Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
woensdag 18 september 2024 om 12:35
Ach Avo toch 
Is het mogelijk om vanavond als de kinderen even met een eigen ding bezig zijn, kort iets tegen man te zeggen als 'Schat vanochtend ging het niet goed met ons. Zullen/kunnen we het daar later - zonder kinderen in de buurt - even over hebben'?
Dan omzeil je het niet langer maar geef je 'het' en jullie allebei ruimte. Als je het er niet meer over hebt, blijft het denk in je (angstige) nek hangen.
Is het mogelijk om vanavond als de kinderen even met een eigen ding bezig zijn, kort iets tegen man te zeggen als 'Schat vanochtend ging het niet goed met ons. Zullen/kunnen we het daar later - zonder kinderen in de buurt - even over hebben'?
Dan omzeil je het niet langer maar geef je 'het' en jullie allebei ruimte. Als je het er niet meer over hebt, blijft het denk in je (angstige) nek hangen.
woensdag 18 september 2024 om 12:45
woensdag 18 september 2024 om 13:14
Ik vind het advies van Olle heel goed, als je er vanavond nog niet klaar voor bent, wat ik heel goed zou kunnen begrijpen.
Ik heb nu geen relatie maar weet wel dat ik altijd meerdere dagen nodig had voor ik m'n gezonde volwassene weer kon vinden bij conflicten, grenzen, moeilijke dingen etc (en ik geloof niet dat dat veranderd is, maar zonder relatie loop ik er veel minder tegenaan).
Ik herken je reactie zo, alle kanten op schietend, niet weten wat ik mag voelen, niet weten wat ik voel ook, niet weten wat ik vind of mag vinden. Wat is een 'normale' reactie? Wat is een gezonde reactie? Wat is een of ander kind of ouderfiguur dat aan het woord is? Ik vind trouwens dat je het al aardig kunt analyseren wat er bij jou gebeurt!
Ik heb nu geen relatie maar weet wel dat ik altijd meerdere dagen nodig had voor ik m'n gezonde volwassene weer kon vinden bij conflicten, grenzen, moeilijke dingen etc (en ik geloof niet dat dat veranderd is, maar zonder relatie loop ik er veel minder tegenaan).
Ik herken je reactie zo, alle kanten op schietend, niet weten wat ik mag voelen, niet weten wat ik voel ook, niet weten wat ik vind of mag vinden. Wat is een 'normale' reactie? Wat is een gezonde reactie? Wat is een of ander kind of ouderfiguur dat aan het woord is? Ik vind trouwens dat je het al aardig kunt analyseren wat er bij jou gebeurt!
woensdag 18 september 2024 om 13:27
Als eerst een knuffel. Gewoon helemaal alleen voor jou. Om jou. En het is een internetplaatjesknuffel, dus niet een opgedrongen knuffel van iemand die zomaar een knuffel komt opdringen
. Ik weet niet wat ik lees. Of eigenlijk, ik denk te lezen dat je man ook vanuit een pakketje bagage reageert, anders kan ik het niet plaatsen.
En ik gok dat jullie beide (eigenlijk alledrie+ rest van de kinderen) niet zomaar weer oké en groen zullen zijn, maar lekker verder malen in de fuik van misverstanden en verkeerde interpretaties. En allemaal een beetje open zenuw zullen zijn voor nieuwe triggers en nieuwe misverstanden.
Daarom zou ik het goede gesprek voorlopig wel uit de weg gaan. Niet proberen uit te praten of proberen motieven te verklaren en begrijpen.
Ik zou gaan voor de: vanochtend was rot, en vast van niemand de bedoeling zo. Kunnen we het voorlopig even laten rusten?
En dan pas veel later eventuele op terugkomen. Bij man dan. Bij kinderen zou ik sneller kijken of ze iets nodig hebben om weer oké en groen te worden.
En ik weet niet of je er in jullie situatie/bij jullie kind iets aan hebt, maar het vergeten van een trui (of tas, of gymbroek, zelfs winterjas) komt heeeeeel veel voor. En het ‘je daarvoor een soort van schamen’ ook, heel veel van die gevonden voorwerpen blijven lang (in het zicht) liggen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 18 september 2024 om 13:51
Feow, ik denk dat dat misschien wel klopt, dat het even gaat duren voor we allebei weer groen zijn met elkaar.
Hoewel hij net thuis gekomen is en praat alsof er nooit iets gebeurd is.
Ik zit in de tuin, spierpijn van de spanning, en hij laat me daar.
Die trui: ik weet het. En kind vond het naar genoeg, dus ik maakte er ook geen big deal van. Kind is wat dat betreft streng genoeg naar zichzelf.
(Hebben er ook een die altijd alles kwijt raakt, en daar totaal niet om geeft. Daar doe ik moeilijker over.)
Hoewel hij net thuis gekomen is en praat alsof er nooit iets gebeurd is.
Ik zit in de tuin, spierpijn van de spanning, en hij laat me daar.
Die trui: ik weet het. En kind vond het naar genoeg, dus ik maakte er ook geen big deal van. Kind is wat dat betreft streng genoeg naar zichzelf.
(Hebben er ook een die altijd alles kwijt raakt, en daar totaal niet om geeft. Daar doe ik moeilijker over.)
woensdag 18 september 2024 om 14:06
Ach Avo, wat een ontzettend nare ochtend.
Er zijn al veel mooie en helpende dingen gezegd.
Wat denk ik belangrijk is om je te realiseren: dit was een naar moment voor iedereen. Niemand voelde zich vanmorgen voldoende gesteund. Je hebt je rol als ouder en beschermer heel goed gepakt. Je hebt gezorgd voor veiligheid van je kinderen. Je werd boos. Dat heb je echt heel goed gedaan. Je geeft kind waar het jou zelf aan ontbroken heeft vroeger. Petje af.
Tegelijkertijd heeft dat tot gevolg gehad dat man zich niet gesteund voelde. Dat is geen veroordeling, of verwijt. Je kan in een ruzie niet zowel de ene als de andere tevreden houden.
Als man er nu niks over zegt weet hij waarschijnlijk ook niet hoe het te bespreken. Ik weet natuurlijk niet wat er in hem omgaat, maar hij weet vast ook wel dat het allemaal niet fraai was. Ik denk ook dat het goed is om er nu nog niet in de diepte over te praten, maar misschien lukt het om dat ook aan hem aan te geven. Allebei doen alsof er niets gebeurd is haalt de spanning niet uit de lucht, en werkt voor de kinderen waarschijnlijk ook niet uiteindelijk. Als het je lukt om te zeggen dat je zag dat hij heel boos was, en dat je het daar later graag over wil hebben scheelt dat al iets. Weet dat het niet nodig is om je te verdedigen, uitleggen en luisteren is genoeg.
Er zijn al veel mooie en helpende dingen gezegd.
Wat denk ik belangrijk is om je te realiseren: dit was een naar moment voor iedereen. Niemand voelde zich vanmorgen voldoende gesteund. Je hebt je rol als ouder en beschermer heel goed gepakt. Je hebt gezorgd voor veiligheid van je kinderen. Je werd boos. Dat heb je echt heel goed gedaan. Je geeft kind waar het jou zelf aan ontbroken heeft vroeger. Petje af.
Tegelijkertijd heeft dat tot gevolg gehad dat man zich niet gesteund voelde. Dat is geen veroordeling, of verwijt. Je kan in een ruzie niet zowel de ene als de andere tevreden houden.
Als man er nu niks over zegt weet hij waarschijnlijk ook niet hoe het te bespreken. Ik weet natuurlijk niet wat er in hem omgaat, maar hij weet vast ook wel dat het allemaal niet fraai was. Ik denk ook dat het goed is om er nu nog niet in de diepte over te praten, maar misschien lukt het om dat ook aan hem aan te geven. Allebei doen alsof er niets gebeurd is haalt de spanning niet uit de lucht, en werkt voor de kinderen waarschijnlijk ook niet uiteindelijk. Als het je lukt om te zeggen dat je zag dat hij heel boos was, en dat je het daar later graag over wil hebben scheelt dat al iets. Weet dat het niet nodig is om je te verdedigen, uitleggen en luisteren is genoeg.
woensdag 18 september 2024 om 18:39
Ik was heel boos.
Hoe hij tegen kind deed, en dat hij alleen maar lelijker deed toen ik hem daarop wees.
Ik bleef eerst wel ijs geloof ik.
En misschien dat ik ook boos was over wat hij zei, dat ik op moet passen, dat ie niet wist of dit nog goed kwam.
Die woorden roepen zoveel op. Dat juist hij die zegt. Zo naar.
Ik weet niet of ik boos ben daarover, of verdrietig, of ergens bang?
Die woorden doen ontzettend veel pijn en zijn zo ontzettend dreigend. Sowieso als hij boos is en gaat stampen en met deuren slaan en schreeuwen en nare dingen mompelen.
Het is niet vaak, maar het maakt dat ik dan nooit meer bij hem wil zijn. Van hem walg?
Ik weet het niet.
Vanmiddag met een van de kinderen de hort op geweest, hadden we al afgesproken.
Daarna koken, eten etc.
Ik speel mooi. Net als vroeger. Met een klem om mijn borst.
Toen alle kinderen net elders waren heb ik idd gezegd dat het vanochtend niet goed ging, dat we daar misschien over moesten hebben als we allebei weer rustig en groen zijn.
Hij zei 'dat lijkt me ook'. Maar de toon en houding vond ik moeilijk.
Ik merk dat ik het heel lastig heb om het los te laten.
Is dat omdat ik met verwerking aan het rommelen ben?
Ik deed gewoon altijd neutraal en of er niets was, en mijn best.
Nu wil ik... ik weet niet.
Jezus wat een gedoe weer.
Echt, ik kan zo het script van goede tijden. Slechte tijden verder maken.
Hoe hij tegen kind deed, en dat hij alleen maar lelijker deed toen ik hem daarop wees.
Ik bleef eerst wel ijs geloof ik.
En misschien dat ik ook boos was over wat hij zei, dat ik op moet passen, dat ie niet wist of dit nog goed kwam.
Die woorden roepen zoveel op. Dat juist hij die zegt. Zo naar.
Ik weet niet of ik boos ben daarover, of verdrietig, of ergens bang?
Die woorden doen ontzettend veel pijn en zijn zo ontzettend dreigend. Sowieso als hij boos is en gaat stampen en met deuren slaan en schreeuwen en nare dingen mompelen.
Het is niet vaak, maar het maakt dat ik dan nooit meer bij hem wil zijn. Van hem walg?
Ik weet het niet.
Vanmiddag met een van de kinderen de hort op geweest, hadden we al afgesproken.
Daarna koken, eten etc.
Ik speel mooi. Net als vroeger. Met een klem om mijn borst.
Toen alle kinderen net elders waren heb ik idd gezegd dat het vanochtend niet goed ging, dat we daar misschien over moesten hebben als we allebei weer rustig en groen zijn.
Hij zei 'dat lijkt me ook'. Maar de toon en houding vond ik moeilijk.
Ik merk dat ik het heel lastig heb om het los te laten.
Is dat omdat ik met verwerking aan het rommelen ben?
Ik deed gewoon altijd neutraal en of er niets was, en mijn best.
Nu wil ik... ik weet niet.
Jezus wat een gedoe weer.
Echt, ik kan zo het script van goede tijden. Slechte tijden verder maken.
woensdag 18 september 2024 om 20:56
Hee wat goed, je hebt het bespreekbaar gemaakt. Een hele grote stap voor jou! Eerder kon je dat nog niet, nu heb je het gewoon gezegd. Je zit niet onder de deken, je bent niet aan het pleasen, je hebt gezegd dat je het niet ok vindt. 
Het is ook moeilijk om die onrust los te laten. Er is nu onzekerheid " waar staan we nu?" " wat betekent dit?". Die onzekerheid is moeilijk te verdragen. Onzekerheid is stressvol dus ik snap dat je het moeilijk hebt. En er kan nu nog niks over gezegd worden want zo te lezen is ie nog niet oké en groen dus blijft die onzekerheid hangen.
Misschien dat dingen die je bang, boos, verdrietig maken nu ook harder binnenkomen omdat je het meer binnen laat.
En hij heeft je ook pijn gedaan en hard geraakt met zijn woorden. Ik vind dat ie echt heel akelig tegen jou en kind deed. En dat van een van je meest nabije personen. Ik zou ook behoorlijk van slag zijn.
Het is ook moeilijk om die onrust los te laten. Er is nu onzekerheid " waar staan we nu?" " wat betekent dit?". Die onzekerheid is moeilijk te verdragen. Onzekerheid is stressvol dus ik snap dat je het moeilijk hebt. En er kan nu nog niks over gezegd worden want zo te lezen is ie nog niet oké en groen dus blijft die onzekerheid hangen.
Misschien dat dingen die je bang, boos, verdrietig maken nu ook harder binnenkomen omdat je het meer binnen laat.
En hij heeft je ook pijn gedaan en hard geraakt met zijn woorden. Ik vind dat ie echt heel akelig tegen jou en kind deed. En dat van een van je meest nabije personen. Ik zou ook behoorlijk van slag zijn.
woensdag 18 september 2024 om 21:21
Misschien is het anders dan vroeger, maar opzich vind ik het niet gek dat je het nog niet los kan laten. Als iemand je zo kwetst, dan is het niet gek dat je daar niet meteen overheen kan stappen. Want hij heeft je pijn gedaan. Vast uit onmacht, maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Juist mensen die je goed kennen, die je kwetsbaarheden en zwakke plekken kennen, kunnen je het meeste pijn doen.
Deze situatie zou voor mij in ieder geval ook een enorme trigger zijn, en ik zou het ook zeker niet zo snel los kunnen laten.
Het zou fijn zijn als jullie daar over een tijdje, als jullie beide in groen zitten, over kunnen praten. Blijkbaar gebeurde er iets wat hem enorm triggerde. Iets wat onbewust misschien al lang stapelt. Maar dan had hij alsnog op een andere manier kunnen reageren.
Deze situatie zou voor mij in ieder geval ook een enorme trigger zijn, en ik zou het ook zeker niet zo snel los kunnen laten.
Het zou fijn zijn als jullie daar over een tijdje, als jullie beide in groen zitten, over kunnen praten. Blijkbaar gebeurde er iets wat hem enorm triggerde. Iets wat onbewust misschien al lang stapelt. Maar dan had hij alsnog op een andere manier kunnen reageren.
woensdag 18 september 2024 om 22:29
Als je een veilig hol nodig hebt vannacht, zou ik dat doen. Wellicht met enige uitleg, bijvoorbeeld dat je voor vannacht rust wilt creëren, juist om de situatie niet verder te laten escaleren.
Wat man en ik in relatietherapie ooit geleerd hebben (en wij hadden ook heel heftige conflicten) is dat je pas verder praat als de heftigste emoties gezakt zijn. Beloof elkaar dat je wel in gesprek gaat, maar niet nu. Maak desnoods een echte agenda-afspraak als daar behoefte aan is.
Eerst moet je het voor jezelf weer veiliger maken, en dat kost tijd.
Wat man en ik in relatietherapie ooit geleerd hebben (en wij hadden ook heel heftige conflicten) is dat je pas verder praat als de heftigste emoties gezakt zijn. Beloof elkaar dat je wel in gesprek gaat, maar niet nu. Maak desnoods een echte agenda-afspraak als daar behoefte aan is.
Eerst moet je het voor jezelf weer veiliger maken, en dat kost tijd.
woensdag 18 september 2024 om 22:46
Tuurlijk zal hij zich ook gekwetst voelen. Ja, jij ging tegen hem in, terwijl je wist dat hij dat heel moeilijk vindt. Maar de (emotionele) veiligheid van kinderen moet altijd voorop staan. En dat was jouw reden om zo te handelen. Aan jullie om later te onderzoeken waar dit alles nou vandaan kwam. Wat maakte dat hij zo reageerde dat jij je gedwongen voelde kind te beschermen? Wat maakte dat jij de leeuwin werd die haar welp verdedigde? Hoeveel oude pijn speelde aan beide kanten mee in die reacties?
Als je niet op de bank wil/kan gaan liggen, kan je alsnog je hol in bed creëren hè?
Als je niet op de bank wil/kan gaan liggen, kan je alsnog je hol in bed creëren hè?
donderdag 19 september 2024 om 07:47
Lieve Avo, wat een vervelende situatie. Ik kan ook zo van de leg zijn door een hevige ruzie (iedereen denk ik).
Om te relativeren: Je bent vast bekend met de verhalen van Tommie en Lotje van Jacques Vriens? Ik moet er stiekem aan denken omdat in die verhalen de vader ook af en toe ontploft, onterecht kinderen naar boven stuurt, etc.. trouwens ook over schreeuwende ruzie tussen vader en moeder. Ik vind het altijd een verademing om die verhalen te lezen met de kinderen, ik voel herkenning en ik hoop dat het de kinderen doet inzien dat het niet heel groot en zwaar hoeft te zijn.
Misschien (afhankelijk van de leeftijd van je kids) die verhalen er eens bij te pakken? Zowel voor hen als jezelf? Er zit vaak een humoristische kwinkslag in en ik vind die ook altijd heel waardevol.
Sterkte! Ruzie met geliefden is het meest vervelend van al
..
Om te relativeren: Je bent vast bekend met de verhalen van Tommie en Lotje van Jacques Vriens? Ik moet er stiekem aan denken omdat in die verhalen de vader ook af en toe ontploft, onterecht kinderen naar boven stuurt, etc.. trouwens ook over schreeuwende ruzie tussen vader en moeder. Ik vind het altijd een verademing om die verhalen te lezen met de kinderen, ik voel herkenning en ik hoop dat het de kinderen doet inzien dat het niet heel groot en zwaar hoeft te zijn.
Misschien (afhankelijk van de leeftijd van je kids) die verhalen er eens bij te pakken? Zowel voor hen als jezelf? Er zit vaak een humoristische kwinkslag in en ik vind die ook altijd heel waardevol.
Sterkte! Ruzie met geliefden is het meest vervelend van al
..
donderdag 19 september 2024 om 16:36
Avo, wat vervelend. Ik hoop dat je nog wel een beetje hebt kunnen slapen.
Is het heel raar dat ik denk: als je het zeggen moeilijk vindt, kun je het dan laten zien aan hem? Laten lezen. Schrijf op wat er gebeurde, wat jij er bij voelde. Dat er een 'ik moet kind beschermen' alarmbel harder rinkelde dan 'man heeft iets nodig'.
En ik denk dat jouw man iets nodig had....want het klinkt alsof hij reageerde vanuit gekwetsheid. Alsof hij er niet bij hoorde. Alsof kind niet in hem durft te vertrouwen. Alsof jij en kind recht tegenover hem stonden. Tegen elkaar en niet met elkaar.
Ik praat NIET goed wat hij deed. Ik ben van mening dat schreeuwen en met deuren slaan nooit nodig is. En hij moet al helemaal geen dingen zeggen die hij niet meer terug kan nemen. Het klinkt alsof hij ontzettend in zijn eigen kleine kind modus zat.
En ik geef jou groot gelijk. Kind moet naar school en ontbijten. Klaar. Volgens mij heb jij het heel goed gedaan. En iemand 'ondermijnen' die zo doet....is dat wel ondermijnen? Je hoeft niet blind voor je eigen mening maar naast iemand te gaan staan omdat je er normaal ook naast staat.
Ik hoop echt heel erg dat jullie er over kunnen praten. Open en eerlijk.
Zijn gevoelens mogen er zijn, jouw gevoelens mogen er zijn en kind gevoelens mogen er zijn.
knuffel.
Is het heel raar dat ik denk: als je het zeggen moeilijk vindt, kun je het dan laten zien aan hem? Laten lezen. Schrijf op wat er gebeurde, wat jij er bij voelde. Dat er een 'ik moet kind beschermen' alarmbel harder rinkelde dan 'man heeft iets nodig'.
En ik denk dat jouw man iets nodig had....want het klinkt alsof hij reageerde vanuit gekwetsheid. Alsof hij er niet bij hoorde. Alsof kind niet in hem durft te vertrouwen. Alsof jij en kind recht tegenover hem stonden. Tegen elkaar en niet met elkaar.
Ik praat NIET goed wat hij deed. Ik ben van mening dat schreeuwen en met deuren slaan nooit nodig is. En hij moet al helemaal geen dingen zeggen die hij niet meer terug kan nemen. Het klinkt alsof hij ontzettend in zijn eigen kleine kind modus zat.
En ik geef jou groot gelijk. Kind moet naar school en ontbijten. Klaar. Volgens mij heb jij het heel goed gedaan. En iemand 'ondermijnen' die zo doet....is dat wel ondermijnen? Je hoeft niet blind voor je eigen mening maar naast iemand te gaan staan omdat je er normaal ook naast staat.
Ik hoop echt heel erg dat jullie er over kunnen praten. Open en eerlijk.
Zijn gevoelens mogen er zijn, jouw gevoelens mogen er zijn en kind gevoelens mogen er zijn.
knuffel.
donderdag 19 september 2024 om 16:49
donderdag 19 september 2024 om 17:44
Pfff. Ik hoor jullie, maar op dit niveau praat ik dus nooit met man. En hij niet met mij.
En ik weet ook niet of ik dat zie zitten eigenlijk.
Ik ben enorm watje, maar kan dus moeilijk kwetsbaar zijn bij hem.
Ik hoor wel wat jullie zeggen over dat hij gekwetst is en zich buitengesloten voelt.
Dat kan in ergens wel plaatsen, er speelt meer met kinderen die soms iets -over hun veranderende lichaam, of over iets wat in de klas speelt, of over emotie - met me delen en niet met man.
Ze geven aan zijn vragen vervelend te vinden.
Ik zie dat in perspectief: met sommige dingen komen ze naar mij, andere dingen doen ze veel liever met hun vader.
Maar het helpt niet dat man zodra hij iets 'ruikt' of een flard opvangt graag het naadje van de kous wil weten.
Hij vindt sowieso nog wel eens dat hij 'recht' heeft op informatie of gedrag, en vindt het soms lastig om 'normaal' uitproberen gedrag in perspectief te plaatsen.
Niet dat ik snoep pikken of geen tanden poetsen wel goedkeur, maar ik kan het wel zien in het grotere geheel: passend bij de leeftijd en de fase waarin ze zitten. Niet wenselijk, wel normaal.
En daar mopper ik dus over, stimuleer ze eeuwig tot poetsen, stel gevolgen aan blijvend ongewenst gedrag. Maar ik kan me er vaak niet heel boos over maken.
Zij doen wat zij horen te doen: kind zijn en de shortcuts nemen naar snelle bevrediging.
Wij doen wat wij horen te doen: ouders zijn en hun eindeloos wijzen op het belang van gezond gedrag, en corrigeren waar nodig.
We vinden het gedrag van de ander allebei storend, maar begrijpen dat het bij de 'rol' van de ander hoort.
Ik zou een slechte ouder zijn als ik het maar los zou laten, zij zouden erg bijzondere kinderen zijn als ze alles maar braaf altijd doen en nooit een grens over gaan.
Met die insteek raak ik ook echt nog wel geïrriteerde hoor, en soms echt boos. Maar meestal bied dit me rust genoeg om niet uit mn pinda te gaan.
Wat niet betekent dat ik het altijd goed doe, of heilig ben. Ik doe heel veel dat stukken beter kan. Echt heel veel.
Tyche, ik schiet tegenwoordig wel in de vechthouding bij directe dreiging.
De verstijving komt erna pas.
Maar ik trek het dus ook heel slecht. Alles in mij wordt er naar van.
En ik weet ook niet of ik dat zie zitten eigenlijk.
Ik ben enorm watje, maar kan dus moeilijk kwetsbaar zijn bij hem.
Ik hoor wel wat jullie zeggen over dat hij gekwetst is en zich buitengesloten voelt.
Dat kan in ergens wel plaatsen, er speelt meer met kinderen die soms iets -over hun veranderende lichaam, of over iets wat in de klas speelt, of over emotie - met me delen en niet met man.
Ze geven aan zijn vragen vervelend te vinden.
Ik zie dat in perspectief: met sommige dingen komen ze naar mij, andere dingen doen ze veel liever met hun vader.
Maar het helpt niet dat man zodra hij iets 'ruikt' of een flard opvangt graag het naadje van de kous wil weten.
Hij vindt sowieso nog wel eens dat hij 'recht' heeft op informatie of gedrag, en vindt het soms lastig om 'normaal' uitproberen gedrag in perspectief te plaatsen.
Niet dat ik snoep pikken of geen tanden poetsen wel goedkeur, maar ik kan het wel zien in het grotere geheel: passend bij de leeftijd en de fase waarin ze zitten. Niet wenselijk, wel normaal.
En daar mopper ik dus over, stimuleer ze eeuwig tot poetsen, stel gevolgen aan blijvend ongewenst gedrag. Maar ik kan me er vaak niet heel boos over maken.
Zij doen wat zij horen te doen: kind zijn en de shortcuts nemen naar snelle bevrediging.
Wij doen wat wij horen te doen: ouders zijn en hun eindeloos wijzen op het belang van gezond gedrag, en corrigeren waar nodig.
We vinden het gedrag van de ander allebei storend, maar begrijpen dat het bij de 'rol' van de ander hoort.
Ik zou een slechte ouder zijn als ik het maar los zou laten, zij zouden erg bijzondere kinderen zijn als ze alles maar braaf altijd doen en nooit een grens over gaan.
Met die insteek raak ik ook echt nog wel geïrriteerde hoor, en soms echt boos. Maar meestal bied dit me rust genoeg om niet uit mn pinda te gaan.
Wat niet betekent dat ik het altijd goed doe, of heilig ben. Ik doe heel veel dat stukken beter kan. Echt heel veel.
Tyche, ik schiet tegenwoordig wel in de vechthouding bij directe dreiging.
De verstijving komt erna pas.
Maar ik trek het dus ook heel slecht. Alles in mij wordt er naar van.
donderdag 19 september 2024 om 18:04
Lief dat je het vraagt. Ik start zeer waarschijnlijk binnenkort met schematherapie. In een groep, bijna een jaar lang, op een voor mij buitengewoon onhandige dag op een nog onhandiger tijdstip. Pffff, ik zie er enorm tegenop. Vooral omdat het nu wel weer gaat, dan is de verleiding om er maar niet aan te beginnen enorm.
donderdag 19 september 2024 om 19:01
Oh, dat snap ik zo goed Griebus.
Hop, deksel erop, er is niets, lekker laten zitten voor we de hele ellende weer overhoop halen.
Blegh.
Wil je vertellen waarom je je toen aangemeld hebt?
Kan je dingen schuiven zodat het minder koelere uitkomt? Onhandige tijden zijn zo naar. Je hebt gewoon tijd en ruimte nodig om goed aan te komen, en achteraf om de boel te laten bezinken en bij te kunnen komen.
Hop, deksel erop, er is niets, lekker laten zitten voor we de hele ellende weer overhoop halen.
Blegh.
Wil je vertellen waarom je je toen aangemeld hebt?
Kan je dingen schuiven zodat het minder koelere uitkomt? Onhandige tijden zijn zo naar. Je hebt gewoon tijd en ruimte nodig om goed aan te komen, en achteraf om de boel te laten bezinken en bij te kunnen komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
