Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4

Ik ben wel redelijk oke denk k.
Geventileerd.
Ik hoop zo te kunnen slapen (lees: ik hoop zo mijn ogen lang genoeg dicht te durven doen en te stoppen met mijn hoofd bezig houden).

Misschien is me hier druk over maken ook een manier van afleiden van andere dingen.

Ik wil graag op een dienblaadje het antwoord: wat moet ik doen nu?
Wat moet ik bespreken met wie?
Moet ik doorgaan met Emdr, is dat verantwoord?
Wat mag ik van mezelf verwachten. Welke manier is het handigst, wetende dat ik bij langer onrust dus fases omhoog ga.
Is het overdreven om daarover aan de bel te trekken?

En of je dan ook meteen even de brief aan coach en aan hapto kan schrijven en evt regelen dat ik meer/minder emdr/coach/andere hulp krijgt.
En liefst ook even betaald. Dankje.

Daarnaast heb ik behoefte aan maatje 36, officieel geadopteerd worden door coach, een klap op mn kop met een honkbalknuppel zodat ik een maandje in coma mag, of spontane narcolepsie....

En ijs. Liefst Ben en Jerrys. Half baked. Of strawberry Cheesecake. Achwat. Doe maar allebei.

Je bent lief. Luus.
Fase 3 met uitschieters naar 2 als ik ruik, voel...
Fase 3 omdat ik me nog druk maak om. Weet dat ik voor de kinderen niet dood wil. Mag. Dat geen optie is.
Maar het lonkt.
Maar nog niet echt pijn gedaan.

Komt goed.
Ik denk dat de wanhoop is dat ik het goed wil doen. Stabiel wil blijven. Maar deze week besef dat dat moeilijk samen gaat met emdr.
En dat wil ik niet.

Met liefde.

Ga morgen alles voor je regelen .

Als je redelijk okee bent ga ik ook mijn ogen dichtgooien. Morgen bezoek en moe hier.

Heb een rustige nacht lieve Avo

Ik ga een yoga Nidra opzetten, want de wekker gaat vroeg morgen, want ooit had ik bedacht dat ik een wandeltocht van 40 km ging maken.

Sorrie dat ik je ophield!!!
Sorrie sorrie sorrie.
Geef mij maar de schuld morgen.
Hoop dat je goed slaapt en je bezoek gezellig is.
Toitoitoi.

@advo het belangrijkste is blijven ademen.

Ik merk dat ik het nu lastig vind door mijn eigen volle hoofd om nu echt de diepte in te gaan.

Maar wel nog praktisch meekan denken.

Ja mag bij EmDr slaapmedicatie gebruiken.
Gebruik het ook want slaap is wel belangrijk in het herstel.

"Dus bij keuzes die je maakt, stop met denken: ik ben geen erg genoeg geval. Ga denken: wat heb ik nodig om te overleven en zo af en toe mijn leven leuk te vinden.

Als dat een paar weken intern is: kijk hoe je het kunt organiseren. Als dat hulp thuis is: ga naar de huisarts. Als dat meer coach is: ga met coach praten of en wat er mogelijk is. En als het voor coach niet mogelijk is: kan ze meedenken over andere oplossingen? Als het schoonmoeder is die komt koken en oppassen: regel schoonmoeder. Als het hier schrijven is: schrijf."

Hier was ik het roerend mee eens. Ik lees dat het voor jou deze winter echt anders moet zijn Avo (man, wat gun ik je dat). Ik denk dat je nu inderdaad echt op dat kantelpunt zit. Beseffen dat je het op deze manier niet meer wil/kan en dat de tijd er is om echt door alles heen te werken, hoe kut en moeilijk en zwaar etc. dat ook is.

Ik hoop heel erg dat je zoveel mogelijk alle hulpmiddelen voor jezelf in wil/kunt gaan zetten zodat je de komende tijd zo goed mogelijk door kunt komen.

Ik presenteer u een dienblaadje met mijn antwoorden. Wellicht hebben anderen nog aanvullingen en kunnen we samen een compleet dienblaadje voor je maken.

Wat moet ik doen nu?
- Voor jezelf nagaan of je intern kortdurend traumabehandeling zou willen (het klinkt alsof je dit best zou willen, dat mag, neem je eigen wil hierin serieus)
- Voor jezelf nagaan of je ambulante begeleiding zou willen (ook dit klinkt alsof je dit best zou willen, ook dat mag, neem je eigen wil hierin serieus)

Wat moet ik bespreken met wie?
Ik denk dat de huisarts inderdaad het handigste startpunt is. Wat bespreken?
Dat je bezig bent met EMDR en dat je het echt voor deze winter anders wil hebben en dat je daar aanvullende hulp bij nodig hebt omdat je het anders niet volhoudt. Dat je overweegt om interne traumabehandeling te doen, of huisarts een plek weet / doorverwijzing kan regelen. Dat je thuis ondersteuning nodig hebt / moet kunnen ventileren rondom de EMDR en dat je daar graag ambulante begeleiding voor wil. En dat jij het moeilijk vindt om zelf de WMO te benaderen dus dat jij geholpen zou zijn met dat de huisarts/poh/iemand daarin het voortouw kan nemen.

Moet ik doorgaan met Emdr, is dat verantwoord?
Ik ben niet genoeg op de hoogte van de recente gebeurtenissen en therapie etc. maar gezien wat ik weet van jou en jouw verhaal is mijn eerste gedachte: ga vooral door met EMDR want dat lijkt me helpend gezien jouw trauma's (en ja het zijn echt trauma's en nee je stelt je echt niet aan). Maar zorg er dus wel voor dat de randvoorwaarden helpend zijn. Wil je extra praktische hulp: vraag het aan bijvoorbeeld man/schoonmoeder. Wil je extra begeleiding omdat het je fijn lijkt als ondersteuning/ventileren, regelen! Je bent al zo ver gekomen, ik gun het je om nu hierin door te gaan en echt een grote slag te slaan.

Wat mag ik van mezelf verwachten. Welke manier is het handigst, wetende dat ik bij langer onrust dus fases omhoog ga.
Is het overdreven om daarover aan de bel te trekken?
Weet niet precies hoe ik deze moet interpreteren maar ongeacht hoe je het precies bedoelt: het is nóóit overdreven om aan de bel te trekken. Je denkt niet voor niets aan aan de bel trekken. Neem jezelf daarin serieus. Geef jezelf zoveel mogelijk tools om deze rotsituatie zoveel mogelijk te verbeteren en zo goed mogelijk door te komen.

En of je dan ook meteen even de brief aan coach en aan hapto kan schrijven en evt regelen dat ik meer/minder emdr/coach/andere hulp krijgt.
Ik denk dat je met het schuingedrukte stuk al een eind op weg bent?

Verder: volgens mij denk ik te lezen dat je momenteel EMDR hebt bij je haptonoom en dat je dit zelf moet betalen en dat het dus ook allemaal wel duur is. Misschien is het makkelijk gedacht vanuit mij, maar ik denk: dit lijkt mij dé tijd voor jou om echt "all guns blazing" erin te gaan. Neem maar eens echt de tijd voor jezelf, ga intern, ga EMDR doen op een manier die wél vergoed wordt zodat het stressgedeelte over geld wegvalt, geef jezelf die ambulante begeleiding, geef jezelf een goede kans met warmte en ondersteuning om dit aan te pakken op een zo draaglijk mogelijke manier.

Laat het maar even sudderen En wie weet hebben anderen nog aanvullingen (kopieer vooral deze post en zet de aanvullingen erbij in zodat het een overzichtelijk en compleet dienblaadje blijft/wordt).

Geen woorden...
Alleen huilen...
Wat ontzettend lief...
Maar echt...

Lieve Avo, heb je nog even je ogen dicht gedaan?
Het klinkt als een patstelling. De hel waarin zowel stoppen als doorgaan op hun eigen manier even slecht zijn.

Rainy, wat een prachtige post. Ik heb er nog wat aanvullingen bijgezet.

Wat moet ik doen nu?
- Voor jezelf nagaan of je intern kortdurend traumabehandeling zou willen (het klinkt alsof je dit best zou willen, dat mag, neem je eigen wil hierin serieus)
- Voor jezelf nagaan of je ambulante begeleiding zou willen (ook dit klinkt alsof je dit best zou willen, ook dat mag, neem je eigen wil hierin serieus)

Wat moet ik bespreken met wie?
Ik denk dat de huisarts inderdaad het handigste startpunt is. Wat bespreken?
Dat je bezig bent met EMDR en dat je het echt voor deze winter anders wil hebben en dat je daar aanvullende hulp bij nodig hebt omdat je het anders niet volhoudt. Dat je overweegt om interne traumabehandeling te doen, of huisarts een plek weet / doorverwijzing kan regelen. Dat je thuis ondersteuning nodig hebt / moet kunnen ventileren rondom de EMDR en dat je daar graag ambulante begeleiding voor wil. En dat jij het moeilijk vindt om zelf de WMO te benaderen dus dat jij geholpen zou zijn met dat de huisarts/poh/iemand daarin het voortouw kan nemen.
En eigenlijk ditzelfde met coach.

Moet ik doorgaan met Emdr, is dat verantwoord?
Ik ben niet genoeg op de hoogte van de recente gebeurtenissen en therapie etc. maar gezien wat ik weet van jou en jouw verhaal is mijn eerste gedachte: ga vooral door met EMDR want dat lijkt me helpend gezien jouw trauma's (en ja het zijn echt trauma's en nee je stelt je echt niet aan). Maar zorg er dus wel voor dat de randvoorwaarden helpend zijn. Wil je extra praktische hulp: vraag het aan bijvoorbeeld man/schoonmoeder. Wil je extra begeleiding omdat het je fijn lijkt als ondersteuning/ventileren, regelen! Je bent al zo ver gekomen, ik gun het je om nu hierin door te gaan en echt een grote slag te slaan.
Ik denk dat het goed is om dit met hapto te bespreken. Ik snap dat je heel bang bent dat ze je dan niet meer wil. Ik vraag me af of dat het geval is. Maar als therapeut is het wel goed om te weten hoe jij er bij zit.

Wat mag ik van mezelf verwachten. Welke manier is het handigst, wetende dat ik bij langer onrust dus fases omhoog ga.
Is het overdreven om daarover aan de bel te trekken?
Weet niet precies hoe ik deze moet interpreteren maar ongeacht hoe je het precies bedoelt: het is nóóit overdreven om aan de bel te trekken. Je denkt niet voor niets aan aan de bel trekken. Neem jezelf daarin serieus. Geef jezelf zoveel mogelijk tools om deze rotsituatie zoveel mogelijk te verbeteren en zo goed mogelijk door te komen.
Ik denk dat je het dan hebt over de fases en dat je vaker dan je zou willen/ aan kan in fase 1 of 2 zit? Ja, trek aan de bel. Bespreek het met hapto en coach. Voor nu zijn zij je vangnet.

En of je dan ook meteen even de brief aan coach en aan hapto kan schrijven en evt regelen dat ik meer/minder emdr/coach/andere hulp krijgt.
Ik denk dat je met het schuingedrukte stuk al een eind op weg bent?

Verder: volgens mij denk ik te lezen dat je momenteel EMDR hebt bij je haptonoom en dat je dit zelf moet betalen en dat het dus ook allemaal wel duur is. Misschien is het makkelijk gedacht vanuit mij, maar ik denk: dit lijkt mij dé tijd voor jou om echt "all guns blazing" erin te gaan. Neem maar eens echt de tijd voor jezelf, ga intern, ga EMDR doen op een manier die wél vergoed wordt zodat het stressgedeelte over geld wegvalt, geef jezelf die ambulante begeleiding, geef jezelf een goede kans met warmte en ondersteuning om dit aan te pakken op een zo draaglijk mogelijke manier.

Laat het maar even sudderen En wie weet hebben anderen nog aanvullingen (kopieer vooral deze post en zet de aanvullingen erbij in zodat het een overzichtelijk en compleet dienblaadje blijft/wordt).
[/quote]

Avo, ik heb je een pb gestuurd.

Alleen maar bijval voor RainyDays en Maisnon. Neem jezelf alsjeblieft heel serieus hierin.

Besef dat jij de enige bent die je trauma wil bagatelliseren (omdat het zo eng en confronterend is, dus heel logisch verder). Besef dat jijzelf degene bent die vindt dat het goed moet gaan met jou. Besef dat denken aan, verlangen naar en spelen met de dood nu weer heel erg op de voorgrond treedt, juist omdat je het zo moeilijk hebt. Zie dit alsjeblieft als een signaal dat er meer moet gebeuren.

Wij gunnen je de wereld, lieve Avo, en dus ook de ultieme zelfzorg. Als ik kon, zou ik planken en balken aandragen voor het bouwwerk dat jou de komende tijd moet schragen, stutten en beschermen.

@lieve advo Ik hoop dat je geslapen hebt.

Ik ben het eens met maisnon en raindays.

Ik hoop zo voor je dat je manlief in je gedachten voor thuis of intern mee kan nemen. Want man ziet echt wel dat je zwaar hebt mischien niet hoe zwaar. Maar ik lees/voel die pijn en onmacht door het scherm heen .

En beiden wegen zijn met EMDR heftig en zwaar en ongelooflijk kut. Maar als het goed word uitgevoerd kan je er zoveel aan hebben jammer genoeg moet je eerst door die gif appel heen.

Ook ik gun je de wereld( een winter in 3/4 setting) advo

Jullie zijn zo lief...
Rainy... Ik heb echt tranen met tuiten gedaan van je stuk.

Na wat slaap en nu op een terrasje in de zon (alleen voor het eerst.. ) lijkt het overdreven van gisteren.

Ik ga het wel nog even laten staan om nog rustig terug te kijken.
En jullie woorden ook nog teruglezen.
Laten bezinken iig.

Ik denk oprecht dat man en coach heel verbaasd gaan zijn als ik aangeef waar ik mee zit in gedachten.

Voor nu, vandaag, wil ik normaal zijn en iemand waarmee niets is, nooit geweest ook.
Ik ben nog niet van het terras gegooid, dus ga proberen even te chillen.

Jullie zijn geweldig.
Kon ik maar wat terug doen...

Wat fijn dat anderen al alles voor je op een rijtje hebben gezet.

Geen sorry voor vannacht Avo. Ik durfde je niet alleen te laten. Mijn keuze. En ik ben niet zo goed als Tyche en Maisnon in verwoorden of geruststellen, of met dekentjes uitdelen. Maar ik wilde wel graag naast je blijven zitten tot het okee genoeg ging.

Heb je nog een beetje geslapen?

Qua aanvulling: ik denk dat huisarts alles in kan zetten. Maar mocht je die stap zetten en toch worden doorgestuurd naar de gemeente: ik werk in het sociaal domein. Help je met liefde invullen en formuleren mocht dat nodig zijn

Je doet zoveel terug avo. Meer dan je door hebt.

Geniet van het zonnetje! Wens je een hele fijne dag vandaag!

Lucy, Maisnon, Rainy, wat een mooie en lieve en helpende posts!

Avo, wat een wanhoop golft er door je heen maar tegelijk: wat een wil om het aan te gaan ondanks hoe verschrikkelijk eng en pijnlijk het is.
Het was echt, je stelt je niet aan. Het effect van trauma zit in je hoofd, je lijf, en daar woon jij ook en dus is het volkomen logisch dat je erdoor overspoeld wordt. Je bent niet gek, je stelt je niet aan, en jezelf serieus nemen en voor jezelf zorgen is niet decadent of overdreven. Het mag, het is noodzakelijk onderhoud. En genieten van de zon op een terras is daarbij een uitstekend ingrediënt.

Wat fijn dat je even kon genieten van de zon. Is het lopen ook fijn geweest, of vooral verdovend?

Gisteren was geen aanstellen. Gisteren viel niet mee. Dat is rot, maar ok. Het mag hier zijn.
En je doet al heel veel terug, ook al hoeft dat niet. Door hoe open en eerlijk je schrijft over je eigen proces, en in het luisterend oor en de raad voor anderen die het moeilijk hebben.

Bloem, ik vergat vanmiddag om nog even te zeggen hoe fijn het is je even te lezen!