Psyche
alle pijlers
Ik weet het niet meer. Heel erg eenzaam.
vrijdag 1 september 2017 om 22:41
Ken je dat? Een vrijdagavond alleen? Je hebt niemand die je echt kan bellen en als je kijkt naar de sociale media heeft iedereen een fantastisch leven?
Momenteel leef ik een kluizenaars leven in extreme. Ik werk en kom thuis en that's it. Maanden leef ik alleen, ben ik alleen en kom ik alleen thuis. Een vriendengroep heb ik niet, laat staan vrienden of een vriendin. Ik hunker echt naar een vriendengroep. Mensen waar je mee in de kroeg kan lachen. Dagjes weg kan gaan of naar festivals of gewoon chillen op de bank met een toffe film. Contacten van vroeger zijn helaas verwaterd of komt vaak van 1 kant wanneer ik contact zoek. Hier word ik best verdrietig van en vertik het om in de slachtofferrol te gaan zitten. Al ben ik wel depressief en straal dit uit. Binnenkort ga ik daarom met iemand praten.
Al maanden en eigenlijk al meer dan 3 jaar ben ik vrijdagavond en zaterdagavond alleen en probeer ik dingen alleen te ondernemen zoals naar de bioscoop, sporten, museum of soms naar een kroeg in mijn eentje. Helaas heb ik al geprobeerd in contact te komen met mensen middels deze acties maar tot op heden zonder enig resultaat. Dit allemaal maakt mij heel erg eenzaam. Familie heb ik niet en naaste familie is of overleden of geen contact. Als man in de twintig is dit niet echt het leven wat ik mij had voorgesteld. Met de week lijk ik mij eenzamer te voelen en soms weet ik het echt niet meer. Ik stel mij wel eens voor wat er zou gebeuren als ik er niet meer zou zijn. Wat zou er dan gebeuren? Wat laat ik achter? Wie gaat mij missen? Dit moest ik van mij afschrijven al kan ik het verhaal en mijn gevoel nog wel verder delen.
Momenteel leef ik een kluizenaars leven in extreme. Ik werk en kom thuis en that's it. Maanden leef ik alleen, ben ik alleen en kom ik alleen thuis. Een vriendengroep heb ik niet, laat staan vrienden of een vriendin. Ik hunker echt naar een vriendengroep. Mensen waar je mee in de kroeg kan lachen. Dagjes weg kan gaan of naar festivals of gewoon chillen op de bank met een toffe film. Contacten van vroeger zijn helaas verwaterd of komt vaak van 1 kant wanneer ik contact zoek. Hier word ik best verdrietig van en vertik het om in de slachtofferrol te gaan zitten. Al ben ik wel depressief en straal dit uit. Binnenkort ga ik daarom met iemand praten.
Al maanden en eigenlijk al meer dan 3 jaar ben ik vrijdagavond en zaterdagavond alleen en probeer ik dingen alleen te ondernemen zoals naar de bioscoop, sporten, museum of soms naar een kroeg in mijn eentje. Helaas heb ik al geprobeerd in contact te komen met mensen middels deze acties maar tot op heden zonder enig resultaat. Dit allemaal maakt mij heel erg eenzaam. Familie heb ik niet en naaste familie is of overleden of geen contact. Als man in de twintig is dit niet echt het leven wat ik mij had voorgesteld. Met de week lijk ik mij eenzamer te voelen en soms weet ik het echt niet meer. Ik stel mij wel eens voor wat er zou gebeuren als ik er niet meer zou zijn. Wat zou er dan gebeuren? Wat laat ik achter? Wie gaat mij missen? Dit moest ik van mij afschrijven al kan ik het verhaal en mijn gevoel nog wel verder delen.
zaterdag 21 oktober 2017 om 08:15
Pinkiepink, enerzijds heb je gelijk hoor, maar zo makkelijk als het bij jou gaat, gaat het niet bij iedereen. Zo te lezen leg jij heel makkelijk contacten. Maar veel mensen die hier schrijven, doen dit soort dingen ook, alleen krijgen zij steeds het deksel op de neus. En als je keer op keer probeert, maar je krijgt elke keer weer teleurstellingen op dit gebied, geef je de moed een keer op.
Het gaat er niet om dat ze niet durven naar een vereninging, juist wel, maar als je geen aansluiting hebt, of je voelt dat je er niet tussen past, of je komt er niet echt tussen, dat voelt heel erg naar.
Het gaat er niet om dat ze niet durven naar een vereninging, juist wel, maar als je geen aansluiting hebt, of je voelt dat je er niet tussen past, of je komt er niet echt tussen, dat voelt heel erg naar.
zaterdag 21 oktober 2017 om 11:47
Pinkiepink schreef: ↑21-10-2017 00:34Aan de andere kant wil ik iedereen zonder sociaal leven ook wel een schop onder de kont geven, hoor. Er zijn talloze leuke verenigingen die springen om nieuwe mensen. Daar doe je zó nieuwe contacten op. Helemaal als je jong bent, moet het echt wel lukken. Ik ben nog niet zo lang geleden verhuisd en ben bij een aantal verenigingen gegaan. Mijn sociale leven begint nu na een paar maanden echt al vorm te krijgen.
En ja, de eerste keer dat je ergens alleen heen moet is kut. Dat is een enorme stap, van te voren denk ik altijd waarom doe ik mezelf dit aan. Je voelt je ongemakkelijk, uit je comfort zone en niet veilig. Maargoed, het is dát, of de hele tijd alleen zijn. Als je verandering in je leven wilt ben JIJ degene die dit moet bewerkstelligen, er ligt een hele wereld aan jullie voeten. En dat gaat met ups en downs. En dat zorgt ervoor dat je móet. Je moet mensen ontmoeten, gesprekken aangaan, mensen leren kennen. Voor het eerst ergens naartoe gaan waar iedereen elkaar kent is moeilijk, maar man o man wat zul jij gelukkig zijn met je keuze als je een paar maanden verder gaat. Gewoon van te voren even mailen en GÁÁÁN.
Ten dele met je eens maar wat iemand anders aangaf zo makkelijk is het voor sommigen niet. Jouw reactie doet me denken aan de houding van paar mensen in mijn omgeving (inclusief mijn vader) die ook met zulke reacties aankomen mbt mijn chronische depressiviteit. Nogmaals ja je moet niet bij de pakken neerzitten en toch blijven proberen maar voor veel mensen is dit moeilijk.
zaterdag 21 oktober 2017 om 13:21
Heel erg herkenbaar. En wat Hoezitdit schrijft ook.cappi schreef: ↑21-10-2017 11:47Jouw reactie doet me denken aan de houding van paar mensen in mijn omgeving (inclusief mijn vader) die ook met zulke reacties aankomen mbt mijn chronische depressiviteit. Nogmaals ja je moet niet bij de pakken neerzitten en toch blijven proberen maar voor veel mensen is dit moeilijk.
Daarnaast, om voor mijzelf te spreken, zijn er mensen die zich weinig aangetrokken voelen tot het verenigingsleven en/of is het ten eerste al lastig een club/vereniging e.d. te vinden die goed aansluit bij eigen interesses en mogelijkheden.
zaterdag 21 oktober 2017 om 15:05
Ik bedoelde het meer mbt eenzaamheid (naar omstandigheden geen vrienden hebben), niet depressiviteit. Dan kan ik me voorstellen dat het anders ligtcappi schreef: ↑21-10-2017 11:47Ten dele met je eens maar wat iemand anders aangaf zo makkelijk is het voor sommigen niet. Jouw reactie doet me denken aan de houding van paar mensen in mijn omgeving (inclusief mijn vader) die ook met zulke reacties aankomen mbt mijn chronische depressiviteit. Nogmaals ja je moet niet bij de pakken neerzitten en toch blijven proberen maar voor veel mensen is dit moeilijk.
zaterdag 21 oktober 2017 om 15:07
Ja, Maarja, wat wil je dán. Een vereniging hoeft toch niet altijd 100% te matchen? Een nieuwe sport of hobby proberen kan toch altijd wel? Het hoeft niet een enorme passie te worden maar je bent wél uit je sociale isolement.shift.delete schreef: ↑21-10-2017 13:21Heel erg herkenbaar. En wat Hoezitdit schrijft ook.
Daarnaast, om voor mijzelf te spreken, zijn er mensen die zich weinig aangetrokken voelen tot het verenigingsleven en/of is het ten eerste al lastig een club/vereniging e.d. te vinden die goed aansluit bij eigen interesses en mogelijkheden.
Zo’n houding daar snap ik dan echt helemaal niks van. Als ik eenzaam zou zijn en contacten wil leggen dan zou ik nog naar een cursus koeien melken of stront scheppen gaan.
zaterdag 21 oktober 2017 om 15:14
Ik heb niet alle berichten gelezen,dus misschien is het al genoemd,misschien is dit iets voor je?:
https://www.nieuwemensenlerenkennen.nl/
https://www.nieuwemensenlerenkennen.nl/
zaterdag 21 oktober 2017 om 19:12
Jij redeneert vanuit de gedachte dat als je onder de mensen bent, dat je dan niet meer eenzaam bent. Voor veel mensen is dat helemaal niet zo. Als je minder makkelijk aansluiting vindt bij groepen, dan voel je je extra eenzaam. Ik leg zelf vrij makkelijk nieuwe contacten, maar ik heb vrienden voor wie dat veel lastiger is.Pinkiepink schreef: ↑21-10-2017 15:07Ja, Maarja, wat wil je dán. Een vereniging hoeft toch niet altijd 100% te matchen? Een nieuwe sport of hobby proberen kan toch altijd wel? Het hoeft niet een enorme passie te worden maar je bent wél uit je sociale isolement.
Zo’n houding daar snap ik dan echt helemaal niks van. Als ik eenzaam zou zijn en contacten wil leggen dan zou ik nog naar een cursus koeien melken of stront scheppen gaan.
zaterdag 21 oktober 2017 om 19:54
Vergelijk het eens met een volle bioscoopzaal. Allemaal mensen die samen uit zijn en met elkaar praten en jij zit er als enige tussenin want heel wilt toch die film zien, zonder aanspraak. Alles gaat langs je heen. Dan weet je wat eenzaam zijn is en voelt.LizBakker schreef: ↑21-10-2017 19:12Jij redeneert vanuit de gedachte dat als je onder de mensen bent, dat je dan niet meer eenzaam bent. Voor veel mensen is dat helemaal niet zo. Als je minder makkelijk aansluiting vindt bij groepen, dan voel je je extra eenzaam. Ik leg zelf vrij makkelijk nieuwe contacten, maar ik heb vrienden voor wie dat veel lastiger is.
zaterdag 21 oktober 2017 om 21:18
Ik vergat erbij dat dat eenzame gevoel wel in de persoon zelf kan zitten. Ik ga heel vaak alleen naar de bioscoop, of alleen lunchen of alleen naar het strand, of wat dan ook. Maar ik doe die dingen bewust alleen en ik voel me er niet eenzaam onder. Sterker nog, niks leuker dan mensen observeren en flarden gesprekken op te vangen.
Het verschil is misschien dat ik vrij veel vrienden en verschillende vriendengroepen heb, dus voor mij is het misschien een meer bewuste keuze.
zondag 22 oktober 2017 om 18:52
Alleen op stap vind ik ook iets moeilijk. Inderdaad bang voor de reacties.Icetea2017 schreef: ↑17-10-2017 14:36O zo herkenbaar!
Ik heb 1 goede vriendin waar ik dan wel eens mee op pad ga, maar verder niet. Ja, m'n ouders gelukkig ook. Ik ben begin 30, woon alleen met mijn dieren en vaak op vrije dagen zie ik ook niemand.
Ik vind het knap van je dat je toch ook wel eens alleen op stap gaat! Ik doe dat echt niet, bang voor de reacties.
Van buiten lijk ik 9 van de 10 keer een vrolijk iemand, maar van binnen ben ik gewoon kapot, kapot van eenzaamheid. Zou ook graag een relatie willen, of gewoon een maatje waar ik dan gewoon een avondje kan bankhangen of wat leuks doen.
Zo zie je, je bent op deze leeftijd echt niet de enige
Sommige mensen snappen gewoon niet dat je geen tientallen vrienden/vriendinnen hebt...
zondag 22 oktober 2017 om 19:02
Maar is dat echt zo? Zeggen mensen dat, of is het iets dat je denkt dat mensen zullen denken?
Ik heb dan toevallig wel vrij veel vrienden, maar ik doe ook heel veel alleen. Ik ga naar bioscoop en theater, ik ga naar cafés, alleen op stedentripje of vakantie, van alles. Misschien is het omdat het voor mij een bewuste keuze is, maar ik heb er echt nog nooit bij stilgestaan wat anderen daar van zouden vinden én dat ook nog eens in je gezicht zeggen. Als je zelf ergens iemand alleen ziet zitten, denk je toch ook niet; wat een kneus?
Kijk, ik hou ook erg van festivals en clubben ofzo, dat zou ik inderdaad niet snel alleen doen, maar veel andere dingen dus wel. Zeker als ik niet in mijn eigen stad ben, is het allemaal nog veel makkelijker.
zondag 22 oktober 2017 om 19:30
Alletwee. Ik ben dat soort dingen gaan denken doordat (verschillende) mensen dit tegen mij zeiden.LizBakker schreef: ↑22-10-2017 19:02Maar is dat echt zo? Zeggen mensen dat, of is het iets dat je denkt dat mensen zullen denken?
Ik heb dan toevallig wel vrij veel vrienden, maar ik doe ook heel veel alleen. Ik ga naar bioscoop en theater, ik ga naar cafés, alleen op stedentripje of vakantie, van alles. Misschien is het omdat het voor mij een bewuste keuze is, maar ik heb er echt nog nooit bij stilgestaan wat anderen daar van zouden vinden én dat ook nog eens in je gezicht zeggen. Als je zelf ergens iemand alleen ziet zitten, denk je toch ook niet; wat een kneus?
Kijk, ik hou ook erg van festivals en clubben ofzo, dat zou ik inderdaad niet snel alleen doen, maar veel andere dingen dus wel. Zeker als ik niet in mijn eigen stad ben, is het allemaal nog veel makkelijker.
De standaard maandagochtend vraag. Heb je nog wat leuks gedaan in het weekend.
Ik: Ja ben lekker naar de bios gegaan. "oh met vrienden". Nee in mijn eentje... Nou toen kreeg je het te horen. Had de lachers op mijn hand.
Wellicht zijn die figuren uitzonderingen, maar voortaan antwoord ik op de vraag of ik nog wat leuks gedaan hebt in het weekend.. "ja lekker met vrienden op stap geweest"
zondag 22 oktober 2017 om 20:29
Oh ja, dat is wel naar. Ik snap wel dat je je dan veroordeeld voelt. Ik had mijn antwoord wel klaar gehad, want ik begrijp werkelijk niet dat je met je vrienden naar de film zou gaan, dan ga ik liever naar de kroeg, maar dat is persoonlijk. Maar goed, misschien komt het inderdaad harder aan, omdat je ook graag met een vriendin naar de bioscoop was gegaan. Ik hoop toch dat het je niet tegen houdt om zelf dingen te ondernemen. Je doet geen dingen om er maandag op je werk over te vertellen, je doet dingen om jezelf te vermaken, lost van wat anderen daarvan vinden. Je kunt dat best in verkapte vorm op je werk vertellen.J3312 schreef: ↑22-10-2017 19:30Alletwee. Ik ben dat soort dingen gaan denken doordat (verschillende) mensen dit tegen mij zeiden.
De standaard maandagochtend vraag. Heb je nog wat leuks gedaan in het weekend.
Ik: Ja ben lekker naar de bios gegaan. "oh met vrienden". Nee in mijn eentje... Nou toen kreeg je het te horen. Had de lachers op mijn hand.
Wellicht zijn die figuren uitzonderingen, maar voortaan antwoord ik op de vraag of ik nog wat leuks gedaan hebt in het weekend.. "ja lekker met vrienden op stap geweest"
Ik heb het sowieso niet zo op die gesprekjes op werk, wat men allemaal in het weekend doet. Iedereen is altijd zo druk, en ik heb nooit zo veel plannen. Dus ik hou het altijd vaag hoor. Overigens doe ik dat ook als ik een iets te wild weekend heb gehad. Op mijn werk hoeven ze niet te weten dat ik de hele zondag met een kater op de bank lag. dat gaat niemand wat aan. Bovendien hoor je zelden de mindere verhalen, vreselijke ruzie gehad, of, niet zo veel we zitten nogal krap bij kas, dus veel mensen kletsen maar wat. Dat mag jij ook doen, het gaat erom dat je je niet door die collega's laat remmen. Zij zijn er niet bij in het weekend. Ik heb een vriend die jaren in de bioscoop heeft gewerkt, en ontzettend veel mensen gaan alleen hoor, niks geks aan.
