soms kan ik boos zijn. Ik haat hem geloof ik in de kern, ik denk zelfs dat ik dat al veel langer doe maar dat mezelf niet heb toegestaan voor de familievrede. Maar er is ook nog een onterechte loyaliteit, medelijden, geloof in zijn goedheid ?? (behalve die keren met mij dan??) etc. Het is erg verwarrend.
...
(Tyche, was jij degene die een tijdje terug zei:' Ze probeert haar leven heel te houden, maar dat is al niet meer heel. En dat is niet jouw schuld.' Die uitspraak heeft bij mij ook een deurtje geopend. Dank daarvoor).
Je verwoordt het goed ja: emotionele moedertijger. En ik kan uit de appjes opmaken hoe instabiel is. Van hem heb ik niks meer gehoord sinds ik daarom gevraagd heb bijna een jaar geleden. Daarom minder bang voor hem, maar misschien is dat naïef.
Soms kan ik boos zijn. Ik haat hem geloof ik in de kern, ik denk zelfs dat ik dat al veel langer doe maar dat mezelf niet heb toegestaan voor de familievrede. Maar er is ook nog een onterechte loyaliteit, medelijden, geloof in zijn goedheid ?? (behalve die keren met mij dan??) etc. Het is erg verwarrend.
...
(Tyche, was jij degene die een tijdje terug zei:' Ze probeert haar leven heel te houden, maar dat is al niet meer heel. En dat is niet jouw schuld.' Die uitspraak heeft bij mij ook een deurtje geopend. Dank daarvoor).
anoniem_672d07c2e9073 wijzigde dit bericht op 12-09-2024 06:33
21.94% gewijzigd
woensdag 11 september 2024 om 08:20
Wat heb je het goed voorbereid Eefje. Super doordacht en doorvoeld. Mooi.
Ik snap de verwarring wel. Ik heb dat met Klaas. Piet haat ik. Ook al voel ik geregeld dat het nodig was of ik er een grote rol in had. Ik haat. Misschien ook omdat ik zo verschrikkelijk bang voor hem ben?
Hier alles zwaar na de hyper van gister en spanning (en dus hyper) van eergister.
Ik zou me willen verstoppen, maar er moet echt wat opgeruimd en schoongemaakt, en vanmiddag extra kind.
Voelt even als een moetje, en dat wil ik niet.
Ach ja.
Genoeg zegeningen, dus niets te klagen.
Ik snap de verwarring wel. Ik heb dat met Klaas. Piet haat ik. Ook al voel ik geregeld dat het nodig was of ik er een grote rol in had. Ik haat. Misschien ook omdat ik zo verschrikkelijk bang voor hem ben?
Hier alles zwaar na de hyper van gister en spanning (en dus hyper) van eergister.
Ik zou me willen verstoppen, maar er moet echt wat opgeruimd en schoongemaakt, en vanmiddag extra kind.
Voelt even als een moetje, en dat wil ik niet.
Ach ja.
Genoeg zegeningen, dus niets te klagen.
donderdag 12 september 2024 om 01:21
Out of the blue… Mag ik als stille schijterige meelezer plotseling wat erin gooien...?
Niet een een antwoord afwachtend, sorry: vanavond was de docu (3Doc) All inclusive love op NPO3, over een meisje van 15 dat met haar ouders op vakantie was en verliefd werd op een man die als animator voor het hotel werkte. Achteraf besefte ze dat het ontzettend ongezond was wat daar gebeurde (zij 15, hij op zijn minst 35). Wat volgt is haar worsteling hoe hiermee om te gaan.
De manier waarop dit verwoord wordt door haar zelf, haar therapeuten, haar ouders en wie er ook maar aan het woord komen: het is geen hele zware kost, maar wel verhelderend in hoe het werkt in het kinderbrein. Het jezelf kwalijk nemen, de strijd om te durven zien dat het niet klopte. Ze spreekt hem na tig jaar ook weer. En ook dat levert weer gemixte gevoelens op.
Eigenlijk gaat het vooral om dat zij in staat is dingen onder woorden te brengen die ik nog niet eens durf te denken. En dan vergeet ik maar even de subtiele “het hoort bij het systeem”-dingen in de docu. En eigenlijk krijg ik ook een beetje een naar gevoel erbij, omdat het niet genoeg benadrukt hoe fout het is ofzo, maar de manier waarop e.e.a. onder woorden wordt gebracht, dát is eigenlijk waarom ik het hier post. Omdat dat juist vaak zo moeilijk is – die woorden, het uiten, het er laten zijn, het durven zien. En in dit geval vrij laagdrempelig (als ik het al zo mag noemen).
Nu ja, ik wilde het alleen laten weten - de woorden laat ik liever aan de docu-makers over... Voor mij was het een toegankelijke manier van het heel voorzichtig binnen durven laten van dat wat je niet durft te zien/voelen/erkennen/weten/enzo. Van dingen die misschien toch niet oké waren…
Verstop ik me graag weer… sorry…
Niet een een antwoord afwachtend, sorry: vanavond was de docu (3Doc) All inclusive love op NPO3, over een meisje van 15 dat met haar ouders op vakantie was en verliefd werd op een man die als animator voor het hotel werkte. Achteraf besefte ze dat het ontzettend ongezond was wat daar gebeurde (zij 15, hij op zijn minst 35). Wat volgt is haar worsteling hoe hiermee om te gaan.
De manier waarop dit verwoord wordt door haar zelf, haar therapeuten, haar ouders en wie er ook maar aan het woord komen: het is geen hele zware kost, maar wel verhelderend in hoe het werkt in het kinderbrein. Het jezelf kwalijk nemen, de strijd om te durven zien dat het niet klopte. Ze spreekt hem na tig jaar ook weer. En ook dat levert weer gemixte gevoelens op.
Eigenlijk gaat het vooral om dat zij in staat is dingen onder woorden te brengen die ik nog niet eens durf te denken. En dan vergeet ik maar even de subtiele “het hoort bij het systeem”-dingen in de docu. En eigenlijk krijg ik ook een beetje een naar gevoel erbij, omdat het niet genoeg benadrukt hoe fout het is ofzo, maar de manier waarop e.e.a. onder woorden wordt gebracht, dát is eigenlijk waarom ik het hier post. Omdat dat juist vaak zo moeilijk is – die woorden, het uiten, het er laten zijn, het durven zien. En in dit geval vrij laagdrempelig (als ik het al zo mag noemen).
Nu ja, ik wilde het alleen laten weten - de woorden laat ik liever aan de docu-makers over... Voor mij was het een toegankelijke manier van het heel voorzichtig binnen durven laten van dat wat je niet durft te zien/voelen/erkennen/weten/enzo. Van dingen die misschien toch niet oké waren…
Verstop ik me graag weer… sorry…
donderdag 12 september 2024 om 06:25
Vannelle, dank je, toevallig heb ik 'm ook laatst gezien. Ik vond 'm ook interessant, goed om te zien. En weet verder ook niet zo goed wat ik er precies van vond. Sommige dingen sterk, sommige dingen juist zwak, zoiets.
Avo, dat gevoel dat het nodig was en dat ik het verdiende heb ik dus helemaal niet. Dat maakt het wel nog veel ingewikkelder denk ik. Wel dat ik zelf net zo schuldig was, omdat ik me niet heb verzet. Dat zit diep, al weet ik nu met m'n verstand dat dat niet klopt.
Ik neig van het plan af te wijken. Ik word echt bang voor de 2 weken wachttijd en wat ze zouden kunnen doen om te proberen te voorkomen dat ik het ga vertellen. Ik denk dat ik me onveilig ga voelen in m'n eigen huis. En die stress/angst kan ik er niet bij hebben. Misschien vertel ik het toch direct, zonder hem nog die kans te geven. Dan is de bom gevallen.
Avo, dat gevoel dat het nodig was en dat ik het verdiende heb ik dus helemaal niet. Dat maakt het wel nog veel ingewikkelder denk ik. Wel dat ik zelf net zo schuldig was, omdat ik me niet heb verzet. Dat zit diep, al weet ik nu met m'n verstand dat dat niet klopt.
Ik neig van het plan af te wijken. Ik word echt bang voor de 2 weken wachttijd en wat ze zouden kunnen doen om te proberen te voorkomen dat ik het ga vertellen. Ik denk dat ik me onveilig ga voelen in m'n eigen huis. En die stress/angst kan ik er niet bij hebben. Misschien vertel ik het toch direct, zonder hem nog die kans te geven. Dan is de bom gevallen.
donderdag 12 september 2024 om 14:08
Vannelle, ik heb daar laatst een stukje van gezien geloof ik. Ik kon er op dat moment niets mee, dus doorgezapt, maar misschien nog eens kijken.
Tnx voor de tip!
Eefje, waarom heb je in eerste instantie voor die twee weken gekozen?
Doe het zoals jij denkt dat het goed is.
Is het een reëel scenario dat ze op de stoep zullen staan?
Het zal sowieso heftig worden, maar besef dat met je telefoon geluid uit, deur en gordijnen dicht, jij nu de baas bent en veilig.
Je hoeft niet op te nemen, je hoeft niet open te doen.
Maar dat zal het niet minder heftig maken áls ze contact zoeken.
(Mocht je het doen, mochten ze contact zoeken: film, bewaar alles. Appjes, mailtjes, bezoekjes)
Heb je het nummer van de wijkagent?
Voor als ze voor de deur staan? Je zou zelfs contact op kunnen nemen vantevoren.
Want als je angst dat ze verhaal komen halen reëel is, dan zal dat wsl ook zo zijn als je de bom meteen dropt.
Verwacht je dat ze de twee weken gaan gebruiken om inderdaad in te lichten? Of om jou op andere gedachten te brengen?
Je zou trouwens ook nog terugkunnen naar èèn week bedenk ik net.
Als dat beter te overzien lijkt.
Moeilijk.
Klets en denk lekker hardop hier als je wilt.
Tnx voor de tip!
Eefje, waarom heb je in eerste instantie voor die twee weken gekozen?
Doe het zoals jij denkt dat het goed is.
Is het een reëel scenario dat ze op de stoep zullen staan?
Het zal sowieso heftig worden, maar besef dat met je telefoon geluid uit, deur en gordijnen dicht, jij nu de baas bent en veilig.
Je hoeft niet op te nemen, je hoeft niet open te doen.
Maar dat zal het niet minder heftig maken áls ze contact zoeken.
(Mocht je het doen, mochten ze contact zoeken: film, bewaar alles. Appjes, mailtjes, bezoekjes)
Heb je het nummer van de wijkagent?
Voor als ze voor de deur staan? Je zou zelfs contact op kunnen nemen vantevoren.
Want als je angst dat ze verhaal komen halen reëel is, dan zal dat wsl ook zo zijn als je de bom meteen dropt.
Verwacht je dat ze de twee weken gaan gebruiken om inderdaad in te lichten? Of om jou op andere gedachten te brengen?
Je zou trouwens ook nog terugkunnen naar èèn week bedenk ik net.
Als dat beter te overzien lijkt.
Moeilijk.
Klets en denk lekker hardop hier als je wilt.
donderdag 12 september 2024 om 18:36
Als je ze toch nog iets van mogelijkheid wil geven om het zelf te vertellen, zou het dan een optie zijn om ze een weekend te geven?
En dan in dat weekend bewust niet thuis te zijn? Weekend weg, of weekend bij vriendin? Dan weet je zeker dat ze niet onverwachts op de stoep kunnen staan. Telefoon zou je zelf aan vriendin kunnen geven, zodat je zelf niet in de verleiding komt om op te nemen.
Maar als het voor jou beter/veiliger voelt om het meteen te vertellen, is dat natuurlijk ook prima. Tenslotte ben je hen niets verplicht. Zij zijn degene die fout zitten, niet jij.
En dan in dat weekend bewust niet thuis te zijn? Weekend weg, of weekend bij vriendin? Dan weet je zeker dat ze niet onverwachts op de stoep kunnen staan. Telefoon zou je zelf aan vriendin kunnen geven, zodat je zelf niet in de verleiding komt om op te nemen.
Maar als het voor jou beter/veiliger voelt om het meteen te vertellen, is dat natuurlijk ook prima. Tenslotte ben je hen niets verplicht. Zij zijn degene die fout zitten, niet jij.
donderdag 12 september 2024 om 19:30
Eefje, wat is jouw idee achter die 2 weken? Wil je ze de kans geven het zelf te vertellen? Misschien is het idee van Maisnon een optie of je zou een specifieke datum als ultimatum kunnen noemen?
Deze week gaat tot nu toe beter qua energie, hoewel ik feitelijk dezelfde uren heb gemaakt als vorige week. De scheidslijn tussen 'ik trek het net' en ik trek het niet' is bij mij flinterdun. Gelukkig slaat de balans de laatste jaren uit naar het eerste. Maar er hoeft niet veel te gebeuren of het laatste is aan de orde.
Ik sprak laatst iemand die vroeg hoeveel ik werkte, dus ik antwoordde dat ik op papier halve dagen werk m.u.v. de woensdag (hele dag). Zegt ze: Oh dat is wel fijn, dan heb je ook nog tijd voor andere dingen. Nou, dat valt wel tegen. Ik heb gezegd dat ik halve dagen werk omdat ik niet veel energie heb en met hele dagen snel vast zou lopen. Het feit dat ik elke dag na het werk knock-out op de bank lig, koken vaak al te veel gevraagd is en door de week 's avonds ergens heen maar af en toe lukt, heb ik maar achterwege gehouden.
Deze week gaat tot nu toe beter qua energie, hoewel ik feitelijk dezelfde uren heb gemaakt als vorige week. De scheidslijn tussen 'ik trek het net' en ik trek het niet' is bij mij flinterdun. Gelukkig slaat de balans de laatste jaren uit naar het eerste. Maar er hoeft niet veel te gebeuren of het laatste is aan de orde.
Ik sprak laatst iemand die vroeg hoeveel ik werkte, dus ik antwoordde dat ik op papier halve dagen werk m.u.v. de woensdag (hele dag). Zegt ze: Oh dat is wel fijn, dan heb je ook nog tijd voor andere dingen. Nou, dat valt wel tegen. Ik heb gezegd dat ik halve dagen werk omdat ik niet veel energie heb en met hele dagen snel vast zou lopen. Het feit dat ik elke dag na het werk knock-out op de bank lig, koken vaak al te veel gevraagd is en door de week 's avonds ergens heen maar af en toe lukt, heb ik maar achterwege gehouden.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 13 september 2024 om 00:22
Avo, ik werk nu al weinig voor mijn gevoel. Nouja, ik werk best veel, maar op papier dan. Dit is met deze functie echt maximaal wat gaat en dan nog kost het eigenlijk best veel.
Ik kom uit een gezin waarin iedereen fulltime werkt en ook goede banen heeft of een eigen bedrijf. Ouders vinden een goede baan hebben ook belangrijk. Het heeft me al meerdere jaren gekost om voor mezelf te accepteren dat dat wat me indirect altijd is meegegeven, voor mij niet is weggelegd en dat parttime werken ook goed is. Ouders zien dat trouwens ook wel in hoor.
Daarbij is man opgevoed met het idee dat je moet werken voor de kost. Hij heeft wel eens gezegd dat hij het liefst zou hebben dat ik net als hem ook fulltime zou werken. Hij ziet inmiddels wel in dat ik dat niet kan en dat het dan ook ten koste van onze relatie zou gaan, want als ik altijd overprikkeld ben, wordt het er thuis niet gezelliger op. Maar hij vindt ook dat ik niet vanalles kan willen, zoals bijv vakanties, als ik het niet kan bekostigen omdat ik daarvoor te weinig werk. Hij betaalt nu al veel meer dan ik aan vaste lasten en dat zou hij eigenlijk al anders zien, hij wil het liefst 50-50. Maar dat is niet reëel als de één 0,6 werkt en de ander fulltime en als zijn netto-salaris überhaupt een stuk hoger ligt dan bij mij.
Dus ik vind nóg minder werken nog wel ding, al denk ik er weleens aan om een halve dag in te leveren.
Ik kom uit een gezin waarin iedereen fulltime werkt en ook goede banen heeft of een eigen bedrijf. Ouders vinden een goede baan hebben ook belangrijk. Het heeft me al meerdere jaren gekost om voor mezelf te accepteren dat dat wat me indirect altijd is meegegeven, voor mij niet is weggelegd en dat parttime werken ook goed is. Ouders zien dat trouwens ook wel in hoor.
Daarbij is man opgevoed met het idee dat je moet werken voor de kost. Hij heeft wel eens gezegd dat hij het liefst zou hebben dat ik net als hem ook fulltime zou werken. Hij ziet inmiddels wel in dat ik dat niet kan en dat het dan ook ten koste van onze relatie zou gaan, want als ik altijd overprikkeld ben, wordt het er thuis niet gezelliger op. Maar hij vindt ook dat ik niet vanalles kan willen, zoals bijv vakanties, als ik het niet kan bekostigen omdat ik daarvoor te weinig werk. Hij betaalt nu al veel meer dan ik aan vaste lasten en dat zou hij eigenlijk al anders zien, hij wil het liefst 50-50. Maar dat is niet reëel als de één 0,6 werkt en de ander fulltime en als zijn netto-salaris überhaupt een stuk hoger ligt dan bij mij.
Dus ik vind nóg minder werken nog wel ding, al denk ik er weleens aan om een halve dag in te leveren.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 13 september 2024 om 14:45
Dus je werkt zoveel omdat anderen jou het idee geven dat dat moet, begrijp ik?
Levert dat jou ook wat op?
En ik begrijp wat je zegt hoor.
Alle vragen en oordelen zijn niet mals.
En minder werken heeft inderdaad financiële gevolgen en keuzes die je moet maken.
Ik vraag me wel af wat je nu laat, omdat je aangeeft dat het teveel is en het werk je zoveel kost dat je niets anders kan.
Hier werk ik enorm weinig. En draag in verhouding dan ook erg weinig bij, financieel.
Ik vind dat lastig, het idee dat ik zijn geld uitgeef, op zijn zak teer. Het heeft jarenlang gemaakt dat ik bijna niets uitgaf.
Mijn lief heeft -en o wat bof ik daarmee- als instelling dat mijn gezondheid voor hem het belangrijkste is. Dat hij liever 'arm' met mij is, dan een rijke weduwnaar.
En hoewel ik vaak denk dat hij dan wel eens beter af zou kunnen zijn, ben ik hem heel veel dankbaar voor die instelling.
Het zorgt ervoor dat ik meer kan dan werken, slapen en huilen.
En dat zorgt voor de kwaliteit en gelukspuntjes in mijn leven.
Levert dat jou ook wat op?
En ik begrijp wat je zegt hoor.
Alle vragen en oordelen zijn niet mals.
En minder werken heeft inderdaad financiële gevolgen en keuzes die je moet maken.
Ik vraag me wel af wat je nu laat, omdat je aangeeft dat het teveel is en het werk je zoveel kost dat je niets anders kan.
Hier werk ik enorm weinig. En draag in verhouding dan ook erg weinig bij, financieel.
Ik vind dat lastig, het idee dat ik zijn geld uitgeef, op zijn zak teer. Het heeft jarenlang gemaakt dat ik bijna niets uitgaf.
Mijn lief heeft -en o wat bof ik daarmee- als instelling dat mijn gezondheid voor hem het belangrijkste is. Dat hij liever 'arm' met mij is, dan een rijke weduwnaar.
En hoewel ik vaak denk dat hij dan wel eens beter af zou kunnen zijn, ben ik hem heel veel dankbaar voor die instelling.
Het zorgt ervoor dat ik meer kan dan werken, slapen en huilen.
En dat zorgt voor de kwaliteit en gelukspuntjes in mijn leven.
vrijdag 13 september 2024 om 16:17
ID, wat een druk ligt er op werken bij jou thuis en in jouw familie. Ze zetten wel een stevige norm (fulltime werken) neer. En ook al hebben ze 'geaccepteerd' dat je minder werkt, die norm zit nog steeds vast in jou. Het leest alsof je jezelf enorm tekort vindt schieten. Dat is jammer want je doet wat je kunt op jouw manier.
Ik herken het wel hoor, ik heb ook soortgelijke normen meegekregen. En ik heb er zelf ook nog heel veel schepjes bovenop gedaan. Als in: alleen zorgen voor wereldvrede is een goed resultaat, de rest is mwah. Ik heb mezelf met die instelling regelmatig de vernieling in geholpen.
Inmiddels werk ik weinig. Mijn man heeft dezelfde instelling als die van Avo. Gelukkig. Op slechte dagen voel ik me er schuldig over want 'wat heeft ie nou aan mij'. Want ik doe aan weinig werken, huilen, stressen en beroerd slapen Heel ongezellig met mij. Blijkbaar valt het mee want hij is er nog steeds.
Ik herken het wel hoor, ik heb ook soortgelijke normen meegekregen. En ik heb er zelf ook nog heel veel schepjes bovenop gedaan. Als in: alleen zorgen voor wereldvrede is een goed resultaat, de rest is mwah. Ik heb mezelf met die instelling regelmatig de vernieling in geholpen.
Inmiddels werk ik weinig. Mijn man heeft dezelfde instelling als die van Avo. Gelukkig. Op slechte dagen voel ik me er schuldig over want 'wat heeft ie nou aan mij'. Want ik doe aan weinig werken, huilen, stressen en beroerd slapen Heel ongezellig met mij. Blijkbaar valt het mee want hij is er nog steeds.
vrijdag 13 september 2024 om 16:40
Mepal, inderdaad, die norm zit nog vast in mij. Mooi gezegd. Ik weet niet of ouders het echt van mij verwachtten, maar het voelde wel zo. Ik weet nog dat ik het hier destijds met de psych over heb gehad en dat zij toen vroeg wat er mis was met parttime werken en dat zij heel veel mensen kende die niet fulltime werkten, ook om redenen anders dan 'zorgen voor de kinderen.' In mijn optiek was dat de enige goede reden om niet fulltime te werken. Dus ja, ergens heb ik dit als norm meegekregen. Overigens werkte mijn moeder ook parttime, maar alle andere familieleden fulltime.
Avo, ik zit nog in het acceptatieproces en ben al van 'fulltime werken is niet noodzakelijk' naar '0,6 is ook prima' gezakt. Dus ik ben al goed bezig...
Ik vind het standpunt van mijn man soms ook moeilijk hoor. We hebben er ook geregeld discussie over.
Ik zit te denken toch weer eens naar de huisarts te gaan voor die vermoeidheid. Bloedonderzoek is alweer jaren geleden.
Of toch weer een doorverwijzing naar de GGZ en ja, dan wel heel gericht voor diagnostiek en dan laat ik me niet meer afpoeieren met 'daar ben je te goed voor.' Loop eens een weekje met mij mee en oordeel dan nog maar eens of ik er te goed voor ben... Alleen die vergoeding, als ik dat wéér allemaal moet gaan uitzoeken
Avo, ik zit nog in het acceptatieproces en ben al van 'fulltime werken is niet noodzakelijk' naar '0,6 is ook prima' gezakt. Dus ik ben al goed bezig...
Ik vind het standpunt van mijn man soms ook moeilijk hoor. We hebben er ook geregeld discussie over.
Ik zit te denken toch weer eens naar de huisarts te gaan voor die vermoeidheid. Bloedonderzoek is alweer jaren geleden.
Of toch weer een doorverwijzing naar de GGZ en ja, dan wel heel gericht voor diagnostiek en dan laat ik me niet meer afpoeieren met 'daar ben je te goed voor.' Loop eens een weekje met mij mee en oordeel dan nog maar eens of ik er te goed voor ben... Alleen die vergoeding, als ik dat wéér allemaal moet gaan uitzoeken
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 13 september 2024 om 20:46
Ik heb de bom gedropt.
Daar ging nog wel het eea aan vooraf maar vind 't niet zo fijn om dat op een openbaar forum te kwakken. Zelf ging ik in ieder geval bijna ten onder aan de spanning. Misschien schrijf ik er op een later moment nog wat meer over. Geen reactie van neef. Reactie van nicht eerst geweldig voor mij, maar na beraad met zus + zwager (haar ouders) weer anders. Voorlopig geen contact. Afwachten maar. Verdrietig, maar voor haar ook heel ingewikkeld.
Ook eerste EMDR sessie gehad. Ik had veel aan m'n jarenlange haptotherapie ervaring, omdat je moet voelen waar de spanning zit in je lijf. Vroeger had ik geen idee. Er kwam best wat los, verdriet, nieuwe herinneringen (details), bewegingen van m'n lichaam. Voelde me meteen erna even heel licht en vrij, snel daarna heel moe. En daarna ging m'n hoofd weer aan de slag met 'de openbaring' dus was ik afgeleid. Avo, jij vroeg er naar toch? Wil je nog meer weten? Mag evt ook via pb.
Daar ging nog wel het eea aan vooraf maar vind 't niet zo fijn om dat op een openbaar forum te kwakken. Zelf ging ik in ieder geval bijna ten onder aan de spanning. Misschien schrijf ik er op een later moment nog wat meer over. Geen reactie van neef. Reactie van nicht eerst geweldig voor mij, maar na beraad met zus + zwager (haar ouders) weer anders. Voorlopig geen contact. Afwachten maar. Verdrietig, maar voor haar ook heel ingewikkeld.
Ook eerste EMDR sessie gehad. Ik had veel aan m'n jarenlange haptotherapie ervaring, omdat je moet voelen waar de spanning zit in je lijf. Vroeger had ik geen idee. Er kwam best wat los, verdriet, nieuwe herinneringen (details), bewegingen van m'n lichaam. Voelde me meteen erna even heel licht en vrij, snel daarna heel moe. En daarna ging m'n hoofd weer aan de slag met 'de openbaring' dus was ik afgeleid. Avo, jij vroeg er naar toch? Wil je nog meer weten? Mag evt ook via pb.
vrijdag 13 september 2024 om 21:08
You did it Eefje...
Wat er nu ook gebeurd, je bent voor jezelf opgenomen, je hoeft het nooit meer geheim te houden.
Als je nog wil vertellen hoor ik je graag mijn pb is open.
Zouden zus en zwager de kinderen tegen jou opzetten nu? Je verhaal verdraaien? Moeilijk hoor.
Je hebt jou deel gedaan, maar dat je nu soort van zit te wachten op reactie van de andere kant is kut. Ook omdat die kant dus zo beïnvloed wordt.
Heb je nog meer mensen ingelicht, naast de kinderen van de eikel?
Hoe voelt het, geen geheim meer mee te dragen?
Je EMDR, ik heb geen idee wat nog meer te vragen. Maar ook nog weinig idee wat ik kan verwachten en hoop angst als ik eraan denk.
Voelen in je lijf, fijn dat je dat dan beetje kan plaatsen door hapto. Ik word nog niet heel gerust van wat je zegt, maar soit.
Benieuwd of je komende week dingen merkt.
Mepal, herkenbaar. Die normen en dat je zelf helemaal vindt dat het moet.
Hier waren therapie en lief leidend in mijn mini baan: ik moest tijdens mijn studie al kiezen voor een stapje terug om therapie te kunnen volgen.
En toen ik een paar jaar terug een ochtend extra wilde gaan werken was Lief degene die daar niet blij mee was. Hij was bang dat het teveel zou zijn en ik dan thuis een bal moeite depressie zou zijn. Dat ziet ie echt niet zitten.
Ik ook niet gelukkig, dus dat scheelt, we staan er hetzelfde in.
Ook daarom baalde ik vorig jaar zo van mijn uitval. Hallo, moet ik geraniums in de vensterbank gaan kweken ofzo?
Maar goed.
Nu gaat ie nog goed.
Ik merk wel dat opstaan in de ochtenden lastig is, dus ik moet echt proberen eerder naar bed te gaan.
Maar ik beweeg redelijk veel, probeer bij droog weer buiten te zijn, irriteer me nog aan de bende in huis, heb en maak sociale afspraken, pruts en hobby, en heb echt veel vrolijke momenten op een dag (en gisteravond de tranen over mn wangen gelachen. Wat word ik daar toch gelukkig van).
Allemaal dingen op mijn 'we gaan goed' lijst.
Woehoe! Bijna half september en voor op schema.
Wat er nu ook gebeurd, je bent voor jezelf opgenomen, je hoeft het nooit meer geheim te houden.
Als je nog wil vertellen hoor ik je graag mijn pb is open.
Zouden zus en zwager de kinderen tegen jou opzetten nu? Je verhaal verdraaien? Moeilijk hoor.
Je hebt jou deel gedaan, maar dat je nu soort van zit te wachten op reactie van de andere kant is kut. Ook omdat die kant dus zo beïnvloed wordt.
Heb je nog meer mensen ingelicht, naast de kinderen van de eikel?
Hoe voelt het, geen geheim meer mee te dragen?
Je EMDR, ik heb geen idee wat nog meer te vragen. Maar ook nog weinig idee wat ik kan verwachten en hoop angst als ik eraan denk.
Voelen in je lijf, fijn dat je dat dan beetje kan plaatsen door hapto. Ik word nog niet heel gerust van wat je zegt, maar soit.
Benieuwd of je komende week dingen merkt.
Mepal, herkenbaar. Die normen en dat je zelf helemaal vindt dat het moet.
Hier waren therapie en lief leidend in mijn mini baan: ik moest tijdens mijn studie al kiezen voor een stapje terug om therapie te kunnen volgen.
En toen ik een paar jaar terug een ochtend extra wilde gaan werken was Lief degene die daar niet blij mee was. Hij was bang dat het teveel zou zijn en ik dan thuis een bal moeite depressie zou zijn. Dat ziet ie echt niet zitten.
Ik ook niet gelukkig, dus dat scheelt, we staan er hetzelfde in.
Ook daarom baalde ik vorig jaar zo van mijn uitval. Hallo, moet ik geraniums in de vensterbank gaan kweken ofzo?
Maar goed.
Nu gaat ie nog goed.
Ik merk wel dat opstaan in de ochtenden lastig is, dus ik moet echt proberen eerder naar bed te gaan.
Maar ik beweeg redelijk veel, probeer bij droog weer buiten te zijn, irriteer me nog aan de bende in huis, heb en maak sociale afspraken, pruts en hobby, en heb echt veel vrolijke momenten op een dag (en gisteravond de tranen over mn wangen gelachen. Wat word ik daar toch gelukkig van).
Allemaal dingen op mijn 'we gaan goed' lijst.
Woehoe! Bijna half september en voor op schema.
vrijdag 13 september 2024 om 21:24
Eefje, held!
Hoe is het met de spanning nu? En voel je je veilig?
Ik had dat over het kapotte verhaal inderdaad gezegd.
Diva, je zegt dat je parttime werkt, maar is dat echt zo? Ik heb de indruk dat je én meer uren maakt dan je contract, en dat je ook daarbuiten nog met werk bezig bent. En dan moet het ook nog allemaal perfect, terwijl het in onderwijs altijd anders gaat dan je denkt. Is het dan gek dat je moe bent? Geeft het vrijwilligerswerk energie of voldoening?
Hoe is het met de spanning nu? En voel je je veilig?
Ik had dat over het kapotte verhaal inderdaad gezegd.
Diva, je zegt dat je parttime werkt, maar is dat echt zo? Ik heb de indruk dat je én meer uren maakt dan je contract, en dat je ook daarbuiten nog met werk bezig bent. En dan moet het ook nog allemaal perfect, terwijl het in onderwijs altijd anders gaat dan je denkt. Is het dan gek dat je moe bent? Geeft het vrijwilligerswerk energie of voldoening?
What a nuanced anxiety
vrijdag 13 september 2024 om 21:47
Wow dames
Wat een stappen echt super knap.
Advo goed dat je een voorbereiding hebt op emdr ( maar ook dat je dadelijk in nov iemand hebt waar je terecht kan als de coach minder tijd heeft.)
Eefje je hoeft nu nooit meer te zwijgen over wat jouw is overkomen, de mening van mensen kan je niet veranderen er zullen mensen zijn die je geloven en je hebt kans dat er nu nog meer slachtoffers uit de kast komen. Maar dat is niet jouw schuld dat staat los van jouw.
Wat een stappen echt super knap.
Advo goed dat je een voorbereiding hebt op emdr ( maar ook dat je dadelijk in nov iemand hebt waar je terecht kan als de coach minder tijd heeft.)
Eefje je hoeft nu nooit meer te zwijgen over wat jouw is overkomen, de mening van mensen kan je niet veranderen er zullen mensen zijn die je geloven en je hebt kans dat er nu nog meer slachtoffers uit de kast komen. Maar dat is niet jouw schuld dat staat los van jouw.
zaterdag 14 september 2024 om 06:39
Thanks allemaal.
Ik ben ok. De spanning die er was in de aanloop is nu minder. Gelukkig, want die was bijna niet te doen.
Ik voel me veilig. Ze zullen ongetwijfeld heel boos zijn maar ik denk nu niet meer dat ze voor de deur zullen staan. Ze hebben nu thuis een puinhoop op te ruimen, en daar gaat niks aan veranderen als ze iets met mij doen.
Ik voel me... wisselend. Tussen verdriet, verslagenheid, schuld over wat ik mensen heb aangedaan (ja toch ook, al weet ik dat het moest en uiteindelijk allemaal niet mijn schuld is), boosheid, niksig, onrustig, vastberaden, een beetje opluchting. Het is nu verwarrend. Maar ik weet dat opluchting de overhand gaat nemen. En misschien kracht, ik ben echt voor mezelf opgekomen. Ik moest dit doen. En ik heb geen spijt. Ik weet dat dat gaat komen, maar het is nu nog wat lastig te voelen.
...
Die zus is nu trouwens heel ok. We hebben fijn contact, ondanks dat zij het natuurlijk ook allemaal heel moeilijk vindt. Dus daar ben ik blij mee. Zij gaat het zelf aan man en dochter vertellen. Verder zijn er nog wel wat tantes maar die speek ik eigenlijk nooit, dus die ga ik nu niet actief informeren. Maar het is nu open, dus als het ze ter oren komt is dat niet erg. Geen geheim meer. Ik ben vrij van het geheim. Ik kan het nog niet zo goed voelen, maar de trots en vrijheid hiervan gaan nog wel komen.
Ik ben ok. De spanning die er was in de aanloop is nu minder. Gelukkig, want die was bijna niet te doen.
Ik voel me veilig. Ze zullen ongetwijfeld heel boos zijn maar ik denk nu niet meer dat ze voor de deur zullen staan. Ze hebben nu thuis een puinhoop op te ruimen, en daar gaat niks aan veranderen als ze iets met mij doen.
Ik voel me... wisselend. Tussen verdriet, verslagenheid, schuld over wat ik mensen heb aangedaan (ja toch ook, al weet ik dat het moest en uiteindelijk allemaal niet mijn schuld is), boosheid, niksig, onrustig, vastberaden, een beetje opluchting. Het is nu verwarrend. Maar ik weet dat opluchting de overhand gaat nemen. En misschien kracht, ik ben echt voor mezelf opgekomen. Ik moest dit doen. En ik heb geen spijt. Ik weet dat dat gaat komen, maar het is nu nog wat lastig te voelen.
...
Die zus is nu trouwens heel ok. We hebben fijn contact, ondanks dat zij het natuurlijk ook allemaal heel moeilijk vindt. Dus daar ben ik blij mee. Zij gaat het zelf aan man en dochter vertellen. Verder zijn er nog wel wat tantes maar die speek ik eigenlijk nooit, dus die ga ik nu niet actief informeren. Maar het is nu open, dus als het ze ter oren komt is dat niet erg. Geen geheim meer. Ik ben vrij van het geheim. Ik kan het nog niet zo goed voelen, maar de trots en vrijheid hiervan gaan nog wel komen.
anoniem_672d07c2e9073 wijzigde dit bericht op 14-09-2024 20:48
26.33% gewijzigd
zaterdag 14 september 2024 om 07:33
Fijn dat je veilig voelt eef. Dat is het belangrijkste.
Voor je neef en nicht geef ze de tijd. Hun vader is gister voor hun ogen neergehaald ze moeten dit gewoon verwerken. Ook zal er gedachten langs komen van dat vriendinnetje vond mijn vader ook altijd gezellig als ze kwam is daar ook iets mee gebeurd moet ik het gaan vragen ja of nee, en als ze zelf kinderen hebben heeft hij aan mijn kinderen gezeten en als ze nog geen kinderen hebben kan ik hem als opa wel vertrouwen.
Hoe lastig ook je kan hun gedachten niet beïnvloeden ze moeten hier zelf uitkomen of ze hun vader geloven of jouw en daar hun conclusies over vormen. ( en ook als ze hun vader gaan geloven het blijft in hun achterhoofd spelen)
Maar het belangrijkste is jij hoeft niet meer te zwijgen jij mag er openlijk over praten. Hij moet zich verantwoorden voor zijn gedrag niet jij.
Voor je neef en nicht geef ze de tijd. Hun vader is gister voor hun ogen neergehaald ze moeten dit gewoon verwerken. Ook zal er gedachten langs komen van dat vriendinnetje vond mijn vader ook altijd gezellig als ze kwam is daar ook iets mee gebeurd moet ik het gaan vragen ja of nee, en als ze zelf kinderen hebben heeft hij aan mijn kinderen gezeten en als ze nog geen kinderen hebben kan ik hem als opa wel vertrouwen.
Hoe lastig ook je kan hun gedachten niet beïnvloeden ze moeten hier zelf uitkomen of ze hun vader geloven of jouw en daar hun conclusies over vormen. ( en ook als ze hun vader gaan geloven het blijft in hun achterhoofd spelen)
Maar het belangrijkste is jij hoeft niet meer te zwijgen jij mag er openlijk over praten. Hij moet zich verantwoorden voor zijn gedrag niet jij.
zaterdag 14 september 2024 om 07:59
Klopt Frietje, het is natuurlijk immens nieuws voor hen en ze hebben tijd nodig, absoluut. Ik doe nu ook niks want ze moeten hun eigen overwegingen maken.
Eerder heeft hun vader toegegeven dat er foute dingen zijn gebeurd (toen ik het zus dus zijn vrouw vertelde). Hij zegt zich minder te kunnen herinneren dan ik, dus het verhaal zal afgezwakt zijn, maar hij ontkent het niet volledig.
Nicht zei dat hij niet aan haar heeft gezeten gelukkig.
Belangrijkste is idd dat het geheim dat meer dan 30jr als een molensteen om mijn nek hing, er niet meer is. Dat ik iedereen recht in de ogen kan kijken, ook mezelf.
Eerder heeft hun vader toegegeven dat er foute dingen zijn gebeurd (toen ik het zus dus zijn vrouw vertelde). Hij zegt zich minder te kunnen herinneren dan ik, dus het verhaal zal afgezwakt zijn, maar hij ontkent het niet volledig.
Nicht zei dat hij niet aan haar heeft gezeten gelukkig.
Belangrijkste is idd dat het geheim dat meer dan 30jr als een molensteen om mijn nek hing, er niet meer is. Dat ik iedereen recht in de ogen kan kijken, ook mezelf.
zaterdag 14 september 2024 om 09:24
Je mag ontzettend trots zijn op jezelf Eefje. Ongeacht hoe anderen wel of niet reageren: de boel ligt nu open!
Tyche: ja klopt wat je zegt. Het nadeel van parttime is dat je snel teveel uren maakt. En als je zoals ik elke dag werkt, ben je altijd met je werk bezig, behalve in het weekend. Dan werk ik dus ook niet en 's avonds ook niet, terwijl ik dan hoor dat collega's dat wel doen. Bij mij is dat een recept om binnen no-time vast te lopen, dat heb ik in de jaren wel geleerd. Maar klopt dat ik alsnog teveel werk.
Tyche: ja klopt wat je zegt. Het nadeel van parttime is dat je snel teveel uren maakt. En als je zoals ik elke dag werkt, ben je altijd met je werk bezig, behalve in het weekend. Dan werk ik dus ook niet en 's avonds ook niet, terwijl ik dan hoor dat collega's dat wel doen. Bij mij is dat een recept om binnen no-time vast te lopen, dat heb ik in de jaren wel geleerd. Maar klopt dat ik alsnog teveel werk.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
