Psyche
alle pijlers
Ik word ineens super somber en wil dit stoppen
zondag 11 maart 2018 om 17:42
Beste allemaal,
Ik ben bipolair en ben nu ongeveer twee weken zwaar depressief (ook met psychotische klachten). Vanaf gisteren ging het eindelijk een stuk beter en was mijn stemming goed.
Nu ben in de afgelopen dagen misschien wat te druk geweest omdat ik eindelijk weer zin had in dingen. Ik zit dus thuis om uit te rusten en voel dat dit ook echt nodig is.
Alleen daalt mijn stemming nu als een malle. Ik wil niet terug! Heeft iemand ideeën om dit te stoppen?
Het moet allemaal wel rustig, want ik moet nu wel even rustig doen (want druk geweest).
Ik ben bipolair en ben nu ongeveer twee weken zwaar depressief (ook met psychotische klachten). Vanaf gisteren ging het eindelijk een stuk beter en was mijn stemming goed.
Nu ben in de afgelopen dagen misschien wat te druk geweest omdat ik eindelijk weer zin had in dingen. Ik zit dus thuis om uit te rusten en voel dat dit ook echt nodig is.
Alleen daalt mijn stemming nu als een malle. Ik wil niet terug! Heeft iemand ideeën om dit te stoppen?
Het moet allemaal wel rustig, want ik moet nu wel even rustig doen (want druk geweest).
zondag 11 maart 2018 om 19:22
Moiren gaf aan dat er in je andere topic tips worden gegeven en jij reageert nogal uhm bijzonder.eengebruikersnaam schreef: ↑11-03-2018 19:20@kia Ora. Nou dat was omdat ik er niet tussenkwam. Er werd toch getwijfeld aan mij, echt zinnig doen heeft dan geen zin.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 11 maart 2018 om 19:28
Er zijn daar echt wel nuttige tips gegeven.eengebruikersnaam schreef: ↑11-03-2018 19:25@kia Ora. Snap dat. Het andere topic was dusdanig gelopen dat ik geen zinnige reacties meer over had.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 11 maart 2018 om 19:32
zondag 11 maart 2018 om 19:35
zondag 11 maart 2018 om 19:40
Ik heb je heel vee; tips gegeven en gerichte vragen gesteld om nog neer tipt ste kunnen geven.eengebruikersnaam schreef: ↑11-03-2018 19:30@kiaOra. Dat zeg ik niet. Het liep enkel tussen haar en mij niet.
Jij hebt vooral erg flauw en kinderachtig gereageerd.
Als jij niet stabiel wil worden is dat prima hoor, maar heb dan iig het fatsoen om anderen niet lastig te vallen.
zondag 11 maart 2018 om 19:47
@moiren. Het is nogal wat om tegen iemand te zeggen dat die niet beter wil worden. Besef je dat niet? Het zijn dit soort teksten waarvan ik sarcastisch op je ga reageren.
Mijn post met wat ik deze week heb bereikt stort ik ook in het niets.
Ik hou me vaak en veel aan de leefregels voor een bipipolaire stoornis. En ik vecht hard.
En tips en tricks zijn fijn. Maar niet iedereen is exact hetzelfde en zal 100 procent je tips aannemen. Bovendien zat ik die dag erg diep. Nu zou ik al meer kunnen.
Mijn post met wat ik deze week heb bereikt stort ik ook in het niets.
Ik hou me vaak en veel aan de leefregels voor een bipipolaire stoornis. En ik vecht hard.
En tips en tricks zijn fijn. Maar niet iedereen is exact hetzelfde en zal 100 procent je tips aannemen. Bovendien zat ik die dag erg diep. Nu zou ik al meer kunnen.
zondag 11 maart 2018 om 19:50
1. Dat heb ik in je vorige topic niet gezegd, althans, niet mee begonnen.eengebruikersnaam schreef: ↑11-03-2018 19:47@moiren. Het is nogal wat om tegen iemand te zeggen dat die niet beter wil worden. Besef je dat niet? Het zijn dit soort teksten waarvan ik sarcastisch op je ga reageren.
Mijn post met wat ik deze week heb bereikt stort ik ook in het niets.
Ik hou me vaak en veel aan de leefregels voor een bipipolaire stoornis. En ik vecht hard.
En tips en tricks zijn fijn. Maar niet iedereen is exact hetzelfde en zal 100 procent je tips aannemen. Bovendien zat ik die dag erg diep. Nu zou ik al meer kunnen.
2. Je noemde de “ regels” mijn regels en nog wat meer dingen geloof ik/
3. Ik vraag helemaal niet wat je deze week bereikt hebt. Sterker nog, dat boeit me geen reet. Ik vraag wat je deze week gedaan hebt om je situatie te verbeteren na je vorige topic.
Maar vooral succes met jezelf.
zondag 11 maart 2018 om 20:55
@springding. Dat is zeker een goede tip! Niet handig idd.
Ben inmiddels erg verdrietig. Ik mis mijn afdeling (wegbezuinigd). Ik kon daar (bijna) altijd heen en mis het echt enorm. Ook mijn medecliënten en alle medewerkers. Had er zoveel steun aan... Niet perce nuttig dat ik dit schrijf maar mis het gewoon.
Gelukkig was de luizenmoeder wel leuk. Dank je voor je reactie.
Ben inmiddels erg verdrietig. Ik mis mijn afdeling (wegbezuinigd). Ik kon daar (bijna) altijd heen en mis het echt enorm. Ook mijn medecliënten en alle medewerkers. Had er zoveel steun aan... Niet perce nuttig dat ik dit schrijf maar mis het gewoon.
Gelukkig was de luizenmoeder wel leuk. Dank je voor je reactie.
zondag 11 maart 2018 om 21:14
Ja dat is het k*tte van de GGZ, voor hen ben je gewoon werk, terwijl jij er op je kwetstbaarst bent.eengebruikersnaam schreef: ↑11-03-2018 20:55@springding. Dat is zeker een goede tip! Niet handig idd.
Ben inmiddels erg verdrietig. Ik mis mijn afdeling (wegbezuinigd). Ik kon daar (bijna) altijd heen en mis het echt enorm. Ook mijn medecliënten en alle medewerkers. Had er zoveel steun aan... Niet perce nuttig dat ik dit schrijf maar mis het gewoon.
Gelukkig was de luizenmoeder wel leuk. Dank je voor je reactie.
Behandelaren komen en gaan er, en blijven je behandelaren een keer, word je zelf doorverwezen. Maar dat is hoe het werkt, en dat is best pijnlijk ja. Ik ken het.
Wat dat betreft heb ik helaas geen tips, er is niet zoveel aan te doen. Het gevoel moet slijten.
zondag 11 maart 2018 om 23:50
Misschien kunnen jullie als cliënten een Facebook-groep oid oprichten om het contact te onderhouden. En dan eens in de week ergens in een cafe of tearoom oid afspreken.eengebruikersnaam schreef: ↑11-03-2018 20:55@springding. Dat is zeker een goede tip! Niet handig idd.
Ben inmiddels erg verdrietig. Ik mis mijn afdeling (wegbezuinigd). Ik kon daar (bijna) altijd heen en mis het echt enorm. Ook mijn medecliënten en alle medewerkers. Had er zoveel steun aan... Niet perce nuttig dat ik dit schrijf maar mis het gewoon.
Gelukkig was de luizenmoeder wel leuk. Dank je voor je reactie.
Iets anders: ik wist niet dat de situatie zoals jij die beschrijft (iedere dag binnen kunnen lopen bij het behandelcentrum en daar de hele dag blijven inclusief eten, opgenomen worden wanneer je wil) nog bestond. En dan bedoel ik niet nu, maar de afgelopen 20 jaar. Ik denk dus dat je in een heel erg 'luxe' positie hebt gezeten voor een ggz-client.
maandag 12 maart 2018 om 09:39
@ca. Het was inderdaad een uniek concept. En of het een luxe is. Ja daar kan je over twisten. Ieder zal daar zijn mening over hebben. Ik ben te emotioneel verbonden om hier echt een oordeel over te vormen. Het is ook niet echt van belang.
Bij het concept hoorde dat je werd verteld dat je nooit meer weghoefde. Ik loop er tien jaar. Links om of rechtsom, mijn leven verandert drastisch.
Je vraag of ik gewoon de veiligheid mis. Natuurlijk mis ik die. Ik denk dat je bedoeld of ik die mis maar eigenlijk zonder kan (en het dus puur de angst is). Ik weet wel dat ik dit jaren terug niet zo eng had gevonden omdat het toen een hele tijd beter ging. En zodra het beter met mij gaat is mijn angst weg. Het gaat om de slechte momenten. Daarnaast geven mijn behandelaren en mijn omgeving aan ook bang te zijn. Ik ben ook niet zomaar bij zo'n 'zware' afdeling gekomen. Ik werd erg veel opgenomen en vorig jaar heb ik nog opnames weten te voorkomen (mijn psychiater wilde me dwingen maar ik kon dit voorkomen doordat ik oa beloofde elke dag langs te gaan). Ja en of het uiteindelijk echt angst om niets is dat kan de toekomst enkel uitwijzen....
Feit blijft dat het nu heel moeilijk is en dat ik voor het eerst een depressie moet bezweren zonder terwijl alle manieren zijn gericht op de afdeling. Ik loop tegen dingen aan van tien jaar terug. En ik rouw ook om het weggaan van de afdeling.
Bij het concept hoorde dat je werd verteld dat je nooit meer weghoefde. Ik loop er tien jaar. Links om of rechtsom, mijn leven verandert drastisch.
Je vraag of ik gewoon de veiligheid mis. Natuurlijk mis ik die. Ik denk dat je bedoeld of ik die mis maar eigenlijk zonder kan (en het dus puur de angst is). Ik weet wel dat ik dit jaren terug niet zo eng had gevonden omdat het toen een hele tijd beter ging. En zodra het beter met mij gaat is mijn angst weg. Het gaat om de slechte momenten. Daarnaast geven mijn behandelaren en mijn omgeving aan ook bang te zijn. Ik ben ook niet zomaar bij zo'n 'zware' afdeling gekomen. Ik werd erg veel opgenomen en vorig jaar heb ik nog opnames weten te voorkomen (mijn psychiater wilde me dwingen maar ik kon dit voorkomen doordat ik oa beloofde elke dag langs te gaan). Ja en of het uiteindelijk echt angst om niets is dat kan de toekomst enkel uitwijzen....
Feit blijft dat het nu heel moeilijk is en dat ik voor het eerst een depressie moet bezweren zonder terwijl alle manieren zijn gericht op de afdeling. Ik loop tegen dingen aan van tien jaar terug. En ik rouw ook om het weggaan van de afdeling.
maandag 12 maart 2018 om 09:51
Nou zeg ik verbaas me om bepaalde reacties die ik hier lees! Waarom zou TO in zijn vorige topic hierover verder gaan als hij/zij zich nu rot begint te voelen? Dan zou een nieuw steuntje in de rug en afleiding toch fijn kunnen zijn? Als je niks positiefs te melden hebt kun je naar mijn mening gewoon beter niks hier schrijven in dit geval. En nee ik heb niet geloept lijkt me in dit geval niet zo nodig
TO hoe voel je je vandaag?
TO hoe voel je je vandaag?
maandag 12 maart 2018 om 09:59
maandag 12 maart 2018 om 09:59
Zou het je lukkenom bepaalde dingen van de afdeling zelf na te bootsen? Een dagindeling maken en je daaraan houden bijvoorbeeld? Of dagelijks naar buiten, wat je in feite ook moet om naar de afdeling te gaan?
Ik vind het trouwens heel goed van je dat je erkent dat je rouwt om het verlies van de afdeling. Ik krijg de indruk dat er weinig tijd is geweest om je voor te bereiden op de nieuwe situatie.
Ik vind het trouwens heel goed van je dat je erkent dat je rouwt om het verlies van de afdeling. Ik krijg de indruk dat er weinig tijd is geweest om je voor te bereiden op de nieuwe situatie.
maandag 12 maart 2018 om 10:05
Het vorige topic is minder dan een week oud en ging over precies hetzelfde. Als je dan een nieuw topic opent, krijg je vergelijkbare reacties en kun je nooit ergens over doorpraten, blijft altijd aan de oppervlakte.
Ik heb nooit meegeschreven in langlopende topics, maar ik heb wel de indruk dat de mensen die daar schrijven meer steun aan elkaar hebben dan de mensen die voortdurend opnieuw willen beginnen.
Ik vind het als lezer ook onprettig, als je je best doet een antwoord te formuleren, TO reageert niet meer en opent enkele dagen later hetzelfde topic. Toch een beetje of je tegen een muur aan het praten bent. Maar misschien heeft TO een uitstekende reden om een nieuw topic te openen, vandaar dat ik daarnaar vroeg. Het was een vraag hè? Geen kritiek.
