Psyche
alle pijlers
Hoe kom ik er weer bovenop
woensdag 30 juni 2010 om 11:12
Ik zit er even helemaal doorheen, ben op en zie nergens meer een uitweg in. Het is niet 1 ding maar heb het gevoel dat alles in mijn leven momenteel tegen zit. Dit is niet pas sinds enkele dagen maar al tijden zo en gaat van kwaad tot erger.
Enkele dingen die allemaal niet lekker zitten in mijn hoofd:
Heb het idee dat iedereen om mij heen vrolijk is een fijn leven heeft en lekker doorgaat en dat ik volkomen stil sta. Dat ik voor sommige van hun een blok aan het been ben en ik iets van een sociaal project voor ze aan het worden ben. Hun gaan vooruit en ik blijf stilstaan of ga zelfs achteruit;
Ben praktisch aan het einde van mijn studie (naast baan) maar heb zo geen energie meer om er ook nog maar iets voor te doen, schaam me kapot en ben echt bijna klaar gaat slechts nog om wat puntjes op de i en dacht in de maand juli dit af te ronden maar loop helemaal vast;
Mijn baan is redelijk eenzaam hierdoor heb ik s avonds extra de behoefte om onder de mensen te zijn en dingen te gaan doen helemaal omdat ik me de hele tijd zo rot voel. Dit kost ook allemaal veel geld wat ik niet heb en ik dus rekeningen niet meer kan betalen. Maar als ik die dingen niet doe loop ik helemaal vast en ben bang dat ik dan alleen nog maar kan huilen en mijn bed niet meer uitkom. Ik doe de laatste tijd wel steeds veel dingen die weinig geldkosten dus hier zit al zeker verbetering in;
Ik ben dagen alleen maar aan het piekeren en slaap daarom ook zeer slecht. iedere nacht lig ik wakker, meestal vanaf een uur of 3. Vaak slaap ik daarna niet meer met als gevolg dat ik nu dus alleen nog maar moe ben en nog meer ga piekeren, ik ben gewoon letterlijk op;
Mijn beste vriendin die altijd mijn steun en toeverlaat was waar ik altijd mijn hart kon uitstorten en die altijd voor mij klaar staat gaat samenwonen. Nu ben ik niet meer haar nummer 1 en ik ben zo blij voor haar maar voel me ook daardoor extra alleen en eenzaam en zie het ook weer als het zoveelste van he iedereen gaat verder behalve ik;
Mijn vriend of nou ja vriend maakt mij zo onzeker omdat hij alleen mij ziet en belt als meneer zelf zin heeft. Hij is zelf ook niet de makkelijkste en zit nog wel eens in een dal en als hij daarin zit besta ik niet meer voor hem en kan ik geen contact krijgen. Ik ga mij dan dus nog ellendiger voelen. Ik weet dat niemand zo met je mag omgaan maar ik ben te zwak om ermee te stoppen ik ben nogal dol op hem en zie hem misschien soms te veel als ineens een lichtpunt in mijn bestaan ook al bezorgt hij mij vaak zoveel ellende;
Het kost mij met de dag meer moeite om vrolijk te zijn, om te lachen, om onder de mensen te zijn om te genieten van kleine dingen. Ik kan het niet meer ben echt letterlijk helemaal op.
Weet gewoon niet meer wat te doen. Ben al wel is een paar keer gaan praten met iemand maar dit hielp nauwelijks.
Bedankt allemaal vast dat ik hier even heb mogen klagen.
Enkele dingen die allemaal niet lekker zitten in mijn hoofd:
Heb het idee dat iedereen om mij heen vrolijk is een fijn leven heeft en lekker doorgaat en dat ik volkomen stil sta. Dat ik voor sommige van hun een blok aan het been ben en ik iets van een sociaal project voor ze aan het worden ben. Hun gaan vooruit en ik blijf stilstaan of ga zelfs achteruit;
Ben praktisch aan het einde van mijn studie (naast baan) maar heb zo geen energie meer om er ook nog maar iets voor te doen, schaam me kapot en ben echt bijna klaar gaat slechts nog om wat puntjes op de i en dacht in de maand juli dit af te ronden maar loop helemaal vast;
Mijn baan is redelijk eenzaam hierdoor heb ik s avonds extra de behoefte om onder de mensen te zijn en dingen te gaan doen helemaal omdat ik me de hele tijd zo rot voel. Dit kost ook allemaal veel geld wat ik niet heb en ik dus rekeningen niet meer kan betalen. Maar als ik die dingen niet doe loop ik helemaal vast en ben bang dat ik dan alleen nog maar kan huilen en mijn bed niet meer uitkom. Ik doe de laatste tijd wel steeds veel dingen die weinig geldkosten dus hier zit al zeker verbetering in;
Ik ben dagen alleen maar aan het piekeren en slaap daarom ook zeer slecht. iedere nacht lig ik wakker, meestal vanaf een uur of 3. Vaak slaap ik daarna niet meer met als gevolg dat ik nu dus alleen nog maar moe ben en nog meer ga piekeren, ik ben gewoon letterlijk op;
Mijn beste vriendin die altijd mijn steun en toeverlaat was waar ik altijd mijn hart kon uitstorten en die altijd voor mij klaar staat gaat samenwonen. Nu ben ik niet meer haar nummer 1 en ik ben zo blij voor haar maar voel me ook daardoor extra alleen en eenzaam en zie het ook weer als het zoveelste van he iedereen gaat verder behalve ik;
Mijn vriend of nou ja vriend maakt mij zo onzeker omdat hij alleen mij ziet en belt als meneer zelf zin heeft. Hij is zelf ook niet de makkelijkste en zit nog wel eens in een dal en als hij daarin zit besta ik niet meer voor hem en kan ik geen contact krijgen. Ik ga mij dan dus nog ellendiger voelen. Ik weet dat niemand zo met je mag omgaan maar ik ben te zwak om ermee te stoppen ik ben nogal dol op hem en zie hem misschien soms te veel als ineens een lichtpunt in mijn bestaan ook al bezorgt hij mij vaak zoveel ellende;
Het kost mij met de dag meer moeite om vrolijk te zijn, om te lachen, om onder de mensen te zijn om te genieten van kleine dingen. Ik kan het niet meer ben echt letterlijk helemaal op.
Weet gewoon niet meer wat te doen. Ben al wel is een paar keer gaan praten met iemand maar dit hielp nauwelijks.
Bedankt allemaal vast dat ik hier even heb mogen klagen.
woensdag 30 juni 2010 om 11:24
Heel erg rot dat je je zo voelt, weet niet goed wat ik moet zeggen, maar wil je even sterkte wensen!
Ik denk wel dat er wat punten zijn die jou dus niet gelukkig maken, en dat kun je wel veranderen, al voelt dat nu misschien niet zo....
Is het geen idee om toch weer eens met iemand te gaan praten?
Misschien had je toendertijd niet de juiste hulp....
Sterkte!!
Ik denk wel dat er wat punten zijn die jou dus niet gelukkig maken, en dat kun je wel veranderen, al voelt dat nu misschien niet zo....
Is het geen idee om toch weer eens met iemand te gaan praten?
Misschien had je toendertijd niet de juiste hulp....
Sterkte!!
woensdag 30 juni 2010 om 11:28
Sjonge wat een zelfmedelijden. En wat druk jij jezelf in de slachtofferrol. Maak er iets van, dat kun je alleen zelf in werking zetten !
Begin met kleine dingen. Ruim een kamer op, koop bloemen voor jezelf of een goedkoop tuniekje of whatever. Zorg dat je er verzorgd uitziet, dat voelt vaak al beter. Ga je financien te lijf en begin dan op te ruimen in je hoofd.
Begin met kleine dingen. Ruim een kamer op, koop bloemen voor jezelf of een goedkoop tuniekje of whatever. Zorg dat je er verzorgd uitziet, dat voelt vaak al beter. Ga je financien te lijf en begin dan op te ruimen in je hoofd.
woensdag 30 juni 2010 om 11:31
het wordt beter!
maak een stappenplan, je leven hoeft niet meteen van deze situatie naar bruisend te gaan, kan opok stap voor stap.
begin bv met je studie- rond die af.
pak daarna de sitautie met je vriend aan enz..
het klinkt een beetje alsof je overspannen bent ( of aanhet worden ).
Kleine stapjes dus en bedenk ook dat iedereen door zo'n fase heen is gegaan en dat het niet erg is om eenpoosje een niet zo hip en happening leven te hebben .. af en toe saai zijn mag ook hoor!
maak een stappenplan, je leven hoeft niet meteen van deze situatie naar bruisend te gaan, kan opok stap voor stap.
begin bv met je studie- rond die af.
pak daarna de sitautie met je vriend aan enz..
het klinkt een beetje alsof je overspannen bent ( of aanhet worden ).
Kleine stapjes dus en bedenk ook dat iedereen door zo'n fase heen is gegaan en dat het niet erg is om eenpoosje een niet zo hip en happening leven te hebben .. af en toe saai zijn mag ook hoor!
woensdag 30 juni 2010 om 11:38
Ik heb ook het idee dat ik meer een schop onder mijn kont nodig heb dan zelfmedelijden. Degene met wie ik toen aan het praten was is iemand die juist niet van die schop onder je kont methode was maar van het lief zijn voor jezelf. Vandaar ook dat ik ermee ben gestopt omdat het voor mijn gevoel juist totaal niet hielp.
Dat van die stappen vind ik wel een goed idee misschien moet ik proberen om niet alles tegelijk weer goed te willen hebben maar stapje voor stapje mijn lijstje af te werken. Dat van overspannen ben ik zelf ook een heel klein beetje bang voor helemaal omdat ik ook al lichamelijke klachten begin te krijgen. Ik zou in ieder geval zo graag weer eens goed willen slapen zodat ik overdag wat minder moe ben en daadwerkelijk actie kan ondernemen. Nu ben ik gewoon te moe voor wat dan ook
Dat van die stappen vind ik wel een goed idee misschien moet ik proberen om niet alles tegelijk weer goed te willen hebben maar stapje voor stapje mijn lijstje af te werken. Dat van overspannen ben ik zelf ook een heel klein beetje bang voor helemaal omdat ik ook al lichamelijke klachten begin te krijgen. Ik zou in ieder geval zo graag weer eens goed willen slapen zodat ik overdag wat minder moe ben en daadwerkelijk actie kan ondernemen. Nu ben ik gewoon te moe voor wat dan ook
woensdag 30 juni 2010 om 11:47
Ik lees in je verhaal eigenlijk veel goede dingen, je doet een opleiding die je vrijwel helemaal hebt afgerond, je hebt een baan, vrienden met wie je leuke dingen kunt doen en een vriend. Dit zijn op zichzelf positieve dingen en als ze dat niet zijn moet je er iets aan veranderen!
- Opleiding: nog even doorzetten en het afmaken, dat is de enige manier.
- Werk: je schrijft dat je eenzaam bent in je werk, des te meer reden om je opleiding af te maken zodat je een baan kunt zoeken waar je wel gelukkig van wordt.
- Vrienden: je denkt dat je een blok aan hun been bent... vul niet voor hen in wat ze over jou moeten denken! Vrienden zijn er voor een steuntje in de rug, wat fijn dat ze je dat geven! Je beste vriendin gaat samenwonen, maar dat zegt echt niet dat ze geen tijd meer voor je heeft.
- Vriend: je klinkt me als iemand die het fijn vindt om veel aandacht te krijgen en veel bij iemand te zijn. Hij kan je dat blijkbaar niet geven, dus als je verbetering wil in je leven dan zul je het uit moeten maken! Heel moeilijk, ik weet het uit ervaring, maar nu is er geen ruimte voor iemand die wél echt bij je past.
Kortom, je kunt veel dingen aan je eigen situatie veranderen en bent de enige die dat kan doen! Als je blijft piekeren en balen dan zal er nooit iets veranderen. Probeer stap voor stap dingen te veranderen en dan denk ik dat je je ook veel zelfverzekerder zult gaan voelen.
- Opleiding: nog even doorzetten en het afmaken, dat is de enige manier.
- Werk: je schrijft dat je eenzaam bent in je werk, des te meer reden om je opleiding af te maken zodat je een baan kunt zoeken waar je wel gelukkig van wordt.
- Vrienden: je denkt dat je een blok aan hun been bent... vul niet voor hen in wat ze over jou moeten denken! Vrienden zijn er voor een steuntje in de rug, wat fijn dat ze je dat geven! Je beste vriendin gaat samenwonen, maar dat zegt echt niet dat ze geen tijd meer voor je heeft.
- Vriend: je klinkt me als iemand die het fijn vindt om veel aandacht te krijgen en veel bij iemand te zijn. Hij kan je dat blijkbaar niet geven, dus als je verbetering wil in je leven dan zul je het uit moeten maken! Heel moeilijk, ik weet het uit ervaring, maar nu is er geen ruimte voor iemand die wél echt bij je past.
Kortom, je kunt veel dingen aan je eigen situatie veranderen en bent de enige die dat kan doen! Als je blijft piekeren en balen dan zal er nooit iets veranderen. Probeer stap voor stap dingen te veranderen en dan denk ik dat je je ook veel zelfverzekerder zult gaan voelen.
woensdag 30 juni 2010 om 11:48
quote:veelverdriet schreef op 30 juni 2010 @ 11:38:
Ik heb ook het idee dat ik meer een schop onder mijn kont nodig heb dan zelfmedelijden. Degene met wie ik toen aan het praten was is iemand die juist niet van die schop onder je kont methode was maar van het lief zijn voor jezelf. Vandaar ook dat ik ermee ben gestopt omdat het voor mijn gevoel juist totaal niet hielp.
Maar als je een beetje overspannen bent (wat inderdaad wel zo klinkt) dan helpt de schop-onder-je-kont-methode juist niet. Je slaapt niet omdat je overspannen/overprikkeld bent, je zult eerst wat meer rust in je donder moeten krijgen voor je weer kunt slapen, en pas als je weer kunt slapen, kun je dingen gaan aanpakken, lijkt mij.
Prioriteit 1 voor jou lijkt me accepteren dat je niet elke avond iets 'leuks' kunt doen (en hoe leuk is dat exact als je het zo dwangmatig nodig hebt?) Rust uit, gun je hoofd rust (wandelen helpt mij erg, of fietsen, of zwemmen, met dit weer, buiten zitten en lezen, etc) kijk niet tot laat televisie, zorg dat je kalm en ontspannen bent tegen de tijd dat je naar bed gaat. Piekeren mag niet 's avonds, als je merkt dat je ergens over piekert, schrijf het op om er de volgende dag overdag iets mee te doen. Plan een dagdeel in het weekend om aan je studie te werken, doe dat dan ook echt, en geef jezelf de rest van het weekend vrij. Als je meer tijd nodig hebt voor je studie, plan je ook 1 avond door de week dat je eraan 'mag' werken, andere avonden heb je ook vrij. Het is namelijk vooral slopend om de hele tijd het gevoel te hebben dat je vanalles moet, terwijl je tot niks komt. Dan kun je dus maar beter wat minder ambitieus plannen en die dingen dan ook echt doen, dan rust je de rest van de tijd veel meer uit.
En inderdaad, even langs de huisarts is denk ik ook geen verkeerd idee.
Succes!
Ik heb ook het idee dat ik meer een schop onder mijn kont nodig heb dan zelfmedelijden. Degene met wie ik toen aan het praten was is iemand die juist niet van die schop onder je kont methode was maar van het lief zijn voor jezelf. Vandaar ook dat ik ermee ben gestopt omdat het voor mijn gevoel juist totaal niet hielp.
Maar als je een beetje overspannen bent (wat inderdaad wel zo klinkt) dan helpt de schop-onder-je-kont-methode juist niet. Je slaapt niet omdat je overspannen/overprikkeld bent, je zult eerst wat meer rust in je donder moeten krijgen voor je weer kunt slapen, en pas als je weer kunt slapen, kun je dingen gaan aanpakken, lijkt mij.
Prioriteit 1 voor jou lijkt me accepteren dat je niet elke avond iets 'leuks' kunt doen (en hoe leuk is dat exact als je het zo dwangmatig nodig hebt?) Rust uit, gun je hoofd rust (wandelen helpt mij erg, of fietsen, of zwemmen, met dit weer, buiten zitten en lezen, etc) kijk niet tot laat televisie, zorg dat je kalm en ontspannen bent tegen de tijd dat je naar bed gaat. Piekeren mag niet 's avonds, als je merkt dat je ergens over piekert, schrijf het op om er de volgende dag overdag iets mee te doen. Plan een dagdeel in het weekend om aan je studie te werken, doe dat dan ook echt, en geef jezelf de rest van het weekend vrij. Als je meer tijd nodig hebt voor je studie, plan je ook 1 avond door de week dat je eraan 'mag' werken, andere avonden heb je ook vrij. Het is namelijk vooral slopend om de hele tijd het gevoel te hebben dat je vanalles moet, terwijl je tot niks komt. Dan kun je dus maar beter wat minder ambitieus plannen en die dingen dan ook echt doen, dan rust je de rest van de tijd veel meer uit.
En inderdaad, even langs de huisarts is denk ik ook geen verkeerd idee.
Succes!
woensdag 30 juni 2010 om 11:50
Als je te moe bent voor wat dan ook; ga slapen! Bij voorkeur gewoon snachts, dus op tijd naar bed, zodat je (na even wennen) smorgens fris en fruitig uit bed komt. Wat daarbij helpt is; gezond eten, geen (of matig) alcohol en misschien nog eens per week sporten (of vaker, als het mogelijk is).
Het werkt echt, als je er eenmaal aan gewend bent. En daardoor heb je overdag ook meer energie!
Succes
Enneuh; mocht je m nodig hebben, hier komt ie:
Het werkt echt, als je er eenmaal aan gewend bent. En daardoor heb je overdag ook meer energie!
Succes
Enneuh; mocht je m nodig hebben, hier komt ie:
woensdag 30 juni 2010 om 12:06
Allereerst, vrolijk zijn heeft niet per se te maken met wat je hebt. Het is een gemoedstoestand. De pessimisten onder ons (ik ook) vallen niet per se onder het vrolijke type (aldoch men wel vrolijk kan zijn natuurlijk..)
Wat ik hoor is dat je teveel in je hoofd zit, en daar moet je uit. Dat doe je idd door veel buiten te zijn (strand, bos), te sporten en gezond te eten. Opstaan voor 9 uur s'ochtends, gaan slapen voor 11 uur s'avonds. Niet te kort en niet te lang slapen. Vooral s'ochtends even naar buiten gaan.
De 'problemen' zijn er morgen ook nog wel, dus daar hoef je niet continue aan te denken. Probeer eens te studeren in een bibliotheek, voor mij werkte dat altijd erg rustgevend.
Wat ik hoor is dat je teveel in je hoofd zit, en daar moet je uit. Dat doe je idd door veel buiten te zijn (strand, bos), te sporten en gezond te eten. Opstaan voor 9 uur s'ochtends, gaan slapen voor 11 uur s'avonds. Niet te kort en niet te lang slapen. Vooral s'ochtends even naar buiten gaan.
De 'problemen' zijn er morgen ook nog wel, dus daar hoef je niet continue aan te denken. Probeer eens te studeren in een bibliotheek, voor mij werkte dat altijd erg rustgevend.
woensdag 30 juni 2010 om 12:17
Ik zou zo graag willen dat ik het piekeren kon stoppen, dat ik s avonds om 11 uur kan slapen en kan denken morgen is er weer een dag. Wat betreft mijn opleiding, ik moet nog een interview doen voor mijn onderzoek, is echt maar weinig werk maar lukt gewoon niet. Ik maak wel afspraken om de laatste dingen af te ronden om mezelf zo te dwingen om daadwerkelijk iets te doen maar nu is het twaalf uur had ik vandaag een studie dag maar lig ik op de bank omdat ik zo moe ben vanwege de hele nacht wakker zijn.
Ik ben ook blij met sommige mensen om mij heen maar wil ook niet dat ze medelijden met mij hebben. Dat ze zien dat het blijkbaar zo slecht met mij gaat dat ik nu op de bank lig terwijl iedereen gewoon lekker ah werk is etc. En vanavond poets ik mezelf weer op en zet een masker op en ben ik weer zogenaamd vrolijk voor de mensen om mij heen. Ik denk zo vaak morgen ja morgen gaat het beter dan pak ik het anders aan maar ja als je dat iedere dag blijft zeggen...
Volgens mij balanceer ik een beetje op het randje maar ben zo bang om net over dat randje heen te vallen. ik kan echt wel vaak denken van mens zeur niet zo wees eens positief, je hebt een bijna afgeronde tweede studie, baan, huis, paar leuke vrienden die veel om je geven, familie maar toch kom ik weer terecht in zelfmedelijden en vind ik mezelf een vreselijk stom mens en denk ik wel eens het zo voor een ieder beter zijn als ik ga emigreren naar timboektoe
Ik ben ook blij met sommige mensen om mij heen maar wil ook niet dat ze medelijden met mij hebben. Dat ze zien dat het blijkbaar zo slecht met mij gaat dat ik nu op de bank lig terwijl iedereen gewoon lekker ah werk is etc. En vanavond poets ik mezelf weer op en zet een masker op en ben ik weer zogenaamd vrolijk voor de mensen om mij heen. Ik denk zo vaak morgen ja morgen gaat het beter dan pak ik het anders aan maar ja als je dat iedere dag blijft zeggen...
Volgens mij balanceer ik een beetje op het randje maar ben zo bang om net over dat randje heen te vallen. ik kan echt wel vaak denken van mens zeur niet zo wees eens positief, je hebt een bijna afgeronde tweede studie, baan, huis, paar leuke vrienden die veel om je geven, familie maar toch kom ik weer terecht in zelfmedelijden en vind ik mezelf een vreselijk stom mens en denk ik wel eens het zo voor een ieder beter zijn als ik ga emigreren naar timboektoe
woensdag 30 juni 2010 om 12:25
quote:Moosey schreef op 30 juni 2010 @ 11:48:
[...]
. Het is namelijk vooral slopend om de hele tijd het gevoel te hebben dat je vanalles moet, terwijl je tot niks komt.
Succes!dat moeten dat is volgens mij een symptoom van afstuderen.. dat gevoel herken ik vanuit mijn afstuderen... dat hoort erbij zeg maar Meestal zit de moeilijkheid in afstuderen ook in dit gevoel, niet eens zozeer in de moeilijkheidsgraad van afstuderen .
[...]
. Het is namelijk vooral slopend om de hele tijd het gevoel te hebben dat je vanalles moet, terwijl je tot niks komt.
Succes!dat moeten dat is volgens mij een symptoom van afstuderen.. dat gevoel herken ik vanuit mijn afstuderen... dat hoort erbij zeg maar Meestal zit de moeilijkheid in afstuderen ook in dit gevoel, niet eens zozeer in de moeilijkheidsgraad van afstuderen .
woensdag 30 juni 2010 om 12:26
Eis je niet veel te veel van jezelf? Misschien kun je wat meer voldoening halen uit wat je wél allemaal doet als je de lat wat lager legt?
Een praktische tip: maak aan het begin van de dag (of zelfs de avond ervoor) een realistische planning voor de dag. Taken waar je niet overheen ziet, zoals dat interview, hak je in stukjes. Dus eerst bv. de voorbereiding, dan de afspraak maken, dan het eigenlijke interview, dan de afwerking. Zo wordt het makkelijker te verhapstukken en is zo'n taak geen berg meer waar je niet overheen ziet.
Wat je chronische slaapprobleem betreft, zou ik langs de huisarts gaan. Als je standaard midden in de nacht wakker wordt, zou je ook een uurtje kunnen werken/studeren en daarna even iets ontspannends doen. Je bent toch wakker en zo heb je in elk geval iets nuttigs gedaan. Misschien geeft je dat ook net een beetje rust om daarna weer in slaap te vallen. Maar zoals gezegd, je moet wel een structurele oplossing vinden voor je slapeloosheid.
Sterkte.
Een praktische tip: maak aan het begin van de dag (of zelfs de avond ervoor) een realistische planning voor de dag. Taken waar je niet overheen ziet, zoals dat interview, hak je in stukjes. Dus eerst bv. de voorbereiding, dan de afspraak maken, dan het eigenlijke interview, dan de afwerking. Zo wordt het makkelijker te verhapstukken en is zo'n taak geen berg meer waar je niet overheen ziet.
Wat je chronische slaapprobleem betreft, zou ik langs de huisarts gaan. Als je standaard midden in de nacht wakker wordt, zou je ook een uurtje kunnen werken/studeren en daarna even iets ontspannends doen. Je bent toch wakker en zo heb je in elk geval iets nuttigs gedaan. Misschien geeft je dat ook net een beetje rust om daarna weer in slaap te vallen. Maar zoals gezegd, je moet wel een structurele oplossing vinden voor je slapeloosheid.
Sterkte.
Ga in therapie!
woensdag 30 juni 2010 om 12:27
quote:veelverdriet schreef op 30 juni 2010 @ 12:17:
Ik zou zo graag willen dat ik het piekeren kon stoppen, dat ik s avonds om 11 uur kan slapen en kan denken morgen is er weer een dag. Wat betreft mijn opleiding, ik moet nog een interview doen voor mijn onderzoek, is echt maar weinig werk maar lukt gewoon niet. Ik maak wel afspraken om de laatste dingen af te ronden om mezelf zo te dwingen om daadwerkelijk iets te doen maar nu is het twaalf uur had ik vandaag een studie dag maar lig ik op de bank omdat ik zo moe ben vanwege de hele nacht wakker zijn.
Ik ben ook blij met sommige mensen om mij heen maar wil ook niet dat ze medelijden met mij hebben. Dat ze zien dat het blijkbaar zo slecht met mij gaat dat ik nu op de bank lig terwijl iedereen gewoon lekker ah werk is etc. En vanavond poets ik mezelf weer op en zet een masker op en ben ik weer zogenaamd vrolijk voor de mensen om mij heen. Ik denk zo vaak morgen ja morgen gaat het beter dan pak ik het anders aan maar ja als je dat iedere dag blijft zeggen...
Volgens mij balanceer ik een beetje op het randje maar ben zo bang om net over dat randje heen te vallen. ik kan echt wel vaak denken van mens zeur niet zo wees eens positief, je hebt een bijna afgeronde tweede studie, baan, huis, paar leuke vrienden die veel om je geven, familie maar toch kom ik weer terecht in zelfmedelijden en vind ik mezelf een vreselijk stom mens en denk ik wel eens het zo voor een ieder beter zijn als ik ga emigreren naar timboektoezeg eens wat vaker nee, en voor wie moet je 's avonds vrolijk zijn? als je afspraken hebt staan met vrienden zeg die dangewoon af, zeg dat je moe bent en druk met studie en even tijd voor jezelf nodig hebt.
Ik zou zo graag willen dat ik het piekeren kon stoppen, dat ik s avonds om 11 uur kan slapen en kan denken morgen is er weer een dag. Wat betreft mijn opleiding, ik moet nog een interview doen voor mijn onderzoek, is echt maar weinig werk maar lukt gewoon niet. Ik maak wel afspraken om de laatste dingen af te ronden om mezelf zo te dwingen om daadwerkelijk iets te doen maar nu is het twaalf uur had ik vandaag een studie dag maar lig ik op de bank omdat ik zo moe ben vanwege de hele nacht wakker zijn.
Ik ben ook blij met sommige mensen om mij heen maar wil ook niet dat ze medelijden met mij hebben. Dat ze zien dat het blijkbaar zo slecht met mij gaat dat ik nu op de bank lig terwijl iedereen gewoon lekker ah werk is etc. En vanavond poets ik mezelf weer op en zet een masker op en ben ik weer zogenaamd vrolijk voor de mensen om mij heen. Ik denk zo vaak morgen ja morgen gaat het beter dan pak ik het anders aan maar ja als je dat iedere dag blijft zeggen...
Volgens mij balanceer ik een beetje op het randje maar ben zo bang om net over dat randje heen te vallen. ik kan echt wel vaak denken van mens zeur niet zo wees eens positief, je hebt een bijna afgeronde tweede studie, baan, huis, paar leuke vrienden die veel om je geven, familie maar toch kom ik weer terecht in zelfmedelijden en vind ik mezelf een vreselijk stom mens en denk ik wel eens het zo voor een ieder beter zijn als ik ga emigreren naar timboektoezeg eens wat vaker nee, en voor wie moet je 's avonds vrolijk zijn? als je afspraken hebt staan met vrienden zeg die dangewoon af, zeg dat je moe bent en druk met studie en even tijd voor jezelf nodig hebt.
woensdag 30 juni 2010 om 12:39
Ik heb een hele tijd in een uitzichtloze (zo leek het maar was het ook een tijdje) situatie gezeten en toen had ik hier ook heel erg last van. Ik denk dat je voor jezelf moet proberen te bepalen wat jou het beste helpt. Bij mij hielp die schop onder mijn kont dus wel, maar dat hoeft bij jou niet zo te zijn.
Los van alle goede tips die al gegeven zijn helpt het soms ook om een soort dagboek bij te houden, gewoon je gedachten opschrijven, wat je hebt gedaan, wat je fijn en minder fijn vond, waar je blij mee bent. Heeft mij iig erg geholpen.
Het slapen is bij mij ook zo'n probleem, pas er wel mee op en zoek een oplossing daarvoor, bijvoorbeeld eerst door inderdaad meer rustmomenten voor het slapengaan enzo of via de huisarts. Bij mij hielp een homeopatisch medicijn goed maar hoor ook goede verhalen over melatonine.
Is er iets te veranderen aan je werksituatie? Denk je dat je straks snel werk zult vinden in je gekozen beroep? Misschien kun je je alvast hier wat op oriënteren? Dan lijkt het ook niet meer zo ver weg, wordt het wat echter.
Weet je vriend hoe je je voelt? En je vriendinnen/vrienden? Of ben je meer iemand die een ander ermee niet wil lastig vallen? Want dat lees ik een beetje in je verhaal en mensen vinden dat echt niet vervelend, doen ze graag voor je, want ze geven om je.
Hele dikke knuffel en veel sterkte,
Eef
Los van alle goede tips die al gegeven zijn helpt het soms ook om een soort dagboek bij te houden, gewoon je gedachten opschrijven, wat je hebt gedaan, wat je fijn en minder fijn vond, waar je blij mee bent. Heeft mij iig erg geholpen.
Het slapen is bij mij ook zo'n probleem, pas er wel mee op en zoek een oplossing daarvoor, bijvoorbeeld eerst door inderdaad meer rustmomenten voor het slapengaan enzo of via de huisarts. Bij mij hielp een homeopatisch medicijn goed maar hoor ook goede verhalen over melatonine.
Is er iets te veranderen aan je werksituatie? Denk je dat je straks snel werk zult vinden in je gekozen beroep? Misschien kun je je alvast hier wat op oriënteren? Dan lijkt het ook niet meer zo ver weg, wordt het wat echter.
Weet je vriend hoe je je voelt? En je vriendinnen/vrienden? Of ben je meer iemand die een ander ermee niet wil lastig vallen? Want dat lees ik een beetje in je verhaal en mensen vinden dat echt niet vervelend, doen ze graag voor je, want ze geven om je.
Hele dikke knuffel en veel sterkte,
Eef
woensdag 30 juni 2010 om 13:23
Hoi Veelverdriet (vind ik zó triest om te zien),
Vervelend dat het zo uitzichtloos is voor je momenteel. Momenteel ervaar ik mijn leven ook zo, heb ook een topic lopen op deze pijler. Zelf ervaar ik het dat ik er dreig in te blijven zitten en daarom ben ik toch op zoek gegaan naar hulp. Dat ik nu kan gaan brengt me al meer rust. Wellicht kun je op zoek gaan naar een andere psych? Het is, zo heb ik me laten vertellen, héél belangrijk dat je een goede klik hebt met je psycholoog. Ik moet nog uitvinden hoe dit voor me zal zijn.
Tot die tijd kun je ontzettend veel met de tips die de meiden je dusver gegeven hebben! Super van ze, toch?
Dus ik kom zeker naar je toe als ik tips heb tot die tijd een hele dikke voor jou!
Vervelend dat het zo uitzichtloos is voor je momenteel. Momenteel ervaar ik mijn leven ook zo, heb ook een topic lopen op deze pijler. Zelf ervaar ik het dat ik er dreig in te blijven zitten en daarom ben ik toch op zoek gegaan naar hulp. Dat ik nu kan gaan brengt me al meer rust. Wellicht kun je op zoek gaan naar een andere psych? Het is, zo heb ik me laten vertellen, héél belangrijk dat je een goede klik hebt met je psycholoog. Ik moet nog uitvinden hoe dit voor me zal zijn.
Tot die tijd kun je ontzettend veel met de tips die de meiden je dusver gegeven hebben! Super van ze, toch?
Dus ik kom zeker naar je toe als ik tips heb tot die tijd een hele dikke voor jou!
woensdag 30 juni 2010 om 13:25
Bedankt allemaal voor de lieve reacties. Ben in ieder geval van de bank gekomen. Ik heb een tijdje geleden van de huisarts een paar slaappillen gekregen maar zelfs daar sliep ik niet de hele nacht op door, slechts een paar uur. Ik neem soms een homeopathisch middeltje maar werkt ook niet echt heel goed. Ik werk freelance, leuk werk maar mis daardoor wel veel sociale contacten met collega's. Ik heb een vaste klus twee dagen en die dagen werk ik wel samen en dat doet mij goed. Op een gegeven moment moet ik er idd iets aan veranderen maar voor nu is het even goed zo en zijn andere dingen belangrijker. Het werk is in ieder geval leuk.
Het is zeker niet zo dat ik iedere avond weg ben maar wel vaak. Als ik s avonds alleen thuis zit gaat het namelijk sowieso een drama avond worden. Ik praat er met sommige vriendinnen over maar die kunnen natuurlijk ook net zoveel doen en wil niet alleen maar zeuren. merk vooral bij 1 vriendin dat ze het soms best zwaar en moeilijk vindt met mij ondanks dat ze mij heel graag wil helpen maar staat ook zei vaak met haar handen in haar haar.
Een dagboek doe ik soms maar ik hou dat op de ene of andere reden niet vol en ik vind het soms zo treurig om dat terug te lezen dat ik het weer weggooi.
Mijn vriend weet een beetje van mijn toestand met mij maar hij is ook deels een van mijn problemen. Maar wil niet de focus op hem leggen omdat er structureel dingen in mijzelf niet goed zitten.
Het is zeker niet zo dat ik iedere avond weg ben maar wel vaak. Als ik s avonds alleen thuis zit gaat het namelijk sowieso een drama avond worden. Ik praat er met sommige vriendinnen over maar die kunnen natuurlijk ook net zoveel doen en wil niet alleen maar zeuren. merk vooral bij 1 vriendin dat ze het soms best zwaar en moeilijk vindt met mij ondanks dat ze mij heel graag wil helpen maar staat ook zei vaak met haar handen in haar haar.
Een dagboek doe ik soms maar ik hou dat op de ene of andere reden niet vol en ik vind het soms zo treurig om dat terug te lezen dat ik het weer weggooi.
Mijn vriend weet een beetje van mijn toestand met mij maar hij is ook deels een van mijn problemen. Maar wil niet de focus op hem leggen omdat er structureel dingen in mijzelf niet goed zitten.
woensdag 30 juni 2010 om 14:06
quote:veelverdriet schreef op 30 juni 2010 @ 13:25:
Het is zeker niet zo dat ik iedere avond weg ben maar wel vaak. Als ik s avonds alleen thuis zit gaat het namelijk sowieso een drama avond worden. Wat is er zo dramatisch aan een avond alleen thuis zijn voor jou? Lijkt me dat daar een groot deel van het probleem zit, als je afleiding nodig hebt omdat je het niet goed met jezelf kunt vinden, is dat iets wat je op moet lossen. En het lijkt me ook afschuwelijk vermoeiend om eigenlijk niet alleen te willen zijn, voor mij zijn avonden/dagen alleen juist de tijden waarop ik me op kan laden.
Het is zeker niet zo dat ik iedere avond weg ben maar wel vaak. Als ik s avonds alleen thuis zit gaat het namelijk sowieso een drama avond worden. Wat is er zo dramatisch aan een avond alleen thuis zijn voor jou? Lijkt me dat daar een groot deel van het probleem zit, als je afleiding nodig hebt omdat je het niet goed met jezelf kunt vinden, is dat iets wat je op moet lossen. En het lijkt me ook afschuwelijk vermoeiend om eigenlijk niet alleen te willen zijn, voor mij zijn avonden/dagen alleen juist de tijden waarop ik me op kan laden.
woensdag 30 juni 2010 om 14:25
Het is ook vreselijk om niet alleen te kunnen zijn. Dit kan ik normaal gesproken als ik mij goed voel juist wel heel goed. Kan mezelf goed vermaken en genieten van een goed boek, een wandelingetje, lekker tv kijken etc. Maar nu ik mij niet goed voel kan ik dat niet. Lezen lukt niet, tv kijken niet, bij het wandelen ben ik ook alleen maar aan het malen, normaal eten gaat niet etc. Als ik met andere mensen ben heeft mijn hoofd even een beetje rust kan ik eindelijk even ontspannen. Dit lukt niet bij iedereen maar spreek ook voornamelijk met mensen af waar ik me goed bij voel. Het lukt mij dan ook om te eten, alleen niet. Heb dagen dat ik vrijwel niks eet. Als ik me dan weer even goed vol probeer ik zoveel mogelijk te eten om de schade in te halen want niet eten maakt je nog zwakker.
Het enige wat lijkt te helpen is als ik weg ben. Ben de afgelopen drie maanden drie keer een paar dagen naar het buitenland geweest en daar kon ik wel slapen en was ik weinig aan het piekeren in ieder geval een stuk minder dan wanneer ik thuis ben. Maar ja kan niet blijven weggaan want zie ook wel in dat het vluchtgedrag is.
Het enige wat lijkt te helpen is als ik weg ben. Ben de afgelopen drie maanden drie keer een paar dagen naar het buitenland geweest en daar kon ik wel slapen en was ik weinig aan het piekeren in ieder geval een stuk minder dan wanneer ik thuis ben. Maar ja kan niet blijven weggaan want zie ook wel in dat het vluchtgedrag is.
woensdag 30 juni 2010 om 14:29
Dit is echt niet goed hoor, vluchtgedrag inderdaad. Ik zou toch echt hulp gaan zoeken als ik jou was, en er misschien iets minder bevooroordeeld in proberen te gaan. Als een psycholoog/therapeut je niet aanpakt op de manier waarop jij denkt dat het moet, wil dat natuurlijk niet zeggen dat het ook niet gaat helpen. Als je zelf wist hoe het moest, kon je jezelf wel helpen, toch?
Als je zodadelijk je huisarts s ging bellen?
Als je zodadelijk je huisarts s ging bellen?
woensdag 30 juni 2010 om 14:39
Nu ik het hier zo opschrijf merk ik dat het allemaal nog een stuk slechter ga dan ik al dacht. Ik lees het nu en is toch wel een confrontatie. Tranen biggelen over mijn wangen. Voor vandaag maar besloten dat ik moet toestaan een dagje niks te doen.
De huisarts ga ik maar weer eens bellen ja want het ziet ernaar uit dat ik er niet uitkom zo...
De huisarts ga ik maar weer eens bellen ja want het ziet ernaar uit dat ik er niet uitkom zo...
