Psyche
alle pijlers
Hoe kom ik van die boulimia af ...... weeeeh
maandag 17 maart 2008 om 20:25
Hej lieve mensen
Ik ben 20 en kamp al bijna twee jaar met boulimia. Hoe het is ontstaan.. langzamerhand. Ik was ongelukkig en werd beetje dik, nooit echt dik geweest maar aan de dikke kant, ik at echt bizar veel drop en chips en chocolade en het is een wonder dat ik niet moddervet werd...
Toen zei mijn vriendin tegen me, na een zomer waarin ik door sporten toevallig af was gevallen dat ze mijn lichaam nu zo mooi vond en dat ik eerst wel beetje dik was.. Ik heb snel een onderkin...
Ik nam me voor verder af te vallen totdat ik weer zo was als altijd was geweest; erg slank. Ik zag oude foto's van mezelf en keek met weemoed terug.. Maar elke keer als er iets ergs gebeurde trootste ik mezelf met eten,
Nu twee jaar later draait mijn leven constant om eten, hoeveel, waarneer ectera. Ik eet heel gezond, rijst groente enzovoorts maar ik ga vaak los met eten, dan eet ik een half brood ofzo... echt belachelijk en kots ik het weer uit.
Ik vind het zo vreselijk en niet bij me passen. Ik wil het liefst gewoon niet meer zoveel aan eten denken maar ik wil niet in therapie ofzo. Mijn ouders en vriendinnen weten ervan maar denkjen dat het voorbij is. Het was ook even voorbij maar opeens kwam het weer, de vreetbuien, de spijt en het braken.
Herkend iemand dit. Hoe stop ik met die obsessie over eten!?!?!?
Elke keer zeg ik wel dat het de laatste keer is maar dat is het niet...
Ik ben 20 en kamp al bijna twee jaar met boulimia. Hoe het is ontstaan.. langzamerhand. Ik was ongelukkig en werd beetje dik, nooit echt dik geweest maar aan de dikke kant, ik at echt bizar veel drop en chips en chocolade en het is een wonder dat ik niet moddervet werd...
Toen zei mijn vriendin tegen me, na een zomer waarin ik door sporten toevallig af was gevallen dat ze mijn lichaam nu zo mooi vond en dat ik eerst wel beetje dik was.. Ik heb snel een onderkin...
Ik nam me voor verder af te vallen totdat ik weer zo was als altijd was geweest; erg slank. Ik zag oude foto's van mezelf en keek met weemoed terug.. Maar elke keer als er iets ergs gebeurde trootste ik mezelf met eten,
Nu twee jaar later draait mijn leven constant om eten, hoeveel, waarneer ectera. Ik eet heel gezond, rijst groente enzovoorts maar ik ga vaak los met eten, dan eet ik een half brood ofzo... echt belachelijk en kots ik het weer uit.
Ik vind het zo vreselijk en niet bij me passen. Ik wil het liefst gewoon niet meer zoveel aan eten denken maar ik wil niet in therapie ofzo. Mijn ouders en vriendinnen weten ervan maar denkjen dat het voorbij is. Het was ook even voorbij maar opeens kwam het weer, de vreetbuien, de spijt en het braken.
Herkend iemand dit. Hoe stop ik met die obsessie over eten!?!?!?
Elke keer zeg ik wel dat het de laatste keer is maar dat is het niet...
maandag 17 maart 2008 om 21:37
ja ik herken het zeker, maar wil er niet teveel over uitwijden. Ik heb ook een eetstoornis. Na jarenlang zelf aanmodderen kwam ik er eigenlijk allen maar dieper in te zitten.
Op een gegeven moment heb ik zelf de knoop door gehakt en ben ik naar een psycholoog gestapt. En nu bijna een jaar later kan ik al een stuk gezonder met eten om gaan. Het eten an sich speelt nog wel een rol in mijn leven maar geen hoofdrol meer.
Je kunt er alleen overheen komen als je echt zelf wilt. (maar hier een topi openen is natuurlijk een eerste, hele mooie stap)
Ik denk wel dat het heel belangrijk is dat het klikt met je psycholoog. Ik voel me heel erg bij haar op mijn gemak en durf ook eens te vertellen als ik een minder goede week heb gehad.
heel veel sterkte!
Op een gegeven moment heb ik zelf de knoop door gehakt en ben ik naar een psycholoog gestapt. En nu bijna een jaar later kan ik al een stuk gezonder met eten om gaan. Het eten an sich speelt nog wel een rol in mijn leven maar geen hoofdrol meer.
Je kunt er alleen overheen komen als je echt zelf wilt. (maar hier een topi openen is natuurlijk een eerste, hele mooie stap)
Ik denk wel dat het heel belangrijk is dat het klikt met je psycholoog. Ik voel me heel erg bij haar op mijn gemak en durf ook eens te vertellen als ik een minder goede week heb gehad.
heel veel sterkte!
maandag 17 maart 2008 om 22:25
Ook herkenbaar. Heb zelf ook een eetstoornis gehad.
Het is niet iets waar je zomaar even van af bent/komt. Niet echt motiverende woorden, maar het is een lang proces.
Je gedachtes moeten om gebogen worden naar reële, gezonde gedachtes met betrekking tot het eten en je lichaamsbeeld.
Je hebt een vast patroon nodig in je voeding. Gezond eten, 's ochtends ontbijt, tussendoortje, lunch, tussendoortje, avondeten.
Je zult het vast niet geloven, maar met deze vaste eetgewoontes en tijden zul je zelfs afvallen.
Waarschijnlijk probeer je een tijdje niets te eten omdat je af wilt vallen en ineens is daar die trek... Eten werkt troostend en kan ook verslavend werken. In een trance eet je zoveel om het nare gevoel weg te stoppen.
Ik heb veel baat gehad met therapie. Deze heb ik in een speciale instelling voor eetstoornissen gevolgd. Met goed resultaat. Zou je eens met je huisarts hierover kunnen praten? Misschien weet hij/zij een goede therapeut?
Het is niet iets waar je zomaar even van af bent/komt. Niet echt motiverende woorden, maar het is een lang proces.
Je gedachtes moeten om gebogen worden naar reële, gezonde gedachtes met betrekking tot het eten en je lichaamsbeeld.
Je hebt een vast patroon nodig in je voeding. Gezond eten, 's ochtends ontbijt, tussendoortje, lunch, tussendoortje, avondeten.
Je zult het vast niet geloven, maar met deze vaste eetgewoontes en tijden zul je zelfs afvallen.
Waarschijnlijk probeer je een tijdje niets te eten omdat je af wilt vallen en ineens is daar die trek... Eten werkt troostend en kan ook verslavend werken. In een trance eet je zoveel om het nare gevoel weg te stoppen.
Ik heb veel baat gehad met therapie. Deze heb ik in een speciale instelling voor eetstoornissen gevolgd. Met goed resultaat. Zou je eens met je huisarts hierover kunnen praten? Misschien weet hij/zij een goede therapeut?
maandag 17 maart 2008 om 22:28
Ik heb èèn advies en dat is tevens ook het enige juiste!!!!
Ga naar je huisarts en Laat je (en sta daar op!) doorverwijzen naar een gespecialiseerde klinkiek off ggz afdeling voor eetstoornissen.Je hebt dagbehandeling nodig om hier vanaf te komen.
Hoe langer je hier mee rondloopt zonder prof. hulp,hoe dieper je komt te zitten en hoe kleiner de kans dat je er ooit vanaf komt.
Een eetstoornis maakt je leven en lichaam uiteindelijk kapot.
Dit moet je dus zo snel mogelijk serieus aanpakken.
Het is echt de enige manier! en dan is het daarnaast alsnog hopen dat je eruit komt. Maar met veel vechtlust kom je er hopelijk
Ik wens je alle kracht.
Een dikke knuffel voor je van iemand die al 17 jaar een eetstoornis heeft (als ik de tijd terug kon draaien...ik heb 10 jaar zonder hulp gelopen,7 jaar alles geprobeerd,helaas is er nu nog weinig hoop om er ooit vanaf te komen en ben ik inmiddels lichamelijk er slecht aan toe.)
Laat dit alsjeblieft niet uit de hand lopen.
Ga naar je huisarts en Laat je (en sta daar op!) doorverwijzen naar een gespecialiseerde klinkiek off ggz afdeling voor eetstoornissen.Je hebt dagbehandeling nodig om hier vanaf te komen.
Hoe langer je hier mee rondloopt zonder prof. hulp,hoe dieper je komt te zitten en hoe kleiner de kans dat je er ooit vanaf komt.
Een eetstoornis maakt je leven en lichaam uiteindelijk kapot.
Dit moet je dus zo snel mogelijk serieus aanpakken.
Het is echt de enige manier! en dan is het daarnaast alsnog hopen dat je eruit komt. Maar met veel vechtlust kom je er hopelijk
Ik wens je alle kracht.
Een dikke knuffel voor je van iemand die al 17 jaar een eetstoornis heeft (als ik de tijd terug kon draaien...ik heb 10 jaar zonder hulp gelopen,7 jaar alles geprobeerd,helaas is er nu nog weinig hoop om er ooit vanaf te komen en ben ik inmiddels lichamelijk er slecht aan toe.)
Laat dit alsjeblieft niet uit de hand lopen.
maandag 17 maart 2008 om 22:32
maandag 17 maart 2008 om 23:09
Je hoeft niet perse in dagbehandeling,om er vanaf te komen.
Ik heb nooit in dagbehandeling gezeten. Ik heb reguliere therapie psycholoog/dietist gehad voor anorexia en boulimia, en dat heeft gewoon geholpen. Voor zover je ooit helemaal geneest van die kronkel in je hoofd.
Als ik in dagbehandeling had gemoeten dan had dat voor mij een extra drempel geweest, zoals voor zovelen.
En het is niet perse nodig om er vanaf te komen.
Ik heb nooit in dagbehandeling gezeten. Ik heb reguliere therapie psycholoog/dietist gehad voor anorexia en boulimia, en dat heeft gewoon geholpen. Voor zover je ooit helemaal geneest van die kronkel in je hoofd.
Als ik in dagbehandeling had gemoeten dan had dat voor mij een extra drempel geweest, zoals voor zovelen.
En het is niet perse nodig om er vanaf te komen.
maandag 17 maart 2008 om 23:36
Lief blond meiske, allereerst: applaus voor het openen van dit topic. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is over je boulimia te praten en dat je stiekem, diep in je hart misschien er zelfs nog wel niet af wílt.. dat betekent voor je gevoel immers dat je misschien (oh help) wel wat aankomt. Ik zeg voor je gevoel, want als je normaal zou eten zonder overgeven en/of laxeren zou je helemaal niet dikker worden, maar dat kan voor jou heel anders voelen.
Je komt niet in je eentje af van een eetstoornis. Want dat heb je, je hebt een ziekte. Dat is niet iets om je voor te schamen, dat is wel iets om wat aan te doen. Als je huidproblemen hebt ga je naar de dermatoloog, als je hartklachten hebt ga je naar de cardioloog, en als je psychische klachten hebt is het dus helemaal geen schande om naar een psycholoog te gaan. Laat je dus alsjeblieft doorverwijzen. Hij of zij kan je helpen om ook díep in je hart van je eetstoornis af te willen, en kan je helpen om een fatsoenlijk eetpatroon te ontwikkelen. Nu is het nog niet te laat - je loopt hier 'slechts' 2 jaar mee rond en je bent nog jong genoeg. Dus laat je helpen!
Natuurlijk ben je hier van harte welkom om te schrijven, en dat is al een hele grote stap. Maar een nóg grotere (en belangrijkere!!!) stap is toch hulp te zoeken. Want als je dit alleen moet doen, is het hartstikke zwaar.
Je komt niet in je eentje af van een eetstoornis. Want dat heb je, je hebt een ziekte. Dat is niet iets om je voor te schamen, dat is wel iets om wat aan te doen. Als je huidproblemen hebt ga je naar de dermatoloog, als je hartklachten hebt ga je naar de cardioloog, en als je psychische klachten hebt is het dus helemaal geen schande om naar een psycholoog te gaan. Laat je dus alsjeblieft doorverwijzen. Hij of zij kan je helpen om ook díep in je hart van je eetstoornis af te willen, en kan je helpen om een fatsoenlijk eetpatroon te ontwikkelen. Nu is het nog niet te laat - je loopt hier 'slechts' 2 jaar mee rond en je bent nog jong genoeg. Dus laat je helpen!
Natuurlijk ben je hier van harte welkom om te schrijven, en dat is al een hele grote stap. Maar een nóg grotere (en belangrijkere!!!) stap is toch hulp te zoeken. Want als je dit alleen moet doen, is het hartstikke zwaar.
dinsdag 18 maart 2008 om 01:01
lieve lieve meid,
Ik snap je wanhoopskreten.. Dat eten een obsessie wordt.. Ik stond zelf op het punt heel diep in een put te vallen kan ik nu zeggen.Maar toen kreeg ik een klap,mijn nichtje was in het ziekenhuis opgenomen. 33 Kilo 1,60..
Ik ben zo geschrokken van hoe zij er uit zag dat ik mezelf eensoort plan heb opgedrongen.
s ochtend lekkersimpel; fruitontbijt. Gezond, weinig calorieen, een verantwoord onbijt. een stukje fruit, smiddags boterhammetje met mager beleg, dan weer stukje fruit, en savond proberen normaal avond te eten.
Zorg dat je een patroon in je eetritme krijgt, en houd een soort eetdagboek bij. Zorg dat er staat wat je eet en wanneer, en schrijf er ook bij wanneer je wel en wanneer je niet tevreden bent met je dag en wat er anders moet.
En wees niet bang voor hulp! en de beste hulp, krijg je som svan je vrienden..
Heel veel sterktetoegewenst.
Ik snap je wanhoopskreten.. Dat eten een obsessie wordt.. Ik stond zelf op het punt heel diep in een put te vallen kan ik nu zeggen.Maar toen kreeg ik een klap,mijn nichtje was in het ziekenhuis opgenomen. 33 Kilo 1,60..
Ik ben zo geschrokken van hoe zij er uit zag dat ik mezelf eensoort plan heb opgedrongen.
s ochtend lekkersimpel; fruitontbijt. Gezond, weinig calorieen, een verantwoord onbijt. een stukje fruit, smiddags boterhammetje met mager beleg, dan weer stukje fruit, en savond proberen normaal avond te eten.
Zorg dat je een patroon in je eetritme krijgt, en houd een soort eetdagboek bij. Zorg dat er staat wat je eet en wanneer, en schrijf er ook bij wanneer je wel en wanneer je niet tevreden bent met je dag en wat er anders moet.
En wees niet bang voor hulp! en de beste hulp, krijg je som svan je vrienden..
Heel veel sterktetoegewenst.
dinsdag 18 maart 2008 om 10:06
[quote]:
Ik ben zo geschrokken van hoe zij er uit zag dat ik mezelf eensoort plan heb opgedrongen.
s ochtend lekkersimpel; fruitontbijt. Gezond, weinig calorieen, een verantwoord onbijt. een stukje fruit, smiddags boterhammetje met mager beleg, dan weer stukje fruit, en savond proberen normaal avond te eten.
Dit is je eetpatroon om van de anorexia te herstellen neem ik aan? Om van totaal niet eten weer op te bouwen naar normaal eten? Want als je diteetpatroon rantsoen aanraadt aan iemand die geen anorexia maar boulimia heeft dan snap ik je bedoeling niet helemaal denk ik...
Ik ben zo geschrokken van hoe zij er uit zag dat ik mezelf eensoort plan heb opgedrongen.
s ochtend lekkersimpel; fruitontbijt. Gezond, weinig calorieen, een verantwoord onbijt. een stukje fruit, smiddags boterhammetje met mager beleg, dan weer stukje fruit, en savond proberen normaal avond te eten.
Dit is je eetpatroon om van de anorexia te herstellen neem ik aan? Om van totaal niet eten weer op te bouwen naar normaal eten? Want als je dit
dinsdag 18 maart 2008 om 10:09
Iry dank je. Ik heb er mijn weg in gevonden. Zolang ik niet te streng lijn of alle vetten elimineer is er niks aan de hand, als ik te streng op dieet ga, dan sla ik door en steken de oude gedachtes de kop op. Dus nu sinds jaaaaaaaren nu al twee jaar een gezond, mooi en normaal eetpatroon!Met zelfs savonds een koekje, of twee bij de koffie, in plaats van een heel pak, of twee 
het kan dus echt!!
het kan dus echt!!
dinsdag 18 maart 2008 om 16:11
Nee, ik bedoel meer; Breng een structuur aan in hoe je eet.
Op die manier voorkom jehet emo-eten. Je eet minder snel in een keer heel veel, en zal minder snel alles weer uitspugen.
Op deze manier ben je nog steeds bewust met eten bezig, wat 'veilig' voelt. Je eet op deze manier gezond, dus wordt er niet dik van, en je voorkomtdat je opeens vreetbuien krijgt.
dinsdag 18 maart 2008 om 20:27
Wow bedankt voor al julie toffe reacties... ja ik moet er wel wat mee ja...
Maar ik voel wel sterk en ben er niet heel ver in gegaan. Ik denk te veel na over wat ik eet denk ik maar ik eet 's ochtens gewoon veel zonder me schuldig te voelen. 's middags ook en soms in de late middag krijg ik een vreetbui laatste week heb ik dat twee drie keer gehad, zo veel is het normalijk nooit ... maarja dan wil ik het er wel uit hebben en dan nog voornamelijk omdat het ongezond eten was zoals taart, chips enzovoorts. Soms heb ik een vreetbui en dan eet ik zo veel maar gezonde dingen en dan hou ik het ook wel binnen vaak...
Ik heb geen structuur in mijn leven en doe weinig waar ik echt plezier aan beleef. ALs ik thuiskom ben ik zo moe van school enzo dat ik gewoon wil slapen, een dvdtje kijken en lekker eten...veel
Het probleem is dat als ik eet ik wil doorgaan tot ik helemaal vol zit...waarom is dat... Dat had ik nooit, is echt pas van eigenlijk het afgelopen half jaar of paar ,maanden dat ik echt eet tot ik vol zit.
Zo'n naar gevoel en toch doe je het...
maar iig bedankt alvast iedereen die heeft gereageerd.. Ik wil hier echt van af!!! Ik heb het pas twee jaar ofzo eigenlijk minder maar toen begon het te komen langzaam aan... met 1x in de maand... 2 x in de maand... om de twee weken ect...
Ik wil eten gewoon niet meer boeiend vinden eingelijk
Maar ik voel wel sterk en ben er niet heel ver in gegaan. Ik denk te veel na over wat ik eet denk ik maar ik eet 's ochtens gewoon veel zonder me schuldig te voelen. 's middags ook en soms in de late middag krijg ik een vreetbui laatste week heb ik dat twee drie keer gehad, zo veel is het normalijk nooit ... maarja dan wil ik het er wel uit hebben en dan nog voornamelijk omdat het ongezond eten was zoals taart, chips enzovoorts. Soms heb ik een vreetbui en dan eet ik zo veel maar gezonde dingen en dan hou ik het ook wel binnen vaak...
Ik heb geen structuur in mijn leven en doe weinig waar ik echt plezier aan beleef. ALs ik thuiskom ben ik zo moe van school enzo dat ik gewoon wil slapen, een dvdtje kijken en lekker eten...veel
Het probleem is dat als ik eet ik wil doorgaan tot ik helemaal vol zit...waarom is dat... Dat had ik nooit, is echt pas van eigenlijk het afgelopen half jaar of paar ,maanden dat ik echt eet tot ik vol zit.
Zo'n naar gevoel en toch doe je het...
maar iig bedankt alvast iedereen die heeft gereageerd.. Ik wil hier echt van af!!! Ik heb het pas twee jaar ofzo eigenlijk minder maar toen begon het te komen langzaam aan... met 1x in de maand... 2 x in de maand... om de twee weken ect...
Ik wil eten gewoon niet meer boeiend vinden eingelijk
dinsdag 18 maart 2008 om 20:34
Oke, mijn moeder was vandaag jarig en er stonden drie taarten in de koelkast.... dat is gewoon..... dus ik heb echt te veeeel op... dus daar moet ik wel vanaf!!
Maar verder, als ik dit allemaal zo lees vind ik het zo bizar dat ik zoiets heb...
Ik wil wel wat kilo's kwijt maar door kotsen kom je alleen maar aan en ik maak mijn maag er misschien wel gewoon kapot mee ofzo... en mijn tanden..
oh mijn god, lieve mensen ik beloof jullie dit... vanavond is de laatste keer.. ik heb dit vaker gezegd maar ik ga een soort eetschema volgen denk ik... vul vier keer per dag je bord... ofzo
En al kom ik aan, van de zomer ben ik zo actief dat het er wel afgaat!! Maar nu moet ik even meer denken aan mijn hoofd dan lichaam...
dus promise oke!!
Maar verder, als ik dit allemaal zo lees vind ik het zo bizar dat ik zoiets heb...
Ik wil wel wat kilo's kwijt maar door kotsen kom je alleen maar aan en ik maak mijn maag er misschien wel gewoon kapot mee ofzo... en mijn tanden..
oh mijn god, lieve mensen ik beloof jullie dit... vanavond is de laatste keer.. ik heb dit vaker gezegd maar ik ga een soort eetschema volgen denk ik... vul vier keer per dag je bord... ofzo
En al kom ik aan, van de zomer ben ik zo actief dat het er wel afgaat!! Maar nu moet ik even meer denken aan mijn hoofd dan lichaam...
dus promise oke!!
dinsdag 18 maart 2008 om 21:47
Lief blond meiske,
Ik vind ook (net als veel anderen hier) dat je hulp moet vragen. Het lukt je niet alleen! Ook al denk je dat dat wel zo is. Ik ken het namelijk, ik dacht ook elke dag: "Nu is het mooi geweest, ik ga weer "normaal" doen". Ik had relatief kort (drie jaar) een eetstoornis voor ik in behandeling ging, maar ik wist niet meer wat "normaal" was. Zo snel sluipt het erin. Het is mij uiteindelijk gelukt volgens een gezond eetpatroon te eten, ik ben veel gelukkiger dan ik was! En jij verdient het ook gelukkig te worden! Want het leven heeft je zoveel meer te bieden, uiterlijk en gewicht is absoluut niet het belangrijkst daarin. Dat zou het in ieder geval niet moeten zijn. Ik heb nog even een vraag: weet iemand van je eetstoornis? Zo nee, is er iemand in je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen?
Heel veel sterkte!
Ik vind ook (net als veel anderen hier) dat je hulp moet vragen. Het lukt je niet alleen! Ook al denk je dat dat wel zo is. Ik ken het namelijk, ik dacht ook elke dag: "Nu is het mooi geweest, ik ga weer "normaal" doen". Ik had relatief kort (drie jaar) een eetstoornis voor ik in behandeling ging, maar ik wist niet meer wat "normaal" was. Zo snel sluipt het erin. Het is mij uiteindelijk gelukt volgens een gezond eetpatroon te eten, ik ben veel gelukkiger dan ik was! En jij verdient het ook gelukkig te worden! Want het leven heeft je zoveel meer te bieden, uiterlijk en gewicht is absoluut niet het belangrijkst daarin. Dat zou het in ieder geval niet moeten zijn. Ik heb nog even een vraag: weet iemand van je eetstoornis? Zo nee, is er iemand in je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen?
Heel veel sterkte!
woensdag 19 maart 2008 om 02:17
och blond meiske,
Ik wil je niet de wind uit de zeilen halen.
Maar je voornemen het niet meer te doen is ,vrees ik ,niet haalbaar.
Ik praat uit ervaring.
Elke dag,na iedere keer naar de plee te zijn geweest, neem ik het mij voor.Elke dag doe ik het toch weer. Omdat de dwang zo groot is.
Het begint met een emotionele reden, uiteindelijk blijf je achter met een verslaving.
Dat is niet met een goed voornemen te stoppen.
Braken is echt killing voor je lijf.
Het maakt je maag en je slokdarm kapot. Je hele verzadiginggevoel is ontregeld.
Je tanden gaan naar de klote(ik heb inmiddels al 4 kronen).
Het eten wordt een obsessie,het verziekt je sociale leven omdat je eetdrang belangrijker is dan iets gaan doen met je vrienden.
Je eloctrolytenbalans raakt ontregeld waardoor je hartklachten gaat ontwikkelen. Dit kan zelfs leiden tot een acute hartstilstand. Dit is nog maar het topje van de ijsberg.
Leg de lat niet gelijk zo hoog,want dan ga je falen. En je rot voelen brengt je weer tot eetbuien en braken.
Een goed begin is een regelmatig eetpatroon,gezond en voldoende,zodat ook een schommeling in je bloedsuikerspiegel en hongergevoel geen eetbuien uitlokken. Nogmaals,dringend advies om passende hulp te zoeken!
Meid de bent nog jong.Je eetstoornis is nog niet te lang aanwezig.
Er is zeker een goede kans van slagen voor je om er vanaf te komen.
Je haat het,maar zonder is ook eng.Je wil er vanaf,maar je weet niet wat je moet doen zonder.
Op langere termijn wordt je steeds ongelukkiger,wordt je wereldje steeds kleiner en je lichaam steeds zieker. Je stofwisseling wordt kapot gemaakt .Zodat je uiteindelijk bijna niets kan eten omdat je iedere calorie gelijk opslaat als vet.
Dit is echt een zeer eenzame ongelukige toekomst.
Dus alsjeblieft blond meisje,probeer dit niet op eigen houtje.
Trek aan de bel!
Dikke knuffel voor je.
Ik wil je niet de wind uit de zeilen halen.
Maar je voornemen het niet meer te doen is ,vrees ik ,niet haalbaar.
Ik praat uit ervaring.
Elke dag,na iedere keer naar de plee te zijn geweest, neem ik het mij voor.Elke dag doe ik het toch weer. Omdat de dwang zo groot is.
Het begint met een emotionele reden, uiteindelijk blijf je achter met een verslaving.
Dat is niet met een goed voornemen te stoppen.
Braken is echt killing voor je lijf.
Het maakt je maag en je slokdarm kapot. Je hele verzadiginggevoel is ontregeld.
Je tanden gaan naar de klote(ik heb inmiddels al 4 kronen).
Het eten wordt een obsessie,het verziekt je sociale leven omdat je eetdrang belangrijker is dan iets gaan doen met je vrienden.
Je eloctrolytenbalans raakt ontregeld waardoor je hartklachten gaat ontwikkelen. Dit kan zelfs leiden tot een acute hartstilstand. Dit is nog maar het topje van de ijsberg.
Leg de lat niet gelijk zo hoog,want dan ga je falen. En je rot voelen brengt je weer tot eetbuien en braken.
Een goed begin is een regelmatig eetpatroon,gezond en voldoende,zodat ook een schommeling in je bloedsuikerspiegel en hongergevoel geen eetbuien uitlokken. Nogmaals,dringend advies om passende hulp te zoeken!
Meid de bent nog jong.Je eetstoornis is nog niet te lang aanwezig.
Er is zeker een goede kans van slagen voor je om er vanaf te komen.
Je haat het,maar zonder is ook eng.Je wil er vanaf,maar je weet niet wat je moet doen zonder.
Op langere termijn wordt je steeds ongelukkiger,wordt je wereldje steeds kleiner en je lichaam steeds zieker. Je stofwisseling wordt kapot gemaakt .Zodat je uiteindelijk bijna niets kan eten omdat je iedere calorie gelijk opslaat als vet.
Dit is echt een zeer eenzame ongelukige toekomst.
Dus alsjeblieft blond meisje,probeer dit niet op eigen houtje.
Trek aan de bel!
Dikke knuffel voor je.
anoniem_20139 wijzigde dit bericht op 19-03-2008 14:58
Reden: Gisteren erop gegooit, nu even een beetje bijgewerkt
Reden: Gisteren erop gegooit, nu even een beetje bijgewerkt
% gewijzigd
