Psyche
alle pijlers
Ik ben zo boos! Waarom zo weinig kennis bij dokters?
vrijdag 3 januari 2025 om 12:22
Pfffff. Moet even ventileren. Naar de dokter geweest voor hormonale psychische klachten. Heb sinds ik met hormonale anticonceptie ben gestopt last van een ernstige vorm van PMS, lijkt bijna wel op PMDD. Paniekaanvallen, depressie, alles erop en eraan. Wil dit heel graag verder laten onderzoeken, maar dokter zegt dat het niet aan de hormonen kan liggen en dat het puur psychisch moet zijn, en dat ik dus naar een psychiater moet. Ik weet zeker dat ik een hormonaal tekort heb, of PMDD, maar dokter beweert dat hormonale tekorten niet bestaan. Van PMDD had ze nog nooit gehoord.
Wat is dit toch met dokters in Nederland als het om hormonen gaat? Waarom is er zo weinig kennis? Ik voel me zo onbegrepen, ze deed alsof ik gek was.
Wat is dit toch met dokters in Nederland als het om hormonen gaat? Waarom is er zo weinig kennis? Ik voel me zo onbegrepen, ze deed alsof ik gek was.
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 14-01-2025 18:42
12.55% gewijzigd
vrijdag 3 januari 2025 om 13:18
Je huisarts had mogen weten wat PMDD is, of anders mogen zeggen 'ik ken het niet, ik zoek het even na'. Ik denk echter wel dat je huisarts gelijk heeft dat er niet zoiets als een hormoontekort bestaat als verklaring voor je klachten. Ik weet niet waarop jij baseert dat je minder hormonen aanmaakt?
Coffee is never my cup of tea
vrijdag 3 januari 2025 om 13:33
Informeer eens naar HST.. er is ook een vrij fanatieke facebookgroep met heel veel informatie over HST en de gevolgen van te kort aan hormonen hebben/ervaren. Hij heet bio-identieke hormonen bij de overgang. Wellicht haal je er wat nuttige info vandaan.
krulliebollie73 wijzigde dit bericht op 03-01-2025 13:35
23.11% gewijzigd
ach.. ik doe ook maar wat..
vrijdag 3 januari 2025 om 13:33
Hier idem. Toen ik na stoppen met de pil aan een koperspiraal begon kreeg ik ook "ineens" PMS. Tja, dat is dus blijkbaar wat er bij mijn natuurlijke cyclus gebeurt, zoals bij zoveel vrouwen overigens. Met de mirena heb ik dat gesodemieter niet meer. Maar inderdaad wel eerst even wennen, want in eerste instantie werd ik juist depressief - ik voelde mezelf gewoon wegzakken. Voor mij helpt het als ik weet dat ik zoiets kan verwachten en dat het even tijd nodig heeft.frouwke schreef: ↑03-01-2025 12:55nee ik heb een mirena spiraaltje, met progestron.
In het begin was het echt heel erg wennen en wilde ik hem er heel graag uit laten halen, maar de gynaecoloog zei geef het minstens 3 maanden de tijd om je lijf de kans te geven om te wennen. Na die 3 maanden ging het inderdaad steeds beter.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 3 januari 2025 om 13:35
vrijdag 3 januari 2025 om 13:41
Dit lijkt me te kort door de bocht. Psychiatrie en somatiek overlappen elkaar natuurlijk. Het klopt dat het niet in het bloed aantoonbaar is en het inderdaad een afwijkende reactie is op normale schommelingen. Dit betekent echter niet dat je genoegen hoeft te nemen als alleen op het psychotherapeutische wordt gefocust. Dat begrijp ik van TO in ieder geval. Zou toch minstens beiden moeten zijn? Ik weet niet of de huisarts het daadwerkelijk zo heeft gezegd. Maar iets verder kijken (oa leefstijl, supplementen, soms een ssri in tweede helft vd cyclu, de pil, etc) lijkt me geen kwaad kunnen. Waarom zo zwart-wit?Solomio schreef: ↑03-01-2025 12:47Ik vermoed dat de huisarts gelijk heeft: PMDD is een psychiatrische diagnose die wrsch helemaal niet aan te tonen is door je hormonen te onderzoeken.
Het is namelijk zeer waarschijnlijk dat het niet veroorzaakt wordt door bijv een hormoontekort, maar wel doordat jij heftig reageert op verder normale hoormoonschommelingen.
Als ik jouw OP lees denk ik: wat is dat toch, dat mensen zo weinig vertrouwen hebben in artsen. En dat dan gebaseerd op hun eigen gebrek aan kennis.
vrijdag 3 januari 2025 om 13:48
Dat is echt een idee in je eigen hoofd. Stoppen met de pil zorgt dat je natuurlijke hormoonhuishouding weer herstelt. Dat is helemaal niet 'van de rel' of wat dan ook.aagjeheefteenvraagje schreef: ↑03-01-2025 12:55'Het is namelijk zeer waarschijnlijk dat het niet veroorzaakt wordt door bijv een hormoontekort' > dit zou inderdaad waarschijnlijk zijn als ik al een langere tijd hormoonvrij ben en nog steeds klachten heb. Ik ben pas drie maanden van de pil af na hem langer dan vijftien jaar te hebben geslikt. Lijkt me niet gek dat mijn hormoonhuishouding van de rel is. Maar dat ik vervolgens niet de juiste hulp kan krijgen, daar kan ik met m'n hoofd niet bij.
Je klinkt alsof je van alles verzint over je hormonen, maar dat lijkt niet gebaseerd op hoe het daadwerkelijk werkt. Tijdens het slikken van de pil is je hormoonhuishouding gereguleerd door die pil, waardoor er waarschijnlijk minder schommelingen zijn. Nu, zonder pil, heb je je natuurlijke hormoonschommelingen weer terug. Dat is niet 'van de rel', dat is de normale situatie.
En de juiste hulp is dus de psychiater, voor een diagnose en daarna dan de juiste behandeling.
solomio wijzigde dit bericht op 03-01-2025 13:56
18.86% gewijzigd
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 3 januari 2025 om 13:51
Ik had met de mirena nog steeds PMS, maar i.p.v. een week, zoals bij mijn natuurlijke cyclus, duurde het 10 weken.canis-felis schreef: ↑03-01-2025 13:33Hier idem. Toen ik na stoppen met de pil aan een koperspiraal begon kreeg ik ook "ineens" PMS. Tja, dat is dus blijkbaar wat er bij mijn natuurlijke cyclus gebeurt, zoals bij zoveel vrouwen overigens. Met de mirena heb ik dat gesodemieter niet meer. Maar inderdaad wel eerst even wennen, want in eerste instantie werd ik juist depressief - ik voelde mezelf gewoon wegzakken. Voor mij helpt het als ik weet dat ik zoiets kan verwachten en dat het even tijd nodig heeft.
Het mag duidelijk zijn dat ik em heb laten verwijderen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 3 januari 2025 om 13:52
Maar voor de diagnose PMDD moet je bij een psychiater zijn.Dip schreef: ↑03-01-2025 13:41Dit lijkt me te kort door de bocht. Psychiatrie en somatiek overlappen elkaar natuurlijk. Het klopt dat het niet in het bloed aantoonbaar is en het inderdaad een afwijkende reactie is op normale schommelingen. Dit betekent echter niet dat je genoegen hoeft te nemen als alleen op het psychotherapeutische wordt gefocust. Dat begrijp ik van TO in ieder geval. Zou toch minstens beiden moeten zijn? Ik weet niet of de huisarts het daadwerkelijk zo heeft gezegd. Maar iets verder kijken (oa leefstijl, supplementen, soms een ssri in tweede helft vd cyclu, de pil, etc) lijkt me geen kwaad kunnen. Waarom zo zwart-wit?
Daarna kun je naar een adequate behandeling kijken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 3 januari 2025 om 14:11
Ik vind drie maanden gestopt met de pil wel nog erg pril.
Ik slikte 15 jaar en heb daarna nog minstens een jaar last gehad van allerlei symptomen zoals haaruitval en acne, gewrichtspijnen, voedselcravings, maar ik werd ook licht manisch na jarenlang depressief geweest te zijn (mogelijk door de pil).
Duurde jaren voordat ik mezelf en mijn eigen cyclus (en PMS) goed heb leren kennen en met mijn gevoelens en hormonale schommelingen leerde omgaan. Ik had vanaf mijn 15e altijd microgynon gebruikt.
Ik slikte 15 jaar en heb daarna nog minstens een jaar last gehad van allerlei symptomen zoals haaruitval en acne, gewrichtspijnen, voedselcravings, maar ik werd ook licht manisch na jarenlang depressief geweest te zijn (mogelijk door de pil).
Duurde jaren voordat ik mezelf en mijn eigen cyclus (en PMS) goed heb leren kennen en met mijn gevoelens en hormonale schommelingen leerde omgaan. Ik had vanaf mijn 15e altijd microgynon gebruikt.
vrijdag 3 januari 2025 om 14:21
Ga naar een vrouwenpoli
https://www.ellesie.nl/
https://careforwomen.nl/
https://www.google.com/search?q=vrouwen ... ent=safari
https://www.ellesie.nl/
https://careforwomen.nl/
https://www.google.com/search?q=vrouwen ... ent=safari
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 3 januari 2025 om 14:31
Ik heb zelf ook sinds een paar maanden officieel de diagnose PMDD. Echter speelt dit al heel lang en had ik zelf de link naar pmdd 5 jaar geleden al gelegd.
Ik had ook altijd de angst niet serieus genomen te worden door de huisarts dus extreem lang uitgesteld om daar heen te gaan.
Gelukkig was ze op de hoogte van pmdd en heeft ze mij een aantal dingen laten proberen. o.a. de Yaz pil en de Zoely, echter van beide werd ik behoorlijk depressief en sucicidaal. Nu probeer ik cyclisch gebruik van fluoxetine, ik ben er nog niet erg overtuigd van maar heb wel het idee dat het iets helpt, ik geef het nog even de tijd.
Ik heb destijds een doorverwijzing gevraagd naar een gynaecoloog gespecialiseerd in PMDD. Die heeft mij ook de officiële diagnose gegeven. Hij heeft mij ook andere behandel opties aangereikt wanneer de fluoxetine geen effect heeft. De volgende stap is een mirena spiraal combineren met oestrogeen pleisters, maar voorlopig stel ik dat nog even uit.
Op facebook is er een groep PMDD Nederland, waarin heel veel vrouwen zitten met deze diagnose. Iedereen kan hier terecht voor tips, en het delen van ervaringen of het stellen van vragen. Zo werkt voor iedere vrouw iets anders en het ene werkt ook niet bij de ander, dat maakt de zoek tocht zo lastig.
Gemiddeld duurt het 12 jaar voordat iemand de diagnose krijgt. Daarnaast worden vrouwen ook vaak gemisdiagnostiseerd met bijv. borderline of een bipolaire stoornis. Het is soms werkelijk een hel en een zoektocht naar hulp waar je een lange adem voor nodig hebt.
edit:
mijn gynacoloog heeft mij trouwens ook uitgelegd dat pmdd inderdaad niet aan te tonen is in het bloed, omdat vaak je hormoonlevels prima in orde zijn. Het is hoogstwaarschijnlijk een extreme reactie van je hersenen op de daling of stijging van bepaalde hormonen. Het komt ook vaker voor bij vrouwen die adhd of autisme hebben (heb ik zelf niet,). Omdat de prikkelverwerking anders werkt bij deze vrouwen en pmdd dat kan verergeren. Je hebt ook PME, dat heb je onderliggend al iets psychisch onder de leden en komt dat extra tot uiting tijdens je lutale fase. Bij mij zelf is het overduidelijk PMDD omdat ik in mijn goede weken nergens last van heb.
Ik had ook altijd de angst niet serieus genomen te worden door de huisarts dus extreem lang uitgesteld om daar heen te gaan.
Gelukkig was ze op de hoogte van pmdd en heeft ze mij een aantal dingen laten proberen. o.a. de Yaz pil en de Zoely, echter van beide werd ik behoorlijk depressief en sucicidaal. Nu probeer ik cyclisch gebruik van fluoxetine, ik ben er nog niet erg overtuigd van maar heb wel het idee dat het iets helpt, ik geef het nog even de tijd.
Ik heb destijds een doorverwijzing gevraagd naar een gynaecoloog gespecialiseerd in PMDD. Die heeft mij ook de officiële diagnose gegeven. Hij heeft mij ook andere behandel opties aangereikt wanneer de fluoxetine geen effect heeft. De volgende stap is een mirena spiraal combineren met oestrogeen pleisters, maar voorlopig stel ik dat nog even uit.
Op facebook is er een groep PMDD Nederland, waarin heel veel vrouwen zitten met deze diagnose. Iedereen kan hier terecht voor tips, en het delen van ervaringen of het stellen van vragen. Zo werkt voor iedere vrouw iets anders en het ene werkt ook niet bij de ander, dat maakt de zoek tocht zo lastig.
Gemiddeld duurt het 12 jaar voordat iemand de diagnose krijgt. Daarnaast worden vrouwen ook vaak gemisdiagnostiseerd met bijv. borderline of een bipolaire stoornis. Het is soms werkelijk een hel en een zoektocht naar hulp waar je een lange adem voor nodig hebt.
edit:
mijn gynacoloog heeft mij trouwens ook uitgelegd dat pmdd inderdaad niet aan te tonen is in het bloed, omdat vaak je hormoonlevels prima in orde zijn. Het is hoogstwaarschijnlijk een extreme reactie van je hersenen op de daling of stijging van bepaalde hormonen. Het komt ook vaker voor bij vrouwen die adhd of autisme hebben (heb ik zelf niet,). Omdat de prikkelverwerking anders werkt bij deze vrouwen en pmdd dat kan verergeren. Je hebt ook PME, dat heb je onderliggend al iets psychisch onder de leden en komt dat extra tot uiting tijdens je lutale fase. Bij mij zelf is het overduidelijk PMDD omdat ik in mijn goede weken nergens last van heb.
schildpadje wijzigde dit bericht op 03-01-2025 14:39
17.62% gewijzigd
vrijdag 3 januari 2025 om 14:33
vrijdag 3 januari 2025 om 14:34
blijfgewoonbianca schreef: ↑03-01-2025 14:21Ga naar een vrouwenpoli
https://www.ellesie.nl/
https://careforwomen.nl/
https://www.google.com/search?q=vrouwen ... ent=safari
Dit, TO!
Eerst het lichamelijke uitsluiten en dan pas verder praten ( over het mentale gedeelte etc. ), is mijn devies.
henk-und-roelie wijzigde dit bericht op 03-01-2025 18:44
Reden: Het werd niet goed begrepen
Reden: Het werd niet goed begrepen
3.05% gewijzigd
Get on, boogie, turnin' me on
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
vrijdag 3 januari 2025 om 14:38
Waarom wordt je zo boos van de suggestie om naar een psychiater te gaan TO? Ik ben 4 jaar geleden heel erg ziek geweest (fysiek en psychisch) door problemen met mijn hormonen. Ik was extreem angstig, had paranoïde gedachten en had constant het gevoel dat er iemand in mijn huis was. God wat was ik blij toen ik bij een psychiater belandde en hij éérst mijn acute psychische problemen behandelde. Ik had zelf weliswaar het gevoel dat het met mijn hormonen te maken zou kunnen hebben, maar dat heeft hij eerst (terecht) naast zich neergelegd.
Toen die klachten onder controle waren en de fysieke problemen de overhand kregen hebben we verder kunnen kijken en kwam er uiteindelijk uit dat ik extreem gevoelig ben voor normale(!) hormoonschommelingen (te vergelijken met een postpartum psychose).
Als alleen mijn hormoonwaarden zouden zijn gemeten dan had dat weinig opgeleverd want die zijn al die tijd normaal geweest. Ik reageerde gewoon extreem op een normaal verschijnsel. Die doorverwijzing naar de psychiater heeft mijn leven gered, probeer het nou gewoon, TO. Als je er daar niet uitkomt kan je daarna altijd nog verder kijken.
En ja, ik slik nu nog steeds extra hormonen om schommelingen te voorkomen, maar dat ligt bij mij ook aan de medische transitie waar ik momenteel in zit. Het probleem was psychisch, hoewel het wel getriggered werd door iets fysieks. Dat iets psychisch is, maakt het niet minder erg of echt.
Toevoeging: Het heeft bij mij trouwens alleen maar zo uit de hand kunnen lopen door een samenloop van omstandigheden (lockdown+avondklok, gedoe op werk, slecht slapen door lichamelijk klachten, beginnen met andere medicatie en sowieso al psychisch zwakker zijn), alleen de hormoonschommelingen hadden dit niet zo kunnen veroorzaken, hoe gevoelig ik er dan ook voor ben.
Toen die klachten onder controle waren en de fysieke problemen de overhand kregen hebben we verder kunnen kijken en kwam er uiteindelijk uit dat ik extreem gevoelig ben voor normale(!) hormoonschommelingen (te vergelijken met een postpartum psychose).
Als alleen mijn hormoonwaarden zouden zijn gemeten dan had dat weinig opgeleverd want die zijn al die tijd normaal geweest. Ik reageerde gewoon extreem op een normaal verschijnsel. Die doorverwijzing naar de psychiater heeft mijn leven gered, probeer het nou gewoon, TO. Als je er daar niet uitkomt kan je daarna altijd nog verder kijken.
En ja, ik slik nu nog steeds extra hormonen om schommelingen te voorkomen, maar dat ligt bij mij ook aan de medische transitie waar ik momenteel in zit. Het probleem was psychisch, hoewel het wel getriggered werd door iets fysieks. Dat iets psychisch is, maakt het niet minder erg of echt.
Toevoeging: Het heeft bij mij trouwens alleen maar zo uit de hand kunnen lopen door een samenloop van omstandigheden (lockdown+avondklok, gedoe op werk, slecht slapen door lichamelijk klachten, beginnen met andere medicatie en sowieso al psychisch zwakker zijn), alleen de hormoonschommelingen hadden dit niet zo kunnen veroorzaken, hoe gevoelig ik er dan ook voor ben.
vrijdag 3 januari 2025 om 14:44
ik snap de boosheid op zich wel. PMDD voelt alsof je machteloos bent, je hebt het gevoel dat je gek wordt in je slechte weken, maar in je goede weken is er ineens niets meer aan de hand. Ik heb zelf ook niet echt geweldige ervaringen met de ggz op dit gebied, ook niet negatief ofzo maar ze wisten het gewoon niet. Ik kwam zelf aan met het verzoek om mij te laten testen op adhd, biopolaire stoornis, borderline, autisme, omdat ik dat eerst wilde onderzoeken voordat ik met pmdd aan de slag ging. Nergens leek ik onder te vallen en aangezien ik mijn symptomen kon aflezen in mijn agenda waren ook zij er van overtuigd dat het wel iets met mijn hormonen moest zijn, maar daar waren ze niet in gespecialiseerd dus konden ze mij niet mee helpen.Blablabla97 schreef: ↑03-01-2025 14:38Waarom wordt je zo boos van de suggestie om naar een psychiater te gaan TO? Ik ben 4 jaar geleden heel erg ziek geweest (fysiek en psychisch) door problemen met mijn hormonen. Ik was extreem angstig, had paranoïde gedachten en had constant het gevoel dat er iemand in mijn huis was. God wat was ik blij toen ik bij een psychiater belandde en hij éérst mijn acute psychische problemen behandelde. Ik had zelf weliswaar het gevoel dat het met mijn hormonen te maken zou kunnen hebben, maar dat heeft hij eerst (terecht) naast zich neergelegd.
Toen die klachten onder controle waren en de fysieke problemen de overhand kregen hebben we verder kunnen kijken en kwam er uiteindelijk uit dat ik extreem gevoelig ben voor normale(!) hormoonschommelingen (te vergelijken met een postpartum psychose).
Als alleen mijn hormoonwaarden zouden zijn gemeten dan had dat weinig opgeleverd want die zijn al die tijd normaal geweest. Ik reageerde gewoon extreem op een normaal verschijnsel. Die doorverwijzing naar de psychiater heeft mijn leven gered, probeer het nou gewoon, TO. Als je er daar niet uitkomt kan je daarna altijd nog verder kijken.
En ja, ik slik nu nog steeds extra hormonen om schommelingen te voorkomen, maar dat ligt bij mij ook aan de medische transitie waar ik momenteel in zit. Het probleem was psychisch, hoewel het wel getriggered werd door iets fysieks. Dat iets psychisch is, maakt het niet minder erg of echt.
Alle verschillende therapieën die ik volgde sloegen ook niet aan, omdat ik in mijn goede weken nergens last van had.
vrijdag 3 januari 2025 om 14:45
Een psychiater is ook medisch arts hé. En ook een 'gewone' psycholoog zal echt niet uitsluiten dat er ook lichamelijke problemen bijdragen aan de psychische klachten. Erover praten sluit verder lichamelijk onderzoek niet uit en kan alleen maar positief bijdragen aan herstel. Ik snap echt het bezwaar tegen een doorverwijzing niet. Oké, deze huisarts heeft het allemaal niet zo lekker geformuleerd, maar een doorverwijzing naar een arts die gespecialiseerd is in psychische klachten met potentieel lichamelijke gevolgen/redenen, lijkt me juist een heel erg logische stap.Henk-und-Roelie schreef: ↑03-01-2025 14:34Dit, TO!
Eerst het lichamelijke uitsluiten en dan pas verder praten ( over psychiatrie etc. ), is mijn devies.
vrijdag 3 januari 2025 om 15:06
Dit snap ik wel van je huisarts hoor. Het is een nogal specialistische toepassing en Sertraline is geen medicijn om maar 'iets mee te proberen'. Dat is werk voor een psychiater.Mijniebelle schreef: ↑03-01-2025 12:57
Maar bijvoorbeeld alleen sertraline slikken in de tweede helft van je cyclus, dat was dan weer een brug te ver voor mijn huisarts, dat wijkt dan teveel af van de procotollen die zij kennen.
vrijdag 3 januari 2025 om 15:06
Hoi TO, ik herken je frustratie. Bij mij is na 12 jaar endometriose ontdekt. In die tijd ben ik heel vaak bij verschillende artsen en gynaecologen geweest en die zeiden allemaal dat er niets aan de hand was, dat het er goed uit zag op de echo's, etc. Tot ik voor de zoveelste keer naar de gynaecoloog ging en die ook zei dat alles goed was, en ik er gewoon geen goed gevoel meer bij had. Ik heb toen een second opinion aangevraagd bij een endometriosespecialist en die heeft uiteindelijk na diverse onderzoeken de diagnose gesteld. Mijn endometriose blijkt zelfs zeer ernstig te zijn dat ik geen kinderen kan krijgen, misschien een stoma krijg en mijn nier beginnende schade heeft opgelopen waardoor ik binnenkort een katheter krijg.
Je moet idd heel erg voor jezelf opkomen en als iets niet goed voelt, verder onderzoek laten doen.
Je moet idd heel erg voor jezelf opkomen en als iets niet goed voelt, verder onderzoek laten doen.
vrijdag 3 januari 2025 om 15:24
Als het een DSM-diagnose is hoort dat dus bij psychiater of (klinisch) psycholoog te gebeuren.
Maar, bottom line blijft wat mij betreft, als ik de OP lees, dat TO volstrekt normale verschijnselen niet herkent als zodanig.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 3 januari 2025 om 15:35
Bedankt voor alle reacties.
Ik kan me voorstellen dat sommigen mijn reactie onterecht vinden. Ik vind de doorverwijzing naar een psychiater ook niet per se verkeerd, maar ik vind dat er (zoals iemand hier zegt) inderdaad te zwart-wit naar de situatie wordt gekeken. Ik ben nog maar kort van de pil af, en vaak heeft een lichaam na zo'n lange tijd aan de synthetische hormonen wel even nodig om de boel weer te herstellen. Bij de een uit dat zich misschien vooral lichamelijk, bij de ander meer psychisch. Ik ben ook HSP dus ik voel zo'n verandering waarschijnlijk meer dan veel andere mensen. Daarnaast merk ik ook aan mijn menstruatie dat mijn hormonen niet in balans zijn; ik bloed bijvoorbeeld amper, ik mag blij zijn als ik drie druppels in m'n ondergoed zie. Terwijl ik voordat ik aan de pil ging vrij hevige bloedingen had. Dus dat ik een hormoontekort (of een disbalans, misschien een beter woord) vermoed komt ook door fysieke klachten.
En nogmaals, waar ik vooral over val is dat een dokter de term PMDD niet kent én zo stellig beweert dat hormoontekorten niet bestaan. Hoe zit dat dan met postnatale depressies e.d.? En hormonale aandoeningen zoals PCOS? Hoe kun je je patiënten op de juiste manier helpen als je van dit soort dingen niet op de hoogte bent?
Overigens heb ik mijn hele cyclus last van de klachten die ik in mijn openingspost noem, maar de dagen voordat ik ongesteld moet worden zijn ze het ergst. Ook om die reden denk ik niet per se aan PMDD maar aan een algehele disbalans.
Ik kan me voorstellen dat sommigen mijn reactie onterecht vinden. Ik vind de doorverwijzing naar een psychiater ook niet per se verkeerd, maar ik vind dat er (zoals iemand hier zegt) inderdaad te zwart-wit naar de situatie wordt gekeken. Ik ben nog maar kort van de pil af, en vaak heeft een lichaam na zo'n lange tijd aan de synthetische hormonen wel even nodig om de boel weer te herstellen. Bij de een uit dat zich misschien vooral lichamelijk, bij de ander meer psychisch. Ik ben ook HSP dus ik voel zo'n verandering waarschijnlijk meer dan veel andere mensen. Daarnaast merk ik ook aan mijn menstruatie dat mijn hormonen niet in balans zijn; ik bloed bijvoorbeeld amper, ik mag blij zijn als ik drie druppels in m'n ondergoed zie. Terwijl ik voordat ik aan de pil ging vrij hevige bloedingen had. Dus dat ik een hormoontekort (of een disbalans, misschien een beter woord) vermoed komt ook door fysieke klachten.
En nogmaals, waar ik vooral over val is dat een dokter de term PMDD niet kent én zo stellig beweert dat hormoontekorten niet bestaan. Hoe zit dat dan met postnatale depressies e.d.? En hormonale aandoeningen zoals PCOS? Hoe kun je je patiënten op de juiste manier helpen als je van dit soort dingen niet op de hoogte bent?
Overigens heb ik mijn hele cyclus last van de klachten die ik in mijn openingspost noem, maar de dagen voordat ik ongesteld moet worden zijn ze het ergst. Ook om die reden denk ik niet per se aan PMDD maar aan een algehele disbalans.
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 03-01-2025 16:01
18.91% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
