Psyche
alle pijlers
Ik voel mij niet zo goed
zaterdag 17 december 2016 om 16:27
Ik ben in de 20, studeer aan de universiteit en voel me de afgelopen anderhalf jaar niet zo top.
Heb me erg vaak somber en neerslachtig gevoeld de laatste tijd, maar hier kwam ik altijd nog wel een beetje bovenop.
Gisteravond voelde ik me zo naar, zonder enige duidelijke aanwijzing, dat ik constant in mijn hoofd kreeg dat het beter zou zijn als ik er niet meer was. Ik kon letterlijk niks verzinnen waardoor het zinvol zou blijven om hier te blijven. Uiteindelijk in slaap gevallen en toen ik vanochtend wakker werd was ik geschrokken van mijn gedachtes van de avond ervoor. Zo als altijd ging ik gewoon ontbijten en hierna studeren, Ik voelde me alleen steeds somberder en somberder worden. Toen ik mijn haar besloot te doen merkte ik dat ik mezelf ook nauwelijks in de spiegel herkende. Ik schrok hier erg van en heb even naar mezelf staan staren. Hierna raakte ik wat in paniek.
Ik vind het allemaal moeilijk te verwoorden. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet, kan niet meer zuiver nadenken en heb niet echt het besef van ruimte en tijd heb ik het gevoel. Het gaat allemaal veel te snel in mijn hoofd, en ik kan/wil er met niemand over praten. Dit vind ik dan ook weer een enge gedachte. Mijn vriend komt namelijk over een uur weer thuis en ik moet dan doen alsof er niks aan de hand is. Dit doe ik trouwens al een tijdje, omdat ik vind dat hij iemand verdient die lol heeft in het leven en iemand die zijn leven verrijkt. Als ik dus met mijn rare problemen/gedachtes aan kom zetten ben ik dus niet die persoon.
Voor de rest voel ik me ook in het dagelijks leven erg alleen. Op de uni zit ik altijd alleen bij de hoorcolleges. Ik doe alsof ik dit niet erg vind tegen over mezelf, maar diep van binnen mis ik erg het sociale contact gedurende de dag. Normaal heb ik elke avond ook gezelschap van mijn vriend, wat mij dan echt goed doet. Alleen deze week heb ik hem erg weinig gezien, misschien dat ik daarom ook precies vandaag een beetje gek wordt. Ik wordt gewoon gek van mezelf, het blijft maar constant ratelen in mijn hoofd, het liefst zou ik daar gewoon even pauze van willen hebben.
Ik ga nu maar weer gewoon verder met mijn dagelijks leven, alleen aan deze gedachte wordt ik ook weer somber. Dit betekent namelijk elke dag studeren en alleen zijn... Ik denk dat ik daarom ook alles overdenk, omdat ik erg vaak alleen ben.
Hiernaast ben ik ook wel veel met school bezig, maar heb ik niet het gevoel dat ik dat ooit ga halen. Het is veel te zwaar voor me, maar ik voel een enorme druk van mezelf en m'n ouders. En ik wil het zelf ook heel graag halen, omdat ik ook geen idee heb wat ik zou moeten doen als me dit niet lukt.
Sorry als het een erg verwarrend verhaal is, maar zo is het ook in mijn hoofd. Het voelt in ieder geval wel wat fijner nu ik het soort van me af geschreven heb.
X
Ps. nu ik dit ook terug lees heb ik het gevoel alsof ik iemand anders zijn verhaal aan het lezen ben. Ik ben dit niet.
Heb me erg vaak somber en neerslachtig gevoeld de laatste tijd, maar hier kwam ik altijd nog wel een beetje bovenop.
Gisteravond voelde ik me zo naar, zonder enige duidelijke aanwijzing, dat ik constant in mijn hoofd kreeg dat het beter zou zijn als ik er niet meer was. Ik kon letterlijk niks verzinnen waardoor het zinvol zou blijven om hier te blijven. Uiteindelijk in slaap gevallen en toen ik vanochtend wakker werd was ik geschrokken van mijn gedachtes van de avond ervoor. Zo als altijd ging ik gewoon ontbijten en hierna studeren, Ik voelde me alleen steeds somberder en somberder worden. Toen ik mijn haar besloot te doen merkte ik dat ik mezelf ook nauwelijks in de spiegel herkende. Ik schrok hier erg van en heb even naar mezelf staan staren. Hierna raakte ik wat in paniek.
Ik vind het allemaal moeilijk te verwoorden. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet, kan niet meer zuiver nadenken en heb niet echt het besef van ruimte en tijd heb ik het gevoel. Het gaat allemaal veel te snel in mijn hoofd, en ik kan/wil er met niemand over praten. Dit vind ik dan ook weer een enge gedachte. Mijn vriend komt namelijk over een uur weer thuis en ik moet dan doen alsof er niks aan de hand is. Dit doe ik trouwens al een tijdje, omdat ik vind dat hij iemand verdient die lol heeft in het leven en iemand die zijn leven verrijkt. Als ik dus met mijn rare problemen/gedachtes aan kom zetten ben ik dus niet die persoon.
Voor de rest voel ik me ook in het dagelijks leven erg alleen. Op de uni zit ik altijd alleen bij de hoorcolleges. Ik doe alsof ik dit niet erg vind tegen over mezelf, maar diep van binnen mis ik erg het sociale contact gedurende de dag. Normaal heb ik elke avond ook gezelschap van mijn vriend, wat mij dan echt goed doet. Alleen deze week heb ik hem erg weinig gezien, misschien dat ik daarom ook precies vandaag een beetje gek wordt. Ik wordt gewoon gek van mezelf, het blijft maar constant ratelen in mijn hoofd, het liefst zou ik daar gewoon even pauze van willen hebben.
Ik ga nu maar weer gewoon verder met mijn dagelijks leven, alleen aan deze gedachte wordt ik ook weer somber. Dit betekent namelijk elke dag studeren en alleen zijn... Ik denk dat ik daarom ook alles overdenk, omdat ik erg vaak alleen ben.
Hiernaast ben ik ook wel veel met school bezig, maar heb ik niet het gevoel dat ik dat ooit ga halen. Het is veel te zwaar voor me, maar ik voel een enorme druk van mezelf en m'n ouders. En ik wil het zelf ook heel graag halen, omdat ik ook geen idee heb wat ik zou moeten doen als me dit niet lukt.
Sorry als het een erg verwarrend verhaal is, maar zo is het ook in mijn hoofd. Het voelt in ieder geval wel wat fijner nu ik het soort van me af geschreven heb.
X
Ps. nu ik dit ook terug lees heb ik het gevoel alsof ik iemand anders zijn verhaal aan het lezen ben. Ik ben dit niet.
zaterdag 17 december 2016 om 17:02
Laat je vriend dit lezen en ga maandag echt naar je huisarts. Ik denk dat je je gevoelj in bovenstaand stuk goed hebt beschreven en ook dat je het ergens niet herkent. Als je je zorgen maakt hoe je het weekend door moet komen kun je ook de huisartsenpost bellen.
Dat lijkt me het allerbelangrijkste om te doen, je kunt daarna ook nog contact opnemen met je decaan, studebtenbegeleider of studentenpsycholoog.
Dat lijkt me het allerbelangrijkste om te doen, je kunt daarna ook nog contact opnemen met je decaan, studebtenbegeleider of studentenpsycholoog.
zaterdag 17 december 2016 om 17:06
zaterdag 17 december 2016 om 20:08
Dit klinkt als een echte depressie! (Ik heb er genoeg gehad, dus ik herken wat je beschrijft, tot en met het gevoel van er niet meer willen zijn.) Waarschijnlijk heb je de afgelopen jaren ook al een tijd rondgelopen met een lichte depressie, als ik je verhaal lees. Je moet zsm hulp zoeken. Je zegt dat je vriend iemand verdient die vrolijk is, maar hoe zit het met 'in voor- en tegenspoed'? Jij verdient een vriend die je helpt als je het moeilijk hebt (net zoals hij een vriendin verdient die hem helpt in moeilijke tijden).
Je zegt dat je te weinig sociale contacten hebt. Misschien ga je je wel een stuk beter voelen als je daar wat aan doet. Toch maar naast iemand gaan zitten met colleges. Je volgt dezelfde studie, dus alle aanleiding voor een gesprek. Al vraag je maar hoe een ander een bepaalde opdracht heeft aangepakt. Lid van een (studenten-) vereniging worden, een sportclub, hobbyclub. Dan heb je alvast iets gemeen met de mensen die je gaat ontmoeten en dat is in elk geval aanleiding voor een gesprek.
Als je veel moeite met je studie hebt, moet je daar ook nog een heel goed naar kijken en eerlijk zijn tegen jezelf. Misschien is het beter om te switchen of naar het HBO te gaan. Het is geen schande om van studie te veranderen.
En de beste aanpak van een depressie is een combinatie van pillen en psychotherapie! Sterkte!
Je zegt dat je te weinig sociale contacten hebt. Misschien ga je je wel een stuk beter voelen als je daar wat aan doet. Toch maar naast iemand gaan zitten met colleges. Je volgt dezelfde studie, dus alle aanleiding voor een gesprek. Al vraag je maar hoe een ander een bepaalde opdracht heeft aangepakt. Lid van een (studenten-) vereniging worden, een sportclub, hobbyclub. Dan heb je alvast iets gemeen met de mensen die je gaat ontmoeten en dat is in elk geval aanleiding voor een gesprek.
Als je veel moeite met je studie hebt, moet je daar ook nog een heel goed naar kijken en eerlijk zijn tegen jezelf. Misschien is het beter om te switchen of naar het HBO te gaan. Het is geen schande om van studie te veranderen.
En de beste aanpak van een depressie is een combinatie van pillen en psychotherapie! Sterkte!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 17 december 2016 om 21:53
Als je zo doorgaat loop je de kans dat je misschien net je opleiding haalt maar misschien ook stort je daarna in, als je de eindstreep hebt gehaald of gaat het met hangen en wurgen in je werk. Veel stress geeft reacties in je lichaam, vreet energie en voedingsstoffen. Op lichamelijk vlak is het in elk geval belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Beweging om te ontstressen en voorzichtig met suiker.
Toch eens goed bij jezelf nagaan wat je echt wil. Misschien heb je dat niet echt geleerd. Dus eerlijk tegenover jezelf en je vriend zijn. Een poosje kan je misschien mooi weer spelen maar ondertussen ga je van binnen kapot. Als je dingen doet die bij je passen krijg je er ook energie van.
Toch eens goed bij jezelf nagaan wat je echt wil. Misschien heb je dat niet echt geleerd. Dus eerlijk tegenover jezelf en je vriend zijn. Een poosje kan je misschien mooi weer spelen maar ondertussen ga je van binnen kapot. Als je dingen doet die bij je passen krijg je er ook energie van.
