Psyche
alle pijlers
Ik kan het niet meer aan
dinsdag 27 februari 2018 om 12:19
Na jarenlang doorgaan, doorwerken, over mijn problemen heen walsen, is nu een soort breekpunt, lijkt het wel. Op mijn werk gaat het totaal niet meer: ik voel me compleet leeggezogen, heb geen energie meer en alles kost moeite. Ik heb nergens zin in, haal nergens plezier uit en niets lijkt er meer toe te doen. Alsof ik nu opnieuw op een dieptepunt zit. Het gekke is dat ik totaal ben afgevlakt, ik huil nooit meer. Ik weet niet waar ik last van heb.
Liefst zou ik in therapie gaan om nu wat van mijn leven te maken. Of een mooie reis te maken, om mezelf te gunnen wat ik mij al die jaren heb ontzegd. Al die tijd heeft werk op nr.1 gestaan, maar nu zijn de panelen aan het verschuiven en dat is heel verwarrend. Ik weet niet wat ik heb of wat ik kan doen... Het is alsof ik ineens niemand meer ben.
Liefst zou ik in therapie gaan om nu wat van mijn leven te maken. Of een mooie reis te maken, om mezelf te gunnen wat ik mij al die jaren heb ontzegd. Al die tijd heeft werk op nr.1 gestaan, maar nu zijn de panelen aan het verschuiven en dat is heel verwarrend. Ik weet niet wat ik heb of wat ik kan doen... Het is alsof ik ineens niemand meer ben.
dinsdag 27 februari 2018 om 12:40
Ik hoop dat dat wat tientallen forummers al mijlenver zagen aankomen en je al ontelbare keren op gewezen hebben, nu eindelijk echt tot je doordringt.
Laat je doorverwijzen naar een specialist en neem nu echt eens de tijd en energie om die therapie aan te gaan die je zo broodnodig hebt. Alles in jou schreeuwt om daar aandacht aan te geven, maar zolang jij dat het zwijgen oplegt door keihard te gaan werken, ga je keer op keer op keer onderuit. Dat ziet iedereen...
Kom op Rebecca, heb het lef!
Laat je doorverwijzen naar een specialist en neem nu echt eens de tijd en energie om die therapie aan te gaan die je zo broodnodig hebt. Alles in jou schreeuwt om daar aandacht aan te geven, maar zolang jij dat het zwijgen oplegt door keihard te gaan werken, ga je keer op keer op keer onderuit. Dat ziet iedereen...
Kom op Rebecca, heb het lef!
dinsdag 27 februari 2018 om 13:14
lieve schat, ga terug naar de huisarts en accepteer de therapie die ze je kunnen aanbieden. En hou dit dan ook vol, loop er niet steeds van weg. Je bent ziek, en je hebt echt hulp nodig van mensen die er verstand van hebben. Hartstikke moeilijk, lastig, vervelend, niet leuk, etc maar jij hebt hulp nodig.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 27 februari 2018 om 14:21
Rebecca, ben je bereid om alles te doen wat nodig is om beter te worden? Therapie accepteren die je wordt aangeboden, ook als die misschien niet de therapie is die jij wil of de therapie die in jouw ogen de beste is?
Niet vechten tegen de hulpverleners ('kritisch zijn' noem jij dat geloof ik), maar met hen vechten tegen je problemen?
Minder gaan werken of zelfs stoppen met werken?
Aankomen?
Eerlijk alles op tafel leggen?
Opgenomen worden?
Therapie doorzetten, ook als het moeilijk wordt?
Therapie afmaken, ook als het niet de therapie van jouw keuze is/je geen klik hebt met je therapeut/ze je gegevens willen opvragen bij andere instellingen?
Niet vechten tegen de hulpverleners ('kritisch zijn' noem jij dat geloof ik), maar met hen vechten tegen je problemen?
Minder gaan werken of zelfs stoppen met werken?
Aankomen?
Eerlijk alles op tafel leggen?
Opgenomen worden?
Therapie doorzetten, ook als het moeilijk wordt?
Therapie afmaken, ook als het niet de therapie van jouw keuze is/je geen klik hebt met je therapeut/ze je gegevens willen opvragen bij andere instellingen?
dinsdag 27 februari 2018 om 14:47
Ik heb eens een beetje globaal gekeken welke topics je geopend hebt afgelopen tijd, en wat mij meteen opvalt is dat het chaos is. Je hebt telkens plannen, maar nooit een stabiel doel of een stabiele situatie. Dan is er weer dit, en dan weer dat. Ik zeg niet dat je borderline hebt, maar daar doet het me een beetje aan denken.
Ik denk dat het voor jou heel belangrijk is om je voor langere tijd een zelfde situatie te creëren. Niet verhuizen, geen andere baan, geen wilde plannen, niet allerlei dates, en je een tijdje toeleggen op dezelfde vorm van therapie. Rust, en regelmaat. Ook als je denkt dat je weer dingen aankan, ook als je het saai vindt worden, ook als er wellicht dingen op je pad komen.
Maar goed, ik ben ook maar een leek. Het lijkt mij alleen enorm vermoeiend om telkens in zoveel chaos te leven.
Sterkte!
Ik denk dat het voor jou heel belangrijk is om je voor langere tijd een zelfde situatie te creëren. Niet verhuizen, geen andere baan, geen wilde plannen, niet allerlei dates, en je een tijdje toeleggen op dezelfde vorm van therapie. Rust, en regelmaat. Ook als je denkt dat je weer dingen aankan, ook als je het saai vindt worden, ook als er wellicht dingen op je pad komen.
Maar goed, ik ben ook maar een leek. Het lijkt mij alleen enorm vermoeiend om telkens in zoveel chaos te leven.
Sterkte!
woensdag 28 februari 2018 om 14:39
Bedankt, allemaal.
Ik denk ook dat stabiliteit nu even belangrijk is. Het gekke is ook dat ik mij vaak verdrietig, boos en moedeloos en wanhopig voel. Maar ook een soort onverschilligheid die ik niet van mezelf ken, alsof niets er meer toe doet en het toch niet meer goed komt.. de vechtlust is verdwenen.
Ik zou nog drie weken moeten wachten op het intakegesprek. Maar nu ben ik zelfs zo diep gezonken dat ik me afvraag of ambulant wel voldoende is, of dat deeltijd beter is.
Ik denk ook dat stabiliteit nu even belangrijk is. Het gekke is ook dat ik mij vaak verdrietig, boos en moedeloos en wanhopig voel. Maar ook een soort onverschilligheid die ik niet van mezelf ken, alsof niets er meer toe doet en het toch niet meer goed komt.. de vechtlust is verdwenen.
Ik zou nog drie weken moeten wachten op het intakegesprek. Maar nu ben ik zelfs zo diep gezonken dat ik me afvraag of ambulant wel voldoende is, of dat deeltijd beter is.
woensdag 28 februari 2018 om 15:06
Jij noemt het vechtlust.rebecca_90 schreef: ↑28-02-2018 14:39Maar ook een soort onverschilligheid die ik niet van mezelf ken, alsof niets er meer toe doet en het toch niet meer goed komt.. de vechtlust is verdwenen.
Ik denk eerder dat je weerstand is gebroken en het vluchten je niet meer helpt.
Ik hoop dat je straks met je volledige inzet en motivatie voor de therapie (=jezelf!!) gaat. Of dat nu ambulant of meer intensief is.
Sterkte!
woensdag 28 februari 2018 om 15:27
Dat kun je ook pas voelen als je er letterlijk bij 'stilstaat' en er aandacht aan schenkt.rebecca_90 schreef: ↑28-02-2018 15:19Van die weerstand, zo had ik het nog niet bekeken.
Ik voel nu pas ook hoe "op" en hoe verdrietig ik eigenlijk ben.
Daarom - en dat klinkt misschien raar voor jou- vind ik dit wel een positieve ontwikkeling. Om met jezelf aan het werk te gaan, moet er voor openstaan en dat kan pas als je stopt met vluchten en afleiden en echt gaat voelen wat er gaande is.
Laat het gevoel maar toe. Dat is het 'materiaal' waar je straks aan gaat werken.
Het zal zeker niet makkelijk zijn, maar hé je staat aan de start van je weg naar boven...
Take care Rebecca.
woensdag 28 februari 2018 om 17:03
Mee eens!!OopjenCoppit schreef: ↑28-02-2018 15:27Dat kun je ook pas voelen als je er letterlijk bij 'stilstaat' en er aandacht aan schenkt.
Daarom - en dat klinkt misschien raar voor jou- vind ik dit wel een positieve ontwikkeling. Om met jezelf aan het werk te gaan, moet er voor openstaan en dat kan pas als je stopt met vluchten en afleiden en echt gaat voelen wat er gaande is.
Laat het gevoel maar toe. Dat is het 'materiaal' waar je straks aan gaat werken.
Het zal zeker niet makkelijk zijn, maar hé je staat aan de start van je weg naar boven...
Take care Rebecca.
Rebecca, wellicht helpt het jou om op te schrijven wat je nu (niet) voelt. Noteer al je hulpvragen en klachten. Neem dat mee naar de intake. Verder zou ik je aanraden de huisarts te bellen. Wellicht helpt het jou als je een paar gesprekken met de poh-ggz kunt krijgen.
En nogmaals: ik vind dat je nu meer zelfinzicht en 'ziektebesef' toont dan ooit.
donderdag 1 maart 2018 om 09:58
Bedankt. Ik wilde laatst een afspraak met de HA maken omdat het niet goed gaat, maar de assistent adviseerde mij om een vriendin op te bellen?! En ze hebben daar ook geen POH ggz, alleen voor somatische klachten.
Goed idee om elke dag een soort doel te hebben. Zeker nu ik op werk ook ben uitgevallen..
Goed idee om elke dag een soort doel te hebben. Zeker nu ik op werk ook ben uitgevallen..
donderdag 1 maart 2018 om 10:02
Raar advies om een vriendin te bellen. Ik bedoel, bij lichte klachten kan dat helpen. Maar ik heb juist geleerd bij heftige psychische klachten niet zomaar een vriendin te bellen maar een professional.
Denk dat bijv 1 x per week huisarts je wel kan helpen tot je je intake hebt. Heb je een vaste huisarts? Ik herinner me dat je onlangs verhuisd bent..
Denk dat bijv 1 x per week huisarts je wel kan helpen tot je je intake hebt. Heb je een vaste huisarts? Ik herinner me dat je onlangs verhuisd bent..
Je kunt méér.
donderdag 1 maart 2018 om 11:12
Bel nog een keer. Zeg dat je buikpijn hebt en de dokter wil zien. In de spreekkamer leg je dan uit dat het niet goed met je gaat, maar dat de assistente je geen afspraak wilde geven, dus dan maar zo.rebecca_90 schreef: ↑01-03-2018 09:58Bedankt. Ik wilde laatst een afspraak met de HA maken omdat het niet goed gaat, maar de assistent adviseerde mij om een vriendin op te bellen?! En ze hebben daar ook geen POH ggz, alleen voor somatische klachten.
Goed idee om elke dag een soort doel te hebben. Zeker nu ik op werk ook ben uitgevallen..
