Psyche
alle pijlers
Hoe kan ik mezelf aanpakken? (moe, somber, onzeker)
dinsdag 22 januari 2008 om 15:03
Hoi allemaal,
Dit wordt waarschijnlijk een erg warrig verhaal maar ik hoop dat iemand het wil lezen en me misschien wat tips geven.
Ik ben net 31 en voel me niet gelukkig. Ik ben (nog steeds) onzeker over mezelf en heb daarbij heel veel lichamelijke klachten.
Het ergste is dat ik niet echt reden heb om ongelukkig te zijn; ik heb een fijne vent en 2 leuke kinderen. Maar ik wil maar niet echt mezelf worden in het leven. Na de bevallingen had (heb) ik erg veel lichamelijke klachten. Heel veel moe, sloom, spierpijnen, somberheid, buikpijnen, pms, last van hormonen enz. Schildklier en alles gechect maar er is niets aan de hand. Veel naar alternatieve dokter en die meten dat er wel degelijk wat aan de hand is met mijn schildklier maarja..de voedingssupplementen die ze geven helpen tijdelijk of niet. Ik ben zelf aan het zoeken op internet, vooral amerikaanse sites en hoewel ik daar veel aan heb is het toch een obsessie geworden. Ik wil me alleen maar goed voelen en gelukkig!! En dat lukt niet op deze manier.
Ik kan mezelf gewoon niet aanpakken. Ik heb een baan voor 10 uur in de week (administratie) wat ik niet echt leuk vind en eigelijk ook maar net volhoud. We hebben het geld echt nodig dus ik moet er blijven. Verder heb ik voor mijn gevoel niet veel dingen waar ik veel positieve energie uit haal. Ik weet het dit klinkt heel erg als je bedenkt dat er veel mensen in veel rottere situaties zitten.
En zoals ik al schreef ben ik ondanks mijn 31 jaar nog steeds erg onzeker, vooral over mijn uiterlijk. Ik vind mezelf soms echt niet mooi en kan dan heel somber worden. Ik ben niet te dik maar eerder te dun en voel me zo slungelig dat ik helemaal geen leuke kleding kan kopen. Omdat ik dun ben heb ik ook geen zin om lekker te gaan sporten ofzo. Ik ben niet lelijk ofzo hoor, maar het lijkt net of het alleen als het perfect is goed is. Zo heb ik er ook veel moeite mee dat ik 30 ben geworden en nu alleen maar ouder ga worden.
Vandaag weer zo'n dag; kind naar school, dan gelijk uur achter de pc en daarna op de bank gehangen. Ik ga ook vaak maar achter de computer zitten.
Ik ben gewoon zo moe en sloom. Het is niet zo dat ik niets probeer. Ik heb vaak zat een 'opleving' dan ga ik naar de stad of probeer meer naar buiten te gaan maar dat is dan tijdelijk. Dan zak ik toch weer terug.
Daardoor krijg ik toch zo'n hekel aan mezelf. Dan twijfel ik weer; is dit nu iets lichamelijks of niet.
Ik heb trouwens al 2 keer psychische hulp gezocht. Ben fijn om te praten maar ik had er echt niet zo veel aan. Klinkt arrogant maar ik weet echt wel wat zo'n therapeut wil bereiken en ik moet dit zelf doen.
Wat een verhaal he, zo somber ik weet het. Maar het moest er vandaag gewoon even uit.
Misschien hebben jullie wat tips
Dit wordt waarschijnlijk een erg warrig verhaal maar ik hoop dat iemand het wil lezen en me misschien wat tips geven.
Ik ben net 31 en voel me niet gelukkig. Ik ben (nog steeds) onzeker over mezelf en heb daarbij heel veel lichamelijke klachten.
Het ergste is dat ik niet echt reden heb om ongelukkig te zijn; ik heb een fijne vent en 2 leuke kinderen. Maar ik wil maar niet echt mezelf worden in het leven. Na de bevallingen had (heb) ik erg veel lichamelijke klachten. Heel veel moe, sloom, spierpijnen, somberheid, buikpijnen, pms, last van hormonen enz. Schildklier en alles gechect maar er is niets aan de hand. Veel naar alternatieve dokter en die meten dat er wel degelijk wat aan de hand is met mijn schildklier maarja..de voedingssupplementen die ze geven helpen tijdelijk of niet. Ik ben zelf aan het zoeken op internet, vooral amerikaanse sites en hoewel ik daar veel aan heb is het toch een obsessie geworden. Ik wil me alleen maar goed voelen en gelukkig!! En dat lukt niet op deze manier.
Ik kan mezelf gewoon niet aanpakken. Ik heb een baan voor 10 uur in de week (administratie) wat ik niet echt leuk vind en eigelijk ook maar net volhoud. We hebben het geld echt nodig dus ik moet er blijven. Verder heb ik voor mijn gevoel niet veel dingen waar ik veel positieve energie uit haal. Ik weet het dit klinkt heel erg als je bedenkt dat er veel mensen in veel rottere situaties zitten.
En zoals ik al schreef ben ik ondanks mijn 31 jaar nog steeds erg onzeker, vooral over mijn uiterlijk. Ik vind mezelf soms echt niet mooi en kan dan heel somber worden. Ik ben niet te dik maar eerder te dun en voel me zo slungelig dat ik helemaal geen leuke kleding kan kopen. Omdat ik dun ben heb ik ook geen zin om lekker te gaan sporten ofzo. Ik ben niet lelijk ofzo hoor, maar het lijkt net of het alleen als het perfect is goed is. Zo heb ik er ook veel moeite mee dat ik 30 ben geworden en nu alleen maar ouder ga worden.
Vandaag weer zo'n dag; kind naar school, dan gelijk uur achter de pc en daarna op de bank gehangen. Ik ga ook vaak maar achter de computer zitten.
Ik ben gewoon zo moe en sloom. Het is niet zo dat ik niets probeer. Ik heb vaak zat een 'opleving' dan ga ik naar de stad of probeer meer naar buiten te gaan maar dat is dan tijdelijk. Dan zak ik toch weer terug.
Daardoor krijg ik toch zo'n hekel aan mezelf. Dan twijfel ik weer; is dit nu iets lichamelijks of niet.
Ik heb trouwens al 2 keer psychische hulp gezocht. Ben fijn om te praten maar ik had er echt niet zo veel aan. Klinkt arrogant maar ik weet echt wel wat zo'n therapeut wil bereiken en ik moet dit zelf doen.
Wat een verhaal he, zo somber ik weet het. Maar het moest er vandaag gewoon even uit.
Misschien hebben jullie wat tips
maandag 28 januari 2008 om 10:27
Ik denk ook dat een soort van weekschema mij wel zou helpen. Dan nog moet je de discipline opbrengen om het vol te houden.
Ik zit nu, maandagochtend 10 uur, dus weer voor de pc in tweestrijd. Ik ben best moe, ik kon gisteravond niet slapen door pms en voel me nu dus weer duf. De verleiding is groot om alleen wat achter de pc te hangen, dan om 12 uur mijn jongste van net 2 naar bed brengen en zelf ook op de bank neer te zinken. Het is niet dat ik nooit speel met mijn zoontje hoor, dat doe ik wel, ik ben dol op hem. Ik weet niet of mijn sloomheid een echt lichamelijke oorzaak heeft (want ik voel me echt moe) of ik in een negatieve spiraal zit. Als ik een dag werk, ben ik op mijn werk ook moe, ookal ben ik er daar wel iets minder mee bezig. Maar ik heb vaak overdag al zin in de avond als ik lekker voor de tv kan liggen. Huishouden gaat me ook moeizaam af. Maar ik heb dan ook het geluk dat mijn vent veel in huis doet..(dat kan ook negatief zijn, zo doe ik nog minder..)
maargoed, dit alles even om te klagen, misschien doe ik ook wel negatief.
Ik heb het voornemen om voortaan aan het begin van de week een schema te maken en wat puntjes op de schrijven die ik die week af wil hebben.
Bovendien ga ik meer naar buiten (dit weekend ook echt gedaan!)
Lezen jullie wel eens zelfhulpboeken? Daar heb ik over het algemeen best wel wat aan. Alleen, wat ik al eerder schreef, het is dan zo'n tijdelijke opleving.
Ik wil nu aan het boek; eten, bidden en beminnen beginnen.
Aangeraden door oprah
Verder wil ik blij zijn met mezelf en minder in negatieve gedachtes blijven hangen als: wat ben ik voor huisvrouw, wat ben ik toch sloom, ik zie er niet uit, mijn haar zit niet, ik ben niet leuk..
Klinkt zielig he, maar toch denk ik dit soort dingen vaak. Misschien toch iets van een diepgeworteld minderwaardigheidscomplex
Ik zit nu, maandagochtend 10 uur, dus weer voor de pc in tweestrijd. Ik ben best moe, ik kon gisteravond niet slapen door pms en voel me nu dus weer duf. De verleiding is groot om alleen wat achter de pc te hangen, dan om 12 uur mijn jongste van net 2 naar bed brengen en zelf ook op de bank neer te zinken. Het is niet dat ik nooit speel met mijn zoontje hoor, dat doe ik wel, ik ben dol op hem. Ik weet niet of mijn sloomheid een echt lichamelijke oorzaak heeft (want ik voel me echt moe) of ik in een negatieve spiraal zit. Als ik een dag werk, ben ik op mijn werk ook moe, ookal ben ik er daar wel iets minder mee bezig. Maar ik heb vaak overdag al zin in de avond als ik lekker voor de tv kan liggen. Huishouden gaat me ook moeizaam af. Maar ik heb dan ook het geluk dat mijn vent veel in huis doet..(dat kan ook negatief zijn, zo doe ik nog minder..)
maargoed, dit alles even om te klagen, misschien doe ik ook wel negatief.
Ik heb het voornemen om voortaan aan het begin van de week een schema te maken en wat puntjes op de schrijven die ik die week af wil hebben.
Bovendien ga ik meer naar buiten (dit weekend ook echt gedaan!)
Lezen jullie wel eens zelfhulpboeken? Daar heb ik over het algemeen best wel wat aan. Alleen, wat ik al eerder schreef, het is dan zo'n tijdelijke opleving.
Ik wil nu aan het boek; eten, bidden en beminnen beginnen.
Aangeraden door oprah
Verder wil ik blij zijn met mezelf en minder in negatieve gedachtes blijven hangen als: wat ben ik voor huisvrouw, wat ben ik toch sloom, ik zie er niet uit, mijn haar zit niet, ik ben niet leuk..
Klinkt zielig he, maar toch denk ik dit soort dingen vaak. Misschien toch iets van een diepgeworteld minderwaardigheidscomplex
maandag 28 januari 2008 om 14:32
Fijn om hier te lezen dat er meer mensen zijn met dit soort problemen! Ook ik heb t gevoel dat ik niet depressief-ig mag zijn, omdat ik alles heb wat ik maar wil> vriendje, huisje en beestjes en een leuke baan. Maar na een heftig weekend van denken en praten met mn vriend waarom ik nu zo gespannen ben en allerlei lichamelijke klachten heb kwam hij met t idee dat dit juist hetgene is waardoor het er nu uitkomt. Ik weet ook niet echt welke kant ik uit wil in mn leven en heb dus nu ook niet echt een doel, behalve dat ik ooit kindjes wil.
Ik kan me goed voorstellen dat een hobby zoeken of aansluiten bij een club makkelijker gezegd is dan gedaan. Op dit moment vind ik ook echt niks leuk. Ik zie mezelf al bij een of andere oude wijfen hobby-club zitten...Daar word ik toch niet gelukkiger van?
Sporten heb ik nooit echt gedaan, dus bij welke club zou ik me kunnen aansluiten midden in het jaar? Fitnessen is een optie, maar doe je alleen en daar leer je weer niemand kennen (en ik heb t een half jaar geprobeert, het is té makkelijk om niet te gaan...) Mocht iemand suggesties hebben hoe je dit kan aanpakken?
Ik ga toch maar even eruit nu om naar de stad te lopen. Mn oude koopverslaving werkt hier ook (tijdelijk) goed tegen...
Zelfhulpboeken? Die belanden voor de helft gelezen in de boekenkast bij mij.... Het klopt inderdaad (net als bij psychologische hulp) dat je het toch uit jezelf moet gaan veranderen!
Ik kan me goed voorstellen dat een hobby zoeken of aansluiten bij een club makkelijker gezegd is dan gedaan. Op dit moment vind ik ook echt niks leuk. Ik zie mezelf al bij een of andere oude wijfen hobby-club zitten...Daar word ik toch niet gelukkiger van?
Sporten heb ik nooit echt gedaan, dus bij welke club zou ik me kunnen aansluiten midden in het jaar? Fitnessen is een optie, maar doe je alleen en daar leer je weer niemand kennen (en ik heb t een half jaar geprobeert, het is té makkelijk om niet te gaan...) Mocht iemand suggesties hebben hoe je dit kan aanpakken?
Ik ga toch maar even eruit nu om naar de stad te lopen. Mn oude koopverslaving werkt hier ook (tijdelijk) goed tegen...
Zelfhulpboeken? Die belanden voor de helft gelezen in de boekenkast bij mij.... Het klopt inderdaad (net als bij psychologische hulp) dat je het toch uit jezelf moet gaan veranderen!
dinsdag 29 januari 2008 om 12:02
Hé Princess,
Misschien is er ergens in de buurt een plek waar ze workshops of cursussen geven... daar gaat het merendeel van de mensen alleen naar toe. Komen altijd uit de buurt. Of een oranje vereniging die je hulp goed kan gebruiken, want die beginnen rond deze tijd weer.. En yoga? Is dat misschien iets? Wordt je rustig van en je leert ook weer mensen kennen.. Trouwens, ik geloof niet dat er clubs zijn waar je niet midden in het jaar in mag springen... Ga anders zwemmen, fietsen of lopen met een vriendin, bure, of familielid... Dat kan altijd. In het zwembad worden trouwens ook allerlei sporten gedaan. Kan je altijd een proefles volgen.
En oker, af en toe klagen moet je zeker doen. Weet je man hier van? Misschien kan hij je hier ook een beetje door slepen.. Probeer die minderwaardige gevoelens om te zetten in positieve. Ga eens de stad in om leuke nieuwe kleren, of als je daar niet zoveel geld voor over hebt, een mooie sjaal of kettinkje om je outfit mee op te fleuren. Voel je je misschien een beetje overdreven hiermee? Dat gaat snel genoeg over als je eens een complimentje krijgt.. En een keer naar de kapper? Of ook leuk en gratis, model op de kappersschool? En maar huisvrouw? Dat maak je er zelf van, geloof maar dat er je man blij is met wat jij thuis doet. Bak eens een taart, of koekjes met je kind... Gezellig!
Misschien is er ergens in de buurt een plek waar ze workshops of cursussen geven... daar gaat het merendeel van de mensen alleen naar toe. Komen altijd uit de buurt. Of een oranje vereniging die je hulp goed kan gebruiken, want die beginnen rond deze tijd weer.. En yoga? Is dat misschien iets? Wordt je rustig van en je leert ook weer mensen kennen.. Trouwens, ik geloof niet dat er clubs zijn waar je niet midden in het jaar in mag springen... Ga anders zwemmen, fietsen of lopen met een vriendin, bure, of familielid... Dat kan altijd. In het zwembad worden trouwens ook allerlei sporten gedaan. Kan je altijd een proefles volgen.
En oker, af en toe klagen moet je zeker doen. Weet je man hier van? Misschien kan hij je hier ook een beetje door slepen.. Probeer die minderwaardige gevoelens om te zetten in positieve. Ga eens de stad in om leuke nieuwe kleren, of als je daar niet zoveel geld voor over hebt, een mooie sjaal of kettinkje om je outfit mee op te fleuren. Voel je je misschien een beetje overdreven hiermee? Dat gaat snel genoeg over als je eens een complimentje krijgt.. En een keer naar de kapper? Of ook leuk en gratis, model op de kappersschool? En maar huisvrouw? Dat maak je er zelf van, geloof maar dat er je man blij is met wat jij thuis doet. Bak eens een taart, of koekjes met je kind... Gezellig!
dinsdag 29 januari 2008 om 12:11
Het wordt zo vaak gezegd.
Maar bewegen is voor jou echt het beste medicijn.
Pak de fiets en ga gewoon een rondje fietsen van een half uur.
De volgende dag ga je een half uur wandelen. Weer een andere dag ga je lekker zwemmen.
Hier ben ik sinds kort mee begonnen. Want ik voelde me ook zo depri als wat. Ik merk nog geen verschil, maar ben ook nog maar een weekje bezig. Het geeft me in ieder geval een goed gevoel dat ik aan beweging doe en dat ik buiten kom!!
Ik zat ook alleen maar achter de pc (voor mijn werk en in mijn vrije tijd), dit is zo slecht voor je houding en je gemoedstoestand..
Kom op, veeg jezelf van de vloer en ga aan de slag.
Eet elke dag voldoende fruit en groente en drink genoeg water en groene thee. Neem vitaminesupplementen.
Ik slik sinds kort Magnesiumsupplementen. Lees maar eens wat een tekort aan magnesium kan doen met je. En aangezien magnesium weinig zit in voeding, kan iedereen een supplement wel gebruiken!! Ik slaap er in ieder geval erg goed op...
Maar bewegen is voor jou echt het beste medicijn.
Pak de fiets en ga gewoon een rondje fietsen van een half uur.
De volgende dag ga je een half uur wandelen. Weer een andere dag ga je lekker zwemmen.
Hier ben ik sinds kort mee begonnen. Want ik voelde me ook zo depri als wat. Ik merk nog geen verschil, maar ben ook nog maar een weekje bezig. Het geeft me in ieder geval een goed gevoel dat ik aan beweging doe en dat ik buiten kom!!
Ik zat ook alleen maar achter de pc (voor mijn werk en in mijn vrije tijd), dit is zo slecht voor je houding en je gemoedstoestand..
Kom op, veeg jezelf van de vloer en ga aan de slag.
Eet elke dag voldoende fruit en groente en drink genoeg water en groene thee. Neem vitaminesupplementen.
Ik slik sinds kort Magnesiumsupplementen. Lees maar eens wat een tekort aan magnesium kan doen met je. En aangezien magnesium weinig zit in voeding, kan iedereen een supplement wel gebruiken!! Ik slaap er in ieder geval erg goed op...
zondag 4 januari 2009 om 21:57
Hoe is het met de somberheid gesteld hier?
Met de mijne niet zo goed, weet niet of het ook door de winter komt. Voel me nu ook moe, maar ik heb ook 1,5 week vakantie gehad van werk (werk fulltime) dus ben uit het ritme. Ik woon op mezelf maar heb weinig uitgevoerd. hang veel op bank en op internet.
Ieuw, maar in ieder geval fijn om hier herkenning te lezen..
Met de mijne niet zo goed, weet niet of het ook door de winter komt. Voel me nu ook moe, maar ik heb ook 1,5 week vakantie gehad van werk (werk fulltime) dus ben uit het ritme. Ik woon op mezelf maar heb weinig uitgevoerd. hang veel op bank en op internet.
Ieuw, maar in ieder geval fijn om hier herkenning te lezen..
dinsdag 13 januari 2009 om 09:29
Hallo allemaal,
Ik zie dat dit topic een jaar geleden gestart is door oker, en vraag me af hoe het nu met je is?
Hier nog iemand die zolang ik me herinnner met hetzelfde kampt, depressies, onzekerheid, moe , nergens geen zin in...
Ik heb ook zoveel therapien gehad, ben nu sinds een paar maanden begonnen met 2 dagen vrijwilligerswerk pw, maar toch....het gevoel word er niet beter op, altijd maar weer dat sombere gevoel, het gevoel niet uit dat dal te kunnen komen, ben blij te lezen dat ik niet alleen ben....
Ik zie dat dit topic een jaar geleden gestart is door oker, en vraag me af hoe het nu met je is?
Hier nog iemand die zolang ik me herinnner met hetzelfde kampt, depressies, onzekerheid, moe , nergens geen zin in...
Ik heb ook zoveel therapien gehad, ben nu sinds een paar maanden begonnen met 2 dagen vrijwilligerswerk pw, maar toch....het gevoel word er niet beter op, altijd maar weer dat sombere gevoel, het gevoel niet uit dat dal te kunnen komen, ben blij te lezen dat ik niet alleen ben....
dinsdag 13 januari 2009 om 11:14
Ik herken me niet in jullie verhalen maar wil wel nog een handvat geven om er uit te komen. Bovendien is het herkennen van somberheid bij elkaar vast niet de oplossing.
Wat ik me afvraag is of jullie nog contact hebben met je gevoel. Komt er nog wel eens positieve energie door al die somberheid heen? Want daar zou je dan meer ruimte voor kunnen maken. Geniet weer eens van dingen die dicht bij staan: de natuur, wat je lijf je te bieden heeft. De tinteling van je zintuigen. Yoga, sportiviteit, sexuele energie, zingen. Maak je mooi, voel je mooi. Je weet zelf wel wat je als eerste aanspreekt en bouw dat dan uit. Als het Afrikanen lukt om zingend door het leven te gaan moet er voor ons toch ook een weg zijn? Maar daarvoor is het soms nodig om een andere kant op te kijken dan tot nu toe. Wees lief voor jezelf door energie alleen te steken in zaken die ook positieve energie teruggeven. Durf dingen los te laten die je niet dat positieve bieden.
Wat ik me afvraag is of jullie nog contact hebben met je gevoel. Komt er nog wel eens positieve energie door al die somberheid heen? Want daar zou je dan meer ruimte voor kunnen maken. Geniet weer eens van dingen die dicht bij staan: de natuur, wat je lijf je te bieden heeft. De tinteling van je zintuigen. Yoga, sportiviteit, sexuele energie, zingen. Maak je mooi, voel je mooi. Je weet zelf wel wat je als eerste aanspreekt en bouw dat dan uit. Als het Afrikanen lukt om zingend door het leven te gaan moet er voor ons toch ook een weg zijn? Maar daarvoor is het soms nodig om een andere kant op te kijken dan tot nu toe. Wees lief voor jezelf door energie alleen te steken in zaken die ook positieve energie teruggeven. Durf dingen los te laten die je niet dat positieve bieden.
dinsdag 13 januari 2009 om 12:17
Ga inderdaad veel naar buiten, ik heb er ook veel baat bij gehad en nog! Al is het af en toe maar even. Over je werk: je moet het niet doen. Ik snap dat het voor het inkomen is, maar dan kun je ook een cursus gaan doen of iets anders waardoor je andere mogelijkheden creeert om verder te gaan. Probeer uiteindelijk toch werk te doen wat je boeit/leuk vindt. Dat kan even duren, maar je moet er aan werken. Wat wil ik, wat kan ik, wat kan ik eraan doen om dat te bereiken? Dat je jezelf niet mooi vindt....Iedereen heeft mooie en minder mooie kanten troost je daarmee. Doe er aan wat je kunt/wilt om wat te veranderen. Sport, leef gezond, verzorg je heel goed, koop wat leuks af en toe en meer kun je niet doen toch?! Je bent verder zoals je bent en wees er blij mee. Het kan altijd erger moet je maar denken. Kijk rondom je en zie dat er weinig ideale mensen zijn en wat is ideaal? Draait het daarom om gelukkig te zijn, nee toch, het is lekker als je goed in je vel zit en je je goed voelt. Werk daaraan. Neem op tijd tijd voor jezelf en probeer eerst eens te genieten van kleine dingen! Succes.
voer eendjes geen oorlog!
donderdag 15 januari 2009 om 20:44
He, wat grappig! Ik zie opeens mijn eigen topic weer terug na een jaar.
Ik klikte het topic aan omdat ik me herkende in de titel, is het van mezelf
Toch kan ik zeggen dat het wel ietsje beter gaat. Ik accepteer mezelf wat meer. Geniet ook meer van de kleine dingen. In het voorjaar vorig jaar heb ik een enorme relatie crisis gehad met mijn man. Dat heeft me goed wakker geschut.
Toch blijft het een worsteling. Vandaag had ik bv weer veel lichamelijke klachten, Voelde me zo moe, en kon me er niet toe zetten naar buiten te gaan. Telkens weer die goede voornemens.....en dan toch niet doen! GRrrrrrrrrrr. Wordt soms zo moe van mezelf.
Hoe is het met jullie?
Ik klikte het topic aan omdat ik me herkende in de titel, is het van mezelf
Toch kan ik zeggen dat het wel ietsje beter gaat. Ik accepteer mezelf wat meer. Geniet ook meer van de kleine dingen. In het voorjaar vorig jaar heb ik een enorme relatie crisis gehad met mijn man. Dat heeft me goed wakker geschut.
Toch blijft het een worsteling. Vandaag had ik bv weer veel lichamelijke klachten, Voelde me zo moe, en kon me er niet toe zetten naar buiten te gaan. Telkens weer die goede voornemens.....en dan toch niet doen! GRrrrrrrrrrr. Wordt soms zo moe van mezelf.
Hoe is het met jullie?
dinsdag 27 januari 2009 om 11:07
Wat grappig.....ik kwam er aan het einde bij je laatste berichtje pas achter dat het al een jaar geleden is begonnen haha.
Ik was eigenlijk meer ana het zoeken naar herkenning en oplossingen en voordat ik zelf een topic open even lezen en ik had het geschreven kunnen hebben alleen heb ik maar 1 kind van 1,5 jaar oud en een vriend (bijna man) die door zijn werk heel weinig thuis is.
Gister knallende ruzie gehad en nu moet er dus ook gewoon wat veranderen.
Ik heb heel wantrouwend en door het thuiszitten word het alleen maar erger omdat ik achter de pc veel te veel tijd heb om na te denken en negatieve verhalen te lezen.
Huis is een puinhoop.....weer een reden om niet uit de pc kast te komen, word ik alleen maar depri van.
Stap gezet om de sportschool te mailen voor info (ook nog vanuit die pc kast hihi) maar die willen eerst een hele intake doen met testen enzo......uhhhh en als ik dat niet zo goed durf.
Enfin, ik weet niet ik gewoon depressief ben of wantrouwend of toch lui....
Sorry van de opeenstapeling van ellende maar voel me vaak zo alleen. Manlief is geen prater en betrekt alles op zichzelf wat weer ontaard in ruzie.
Mams is van de oude stempel en vind dat je niet teveel na moet denken maar gewoon door moet gaan.
Vriendinnen vind ik moeilijk om mee te praten omdat ik altijd degene ben die zo zeker is en het allemaal zo goed voor elkaar heeft.
Kortom ik zit voor mijn gevoel soms op een eiland wat drijft in mijn eigen tranen en medelijden....
Ik was eigenlijk meer ana het zoeken naar herkenning en oplossingen en voordat ik zelf een topic open even lezen en ik had het geschreven kunnen hebben alleen heb ik maar 1 kind van 1,5 jaar oud en een vriend (bijna man) die door zijn werk heel weinig thuis is.
Gister knallende ruzie gehad en nu moet er dus ook gewoon wat veranderen.
Ik heb heel wantrouwend en door het thuiszitten word het alleen maar erger omdat ik achter de pc veel te veel tijd heb om na te denken en negatieve verhalen te lezen.
Huis is een puinhoop.....weer een reden om niet uit de pc kast te komen, word ik alleen maar depri van.
Stap gezet om de sportschool te mailen voor info (ook nog vanuit die pc kast hihi) maar die willen eerst een hele intake doen met testen enzo......uhhhh en als ik dat niet zo goed durf.
Enfin, ik weet niet ik gewoon depressief ben of wantrouwend of toch lui....
Sorry van de opeenstapeling van ellende maar voel me vaak zo alleen. Manlief is geen prater en betrekt alles op zichzelf wat weer ontaard in ruzie.
Mams is van de oude stempel en vind dat je niet teveel na moet denken maar gewoon door moet gaan.
Vriendinnen vind ik moeilijk om mee te praten omdat ik altijd degene ben die zo zeker is en het allemaal zo goed voor elkaar heeft.
Kortom ik zit voor mijn gevoel soms op een eiland wat drijft in mijn eigen tranen en medelijden....
woensdag 11 maart 2009 om 21:39
Ik haal 'm weer even naar boven , ik heb net zo lang gezocht tot ik een topic vond waarin ik mezelf het meest herken...nou, deze dus.
Ik heb een druk gezin, met een man die weinig thuis is. De jongste kinderen (een tweeling) gaan sinds kort naar school. Ik heb me al die tijd voorgenomen om, nu ik meer tijd heb, allerlei dingen te gaan doen; klusjes die zijn blijven liggen, m'n huis eens goed onder handen nemen.....maar ik ben niet vooruit te branden.
Nou is het zo dat ik al jaren antidepressiva gebruik; ben er ook al mee gestopt (vanwege zwangerschappen) , maar toch raakte ik steeds zo in de put dat ik toch weer begon.
Ik herken erg veel in de vorige verhalen; het bankhangen, achter die rot-pc zitten..., en dan hoor ik anderen al denken; Je doet het toch zelf? tja...Maarja, het is een gevoel, dat is lastig uit te leggen.
Ik wou gewoon even het topic weer even omhooghalen. En misschien zijn er nog mensen die eerder gereageerd hebben?
Viool
Ik heb een druk gezin, met een man die weinig thuis is. De jongste kinderen (een tweeling) gaan sinds kort naar school. Ik heb me al die tijd voorgenomen om, nu ik meer tijd heb, allerlei dingen te gaan doen; klusjes die zijn blijven liggen, m'n huis eens goed onder handen nemen.....maar ik ben niet vooruit te branden.
Nou is het zo dat ik al jaren antidepressiva gebruik; ben er ook al mee gestopt (vanwege zwangerschappen) , maar toch raakte ik steeds zo in de put dat ik toch weer begon.
Ik herken erg veel in de vorige verhalen; het bankhangen, achter die rot-pc zitten..., en dan hoor ik anderen al denken; Je doet het toch zelf? tja...Maarja, het is een gevoel, dat is lastig uit te leggen.
Ik wou gewoon even het topic weer even omhooghalen. En misschien zijn er nog mensen die eerder gereageerd hebben?
Viool
donderdag 12 maart 2009 om 13:19
Ik had het net wel gelezen maar nog niet echt tijd gehad om te reageren.....
Ik ben begonnen om kleine dingen te gaan onderenemen....en dat is zo leuk dat het steeds beter gaat. De grote (eigenlijk belangrijkere) dingen blijven nog wel liggen maar daar kan ik gewoon de puf niet voor vinden....
Wat zijn de dingen die je graag zou willen doen maar die er niet van komen?
Ik ben begonnen om kleine dingen te gaan onderenemen....en dat is zo leuk dat het steeds beter gaat. De grote (eigenlijk belangrijkere) dingen blijven nog wel liggen maar daar kan ik gewoon de puf niet voor vinden....
Wat zijn de dingen die je graag zou willen doen maar die er niet van komen?
donderdag 12 maart 2009 om 14:00
Hoi! Hier ben ik ook weer.
Mamamuis, fijn om te lezen dat het steeds beter gaat!
Ik las in je berichtje dat je wantrouwend bent, waarom?
Ben je nog naar de sportschool gegaan?
Viool, hoeveel kinderen heb je?
Ik lees dat jullie partners ook veel weg zijn. Mijn man is ook vaak van huis, heeft avonddiensten. De drukke avondspits komt dan ook vaak voor mijn rekening.
Gelukkig gaat het met de lusteloosheid wel beter. Ik onderneem ook meer (kleine) dingen en heb mezelf doelen gesteld die ik wil halen. De sportschool lukte mij niet, daarom doe ik nu elke ochtend voor de dvd power yoga oefeningen. Dit doe ik nu een maand en ik moet zeggen dat ik trots op mezelf ben dat ik het heb volgehouden..
Beetje bij beetje leer ik mezelf ook beter kennen. Weet nu dat uitstelgedrag bij mij ook heel erg speelt. Ik stel veel dingen maar uit want: ik ben te moe, geen zin, kan ook morgen etc etc. Ben er dus erg mee bezig meer in het 'nu'te leven.
Ook accepteerde ik mezelf totaal niet. Ik ben dus wat milder voor mezelf aan het worden.
pff, het valt niet mee, maar ik besef gewoon dat ik ouder (niet dat ik oud ben) wordt en het zo zonde is om je zo te voelen in je leven!
Mamamuis, fijn om te lezen dat het steeds beter gaat!
Ik las in je berichtje dat je wantrouwend bent, waarom?
Ben je nog naar de sportschool gegaan?
Viool, hoeveel kinderen heb je?
Ik lees dat jullie partners ook veel weg zijn. Mijn man is ook vaak van huis, heeft avonddiensten. De drukke avondspits komt dan ook vaak voor mijn rekening.
Gelukkig gaat het met de lusteloosheid wel beter. Ik onderneem ook meer (kleine) dingen en heb mezelf doelen gesteld die ik wil halen. De sportschool lukte mij niet, daarom doe ik nu elke ochtend voor de dvd power yoga oefeningen. Dit doe ik nu een maand en ik moet zeggen dat ik trots op mezelf ben dat ik het heb volgehouden..
Beetje bij beetje leer ik mezelf ook beter kennen. Weet nu dat uitstelgedrag bij mij ook heel erg speelt. Ik stel veel dingen maar uit want: ik ben te moe, geen zin, kan ook morgen etc etc. Ben er dus erg mee bezig meer in het 'nu'te leven.
Ook accepteerde ik mezelf totaal niet. Ik ben dus wat milder voor mezelf aan het worden.
pff, het valt niet mee, maar ik besef gewoon dat ik ouder (niet dat ik oud ben) wordt en het zo zonde is om je zo te voelen in je leven!
donderdag 12 maart 2009 om 14:13
Wat leuk dat je nu weer meeschrijft in je 'eigen' topic.
Ik ben wantrouwend door een hoop dingen. Nou heb ik er een hekel aan om dingen op je jeugd of andere externe dingen te schuiven maar in mijn omgeving was liegen heel normaal terwijl ik heel veel waarde hecht aan eerlijkheid,
Mijn vorige huwelijk is geeindigd door een relatie die mijn ex had met ons buurmeisje van 16 waar hij inmiddels mee samenwoont.
Mijn huidige partner is een schat maar heeft zijn beroep niet mee, hij is veel weg en heeft tijden dat hij alleen in het weekend thuis is. Ik ben toen toevallig een keer wat mailtjes tegen gekomen waarin hij af wilde spreken met een vriendin voor de koffie. Heel onschuldig volgens hem maar bij mij schoot het totaal in het verkeerde keelgat omdat zij er niet om bekend staat dat ze zo trouw en eerlijk is.....
Dat soort dingen kan ik dan moeilijk loslaten en 'verdenk' iedereen ervan dat ze liegen totdat het tegendeel bewezen is. Iets wat heel vermoeiend was voor mijn vriend....ik geef hem ook geen ongelijk. In de tussentijd raakte ik mijn baan kwijt wat ook niet op een hele nette manier is gebeurd. Op zich allemaal redelijk onschuldige, normale dingen maar voor mij was het genoeg om even te balen van alles en iedereen om me heen en ik ben heel perfectionistisch ingesteld dus raak dan snel in een neerwaardse spiraal als dingen blijven liggen.
Een ander hekel punt blijft mijn gewicht en daardoor negatieve zelfbeeld Sportschool is dus ook niks geworden....nog niet.
Wel hebben we een WII gekocht, konden we thuis sporten....ook niks geworden. Dus weer 2 punten waarin ik gefaald heb.
Maar voordat het een ellelang verhaal word van klaagzang stop ik maar.
Zo erg is het tenslotte allemaal ook weer niet....soms voelt het gewoon zo.
En dan is het heel fijn om te horen dat andere mensen zich ook wel eens wat minder voelen
Ik ben wantrouwend door een hoop dingen. Nou heb ik er een hekel aan om dingen op je jeugd of andere externe dingen te schuiven maar in mijn omgeving was liegen heel normaal terwijl ik heel veel waarde hecht aan eerlijkheid,
Mijn vorige huwelijk is geeindigd door een relatie die mijn ex had met ons buurmeisje van 16 waar hij inmiddels mee samenwoont.
Mijn huidige partner is een schat maar heeft zijn beroep niet mee, hij is veel weg en heeft tijden dat hij alleen in het weekend thuis is. Ik ben toen toevallig een keer wat mailtjes tegen gekomen waarin hij af wilde spreken met een vriendin voor de koffie. Heel onschuldig volgens hem maar bij mij schoot het totaal in het verkeerde keelgat omdat zij er niet om bekend staat dat ze zo trouw en eerlijk is.....
Dat soort dingen kan ik dan moeilijk loslaten en 'verdenk' iedereen ervan dat ze liegen totdat het tegendeel bewezen is. Iets wat heel vermoeiend was voor mijn vriend....ik geef hem ook geen ongelijk. In de tussentijd raakte ik mijn baan kwijt wat ook niet op een hele nette manier is gebeurd. Op zich allemaal redelijk onschuldige, normale dingen maar voor mij was het genoeg om even te balen van alles en iedereen om me heen en ik ben heel perfectionistisch ingesteld dus raak dan snel in een neerwaardse spiraal als dingen blijven liggen.
Een ander hekel punt blijft mijn gewicht en daardoor negatieve zelfbeeld Sportschool is dus ook niks geworden....nog niet.
Wel hebben we een WII gekocht, konden we thuis sporten....ook niks geworden. Dus weer 2 punten waarin ik gefaald heb.
Maar voordat het een ellelang verhaal word van klaagzang stop ik maar.
Zo erg is het tenslotte allemaal ook weer niet....soms voelt het gewoon zo.
En dan is het heel fijn om te horen dat andere mensen zich ook wel eens wat minder voelen
donderdag 12 maart 2009 om 15:09
Kom hier zomaar even invallen, maar je klinkt wel veel beter dan een jaar terug, Oker.
En Mamamuis:
(En dat 'niet vooruit te branden' zijn herken ik wel een beetje, maar ben verder niet moe/somber enzo. Ben gewoon lui, denk ik. Bij mij is het wel dat ik bijv. een hele ochtend kan dralen/niks doen, en als het opeens echt moet, omdat het einde van de dag nadert ofzo, ga ik als een wervelstorm door het huis. )
En Mamamuis:
(En dat 'niet vooruit te branden' zijn herken ik wel een beetje, maar ben verder niet moe/somber enzo. Ben gewoon lui, denk ik. Bij mij is het wel dat ik bijv. een hele ochtend kan dralen/niks doen, en als het opeens echt moet, omdat het einde van de dag nadert ofzo, ga ik als een wervelstorm door het huis. )
donderdag 12 maart 2009 om 15:53
Misschien maar een ideetje: als het moeilijk is om jezelf te verplichten, zorg dan dat iemand je verplicht. Bijvoorbeeld:
- Als je vrijwilligerswerk doet, draai je als het goed is diensten en zijn er mensen die er op rekenen dat je komt, je moet dus wel weg.
- Spreek om te gaan sporten af met vriendin/familie/ of sportlerares begeleiding sportschool of ga een teamsport doen
- Als je voor de tv/computer blijft hangen, laat je man dan elke dag de tv kabel/digitale tv modem/ internetkabel/modem meenemen naar zijn werk, gegarandeerd dat je er niet meer achter blijft hangen
Ik denk dat het heel belangrijk is om samen dingen te doen, met familie (en dan niet alleen man en kinderen), vrienden, sportclub, vrijwilligerswerk, school van de kinderen, medecursisten, wie dan ook .... samen met anderen voel je je niet alleen, en voel je ook dat je het niet alleen voor jezelf doet.
Ik ben zelf niet echt heel somber ingesteld, maar heb wel een tijd rondgelopen met de welbekende ´waar doe ik het allemaal voor, wat is de zin hiervan´ vraag.
Het antwoord wat ik mezelf hierop gegeven heb is: ´wij zijn hier om de wereld een beetje beter te maken´. Dat is dan ook wat ik sindsdien probeer, en kan op veel manieren. Van het doen tot vrijwilligerswerk, bakje koffie doen bij paps of mams, je man verassen met iets liefs, de vogeltjes voeren, een verbeterproject bedenken en uitvoeren op je werk, meehelpen in de wijkvereniging in je buurt, tijd doorbrengen met je kind, het huis van een vriendin schoonmaken die ziek is, verjaardagskaartje sturen, gewoon, me minder richten op mezelf en mijn leven maar ook op die van anderen, want we zijn een geheel. En ook: hulp durven vragen en ontvangen van mensen. Vaak doe je anderen hier een plezier mee, want zeg nou zelf, wat is makkelijker: geven of ontvangen?
Dit lukt me natuurlijk allemaal lang niet altijd, maar het is wel het streven. En als het een keer niet lukt, geef ik mezelf niet onnodig op mijn kop, morgen weer een dag, nieuwe ronden nieuwe kansen.
Ik hoop dat jullie hier wat aan hebben, sterkte allemaal!
- Als je vrijwilligerswerk doet, draai je als het goed is diensten en zijn er mensen die er op rekenen dat je komt, je moet dus wel weg.
- Spreek om te gaan sporten af met vriendin/familie/ of sportlerares begeleiding sportschool of ga een teamsport doen
- Als je voor de tv/computer blijft hangen, laat je man dan elke dag de tv kabel/digitale tv modem/ internetkabel/modem meenemen naar zijn werk, gegarandeerd dat je er niet meer achter blijft hangen
Ik denk dat het heel belangrijk is om samen dingen te doen, met familie (en dan niet alleen man en kinderen), vrienden, sportclub, vrijwilligerswerk, school van de kinderen, medecursisten, wie dan ook .... samen met anderen voel je je niet alleen, en voel je ook dat je het niet alleen voor jezelf doet.
Ik ben zelf niet echt heel somber ingesteld, maar heb wel een tijd rondgelopen met de welbekende ´waar doe ik het allemaal voor, wat is de zin hiervan´ vraag.
Het antwoord wat ik mezelf hierop gegeven heb is: ´wij zijn hier om de wereld een beetje beter te maken´. Dat is dan ook wat ik sindsdien probeer, en kan op veel manieren. Van het doen tot vrijwilligerswerk, bakje koffie doen bij paps of mams, je man verassen met iets liefs, de vogeltjes voeren, een verbeterproject bedenken en uitvoeren op je werk, meehelpen in de wijkvereniging in je buurt, tijd doorbrengen met je kind, het huis van een vriendin schoonmaken die ziek is, verjaardagskaartje sturen, gewoon, me minder richten op mezelf en mijn leven maar ook op die van anderen, want we zijn een geheel. En ook: hulp durven vragen en ontvangen van mensen. Vaak doe je anderen hier een plezier mee, want zeg nou zelf, wat is makkelijker: geven of ontvangen?
Dit lukt me natuurlijk allemaal lang niet altijd, maar het is wel het streven. En als het een keer niet lukt, geef ik mezelf niet onnodig op mijn kop, morgen weer een dag, nieuwe ronden nieuwe kansen.
Ik hoop dat jullie hier wat aan hebben, sterkte allemaal!
donderdag 12 maart 2009 om 17:56
Hé, fijn dat er ineens zoveel reacties zijn. Ook van de TO, Oker; ja ik herkende veel in je verhaal. Ik heb 3 kinderen, één van 8 en een tweeling van net 4. Heb dus wel wat hectische jaren achter de rug. En nee; het is niet zo dat ik nu in een 'gat' val omdat m'n kinderen nu allemaal naar school gaan, dat zou je zeggen...Maar ik was juist erg blij dat ze eindelijk 4 waren, en dat ik nu wat meer aan mezelf toe kwam, en kom.
Ik ga nu wat vaker naar de sportschool, dat wel. Maar ben ik thuis, dan liggen er ook nog genoeg klussen...ik moet nog van een paar jaar (slik) foto's in albums doen. M'n administratie moet ik ook flink onder handen nemen ('k schaam me dood, maar ik kan m'n post rustig een paar maanden op een stapel gooien) . Ik heb op zolder een kamertje dat ik als kantoor wil inrichten, maar het is zo'n zooitje dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Het is zelfs zo, dat ik boeken heb liggen in de kast over hoe je je huishouden het beste kan organiseren , maar ik doe er niks mee!
Nou klinkt het raar (met dank aan Gerard Joling) maar...ik heb er gewoon de kracht niet voor.
Het is wel zo, dat ik volgende week een sollicitatie-gesprek heb voor een parttime baan. Ik denk dat dat een stap in de goede richting is. Ik moet denk ik gewoon onder de mensen zijn. Maar nu voel ik me dus ook niet echt toppie , en daardoor zie ik weer tegen dat gesprek op. En ga ik twijfelen; kan ik dat wel, werk en gezin combineren? Ik heb sinds de tweeling er is niet meer gewerkt. Het is misschien een luxe - probleem; maarja, ik pieker er toch over, ik kan het niet helpen.
Nou, het verhaal is weer lang genoeg zo...
Bedankt voor jullie reacties!
Viool
Ik ga nu wat vaker naar de sportschool, dat wel. Maar ben ik thuis, dan liggen er ook nog genoeg klussen...ik moet nog van een paar jaar (slik) foto's in albums doen. M'n administratie moet ik ook flink onder handen nemen ('k schaam me dood, maar ik kan m'n post rustig een paar maanden op een stapel gooien) . Ik heb op zolder een kamertje dat ik als kantoor wil inrichten, maar het is zo'n zooitje dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Het is zelfs zo, dat ik boeken heb liggen in de kast over hoe je je huishouden het beste kan organiseren , maar ik doe er niks mee!
Nou klinkt het raar (met dank aan Gerard Joling) maar...ik heb er gewoon de kracht niet voor.
Het is wel zo, dat ik volgende week een sollicitatie-gesprek heb voor een parttime baan. Ik denk dat dat een stap in de goede richting is. Ik moet denk ik gewoon onder de mensen zijn. Maar nu voel ik me dus ook niet echt toppie , en daardoor zie ik weer tegen dat gesprek op. En ga ik twijfelen; kan ik dat wel, werk en gezin combineren? Ik heb sinds de tweeling er is niet meer gewerkt. Het is misschien een luxe - probleem; maarja, ik pieker er toch over, ik kan het niet helpen.
Nou, het verhaal is weer lang genoeg zo...
Bedankt voor jullie reacties!
Viool
donderdag 12 maart 2009 om 18:09
Ik weet niet of ik de gouden tip voor je heb maar als je al die klusjes eens op papier zet en ik stukjes hakt.
Bijvoorbeeld de administratie. als je het op stapeltjes gaat leggen. Onderwerp bij onderwerp. Dan overzie je het allemaal misschien wat meer en is het daarna ook makkelijker om elke dag een onderwerp in mappen te doen. En zo kan je dat met alles doen.
Het is makkelijk gezegd maar dit zijn dingen die voor mij helpen.
En ik denk dat je met het werken inderdaad een hele goede stap zet.
Ik ben nu een half jaar thuis en voel me met de maand ellendiger. Ik mag hopenlijk over 1 week weer aan het werk. Niet helemaal mijn ideale baan en 4 uur reistijd per dag maar goed....wel weer 'rust' voor mijn gevoel. Het idee om te kunnen lezen en muziek te luisteren.....heerlijk, ookal is het in de bus haha.
Bijvoorbeeld de administratie. als je het op stapeltjes gaat leggen. Onderwerp bij onderwerp. Dan overzie je het allemaal misschien wat meer en is het daarna ook makkelijker om elke dag een onderwerp in mappen te doen. En zo kan je dat met alles doen.
Het is makkelijk gezegd maar dit zijn dingen die voor mij helpen.
En ik denk dat je met het werken inderdaad een hele goede stap zet.
Ik ben nu een half jaar thuis en voel me met de maand ellendiger. Ik mag hopenlijk over 1 week weer aan het werk. Niet helemaal mijn ideale baan en 4 uur reistijd per dag maar goed....wel weer 'rust' voor mijn gevoel. Het idee om te kunnen lezen en muziek te luisteren.....heerlijk, ookal is het in de bus haha.
donderdag 12 maart 2009 om 18:17
Viool, als je je aanstaande baan leuk vindt, krijg je misschien wel méér voor elkaar dan als je zoals nu tijd over hebt. Tenminste dat merkte ik toen ik een tijdje werkte. Ik had veel minder tijd over voor huishouden/eten koken, maar juist daarom besteedde ik die tijd zo goed mogelijk. Ik kreeg er echt energie van en deed van alles 'hup' er nog even bij, in plaats van overal tegenaan te hikken.
Teveel tijd hebben is killing, dat is mijn ervaring, want je wordt er lamlendig van.
Teveel tijd hebben is killing, dat is mijn ervaring, want je wordt er lamlendig van.
donderdag 12 maart 2009 om 23:38
@mamamuis; da's een goeie inderdaad. Misschien als ik alles eerst opschrijf, dat ik m'n hoofd ook een beetje kan legen. Nu denk ik constant; ik moet dit, ik moet dat..maar ondertussen komt er niks uit m'n handen.
En @coucou, ja, dat denk ik dus ook. Want toen ik nog werkte lukte me dat ook. Er is ook een tijd geweest dat ik fulltime werkte, voor ik kinderen kreeg. En toen ging het ook. Nu denk ik; lukt het vandaag niet? morgen weer een dag...en overmorgen..etc. Maar daardoor wordt ik dus laks.
Hey bedankt voor het 'meedenken'!
En @coucou, ja, dat denk ik dus ook. Want toen ik nog werkte lukte me dat ook. Er is ook een tijd geweest dat ik fulltime werkte, voor ik kinderen kreeg. En toen ging het ook. Nu denk ik; lukt het vandaag niet? morgen weer een dag...en overmorgen..etc. Maar daardoor wordt ik dus laks.
Hey bedankt voor het 'meedenken'!
vrijdag 13 maart 2009 om 07:28
Viool: Fijn dat je er wat aan hebt.....het grootste voordeel van lijstjes vind ik dat je af kunt strepen. Ik ben heel erg van de lijstjes hoor. Maar als je iets gedaan hebt kan je er een dikke streep doorheen zetten en niks geeft zoveel voldoening als dat je je lijstje kleiner ziet worden. Dan krijg je ook veel meer de drive om dit en dat nog even te doen zodat je lijstje klaar is.
Wel een tip, maak je lijst niet te lang want dan lijkt het weer zo'n berg
Wel een tip, maak je lijst niet te lang want dan lijkt het weer zo'n berg
