Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2024 om 23:21
Tyche, ik heb het ook gezien. Een fragment van dat programma op tv met eus (de kapper ofzo). Over de totale verwarring dat iets fijns ook zo fout kan zijn.
Avo, het is mooi hoe kwartjes vallen maar ook moeilijk hoe je gedragsverandering in de praktijk mag brengen. Exposure. Doodeng.
Maar vandaag heb je hard genoeg gewerkt. Ik denk aan je en zend je ontspannen dromen toe. Hoop dat je pil even rust brengt.
Avo, het is mooi hoe kwartjes vallen maar ook moeilijk hoe je gedragsverandering in de praktijk mag brengen. Exposure. Doodeng.
Maar vandaag heb je hard genoeg gewerkt. Ik denk aan je en zend je ontspannen dromen toe. Hoop dat je pil even rust brengt.
donderdag 31 oktober 2024 om 04:08
donderdag 31 oktober 2024 om 06:54
Avo, ik hoop dat je de nacht een beetje bent doorgekomen.
Ik vind dat je het allemaal heel duidelijk omschrijft.
Jahallo, dat soort dingen, die Avo omschrijft, die ik nu bij PMT. Het maat wellicht niet eens zo heel veel uit welke lichaamsgerichte therapie je zou kiezen? Ik kom ook al jaren bij een haptotherapeut, nu nog maar sporadisch met alle andere therapie maar ik ken haar dus al lang en vind het fijn. Ik denk dat ik door die jaren bij haar, nu meer aan de pmt heb. Omdat ik al een beetje heb leren voelen, en al iets bewuster ben van wat er in mijn lijf gebeurt (nu nog luisteren). Maar ook ik zeg vaak 'ik weet het niet' en dat is ook goed. Het is oefenen.
Griebus, vre-se-lijk de tandarts! Wat heerlijk dat het weer voorbij is.
Hier ook geen emdr door herfstvakantie, wel pmt en hapto deze week. Pmt was heftig, we deden een spel met een bal en schreeuwen. Haar schreeuwen raakte bij een bepaalde intensiteit iets heel naars. Ik weet niet wat, maar er was paniek. Dus daar gaan we nog mee verder.
Ik vind dat je het allemaal heel duidelijk omschrijft.
Jahallo, dat soort dingen, die Avo omschrijft, die ik nu bij PMT. Het maat wellicht niet eens zo heel veel uit welke lichaamsgerichte therapie je zou kiezen? Ik kom ook al jaren bij een haptotherapeut, nu nog maar sporadisch met alle andere therapie maar ik ken haar dus al lang en vind het fijn. Ik denk dat ik door die jaren bij haar, nu meer aan de pmt heb. Omdat ik al een beetje heb leren voelen, en al iets bewuster ben van wat er in mijn lijf gebeurt (nu nog luisteren). Maar ook ik zeg vaak 'ik weet het niet' en dat is ook goed. Het is oefenen.
Griebus, vre-se-lijk de tandarts! Wat heerlijk dat het weer voorbij is.
Hier ook geen emdr door herfstvakantie, wel pmt en hapto deze week. Pmt was heftig, we deden een spel met een bal en schreeuwen. Haar schreeuwen raakte bij een bepaalde intensiteit iets heel naars. Ik weet niet wat, maar er was paniek. Dus daar gaan we nog mee verder.
donderdag 31 oktober 2024 om 07:04
Hoe was je nacht Avo?
Grenzen leren aangeven en nee kunnen zeggen is nooit verkeerd. Waar wil je nee tegen leren zeggen? Je zegt: dat ik het zelf uitlok? Gaat dat over nu of vroeger?
Over het troosten bedacht ik vannacht ook nog: is het misschien ook een directe link naar al de situaties zelf? Werd je getroost, gesust, terwijl ze tegelijkertijd allemaal hele nare dingen met je deden? Dan is het natuurlijk ook vanuit dat perspectief niet gek dat je dat nu niet kan verdragen.
Grenzen leren aangeven en nee kunnen zeggen is nooit verkeerd. Waar wil je nee tegen leren zeggen? Je zegt: dat ik het zelf uitlok? Gaat dat over nu of vroeger?
Over het troosten bedacht ik vannacht ook nog: is het misschien ook een directe link naar al de situaties zelf? Werd je getroost, gesust, terwijl ze tegelijkertijd allemaal hele nare dingen met je deden? Dan is het natuurlijk ook vanuit dat perspectief niet gek dat je dat nu niet kan verdragen.
donderdag 31 oktober 2024 om 09:15
Ik hoop dat je vandaag een wat rustiger dag mag hebben Avo, misschien dan ook wat rustiger nacht.
Jullie schrijven veel herkenbaars. Ik ben zelf vreselijk aan het struisvogelen, vluchten momenteel. Voel soms enorme angst, maar kan er nog van weglopen en ik durf er nog niet naar te kijken.
Momenteel herfstvakantie en ik heb vrij genomen, ook echt niets aan wel gedaan en toch voelt het niet als vakantie. Het is te druk in m'n hoofd ofzo om vrij te voelen. Ook veel medisch gedoe, zelf en bij gezin en mantelzorgtaken die veel onrust geven. Ontspannen en bijkomen is het in elk geval niet deze week.
Jullie schrijven veel herkenbaars. Ik ben zelf vreselijk aan het struisvogelen, vluchten momenteel. Voel soms enorme angst, maar kan er nog van weglopen en ik durf er nog niet naar te kijken.
Momenteel herfstvakantie en ik heb vrij genomen, ook echt niets aan wel gedaan en toch voelt het niet als vakantie. Het is te druk in m'n hoofd ofzo om vrij te voelen. Ook veel medisch gedoe, zelf en bij gezin en mantelzorgtaken die veel onrust geven. Ontspannen en bijkomen is het in elk geval niet deze week.
Forever is a hell of a long time
donderdag 31 oktober 2024 om 10:02
Hoe meer ik denk en dingen wil aanpakken. Raak ik ook nog dingen kwijt. Komt de laatste wel heel veel afstand tussen mijn man en mij. Hij schippert tussen thuis en een drukke baan. Ik vind het niet meer fijn. En snap het zeker dat er dingen moeten. Maar het voelt dof en ik denk dat ik over paar maanden zo gescheiden kan zijn/leven
Kan ook weer de angst zijn. Zou als een klein meisje willen dat alles stil ligt, wen knuffel en een oplossing. Dat gaat nuet in de grote mensen wereld. Maar feit blijft dat er iets veranderd. Ik ben de laatste tijd meer voor mezelf gaan kiezen. Rust en dingen aanpakken. En dan is dit van een (van de) gevolg(en)
Kan ook weer de angst zijn. Zou als een klein meisje willen dat alles stil ligt, wen knuffel en een oplossing. Dat gaat nuet in de grote mensen wereld. Maar feit blijft dat er iets veranderd. Ik ben de laatste tijd meer voor mezelf gaan kiezen. Rust en dingen aanpakken. En dan is dit van een (van de) gevolg(en)
donderdag 31 oktober 2024 om 10:15
Selune, wat naar dat het je niet lukt om rust te vinden, terwijl je juist ruimte en rust hebt ingebouwd. Kan het zijn dat je standaard overbelast bent op dit moment? Weet je wat je wel ontspanning kan geven?
Monstrea, het is misschien een inkoper. Maar jouw man kan je niet geven wat jij nodig hebt. Dat moet je zelf doen. Ik denk dat het normaal is dat als je gedrag anders wordt, als jij groeit, er even wat meer spanning ontstaat. Jullie moeten een "nieuw normaal" vinden. Allebei heb je ruimte nodig om je aan te passen aan een nieuw normaal. Ik heb geen idee wat je momenteel niet fijn vindt aan je relatie (ik lees een beetje dat je te weinig steun ervaart?) maar kun je dit ook de ruimte en tijd geven (en erover praten met je man)? Voor hem zijn dingen ook ineens anders. Als je allebei respect kunt hebben voor elkaars proces en ervanuit kan gaan dat jullie uiteindelijk hetzelfde willen (elkaar), kun je vanuit daar geen nieuw normaal opbouwen die misschien fijner is? Dat kost tijd en werk, maar ja. Geen enkele relatie gaat vanzelf.
En sowieso is het niet handig tijdens een depressie grote beslissingen te nemen, schijnt....
Monstrea, het is misschien een inkoper. Maar jouw man kan je niet geven wat jij nodig hebt. Dat moet je zelf doen. Ik denk dat het normaal is dat als je gedrag anders wordt, als jij groeit, er even wat meer spanning ontstaat. Jullie moeten een "nieuw normaal" vinden. Allebei heb je ruimte nodig om je aan te passen aan een nieuw normaal. Ik heb geen idee wat je momenteel niet fijn vindt aan je relatie (ik lees een beetje dat je te weinig steun ervaart?) maar kun je dit ook de ruimte en tijd geven (en erover praten met je man)? Voor hem zijn dingen ook ineens anders. Als je allebei respect kunt hebben voor elkaars proces en ervanuit kan gaan dat jullie uiteindelijk hetzelfde willen (elkaar), kun je vanuit daar geen nieuw normaal opbouwen die misschien fijner is? Dat kost tijd en werk, maar ja. Geen enkele relatie gaat vanzelf.
En sowieso is het niet handig tijdens een depressie grote beslissingen te nemen, schijnt....
donderdag 31 oktober 2024 om 10:49
Veel geschreven weer! Ik heb gisteren gezocht naar lichaamsgerichte therapie en kwam uit op o.a. een psychosomatische fysiotherapeut die ook Energy Control therapie geeft. Dat wordt blijkbaar ingezet bij chronische hyperventilatie. Is relatief kortdurende, maar ik vraag me dan meteen af of ik niet beter eerst de oorzaak van de stress kan aanpakken. Ook nog een andere therapeut gevonden, die lichaamsgericht werkt. En nu weet ik het niet.
Ik lees dat jullie vaak 'ik weet het niet' zeggen tijdens therapie. Waar je iets voelt of wat je ergens van vindt. Ik zei dat ook heel vaak op vragen van mijn psych destijds, maar daar was het niet goed om dat te zeggen... Was een van de voor mij minuscule dingen waar we het veel langer dan nodig over gehad hebben. Ze zei dat het leek dat ik mijn best niet wilde doen om over een vraag na te denken en meteen antwoord wilde geven en de tijd niet nam om na te denken of te voelen. Terwijl ik gewoon wist dat ik 'het' na die tijd nog steeds niet zou weten. Nou was het cognitieve therapie waarin ik zou leren meer bij mijn gevoel stil te staan, wat voor mij sowieso al tegenstrijdig. Voelen dmv praten. Maar eind van het liedje was dat ik uiteindelijk nog amper 'ik weet het niet' durfde te zeggen, terwijl dat het enige antwoord was op dat moment.
Ik lees dat jullie vaak 'ik weet het niet' zeggen tijdens therapie. Waar je iets voelt of wat je ergens van vindt. Ik zei dat ook heel vaak op vragen van mijn psych destijds, maar daar was het niet goed om dat te zeggen... Was een van de voor mij minuscule dingen waar we het veel langer dan nodig over gehad hebben. Ze zei dat het leek dat ik mijn best niet wilde doen om over een vraag na te denken en meteen antwoord wilde geven en de tijd niet nam om na te denken of te voelen. Terwijl ik gewoon wist dat ik 'het' na die tijd nog steeds niet zou weten. Nou was het cognitieve therapie waarin ik zou leren meer bij mijn gevoel stil te staan, wat voor mij sowieso al tegenstrijdig. Voelen dmv praten. Maar eind van het liedje was dat ik uiteindelijk nog amper 'ik weet het niet' durfde te zeggen, terwijl dat het enige antwoord was op dat moment.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 31 oktober 2024 om 11:38
Ik ben heel bang dat een deel van de liefde beschadigd. Voel me dof en misschien wel niks.
Misschien heel egoïstisch maar gedachtens als hij moet zien hoe het met mij gaat en iets ondernemen als van een maaltijd bereiden of schoonmaken. Snap ik dat veel mannen dat niet ziet maar toch. Of een grote sprong, we gaan samen op gesprek of er op uit voor te praten en/of rust.
Maar misschien moet ik dat inderdaad opperen.
De gesprekken tot nu toe zijn niet zo goed geweest denk ik.
Ik heb twee stemmen in mijn hoofd. Scheiden is fijn zodat ik niet hem moet aansturen. En de dingen van hem naar mij dus opzet.
Maar ook een stem die weet hoe het was.
Weer hoop dingen om over na te denken en hoofd zit al zo vol.
Misschien heel egoïstisch maar gedachtens als hij moet zien hoe het met mij gaat en iets ondernemen als van een maaltijd bereiden of schoonmaken. Snap ik dat veel mannen dat niet ziet maar toch. Of een grote sprong, we gaan samen op gesprek of er op uit voor te praten en/of rust.
Maar misschien moet ik dat inderdaad opperen.
De gesprekken tot nu toe zijn niet zo goed geweest denk ik.
Ik heb twee stemmen in mijn hoofd. Scheiden is fijn zodat ik niet hem moet aansturen. En de dingen van hem naar mij dus opzet.
Maar ook een stem die weet hoe het was.
Weer hoop dingen om over na te denken en hoofd zit al zo vol.
donderdag 31 oktober 2024 om 11:55
Ik denk dat een ander nooit kan zien hoe het met je gaat of wat je nodig hebt. En aangeven wat jij nodig hebt is een vorm van grenzen aangeven.
Dat kan zijn: ik zou het fijn vinden als je vanavond kookt.
Dat kan ook zijn: het gaat niet goed met me. Ik merk dat het me momenteel niet lukt om alles wat ik normaal hier thuis deed nu ook te doen. Kunnen we het erover hebben hoe we de taken anders gaan verdelen zodat ik niet verzuip en jij niet het gevoel hebt overbelast te worden?
Ik weet niet hoe jullie gesprekken gaan. Maar misschien kun je van dit soort dingen een gezamenlijke verantwoordelijkheid maken. Bij de eerste vraag is het nog steeds jouw verantwoordelijkheid. Bij het tweede maak je er een gezamenlijke verantwoordelijkheid van.
En dit gaat over iets praktisch, maar het kan ook gaan over emotioneel.
Ik voel me momenteel niet gesteund, hoe is dat voor jou? Moet er iets in onze dynamiek veranderen? Helpt het om eens in de 2 weken of maand ofzo een datenight te plannen zonder kinderen?
Heb eerst voor jezelf duidelijk wat er niet goed gaan (zonder verwijt en zonder de schuld bij hem neer te leggen). En kijk dan hoe je er een gezamenlijke verantwoordelijkheid van kan maken?
En misschien kun je hier niets mee hoor. Maar zo pak ik het aan.
Dat kan zijn: ik zou het fijn vinden als je vanavond kookt.
Dat kan ook zijn: het gaat niet goed met me. Ik merk dat het me momenteel niet lukt om alles wat ik normaal hier thuis deed nu ook te doen. Kunnen we het erover hebben hoe we de taken anders gaan verdelen zodat ik niet verzuip en jij niet het gevoel hebt overbelast te worden?
Ik weet niet hoe jullie gesprekken gaan. Maar misschien kun je van dit soort dingen een gezamenlijke verantwoordelijkheid maken. Bij de eerste vraag is het nog steeds jouw verantwoordelijkheid. Bij het tweede maak je er een gezamenlijke verantwoordelijkheid van.
En dit gaat over iets praktisch, maar het kan ook gaan over emotioneel.
Ik voel me momenteel niet gesteund, hoe is dat voor jou? Moet er iets in onze dynamiek veranderen? Helpt het om eens in de 2 weken of maand ofzo een datenight te plannen zonder kinderen?
Heb eerst voor jezelf duidelijk wat er niet goed gaan (zonder verwijt en zonder de schuld bij hem neer te leggen). En kijk dan hoe je er een gezamenlijke verantwoordelijkheid van kan maken?
En misschien kun je hier niets mee hoor. Maar zo pak ik het aan.
donderdag 31 oktober 2024 om 12:15
Ik had vooraf een heel plan van dingen die ontspannend zijn en die ik wilde doen, maar er komt ook gewoon niets uit m'n handen. De dagen vliegen ook voorbij ofzo. Opstaan als ik niet moet (om op tijd ergens te zijn) is een gevecht. Het is te lang donker 's ochtends om er 'makkelijk' uit te gaan. Kleding met dit weer vind ik moeilijk. Het is vaak of te koud of te warm, moet 'lekker' zitten anders triggert het dingen. Dat is het misschien ook wel, het op eieren lopen voor mezelf omdat ik bang ben de triggers tegen te gaan komen. En als ik er eenmaal 'in zit' kom ik er misschien net als vorig jaar niet meer uit.
selune wijzigde dit bericht op 31-10-2024 12:57
0.48% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
donderdag 31 oktober 2024 om 12:16
Voorheen deed ik veel/alles. En geef wel aan wat er niet goed gaat. Maar moet ook leren om dat eerder te zeggen. Het gaat maar door. Mede ook dat ik er dan klaarmee ben ipv wachten tot het wordt gedaan. Maar loop mezelf voorbij.
Ik vind het niets voelen wel heel eng. Denk dat ik momenteel meer voor mijn andere familie voel dan voor mijn man. Ik sluit het helemaal af en zet een muur er tussen ofzo.
Oppas regelen ga ik eens uitzoeken. We hebben geen mogelijkhedem helaas. Iemand inhiren vind ik ook spannend. Mijn hele leven is best kut en bijzonder nu ik zo lees.
Ik vind het niets voelen wel heel eng. Denk dat ik momenteel meer voor mijn andere familie voel dan voor mijn man. Ik sluit het helemaal af en zet een muur er tussen ofzo.
Oppas regelen ga ik eens uitzoeken. We hebben geen mogelijkhedem helaas. Iemand inhiren vind ik ook spannend. Mijn hele leven is best kut en bijzonder nu ik zo lees.
donderdag 31 oktober 2024 om 12:23
Kleine stapjes Mons.
En niet voelen is ook kut. Maar geen reden om dan (als een selffulfilling prophecy misschien?) alles maar kapot te maken.
Voel wat je nodig hebt. Begin daar eens mee.
En Selune, het feit dat je er alles aan doet om triggers te vermijden, betekent dat niet dat je mogelijk al getriggerd bent?
Mik helpt juist gaan voelen, er naar toe gaan. Soms duurt het een paar dagen, soms een week. Maar door er naartoe te gaan kom ik ergens sneller uit dan vermijding.
(Goede tip ook aan mijzelf met waar ik nu in zit trouwens. Practice what you preach
)
En niet voelen is ook kut. Maar geen reden om dan (als een selffulfilling prophecy misschien?) alles maar kapot te maken.
Voel wat je nodig hebt. Begin daar eens mee.
En Selune, het feit dat je er alles aan doet om triggers te vermijden, betekent dat niet dat je mogelijk al getriggerd bent?
Mik helpt juist gaan voelen, er naar toe gaan. Soms duurt het een paar dagen, soms een week. Maar door er naartoe te gaan kom ik ergens sneller uit dan vermijding.
(Goede tip ook aan mijzelf met waar ik nu in zit trouwens. Practice what you preach
)
donderdag 31 oktober 2024 om 12:30
Ik heb trouwens zo gesprek met de bedrijfsarts. En sta alweer stijf van de zenuwen. Terwijl die man heel aardig is en altijd meedenkt.
Geen idee of jullie nog werken, of niet meer werken, of ziek thuis zitten op dit moment. Maar voor de mensen in de laatste groep:
Kennen jullie ook dat je niet durft te stopen met bepaalde hulp omdat dat mogelijk de schijn kan geven dat je niet beter wil worden? Of dat je iet snel genoeg resultaat ziet en dan nog maar harder gaat werken, oefeningen doen, jezelf dingen opleggen om te doen, want de ander zal je vast zien als een aansteller en denken dat je profiteert of dat je echt wel wat sneller weer beter zou kunnen worden?
Of is dat mijn stuk?
Geen idee of jullie nog werken, of niet meer werken, of ziek thuis zitten op dit moment. Maar voor de mensen in de laatste groep:
Kennen jullie ook dat je niet durft te stopen met bepaalde hulp omdat dat mogelijk de schijn kan geven dat je niet beter wil worden? Of dat je iet snel genoeg resultaat ziet en dan nog maar harder gaat werken, oefeningen doen, jezelf dingen opleggen om te doen, want de ander zal je vast zien als een aansteller en denken dat je profiteert of dat je echt wel wat sneller weer beter zou kunnen worden?
Of is dat mijn stuk?
donderdag 31 oktober 2024 om 13:12
Dat niet snel resultaat zien herken ik wel.
En de bedrijfarts is ook zo.n ding. Hier viel hij gelukkig mee. Stond echt aan mijn kant. Was ook soort van verbaasd, want dacht hij er voor bedrijven zou zijnn je zo snel mogelijkweer op 100 procent te hebben. Maaerr soms wordt je zelfs geremd.
Ik ben helemaal leeg en afwezig. Bah rot gevoel. Moet toch even wat boodschapjes halen. Liefst duik ik mijn bedje in voor een slaapje. Pff
En de bedrijfarts is ook zo.n ding. Hier viel hij gelukkig mee. Stond echt aan mijn kant. Was ook soort van verbaasd, want dacht hij er voor bedrijven zou zijnn je zo snel mogelijkweer op 100 procent te hebben. Maaerr soms wordt je zelfs geremd.
Ik ben helemaal leeg en afwezig. Bah rot gevoel. Moet toch even wat boodschapjes halen. Liefst duik ik mijn bedje in voor een slaapje. Pff
donderdag 31 oktober 2024 om 13:12
Monstrea man en ik zijn elkaar en tijd echt kwijt geweest. En ik herken uit die tijd wel een beetje wat je schrijft. Meer gevoel voor anderen en niet aan kunnen geven wat je nodig hebt. Ik wilde vooral niet hoeven vragen, wilde dat er eens iemand was die het zelf zou zien, zou begrijpen, voor me zou zorgen. Het afsluiten is misschien ook jezelf beschermen, als jij afstoot kun je niet (nog meer) teleurgesteld raken. Ik heb heel vaak de gedachte gehad (en nog weleens) dat echt alleen zijn zoveel makkelijker zou zijn. Maar toen man een tijd weg was, was het nog erger. Zo leuk was 'alleen' niet.
Misschien wel Lucy. Ik weet het zelf niet zo goed. Er is vooral onrust. Ik kan het slecht duiden, zou vooral willen verdwijnen.
Ik werk fulltime, maar ben vorig jaar een tijdje voor 50% (en later 25%) ziekgemeld. En ik vond het heel moeilijk om toe te geven dat de hulp die ik had niet was wat iedereen verwachte. Vond het ook makkelijker om gewoon te kunnen zeggen dat ik weer een psycholoog had. Inderdaad uit angst dat de ander dacht dat ik het allemaal wel best vond.
Sterkte bij de bedrijfsarts
Misschien wel Lucy. Ik weet het zelf niet zo goed. Er is vooral onrust. Ik kan het slecht duiden, zou vooral willen verdwijnen.
Ik werk fulltime, maar ben vorig jaar een tijdje voor 50% (en later 25%) ziekgemeld. En ik vond het heel moeilijk om toe te geven dat de hulp die ik had niet was wat iedereen verwachte. Vond het ook makkelijker om gewoon te kunnen zeggen dat ik weer een psycholoog had. Inderdaad uit angst dat de ander dacht dat ik het allemaal wel best vond.
Sterkte bij de bedrijfsarts
Forever is a hell of a long time
vrijdag 1 november 2024 om 00:33
Dank voor je lijstje Avo. Ik zit vaster dan ik zelf dacht. Merk dat ik bij alles wil uitleggen waarom ik het niet doe, waarom het niet lukt, maar eigenlijk is het ook gewoon niet durven. En dat is met slapen ook. M'n ritme is knudde en dat is nu niet zo erg, maar als ik maandag weer moet gaan werken wel en ook daar zie ik heel erg tegenop.
Dier is er gelukkig wel. Sinds een paar jaar heb ik weer een kat. Zo fijn en lief en aanhankelijk. Kleine lifesaver.
Dier is er gelukkig wel. Sinds een paar jaar heb ik weer een kat. Zo fijn en lief en aanhankelijk. Kleine lifesaver.
Forever is a hell of a long time
vrijdag 1 november 2024 om 09:51
Avo, ik ben zo trots op je.. het lijkt voor mij als buitenstaander alsof er heel in de verte een lichtpuntje is. Die jij verdorie gewoon zélf creëert.
Jouw inzichten die je hier deelt voelen zo optimistisch, je ervaringen ("hey zo lukt het wel"), dingen die je durft uit te spreken, of zelfs maar te denken ("misschien moet ik zoeken naar een vorm van fysieke troost, zónder daar andere zaken aan te koppelen en gaat mij dat misschien wel helpen"). Ik sta met oprechte bewondering naar je te kijken. Wat heb jij een veerkracht, hoewel ik helemaal snap dat je dat zelf niet ervaart hoor.
En ik denk dat bij élke verandering eerst een periode is dat het slechter gaat. Ik vind je zo dapper.
Vervelend dat je nachten zo tegenvallen nog. Wat mij betreft is het nu tijd voor dagelijkse anti-droom, dokter(brownie)'s advies! Of werkt die toch niet meer zo stevig als vorig jaar?
Jouw inzichten die je hier deelt voelen zo optimistisch, je ervaringen ("hey zo lukt het wel"), dingen die je durft uit te spreken, of zelfs maar te denken ("misschien moet ik zoeken naar een vorm van fysieke troost, zónder daar andere zaken aan te koppelen en gaat mij dat misschien wel helpen"). Ik sta met oprechte bewondering naar je te kijken. Wat heb jij een veerkracht, hoewel ik helemaal snap dat je dat zelf niet ervaart hoor.
En ik denk dat bij élke verandering eerst een periode is dat het slechter gaat. Ik vind je zo dapper.
Vervelend dat je nachten zo tegenvallen nog. Wat mij betreft is het nu tijd voor dagelijkse anti-droom, dokter(brownie)'s advies! Of werkt die toch niet meer zo stevig als vorig jaar?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
