Psyche
alle pijlers
Hoeveel tijd voor jezelf heb je nodig?
vrijdag 1 september 2017 om 13:09
Ik ben hersteld van een langdurige burn out en inmiddels weer parttime aan het werk. Ik merk dat ik vergeleken met toen ik nog in mijn twintigerjaren was, ik veel meer tijd alleen doorbreng. Hier haal ik mijn energie uit en kan ik weer opladen voor een nieuwe werkweek. Ook is het veranderd sinds mijn burn out. Wanneer ik druk ben op het werk heb ik nog meer behoefte om me af te zonderen en mijn eigen ding te doen. Toen ik nog studeerde kon ik erg moeilijk alleen zijn en zocht juist vaak gezelschap op. Inmiddels ben ik begin 30 en is mijn behoefte 180 graden gedraaid op dit gebied.
Hoe is dit bij jullie? Ben je meer alleen of heb je juist meer behoefte aan gezelschap? Wat doe jullie als je alleen jezelf als gezelschap hebt?
Hoe is dit bij jullie? Ben je meer alleen of heb je juist meer behoefte aan gezelschap? Wat doe jullie als je alleen jezelf als gezelschap hebt?
vrijdag 1 september 2017 om 15:20
Ik heb altijd veel tijd voor mezelf nodig gehad en dat lijkt met de jaren erger te worden. Doordat ik heel gauw overprikkeld ben en concentratieproblemen heb werk ik halve dagen.
Ik heb geen relatie, woon alleen. Na het werk ziet mijn dag er meestal zo uit: lunchen, honden uitlaten, boodschappen, wat in het huishouden of in de tuin doen (niet elke dag), avondeten, honden uitlaten, TV kijken/Internetten of kleuren, slapen.
Eens in de paar weken spreek ik met een vriendin af en 1 keer per week sporten.
Een paar keer per jaar een dagje weg met mijn moeder en stiefvader, soms met een vriendin. Dat vind leuker met iemand samen. Ik verdwaal ook snel op onbekende plaatsen en dan word ik onrustig. Maar meestal ben ik dus alleen in mijn vrije tijd. Logés heb ik liever niet. Daar heb ik ook de ruimte niet voor aangezien het hier heel klein is. Je kunt je niet even afzonderen van de ander. De enige keer dat ik een logé had was mijn toenmalige scharrel en dat voelde bar ongemakkelijk. Alleen als kind vond ik logés gezellig en kon meer verdragen van anderen, lijkt wel.
Hoewel op vakanties miste ik ook de momenten alleen. Mijn ouders vroegen me als tiener of ik onze reis leuk gevonden had. Mijn antwoord was: "Ja hoor, maar nu heb ik nog niet écht vakantie gehad." Dan bedoelde ik alleen zijn met mijn computerspelletjes.
Ik heb geen relatie, woon alleen. Na het werk ziet mijn dag er meestal zo uit: lunchen, honden uitlaten, boodschappen, wat in het huishouden of in de tuin doen (niet elke dag), avondeten, honden uitlaten, TV kijken/Internetten of kleuren, slapen.
Eens in de paar weken spreek ik met een vriendin af en 1 keer per week sporten.
Een paar keer per jaar een dagje weg met mijn moeder en stiefvader, soms met een vriendin. Dat vind leuker met iemand samen. Ik verdwaal ook snel op onbekende plaatsen en dan word ik onrustig. Maar meestal ben ik dus alleen in mijn vrije tijd. Logés heb ik liever niet. Daar heb ik ook de ruimte niet voor aangezien het hier heel klein is. Je kunt je niet even afzonderen van de ander. De enige keer dat ik een logé had was mijn toenmalige scharrel en dat voelde bar ongemakkelijk. Alleen als kind vond ik logés gezellig en kon meer verdragen van anderen, lijkt wel.
Hoewel op vakanties miste ik ook de momenten alleen. Mijn ouders vroegen me als tiener of ik onze reis leuk gevonden had. Mijn antwoord was: "Ja hoor, maar nu heb ik nog niet écht vakantie gehad." Dan bedoelde ik alleen zijn met mijn computerspelletjes.
hondenmens wijzigde dit bericht op 01-09-2017 15:42
27.92% gewijzigd
vrijdag 1 september 2017 om 15:25
Ik vind het ook heel fijn eens een avond of middag alleen voor mezelf te hebben, maar ik voel mij dan altijd schuldig als ik niets doe dat 'nuttig' is in huis.
Doordat ik FT werk en een gezin heb, probeer ik dan meestal op zulke ogenblikken iets extra's in het huishouden te doen waar ik anders niet aan toekom wegens tijdgebrek (ramen wassen, iets opruimen, kleerkast uitruimen,..) maar eerlijk gezegd zou ik liever op zulke momenten ff energie bijtanken, ff uitrusten of iets anders doen waar ik gewoon zin in heb...
Maar ofwel dwing ik mijn eigen dan om te relaxen, maar voel ik daarna niet goed omdat ik in die tijd iets nuttigs had kunne doen waardoor ik dan boos word op mezelf, OFWEL doen ik die nuttige dingen wel tegen mijn zin, waardoor ik daarna nòg meer moe ben..
PFFF moeilijk
!
Doordat ik FT werk en een gezin heb, probeer ik dan meestal op zulke ogenblikken iets extra's in het huishouden te doen waar ik anders niet aan toekom wegens tijdgebrek (ramen wassen, iets opruimen, kleerkast uitruimen,..) maar eerlijk gezegd zou ik liever op zulke momenten ff energie bijtanken, ff uitrusten of iets anders doen waar ik gewoon zin in heb...
Maar ofwel dwing ik mijn eigen dan om te relaxen, maar voel ik daarna niet goed omdat ik in die tijd iets nuttigs had kunne doen waardoor ik dan boos word op mezelf, OFWEL doen ik die nuttige dingen wel tegen mijn zin, waardoor ik daarna nòg meer moe ben..
PFFF moeilijk
!
vrijdag 1 september 2017 om 16:50
vrijdag 1 september 2017 om 17:50
Wat een herkenbaar topic, fijn! Ik heb het echt nodig om veel alleen te zijn. Ik geniet ook erg van sociale interactie maar kan enkel opladen door alleen te zijn, liefst in stilte. Soms ook door keihard te dansen op luide muziek haha, daarmee boost ik mijn endorfine aanmaak denk ik. Ik lees, mediteer, ga wandelen, hang op de bank, internet of bekijk docu's en films.
Maar na twee, drie dagen eenzaamheid moet ik ook echt mensen zien. Anders draait mijn stemming en kan ik net neerslachtig worden, hebben jullie dat ook?
Maar na twee, drie dagen eenzaamheid moet ik ook echt mensen zien. Anders draait mijn stemming en kan ik net neerslachtig worden, hebben jullie dat ook?
zaterdag 2 september 2017 om 05:56
Ik heb ook veel tijd voor mezelf nodig.
Ik werk fulltime en eigenlijk zou ik liever 4 dagen willen werken maar is wat lastig op werk en ook financieel gezien.
Heb ook lange reistijd per dag dus breekt me soms wel op.
Ik ben graag alleen, dan kijk ik tv, forum wat, whatsappen, en ik kan me echt uren vermaken met vliegtickets zoeken en nieuwe bestemmingen bedenken. Ik ga liefste alleen op reis en heb ook veel vakantie dus dat is wel heel fijn.
Vooral alleen op reis laad ik helemaal op, als ik alleen wil zijn kan dat heel makkelijk, dan boek ik gewoon hotel. Als ik gezelschap wil boek ik hostels.
Ik werk fulltime en eigenlijk zou ik liever 4 dagen willen werken maar is wat lastig op werk en ook financieel gezien.
Heb ook lange reistijd per dag dus breekt me soms wel op.
Ik ben graag alleen, dan kijk ik tv, forum wat, whatsappen, en ik kan me echt uren vermaken met vliegtickets zoeken en nieuwe bestemmingen bedenken. Ik ga liefste alleen op reis en heb ook veel vakantie dus dat is wel heel fijn.
Vooral alleen op reis laad ik helemaal op, als ik alleen wil zijn kan dat heel makkelijk, dan boek ik gewoon hotel. Als ik gezelschap wil boek ik hostels.
zaterdag 2 september 2017 om 06:25
Ik herken me er ook in.Chocolate-cake schreef: ↑01-09-2017 14:08Hier herken ik mezelf volledig in.
Alhoewel ik dit in mijn twintiger jaren nooit had heb ik dat nu halverwege de 30 wel.
Ik ben graag alleen en heb die tijd ook echt nodig voor mezelf.
Ik woon alleen nu een jaar of 3 (daarvoor 10 jaar samengewoond. Dat nooit meer... kunnen doen en laten waar je zin in hebt is zo ontzettend fijn) alleen.
Ik vind het leuk om dingen met anderen te doen en contact te hebben met anderen, maar ik vind alleen zijn erg fijn meestal. (En soms ook even niet)
Ik verveel me ook bijna niet. Wat ik o.a. doe: parttime werken, een thuisstudie, klassiek zingen (moet je ook voor studeren), wandelen, in bad, Netflixen enz.
zaterdag 2 september 2017 om 10:04
Fijn al die herkenning. Ik vind het soms best lastig te accepteren dat ik sinds mijn burn out minder kan hebben meer tijd nodig heb om op te laden. Ik woon nu een paar jaar samen maar mijn vriend en ik laten elkaar erg vrij. We doen vaak wat leuks samen maar ook regelmatig dingen zonder elkaar. Hij gaat net iets vaker op pad dan ik, op die momenten heb ik de tijd voor mezelf en doe ik waar ik zin in heb.
zaterdag 2 september 2017 om 10:56
Ik heb ook echt tijd voor mezelf nodig, meer dan voorheen en zorg er ook voor dat ik daar ruimte voor maak. Nou heb ik ook gene partner of kinderen dus dat scheelt. Ik plan de sociale dingen vooral op zaterdag en de zondag hou ik dan lekker voor mezelf. Uitgebreid douchen, wandelen, lekker lezen of series bingewatchen, of schrijven...
Heb ook eek bij de werkgever ingediend om van 36 naar 32 uur te gaan en dan de vrijdag ook net als vroeger weer vrij te hebben. Maar dat moet allemaal wel passen natuurlijk.
Heb ook eek bij de werkgever ingediend om van 36 naar 32 uur te gaan en dan de vrijdag ook net als vroeger weer vrij te hebben. Maar dat moet allemaal wel passen natuurlijk.
zaterdag 2 september 2017 om 14:06
Ooit gelezen:
Er is een belangrijk onderscheid tussen extraverten (die krijgen energie van sociale gebeurtenissen) en introverten (die raken energie kwijt van sociale gebeurtenissen).
De extraverten laden dus op bij anderen, introverten laden op in hun eentje.
Tijd voor jezelf staat in dit topic gelijk aan tijd in je eentje, maar op stap gaan met een vriendin is voor mij ook tijd voor mezelf.
Voor iedereen ligt die behoefte anders en waar ik al een burn-out kreeg door 'alleen maar' de zorg voor mijn kinderen zal een ander naast een FT baan nog een sociaal leven aankunnen en nog steeds genoeg oplaadtijd hebben.
Het grote probleem in onze maatschappij is dat er veel te weinig ruimte en begrip is voor die verschillen.
Er is een belangrijk onderscheid tussen extraverten (die krijgen energie van sociale gebeurtenissen) en introverten (die raken energie kwijt van sociale gebeurtenissen).
De extraverten laden dus op bij anderen, introverten laden op in hun eentje.
Tijd voor jezelf staat in dit topic gelijk aan tijd in je eentje, maar op stap gaan met een vriendin is voor mij ook tijd voor mezelf.
Voor iedereen ligt die behoefte anders en waar ik al een burn-out kreeg door 'alleen maar' de zorg voor mijn kinderen zal een ander naast een FT baan nog een sociaal leven aankunnen en nog steeds genoeg oplaadtijd hebben.
Het grote probleem in onze maatschappij is dat er veel te weinig ruimte en begrip is voor die verschillen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 5 september 2017 om 22:19
Inderdaad, ik laad op als ik alleen ben en raak uitgeput als ik te weinig alleen ben. Bij mij is het wel zo dat hoe minder ik onder de mensen kom, hoe slechter ik contacten trek en hoe minder behoefte ik heb aan gezelschap. Dus ik blijf het wel trainen, want ik vind het (ook voor mijn gezin) belangrijk om een netwerk te hebben. Als ik geen gezin zou hebben, zou ik nu waarschijnlijk een soort happy hermit zijn. Een kantoortuin (was laatst een topic over) zou ik echt de hel vinden. Ik zit op mijn werk 80% van de tijd alleen op een kamer. Ik ben zo'n gelukkige die doorgaans energie krijgt van haar werk, maar op dagen dat ik veel overleg moet voeren voel ik de energie uit me wegsijpelen. Het grote nadeel voor mij aan het moederschap zijn de vele sociale contacten die je er gratis en voor niet bij krijgt 
Mensen zijn altijd hogelijk verbaasd als ik mezelf introvert noem, kennelijk kom ik niet zo over (assertief, vlotte babbel, kan met iedereen door een deur) maar voor mij heeft introversie te maken met energie opdoen uit alleen zijn en extraversie met energie opdoen uit sociale contacten.
Mensen zijn altijd hogelijk verbaasd als ik mezelf introvert noem, kennelijk kom ik niet zo over (assertief, vlotte babbel, kan met iedereen door een deur) maar voor mij heeft introversie te maken met energie opdoen uit alleen zijn en extraversie met energie opdoen uit sociale contacten.
woensdag 6 september 2017 om 01:28
Ik heb ook veel tijd voor mezelf nodig. Ook een burn out gehad, maar daarvoor had ik het al (in mindere mate). Dit is ook een van de redenen waarom ik 4 dagen werk en geen kinderwens heb.
Als mijn vriend op mijn vrije dag onverwacht thuis is (ziek ofzo) ben ik ook altijd lichtelijk geirriteerd en helemaal van mijn apropos. Heerlijk, zo'n dagje voor mezelf. Ik ga dan naar de yoga, even naar de markt, op bezoek bij iemand of gewoon helemaal niets. Na zo'n dag vind ik de drukte van een kroeg ook wel heel erg fijn, moet ik zeggen
Als mijn vriend op mijn vrije dag onverwacht thuis is (ziek ofzo) ben ik ook altijd lichtelijk geirriteerd en helemaal van mijn apropos. Heerlijk, zo'n dagje voor mezelf. Ik ga dan naar de yoga, even naar de markt, op bezoek bij iemand of gewoon helemaal niets. Na zo'n dag vind ik de drukte van een kroeg ook wel heel erg fijn, moet ik zeggen
woensdag 6 september 2017 om 17:34
Ik had als kind al veel tijd voor mezelf nodig, speelde vaak liever alleen dan met anderen. Lekker op zolder, in mijn hoekje. Mijn ouders vonden me vaak onbeschoft als ik op mijn eigen verjaardag bedankte voor de cadeautjes en vrij snel naar mijn zolderhoekje vertrok (achter een gordijntje). Maar ik had dat wel nodig. Maar ben dan ook heel erg introvert.
Merk wel dat ik geen behoefte aan tijd alleen heb van mijn man of mijn zoontje. Dat is toch soort eigen, en voelt niet alsof ik leeggezogen wordt (waar dat bij ander contact wél het geval is). Sowieso kan ik van zoontje echt geen genoeg krijgen, het liefst zou ik permanent hem tegen me aangeplakt hebben. Ookal word ik soms echt wel effe gestoord als hij een driftbui heeft hoor. Maar ik zou alle tijd voor mezelf inruilen voor meer tijd met zoontje. Vind het altijd super fijn als hij lekker slaapt.. en goede lange dutjes doet. Maar ik mis hem wel
Ik hou in principe niet echt van mensen op bezoek in mijn huis. Daar word ontzettend snel moe van en ben dan na een uur of 2 echt wel uitgeteld. Ook vaak wat chagrijnig dan de rest van de dag, alsi k mijn man moet geloven
Liever ga ik naar mensen toe, dan kan ik zelf weg wanneer ik wil etc. Ik vind het namelijk best ontzettend leuk om met een vriendin wat te gaan eten, maar ik ben erna nét zo uitgebrand.
Mijn nicht is compleet anders: die zou het liefst elke avond bij mensen zijn of mensen over hebben. Het gezin zelf, met twee kindjes is vaak ook niet genoeg, dan vraagt ze toch of haar moeder en diens zus overdag langskomen, of blijven eten etc.
Die krijgt zoveel energie van sociaal contact. Soms zou ik wel wat meer daarvan willen hebben, een klein beetje. Want ik vind het best lastig om te weten dat ik na een verjaardag (zoals die van zoontje afgelopen weekend) zo compleet uitgeteld en huilerig etc kan zijn. En ik merk dat zoontje precies hetzelfde heeft, nu al.
Merk wel dat ik geen behoefte aan tijd alleen heb van mijn man of mijn zoontje. Dat is toch soort eigen, en voelt niet alsof ik leeggezogen wordt (waar dat bij ander contact wél het geval is). Sowieso kan ik van zoontje echt geen genoeg krijgen, het liefst zou ik permanent hem tegen me aangeplakt hebben. Ookal word ik soms echt wel effe gestoord als hij een driftbui heeft hoor. Maar ik zou alle tijd voor mezelf inruilen voor meer tijd met zoontje. Vind het altijd super fijn als hij lekker slaapt.. en goede lange dutjes doet. Maar ik mis hem wel
Ik hou in principe niet echt van mensen op bezoek in mijn huis. Daar word ontzettend snel moe van en ben dan na een uur of 2 echt wel uitgeteld. Ook vaak wat chagrijnig dan de rest van de dag, alsi k mijn man moet geloven
Liever ga ik naar mensen toe, dan kan ik zelf weg wanneer ik wil etc. Ik vind het namelijk best ontzettend leuk om met een vriendin wat te gaan eten, maar ik ben erna nét zo uitgebrand.
Mijn nicht is compleet anders: die zou het liefst elke avond bij mensen zijn of mensen over hebben. Het gezin zelf, met twee kindjes is vaak ook niet genoeg, dan vraagt ze toch of haar moeder en diens zus overdag langskomen, of blijven eten etc.
Die krijgt zoveel energie van sociaal contact. Soms zou ik wel wat meer daarvan willen hebben, een klein beetje. Want ik vind het best lastig om te weten dat ik na een verjaardag (zoals die van zoontje afgelopen weekend) zo compleet uitgeteld en huilerig etc kan zijn. En ik merk dat zoontje precies hetzelfde heeft, nu al.
woensdag 6 september 2017 om 19:43
Dat had ik ook blablamana, ik was als kind ook graag op mezelf, ik kon prima in mn eentje spelen.
Nu vind ik het wel fijn om bij mensen te zijn maar nog steeds graag in mn eentje.
In grote groepen zijn vind ik ook erg vermoeiend, behalve als ik gevraagd wordt om mijn grote liefde en passie te doen. (Zingen
)
Dan voel ik me geweldig en erg zelfverzekerd en heb ik energie voor 10.
Verjaardagen vind ik een ramp, daar word ik moe en onzeker van. (Ik heb daar best wel een hekel aan, vooral kinderverjaardagen)
Nu vind ik het wel fijn om bij mensen te zijn maar nog steeds graag in mn eentje.
In grote groepen zijn vind ik ook erg vermoeiend, behalve als ik gevraagd wordt om mijn grote liefde en passie te doen. (Zingen
)Dan voel ik me geweldig en erg zelfverzekerd en heb ik energie voor 10.
Verjaardagen vind ik een ramp, daar word ik moe en onzeker van. (Ik heb daar best wel een hekel aan, vooral kinderverjaardagen)
woensdag 6 september 2017 om 20:05
Ik heb veel behoefte aan alleen zijn. Ik kan mezelf dan ook niet samenwonend of met kinderen inbeelden. Ik werk wel fulltime maar vind het heerlijk om dan in een leeg huis thuis te komen. Mijn werk vind ik leuk, mijn collega's ook, ik doe een teamsport en ik heb vriendinnen met wie ik het gezellig vind om een middag of avond door te brengen. Maar ik word heel ongelukkig als ik alle doordeweekse avonden iets gepland heb en in het weekend heb ik het liefst zeker 1 volle dag waarop ik alleen ben.
donderdag 7 september 2017 om 10:48
Ik moet erg "balansen" - aan de ene kant heb ik vaker tijd voor mezelf nodig om op te laden. Aan de andere kant, moet ik er af en toe op uit met mensen omdat ik merk dat ik van teveel alleen zijn ook neerslachtig kan worden.
Het goede nieuws is dat ik daar steeds beter mee kan omgaan en dat ik er ook bewustere keuzes in heb leren maken.
Op het werk deel ik 3 halve dagen een kantoor met een collega. Dus wel gezellig op die dagen. Op de andere dagen kan ik me lekker focussen en heb ik meer rust aan de kop.
Ik ben gescheiden en mijn dochter is de helft van de tijd bij mijn ex. Hoewel ik haar in het begin miste, zijn dat nu ook wel heerlijke rustige weekends, waarin ik wat kan bijtanken. Maar als ze er wel is (meestal met een bups vriendinnetjes) is het ook super gezellig en heb ik daar voldoende energie voor.
Sociaal leven doseer ik gewoon en ik doe ook alleen nog de dingen waar ik zelf zin in heb. Dat zijn meestal activiteiten buitenshuis, zodat ik kan opstappen als ik er genoeg van heb. Thuis organiseer ik weinig - enkel de feestjes voor mijn dochter.
Een vaste partner heb ik niet. Ik zie dat ook momenteel niet zitten omdat dat de balans zou verstoren. Misschien is daar wel weer ruimte voor als dochter uit huis is. En dan nog lijkt het me voor mij als persoonlijkheid leuker om te latten dan om samen te wonen.
Het goede nieuws is dat ik daar steeds beter mee kan omgaan en dat ik er ook bewustere keuzes in heb leren maken.
Op het werk deel ik 3 halve dagen een kantoor met een collega. Dus wel gezellig op die dagen. Op de andere dagen kan ik me lekker focussen en heb ik meer rust aan de kop.
Ik ben gescheiden en mijn dochter is de helft van de tijd bij mijn ex. Hoewel ik haar in het begin miste, zijn dat nu ook wel heerlijke rustige weekends, waarin ik wat kan bijtanken. Maar als ze er wel is (meestal met een bups vriendinnetjes) is het ook super gezellig en heb ik daar voldoende energie voor.
Sociaal leven doseer ik gewoon en ik doe ook alleen nog de dingen waar ik zelf zin in heb. Dat zijn meestal activiteiten buitenshuis, zodat ik kan opstappen als ik er genoeg van heb. Thuis organiseer ik weinig - enkel de feestjes voor mijn dochter.
Een vaste partner heb ik niet. Ik zie dat ook momenteel niet zitten omdat dat de balans zou verstoren. Misschien is daar wel weer ruimte voor als dochter uit huis is. En dan nog lijkt het me voor mij als persoonlijkheid leuker om te latten dan om samen te wonen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 7 september 2017 om 13:56
Ik ben ook altijd iemand geweest die veel tijd voor zichzelf nodig heeft. Mijn man was de eerste waar ik dagenlang bij kon zijn zonder de behoefte te voelen om me terug te trekken. Misschien ook omdat we heel goed samen kunnen zijn, terwijl we toch allebei met onze eigen dingen bezig zijn. Dit vinden we beide prettig. Het voelt dan als tijd voor mezelf, waar mijn man ook bij is. Dat was ooit de reden dat ik wel met hem wilde samenwonen, terwijl ik dat eerder niet zag gebeuren, omdat ik dacht dat dit niet prettig voor me zou zijn. Toch gaat dit nu met mijn man al 10 jaar supergoed.
Om deze reden vond ik het krijgen van kinderen ook wel spannend, maar gelukkig gebeurde met hen hetzelfde als bij mijn man. Zij zijn zo eigen dat ik me prima voel als zij voortdurend bij me in de buurt zijn. Natuurlijk kan ik wel genieten als ze druk zijn geweest, om dan wat rust op te zoeken, maar daar is gelukkig voldoende ruimte voor.
Al met al denk ik dat je ook met een introvert karakter prima gelukkig kunt zijn met man en kinderen. Het is aleen wel ontzettend belangrijk dat je iemand kiest die echt bij je past op dit vlak.
Om deze reden vond ik het krijgen van kinderen ook wel spannend, maar gelukkig gebeurde met hen hetzelfde als bij mijn man. Zij zijn zo eigen dat ik me prima voel als zij voortdurend bij me in de buurt zijn. Natuurlijk kan ik wel genieten als ze druk zijn geweest, om dan wat rust op te zoeken, maar daar is gelukkig voldoende ruimte voor.
Al met al denk ik dat je ook met een introvert karakter prima gelukkig kunt zijn met man en kinderen. Het is aleen wel ontzettend belangrijk dat je iemand kiest die echt bij je past op dit vlak.
donderdag 7 september 2017 om 14:07
Mijn nichtje deed dat ook op haar eigen communie- en vormselfeest. We hebben haar bijna niet gezien. Alleen voor de cadeaus kwam ze even naar beneden. De rest van de tijd zat ze alleen op haar kamer. Om 23:00 kwam ze ineens vragen waar alle visite was.blablamana schreef: ↑06-09-2017 17:34Ik had als kind al veel tijd voor mezelf nodig, speelde vaak liever alleen dan met anderen. Lekker op zolder, in mijn hoekje. Mijn ouders vonden me vaak onbeschoft als ik op mijn eigen verjaardag bedankte voor de cadeautjes en vrij snel naar mijn zolderhoekje vertrok (achter een gordijntje). Maar ik had dat wel nodig. Maar ben dan ook heel erg introvert.
Ik zou dat nooit gemogen hebben. Wel als de verjaardag van mijn ouders was, maar als het voor mij te doen was moest ik erbij blijven. Spelen mocht, maar wel met de kinderen op het feestje. Met Kerst mezelf afzonderen vonden ze weer wel oké. Tussen de maaltijden door lekker in mijn eentje spelen met de cadeaus of computeren. Dat waren mijn beste Kerstjaren ooit. Ook het huis waar ik toen woonde was zo gezellig. Dat maakte het compleet voor mij. Sinds dat huis is verkocht vind ik die dagen een stuk killer.
hondenmens wijzigde dit bericht op 07-09-2017 14:17
8.12% gewijzigd
donderdag 7 september 2017 om 14:15
Leuk topic. Bij mij hangt het erg af van de mensen. Mensen die goed bij me passen die zuigen me niet leeg, qua energie. Rond mijn 20e had ik vrienden met wie ik me prettig voelde en waar ik meestal energie van kreeg. Toen ik daarna naar een andere stad verhuisde en op verjaardagen van oppervlakkige vriendinnen terecht kwam naast de buurvrouw of de tante of de oma, merkte ik dat dat veel energie kostte.
Ik ben nu halverwege de dertig en werk drie dagen, ook ivm iets met gezondheid. Helaas niet met flexibele tijden. Ik heb soms tijd nodig om te 'ontprikkelen'. Bijv als ik met ziek familielid op stap ben geweest, moet ik eigenlijk de ochtend erna kunnen zeggen 'Ik begin iets later.' Of na een weekend weg is het voor mij ook beter om de dagen zo te schuiven dat ik nog een dagje voor mezelf heb.
Goed om te lezen hoe anderen dat doen. Vroeger kon ik idd dagenlang onder de mensen zijn (al had ik wel meer dan vriendinnen op een gegeven moment behoefte aan een weekend 'niks'). Nu kan dat soms wel, als het steeds dezelfde mensen zijn (vakantie, weekend weg) maar niet over dag werken, s avonds vereniging, overdag werken, s avonds buurvrouw op de koffie etc.
Ik ben nu halverwege de dertig en werk drie dagen, ook ivm iets met gezondheid. Helaas niet met flexibele tijden. Ik heb soms tijd nodig om te 'ontprikkelen'. Bijv als ik met ziek familielid op stap ben geweest, moet ik eigenlijk de ochtend erna kunnen zeggen 'Ik begin iets later.' Of na een weekend weg is het voor mij ook beter om de dagen zo te schuiven dat ik nog een dagje voor mezelf heb.
Goed om te lezen hoe anderen dat doen. Vroeger kon ik idd dagenlang onder de mensen zijn (al had ik wel meer dan vriendinnen op een gegeven moment behoefte aan een weekend 'niks'). Nu kan dat soms wel, als het steeds dezelfde mensen zijn (vakantie, weekend weg) maar niet over dag werken, s avonds vereniging, overdag werken, s avonds buurvrouw op de koffie etc.
Je kunt méér.
donderdag 7 september 2017 om 20:08
Leuk, al die herkenbare verhalen. Hoe doen jullie het om het goed in evenwicht te houden? Ik geef soms toe aan sociale druk om af te spreken met iemand omdat ik me schuldig voel als ik weiger. Maar voel me daarna vaak belabberd en leeg. Hoe doen jullie dat? Ik heb best veel vrienden en sommige daarvan vragen veel aandacht en zouden liefst wekelijks of meer afspreken. Zien jullie ze om beurt een maal per week ofzo?
