Psyche
alle pijlers
Ik ben anders.
Maarehm... herken jij me dan? Of klinkt mijn Utrechts/Gelderse dialect door? 
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:26
Kym, je kunt ook HSP en uitbundig zijn hoor. Niet alle HSP's trekken zich terug. Wat ik je aan kan raden m.b.t. lezen over HSP zijn de ankertjes. Er zijn er drie. Van die kleine boekjes die over allerlei onderwerpen kunnen gaan. Het helpt mij om te lezen als ik in een bui zit waarin ik even 'iemand' heb die tegen me zegt dat ik niet raar ben.
zaterdag 30 augustus 2008 om 10:18
Hoi Kym,
Ik kwam laatst iets tegen op internet wat misschien wel wat voor jou zou zijn (ook voor mij by the way ;) ): Paardners
Een combinatie van coaching én paarden!
groetjes,
Anouk
Ik kwam laatst iets tegen op internet wat misschien wel wat voor jou zou zijn (ook voor mij by the way ;) ): Paardners
Een combinatie van coaching én paarden!
groetjes,
Anouk
zaterdag 30 augustus 2008 om 23:41
wat mij helpt om me een prettiger gevoel te geven over het 'beleid' in de instelling: ik ben lid van de VAR (verpleegkundige adviesraad) en zo kun je bijv ook bij de OR gaan, zoiets hebben ze overal wel denk ik. Ik hoef nu niet enkel meer te schoppen tegen het beleid wat ik ten koste vind gaan van de kwaliteit van zorg maar kan met mijn weerstand iets constructiefs doen. Het is maar een klein aspect maar het kan een boel uitmaken qua werkplezier. En je werkt toch zo'n 8 uur per dag....gr suuz
zondag 31 augustus 2008 om 14:42
Nee, ik ga er voorlopig niets mee doen, maar ik zou het wel willen. Ik heb nu een coach via m'n werk en ik krijg twee keer per week paardrijles... das wel ff genoeg. Als ik die coaching vanuit m'n werk niet zou hebben, dan zou ik het wel doen waarschijnlijk.
Wat ik ervan verwacht is dat je veel zelfinzicht krijgt. Een paard reageert heel duidelijk en prikt overal doorheen. Het lijkt me het proberen waard!
Wat ik ervan verwacht is dat je veel zelfinzicht krijgt. Een paard reageert heel duidelijk en prikt overal doorheen. Het lijkt me het proberen waard!
zondag 31 augustus 2008 om 16:26
dinsdag 2 september 2008 om 10:36
Even van me afschrijven, omdat ik me (wederom/nog steeds) niet goed voel.
Ik ben vrij en verveel me. Ik weet gewoonweg niet wat ik moet doen. Heb zin in allerlei dingen die niet haalbaar zijn vanwege het hebben van geen vervoer. Kom niet in beweging en mijn kop voelt leeg. Een dag als deze voelt zo nutteloos..
En het erge is dat zulke dagen zo vaak voorkomen in mijn leven. Het kan ineens ontstaan of duurt dagenlang.
Het schiet allemaal voor geen meter op. Die conclusie kan ik wel trekken.
Ik ben vrij en verveel me. Ik weet gewoonweg niet wat ik moet doen. Heb zin in allerlei dingen die niet haalbaar zijn vanwege het hebben van geen vervoer. Kom niet in beweging en mijn kop voelt leeg. Een dag als deze voelt zo nutteloos..
En het erge is dat zulke dagen zo vaak voorkomen in mijn leven. Het kan ineens ontstaan of duurt dagenlang.
Het schiet allemaal voor geen meter op. Die conclusie kan ik wel trekken.
woensdag 3 september 2008 om 08:19
Een paard kan inderdaad niet praten, maar kan je wel tot inzichten brengen. Ik kan het niet goed uitleggen hoe dat zit, maar heb het al wel zelf ervaren (doordat ik een coach heb en van een meisje paardrijles krijg). Een paard reageert op jou. Op je houding, je bewegingen, je uitstraling.
Een voorbeeld van wat ik van mijn paard heb geleerd: als hij op me af komt lopen, dan loopt hij me bijna omver en hij is erg enthousiast met begroeten (duw met z'n neus). Ik zette elke keer - volledig onbewust - een stapje opzij voor hem, zodat hij me niet meer omver zou lopen/duwen. M'n instructrice merkte dit en wees me erop: "zo kun je nooit een leider zijn voor je paard, je gaat aan de kant voor hem! Hij moet voor jou aan de kant gaan!". Door zelfverzekerder te gaan staan en dat geduw etc. niet toe te staan, doet hij dat nu niet meer en begint mij al meer als leider te zien. Dit heb ik besproken met m'n coach (omdat ik het gevoel had dat het iets belangrijks was) en door haar kwam ik erachter dat ik dit ook in het dagelijks leven toe kan passen. Tot nu toe beweeg ik heel soepeltjes met ieders wensen mee en vergeet daarbij m'n eigen wensen. Net als bij m'n paard. Mijn conclusie: ik wil me niet meer zo laten beïnvloeden door anderen! (dit is wel een korte samenvatting van wat er allemaal door m'n hoofd is gegaan voordat ik tot dit inzicht kwam)
Voor mij een waardevol inzicht wat ik nu ook gelijk in de praktijk kan brengen. Ik denk dat zoiets ook gebeurt bij Paardners. Misschien kun je ze eens bellen voor wat info. Ik denk wel dat het iets is waar je voor open moet staan...
Over je laatste post: wat jammer dat je je op zo'n vrije dag zo shit voelt. Ik hoop voor je dat het weer beter gaat. Je komt verder zo sterk over op mij! Ik blijf erbij dat een coach voor jou ook heel nuttig zou kunnen zijn. Succes!
woensdag 3 september 2008 om 22:53
Dank je wel Anouk. Ik ga denk ik toch eens contact opnemen met Paardners. Kan geen kwaad lijkt me zo en ben toch wel nieuwsgierig.
Overigens vandaag in eerste instantie een vrij goede dag op mijn werk; kon vrij solistisch werken, dus 'mijn ding' doen. Tot een vergadering. Die was pittiger dan ik dacht; ging over een onderwerp waar ik best een mening over heb (zie mijn openingspost) en heb dan ook mijn mond open gedaan. Voor het eerst.
En ik vind het zo f*cking lastig, want alles wat ik wil zeggen lijkt er niet uit te komen zoals ik dat wil. Mensen voelen zich al snel aangesproken etc Ik heb me kwetsbaar en emotioneel opgesteld (voelde me ook echt ronduit kut) en krijg toch positieve reacties; helaas niet van mijn directe collega's, maar door diegenen die wat verder weg staan en die wél door me heen prikken en mijn kwaliteiten zien, gelukkig..
Toch heeft het mijn hele avond weer beinvloed. Voel me moe en uitgeput.
Het klinkt vreselijk, haast depressief hè als ik dit zo schrijf. Maar dat ben ik niet hoor, het klopt ook wel wat je zegt Anouk; mijn sterke kant is er ook nog. Alleen mis ik die soms eventjes..
Overigens vandaag in eerste instantie een vrij goede dag op mijn werk; kon vrij solistisch werken, dus 'mijn ding' doen. Tot een vergadering. Die was pittiger dan ik dacht; ging over een onderwerp waar ik best een mening over heb (zie mijn openingspost) en heb dan ook mijn mond open gedaan. Voor het eerst.
En ik vind het zo f*cking lastig, want alles wat ik wil zeggen lijkt er niet uit te komen zoals ik dat wil. Mensen voelen zich al snel aangesproken etc Ik heb me kwetsbaar en emotioneel opgesteld (voelde me ook echt ronduit kut) en krijg toch positieve reacties; helaas niet van mijn directe collega's, maar door diegenen die wat verder weg staan en die wél door me heen prikken en mijn kwaliteiten zien, gelukkig..
Toch heeft het mijn hele avond weer beinvloed. Voel me moe en uitgeput.
Het klinkt vreselijk, haast depressief hè als ik dit zo schrijf. Maar dat ben ik niet hoor, het klopt ook wel wat je zegt Anouk; mijn sterke kant is er ook nog. Alleen mis ik die soms eventjes..
zaterdag 6 september 2008 om 10:14
Beste Kym, begrijp heel goed hoe je je voelt! Hoe je het beschrijft, herken ik heel veel van mezelf in je verhaal!
Ik ben bijna 30, heb een mooi huis, heb al jaren een goedlopend bedrijf, zoveel lieve mensen om me heen, perfect leventje zou je zeggen, en toch.... toch mis ik zoveel in mijn leven! Het is niet te beschrijven, er "schreeuwd iemand van binnen tegen me, maar hoor het niet", en ben al jaren aan het uitzoeken wat het is! Sinds een tijdje heb ik, overal waar ik heen ga, een klein boekje bij me, waar ik letterlijk al mijn gevoelens en emoties in opschrijf en kan ik het later allemaal "analiseren".... En het werkt voor mij heel goed. Bekijk heel veel issues uit mijn leven nu heel anders en heb al heel wat keuzes kunnen maken die veel beter voor me zijn! En ook een heleboel kunnen accepteren, de dingen gaan nou eenmaal zoals ze gaan!
Je schrijft over je werk dat je geen grote verandering kan aanbrengen binnen het beleid, zo dacht ik er ook altijd over, dus begon ik een eigen bedrijf, want dan kon ik alles zelf bepalen, maar nu heb ik een eigen bedrijf, en ook dat is niet de oplossing heb ik gemerkt! Dus staat nu in de verkoop, ben er helemaal klaar mee! Met het geld van de verkoop wil ik gaan reizen, want ja buiten voel ik me zo vrij. Genieten van al die kleine dingetjes die je ziet, dieren, natuur, daar kan ik wel uren naar kijken en fotograferen. Het liefst ga ik de rest van mijn leven op reis en genieten van de hele wereld. Ik heb zoveel geleerd en ervaring opgedaan binnen mijn bedrijf en dat is zeker niet altijd makkelijk geweest, maar door het bedrijf te verkopen krijg ik nieuwe mogelijkheden om nieuwe dromen waar te maken en kan ik mijn hart volgen en genieten!
Merk dat ik op dit moment heel veel over mezelf aan het leren ben, heb het gevoel dat mijn schreeuwende innerlijk "eindelijk" een beetje naar buiten komt en dat voelt heerlijk! Maar daarvoor ben ik ook al jaren bewust bezig! Merk dat de stemmingswisselingen veel beter gaan, dat ik zekerder wordt in alles wat ik doe, want ik begin het EINDELIJK te begrijpen, heel moeilijk uit te leggen allemaal.....
Wat ik met dit lange verhaal eigenlijk wil zeggen, kijk goed naar jezelf! Ga echt op onderzoek uit, en leer van jezelf! Wat wil ik, waar sta ik voor en waarom?! Dat zijn voor mij hele belangrijke vragen geweest en heeft me zoveel helderheid gebracht! Er is zoveel op mijn pad gekomen, dat ik me afvroeg WAAROM, maar nu, nu begin ik het allemaal te begrijpen en zie ik dat het juist wegen opent die ik anders NOOIT bewandeld had! Alles begint nu eindelijk op zijn plaats te vallen!
Dus volg je eigen weg!!! Als je het niet doet, zul je nooit volledig van dat ellendige gevoel af komen!
Ik ben bijna 30, heb een mooi huis, heb al jaren een goedlopend bedrijf, zoveel lieve mensen om me heen, perfect leventje zou je zeggen, en toch.... toch mis ik zoveel in mijn leven! Het is niet te beschrijven, er "schreeuwd iemand van binnen tegen me, maar hoor het niet", en ben al jaren aan het uitzoeken wat het is! Sinds een tijdje heb ik, overal waar ik heen ga, een klein boekje bij me, waar ik letterlijk al mijn gevoelens en emoties in opschrijf en kan ik het later allemaal "analiseren".... En het werkt voor mij heel goed. Bekijk heel veel issues uit mijn leven nu heel anders en heb al heel wat keuzes kunnen maken die veel beter voor me zijn! En ook een heleboel kunnen accepteren, de dingen gaan nou eenmaal zoals ze gaan!
Je schrijft over je werk dat je geen grote verandering kan aanbrengen binnen het beleid, zo dacht ik er ook altijd over, dus begon ik een eigen bedrijf, want dan kon ik alles zelf bepalen, maar nu heb ik een eigen bedrijf, en ook dat is niet de oplossing heb ik gemerkt! Dus staat nu in de verkoop, ben er helemaal klaar mee! Met het geld van de verkoop wil ik gaan reizen, want ja buiten voel ik me zo vrij. Genieten van al die kleine dingetjes die je ziet, dieren, natuur, daar kan ik wel uren naar kijken en fotograferen. Het liefst ga ik de rest van mijn leven op reis en genieten van de hele wereld. Ik heb zoveel geleerd en ervaring opgedaan binnen mijn bedrijf en dat is zeker niet altijd makkelijk geweest, maar door het bedrijf te verkopen krijg ik nieuwe mogelijkheden om nieuwe dromen waar te maken en kan ik mijn hart volgen en genieten!
Merk dat ik op dit moment heel veel over mezelf aan het leren ben, heb het gevoel dat mijn schreeuwende innerlijk "eindelijk" een beetje naar buiten komt en dat voelt heerlijk! Maar daarvoor ben ik ook al jaren bewust bezig! Merk dat de stemmingswisselingen veel beter gaan, dat ik zekerder wordt in alles wat ik doe, want ik begin het EINDELIJK te begrijpen, heel moeilijk uit te leggen allemaal.....
Wat ik met dit lange verhaal eigenlijk wil zeggen, kijk goed naar jezelf! Ga echt op onderzoek uit, en leer van jezelf! Wat wil ik, waar sta ik voor en waarom?! Dat zijn voor mij hele belangrijke vragen geweest en heeft me zoveel helderheid gebracht! Er is zoveel op mijn pad gekomen, dat ik me afvroeg WAAROM, maar nu, nu begin ik het allemaal te begrijpen en zie ik dat het juist wegen opent die ik anders NOOIT bewandeld had! Alles begint nu eindelijk op zijn plaats te vallen!
Dus volg je eigen weg!!! Als je het niet doet, zul je nooit volledig van dat ellendige gevoel af komen!
zaterdag 6 september 2008 om 10:49
Hoi Puck,
Dank voor je reactie! Toch fijn om hier te lezen dat er meer mensen zijn die een beetje hetzelfde in elkaar lijken te zitten als ik.
Jouw manier van omgaan met jezelf (dat klinkt vreemd, haha) vind ik knap; door te gaan schrijven en te analyseren. Op die manier dwing je jezelf eigenlijk om stil te staan bij je eigen gevoel en gedrag, alleen op die manier kun je er denk ik wat mee (dat je het moet willen staat vooop).
Ik schrijf sowieso veel in een dagboek. Tenminste; periodes veel en periodes weer minder. Schrijven is altijd wel een uitlaatklep voor me geweest (niet gek dus actief te zijn op een forum als deze). Maar om vervolgens ook echt verandering aan de brengen in dit patroon in mijn leven, dat is een ander verhaal. Blijkt zo lastig he, want hóe en waar begin je?
Ik heb me wel voorgenomen (bijv. dus op mijn werk) om meer het achterste van mijn tong te laten zien. En dan gaat het met name om mijn deskundigheid in mijn vak (wat ik zelf in dit geval gewoon mijn intuitie noem trouwens), hoe dat over te dragen, maar vooral ook om dit te dúrven. En dat is lastig als je eenzelfde positie hebt als je collega's. Al snel ben je een betweter, of zelfs arrogant. Altijd was ik zo bang voor die termen. Sowieso bang om veroordeeld te worden door anderen (mijn hele leven al), maar misschien zou ik dát eens meer los moeten laten. Beseffen dat ik niet door iedereen aardig gevonden kan worden en zeker niet als zij mij mogelijk als 'bedreiging' zien op de werkvloer omdat ik meer in-en overzicht heb in zaken.
Voor mij een lastige situatie, want ik zal kwetsbaar zijn. En dat is nu net waar ik zo mee worstel. Omdat ik me anders voel dan anderen en me er over het algemeen zo alleen in voel staan.
Dank voor je reactie! Toch fijn om hier te lezen dat er meer mensen zijn die een beetje hetzelfde in elkaar lijken te zitten als ik.
Jouw manier van omgaan met jezelf (dat klinkt vreemd, haha) vind ik knap; door te gaan schrijven en te analyseren. Op die manier dwing je jezelf eigenlijk om stil te staan bij je eigen gevoel en gedrag, alleen op die manier kun je er denk ik wat mee (dat je het moet willen staat vooop).
Ik schrijf sowieso veel in een dagboek. Tenminste; periodes veel en periodes weer minder. Schrijven is altijd wel een uitlaatklep voor me geweest (niet gek dus actief te zijn op een forum als deze). Maar om vervolgens ook echt verandering aan de brengen in dit patroon in mijn leven, dat is een ander verhaal. Blijkt zo lastig he, want hóe en waar begin je?
Ik heb me wel voorgenomen (bijv. dus op mijn werk) om meer het achterste van mijn tong te laten zien. En dan gaat het met name om mijn deskundigheid in mijn vak (wat ik zelf in dit geval gewoon mijn intuitie noem trouwens), hoe dat over te dragen, maar vooral ook om dit te dúrven. En dat is lastig als je eenzelfde positie hebt als je collega's. Al snel ben je een betweter, of zelfs arrogant. Altijd was ik zo bang voor die termen. Sowieso bang om veroordeeld te worden door anderen (mijn hele leven al), maar misschien zou ik dát eens meer los moeten laten. Beseffen dat ik niet door iedereen aardig gevonden kan worden en zeker niet als zij mij mogelijk als 'bedreiging' zien op de werkvloer omdat ik meer in-en overzicht heb in zaken.
Voor mij een lastige situatie, want ik zal kwetsbaar zijn. En dat is nu net waar ik zo mee worstel. Omdat ik me anders voel dan anderen en me er over het algemeen zo alleen in voel staan.
zondag 14 september 2008 om 17:25
Hey hallo,
Beetje stil hier wel hoor
Maar aangezien ik deze topic heb geopend zal ik 'm op gang houden. Natuurlijk ook een beetje voor mezelf, want ik heb veel aan jullie reacties.
Het gaat wel oké met me. Tenminste; ik werk nog gewoon en zie vrienden nog, dus wat dat betreft stabiel (had niet anders verwacht, zal niet snel in zak en as thuis gaan zitten ook).
Ben me echt aan het orienteren op wat ik wil; dus inderdaad met anderen erover spreken (schreef iemand hier eerder ook al: delen met anderen betekent ook wellicht meer kansen krijgen) en dingen uitzoeken (studies, banen, hobby's etc).
Ook beslote er over een paar maanden in m'n eentje tussenuit te gaan; naar het zuiden van Europa met de auto en met een héle leuke bestemming! Naar zoiets kan ik erg uitkijken, alleen de voorpret alleen al is geweldig !
Ben benieuwd hoe het met anderen hier gaat?
Beetje stil hier wel hoor
Maar aangezien ik deze topic heb geopend zal ik 'm op gang houden. Natuurlijk ook een beetje voor mezelf, want ik heb veel aan jullie reacties.
Het gaat wel oké met me. Tenminste; ik werk nog gewoon en zie vrienden nog, dus wat dat betreft stabiel (had niet anders verwacht, zal niet snel in zak en as thuis gaan zitten ook).
Ben me echt aan het orienteren op wat ik wil; dus inderdaad met anderen erover spreken (schreef iemand hier eerder ook al: delen met anderen betekent ook wellicht meer kansen krijgen) en dingen uitzoeken (studies, banen, hobby's etc).
Ook beslote er over een paar maanden in m'n eentje tussenuit te gaan; naar het zuiden van Europa met de auto en met een héle leuke bestemming! Naar zoiets kan ik erg uitkijken, alleen de voorpret alleen al is geweldig
!Ben benieuwd hoe het met anderen hier gaat?
woensdag 17 september 2008 om 17:19
hoi hoi,
Wat een gaaf idee zeg! Weet je al waar je heen gaat? Heb je al iets te melden over het boek over hoogsensitieve personen? Heb je nog contact opgenomen met Paardners? Ik ben ontzettend benieuwd!
Ik zit nu midden in m'n coaching. Vrij heftig moet ik zeggen. Het maakt voor mij wel heel duidelijk wie ik ben, wat ik belangrijk vind in het leven en wat mij gevormd heeft. Ik krijg 7 sessie en heb er alweer 3 achter de rug. Ik baal er van dat het zo snel gaat en ik heb het gevoel dat ik nog wel wat meer sessies nodig heb. Want echt een richting komt er nog niet uit. Wel dat ik mezelf beter moet leren manifesteren, niet te bescheiden. Maar hoe dat moet? weetiknie. En ik ben er achter gekomen dat je zelf heel veel in beweging kunt brengen / patronen doorbreken. Door erover te praten en dan niet over gedrag, maar over wat je belangrijk vind, wat je waarden zijn en je gezamenlijkheid te vinden (in geval van conflicten).
Ik heb het al 10x gezegd, maar toch nog maar een keer: coaching is écht een aanrader.
Wat een gaaf idee zeg! Weet je al waar je heen gaat? Heb je al iets te melden over het boek over hoogsensitieve personen? Heb je nog contact opgenomen met Paardners? Ik ben ontzettend benieuwd!
Ik zit nu midden in m'n coaching. Vrij heftig moet ik zeggen. Het maakt voor mij wel heel duidelijk wie ik ben, wat ik belangrijk vind in het leven en wat mij gevormd heeft. Ik krijg 7 sessie en heb er alweer 3 achter de rug. Ik baal er van dat het zo snel gaat en ik heb het gevoel dat ik nog wel wat meer sessies nodig heb. Want echt een richting komt er nog niet uit. Wel dat ik mezelf beter moet leren manifesteren, niet te bescheiden. Maar hoe dat moet? weetiknie. En ik ben er achter gekomen dat je zelf heel veel in beweging kunt brengen / patronen doorbreken. Door erover te praten en dan niet over gedrag, maar over wat je belangrijk vind, wat je waarden zijn en je gezamenlijkheid te vinden (in geval van conflicten).
Ik heb het al 10x gezegd, maar toch nog maar een keer: coaching is écht een aanrader.
dinsdag 23 september 2008 om 11:26
Hey,
Sorry Anouk, late reactie op jouw vragen. Ben benieuwd hoe het met jouw coachinggaat en op welke manier je daar precies vorm aan geeft samen met je coach. Ik vind het knap van je dat je jezelf ertoe hebt kunnen zetten. Merk dat ik zelf toch een beetje in de weerstand zit wat dit betreft. Komt met name door de negatieve ervaringen die ik al heb gehad denk ik, maar denk ook doordat mijn stemming vaak zo wisselt en er dan weer vaak een moment ontstaat dat ik 'alles wel mee vind vallen'.
Op dit moment bevind ik me echt weer in een dal (alsof ik er de laatste periode uberhaupt uit ben geweest, vraag ik me dan af). Het boek over HSP heb ik nog niet eens aangeraakt en ook Paardners heb ik niet benaderd. Ik kom er niet toe. Maar dat klinkt weer als een slap en zwak excuus.
Ik heb nog een topic geopend over keuzes. En dat die zo lastig zijn (wel/niet naar buitenland etc.) En inderdaad, ik kan naar Canada en daar midden in de prachtige natuur paarden trainen. Maar ik nu blijkt weer hoe raar ik kan zijn; nu het definitief mag zijn klap ik gewoon dicht. Ineens zie ik weer allerlei nadelen en raak ik haast in acute depressie. Mijn huis verhuren wordt namelijk een probleem. Geen zekerheid, dus dan kan ik ook niet bepalen of ik weg kan. Ofwel; ik kan gewoon niks met die onzekerheid, dús ik kan niet zomaar weg.
Het allerergste is nog wel dat ik alweer een tijdje ontzettend slecht slaap. De gruwelijkste dromen en met moeite in slaap kunnen komen. Het breekt me zo op. Elke ochtend weer op tijd op mijn werk moeten zijn wordt steeds moeilijker.
Thuis huil ik meer dan ooit. Dat is lang geleden. Zoals ik er nu over denk vind ik het uitzichtloos. Geen idee welke kant ik nu op moet. Alle plannen maar weer van de baan en weer van voren af aan beginnen?
Sorry Anouk, late reactie op jouw vragen. Ben benieuwd hoe het met jouw coachinggaat en op welke manier je daar precies vorm aan geeft samen met je coach. Ik vind het knap van je dat je jezelf ertoe hebt kunnen zetten. Merk dat ik zelf toch een beetje in de weerstand zit wat dit betreft. Komt met name door de negatieve ervaringen die ik al heb gehad denk ik, maar denk ook doordat mijn stemming vaak zo wisselt en er dan weer vaak een moment ontstaat dat ik 'alles wel mee vind vallen'.
Op dit moment bevind ik me echt weer in een dal (alsof ik er de laatste periode uberhaupt uit ben geweest, vraag ik me dan af). Het boek over HSP heb ik nog niet eens aangeraakt en ook Paardners heb ik niet benaderd. Ik kom er niet toe. Maar dat klinkt weer als een slap en zwak excuus.
Ik heb nog een topic geopend over keuzes. En dat die zo lastig zijn (wel/niet naar buitenland etc.) En inderdaad, ik kan naar Canada en daar midden in de prachtige natuur paarden trainen. Maar ik nu blijkt weer hoe raar ik kan zijn; nu het definitief mag zijn klap ik gewoon dicht. Ineens zie ik weer allerlei nadelen en raak ik haast in acute depressie. Mijn huis verhuren wordt namelijk een probleem. Geen zekerheid, dus dan kan ik ook niet bepalen of ik weg kan. Ofwel; ik kan gewoon niks met die onzekerheid, dús ik kan niet zomaar weg.
Het allerergste is nog wel dat ik alweer een tijdje ontzettend slecht slaap. De gruwelijkste dromen en met moeite in slaap kunnen komen. Het breekt me zo op. Elke ochtend weer op tijd op mijn werk moeten zijn wordt steeds moeilijker.
Thuis huil ik meer dan ooit. Dat is lang geleden. Zoals ik er nu over denk vind ik het uitzichtloos. Geen idee welke kant ik nu op moet. Alle plannen maar weer van de baan en weer van voren af aan beginnen?
dinsdag 23 september 2008 om 18:08
hoi,
Wat shit dat je je zo voelt! Wel een superkans (naar Canada), die misschien niet nog een keer komt langswaaien...
Ik kan me je rotgevoel wel voorstellen hoor. Op dit moment heb ik ook heel erge stemmingswisselingen en voor m'n gevoel weet ik niets meer zeker (zo twijfel ik op dit moment aan m'n werk, m'n relatie, m'n geloof (christelijk opgevoed, maar weet't ff niet meer). Nu twijfel ik niet zozeer aan m'n vriend, maar wel aan het hebben van een relatie. Volgens mij ben ik gewoon niet gemaakt om met mensen samen te leven of zo. Het benauwd me. Aan de andere kant is het heel moeilijk om de relatie te verbreken. Is het wel zo leuk om alleen te zijn? Maar ok. Hier heb jij verder niet zoveel aan.
M'n coachingtraject gaat erg goed. Ik heb er veel aan, maar lastig om zo even neer te tikken. Als ik er dit weekend aan denk zal ik je er wat meer over vertellen.
Veel sterkte. O ja, wat wel leuk is wat m'n coach de vorige keer zei: Je bent anders, je hebt iets 'eigens' en je bent er heimelijk trots op! (even refererend naar jouw topictitel). Voor m'n gevoel zitten wij in een soort zelfde fase in ons leven en dat is een mooie fase, een ontdekkingstocht naar jezelf, maar ook een pijnlijke fase, met diepe dalen.
groetjes Anouk
Wat shit dat je je zo voelt! Wel een superkans (naar Canada), die misschien niet nog een keer komt langswaaien...
Ik kan me je rotgevoel wel voorstellen hoor. Op dit moment heb ik ook heel erge stemmingswisselingen en voor m'n gevoel weet ik niets meer zeker (zo twijfel ik op dit moment aan m'n werk, m'n relatie, m'n geloof (christelijk opgevoed, maar weet't ff niet meer). Nu twijfel ik niet zozeer aan m'n vriend, maar wel aan het hebben van een relatie. Volgens mij ben ik gewoon niet gemaakt om met mensen samen te leven of zo. Het benauwd me. Aan de andere kant is het heel moeilijk om de relatie te verbreken. Is het wel zo leuk om alleen te zijn? Maar ok. Hier heb jij verder niet zoveel aan.
M'n coachingtraject gaat erg goed. Ik heb er veel aan, maar lastig om zo even neer te tikken. Als ik er dit weekend aan denk zal ik je er wat meer over vertellen.
Veel sterkte. O ja, wat wel leuk is wat m'n coach de vorige keer zei: Je bent anders, je hebt iets 'eigens' en je bent er heimelijk trots op! (even refererend naar jouw topictitel). Voor m'n gevoel zitten wij in een soort zelfde fase in ons leven en dat is een mooie fase, een ontdekkingstocht naar jezelf, maar ook een pijnlijke fase, met diepe dalen.
groetjes Anouk
zondag 5 oktober 2008 om 22:12
Goh, kwam mijn topictitel tegen in de Viva. Met 'Zijn we dat niet allemaal?' eronder. 
Wel grappig, maar tegelijk vond ik het ook irritant. Natuurlijk zegt het anderen niets, kennen anderen de inhoud van mijn verhaal niet, maar toch.
Ben benieuwd hoe het met jou en je coachingstraject is nu Anouk, loopt het nog goed allemaal voor je gevoel? Hoop het voor je.
Ik heb een vrij druk weekend achter de rug en achteraf gezien vraag ik me af of ik dat wel kan hebben. Op de momenten zelf vermaak ik me prima, maar nu ik weer alleen ben voel ik me haast wat overprikkeld. Ontzettende pjn in mijn nek dus nu ook.
En nog altijd het gevoel een beetje stil te staan. Onderneem dus wel dingen, maar op weg naar huis is er dan vrij snel weer dat lege gevoel. Niks is goed voor mijn gevoel. Ben bezig met klussen in mijn huis, maar dit levert me ook zoveel stress/prikkels op, dat ik daar ook weinig vooruitgang in zie.
Nu eerst maar eens een warme douche!
Wel grappig, maar tegelijk vond ik het ook irritant. Natuurlijk zegt het anderen niets, kennen anderen de inhoud van mijn verhaal niet, maar toch.Ben benieuwd hoe het met jou en je coachingstraject is nu Anouk, loopt het nog goed allemaal voor je gevoel? Hoop het voor je.
Ik heb een vrij druk weekend achter de rug en achteraf gezien vraag ik me af of ik dat wel kan hebben. Op de momenten zelf vermaak ik me prima, maar nu ik weer alleen ben voel ik me haast wat overprikkeld. Ontzettende pjn in mijn nek dus nu ook.
En nog altijd het gevoel een beetje stil te staan. Onderneem dus wel dingen, maar op weg naar huis is er dan vrij snel weer dat lege gevoel. Niks is goed voor mijn gevoel. Ben bezig met klussen in mijn huis, maar dit levert me ook zoveel stress/prikkels op, dat ik daar ook weinig vooruitgang in zie.
Nu eerst maar eens een warme douche!
zaterdag 11 oktober 2008 om 18:19
Hey Kym,
Wel redelijk irritant ja, dat 'zijn we dat niet allemaal'. Pfff. Tuurlijk. Iedereen is anders, niemand is hetzelfde. Maar jij voelt je anders. Ik heb dat ook. Sommige mensen gaan niet mee met de grote stroom en zijn daardoor anders. Dat is toch mooi toch? Ik ben gewoon geen kuddedier. En ben daar best trots op.
M'n coachingtraject is erg heftig en ik zit nu nogal in een dipje. Alles staat nu op z'n kop. Ik word helemaal door elkaar geschud. Maar ik sta er nog steeds achter hoor. Ik vind alleen afleiding bij m'n paard. Godzijdank.
Ga jij nog wel eens paardrijden?
Liefs
Anouk
Wel redelijk irritant ja, dat 'zijn we dat niet allemaal'. Pfff. Tuurlijk. Iedereen is anders, niemand is hetzelfde. Maar jij voelt je anders. Ik heb dat ook. Sommige mensen gaan niet mee met de grote stroom en zijn daardoor anders. Dat is toch mooi toch? Ik ben gewoon geen kuddedier. En ben daar best trots op.
M'n coachingtraject is erg heftig en ik zit nu nogal in een dipje. Alles staat nu op z'n kop. Ik word helemaal door elkaar geschud. Maar ik sta er nog steeds achter hoor. Ik vind alleen afleiding bij m'n paard. Godzijdank.
Ga jij nog wel eens paardrijden?
Liefs
Anouk
zondag 12 oktober 2008 om 08:33
Hey Anouk,
Leuk om je te lezen, maar minder fijn dat je niet lekker in je vel zit momenteel. Ik geloof meteen dat het veel teweeg brengt, zo'n coaching. Ben erg benieuwd naar de inhoud ervan. Puur gesprekken of meer? En met welk doel ben je dat precies aangegaan?
En heerlijk ja, kan me voorstellen dat je die rust ook bij je paard kunt vinden. Lekker rijden en je verstand op nul. Ik heb het inmiddels ook zojuist weer opgepakt ja. Ik rijd niet veel, maar toch wel een keer in de week. Na het een tijdje niet intensief te hebben gedaan merk ik wel weer hoe zwaar het is! Weer even mijn paardrij-conditie/spieren op peil brengen dus!
Nou, hopelijk vind jij snel weer een beetje rust en stabiliteit. Goed in elk geval dat je er wel achter staat, daar begint het mee denk ik.
Leuk om je te lezen, maar minder fijn dat je niet lekker in je vel zit momenteel. Ik geloof meteen dat het veel teweeg brengt, zo'n coaching. Ben erg benieuwd naar de inhoud ervan. Puur gesprekken of meer? En met welk doel ben je dat precies aangegaan?
En heerlijk ja, kan me voorstellen dat je die rust ook bij je paard kunt vinden. Lekker rijden en je verstand op nul. Ik heb het inmiddels ook zojuist weer opgepakt ja. Ik rijd niet veel, maar toch wel een keer in de week. Na het een tijdje niet intensief te hebben gedaan merk ik wel weer hoe zwaar het is! Weer even mijn paardrij-conditie/spieren op peil brengen dus!
Nou, hopelijk vind jij snel weer een beetje rust en stabiliteit. Goed in elk geval dat je er wel achter staat, daar begint het mee denk ik.
