Psyche
alle pijlers
Hoe doen mensen het, leven?
woensdag 30 november 2016 om 16:08
Hoe doen mensen het, leven? Ik vraag het mij af want ik voel me nooit blij. Ik lijk mijn leven geen invulling te kunnen geven en daar ben ik erg verdrietig om en in de war. Vroeger dacht ik nog, het zal later wel goed komen als ik eenmaal ouder ben en een gezin heb of wat dan ook. Dat heb ik nu en ik ben 33 jaar en ik voel me nog zo ongelukkig als maar kan.
Ik ben psychisch een wrak, altijd/meestal geweest maar nu weer op mijn dieptepunt (al 3 maanden). Ik ben chronisch depressief en ik heb borderline (denken ze). Ik hou niet van stempels maar om het maar even bij de naam te noemen. Ik ben geen makkelijk persoon, overgevoelig, erg in de war, ongelukkig en verdrietig.
Ik heb 2 mooie kinderen en een partner. De relatie gaat al jaren niet super maar we zetten eigenlijk door voor de kinderen, zijn wel een keer uitelkaar geweest. Ik weet niet eens wie ik ben of wat ik leuk vind. Ik heb geen werk meer, geen vriendin/vriendinnen, geen hobby's, geen familie in de buurt. Ik voel me een kluizenaar, slijt mijn dagen in huis, spreek of zie nooit iemand, geen leuke dingen om naar uit te kijken. Wel mijn kinderen en mijn partner en die lijk ik bijelkaar te willen houden. Maar of dat het beste is voor iedereen weet ik niet.
Vaak denk ik wat hebben de kinderen aan zo'n waardeloze, onstabiele moeder. Maar ja, ik kom er dus niet uit om weer de knoop door te hakken of zo door te gaan. Soms wordt er iemand (ongeneeslijk) ziek en dan denk ik was ik het maar. Die persoon wou nog leven en had het naar de zin, ik niet. Mijn 2 ooms hebben zelfmoord gepleegd en ik snap ze helemaal. Ik denk er ook regelmatig aan omdat het leven zo zwaar voor me is.
Voor de mensen die het zich afvragen, uiteraard heb ik hulp gezocht. Ik heb al eens eerder een jaar 'therapie' gehad. Dit was een uurtje praten eens in de 2 weken waar ik niks mee opschoot. Ik heb jaren medicatie geslikt, anti depressiva en laatst ook anti psychotica. Daar ben ik mee gestopt omdat ik nog wel slechter leek te worden dacht ik. Ik ben aangemeld voor MBT en dat gaat over 3 maanden starten, tot die tijd zijn er iedere week voorlichtingsbijeenkomsten. Maar ik heb er niet veel vertrouwen in omdat ik mijn hele leven al zo ben en eigenlijk niet anders weet en ook niet denk dat het ooit beter zal worden. Soms denk ik het zal wel eindigen in zelfmoord net als mijn familie.
Ik schrijf dit omdat het als een soort uitlaatklep voor me is om van me af te schrijven. En ik me afvraag hoe andere mensen het allemaal doen. Op Facebook kijk ik bijna niet meer omdat ik er niet tegen kan om al die gelukkige stellen/mensen met een sprankelend leven te zien.
Ik ben psychisch een wrak, altijd/meestal geweest maar nu weer op mijn dieptepunt (al 3 maanden). Ik ben chronisch depressief en ik heb borderline (denken ze). Ik hou niet van stempels maar om het maar even bij de naam te noemen. Ik ben geen makkelijk persoon, overgevoelig, erg in de war, ongelukkig en verdrietig.
Ik heb 2 mooie kinderen en een partner. De relatie gaat al jaren niet super maar we zetten eigenlijk door voor de kinderen, zijn wel een keer uitelkaar geweest. Ik weet niet eens wie ik ben of wat ik leuk vind. Ik heb geen werk meer, geen vriendin/vriendinnen, geen hobby's, geen familie in de buurt. Ik voel me een kluizenaar, slijt mijn dagen in huis, spreek of zie nooit iemand, geen leuke dingen om naar uit te kijken. Wel mijn kinderen en mijn partner en die lijk ik bijelkaar te willen houden. Maar of dat het beste is voor iedereen weet ik niet.
Vaak denk ik wat hebben de kinderen aan zo'n waardeloze, onstabiele moeder. Maar ja, ik kom er dus niet uit om weer de knoop door te hakken of zo door te gaan. Soms wordt er iemand (ongeneeslijk) ziek en dan denk ik was ik het maar. Die persoon wou nog leven en had het naar de zin, ik niet. Mijn 2 ooms hebben zelfmoord gepleegd en ik snap ze helemaal. Ik denk er ook regelmatig aan omdat het leven zo zwaar voor me is.
Voor de mensen die het zich afvragen, uiteraard heb ik hulp gezocht. Ik heb al eens eerder een jaar 'therapie' gehad. Dit was een uurtje praten eens in de 2 weken waar ik niks mee opschoot. Ik heb jaren medicatie geslikt, anti depressiva en laatst ook anti psychotica. Daar ben ik mee gestopt omdat ik nog wel slechter leek te worden dacht ik. Ik ben aangemeld voor MBT en dat gaat over 3 maanden starten, tot die tijd zijn er iedere week voorlichtingsbijeenkomsten. Maar ik heb er niet veel vertrouwen in omdat ik mijn hele leven al zo ben en eigenlijk niet anders weet en ook niet denk dat het ooit beter zal worden. Soms denk ik het zal wel eindigen in zelfmoord net als mijn familie.
Ik schrijf dit omdat het als een soort uitlaatklep voor me is om van me af te schrijven. En ik me afvraag hoe andere mensen het allemaal doen. Op Facebook kijk ik bijna niet meer omdat ik er niet tegen kan om al die gelukkige stellen/mensen met een sprankelend leven te zien.
donderdag 1 december 2016 om 14:47
Ja daar ben ik altijd een voorstander van geweest en ze vinden het zo leuk. Beiden gingen ze eerst ook naar de peuterspeelzaal totdat ik een baan kreeg (die ik overigens niet lang heb gehad) toen kwam de opvang in beeld. Maar de jongste heeft het daar ook zo leuk dat ik het gewoon jammer vind om haar er helemaal niet meer naar toe te laten gaan. Dan zit ze de hele dagen alleen nog maar met mij thuis. Dat wil ik haar ook niet aandoen.
donderdag 1 december 2016 om 14:52
TO ik raad je aan om te gaan zoeken naar yoga, dat zal je helpen. Probeer het eens, want je leert er wel door te ontspannen. Medicijnen zijn niet altijd de oplossing en zeker anti psychotica stompt af en is ook tijdelijk. Wat jij moet doen is langzaam uit je cirkel komen, dus al zou je 5 minuten per dag ( om te beginnen) een wandeling maken met je favoriete muziek bij je.
In de tijd dat je je eenzaam en ellendig voelt moet je wat anders gaan doen om de cirkel te doorbreken.
Als je je ellendig voelt zijn er online hulplijnen met vrijwilligers die je kan bellen of online chatten.
In de tijd dat je je eenzaam en ellendig voelt moet je wat anders gaan doen om de cirkel te doorbreken.
Als je je ellendig voelt zijn er online hulplijnen met vrijwilligers die je kan bellen of online chatten.
donderdag 1 december 2016 om 15:01
quote:Singlegirlx schreef op 01 december 2016 @ 13:39:
[...]
Daarna kom ik thuis en meestal moet ik dan huilen en voel ik me eenzaam/ellendig en weet ik niet wat ik moet gaan doen, dan ga ik nog meer piekeren over alles.
Probeer op zo'n moment eens tegen jezelf te zeggen: ik kan me wel ellendig zitten voelen en blijven zitten huilen, maar daar heb ik niets aan.
Eigenlijk moet je dan in je hoofd een soort knopje omzetten en je ertoe zetten om iets anders te gaan doen.
Veel dingen zijn beter dan je ellendig zitten voelen.
Dus die kun je dan beter gaan doen.
Er zijn wel wat bezigheden te bedenken die afleiding geven en waarbij je onder de mensen komt.
Doe bijvoorbeeld elke dag een boodschapje, naar de bibliotheek, naar de markt etc...
Misschien zijn er ook nog wat activiteiten in een buurthuis o.i.d.
Als je wat op internet of in lokale krantjes snuffelt, kun je vast ook nog wel activiteiten vinden.
[...]
Daarna kom ik thuis en meestal moet ik dan huilen en voel ik me eenzaam/ellendig en weet ik niet wat ik moet gaan doen, dan ga ik nog meer piekeren over alles.
Probeer op zo'n moment eens tegen jezelf te zeggen: ik kan me wel ellendig zitten voelen en blijven zitten huilen, maar daar heb ik niets aan.
Eigenlijk moet je dan in je hoofd een soort knopje omzetten en je ertoe zetten om iets anders te gaan doen.
Veel dingen zijn beter dan je ellendig zitten voelen.
Dus die kun je dan beter gaan doen.
Er zijn wel wat bezigheden te bedenken die afleiding geven en waarbij je onder de mensen komt.
Doe bijvoorbeeld elke dag een boodschapje, naar de bibliotheek, naar de markt etc...
Misschien zijn er ook nog wat activiteiten in een buurthuis o.i.d.
Als je wat op internet of in lokale krantjes snuffelt, kun je vast ook nog wel activiteiten vinden.
donderdag 1 december 2016 om 15:54
Als ik het gevoel heb dat er "iets" anders zou kunnen, maar ik weet niet goed wat, of hoe ik er moet komen, kijk ik Ted Talks. Nou heb ik dat gevoel meer af en toe op een werk-schaal, of op onderdelen van mijn leven, niet zo intens als hij het hebt, en ik ga ook echt niet zeggen dat het je probleem oplost, maar misschien zijn er dingen die je kunnen inspireren tot je MBT begint. En ze duren maar een kwartiertje- half uurtje, dus als het niks is ben je weinig tijd verloren
Ik heb willekeurig een paar opgezocht
Draw your future
The art of being yourself
The secret of becoming mentally strong (die laatste begint met "I have a facebook friend whose life seems perfect" )
Ik heb willekeurig een paar opgezocht
Draw your future
The art of being yourself
The secret of becoming mentally strong (die laatste begint met "I have a facebook friend whose life seems perfect" )
donderdag 1 december 2016 om 22:19
Goed topic Singlegirl en je hebt al heel wat bruikbare tips en adviezen gekregen, lees ik.
Mijn praktische tipje erbij: maak een weekindeling voor wat structuur en een stok achter de deur.
Plan voor elke dag een doel: sporten (wandelen, zwemmen), vrijwilligerswerk, een activiteit, een uitstapje.
Gebruik de komende tijd ook om uit te vinden wat je leuk vindt en waar je iets aan hebt: onderzoek het, neem een proefles, laat je voorlichten.
Doe ook dingen die je nog niet eerder gedaan hebt, experimenteer en ga naar plaatsen waar je nooit eerder was. Zo hou je het leuk en spannend en tegelijk daag je jezelf uit tot nieuwe dingen. Dat prikkelt je en is goed voor de 'happy hormons'.
En kom hier maar verslag uitbrengen wat je gedaan hebt en hoe je het vond. Vertel maar van je plannen en ideetjes.
Daarmee verzeker je je van feedback en back up als het even niet lukt met de motivatie.
Zet 'm op!
Mijn praktische tipje erbij: maak een weekindeling voor wat structuur en een stok achter de deur.
Plan voor elke dag een doel: sporten (wandelen, zwemmen), vrijwilligerswerk, een activiteit, een uitstapje.
Gebruik de komende tijd ook om uit te vinden wat je leuk vindt en waar je iets aan hebt: onderzoek het, neem een proefles, laat je voorlichten.
Doe ook dingen die je nog niet eerder gedaan hebt, experimenteer en ga naar plaatsen waar je nooit eerder was. Zo hou je het leuk en spannend en tegelijk daag je jezelf uit tot nieuwe dingen. Dat prikkelt je en is goed voor de 'happy hormons'.
En kom hier maar verslag uitbrengen wat je gedaan hebt en hoe je het vond. Vertel maar van je plannen en ideetjes.
Daarmee verzeker je je van feedback en back up als het even niet lukt met de motivatie.
Zet 'm op!
donderdag 1 december 2016 om 22:24
quote:Singlegirlx schreef op 01 december 2016 @ 13:39:
[...]
Om 7:30 uur opstaan, kinderen aankleden, ontbijt geven en tassen klaarmaken voor school/opvang.
Om 8:15 uur ze wegbrengen.
Daarna kom ik thuis en meestal moet ik dan huilen en voel ik me eenzaam/ellendig en weet ik niet wat ik moet gaan doen, dan ga ik nog meer piekeren over alles.
Ik doe de dingen die ik moet doen, was, opruimen, etc.
Dan haal ik tegen 16.30 uur de kinderen op en dan gaan ze thuis spelen en ga ik met het eten beginnen.
Ik met de kinderen eten en wachten tot partner thuis is.
Dan de kinderen naar bed. En met partner daarna op de bank een serie of film kijken.
Op dinsdag en donderdag zijn de kinderen bij de opvang en bso. Op woensdag ben ik bv met ze thuis de hele dag. Soms probeer ik iets leuks met ze te ondernemen.ik zou hier ook ongelukkig van worden. je moet wel iets te doen hebben. Vrijwilligerswerk!?
[...]
Om 7:30 uur opstaan, kinderen aankleden, ontbijt geven en tassen klaarmaken voor school/opvang.
Om 8:15 uur ze wegbrengen.
Daarna kom ik thuis en meestal moet ik dan huilen en voel ik me eenzaam/ellendig en weet ik niet wat ik moet gaan doen, dan ga ik nog meer piekeren over alles.
Ik doe de dingen die ik moet doen, was, opruimen, etc.
Dan haal ik tegen 16.30 uur de kinderen op en dan gaan ze thuis spelen en ga ik met het eten beginnen.
Ik met de kinderen eten en wachten tot partner thuis is.
Dan de kinderen naar bed. En met partner daarna op de bank een serie of film kijken.
Op dinsdag en donderdag zijn de kinderen bij de opvang en bso. Op woensdag ben ik bv met ze thuis de hele dag. Soms probeer ik iets leuks met ze te ondernemen.ik zou hier ook ongelukkig van worden. je moet wel iets te doen hebben. Vrijwilligerswerk!?
