Psyche
alle pijlers
Hoe denk jij?
woensdag 15 januari 2020 om 20:55
(Ik weet niet zeker of dit topic hier hoort)
Ik loop er al jaren tegenaan dat iedereen om mij heen praat over dat zij bijvoorbeeld veel nadenken. In de zin van: een stem/zichzelf in hun hoofd horen. Dit zouden dan de gedachten of het denken moeten zijn.
Echter, ik heb dit nooit zo ervaren. Ik hoor niet 'een stem' in mijn hoofd. Vaak denk ik dat ik niet lijk te denken zoals anderen het zeggen te doen. Als ik denk dan.. gaat het onbewust denk ik? Ik weet niet hoe ik het beter kan omschrijven.
Mijn vraag aan jullie: Als jullie nadenken, hoor je dan een stem/jezelf in jouw hoofd? Of is het altijd stil in jouw hoofd?
Ik loop er al jaren tegenaan dat iedereen om mij heen praat over dat zij bijvoorbeeld veel nadenken. In de zin van: een stem/zichzelf in hun hoofd horen. Dit zouden dan de gedachten of het denken moeten zijn.
Echter, ik heb dit nooit zo ervaren. Ik hoor niet 'een stem' in mijn hoofd. Vaak denk ik dat ik niet lijk te denken zoals anderen het zeggen te doen. Als ik denk dan.. gaat het onbewust denk ik? Ik weet niet hoe ik het beter kan omschrijven.
Mijn vraag aan jullie: Als jullie nadenken, hoor je dan een stem/jezelf in jouw hoofd? Of is het altijd stil in jouw hoofd?
donderdag 16 januari 2020 om 09:23
Ik herken dit grotendeels. Ik denk alleen niet dat ik een echte beta ben, maar ook zeker geen echte alfa, hoewel ik van dat laatste wel mijn vak heb gemaakt. Ik denk niet in vaststaande beelden, meer in beweging.mcsteamy schreef: ↑16-01-2020 09:09Poeh, ik heb dit topic gisteren gelezen en er vervolgens regelmatig over nagedacht (hoe ironisch). Ik hoor mijn eigen stem in mijn hoofd, niet per se als gepraat, maar echt als gedachte. Het gaat ook veel sneller dan wanneer ik hardop praat, en ik kan letterlijk tien gedachten tegelijk denken. Maar ik hoor ook vaak muziek. Bijv. het nummer dat ik als laatst geluisterd heb, op repeat. De welbekende 'oorwurm', alleen vind ik het zelden vervelend/storend.
Verder ben ik een beetje een beta. Ik denk niet in geuren, kleuren of smaken. Maar ik kan wel denken in beelden (als ik nadenk over waar ik trek in heb zie ik bijv. een bord spaghetti voor me en kan op basis daarvan 'aanvoelen' of ik daar zin in heb of niet) en ik denk (nu ik erover nadenk) vaak in 'vormen'. Dus als ik mijn pincode voor me wil halen dan denk ik aan een toetsenbord zoals op een pinautomaat, en welke toetsen ik dan indruk. Mijn week is ook opgedeeld in een soort van rijtje, van maandag t/m zondag, met elke dag een eigen blokje. Leuk om te lezen hoe anders dit voor iedereen is, daar sta je zelden bij stil.
Verder kan ik erg (over)analyseren en piekeren en doemdenken, dat in combinatie met het kunnen denken van tien gedachten tegelijk maakt het soms erg vermoeiend. Ik zeg vaak: mijn hoofd staat nooit stil. Zelfs als ik slaap niet, ik ben me vaak bewust van het feit dat ik droom (en maak mijn dromen dan dus ook bewust mee). En als ik met anderen praat heb ik nog steeds allerlei gedachten. Dat kan over het gesprek gaan, of over de gesprekspartner, of over heel iets anders. Dat is -denk ik- de reden dat ik het zo fijn vind om lekker op de bank te liggen en Netflix te kijken. Ik 'verlies' mezelf in de serie/film, waardoor ik even niet nadenk. Héérlijk
Over die werk in blokjes heb ik vroeger heel lang over nagedacht en ik denk dat dat gewoon komt door de agenda indoctrinatie. Het jaar zie ik als een cirkel.
Mijn pincode ‘voel’ ik, kinesthetisch in de ruimte. Op nieuwe voor mij onbekend gevormde apparaten weet ik hem niet.
Series herken ik ook.
Tien gedachtes gelijk herken ik ook en ik heb ongelooflijk veel moeite om ze te communiceren. Dan moet ik die 10 gedachten in een logisch verhaal achter elkaar plakken en dan is het net niet helemaal zoals in mijn hoofd, waardoor de resultaten of gevolgen totaal anders zijn dan ik bedoelde. Ik koester die gedachten heel erg, als ik ze probeer te visualiseren of verdagboeken dan vind ik dat zonde, want het is maar een slap aftreksel van wat ik zie.
donderdag 16 januari 2020 om 09:34
Mevrouw75 schreef: ↑16-01-2020 09:23Tien gedachtes gelijk herken ik ook en ik heb ongelooflijk veel moeite om ze te communiceren. Dan moet ik die 10 gedachten in een logisch verhaal achter elkaar plakken en dan is het net niet helemaal zoals in mijn hoofd, waardoor de resultaten of gevolgen totaal anders zijn dan ik bedoelde. Ik koester die gedachten heel erg, als ik ze probeer te visualiseren of verdagboeken dan vind ik dat zonde, want het is maar een slap aftreksel van wat ik zie.
Dit is grappig, want ik kan mijn gedachten dus wel heel goed verwoorden. Zowel pratend als op papier. Zeker de laatste tijd praat ik heel veel over wat ik denk, en voel. En soms type ik bepaalde gedachtestromen uit, die voortkomen uit bijv. onzekerheid, om te laten zien hoe mijn hoofd op hol kan slaan. En dat is dan echt een hele reeks aan gedachten, die elkaar razendsnel opvolgen (of tegelijkertijd dus) en wat zich binnen luttele seconden afspeelt
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
donderdag 16 januari 2020 om 09:35
Er zijn ook nog andere middelen tegen adhd/add hoor behalve Ritalin en dexamfetamine etc die tot de zogenaamde stimulantia behoren. Je hebt bv ook Strattera en Wellbutrin en die werken ook tegen adhd/add maar dan op een andere manier. Ik heb ook add (en dus ook een heel druk hoofd) en ritalin en dexa werkten voor mij niet goed, vergat het vaak in te nemen en heel veel last van rebounds. Vaak is het sowieso een kwestie van uitproberen wat werkt.wittereiger schreef: ↑15-01-2020 22:39Dank je voor je uitleg. Ik hoop dat hij het wil gaan uitproberen, maar hij is een beetje een hypochonder en bang voor hartkloppingen enzo. Zijn hoofd is heel ongestructureerd waardoor hij steeds maar blijft vastzitten in denken, alleen maar details ziet en niet de grote lijn en hij vergeet heel veel en weet soms gewoon niet wat hij aan het doen is. Wat verbetering daarin zou wel prettig zijn. Nu hem nog overhalen om te proberen.
Interessant onderwerp dit trouwens! Eigenlijk nooit over nagedacht hoe ik denk. Ik denk toch dat ik mijn eigen stem ‘hoor’ en voer idd hele gesprekken met mezelf en ook ‘oefen’ ik ook gesprekken met anderen als ik tegen een gesprek op zie. Zoals ik hierboven al schreef heb ik door mij add echt een heel druk hoofd, allerlei gedachten die door mijn hoofd racen en dan ook nog eens van de hak op de tak, pfffff vermoeiend.
Ik zou graag willen leren mediteren maar tot nu toe nog niet geleerd omdat ik telkens weer wordt afgeleid door gedachten.
donderdag 16 januari 2020 om 09:46
Bedankt voor de tip!Eviva1983 schreef: ↑16-01-2020 08:34Ad(h)ders zijn vaak erg gevoelig (waardoor meer kans op hypochonder, paniek etc). Als hij bang is voor hartkloppingen bij ritalin dan zal hij het waarschijnlijk ook krijgen.
Ritalin werkte voor mij erg goed qua concentratie maar had voor mij ook de meeste bijwerkingen (concerta ook). Ik werd er paniekerig van, hartkloppingen.
Dexamfetamine wordt vaak als veel milder ervaren qua bijwerking (voor mij ook wat milder qua werking helaas).
Maar nogmaals de middelen kunnen voor iedereen anders vallen, dus ik kan alleen mijn eigen ervaring vertellen
In het begin had ik bij dex ook last van hartkloppingen, gelukkig ging dit na een maand over en heb nu helemaal geen bijwerkingen meer.
Ook helpt het juist relativeren waardoor ik juist minder angstig ben en stabieler van stemming.
Maar daarvoor moest ik eerst wel door de zure appel van de bijwerkingen heen bijten, want in het begin kun je er juist angstig van worden. Je lichaam moet er echt aan wennen.
Anders misschien heel langzaam opbouwen?
En bedankt soulsista voor de informatie!
anoniem_385505 wijzigde dit bericht op 16-01-2020 10:00
1.88% gewijzigd
donderdag 16 januari 2020 om 09:59
Van mensen die echt stemmen horen probeer ik me voor te stellen wat ze dan horen en hoe het komt dat ze vervolgens dan niet denken: "dat is vermoedelijk verbeelding want is zie niemand zo dichtbij" en dat ze dan vervolgens gaan uitvoeren wat die stem zegt. Een stem horen is één, maar doen wat die zegt is heel andere koek.
Een enkele keer hoor ik een stem als ik op het punt sta in slaap te vallen (bijvoorbeeld een zinloze opmerking als: "zo en dan gaan wij zes kantjes volschrijven" maar ik weet dan dat hij niet van mijn omgeving komt maar dat er een vakje "dromen" in mijn hersenen ongemerkt open is gegaan.
Een enkele keer hoor ik een stem als ik op het punt sta in slaap te vallen (bijvoorbeeld een zinloze opmerking als: "zo en dan gaan wij zes kantjes volschrijven" maar ik weet dan dat hij niet van mijn omgeving komt maar dat er een vakje "dromen" in mijn hersenen ongemerkt open is gegaan.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 16 januari 2020 om 10:03
Het is een stem in je hoofd en klinkt niet zoals een echte stem of zoals in een hallucinatie voor of tijdens het slapen. Het is praten met jezelf in je hoofd.retrostar schreef: ↑16-01-2020 09:59Van mensen die echt stemmen horen probeer ik me voor te stellen wat ze dan horen en hoe het komt dat ze vervolgens dan niet denken: "dat is vermoedelijk verbeelding want is zie niemand zo dichtbij" en dat ze dan vervolgens gaan uitvoeren wat die stem zegt. Een stem horen is één, maar doen wat die zegt is heel andere koek.
Een enkele keer hoor ik een stem als ik op het punt sta in slaap te vallen (bijvoorbeeld een zinloze opmerking als: "zo en dan gaan wij zes kantjes volschrijven" maar ik weet dan dat hij niet van mijn omgeving komt maar dat er een vakje "dromen" in mijn hersenen ongemerkt open is gegaan.
donderdag 16 januari 2020 om 10:13
Eigenlijk vind ik het antwoord al door de vraag neer te zetten: ik denk dat er gradaties zijn tussen realiteit en je van de realiteit weg bewegen. Als je onder stress bent ga je soms al dingen geloven die je niet zou geloven als je rustig was.wittereiger schreef: ↑16-01-2020 10:03Het is een stem in je hoofd en klinkt niet zoals een echte stem of zoals in een hallucinatie voor of tijdens het slapen. Het is praten met jezelf in je hoofd.
Ik zeg ook weleens hardop: "en nu gaan we even naar..... het centrum!" Of "oh nee, daar heb ik geen tijd voor".
Meestal probeer ik wel de grens zorgvuldig vast te stellen tussen wat waar en waarschijnlijk is en wat vermoedelijk niet waar is. Maar woede en angst kunnen veel doen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 16 januari 2020 om 10:59
Edit: Ugli heeft weer eens gedachtediaree, sorry. 
Het is een wirwar van de meest random beelden, geluiden, "ingevingen" en mijn eigen stem die er doorheen tettert en poogt een soort rode draad te vormen. Tenzij ik hyperfocus, dan zijn het alleen ingevingen en beelden en heel gericht, gefocused en nuttig.
Als ik aan het werk ben (mijn baan is 99% heel abstract denkwerk) zijn het vooral beelden en ingevingen. Met ingevingen bedoel ik van die dingen die geen beeld, geen (stem)geluid, geen reuk of tast zijn maar die er wel zijn en ze komen altijd ineens, regelmatig zit daar een "eureka" moment tussen. Regelmatig speelt er een muzieknummer op de achtergrond, wat ik niet kan kiezen. Kan zo rustig hetzelfde nummer keer op keer aanhoren hele dagen en weg krijg ik het niet.
Als ik aan het lezen of tekenen ben zijn het beelden die de tekening of het verhaal uitbeelden en in het geval van lezen leest er een stem mee met het boek, maar hoe spannender het boek hoe meer die stem verdwijnt en hoe sneller ik kan en ga lezen.
Met paardrijden, skaten of snowboarden zijn het enkel stemmen en geluid in de vorm van muziek. Met paardrijden heb ik altijd muziek in mijn hoofd, omdat ik daarmee vaak poog de snelheid van mijn te snelle paard te controleren, dan wil ik met mijn paard in het ritme van de muziek komen, en die muziek is dan een langzaam specifiek nummer in de snelheid die ik wil hebben. Als ik even moed nodig heb of ergens kracht bij moet zetten tijdens 1 van de sporten wordt de stem vocaal, dan spreek ik mezelf (of mijn paard) letterlijk toe, meestal gecombineerd met vloeken (in mijn hoofd vloek ik niet gek genoeg haha). Helpt mij persoonlijk heel erg!
In bed zijn het altijd beelden en geluiden, zo "vibrant" dat het net echt is. Soms lig ik een uur wakker, maar dat vind ik niet erg want ik vermaak mezelf prima met mijn brein in bed haha.
Als ik muziek luister is het stil in mijn hoofd en is er alleen af en toe een ingeving of wat gerichte beelden (afhankelijk van wat ik aan het doen ben), maar geen beelden/geluiden/stemorkest. Daarom luister ik heel graag muziek, het stopt het getetter/gewirwar en het rondspringen van gedachtes.
Reuk en smaak heb ik bijna niet intern, alleen als ik ga bedenken wat ik wil eten of er direct eten bij betrokken is, komt er reuk of smaak bij. En een specifiek festival met een wierrook/vuurkorf lucht, die lucht komt er altijd bij als ik aan dat festival denk.
Gevoel heb ik wel, maar niet altijd. Bij zonvakanties voel ik altijd de zon, bij denken aan snowboarden voel ik mijn gezicht star worden van de bevriezing. Bij regen voel ik mijn vieze natte plak haren tegen mijn gezicht, bahbah. Als ik aan mijn huisdieren en paarden denk is het alsof ik ze intern aai, maar bij mensen voel ik niks.
Het is een wirwar van de meest random beelden, geluiden, "ingevingen" en mijn eigen stem die er doorheen tettert en poogt een soort rode draad te vormen. Tenzij ik hyperfocus, dan zijn het alleen ingevingen en beelden en heel gericht, gefocused en nuttig.
Als ik aan het werk ben (mijn baan is 99% heel abstract denkwerk) zijn het vooral beelden en ingevingen. Met ingevingen bedoel ik van die dingen die geen beeld, geen (stem)geluid, geen reuk of tast zijn maar die er wel zijn en ze komen altijd ineens, regelmatig zit daar een "eureka" moment tussen. Regelmatig speelt er een muzieknummer op de achtergrond, wat ik niet kan kiezen. Kan zo rustig hetzelfde nummer keer op keer aanhoren hele dagen en weg krijg ik het niet.
Als ik aan het lezen of tekenen ben zijn het beelden die de tekening of het verhaal uitbeelden en in het geval van lezen leest er een stem mee met het boek, maar hoe spannender het boek hoe meer die stem verdwijnt en hoe sneller ik kan en ga lezen.
Met paardrijden, skaten of snowboarden zijn het enkel stemmen en geluid in de vorm van muziek. Met paardrijden heb ik altijd muziek in mijn hoofd, omdat ik daarmee vaak poog de snelheid van mijn te snelle paard te controleren, dan wil ik met mijn paard in het ritme van de muziek komen, en die muziek is dan een langzaam specifiek nummer in de snelheid die ik wil hebben. Als ik even moed nodig heb of ergens kracht bij moet zetten tijdens 1 van de sporten wordt de stem vocaal, dan spreek ik mezelf (of mijn paard) letterlijk toe, meestal gecombineerd met vloeken (in mijn hoofd vloek ik niet gek genoeg haha). Helpt mij persoonlijk heel erg!
In bed zijn het altijd beelden en geluiden, zo "vibrant" dat het net echt is. Soms lig ik een uur wakker, maar dat vind ik niet erg want ik vermaak mezelf prima met mijn brein in bed haha.
Als ik muziek luister is het stil in mijn hoofd en is er alleen af en toe een ingeving of wat gerichte beelden (afhankelijk van wat ik aan het doen ben), maar geen beelden/geluiden/stemorkest. Daarom luister ik heel graag muziek, het stopt het getetter/gewirwar en het rondspringen van gedachtes.
Reuk en smaak heb ik bijna niet intern, alleen als ik ga bedenken wat ik wil eten of er direct eten bij betrokken is, komt er reuk of smaak bij. En een specifiek festival met een wierrook/vuurkorf lucht, die lucht komt er altijd bij als ik aan dat festival denk.
Gevoel heb ik wel, maar niet altijd. Bij zonvakanties voel ik altijd de zon, bij denken aan snowboarden voel ik mijn gezicht star worden van de bevriezing. Bij regen voel ik mijn vieze natte plak haren tegen mijn gezicht, bahbah. Als ik aan mijn huisdieren en paarden denk is het alsof ik ze intern aai, maar bij mensen voel ik niks.
donderdag 16 januari 2020 om 11:19
Dat is grotendeels heel herkenbaar iglo. Maar zo ik het begrijp zijn 'wij' die dit zo ervaren wel in de minderheid. Ik vraag me af hoe het komt dat de een alleen denkt in taal, de ander in beeld of beide en weer een ander in alle zintuigen.
Ik las over beelddenken en dat iedereen als klein kind een beelddenker is met ook vaak andere zintuigen. Wanneer een kind leert praten, lezen en schrijven, wordt het deels of helemaal overgenomen door taal. Waarom het bij de een dus door taal wordt overgenomen en bij de ander niet vind ik wel een interessante vraag.
Ik dacht eigenlijk dat hoe ik denk heel normaal is. Als ik denk aan een kip, dan komt alles wat ik weet van een kip omhoog. Dat het een 'k i p' is, een filmpje van een scharrelende kip, van veraf en van dichtbij, de geur van ontlasting en de veren, het geluid dat een kip maakt en hoe een kip voelt als je haar aanraakt. Ik vind het een heel raar idee dat een ander die informatie dan niet ervaart..
Het is heel fijn dat al die informatie omhoog komt, omdat ik dan heel goed kan voorstellen hoe iets zal reageren en ik daar dan op kan anticiperen. Als ik bijvoorbeeld groente teel, kan ik door in mijn hoofd een voorstelling te maken, weten hoe de groente zal reageren. En dan weet ik wat ik moet doen.
Wat ik trouwens vroeger meer had dan nu is kleuren zien bij getallen en woorden. Toen gebeurde dat automatisch en nu moet ik er bewust naar 'kijken'.
Ik las over beelddenken en dat iedereen als klein kind een beelddenker is met ook vaak andere zintuigen. Wanneer een kind leert praten, lezen en schrijven, wordt het deels of helemaal overgenomen door taal. Waarom het bij de een dus door taal wordt overgenomen en bij de ander niet vind ik wel een interessante vraag.
Ik dacht eigenlijk dat hoe ik denk heel normaal is. Als ik denk aan een kip, dan komt alles wat ik weet van een kip omhoog. Dat het een 'k i p' is, een filmpje van een scharrelende kip, van veraf en van dichtbij, de geur van ontlasting en de veren, het geluid dat een kip maakt en hoe een kip voelt als je haar aanraakt. Ik vind het een heel raar idee dat een ander die informatie dan niet ervaart..
Het is heel fijn dat al die informatie omhoog komt, omdat ik dan heel goed kan voorstellen hoe iets zal reageren en ik daar dan op kan anticiperen. Als ik bijvoorbeeld groente teel, kan ik door in mijn hoofd een voorstelling te maken, weten hoe de groente zal reageren. En dan weet ik wat ik moet doen.
Wat ik trouwens vroeger meer had dan nu is kleuren zien bij getallen en woorden. Toen gebeurde dat automatisch en nu moet ik er bewust naar 'kijken'.
donderdag 16 januari 2020 om 11:28
Bij mij praat de stem, wanneer ik een Engels boek lees, vaak in het Engels. Soms zijn het meerdere stemmen, in Engels en Nederlands. Ik heb volgens mij ook geen ADHD, maar het is af en toe een complete kakafonie in m'n hoofd, waardoor ik me slecht kan concentreren. Ben ook erg snel afgeleid en weet soms tijdens een zin al niet meer wat ik wilde zeggen.
Later is nu
donderdag 16 januari 2020 om 11:31
wittereiger schreef: ↑15-01-2020 22:44Jullie hebben het wel over beelden en stemmen, maar hoe zit het met de andere zintuigen? Als ik peil bij mezelf waar ik zin in heb om te eten, ga ik wat gerechten af in m'n hoofd en de geur en smaak die me aanstaat kies ik dan. Hebben jullie dat dan niet of toch ook wel?
Ja, dat heb ik heel sterk. Als ik denk aan drop, krijg ik automatisch meer speeksel. Niet dat ik dan zin heb in drop, maar als anticipatie op de zoute smaak, ofzo.
Later is nu
donderdag 16 januari 2020 om 11:34
dat hebben mijn zoon en ik ons ook wel eens afgevraagd. Kennelijk denkt zoon ook met een stem in z'n hoofdGromm schreef: ↑16-01-2020 00:41Ik denk overduidelijk in woorden en hoor er ook stemmen bij. Ik kan er ook plaatjes bij zien. Maar ik heb me al wel heel vaak afgevraagd hoe het zal zijn als je doof of blind (of allebei) geboren bent. Dan ken je taal niet op deze manier maar kun je natuurlijk wel denken.
Ik kan me ook bijvoorbeeld niet voorstellen dat mensen nergens aan denken. Ik weet niet altijd waar ik aan denk, maar het gáát maar door in m'n hoofd met gedachtes. Ik voel me ook nooit alleen, want ik ben in m'n hoofd altijd aan het kletsen
Later is nu
donderdag 16 januari 2020 om 11:37
redbulletje schreef: ↑16-01-2020 09:00Ik kan beter overweg met de engelse spelling van getallen: sixty four ipv vier en zestig
Mijn oudste woont tegenwoordig in Engeland en telt nog in het Nederlands, omdat hij juist niet die Engelse manier van tellen logisch vindt. Ik weet nog dat ik dat ook had, toen ik tijdelijk in een Engelssprekend land woonde.
Later is nu
donderdag 16 januari 2020 om 11:37
Oh bij mij is de stem op mijn werk ook meestal Engels, want dat is de voertaal daar, haha. En als ik Engelse dingen lees/kijk/hoor. En inderdaad ook weleens Engels en Nederlands door elkaar heen. Toen ik onderzoek deed en Duitse literatuur las was het ook weleens Duits.Dreamer schreef: ↑16-01-2020 11:28Bij mij praat de stem, wanneer ik een Engels boek lees, vaak in het Engels. Soms zijn het meerdere stemmen, in Engels en Nederlands. Ik heb volgens mij ook geen ADHD, maar het is af en toe een complete kakafonie in m'n hoofd, waardoor ik me slecht kan concentreren. Ben ook erg snel afgeleid en weet soms tijdens een zin al niet meer wat ik wilde zeggen.
Ik weet ook regelmatig halverwege de zin niet meer wat ik wilde zeggen aan het begin van de zin. Of nog vaker: halverwege het verhaal wat ik in het begin van het verhaal wilde vertellen. "Waarom hebben we het hier ook alweer over?" en "Ik weet niet meer waarom ik dit vertel" en "Ik weet niet meer waar ik heen wilde met dit verhaal" zijn zinnen die ik vrijwel elke dag wel gebruik.
Tellen blijft bij mij ook Nederlands, omdat ze in het Engels die cijfers omdraaien. Ook vocaal trouwens.
donderdag 16 januari 2020 om 11:39
retrostar schreef: ↑16-01-2020 09:59Van mensen die echt stemmen horen probeer ik me voor te stellen wat ze dan horen en hoe het komt dat ze vervolgens dan niet denken: "dat is vermoedelijk verbeelding want is zie niemand zo dichtbij" en dat ze dan vervolgens gaan uitvoeren wat die stem zegt. Een stem horen is één, maar doen wat die zegt is heel andere koek.
Een enkele keer hoor ik een stem als ik op het punt sta in slaap te vallen (bijvoorbeeld een zinloze opmerking als: "zo en dan gaan wij zes kantjes volschrijven" maar ik weet dan dat hij niet van mijn omgeving komt maar dat er een vakje "dromen" in mijn hersenen ongemerkt open is gegaan.
Ik hoor stemmen, maar weet wel heel goed dat het in mijn eigen hoofd zit. Het zijn gewoon gedachtes die verwoord worden. De stem is niet altijd de mijne, de gedachtes wel.
Later is nu
donderdag 16 januari 2020 om 11:40
Dat vraag ik me ook altijd af! Er is een man op Youtube die blind is geboren. Die vertelt wat hij droomt (wat hij denkt weet ik even niet meer). Hij droomt in geluiden, geuren en voelen, dus misschien dat het ook zo werkt als hij denkt. En dan andersom als je doof bent, maar doof en blind geboren kan ik me niks bij voorstellen.Dreamer schreef: ↑16-01-2020 11:34dat hebben mijn zoon en ik ons ook wel eens afgevraagd. Kennelijk denkt zoon ook met een stem in z'n hoofd
Ik kan me ook bijvoorbeeld niet voorstellen dat mensen nergens aan denken. Ik weet niet altijd waar ik aan denk, maar het gáát maar door in m'n hoofd met gedachtes. Ik voel me ook nooit alleen, want ik ben in m'n hoofd altijd aan het kletsen
donderdag 16 januari 2020 om 11:41
Ik begin een vraag aan één van de gezinsleden vaak met "Ehm..". Regelmatig komt er niets achter dat 'ehm', want dan weet ik het al niet meer en loop ik soms weg, terwijl betreffend gezinslid nog op een vraag zit te wachtenUgli schreef: ↑16-01-2020 11:37Oh bij mij is de stem op mijn werk ook meestal Engels, want dat is de voertaal daar, haha. En als ik Engelse dingen lees/kijk/hoor. En inderdaad ook weleens Engels en Nederlands door elkaar heen. Toen ik onderzoek deed en Duitse literatuur las was het ook weleens Duits.
Ik weet ook regelmatig halverwege de zin niet meer wat ik wilde zeggen aan het begin van de zin. Of nog vaker: halverwege het verhaal wat ik in het begin van het verhaal wilde vertellen. "Waarom hebben we het hier ook alweer over?" en "Ik weet niet meer waarom ik dit vertel" en "Ik weet niet meer waar ik heen wilde met dit verhaal" zijn zinnen die ik vrijwel elke dag wel gebruik.
Tellen blijft bij mij ook Nederlands, omdat ze in het Engels die cijfers omdraaien. Ook vocaal trouwens.
Later is nu
donderdag 16 januari 2020 om 11:48
Oh ja dat heb ik ook! Of dan gaat het "Ik heb een vraag" of "Mag ik wat vragen" of "Ehm" en dan daarna meteen "Oh laat maar" want dan wordt de vraag meteen beantwoord in mijn hoofd. Ik heb daar inmiddels een woord voor, ik noem het tossen (dat refereert ergens naar, maar kan ik niet uitleggen in verband met herkenbaarheid).
donderdag 16 januari 2020 om 11:48
In mijn hoofd is het een vreselijke chaos. Meestal vind ik dat wel gezellig moet ik zeggen, maar als ik 't zat ben zet ik een koptelefoon met muziek op. Dan is dat wel herrie, maar tenminste maar 1 soort herrie ipv alles door elkaar.
Stilte in je hoofd kan ik me helemaal niet voorstellen, dat lijkt me echt vreemd.
Stilte in je hoofd kan ik me helemaal niet voorstellen, dat lijkt me echt vreemd.
donderdag 16 januari 2020 om 13:22
Ik word vaak heel moe van het denken. Ik stop nooit met denken. Ik denk niet in een stem, ik denk soms in beelden maar niet altijd.
Soms is er wel een stem, maar dat is alleen als er twee gedachtestromen tegelijk zijn.
Ik denk overal over na, maar niet per se piekeren. Ik maak continue associaties. Ik kan ook in mijn hoofd verhalen vertellen om het zo maar te zeggen.. ik kan me erg moeilijk voorstellen dat je een moment hebt dat je nergens aan denkt. Heb ik nooit.
Soms hoor ik letterlijk stemmen maar dat heeft te maken met mijn psychische problemen haha.
Over medicatie voor adhd, mijn man heeft vroeger ritalin gehad maar is daar (heel erg) verslaafd aan geweest. Overgestapt op medikinet en concerta, daar ook mee gestopt. Paar jaar later ivm de klachten toch weer medikinet geprobeerd, maar hij merkte het effect te sterk en wilde het absoluut niet meer. Hij heeft nu dus wellbutrin en dat gaat goed.
Soms is er wel een stem, maar dat is alleen als er twee gedachtestromen tegelijk zijn.
Ik denk overal over na, maar niet per se piekeren. Ik maak continue associaties. Ik kan ook in mijn hoofd verhalen vertellen om het zo maar te zeggen.. ik kan me erg moeilijk voorstellen dat je een moment hebt dat je nergens aan denkt. Heb ik nooit.
Soms hoor ik letterlijk stemmen maar dat heeft te maken met mijn psychische problemen haha.
Over medicatie voor adhd, mijn man heeft vroeger ritalin gehad maar is daar (heel erg) verslaafd aan geweest. Overgestapt op medikinet en concerta, daar ook mee gestopt. Paar jaar later ivm de klachten toch weer medikinet geprobeerd, maar hij merkte het effect te sterk en wilde het absoluut niet meer. Hij heeft nu dus wellbutrin en dat gaat goed.
donderdag 16 januari 2020 om 13:47
Ik hoor dus alleen mezelf praten in mijn hoofd, geen stemmen van andere. Eigenlijk ook hoe ik mezelf 'hoor' lezen in mijn hoofd. Vaak heb ik gesprekken met mezelf in mijn hoofd, hoe gek dat ook klinkt. Ik heb verder een heel rustig hoofd en pieker haast nooit. Het lijkt me verschrikkelijk om constant te moeten 'denken' en 'iets' te horen in je hoofd.
donderdag 16 januari 2020 om 17:47
Even een zijpaadje:
Ik heb ontdekt dat als ik me per sé iets concreets wil herinneren (zeg, een naam, of de titel van een film) maar er dus echt niet op kan komen, ik het antwoord kan "aanvragen"'. Ik concentreer me dan even heel sterk en laat het daarna los.
Daarna hoef ik alleen maar te wachten tot het antwoord op een later moment naar boven komt. Dat kan soms een paar dagen duren, maar ineens herinner ik me het antwoord dan weer. Dat kan soms zelfs midden in de nacht zijn als ik naar de wc ga. Of tijdens het autorijden. Of in de rij voor de kassa. Ineens is het er dan.
Kennelijk draait er op de achtergrond een programma dat al die tijd naar het juiste antwoord op zoek is of zo.
Ik heb ontdekt dat als ik me per sé iets concreets wil herinneren (zeg, een naam, of de titel van een film) maar er dus echt niet op kan komen, ik het antwoord kan "aanvragen"'. Ik concentreer me dan even heel sterk en laat het daarna los.
Daarna hoef ik alleen maar te wachten tot het antwoord op een later moment naar boven komt. Dat kan soms een paar dagen duren, maar ineens herinner ik me het antwoord dan weer. Dat kan soms zelfs midden in de nacht zijn als ik naar de wc ga. Of tijdens het autorijden. Of in de rij voor de kassa. Ineens is het er dan.
Kennelijk draait er op de achtergrond een programma dat al die tijd naar het juiste antwoord op zoek is of zo.
donderdag 16 januari 2020 om 17:56
Dit valt geloof ik onder klassieke conditionering. Net als gaan 'watertanden' als je de M van McDonald's ziet. Dat is ook de reden waarom zij patent hebben op die M: als een ander bedrijf ook die M overneemt en het eten is daar slechter, dan associëren mensen dat ook onbewust met de M van McDonald's.
