Psyche
alle pijlers
Hoe zien mensen met een zeer laag iq de wereld
vrijdag 8 februari 2019 om 22:39
De laatste tijd lees ik veel over hoogbegaafden, maar de andere kant wordt erg onderbelicht. Met een vriendin ga ik soms lunchen bij een cafe voor mensen met een beperking, die daar werkzaam zijn. Naar mijn idee is dat zo rond de iq 60, ze komen over als kinderen in een volwassen lichaam. Maar wel nog alert en sociaal.
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
Maar wat zit daar onder? Hoe ervaren die mensen de wereld?
zondag 10 februari 2019 om 13:04
Ik woon nog thuis en kom al sinds 18 niet meer alleen op straat ben nu 29, toen ook uitsluitend omdat ik naar school moest. Vanaf 12 tot 18 reed ik mee met openbaar vervoer alleen, was er bv. controle toonde ik abonnement en pas. Na school ik ben op de dag dat ik 18 werd gestopt, 2 beschutte werkplaatsen geweest maar daar gaven ze papieren voor uitkering. Nochtans zou dit minder stress geven dan school want daar moet je niet zo veel spreken. Vandaar dat ik ook mocht stoppen met school van mijn ouders. Recent er achter gekomen dat beschutte werkplaats 7 duizend euro meer kost dan uitkering per jaar. En er dus veel minder beschikbare plaatsen zijn dan er mensen zijn. Toen ben ik ook echt pas een soort gevoel gaan krijgen dat ik echt wel buiten de normale maatschappij val.Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 11:46Het lijkt me heel ingewikkeld om met jouw beperkingen te leven. Dat zal ongetwijfeld een enorme impact op jouw leven hebben. Heb je hierin goed jouw eigen weg kunnen vinden?
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/01/11 ... sid=103059
Omdat mijn vader in die vzw werkte en van thuis uit vertrok kon ik met hem mee kleding bakken leeg maken als vrijwilliger. Deed dit 4 dagen per week om dan op 21 een uitkering te krijgen van 900 euro- intussen gestegen met index. Ben daar op 23 mee gestopt mijn moeder werkt ook niet was is huismoeder. En met het loon van mij vader alleen blijft er van die uitkering ook niet veel over om te sparen zelfs al geef je niet veel uit. Maar uiteindelijk maakt dat niet echt uit geld was niet de enige reden dat ik nog thuis zit. Er zullen wel begeleid wonen huizen zijn of zo, maar dan zit je in een of ander mini appartementje heel de dag waar ik ook alleen binnen zou blijven. Als dit al mogelijk is voor mij want brand het en durf ik geen brandweer bellen. Daar kan begeleiding die eens binnenspringt ook niets aan helpen. Daar mee zit ik best thuis en gelukkig mocht dit ook van mijn ouders.
zondag 10 februari 2019 om 13:04
Wij hebben ook een buurman van ongeveer 50 jaar, ik zie hem meer als buurjongen omdat hij nog reageert als een kind en ook een heel laag iq heeft.
Hij woont nog bij zijn moeder, hij staat altijd voor de deur heen en weer te wiegen en dan is ie er helemaal niet bij met zijn hoofd.
En toch verdenk ik hem ervan dat ie zich af en toe dommer voordoet dan ie kan zijn, af en toe begrijpt bij dingen heel goed en hij kan ineens boos worden als je geen licht op je fiets hebt of de deur niet goed voor hem openhoudt dan heeft ie af en toe scherpe opmerkingen en hij staat soms zogenaamd in zichzelf te praten maar heeft het dan duidelijk over buren die hij stom vindt en dat lijkt dan ook opzettelijk.
En met kerst, kwam ie ineens heel dichtbij wiegen en schommelen en riep ineens gelukkige feestdagen en gaf me een zoen op mijn wang.
Best verradelijk soms..
Hij woont nog bij zijn moeder, hij staat altijd voor de deur heen en weer te wiegen en dan is ie er helemaal niet bij met zijn hoofd.
En toch verdenk ik hem ervan dat ie zich af en toe dommer voordoet dan ie kan zijn, af en toe begrijpt bij dingen heel goed en hij kan ineens boos worden als je geen licht op je fiets hebt of de deur niet goed voor hem openhoudt dan heeft ie af en toe scherpe opmerkingen en hij staat soms zogenaamd in zichzelf te praten maar heeft het dan duidelijk over buren die hij stom vindt en dat lijkt dan ook opzettelijk.
En met kerst, kwam ie ineens heel dichtbij wiegen en schommelen en riep ineens gelukkige feestdagen en gaf me een zoen op mijn wang.
Best verradelijk soms..
zondag 10 februari 2019 om 13:24
Ik snap je verhaal, lief dat je het uitlegt. Ben je wel gelukkig met jouw leven zoals het nu is? Zijn er andere dingen waar je energie en plezier uit haalt, zoals bijv hobbies ofzo?pplakke schreef: ↑10-02-2019 13:04Ik woon nog thuis en kom al sinds 18 niet meer alleen op straat ben nu 29, toen ook uitsluitend omdat ik naar school moest. Vanaf 12 tot 18 reed ik mee met openbaar vervoer alleen, was er bv. controle toonde ik abonnement en pas. Na school ik ben op de dag dat ik 18 werd gestopt, 2 beschutte werkplaatsen geweest maar daar gaven ze papieren voor uitkering. Nochtans zou dit minder stress geven dan school want daar moet je niet zo veel spreken. Vandaar dat ik ook mocht stoppen met school van mijn ouders. Recent er achter gekomen dat beschutte werkplaats 7 duizend euro meer kost dan uitkering per jaar. En er dus veel minder beschikbare plaatsen zijn dan er mensen zijn. Toen ben ik ook echt pas een soort gevoel gaan krijgen dat ik echt wel buiten de normale maatschappij val.
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/01/11 ... sid=103059
Omdat mijn vader in die vzw werkte en van thuis uit vertrok kon ik met hem mee kleding bakken leeg maken als vrijwilliger. Deed dit 4 dagen per week om dan op 21 een uitkering te krijgen van 900 euro- intussen gestegen met index. Ben daar op 23 mee gestopt mijn moeder werkt ook niet was is huismoeder. En met het loon van mij vader alleen blijft er van die uitkering ook niet veel over om te sparen zelfs al geef je niet veel uit. Maar uiteindelijk maakt dat niet echt uit geld was niet de enige reden dat ik nog thuis zit. Er zullen wel begeleid wonen huizen zijn of zo, maar dan zit je in een of ander mini appartementje heel de dag waar ik ook alleen binnen zou blijven. Als dit al mogelijk is voor mij want brand het en durf ik geen brandweer bellen. Daar kan begeleiding die eens binnenspringt ook niets aan helpen. Daar mee zit ik best thuis en gelukkig mocht dit ook van mijn ouders.
Toch vraag ik me af of het, juist nu jouw ouders er nog zijn, niet beter zou zijn om toch in je eigen tempo verder te blijven werken aan meer zelfstandigheid. Want er komt waarschijnlijk een dag dat jouw ouders zullen wegvallen en dat jij alleen verder moet. Het lijkt me echt vreselijk als je op zo’n moment, naast al het verdriet van het afscheid, ook meteen enorm geconfronteerd wordt met allerlei dingen die opeens moeten terwijl je die doodeng vindt (zoals contact met voor jou onbekende hulpverleners, een verhuizing naar een plek die je niet kent, enz.)
nummer*zoveel wijzigde dit bericht op 10-02-2019 13:30
0.11% gewijzigd
zondag 10 februari 2019 om 13:30
Ik denk dat de man zich niet zozeer dommer voordoet dan dat hij is, maar dat jij eerder niet goed begrijpt hoe hij in elkaar steekt. En dat is ook niet zo gek, want het is ook ingewikkeld hoe dat allemaal werkt in onze hersenen.
zondag 10 februari 2019 om 13:54
Dat moet dan voor haar 12de, want vanaf dan heeft ze gewoon beslissingsrecht.Christiana schreef: ↑10-02-2019 12:41Als duidelijk is dat ze niet voor zich zelf kan zorgen, een kind zal beschouwen als een pop dan zul je als ouder moeten beslissen om haar te laten steriliseren voordat ze 18 jaar is. Om veel ellende te voorkomen.
zondag 10 februari 2019 om 13:56
Nummer*Zoveel schreef: ↑10-02-2019 13:24Ik snap je verhaal, lief dat je het uitlegt. Ben je wel gelukkig met jouw leven zoals het nu is? Zijn er andere dingen waar je energie en plezier uit haalt, zoals bijv hobbies ofzo?
Toch vraag ik me af of het, juist nu jouw ouders er nog zijn, niet beter zou zijn om toch in je eigen tempo verder te blijven werken aan meer zelfstandigheid. Want er komt waarschijnlijk een dag dat jouw ouders zullen wegvallen en dat jij alleen verder moet. Het lijkt me echt vreselijk als je op zo’n moment, naast al het verdriet van het afscheid, ook meteen enorm geconfronteerd wordt met allerlei dingen die opeens moeten terwijl je die doodeng vindt (zoals contact met voor jou onbekende hulpverleners, een verhuizing naar een plek die je niet kent, enz.)
Ik ben het altijd gewoon geweest maar echt uitspringende leuke moment heb ik niet echt, maar ook niet echt diepte punten. Hobbies vroeger deed ik wel graag eens dingen in de tuin. Nu nog maar liefst geen zware kruiwagens meer beetje probleem met knie. Ik kijk vooral veel tv en computer en krant lezen, ook wat kuisen en koken. En eens mee wandelen in het weekend met mijn ouders en ook mee naar de supermarkt.
Op zich is dat iets waar ik veel aan denk dat als mijn ouders er niet meer zijn. Maar het is elders sowieso slechter dan nu, en voelt alsof ik ooit naar een gevangenis moet. En is een vreselijke gedachte maar daar moet ik tegen kunnen. Een gezonde mens kan ook plots iets voor krijgen en bedlegerig worden. Natuurlijk die mensen angst heeft een gewone persoon niet die mist meer zijn gewone gewoontes. Mijn leven zit eigenlijk in de krant en tv en computer en die kunnen mee. Ik zal wel zien wat er gebeurt dan ik kan er toch niet veel aan doen.
zondag 10 februari 2019 om 13:59
Natuurlijk!
Ik ben het aldoor met jou eens. In dit topic blijkt duidelijk dat je met een normaal IQ hele domme dingen kunt zeggen.
anoniem_373911 wijzigde dit bericht op 10-02-2019 14:02
8.21% gewijzigd
zondag 10 februari 2019 om 14:02
zondag 10 februari 2019 om 16:09
Ik bedoel ook niet dat je meteen uit huis moet gaan ofzo, hoor. Maar er zijn wel dingen die je nu alvast zou kunnen gaan doen om jezelf op dat moment voor te bereiden.pplakke schreef: ↑10-02-2019 13:56Ik ben het altijd gewoon geweest maar echt uitspringende leuke moment heb ik niet echt, maar ook niet echt diepte punten. Hobbies vroeger deed ik wel graag eens dingen in de tuin. Nu nog maar liefst geen zware kruiwagens meer beetje probleem met knie. Ik kijk vooral veel tv en computer en krant lezen, ook wat kuisen en koken. En eens mee wandelen in het weekend met mijn ouders en ook mee naar de supermarkt.
Op zich is dat iets waar ik veel aan denk dat als mijn ouders er niet meer zijn. Maar het is elders sowieso slechter dan nu, en voelt alsof ik ooit naar een gevangenis moet. En is een vreselijke gedachte maar daar moet ik tegen kunnen. Een gezonde mens kan ook plots iets voor krijgen en bedlegerig worden. Natuurlijk die mensen angst heeft een gewone persoon niet die mist meer zijn gewone gewoontes. Mijn leven zit eigenlijk in de krant en tv en computer en die kunnen mee. Ik zal wel zien wat er gebeurt dan ik kan er toch niet veel aan doen.
Je zou bijvoorbeeld met behulp van therapie aan de slag kunnen gaan om jouw angst voor mensen aan te pakken. Dat zit best diep, zo te lezen, dus er zal vast wat tijd voor nodig zijn om daar beter mee om te leren gaan (en misschien uiteindelijk zelfs de angst te overwinnen).
En dan bedoel ik niet dat je uiteindelijk een heel druk sociaal leven na zou moeten streven, want lang niet iedereen ziet dat als het ultieme geluk, en dat hoeft ook helemaal niet.
Maar het toch zou wel fijn zijn als je gewoon de brandweer durft te bellen als je huis in brand staat of de dokter als je medische hulp nodig hebt. Of dat je tzt gewoon je boodschappen kunt blijven doen en een fijne wandeling durft te maken. Omdat de stap naar huisarts en therapeut al best een grote stap is, zou je misschien kunnen beginnen met online therapie. Dat lijkt me redelijk laagdrempelig en toegankelijk als eerste stap?
En zo zijn er vast ook andere dingen die je de komende jaren vanuit je eigen veilige omgeving alvast aan kunt gaan pakken, ter voorbereiding op iets wat hopelijk nog een flink aantal jaren weg ligt, maar wat ooit wel gaat komen. Het lijkt me echt makkelijker en beter om daar nu al mee te beginnen, dan straks in het diepe gegooid te worden op een moment dat je al zo kwetsbaar bent (want net je dierbaren verloren).
zondag 10 februari 2019 om 16:10
Mogelijk heb je hier iets aan.
https://www.medischcontact.nl/nieuws/la ... nderen.htm
Marijke (30 jaar) en Dirk (35 jaar)* zijn door de huisarts verwezen naar de afdeling Gynaecologie van het ziekenhuis M. voor een fertiliteits-behandeling. Het paar kent elkaar sinds een jaar en heeft een kinderwens. Marijke werd op 17-jarige leeftijd, op initiatief van haar ouders, gesteriliseerd.
Uit onderzoek blijkt dat Marijke een IQ heeft van 45 en sociaal-emotioneel functioneert als een 2- tot 3-jarige. Zij is niet in staat zelfstandig te wonen en voor zichzelf te zorgen. Daarbij heeft ze een ernstige vorm van epilepsie.
Waarom stuurde de huisarts Marijke en Dirk door voor een fertiliteitsbehandeling? Enig inzicht in de achtergrond en de problematiek van beiden zou vraagtekens hebben moeten oproepen. Heeft de huisarts de problematiek, de verstandelijke beperking en de kwetsbaarheid van beiden wel herkend? Zo ja, had er dan een verwijzing moeten plaatsvinden? Of is nee zeggen te moeilijk?
Criteria ontbreken
De Gezondheidsraad bracht in 2002 een advies uit ten aanzien van ‘Anticonceptie voor mensen met een verstandelijke handicap’.1 Hierin wordt gesteld dat mensen met een IQ boven de 60 hun kinderen zouden moeten kunnen opvoeden. Ouderschap bij een IQ beneden de 60 wordt afgeraden. Ook bij ontoereikende ouderschapscompetenties, of het IQ nu hoger of lager is dan 60, is ontmoediging van ouderschap aangewezen in het belang van kind én ouder.
Voor veel hulpverleners blijkt dit advies nauwelijks uitvoerbaar. Scherpe criteria om ouderschapscompetenties te beoordelen ontbreken. Dat is ook ingewikkeld, omdat die competenties afhangen van een ‘samenspel van factoren’, waarbij niet alleen het IQ bepalend is maar ook factoren als de bereidheid om steun te vragen en adviezen op te volgen. Een goed ondersteunend netwerk is belangrijk, net als de afwezigheid van financiële problemen en de acceptatie van het gezin door de directe omgeving.
zondag 10 februari 2019 om 16:11
Lees je nou eens in.
De gemiddelde lvb’ er is de vuilnisman, de plantsoenendienst, de postbezorger, de kassamedewerkster, degene die de kapsalon bijhoudt en opruimt.
Waarom zouden zij geen beslissingsrecht mogen hebben?
Iedreeen heeft beslissingsrecht, totdat je onder curatele of mentoraat oid wordt gesteld.
zondag 10 februari 2019 om 16:17
Je moet niet iedereen die een laag (benedengemiddeld) iq heeft over één kam scheren inderdaad. En zoals iemand anders ook al uitgebreid aangaf: het iq is vaak nog minder belangrijk/doorslaggevend voor het niveau van functioneren dan sociaal-emotionele ontwikkeling.Némaìn’ schreef: ↑10-02-2019 16:11Lees je nou eens in.
De gemiddelde lvb’ er is de vuilnisman, de plantsoenendienst, de postbezorger, de kassamedewerkster, degene die de kapsalon bijhoudt en opruimt.
Waarom zouden zij geen beslissingsrecht mogen hebben?
Iedreeen heeft beslissingsrecht, totdat je onder curatele of mentoraat oid wordt gesteld.
Er zijn mensen met aandoeningen die nooit beslissingen zullen nemen. Die wonen niet zelfstandig en kunnen niet zonder toezicht. Die hebben beperkt zelfbeschikkingsrecht. Maar dat ligt dan meestal niet alleen aan een laag iq, maar aan een combinatie van factoren en aandoeningen.
Maar waar wil je de grens leggen? Bij een laag iq? Of bij een bepaalde sociaal-emotionele ontwikkeling? Of motorische vaardigheden? Ook als iemand met dat heel lage iq best aardig functioneert of een sterke eigen wil heeft?
zondag 10 februari 2019 om 16:20
zondag 10 februari 2019 om 16:22
Heeft iemand allang verzonnen en begonnen met uitvoeren.SallySpectra* schreef: ↑10-02-2019 16:21En als mensen met een laag iq geen kinderen mogen krijgen, dan misschien mensen met bepaalde psychische aandoeningen ook niet. Of mensen met erfelijke ziektes, of bepaalde politieke voorkeuren...
zondag 10 februari 2019 om 16:23
Ja, het is een precaire situatie. Je wil ook niet te ver doorslaan. Ik vind zelf dat als je emotioneel functioneert als een kind, je ook geen kinderen moet mogen krijgen.
Zelf heb ik ASS en ik heb mezelf al lang genoeg niet geschikt gevonden als moeder, wie weet komen die kinderen er ook nooit zolang ik het gevoel heb niet stabiel te zijn. Maar ik heb een iq van 125, en kan die beslissing doordenken. Zij kunnen dat niet.
Zelf heb ik ASS en ik heb mezelf al lang genoeg niet geschikt gevonden als moeder, wie weet komen die kinderen er ook nooit zolang ik het gevoel heb niet stabiel te zijn. Maar ik heb een iq van 125, en kan die beslissing doordenken. Zij kunnen dat niet.
zondag 10 februari 2019 om 16:27
En hoe zou jij het vinden als jij die beslissing niet zelf zou mogen maken? Omdat wij vinden dat mensen met ASS ongeschikt zijn als ouders? En je dus al op, zeg, 18-jarige leeftijd zou zijn gesteriliseerd, tegen je zin?Dollop schreef: ↑10-02-2019 16:23Ja, het is een precaire situatie. Je wil ook niet te ver doorslaan. Ik vind zelf dat als je emotioneel functioneert als een kind, je ook geen kinderen moet mogen krijgen.
Zelf heb ik ASS en ik heb mezelf al lang genoeg niet geschikt gevonden als moeder, wie weet komen die kinderen er ook nooit zolang ik het gevoel heb niet stabiel te zijn. Maar ik heb een iq van 125, en kan die beslissing doordenken. Zij kunnen dat niet.
Maar nu even concreet. Waar leg je de grens?
En emotionele leeftijd is niet hetzelfde als iq hè? Dat had nu toch onderhand wel begrepen. En hoe ga je dat in de praktijk vormgeven?
Als iemand sociaal functioneert als een 16-jarige mag hij geen kinderen krijgen? Ook niet met een gemiddeld iq?
anoniem_369971 wijzigde dit bericht op 10-02-2019 16:28
5.97% gewijzigd
