Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
zaterdag 14 september 2024 om 09:44
zaterdag 14 september 2024 om 10:28
Wat lees ik hier goeie stappen zeg!
Plaatsvervangend trots!
Vraagje:
ik heb deze week zo erg opgemerkt hoe ik de hele tijd aan het scannen ben, afstemmen-op, Het was ineens 'in my face'. Niet gek dat ik zo vaak denk: waar blijf ik? Ik ben er niet, want ik ben met die ander, of met de omgeving, bezig. Het gaat heel ver.... niet vreemd dat ik geen rust heb. Zelfs in mijn eentje thuis kan ik dat nog steeds hebben. Contacten in telefoon: is alles nog steeds oke?
Het is gedrag van mijn beschermers, denk ik.
Poehhhhh, die mogen echt wel wat stappen terug doen.
Ik hoop dat iemand snapt wat ik bedoel.
Plaatsvervangend trots!
Vraagje:
ik heb deze week zo erg opgemerkt hoe ik de hele tijd aan het scannen ben, afstemmen-op, Het was ineens 'in my face'. Niet gek dat ik zo vaak denk: waar blijf ik? Ik ben er niet, want ik ben met die ander, of met de omgeving, bezig. Het gaat heel ver.... niet vreemd dat ik geen rust heb. Zelfs in mijn eentje thuis kan ik dat nog steeds hebben. Contacten in telefoon: is alles nog steeds oke?
Het is gedrag van mijn beschermers, denk ik.
Poehhhhh, die mogen echt wel wat stappen terug doen.
Ik hoop dat iemand snapt wat ik bedoel.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 14 september 2024 om 10:46
@elmervrouw ik ken het wel.
Maar mischien een lastige vraag, is het scannen om je eigen te beschermen tegen het gedrag van een ander. Of is het scannen om te kijken of alles goed is met de ander ( en ergens stiekem hopen dat er een probleem opduikt) zodat je eerst moet zorgen dat de ander zich weer prettig voelt voor dat jij weer door mag.
Ik zelf heb het laatste en dat is vooral ontwijkings gedrag naar mijn eigen zolang andere problemen hebben zijn die belangrijker dan mijn probleem en hoef/mag ik er van mijn eigen niet aan werken. Oftewel ik zorg er zelf voor dat ik en mijn probleem niet gezien werd/word.
Maar mischien een lastige vraag, is het scannen om je eigen te beschermen tegen het gedrag van een ander. Of is het scannen om te kijken of alles goed is met de ander ( en ergens stiekem hopen dat er een probleem opduikt) zodat je eerst moet zorgen dat de ander zich weer prettig voelt voor dat jij weer door mag.
Ik zelf heb het laatste en dat is vooral ontwijkings gedrag naar mijn eigen zolang andere problemen hebben zijn die belangrijker dan mijn probleem en hoef/mag ik er van mijn eigen niet aan werken. Oftewel ik zorg er zelf voor dat ik en mijn probleem niet gezien werd/word.
zaterdag 14 september 2024 om 12:04
Lack of soothing concept of self.
Zo noem ik het EV. En ik heb het idd. ook in mijn huis, zelfs als alleenstaande zonder bezoek.
Zijn idd een vorm van interne beschermers, daderintrojecten ook. Deels het gevolg van narcistische bezetting, mezelf bekijken via de ogen van dader(s). En deels door de verwaarlozing niet geleerd mezelf als ijkpunt te nemen en waardoor ik altijd nadenk en scan of ik het wel goed doe, wat de ander vindt, verwacht, eist.
Doodvermoeiend, want ik heb er vaak ook meteen schuldgevoel en paniek bij.
Werk er hard aan, en vaak is het al minder. Het oordeel wat ik erover had, wat ook komt door jaren van niet passende therapie, neemt goddank af.
Zo noem ik het EV. En ik heb het idd. ook in mijn huis, zelfs als alleenstaande zonder bezoek.
Zijn idd een vorm van interne beschermers, daderintrojecten ook. Deels het gevolg van narcistische bezetting, mezelf bekijken via de ogen van dader(s). En deels door de verwaarlozing niet geleerd mezelf als ijkpunt te nemen en waardoor ik altijd nadenk en scan of ik het wel goed doe, wat de ander vindt, verwacht, eist.
Doodvermoeiend, want ik heb er vaak ook meteen schuldgevoel en paniek bij.
Werk er hard aan, en vaak is het al minder. Het oordeel wat ik erover had, wat ook komt door jaren van niet passende therapie, neemt goddank af.
hanke321 wijzigde dit bericht op 14-09-2024 12:18
14.83% gewijzigd
zaterdag 14 september 2024 om 12:16
EV, ik herken het ook. En word me er de laatste tijd heel bewust van. Dat ik mezelf verlies als ik met een ander ben (hangt er wel vanaf met wie in welke mate het gebeurd). Klein voorbeeld maar ik merk de laatste tijd bv dat ik heel vaak als iemand vraagt: zullen we nog een theetje doen?, dat ik dan helemaal niet bedenk wat ikzelf wil maar meteen probeer te raden wat de ander zou willen, en dat dan antwoord. Zelfs als ik net daarvoor had bedacht dat ik het eigenlijk wel mooi geweest vond en zo naar huis wilde. En dat dan voortdurend, ik sta helemaal niet stil bij mezelf als ik met anderen ben. En dan moet ik thuis mezelf weer zien terug te vinden.
Ik scan ook op stemmigen, stemmen, gezichtsuitdrukkingen, op dreigend gevaar.
Thuis heb ik het wel minder maar luister bv wel naar buren of daar geen ruzie is.
En 'scan' ook regelmatig af of ik nog ok ben met mensen. Of ik weer even iets aardigs moet zeggen, of ik niet teveel ruimte inneem, of de ander nog ok is met mij.
Al deze dingen vallen misschien wel onder je vraag?
Avo, je bericht van 9.44h heb ik een screenshot van gemaakt. Om af en toe eens terug te lezen op een twijfelmoment. Ik ben idd vrij, en dat dringt nog niet echt door.
Ik scan ook op stemmigen, stemmen, gezichtsuitdrukkingen, op dreigend gevaar.
Thuis heb ik het wel minder maar luister bv wel naar buren of daar geen ruzie is.
En 'scan' ook regelmatig af of ik nog ok ben met mensen. Of ik weer even iets aardigs moet zeggen, of ik niet teveel ruimte inneem, of de ander nog ok is met mij.
Al deze dingen vallen misschien wel onder je vraag?
Avo, je bericht van 9.44h heb ik een screenshot van gemaakt. Om af en toe eens terug te lezen op een twijfelmoment. Ik ben idd vrij, en dat dringt nog niet echt door.
zaterdag 14 september 2024 om 15:46
Misschien ook even rustig ervaren, het heeft jaren zo gezeten, dus duurt misschien ook wel weer een tijd voor je het ook met je gevoel kan geloven. 
Hier probeer ik graag gedachten te lezen idd, en ben ik veel bezig om maar aardig te zijn, te doen.
Thuis voel ik me schuldig als ik op de bank zit of het huis niet in orde is. Als ik lees ipv werk.
Maar alleen thuis doe ik wel meer wat ik wil.
Met de kinderen ben ik heel erg veel bezig hoe het naar hen overkomt, welk beeld ik wil dat ze meenemen later. Maar thuis vermijd ik niets, ben ik eerder extreem grenzen afbakenen.
Bij anderen vind ik het lastig. Ik lijk zelf meer te verdwijnen/veranderen naar wat ik verwacht dat de ander wil.
Ik was bijvoorbeeld deze week op stap met een vriendin en twee vriendinnen van haar.
Deze vriendin kent mij als serieuze gesprekken met humor, 1 op 1, hulp, en op haar gericht.
Nu bleek een van die vriendinnen die ik niet ke de heel erg te moeten lachen om scherpe opmerkingen. Ik veranderde in een soort clown van mezelf. Dat ik me afvroeg wat er in me gevlogen was. De andere onbekende vriendin vertelde zelf eea, dus ging ik vooral luisteren (niet vragen... Stel je voor, hoe onbeleefd. Zal ze mij willen vertellen).
Ik zag de oorspronkelijke vriendin af en toe kijken van 'ken ik u?' Dus moet ik dan met haar over haar kind in gesprek...
Maar dan ben ik echt over alle grenzen heen gericht op anderen.
Mijn mening over dingen om me heen heb ik dan wel, maar breng ik niet serieus, tenzij ik voel dat een ander daar op zit te wachten.
Is dat wat je bedoeld EV?
Die 'zijn we nog oke' heb ik ook heel extreem, maar dat weet je.
Daar twijfel ik ook snel aan als er even geen contact is.
Dat laatste vind ik wel fijn dat ik het ondertussen weet.
Hier probeer ik graag gedachten te lezen idd, en ben ik veel bezig om maar aardig te zijn, te doen.
Thuis voel ik me schuldig als ik op de bank zit of het huis niet in orde is. Als ik lees ipv werk.
Maar alleen thuis doe ik wel meer wat ik wil.
Met de kinderen ben ik heel erg veel bezig hoe het naar hen overkomt, welk beeld ik wil dat ze meenemen later. Maar thuis vermijd ik niets, ben ik eerder extreem grenzen afbakenen.
Bij anderen vind ik het lastig. Ik lijk zelf meer te verdwijnen/veranderen naar wat ik verwacht dat de ander wil.
Ik was bijvoorbeeld deze week op stap met een vriendin en twee vriendinnen van haar.
Deze vriendin kent mij als serieuze gesprekken met humor, 1 op 1, hulp, en op haar gericht.
Nu bleek een van die vriendinnen die ik niet ke de heel erg te moeten lachen om scherpe opmerkingen. Ik veranderde in een soort clown van mezelf. Dat ik me afvroeg wat er in me gevlogen was. De andere onbekende vriendin vertelde zelf eea, dus ging ik vooral luisteren (niet vragen... Stel je voor, hoe onbeleefd. Zal ze mij willen vertellen).
Ik zag de oorspronkelijke vriendin af en toe kijken van 'ken ik u?' Dus moet ik dan met haar over haar kind in gesprek...
Maar dan ben ik echt over alle grenzen heen gericht op anderen.
Mijn mening over dingen om me heen heb ik dan wel, maar breng ik niet serieus, tenzij ik voel dat een ander daar op zit te wachten.
Is dat wat je bedoeld EV?
Die 'zijn we nog oke' heb ik ook heel extreem, maar dat weet je.
Daar twijfel ik ook snel aan als er even geen contact is.
Dat laatste vind ik wel fijn dat ik het ondertussen weet.
zaterdag 14 september 2024 om 20:51
https://youtube.com/playlist?list=PLpvb ... l7m9uHDX0B
Dit vind ik trouwens echt hele goede verhalen om te begrijpen wat trauma met je doet. Heb er pas 5 of 6 gezien maar die waren echt goed.
Voor de liefhebber.
Dit vind ik trouwens echt hele goede verhalen om te begrijpen wat trauma met je doet. Heb er pas 5 of 6 gezien maar die waren echt goed.
Voor de liefhebber.
zaterdag 14 september 2024 om 21:10
zaterdag 14 september 2024 om 21:33
Eefje, ik ga het opslaan en als ik tijd en moed heb kijken. Tnx!
Ev, wat fijn dat je er iets aan hebt. En ook fijn dat je het 'gewoon' vroeg.
Het is fijn om iets voor je te kunnen betekenen.
Ik keek net 'de beste zangers' voor Karin Bloemen. Zo knap hoe die nu kan vertellen.
Heb best wat traantjes gelaten.
Ev, wat fijn dat je er iets aan hebt. En ook fijn dat je het 'gewoon' vroeg.
Het is fijn om iets voor je te kunnen betekenen.
Ik keek net 'de beste zangers' voor Karin Bloemen. Zo knap hoe die nu kan vertellen.
Heb best wat traantjes gelaten.
zondag 15 september 2024 om 23:27
Fijne nacht advo
Maar ik ben ook rusteloos maar dat heb ik altijd begin van de herfst weer wennen aan het vroeg donker zijn en laat licht worden ( niet de volledige omgeving kunnen scannen als ik na de auto ga)
Eten gaat opzicht wel oké. Maar blij ben ik er niet mee.
En dat verhaal can karin bloemen heeft mij ook aangegrepen, wat een ellende heeft zij en haar familie moeten doorstaan door 1 verschrikkelijke vent.
Mijn oudste krijgt vanaf volgende week 1 dag per week een leraar in plaats van een lerares ik weet dat onzin is want aardige man maar ik lig er al 2 nachten wakker van. Morgen toch maar een mail na mijn achterwacht therapeut sturen over deze onzin gevoelens.
Maar ik ben ook rusteloos maar dat heb ik altijd begin van de herfst weer wennen aan het vroeg donker zijn en laat licht worden ( niet de volledige omgeving kunnen scannen als ik na de auto ga)
Eten gaat opzicht wel oké. Maar blij ben ik er niet mee.
En dat verhaal can karin bloemen heeft mij ook aangegrepen, wat een ellende heeft zij en haar familie moeten doorstaan door 1 verschrikkelijke vent.
Mijn oudste krijgt vanaf volgende week 1 dag per week een leraar in plaats van een lerares ik weet dat onzin is want aardige man maar ik lig er al 2 nachten wakker van. Morgen toch maar een mail na mijn achterwacht therapeut sturen over deze onzin gevoelens.
maandag 16 september 2024 om 00:12
Ev, voor mij ook herkenbaar. Ik ben vaak hyperalert mijn omgeving aan het scannen of die wel veilig is. In contact met anderen volg ik vaak de ander. Ik lijk mezelf dan gewoon te vergeten. Helemaal bij een meningsverschil, dan kan ik pas als ik weer alleen ben voelen dat ik het er eigenlijk niet mee eens ben. Heel lastig. Alleen bij man heb ik er geen last van. Als ik alleen ben heb ik juist wel rust omdat ik me dan niet door iemand anders bekeken en beoordeeld voel.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 18 september 2024 om 08:28
Oke. Help.
Vanochtend hier een kind dat trui op school vergeten was en daarover bij mij kwam. Heel zachtjes want kind vindt dat zelf heel vreselijk, en moet al bijna huilen.
Ik geef aan dat het niet erg is, dat kind even moet vragen of ie gevonden is.
En op dat moment komt man 'he, wat ben je kwijt?'
Niet veroordelend ofzo.
Maar kind, al gevoelig en schuldig en verdrietig hierover snauwt 'je hoeft niet altijd alles te vragen wat je hoort. Laat me nou eens alleen met mama praten' of zoiets.
Kind heeft al eerder aangegeven dat het de vragen van vader irritant vindt, dus ik snap wat het zegt, maar wil net wat zeggen van de toon als man eerst verbaasd maar steeds bozer reageert.
Binnen een minuut is hij van 'Doe effe normaal' naar 'Nee, weet je wat, blijf jij maar boven. En mama ook. Kunnen jullie lekker samen.'
Kind was onderweg naar beneden en twijfelt, maar man begint voluit te brullen: vooruit, uit mijn ogen, naar boven.
Ik: schat, kind moet naar school.
Hij: dan komt t maar te laat. Ik ben er klaar mee, kind moet maar eens gewoon doen.
En ik hoor mezelf zeggen: stop, dit is niet oke. Kind moet naar school. En dat herhalen. Terwijl hij doorbrult dat ik achter hem hoor te staan en dat ik straks nog een groter probleem heb dan kind en heel erg op moet passen.
Ik hoor mezelf zijn naam schreeuwen.
Kind is ondertussen huilend diens slaapkamer in gegaan. Man naar beneden gestiert. Waar de andere kinderen zich stil of extra vriendelijk houden.
Ik ga ook naar beneden.
Ik hoor mezelf aangeven dat kind naar school moet, dat dit niet oke is, dat kind moet ontbijten. Ik probeer te bedenken wat ik voor spullen ik moet pakken.
En dan ineens ben ik razend.
Ik brul naar man dat hij op moet houden en volwassen moet doen.
Hij gaat zachter en zegt 'tuurlijk. Span maar weer samen tegen mij. Tegen mij mag iedereen lullig doen. Ik weet niet of dit nog goed komt!' en blijft al pratend en mompelend rond stampen (letterlijk) spullen hard pakken en deuren dicht smijten.
Ik ga naar boven. Knuffel kind, zeg dat we gaan ontbijten. Kind zegt dramatisch 'ik durf niet'.
Ik hoor mezelf kort zeggen: jij bent ook wel eens zo boos. Het is papa, die blaft wel maar bijt niet, en ik ben naast je. Hop, ontbijten anders kom je te laat.
Kind al snikkend naar beneden. Man pakt al mompelend spullen in en is met 5 minuten woest de deur uit. Hij gaat op zijn werk ontbijten. Jammer dat dat zo moet. Hij weet niet of het nog goedkomt.
De andere kinderen zijn lief voor huilend kind, of lief voor hun vader. Proberen de boel te de escaleren.
Ik hoor mezelf en octaaf te hoog opgewekt maar kort praten.
Over eten, brood smeren, wie er al klaar is.
Als man de buitendeur dichtsmijt krijg ik wat meer rust.
Ik troost kind even, maar doe opgewekt, zeg dat de kinderen ook wel eens heel boos zijn en dan brullen en met deuren smijten en dan nog veel bozere dingen zeggen.
Ik verzeker kind ervan dat de boosheid niet terecht was, dat hij vooral boos is op mij, en dat dat niet haar schuld is.
Ik zwaai de kinderen uit en kan niet stoppen met trillen.
En nu?
Wat nu?
Vanochtend hier een kind dat trui op school vergeten was en daarover bij mij kwam. Heel zachtjes want kind vindt dat zelf heel vreselijk, en moet al bijna huilen.
Ik geef aan dat het niet erg is, dat kind even moet vragen of ie gevonden is.
En op dat moment komt man 'he, wat ben je kwijt?'
Niet veroordelend ofzo.
Maar kind, al gevoelig en schuldig en verdrietig hierover snauwt 'je hoeft niet altijd alles te vragen wat je hoort. Laat me nou eens alleen met mama praten' of zoiets.
Kind heeft al eerder aangegeven dat het de vragen van vader irritant vindt, dus ik snap wat het zegt, maar wil net wat zeggen van de toon als man eerst verbaasd maar steeds bozer reageert.
Binnen een minuut is hij van 'Doe effe normaal' naar 'Nee, weet je wat, blijf jij maar boven. En mama ook. Kunnen jullie lekker samen.'
Kind was onderweg naar beneden en twijfelt, maar man begint voluit te brullen: vooruit, uit mijn ogen, naar boven.
Ik: schat, kind moet naar school.
Hij: dan komt t maar te laat. Ik ben er klaar mee, kind moet maar eens gewoon doen.
En ik hoor mezelf zeggen: stop, dit is niet oke. Kind moet naar school. En dat herhalen. Terwijl hij doorbrult dat ik achter hem hoor te staan en dat ik straks nog een groter probleem heb dan kind en heel erg op moet passen.
Ik hoor mezelf zijn naam schreeuwen.
Kind is ondertussen huilend diens slaapkamer in gegaan. Man naar beneden gestiert. Waar de andere kinderen zich stil of extra vriendelijk houden.
Ik ga ook naar beneden.
Ik hoor mezelf aangeven dat kind naar school moet, dat dit niet oke is, dat kind moet ontbijten. Ik probeer te bedenken wat ik voor spullen ik moet pakken.
En dan ineens ben ik razend.
Ik brul naar man dat hij op moet houden en volwassen moet doen.
Hij gaat zachter en zegt 'tuurlijk. Span maar weer samen tegen mij. Tegen mij mag iedereen lullig doen. Ik weet niet of dit nog goed komt!' en blijft al pratend en mompelend rond stampen (letterlijk) spullen hard pakken en deuren dicht smijten.
Ik ga naar boven. Knuffel kind, zeg dat we gaan ontbijten. Kind zegt dramatisch 'ik durf niet'.
Ik hoor mezelf kort zeggen: jij bent ook wel eens zo boos. Het is papa, die blaft wel maar bijt niet, en ik ben naast je. Hop, ontbijten anders kom je te laat.
Kind al snikkend naar beneden. Man pakt al mompelend spullen in en is met 5 minuten woest de deur uit. Hij gaat op zijn werk ontbijten. Jammer dat dat zo moet. Hij weet niet of het nog goedkomt.
De andere kinderen zijn lief voor huilend kind, of lief voor hun vader. Proberen de boel te de escaleren.
Ik hoor mezelf en octaaf te hoog opgewekt maar kort praten.
Over eten, brood smeren, wie er al klaar is.
Als man de buitendeur dichtsmijt krijg ik wat meer rust.
Ik troost kind even, maar doe opgewekt, zeg dat de kinderen ook wel eens heel boos zijn en dan brullen en met deuren smijten en dan nog veel bozere dingen zeggen.
Ik verzeker kind ervan dat de boosheid niet terecht was, dat hij vooral boos is op mij, en dat dat niet haar schuld is.
Ik zwaai de kinderen uit en kan niet stoppen met trillen.
En nu?
Wat nu?
woensdag 18 september 2024 om 09:25
Oh nee, wat een rotochtend! Daar zou iedereen van ontdaan zijn. Maar ik kan me voorstellen dat het bij jou extra hard op allerlei knoppen drukt.
Ik denk dat het nu eerst zaak is om te kalmeren. Kopje thee drinken. Even buiten wandelen, een vriendin bellen of whatever je hartslag naar beneden brengt.
Je man is een keer flink uit z'n slof geschoten. Dat is niet fraai maar ik ga er even vanuit dat dit zelden gebeurt. Daar gaat natuurlijk nog wel over gepraat worden (met jou en met kind) maar eerst is het nodig dat jullie allebei weer afgekoeld zijn. Dan kan je ook weer helder nadenken.
Vanochtend heb je gedaan wat je kon en goed voor kind gezorgd.
Dit is echt naar: ik heb thuis ook wel eens gehad en ben zelf ook wel eens flink uit mijn slof geschoten, achteraf onterecht. Niet mooi, wel gebeurd. Reparatie achteraf en er over praten is belangrijk.
Maar nu eerst even voor jezelf zorgen!
Ik denk dat het nu eerst zaak is om te kalmeren. Kopje thee drinken. Even buiten wandelen, een vriendin bellen of whatever je hartslag naar beneden brengt.
Je man is een keer flink uit z'n slof geschoten. Dat is niet fraai maar ik ga er even vanuit dat dit zelden gebeurt. Daar gaat natuurlijk nog wel over gepraat worden (met jou en met kind) maar eerst is het nodig dat jullie allebei weer afgekoeld zijn. Dan kan je ook weer helder nadenken.
Vanochtend heb je gedaan wat je kon en goed voor kind gezorgd.
Dit is echt naar: ik heb thuis ook wel eens gehad en ben zelf ook wel eens flink uit mijn slof geschoten, achteraf onterecht. Niet mooi, wel gebeurd. Reparatie achteraf en er over praten is belangrijk.
Maar nu eerst even voor jezelf zorgen!
woensdag 18 september 2024 om 09:31
Hey Avo,
Hoe is het nu?
Het klinkt alsof man door iets getriggerd werd of iets. Dat hij vol in emotie schoot. En jij was al getriggerd en kreeg dit erboven op. Dan is zoiets soms niet te voorkomen.
Hopelijk is de rust nu weer wat gekeerd bij jullie beide weer een beetje terug en kunnen jullie er straks rustig over praten.
Ik heb zulke uitbarstingen ook wel eens met man.
Ik weet niet zo goed hoe ik je kan helpen, of wat je nodig hebt om te horen. Daarbij ken ik je relatie met man ook niet dus weet niet hoe dit normaal gaat.
Maar ik ben er en lees je, je bent niet alleen, en je deed niets fout, het is niet jouw schuld
Hoe is het nu?
Het klinkt alsof man door iets getriggerd werd of iets. Dat hij vol in emotie schoot. En jij was al getriggerd en kreeg dit erboven op. Dan is zoiets soms niet te voorkomen.
Hopelijk is de rust nu weer wat gekeerd bij jullie beide weer een beetje terug en kunnen jullie er straks rustig over praten.
Ik heb zulke uitbarstingen ook wel eens met man.
Ik weet niet zo goed hoe ik je kan helpen, of wat je nodig hebt om te horen. Daarbij ken ik je relatie met man ook niet dus weet niet hoe dit normaal gaat.
Maar ik ben er en lees je, je bent niet alleen, en je deed niets fout, het is niet jouw schuld
woensdag 18 september 2024 om 10:24
Het is normaal inderdaad niet zo.
Ik ben in bed gedoken net met dekens over mijn hoofd. Dat deed ik dus vroeger ook als i niet wegkon, met een boek.
Het triggerde inderdaad een heleboel. Ik wil perse niet dat hij zo tegen kind doet. Het maakt me zo machteloos. En eerst bang maar ik zag kind en werd woest.
En nu heb ik buikpijn hoe hij straks thuis zal komen.
Ik val steeds weg ook.
Ik ben in bed gedoken net met dekens over mijn hoofd. Dat deed ik dus vroeger ook als i niet wegkon, met een boek.
Het triggerde inderdaad een heleboel. Ik wil perse niet dat hij zo tegen kind doet. Het maakt me zo machteloos. En eerst bang maar ik zag kind en werd woest.
En nu heb ik buikpijn hoe hij straks thuis zal komen.
Ik val steeds weg ook.
woensdag 18 september 2024 om 10:53
Onder de deken ben je weer de kleine Avo, die inderdaad machteloos was. Dan verzuip je weer even in dat oude gevoel.
Straks ga je weer terug naar de volwassen Avo die heel veel van haar eigen zaakjes uitstekend kan regelen. Ook al voelt dat nu niet zo. Echt hoor, je kunt het
Conflicten komen voor en soms schieten mensen uit de bocht. Zoals vanochtend. Helemaal weghouden van je kinderen kun je dit niet. Je kunt ze wel meegeven hoe je er mee om kunt gaan en hoe je de relatie weer herstelt als je enorm kwaad bent geweest.
Ik hoop dat jullie er vanavond rustig over kunnen praten.
Straks ga je weer terug naar de volwassen Avo die heel veel van haar eigen zaakjes uitstekend kan regelen. Ook al voelt dat nu niet zo. Echt hoor, je kunt het
Conflicten komen voor en soms schieten mensen uit de bocht. Zoals vanochtend. Helemaal weghouden van je kinderen kun je dit niet. Je kunt ze wel meegeven hoe je er mee om kunt gaan en hoe je de relatie weer herstelt als je enorm kwaad bent geweest.
Ik hoop dat jullie er vanavond rustig over kunnen praten.
woensdag 18 september 2024 om 11:03
Het lukt nog niet om eronderuit te komen, maar wat je schrijft klinkt logisch. Ik moet uit die rol.
Ik zie heel erg op tegen man weer zien.
Ik weet ook niet hoe dat moet, het samen uitpraten..
Ik had achter hem moeten staan, maar ik kon hem niet steunen ten koste van kind.
We spannen niet samen tegen hem, maar dat kan ik niet bewijzen.
En ik ben bang voor wat ik in allemaal fout blijk te doen.
Ik wil dat hij gelukkig is.
En niet dat ik hem tot last ben if boos maak.
Had ik hem niet moeten ondermijnen vanochtend?
Ik zie heel erg op tegen man weer zien.
Ik weet ook niet hoe dat moet, het samen uitpraten..
Ik had achter hem moeten staan, maar ik kon hem niet steunen ten koste van kind.
We spannen niet samen tegen hem, maar dat kan ik niet bewijzen.
En ik ben bang voor wat ik in allemaal fout blijk te doen.
Ik wil dat hij gelukkig is.
En niet dat ik hem tot last ben if boos maak.
Had ik hem niet moeten ondermijnen vanochtend?
woensdag 18 september 2024 om 11:15
Hoeft ook niet. Je hebt een flinke klap gehad op je oude pijn en het mag even duren voordat je niet meer in deze stand staat. En als dat niet vanavond is, kan het ook morgen nog.
Dit doet kleine Avo, alles is heel groot en overweldigend en misschien heb je alles wel fout gedaan. Dat is niet zo. Vanochtend was vanochtend. Een flinke ruzie wist geen jaren relatie uit.
Het is helemaal niet nodig om het altijd met elkaar eens te zijn. Soms botst het.
Het begint met vertellen dat jij en hij elkaar vertellen waarom jullie handelden zoals jullie vanmorgen deden. Maar wel als je uit de grote emotie bent.
Dit doet kleine Avo, alles is heel groot en overweldigend en misschien heb je alles wel fout gedaan. Dat is niet zo. Vanochtend was vanochtend. Een flinke ruzie wist geen jaren relatie uit.
Het is helemaal niet nodig om het altijd met elkaar eens te zijn. Soms botst het.
Het begint met vertellen dat jij en hij elkaar vertellen waarom jullie handelden zoals jullie vanmorgen deden. Maar wel als je uit de grote emotie bent.
woensdag 18 september 2024 om 11:54
Dat lijkt me een mooi begin!
Het hoeft ook niet in een keer goed en volgens het boekje.
En het gaat om jullie allebei: dat vertellen, luisteren en moeite doen. Dus niet alleen jij, hij ook.
Dit zeg ik omdat ik dit dus ook heb moeten leren. Mijn man wilde nog wel eens veranderen in een stuk steen. Daar kun je tegen kletsen wat je wil maar reactie of verbinding zoeken, ho maar. Ik kan nog wel eens of overemotioneel worden of heel afstandelijk "nou laat dan maar" (en dan verontwaardigd zijn als je wordt gelaten
). Dat heeft ook tijd gekost voordat we daar op een goede manier mee om konden gaan.
Het hoeft ook niet in een keer goed en volgens het boekje.
En het gaat om jullie allebei: dat vertellen, luisteren en moeite doen. Dus niet alleen jij, hij ook.
Dit zeg ik omdat ik dit dus ook heb moeten leren. Mijn man wilde nog wel eens veranderen in een stuk steen. Daar kun je tegen kletsen wat je wil maar reactie of verbinding zoeken, ho maar. Ik kan nog wel eens of overemotioneel worden of heel afstandelijk "nou laat dan maar" (en dan verontwaardigd zijn als je wordt gelaten
). Dat heeft ook tijd gekost voordat we daar op een goede manier mee om konden gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
