Psyche
alle pijlers
Hoe kwam jij van je eetstoornis af?
donderdag 11 juni 2020 om 19:56
Om herkenning -waar mogelijk- te voorkomen een nieuw account aangemaakt. Ik schaam me niet, maar een enkeling kent mij in real life en daarvoor is dit onderwerp te persoonlijk.
Ik heb een eetstoornis. Geen anorexia, boulimia, orthorexia of BED, maar een zogenaamde eetstoornis NAO (niet anderszins omschreven). Een combinatie van anorexia, orthorexia en BED, als ik het dan toch moet omschrijven. Eigenlijk maakt het niet uit wat voor eetstoornis het is, feit blijft dat het mijn hele leven over heeft genomen. Eten is zelden geen onderwerp van gesprek in mijn hoofd. Het is beklemmend en beperkend. Ik kan niet ingaan op uitnodigingen om uit eten te gaan, spontaan ergens te gaan picknicken of een dagje naar de dierentuin te gaan. Ik wil niets liever dan hier vanaf komen. Een gezonde verhouding met eten opbouwen. Die continue gedachten aan (wel/niet/wanneer) eten kwijtraken. En ik sta op de wachtlijst voor therapie.
In de tussentijd voel ik me al een paar dagen compleet moedeloos en ontzettend gefrustreerd. Boos op mezelf. Dat ik zo graag rust wil en toch niet in staat ben om die dwingende stem in mijn hoofd te weigeren. Dat ik mezelf zo in de weg zit, zo beperk en zo tekort doe, en het voelt alsof ik er geen enkele controle over heb, terwijl ik wéét dat ik het mezelf aandoe. Dat ik er júist controle over heb, dat ik de enige ben die dit kan veranderen. Maar het lukt me niet. De discipline om te doen wat de eetstoornis me opdraagt is gigantisch. Waarom kan ik die discipline dan niet aanwenden om tegen de eetstoornis in te gaan?
Ik hoop dat ervaringen van anderen die frustratie iets kunnen wegnemen. Ik wil graag weten of er mensen zijn die hun eetstoornis achter zich hebben kunnen laten, een gezonde relatie met eten hebben kunnen opbouwen en hoe ze dit hebben aangepakt. Internet staat vol met informatie over eetstoornissen en beschikbare therapieën, maar ik vind maar bar weinig verhalen uit de praktijk. Dus zoals de titel van mijn topic vraagt: hoe kwam jij van je eetstoornis af?
Ik heb een eetstoornis. Geen anorexia, boulimia, orthorexia of BED, maar een zogenaamde eetstoornis NAO (niet anderszins omschreven). Een combinatie van anorexia, orthorexia en BED, als ik het dan toch moet omschrijven. Eigenlijk maakt het niet uit wat voor eetstoornis het is, feit blijft dat het mijn hele leven over heeft genomen. Eten is zelden geen onderwerp van gesprek in mijn hoofd. Het is beklemmend en beperkend. Ik kan niet ingaan op uitnodigingen om uit eten te gaan, spontaan ergens te gaan picknicken of een dagje naar de dierentuin te gaan. Ik wil niets liever dan hier vanaf komen. Een gezonde verhouding met eten opbouwen. Die continue gedachten aan (wel/niet/wanneer) eten kwijtraken. En ik sta op de wachtlijst voor therapie.
In de tussentijd voel ik me al een paar dagen compleet moedeloos en ontzettend gefrustreerd. Boos op mezelf. Dat ik zo graag rust wil en toch niet in staat ben om die dwingende stem in mijn hoofd te weigeren. Dat ik mezelf zo in de weg zit, zo beperk en zo tekort doe, en het voelt alsof ik er geen enkele controle over heb, terwijl ik wéét dat ik het mezelf aandoe. Dat ik er júist controle over heb, dat ik de enige ben die dit kan veranderen. Maar het lukt me niet. De discipline om te doen wat de eetstoornis me opdraagt is gigantisch. Waarom kan ik die discipline dan niet aanwenden om tegen de eetstoornis in te gaan?
Ik hoop dat ervaringen van anderen die frustratie iets kunnen wegnemen. Ik wil graag weten of er mensen zijn die hun eetstoornis achter zich hebben kunnen laten, een gezonde relatie met eten hebben kunnen opbouwen en hoe ze dit hebben aangepakt. Internet staat vol met informatie over eetstoornissen en beschikbare therapieën, maar ik vind maar bar weinig verhalen uit de praktijk. Dus zoals de titel van mijn topic vraagt: hoe kwam jij van je eetstoornis af?
woensdag 15 juli 2020 om 22:37
Dankjewel voor je uitgebreide reactie, tu1nhek. Vandaag was een lange en vermoeiende dag, zowel praktisch (werk) als psychisch, ik merk dat ik het lastig vind om op alles wat je zegt te reageren. Maar weet dat ik je dankbaar ben voor je bijdrage en je tips en dat ik alles ter harte neem.
Overigens ben ik net gestart met een eetstoornisbehandeling bij een psycholoog, en hoop ik eind van het jaar te starten met schematherapie (in groepsvorm) voor de onderliggende problematiek. Systeemtherapie, individueel, met alleen maar praten-praten-praten heeft mij inderdaad niet geholpen. Ik hoop dat dit me wat meer rust zal brengen. Ik ben uitgeput en kan dit niet langer. Mijn hoofd stroomt over, ik heb me volledig afgesloten van mijn lichaam, ik ben alleen maar bezig met (wel/niet/wat/wanneer) eten, ik heb 6 van de 7 dagen in de week onophoudelijk trek en ben non stop met mezelf in gevecht en de kracht en energie die het kost om mezelf zo onder controle te houden is werkelijk waar uitputtend. Ik houd niet van klagen, en al helemaal niet anoniem op een forum, maar het voelt wel prettig om het van me af te kunnen schrijven. Morgen weer een nieuwe dag.
Overigens ben ik net gestart met een eetstoornisbehandeling bij een psycholoog, en hoop ik eind van het jaar te starten met schematherapie (in groepsvorm) voor de onderliggende problematiek. Systeemtherapie, individueel, met alleen maar praten-praten-praten heeft mij inderdaad niet geholpen. Ik hoop dat dit me wat meer rust zal brengen. Ik ben uitgeput en kan dit niet langer. Mijn hoofd stroomt over, ik heb me volledig afgesloten van mijn lichaam, ik ben alleen maar bezig met (wel/niet/wat/wanneer) eten, ik heb 6 van de 7 dagen in de week onophoudelijk trek en ben non stop met mezelf in gevecht en de kracht en energie die het kost om mezelf zo onder controle te houden is werkelijk waar uitputtend. Ik houd niet van klagen, en al helemaal niet anoniem op een forum, maar het voelt wel prettig om het van me af te kunnen schrijven. Morgen weer een nieuwe dag.
