Psyche
alle pijlers
Ik denk niet aan mezelf...
zondag 25 december 2016 om 12:38
Hallo,
Ik zit met een serieus probleem. Ik weet niet goed of ik dit moet plaatsen bij 'Psyche' of bij 'Relaties'.
Ik cijfer mijzelf compleet (en dan ook echt compleet) weg voor mijn vriendin. Ik ben bereid om alles voor haar te doen.
Echt alles. Ik word er claimend/onzeker en zelfs depressief door. Ik zie het nut van 'andere dingen doen' vrijwel
niet meer in, en ik DURF geeneens iets af te spreken - omdat ik dan bang ben om een afspraak met mijn vriendin mis
te lopen. Dat is natuurlijk ongezond.
Voor mij lijkt het heel slecht te gaan tussen mij en mijn vriendin. Ja, je leest het goed; VOOR MIJ / LIJKT.
Er is eigenlijk helemaal niets aan de hand. Voor haar in ieder geval niet. Zij houdt gewoon van mij, en vind dit ook genoeg.
Ze is goed bezig voor school, en denkt af en toe aan haarzelf. Voor haar is er dus niets aan de hand - al kan ze
natuurlijk wel merken dat er iets met mij aan de hand is. Anyway, als ik dus dènk dat het 'slecht' gaat, wil ik graag
naar haar toe. Ik wil er alles voor weggooien. (Stel ze zou me NU een berichtje sturen om te komen, ben ik in staat om in mijn
pyjama regelrecht naar haar toe te rijden). Voor mij is dan naar haar toegaan 'de oplossing'. Terwijl ik dondersgoed weet
dat dat het NIET is. Ik weet dat ik dan alleen maar ga zeuren, en haar van haar schoolwerk afhoudt. En dat ik het zo alleen
maar erger maak voor mijzelf. Ik moet op dat soort momenten juist aan mezelf denken. Juist denken, dat er daadwerkelijk niets is.
Want er is immers ook niets aan de hand.
Ik neem het mijzelf echter wel kwalijk dat ik gewoon de oplossing weet, maar er vrijwel niets mee doe.
Voor mij is het meer dan alleen 'de knop omdraaien'. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar. Soms lukt het me een weekje,
misschien twee weekjes. Maar daarna begint het gewoon weer van voren af aan. Ik wil het zo graag; aan mezelf denken.
Maar het lukt me soms gewoon echt niet.
Heeft iemand tips over hoe ik dit daadwerkelijk in mijn kop kan stampen?
Ik zit met een serieus probleem. Ik weet niet goed of ik dit moet plaatsen bij 'Psyche' of bij 'Relaties'.
Ik cijfer mijzelf compleet (en dan ook echt compleet) weg voor mijn vriendin. Ik ben bereid om alles voor haar te doen.
Echt alles. Ik word er claimend/onzeker en zelfs depressief door. Ik zie het nut van 'andere dingen doen' vrijwel
niet meer in, en ik DURF geeneens iets af te spreken - omdat ik dan bang ben om een afspraak met mijn vriendin mis
te lopen. Dat is natuurlijk ongezond.
Voor mij lijkt het heel slecht te gaan tussen mij en mijn vriendin. Ja, je leest het goed; VOOR MIJ / LIJKT.
Er is eigenlijk helemaal niets aan de hand. Voor haar in ieder geval niet. Zij houdt gewoon van mij, en vind dit ook genoeg.
Ze is goed bezig voor school, en denkt af en toe aan haarzelf. Voor haar is er dus niets aan de hand - al kan ze
natuurlijk wel merken dat er iets met mij aan de hand is. Anyway, als ik dus dènk dat het 'slecht' gaat, wil ik graag
naar haar toe. Ik wil er alles voor weggooien. (Stel ze zou me NU een berichtje sturen om te komen, ben ik in staat om in mijn
pyjama regelrecht naar haar toe te rijden). Voor mij is dan naar haar toegaan 'de oplossing'. Terwijl ik dondersgoed weet
dat dat het NIET is. Ik weet dat ik dan alleen maar ga zeuren, en haar van haar schoolwerk afhoudt. En dat ik het zo alleen
maar erger maak voor mijzelf. Ik moet op dat soort momenten juist aan mezelf denken. Juist denken, dat er daadwerkelijk niets is.
Want er is immers ook niets aan de hand.
Ik neem het mijzelf echter wel kwalijk dat ik gewoon de oplossing weet, maar er vrijwel niets mee doe.
Voor mij is het meer dan alleen 'de knop omdraaien'. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar. Soms lukt het me een weekje,
misschien twee weekjes. Maar daarna begint het gewoon weer van voren af aan. Ik wil het zo graag; aan mezelf denken.
Maar het lukt me soms gewoon echt niet.
Heeft iemand tips over hoe ik dit daadwerkelijk in mijn kop kan stampen?
zondag 25 december 2016 om 12:46
Herken je het gedrag van andere situaties? Herken je het gedrag van één van je ouders? Had je een fijne thuissituatie als kind?
Ik denk dat het dieper zit en dat daarom rationeel denken en benaderen niet zoveel helpt. Het lijkt echt om emotionele impulsen te gaan, daar krijg je vaak pas meer grip op als je ziet hoe ze ontstaan zijn.
Ik denk dat het dieper zit en dat daarom rationeel denken en benaderen niet zoveel helpt. Het lijkt echt om emotionele impulsen te gaan, daar krijg je vaak pas meer grip op als je ziet hoe ze ontstaan zijn.
zondag 25 december 2016 om 12:50
quote:Heksehazel schreef op 25 december 2016 @ 12:46:
Herken je het gedrag van andere situaties? Herken je het gedrag van één van je ouders? Had je een fijne thuissituatie als kind?
Ik denk dat het dieper zit en dat daarom rationeel denken en benaderen niet zoveel helpt. Het lijkt echt om emotionele impulsen te gaan, daar krijg je vaak pas meer grip op als je ziet hoe ze ontstaan zijn.
Mijn thuissituatie is nogal slecht. En vroeger ben ik erg veel gepest op school.
Het kan zijn dat het daaraan ligt. Ik weet ook heus wel waar mijn emoties vandaan komen. Echt.
Maar ik wil zo graag dat het stopt.
Herken je het gedrag van andere situaties? Herken je het gedrag van één van je ouders? Had je een fijne thuissituatie als kind?
Ik denk dat het dieper zit en dat daarom rationeel denken en benaderen niet zoveel helpt. Het lijkt echt om emotionele impulsen te gaan, daar krijg je vaak pas meer grip op als je ziet hoe ze ontstaan zijn.
Mijn thuissituatie is nogal slecht. En vroeger ben ik erg veel gepest op school.
Het kan zijn dat het daaraan ligt. Ik weet ook heus wel waar mijn emoties vandaan komen. Echt.
Maar ik wil zo graag dat het stopt.
zondag 25 december 2016 om 12:51
quote:Flower3666 schreef op 25 december 2016 @ 12:50:
Ehm, ben je niet bang dat dit gedrag uiteindelijk averechts gaat werken en haar van je wegduwt?
Ja, dat weet ik allang. Daarom wil ik ook zo graag dat het stopt.
Ik heb dit probleem al eerder een keer ervaren met een relatie van 2 jaar geleden. Die uitgegaan is door dezelfde reden.
Ehm, ben je niet bang dat dit gedrag uiteindelijk averechts gaat werken en haar van je wegduwt?
Ja, dat weet ik allang. Daarom wil ik ook zo graag dat het stopt.
Ik heb dit probleem al eerder een keer ervaren met een relatie van 2 jaar geleden. Die uitgegaan is door dezelfde reden.
zondag 25 december 2016 om 12:55
quote:patchouli_ schreef op 25 december 2016 @ 12:53:
Je cijfert jezelf helemaal niet weg. Alles draait bij jou om jouw angsten, jouw gevoel. je bent juist ontzettend met jezelf bezig.Maar hoe kan ik het positieve weer inzien van iig mijn relatie? Ik benader vrijwel alles in mijn leven ontzettend negatief, en ik kan duidelijk merken wat voor een invloed dit heeft op mijn relatie.
Je cijfert jezelf helemaal niet weg. Alles draait bij jou om jouw angsten, jouw gevoel. je bent juist ontzettend met jezelf bezig.Maar hoe kan ik het positieve weer inzien van iig mijn relatie? Ik benader vrijwel alles in mijn leven ontzettend negatief, en ik kan duidelijk merken wat voor een invloed dit heeft op mijn relatie.
zondag 25 december 2016 om 12:57
Als je zo goed weet wat je "fout" doet en je weet hoe je het voor jezelf wel "goed" zou doen, dan moet je het gewoon doen.
Het probleem daarmee is dat je dan, op het moment dat je er voor kiest niet in je eigen behoefte mee te gaan om alles voor haar te doen, je je wel heel vervelend zult voelen. Schuldig misschien, bezwaard, onrustig.
Er zal iets in je zitten dat je de drang geeft om toch naar haar toe te gaan, iets voor haar te doen. En aan die drang moet je dan niet toegeven, hoe lastig dat ook is. Je moet de onrust en het rotgevoel dat je dan krijgt leren verdragen. Als je dat lukt, wordt het vanzelf makkelijker.
Dus het beste kun je heel rationeel een beslissing nemen, en dan jezelf dwingen je daar ook aan te houden.
Het probleem daarmee is dat je dan, op het moment dat je er voor kiest niet in je eigen behoefte mee te gaan om alles voor haar te doen, je je wel heel vervelend zult voelen. Schuldig misschien, bezwaard, onrustig.
Er zal iets in je zitten dat je de drang geeft om toch naar haar toe te gaan, iets voor haar te doen. En aan die drang moet je dan niet toegeven, hoe lastig dat ook is. Je moet de onrust en het rotgevoel dat je dan krijgt leren verdragen. Als je dat lukt, wordt het vanzelf makkelijker.
Dus het beste kun je heel rationeel een beslissing nemen, en dan jezelf dwingen je daar ook aan te houden.
zondag 25 december 2016 om 13:02
Dat is lastig allemaal M12D... Ik kan nou wel wat woorden achter elkaar gaan typen, je snapt de zinnen wel, maar waarschijnlijk zijn het holle lege woorden die niet aankomen.
Ergens is het denk ik ook een soort van vertrouwen in jezelf hebben. Dat morgen de zon weer opkomt en het leventje gewoon weer doorgaat. Het is niet goed om compleet afhankelijk te zijn van je relatie, ergens is het goed om je wel te beseffen dat je ook prima kunt leven zónder relatie en gelukkig kunt zijn. Mja, dat is voor nu nog fftjes lastig. Het is niet handig om je geluk van een ander en/of omstandigheden af te laten hangen.
Wellicht dat een psycholoog je kan helpen? Ik heb ergens het vermoeden dat je een beetje boel onzeker bent ook? Maar misschien dat een psycholoog je ook kan helpen om het leven weer wat positiever in te gaan zien.
Ergens is het denk ik ook een soort van vertrouwen in jezelf hebben. Dat morgen de zon weer opkomt en het leventje gewoon weer doorgaat. Het is niet goed om compleet afhankelijk te zijn van je relatie, ergens is het goed om je wel te beseffen dat je ook prima kunt leven zónder relatie en gelukkig kunt zijn. Mja, dat is voor nu nog fftjes lastig. Het is niet handig om je geluk van een ander en/of omstandigheden af te laten hangen.
Wellicht dat een psycholoog je kan helpen? Ik heb ergens het vermoeden dat je een beetje boel onzeker bent ook? Maar misschien dat een psycholoog je ook kan helpen om het leven weer wat positiever in te gaan zien.
zondag 25 december 2016 om 13:03
quote:Renaissance schreef op 25 december 2016 @ 12:57:
Als je zo goed weet wat je "fout" doet en je weet hoe je het voor jezelf wel "goed" zou doen, dan moet je het gewoon doen.
Het probleem daarmee is dat je dan, op het moment dat je er voor kiest niet in je eigen behoefte mee te gaan om alles voor haar te doen, je je wel heel vervelend zult voelen. Schuldig misschien, bezwaard, onrustig.
Er zal iets in je zitten dat je de drang geeft om toch naar haar toe te gaan, iets voor haar te doen. En aan die drang moet je dan niet toegeven, hoe lastig dat ook is. Je moet de onrust en het rotgevoel dat je dan krijgt leren verdragen. Als je dat lukt, wordt het vanzelf makkelijker.
Dus het beste kun je heel rationeel een beslissing nemen, en dan jezelf dwingen je daar ook aan te houden.
Zou het echt zo makkelijk zijn, denk je?
Ik wordt soms gewoon gedreven door (onnodig) wantrouwen, en wat je hierboven typt wil ik ook ontzettend graag doen/kunnen.
Gisteren op Kerstavond ben ik compleet door mijn vriendin op WhatsApp genegeerd, en vanochtend ook. Het blijkt dat er daar een
'geen-mobiel'-regel is, maar dit hakt er bij mij toch in. Ik maak me dan toch weer druk, en ik ga me dan toch weer heel veel dingen op de hals halen. Terwijl ik juist het positieve ervan in moet zien, dat ik haar bijvoorbeeld morgen wèl zie.
Als je zo goed weet wat je "fout" doet en je weet hoe je het voor jezelf wel "goed" zou doen, dan moet je het gewoon doen.
Het probleem daarmee is dat je dan, op het moment dat je er voor kiest niet in je eigen behoefte mee te gaan om alles voor haar te doen, je je wel heel vervelend zult voelen. Schuldig misschien, bezwaard, onrustig.
Er zal iets in je zitten dat je de drang geeft om toch naar haar toe te gaan, iets voor haar te doen. En aan die drang moet je dan niet toegeven, hoe lastig dat ook is. Je moet de onrust en het rotgevoel dat je dan krijgt leren verdragen. Als je dat lukt, wordt het vanzelf makkelijker.
Dus het beste kun je heel rationeel een beslissing nemen, en dan jezelf dwingen je daar ook aan te houden.
Zou het echt zo makkelijk zijn, denk je?
Ik wordt soms gewoon gedreven door (onnodig) wantrouwen, en wat je hierboven typt wil ik ook ontzettend graag doen/kunnen.
Gisteren op Kerstavond ben ik compleet door mijn vriendin op WhatsApp genegeerd, en vanochtend ook. Het blijkt dat er daar een
'geen-mobiel'-regel is, maar dit hakt er bij mij toch in. Ik maak me dan toch weer druk, en ik ga me dan toch weer heel veel dingen op de hals halen. Terwijl ik juist het positieve ervan in moet zien, dat ik haar bijvoorbeeld morgen wèl zie.
zondag 25 december 2016 om 13:04
quote:Flower3666 schreef op 25 december 2016 @ 13:02:
Dat is lastig allemaal M12D... Ik kan nou wel wat woorden achter elkaar gaan typen, je snapt de zinnen wel, maar waarschijnlijk zijn het holle lege woorden die niet aankomen.
Ergens is het denk ik ook een soort van vertrouwen in jezelf hebben. Dat morgen de zon weer opkomt en het leventje gewoon weer doorgaat. Het is niet goed om compleet afhankelijk te zijn van je relatie, ergens is het goed om je wel te beseffen dat je ook prima kunt leven zónder relatie en gelukkig kunt zijn. Mja, dat is voor nu nog fftjes lastig. Het is niet handig om je geluk van een ander en/of omstandigheden af te laten hangen.
Wellicht dat een psycholoog je kan helpen? Ik heb ergens het vermoeden dat je een beetje boel onzeker bent ook? Maar misschien dat een psycholoog je ook kan helpen om het leven weer wat positiever in te gaan zien.Ik ben inderdaad erg onzeker. Ik weet ook inderdaad wel dat afhangen van mijn vriendin juist slecht is. Maar inderdaad, woorden die ik te horen krijg zijn vrijwel hol en/of komen niet aan.
Dat is lastig allemaal M12D... Ik kan nou wel wat woorden achter elkaar gaan typen, je snapt de zinnen wel, maar waarschijnlijk zijn het holle lege woorden die niet aankomen.
Ergens is het denk ik ook een soort van vertrouwen in jezelf hebben. Dat morgen de zon weer opkomt en het leventje gewoon weer doorgaat. Het is niet goed om compleet afhankelijk te zijn van je relatie, ergens is het goed om je wel te beseffen dat je ook prima kunt leven zónder relatie en gelukkig kunt zijn. Mja, dat is voor nu nog fftjes lastig. Het is niet handig om je geluk van een ander en/of omstandigheden af te laten hangen.
Wellicht dat een psycholoog je kan helpen? Ik heb ergens het vermoeden dat je een beetje boel onzeker bent ook? Maar misschien dat een psycholoog je ook kan helpen om het leven weer wat positiever in te gaan zien.Ik ben inderdaad erg onzeker. Ik weet ook inderdaad wel dat afhangen van mijn vriendin juist slecht is. Maar inderdaad, woorden die ik te horen krijg zijn vrijwel hol en/of komen niet aan.
zondag 25 december 2016 om 13:06
Ik heb voor mijn vriendin een brief geschreven, waarin ik mijn gevoelens kwijt heb getypt. Ik heb hier ook duidelijk in gezet, dat ik soms het gevoel heb 'dat ik meer van haar houdt, dan zij van mij'. Deze wil ik haar morgen graag voorlezen. Is dit een verstandig plan, of moet ik dit achterwege laten en het allemaal maar positief inzien? Zo kom ik zelf dan ook geen steek verder, dènk ik.
zondag 25 december 2016 om 13:08
quote:M12D schreef op 25 december 2016 @ 13:06:
Ik heb voor mijn vriendin een brief geschreven, waarin ik mijn gevoelens kwijt heb getypt. Ik heb hier ook duidelijk in gezet, dat ik soms het gevoel heb 'dat ik meer van haar houdt, dan zij va,n mij'. Deze wil ik haar morgen graag voorlezen. Is dit een verstandig plan, of moet ik dit achterwege laten en het allemaal maar positief inzien? Zo kom ik zelf dan ook geen steek verder, dènk ik.NEE! Wat moet ze met zo'n brief? Het zijn jouw gevoelens! Afknapper....
Ik heb voor mijn vriendin een brief geschreven, waarin ik mijn gevoelens kwijt heb getypt. Ik heb hier ook duidelijk in gezet, dat ik soms het gevoel heb 'dat ik meer van haar houdt, dan zij va,n mij'. Deze wil ik haar morgen graag voorlezen. Is dit een verstandig plan, of moet ik dit achterwege laten en het allemaal maar positief inzien? Zo kom ik zelf dan ook geen steek verder, dènk ik.NEE! Wat moet ze met zo'n brief? Het zijn jouw gevoelens! Afknapper....
zondag 25 december 2016 om 13:11
quote:M12D schreef op 25 december 2016 @ 13:03:
[...]
Zou het echt zo makkelijk zijn, denk je?
Ik wordt soms gewoon gedreven door (onnodig) wantrouwen, en wat je hierboven typt wil ik ook ontzettend graag doen/kunnen.
Gisteren op Kerstavond ben ik compleet door mijn vriendin op WhatsApp genegeerd, en vanochtend ook. Het blijkt dat er daar een
'geen-mobiel'-regel is, maar dit hakt er bij mij toch in. Ik maak me dan toch weer druk, en ik ga me dan toch weer heel veel dingen op de hals halen. Terwijl ik juist het positieve ervan in moet zien, dat ik haar bijvoorbeeld morgen wèl zie.
Nee, dit is een van de moeilijkste dingen die je jezelf kunt opleggen. Om in te gaan tegen al je dwang, die hele sterkte behoeftes. Want het is een dwang, om elke keer weer gerustgesteld te willen worden. Te horen dat je er nog toe doet, dat ze nog van je houdt, dat je nog belangrijk genoeg bent.
Besef je dat dit een bodemloze put is, die heel weinig te doen heeft met het gedrag van jouw vriendin? En alles te doen heeft met een gemis in jezelf? En dat gemis kan geen enkel ander mens goedmaken, dat moet je echt zelf doen.
Hierboven raadt iemand je aan cognitieve gedragstherapie te gaan doen. Dat lijkt me niet verkeerd, want aan die dwangmatige behoefte aan bevestiging kun je wel wat doen.
Maar makkelijk, nee dat is het niet.
Succes!
[...]
Zou het echt zo makkelijk zijn, denk je?
Ik wordt soms gewoon gedreven door (onnodig) wantrouwen, en wat je hierboven typt wil ik ook ontzettend graag doen/kunnen.
Gisteren op Kerstavond ben ik compleet door mijn vriendin op WhatsApp genegeerd, en vanochtend ook. Het blijkt dat er daar een
'geen-mobiel'-regel is, maar dit hakt er bij mij toch in. Ik maak me dan toch weer druk, en ik ga me dan toch weer heel veel dingen op de hals halen. Terwijl ik juist het positieve ervan in moet zien, dat ik haar bijvoorbeeld morgen wèl zie.
Nee, dit is een van de moeilijkste dingen die je jezelf kunt opleggen. Om in te gaan tegen al je dwang, die hele sterkte behoeftes. Want het is een dwang, om elke keer weer gerustgesteld te willen worden. Te horen dat je er nog toe doet, dat ze nog van je houdt, dat je nog belangrijk genoeg bent.
Besef je dat dit een bodemloze put is, die heel weinig te doen heeft met het gedrag van jouw vriendin? En alles te doen heeft met een gemis in jezelf? En dat gemis kan geen enkel ander mens goedmaken, dat moet je echt zelf doen.
Hierboven raadt iemand je aan cognitieve gedragstherapie te gaan doen. Dat lijkt me niet verkeerd, want aan die dwangmatige behoefte aan bevestiging kun je wel wat doen.
Maar makkelijk, nee dat is het niet.
Succes!
zondag 25 december 2016 om 13:14
quote:M12D schreef op 25 december 2016 @ 13:04:
[...]
Ik ben inderdaad erg onzeker. Ik weet ook inderdaad wel dat afhangen van mijn vriendin juist slecht is. Maar inderdaad, woorden die ik te horen krijg zijn vrijwel hol en/of komen niet aan.
Wat ik zo in dit topic lees, is denk ik dat een stukje meer relativering wellicht ook wel handig voor je zou zijn. Miss ook iets om met een psych aan te pakken? Misschien kun je in de tussentijd in een soort van dagboekje beginnen en je gevoelens opschrijven? Dan worden gedachtes soms ook iets concreter en kun je het ook terug lezen en misschien schrijft het een beetje van je af om die impulsen te laten zakken? En positiever in het leven gaan leren staan, das erg lastig. Heb je wel enig idee wat voor dingen je in het leven leuk vind om te doen? Iets vaker iets voor jezelf gaan doen? Kan wellicht ook een beetje afleiding voor je zijn?
Edit: blij om te lezen dat je al bij een psych loopt;)
[...]
Ik ben inderdaad erg onzeker. Ik weet ook inderdaad wel dat afhangen van mijn vriendin juist slecht is. Maar inderdaad, woorden die ik te horen krijg zijn vrijwel hol en/of komen niet aan.
Wat ik zo in dit topic lees, is denk ik dat een stukje meer relativering wellicht ook wel handig voor je zou zijn. Miss ook iets om met een psych aan te pakken? Misschien kun je in de tussentijd in een soort van dagboekje beginnen en je gevoelens opschrijven? Dan worden gedachtes soms ook iets concreter en kun je het ook terug lezen en misschien schrijft het een beetje van je af om die impulsen te laten zakken? En positiever in het leven gaan leren staan, das erg lastig. Heb je wel enig idee wat voor dingen je in het leven leuk vind om te doen? Iets vaker iets voor jezelf gaan doen? Kan wellicht ook een beetje afleiding voor je zijn?
Edit: blij om te lezen dat je al bij een psych loopt;)
zondag 25 december 2016 om 13:15
quote:M12D schreef op 25 december 2016 @ 13:06:
Ik heb voor mijn vriendin een brief geschreven, waarin ik mijn gevoelens kwijt heb getypt. Ik heb hier ook duidelijk in gezet, dat ik soms het gevoel heb 'dat ik meer van haar houdt, dan zij van mij'. Deze wil ik haar morgen graag voorlezen. Is dit een verstandig plan, of moet ik dit achterwege laten en het allemaal maar positief inzien? Zo kom ik zelf dan ook geen steek verder, dènk ik.
NEE!
Niet doen, in de fik steken die brief.
Ik heb voor mijn vriendin een brief geschreven, waarin ik mijn gevoelens kwijt heb getypt. Ik heb hier ook duidelijk in gezet, dat ik soms het gevoel heb 'dat ik meer van haar houdt, dan zij van mij'. Deze wil ik haar morgen graag voorlezen. Is dit een verstandig plan, of moet ik dit achterwege laten en het allemaal maar positief inzien? Zo kom ik zelf dan ook geen steek verder, dènk ik.
NEE!
Niet doen, in de fik steken die brief.
zondag 25 december 2016 om 13:17
quote:Flower3666 schreef op 25 december 2016 @ 13:14:
[...]
Wat ik zo in dit topic lees, is denk ik dat een stukje meer relativering wellicht ook wel handig voor je zou zijn. Miss ook iets om met een psych aan te pakken? Misschien kun je in de tussentijd in een soort van dagboekje beginnen en je gevoelens opschrijven? Dan worden gedachtes soms ook iets concreter en kun je het ook terug lezen en misschien schrijft het een beetje van je af om die impulsen te laten zakken? En positiever in het leven gaan leren staan, das erg lastig. Heb je wel enig idee wat voor dingen je in het leven leuk vind om te doen? Iets vaker iets voor jezelf gaan doen? Kan wellicht ook een beetje afleiding voor je zijn?
Nouja, ik wil heus wel dingen voor mezelf doen - maar dat is dus als hetware de gehele clue van het verhaal voor mij. Dat lukt mij niet. Wat mij betreft ben ik 24/7 bij haar, en ik merk aan haar dat zij er gek van wordt. Ik wil er zo graag van af. Ik eet bijna niet meer, moet vaak overgeven van de stress - het is echt niet meer normaal.
Soms zijn er weken (of eigenlijk dagen), dat ik wel de bevestiging krijg die ik graag wil. Dan kan ik veel gemakkelijker mijn eigen ding doen.
[...]
Wat ik zo in dit topic lees, is denk ik dat een stukje meer relativering wellicht ook wel handig voor je zou zijn. Miss ook iets om met een psych aan te pakken? Misschien kun je in de tussentijd in een soort van dagboekje beginnen en je gevoelens opschrijven? Dan worden gedachtes soms ook iets concreter en kun je het ook terug lezen en misschien schrijft het een beetje van je af om die impulsen te laten zakken? En positiever in het leven gaan leren staan, das erg lastig. Heb je wel enig idee wat voor dingen je in het leven leuk vind om te doen? Iets vaker iets voor jezelf gaan doen? Kan wellicht ook een beetje afleiding voor je zijn?
Nouja, ik wil heus wel dingen voor mezelf doen - maar dat is dus als hetware de gehele clue van het verhaal voor mij. Dat lukt mij niet. Wat mij betreft ben ik 24/7 bij haar, en ik merk aan haar dat zij er gek van wordt. Ik wil er zo graag van af. Ik eet bijna niet meer, moet vaak overgeven van de stress - het is echt niet meer normaal.
Soms zijn er weken (of eigenlijk dagen), dat ik wel de bevestiging krijg die ik graag wil. Dan kan ik veel gemakkelijker mijn eigen ding doen.
zondag 25 december 2016 om 13:17
quote:M12D schreef op 25 december 2016 @ 13:11:
[...]
Waarom is het namens jou geen slim idee dan? Mijn psycholoog raadde me het juist WEL aan.
Wat moet ik nou?
Je psycholoog raadt je aan haar een brief te schrijven waarin je zegt het idee te hebben dat jij meer van haar houdt dan zij van jou?
Serieus?
Dan wordt het hoog tijd voor een andere psycholoog te kiezen, een bar slecht advies.
[...]
Waarom is het namens jou geen slim idee dan? Mijn psycholoog raadde me het juist WEL aan.
Wat moet ik nou?
Je psycholoog raadt je aan haar een brief te schrijven waarin je zegt het idee te hebben dat jij meer van haar houdt dan zij van jou?
Serieus?
Dan wordt het hoog tijd voor een andere psycholoog te kiezen, een bar slecht advies.
zondag 25 december 2016 om 13:20
M12d, jij bent afhankelijker van haar dan zij van jou. Dat voelt wel als liefde, maar is toch anders. Het voelt niet lekker iig. Dat zit in jezelf en therapie zou nuttig kunnen zijn. Erheen willen is waarschijnlijk een soort veiligheidsgedrag. Je wil zeker zijn dat ze nog van je houdt. Ik herken het en in mijn geval was het een gevolg van een onveilige jeugd. Je kan hier wel vanaf komen, maar daar moet je aan werken. Dit is voor jou zwaar, maar voor haar misschien ook wel. Naast therapie zou ik met mezelf een afspraak maken, dat je bijvoorbeeld tussen die en die tijd op een dag nooit contact opneemt. Dan hebben jullie allebei wat rust.
