Psyche
alle pijlers
Ik word moe van mezelf
vrijdag 3 januari 2020 om 17:24
Titel zegt het al. Ik word moe van mezelf. Ik kan nergens van genieten. Al jaren niet. Ik kan me niet eens herinneren dat ik ooit van iets genoten heb. Ook niet van kleine dingen. Mijn moeder zei altijd Jantje lacht, jantje huilt
Ik heb 2 kinderen (11 en 14) en vooral voor hen vind ik het moeilijk. Ik probeer zoveel mogelijk om opgewekt te doen maar soms lukt het gewoon echt niet.
Ik doe echt wel mijn best. Ik ga met ze weg, probeer er voor ze te zijn. Gelukkig hebben we wel een goede band. Ze vertellen alles tegen me. Soms net iets te veel
Ik ben 100% afgekeurd maar heb bij het uwv zelf een traject aangevraagd.
Heb bij een aantal bedrijven meegekeken maar ik raak steeds in paniek door te veel prikkels en hierdoor word ik weer onzeker van.
Ik wil het allemaal wel, maar het lukt niet.
afspreken met vrienden doe ik, ik ga wandelen met de hond, sport. Maar het kost gewoon veel energie. Ik doe vrijwilligers werk bij een instelling. Als het niet goed met me gaat kan ik me terug trekken en praktische dingen doen. Dit doe ik 3 uur en dat is echt de max. Heb ik die week nog 2 afspraken, schiet ik in de stress want voor mijn idee is heel mijn week dan volgepland.
Ik heb alle soorten therapie al gehad en ben ook een aantal keren opgenomen na de geboorte van de 2e. Ik ben uitbehandeld bij het ggz.
Mijn valkuil is dat ik mezelf veel beter voor doe dan dat het eigenlijk gaat.
ik maak veel grappen (ten koste van mezelf) Ik doe vrolijk Daardoor snappen mensen mij niet. En verwachten te veel, wat ik dan weer niet kan waarmaken. Mensen vinden dat ik me aanstel.
Voordat mijn kinderen geboren waren is er bij mij een persoonlijkheidsstoornis vast gesteld. Ik heb toen een behandeling gehad van 1,5 jaar 4 dgn in de week. Dit heeft me erg goed geholpen. Heb een opleiding verzorging gedaan. Het ging echt goed. Bij mijn 1e zoon ging het goed. (achteraf door de structuur) Bij de 2e kreeg ik een postnatale depressie en is het eigenlijk niet meer goed gekomen. Ik bleek naast een persoonlijkheidsstoornis ook een bipolaire stoornis te hebben.
Ik wil niet dat mijn kinderen terug kijken en zeggen mijn moeder was bijna altijd moe en vond bijna niks leuk.
Ik weet iegenlijk niet wat ik hier mee wil. Ik denk herkenning
Ik heb 2 kinderen (11 en 14) en vooral voor hen vind ik het moeilijk. Ik probeer zoveel mogelijk om opgewekt te doen maar soms lukt het gewoon echt niet.
Ik doe echt wel mijn best. Ik ga met ze weg, probeer er voor ze te zijn. Gelukkig hebben we wel een goede band. Ze vertellen alles tegen me. Soms net iets te veel
Ik ben 100% afgekeurd maar heb bij het uwv zelf een traject aangevraagd.
Heb bij een aantal bedrijven meegekeken maar ik raak steeds in paniek door te veel prikkels en hierdoor word ik weer onzeker van.
Ik wil het allemaal wel, maar het lukt niet.
afspreken met vrienden doe ik, ik ga wandelen met de hond, sport. Maar het kost gewoon veel energie. Ik doe vrijwilligers werk bij een instelling. Als het niet goed met me gaat kan ik me terug trekken en praktische dingen doen. Dit doe ik 3 uur en dat is echt de max. Heb ik die week nog 2 afspraken, schiet ik in de stress want voor mijn idee is heel mijn week dan volgepland.
Ik heb alle soorten therapie al gehad en ben ook een aantal keren opgenomen na de geboorte van de 2e. Ik ben uitbehandeld bij het ggz.
Mijn valkuil is dat ik mezelf veel beter voor doe dan dat het eigenlijk gaat.
ik maak veel grappen (ten koste van mezelf) Ik doe vrolijk Daardoor snappen mensen mij niet. En verwachten te veel, wat ik dan weer niet kan waarmaken. Mensen vinden dat ik me aanstel.
Voordat mijn kinderen geboren waren is er bij mij een persoonlijkheidsstoornis vast gesteld. Ik heb toen een behandeling gehad van 1,5 jaar 4 dgn in de week. Dit heeft me erg goed geholpen. Heb een opleiding verzorging gedaan. Het ging echt goed. Bij mijn 1e zoon ging het goed. (achteraf door de structuur) Bij de 2e kreeg ik een postnatale depressie en is het eigenlijk niet meer goed gekomen. Ik bleek naast een persoonlijkheidsstoornis ook een bipolaire stoornis te hebben.
Ik wil niet dat mijn kinderen terug kijken en zeggen mijn moeder was bijna altijd moe en vond bijna niks leuk.
Ik weet iegenlijk niet wat ik hier mee wil. Ik denk herkenning
vrijdag 3 januari 2020 om 17:31
Ik herken het, vooral qua moederschap, dat schuldgevoel dat je niet (altijd) de leukste moeder bent die je wilt zijn.
Ik heb zelf geen bipolaire stoornis, maar PMDD, dus veel ups and downs. Inderdaad ook jantje lacht, jantje huilt. Erg vervelend, maar inmiddels heb ik het maar geaccepteerd zoals het is. Al vliegt het me soms nog steeds aan hoor...
Aan mezelf voorbij lopen doe ik ook vaak, maar dat komt ook omdat ik de ene dag veel meer kan hebben dan de andere. Dus vaak maak ik in goede tijden beloftes die ik dan in slechte tijden niet kan nakomen. Ik kan me zo voorstellen dat dit bij jou ook speelt?
Ik heb zelf geen bipolaire stoornis, maar PMDD, dus veel ups and downs. Inderdaad ook jantje lacht, jantje huilt. Erg vervelend, maar inmiddels heb ik het maar geaccepteerd zoals het is. Al vliegt het me soms nog steeds aan hoor...
Aan mezelf voorbij lopen doe ik ook vaak, maar dat komt ook omdat ik de ene dag veel meer kan hebben dan de andere. Dus vaak maak ik in goede tijden beloftes die ik dan in slechte tijden niet kan nakomen. Ik kan me zo voorstellen dat dit bij jou ook speelt?
anoniem_644a441f18f50 wijzigde dit bericht op 03-01-2020 17:32
27.01% gewijzigd
vrijdag 3 januari 2020 om 17:36
vrijdag 3 januari 2020 om 17:38
Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gehad. Ik vind het moeilijk om te accepteren hoe ik ben. Heb hier ook gesprekken met de POH over.
Doordat behalve mijn gezin andere niet lijken te accepteren wie ik ben, vind ik het zelf ook moeilijk te accepteren. Mensen denken dat ik meer kan en geen uitkering verdien omdat er niks met me aan de hand is. Krijg alleen maar tips wat ik allemaal moet en zou kunnen.
Als ik dit lees begin ik weer te janken. Heb soms ook wel zelfmedelijden hoor. Maar als ik merk dat ik dat heb word ik zo boos op mezelf.
Ik heb me hierdoor denk ik ook het prettigst tijdens mijn opnames gevoeld. Mensen accepteerden me daar. Ik zou ook het liefst werken op een sociaal werkplaats, maar daar ben ik te goed voor zeggen ze en het is ook vluchten.
Doordat behalve mijn gezin andere niet lijken te accepteren wie ik ben, vind ik het zelf ook moeilijk te accepteren. Mensen denken dat ik meer kan en geen uitkering verdien omdat er niks met me aan de hand is. Krijg alleen maar tips wat ik allemaal moet en zou kunnen.
Als ik dit lees begin ik weer te janken. Heb soms ook wel zelfmedelijden hoor. Maar als ik merk dat ik dat heb word ik zo boos op mezelf.
Ik heb me hierdoor denk ik ook het prettigst tijdens mijn opnames gevoeld. Mensen accepteerden me daar. Ik zou ook het liefst werken op een sociaal werkplaats, maar daar ben ik te goed voor zeggen ze en het is ook vluchten.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:40
vrijdag 3 januari 2020 om 17:42
Waarom doe je die 3 uur vrijwilligerswerk? Vind je dat leuk? Hall je er plezier uit?
Aangezien je zo weinig energie hebt, zou ik alleen dingen doen die je leuk vind.
Liever die 3uur wat leuks en energie gevends met je Kids doen?
Waarom moet je van jezelf iets doen?
Je bent niet voor niks 100% afgekeurd.
Ik ben 100% afgekeurd, vrijwilligerswerk of dagbesteding kan ook niet.
Ik haal mijn voldoening uit hobby's en sociaal contact. Dingen waar ik geen energie van krijg doe ik niet.
Je kunt bij hetbuwv aangegeven dat je het geprobeerd hebt, maar het toch te veel is.
Probleer je leven zo in te richten dat jij er tevreden met bent. Werk, vrijwilligerswerk of dagbesteding zou ik niet naar streven.
Aangezien je zo weinig energie hebt, zou ik alleen dingen doen die je leuk vind.
Liever die 3uur wat leuks en energie gevends met je Kids doen?
Waarom moet je van jezelf iets doen?
Je bent niet voor niks 100% afgekeurd.
Ik ben 100% afgekeurd, vrijwilligerswerk of dagbesteding kan ook niet.
Ik haal mijn voldoening uit hobby's en sociaal contact. Dingen waar ik geen energie van krijg doe ik niet.
Je kunt bij hetbuwv aangegeven dat je het geprobeerd hebt, maar het toch te veel is.
Probleer je leven zo in te richten dat jij er tevreden met bent. Werk, vrijwilligerswerk of dagbesteding zou ik niet naar streven.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:44
Je moet je niks van andere mensen aantrekken en je hoeft je niet te verantwoorden.
Jij en het uwv weet hoe het zit!
Mensen bemoeien zich overal mee en denken al gauw dat iemand kan werken.
Je wordt niet zomaar 100% afgekeurd.
Streef niet naar wat anderen verwachten. Vrijwilligerswerk is gewoon al erg zwaar voor iemand die 100% is afgekeurd.
Jij en het uwv weet hoe het zit!
Mensen bemoeien zich overal mee en denken al gauw dat iemand kan werken.
Je wordt niet zomaar 100% afgekeurd.
Streef niet naar wat anderen verwachten. Vrijwilligerswerk is gewoon al erg zwaar voor iemand die 100% is afgekeurd.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:44
Accepteren dat voor jezelf zorgen, je gezin en wat vrijwilligerswerk misschien wel even de max is. Tevreden zijn met wat wel lukt ipv jezelf pushen om steeds maar meer te doen dan je kunt. Vier kleine successen. Zoals je kind die ergens blij mee is, een goede dag bij het vrijwilligers werk dat je iets leuks heb gedaan met vrienden, ...etc. Leg de lat niet te hoog, durf voor jezelf te kiezen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:46
Met alle respect: dat is het ook.
Door maar een keer in de week vrijwilligerswerk te doen, met de mogelijkheid jezelf terug te trekken, hou je dit gedrag in stand.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:47
Heb je hulp vanuit de gemeente (Wmo)?
Ik heb een begeleider en huishoudelijke hulp. Dit helpt mij. Met de begeleiding bepraat ik dingen en pak ik zaken op die alleen te veel energie kosten, vaak regel zaken.
Doordat ik ondersteuning in mijn huishouden krijg heb ik energie om iets leuks te doen.
Als ik dit niet heb, word ik zo depressies als een garnaal.
Vraag eventueel dus hulp via de gemeente aan, kan ook samen met de poh.
Ik heb een begeleider en huishoudelijke hulp. Dit helpt mij. Met de begeleiding bepraat ik dingen en pak ik zaken op die alleen te veel energie kosten, vaak regel zaken.
Doordat ik ondersteuning in mijn huishouden krijg heb ik energie om iets leuks te doen.
Als ik dit niet heb, word ik zo depressies als een garnaal.
Vraag eventueel dus hulp via de gemeente aan, kan ook samen met de poh.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:49
Maar jij accepteert jezelf ook niet. Je vecht voortdurend tegen jezelf. Natuurlijk word je daar moe van.oekeltje schreef: ↑03-01-2020 17:38Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gehad. Ik vind het moeilijk om te accepteren hoe ik ben. Heb hier ook gesprekken met de POH over.
Doordat behalve mijn gezin andere niet lijken te accepteren wie ik ben, vind ik het zelf ook moeilijk te accepteren. Mensen denken dat ik meer kan en geen uitkering verdien omdat er niks met me aan de hand is. Krijg alleen maar tips wat ik allemaal moet en zou kunnen.
Als ik dit lees begin ik weer te janken. Heb soms ook wel zelfmedelijden hoor. Maar als ik merk dat ik dat heb word ik zo boos op mezelf.
Ik heb me hierdoor denk ik ook het prettigst tijdens mijn opnames gevoeld. Mensen accepteerden me daar. Ik zou ook het liefst werken op een sociaal werkplaats, maar daar ben ik te goed voor zeggen ze en het is ook vluchten.
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:51
Zit hier het probleem niet? jij accepteert jezelf niet en daarom accepteren anderen jou ook niet. Dus precies andersom als je schrijft.oekeltje schreef: ↑03-01-2020 17:38Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gehad. Ik vind het moeilijk om te accepteren hoe ik ben. Heb hier ook gesprekken met de POH over.
Doordat behalve mijn gezin andere niet lijken te accepteren wie ik ben, vind ik het zelf ook moeilijk te accepteren. Mensen denken dat ik meer kan en geen uitkering verdien omdat er niks met me aan de hand is. Krijg alleen maar tips wat ik allemaal moet en zou kunnen.
Als ik dit lees begin ik weer te janken. Heb soms ook wel zelfmedelijden hoor. Maar als ik merk dat ik dat heb word ik zo boos op mezelf.
Ik heb me hierdoor denk ik ook het prettigst tijdens mijn opnames gevoeld. Mensen accepteerden me daar. Ik zou ook het liefst werken op een sociaal werkplaats, maar daar ben ik te goed voor zeggen ze en het is ook vluchten.
Als ik iemand altijd vrolijk zie, kan ik niet weten dat die persoon thuis instort.
En waarom zou ik iemand niet geloven als die zegt dat het goed gaat, vooral als dat altijd het antwoord is, en op het eerste gezicht nergens blijkt dat het anders is.
Durf jezelf te zijn, met al je tekortkomingen en pluspunten
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 3 januari 2020 om 17:52
Zegt je arbeidsdeskundige bij het uwv dit?
Ik kan mij dit niet voorstellen.
Wat poh, en gemeente, vrijwilligerswerk, dagbesteding zeggen moet je niet naar luisteren.
Dit alles kan alleen een arts en arbeidsdeskundige van uwv beoordelingen.
Vraag via de gemeente de dagbestedings plekken. Hier zijn er tal van. En daar ben jij met 100% afgekeurd niet te goed voor.
Dit zijn plekken, bijvoorbeeld met winkel, kunst, klusbedrijf, horeca en enzovoort.
Dit is in Nederland een algemene voorziening. Dus iedereen mag hier aan mee doen. Ga naar het wijkteam in jouw wijk! Laat je beter informeren.
Of woon je in België?
vrijdag 3 januari 2020 om 17:54
Maar 1 keer? Voor sommigen is dit gelijk aan 80 utige werkweek. Nog nooit zelf te maken gehad met ziekte of een beperking zeker?
Of je bent wel beperkt, want inleven kan je je niet.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:58
Je kent mij helemaal niet en je hebt totaal geen idee wat ik wel of niet meegemaakt heb.
Een mens is nooit geholpen met alleen meehuilen.
vrijdag 3 januari 2020 om 17:58
Als jij jezelf niet accepteert, neemt niemand anders die moeite, simpelweg omdat je dat uitstraalt en mensen ruiken dat op een kilometer afstand.
Eis niet teveel van jezelf en zorg ervoor dat je genoeg hulp krijgt. Vraag huishoudelijke hulp aan bij de gemeente en zorg voor een wekelijkse begeleider waar je alles mee kunt bespreken en die je aan het werk kunt zetten als iets te zwaar voor je is.
Wees niet zo verdomde trots, die trots is vals en je hebt er alleen jezelf maar mee.
Eis niet teveel van jezelf en zorg ervoor dat je genoeg hulp krijgt. Vraag huishoudelijke hulp aan bij de gemeente en zorg voor een wekelijkse begeleider waar je alles mee kunt bespreken en die je aan het werk kunt zetten als iets te zwaar voor je is.
Wees niet zo verdomde trots, die trots is vals en je hebt er alleen jezelf maar mee.
vrijdag 3 januari 2020 om 18:02
Ik vind je opmerking in ieder geval tactloos. En niemand hier jankt mee.
De reacties dat TO zichzelf moet leren accepteren en haar beperkingen, zijn hartstikke confronterend, pijnlijk en hard. En niet moet streven naar meer gaan werken, is een hartstikke pijnlijke opmerking.
En het gaat nu even niet over jou ervaring. Dus het zal mij een worst zijn wat jij wel/niet hebt meegemaakt. Maar om die waar TO in zit. Daar gaat het nu over.
vrijdag 3 januari 2020 om 18:20
Jullie praten vanuit jullie ervaring, ik vanuit de mijne.Gele_Suikerspin schreef: ↑03-01-2020 18:02Ik vind je opmerking in ieder geval tactloos. En niemand hier jankt mee.
De reacties dat TO zichzelf moet leren accepteren en haar beperkingen, zijn hartstikke confronterend, pijnlijk en hard. En niet moet streven naar meer gaan werken, is een hartstikke pijnlijke opmerking.
En het gaat nu even niet over jou ervaring. Dus het zal mij een worst zijn wat jij wel/niet hebt meegemaakt. Maar om die waar TO in zit. Daar gaat het nu over.
"en niet moet streven naar meer werken"?
Waar zeg ik dat?
vrijdag 3 januari 2020 om 18:30
vrijdag 3 januari 2020 om 18:37
oekeltje, vaak voelen mensen dat je je schuldig voelt over dat je 'weinig' werkt. En gaan hier mee aan de haal. Ze zien daarin een gaatje, dat je wel meer kunt doen.
Ook snappen mensen het verschil tussen willen en kunnen niet.
Als jij zegt, ik zou wel (meer) willen werken. Dan gaan mensen met tips, advies en concrete tips komen.
Of ik baal ervan dat ik maar 3 uur vrijwilligerswerk doe, dan gaan ze je motiveren meer te doen.
Als jij duidelijk zegt, ik ben 100% afgekeurd door het uwv. En dat gebeurt niet zomaar. Ik hoef niet te werken van het uwv. Dan snoer je hun de mond.
En maak je je het zelf ook makkelijker.
Je ben volledig afgekeurd. Erg verdrietig en pijnlijk. Maar je hoeft niks qua werk of vrijwilligers werk. Ga doen wat je echt wil.
Je leven is al moeilijk genoeg.
Ook gemeente, dagbestedings plekken kunnen zich gaan bemoeien met wat je wel of niet zou kunnen. Dit mag niet en slaat nergens op. Alleen uwv, de verzekeringsarts en arbeidsdeskundige kunnen dit.
En die hebben jou voor 100% afgekeurd. Dus de rest moet zijn mond houden
die kennen jou volledige medische dossiers niet eens en hebben er niet voor gestudeerd.
Ook snappen mensen het verschil tussen willen en kunnen niet.
Als jij zegt, ik zou wel (meer) willen werken. Dan gaan mensen met tips, advies en concrete tips komen.
Of ik baal ervan dat ik maar 3 uur vrijwilligerswerk doe, dan gaan ze je motiveren meer te doen.
Als jij duidelijk zegt, ik ben 100% afgekeurd door het uwv. En dat gebeurt niet zomaar. Ik hoef niet te werken van het uwv. Dan snoer je hun de mond.
En maak je je het zelf ook makkelijker.
Je ben volledig afgekeurd. Erg verdrietig en pijnlijk. Maar je hoeft niks qua werk of vrijwilligers werk. Ga doen wat je echt wil.
Je leven is al moeilijk genoeg.
Ook gemeente, dagbestedings plekken kunnen zich gaan bemoeien met wat je wel of niet zou kunnen. Dit mag niet en slaat nergens op. Alleen uwv, de verzekeringsarts en arbeidsdeskundige kunnen dit.
En die hebben jou voor 100% afgekeurd. Dus de rest moet zijn mond houden
die kennen jou volledige medische dossiers niet eens en hebben er niet voor gestudeerd.
