Psyche
alle pijlers
Hoe leer je op jezelf te vertrouwen, jezelf lief te hebben/v
zondag 8 november 2009 om 14:44
Hallo,
Ik lees al een tijdje mee, maar ben nog niet zolang lid.
Misschien is er wel een topic over, maar kan het niet vinden, dus daarom mijn topic. Mocht dit er zijn, dan zou ik het fijn vinden om de link naar het topic te ontvangen, zodat ik daar kan meelezen en posten.
Hoe leer je op jezelf te vertrouwen, jezelf lief te hebben/van jezelf houden???
Ik lees dit vaak terug bij in diverse topics.
Ik heb een manisch-depressieve moeder met een neurotische ondertoon, zolang ik haar ken. Heel mijn kinderjaren/jeugd heeft het gezinssysteem hierom gedraaid. Met als gevolg dat ik nooit de veiligheid en geborgenheid heb mogen ervaren. Het kleine meisje in me heeft nooit mogen bestaan. Met als gevolg dat ik mezelf altijd heb weggecijferd, mn grenzen niet kon en mocht aangeven. Ik laat daardoor niet veel mensen echt toe in mn leven omdat ik niet snel mensen vertrouw.
Sinds een jaar ben ik in therapie, wat me erg goed doet! Heb veel dingen duidelijk gekregen, maar waar het op neer komt is dat ik niet weet hoe ik van mezelf moet houden, mezelf lief te hebben, mezelf de moeite waard vind.
Tijdens mn laatste therapie-sessie, heb ik gevoeld hoe het is, om in mn kracht te staan, dat voelde enorm goed. Maar door de dagelijkse beslommering is ben ik dat gevoel weer kwijt. Terwijl ik dat graag wil vasthouden.
Ben me er ook wel van bewust dat het een lang proces is, maar zou mezelf zo graag als een volledig heel persoon willen voelen en zien.
Hebben jullie tips, ideeën?
Alvast bedankt!
Ik lees al een tijdje mee, maar ben nog niet zolang lid.
Misschien is er wel een topic over, maar kan het niet vinden, dus daarom mijn topic. Mocht dit er zijn, dan zou ik het fijn vinden om de link naar het topic te ontvangen, zodat ik daar kan meelezen en posten.
Hoe leer je op jezelf te vertrouwen, jezelf lief te hebben/van jezelf houden???
Ik lees dit vaak terug bij in diverse topics.
Ik heb een manisch-depressieve moeder met een neurotische ondertoon, zolang ik haar ken. Heel mijn kinderjaren/jeugd heeft het gezinssysteem hierom gedraaid. Met als gevolg dat ik nooit de veiligheid en geborgenheid heb mogen ervaren. Het kleine meisje in me heeft nooit mogen bestaan. Met als gevolg dat ik mezelf altijd heb weggecijferd, mn grenzen niet kon en mocht aangeven. Ik laat daardoor niet veel mensen echt toe in mn leven omdat ik niet snel mensen vertrouw.
Sinds een jaar ben ik in therapie, wat me erg goed doet! Heb veel dingen duidelijk gekregen, maar waar het op neer komt is dat ik niet weet hoe ik van mezelf moet houden, mezelf lief te hebben, mezelf de moeite waard vind.
Tijdens mn laatste therapie-sessie, heb ik gevoeld hoe het is, om in mn kracht te staan, dat voelde enorm goed. Maar door de dagelijkse beslommering is ben ik dat gevoel weer kwijt. Terwijl ik dat graag wil vasthouden.
Ben me er ook wel van bewust dat het een lang proces is, maar zou mezelf zo graag als een volledig heel persoon willen voelen en zien.
Hebben jullie tips, ideeën?
Alvast bedankt!
woensdag 11 november 2009 om 20:58
Ik denk dat het goed is om te realiseren dat iedereen, tot de hoogste directeur, wel eens dingen moet doen waar ze meer zelfvertrouwen in zouden willen hebben. Maar veel mensen kunnen het heel goed verbergen.
Soms doe je iets en maak je een 'fout'. Ik heb ooit ergens een zin gelezen, waar ik aan denk als ik onzeker ben over iets:
Ik heb een fout gemaakt en dat is vervelend, maar geen ramp.
Ik vind de opmerking van Wuiles over gecalculeerde risico's erg treffend verwoord. Kijk voor jezelf wat je belangrijke momenten vind om je zeker te voelen, ga het in kleine stappen doen. Soms gaat het fout (en dat is dus geen ramp, maar vervelend) en vaak gaat het goed en met de goede ervaringen bouw je je vertrouwen in jezelf op.
Soms doe je iets en maak je een 'fout'. Ik heb ooit ergens een zin gelezen, waar ik aan denk als ik onzeker ben over iets:
Ik heb een fout gemaakt en dat is vervelend, maar geen ramp.
Ik vind de opmerking van Wuiles over gecalculeerde risico's erg treffend verwoord. Kijk voor jezelf wat je belangrijke momenten vind om je zeker te voelen, ga het in kleine stappen doen. Soms gaat het fout (en dat is dus geen ramp, maar vervelend) en vaak gaat het goed en met de goede ervaringen bouw je je vertrouwen in jezelf op.
donderdag 12 november 2009 om 10:25
donderdag 12 november 2009 om 14:56
donderdag 12 november 2009 om 23:12
Mijn relatie is meer dan een maand uit, en dat verdriet is natuurlijk wel iets wat normaal is.
En daar krijg ik heel veel steun bij.
Die leegte die ik verder voel. Ik had vaak het idee dat die knop om moet, maar zoals op dit topic gaat dat stap voor stap , en je verantwoordelijkheden nemen. Is voor mij wel een eye opener.
Je bedoelt zeker: afleiding zoeken maar er niet in doorschieten ?
Als ik verdrietig ben qua leegte dan weet ik ook niet of het nut heeft om te denken aan mijn verleden, omdat dat nou eenmaal zo is.
Misschien er wel bij stilstaan en dan weer verder gaan.
En daar krijg ik heel veel steun bij.
Die leegte die ik verder voel. Ik had vaak het idee dat die knop om moet, maar zoals op dit topic gaat dat stap voor stap , en je verantwoordelijkheden nemen. Is voor mij wel een eye opener.
Je bedoelt zeker: afleiding zoeken maar er niet in doorschieten ?
Als ik verdrietig ben qua leegte dan weet ik ook niet of het nut heeft om te denken aan mijn verleden, omdat dat nou eenmaal zo is.
Misschien er wel bij stilstaan en dan weer verder gaan.
vrijdag 13 november 2009 om 12:28
kk dat vind ik dus tricky om zulk advies te gaan geven, stel je hebt de neiging om je verdriet te voeden, negatiever gezegd 'zwelgen', dan is het zaak jezelf bij t nekvel te pakken en je gedachten te verzetten. Anderzijds als je geneigd bent om je in afleidingen te storten, veel uitgaan, geld uitgeven, ik noem maar n zijstraat, dan is dat dus slecht advies om daar vooral mee door te gaan.
Beetje gulden middenweg dus
Beetje gulden middenweg dus
vrijdag 13 november 2009 om 12:53
Tijgermeisje,
snap ik dat je het lastig vindt om te zeggen wat ik moet doen. Maar ik begrijp precies wat je bedoelt hoor!!
Ik wil graag wel even huilen maar dan daarna iets constructiefs doen. Dingen die op dit topic zijn genoemd.
En vooral goed voor mezelf zorgen.
Dus eigenlijk help je me heel goed!
snap ik dat je het lastig vindt om te zeggen wat ik moet doen. Maar ik begrijp precies wat je bedoelt hoor!!
Ik wil graag wel even huilen maar dan daarna iets constructiefs doen. Dingen die op dit topic zijn genoemd.
En vooral goed voor mezelf zorgen.
Dus eigenlijk help je me heel goed!
vrijdag 13 november 2009 om 13:43
tof kk, ik heb er geen opleiding voor maar heb jaren geknokt tegen psychische zooi waarvan ik int verleden regelmatig de wanhoop nabij was, gelukkig scheelt simpelweg ouder worden ook al n hoop
In the meantime blijft t balans zoeken en idd goed voor jezelf blijven zorgen/beetje aardig over jezelf blijven denken. En zeker ook accepteren v waar je last van hebt. Het is op dit moment nou eenmaal n deel van je/je leven.
In the meantime blijft t balans zoeken en idd goed voor jezelf blijven zorgen/beetje aardig over jezelf blijven denken. En zeker ook accepteren v waar je last van hebt. Het is op dit moment nou eenmaal n deel van je/je leven.
