Psyche
alle pijlers
In shock na een heftige 'biecht' kennis...
zaterdag 10 april 2010 om 16:13
Ik ben al 2 dagen in shock.... Ik was een oud klasgenootje tegengekomen in het zwembad en zij had mij uitgenodigd bij haar voor een kop thee. Ach ja, waarom niet, even na 15 jaar weer bijkletsen.
Ze vertelde me dat ze een postnatale depressie/psychose heeft gehad en dat ze flink onder de medicijnen heeft gezeten en deels nog zit. Ze heeft haar kindje bijna vermoord... Heel vaak door elkaar geschud, maar ook - en dit blijft me nog zo bij - heeft ze haar kindje proberen te verstikken met een handdoek. Ze vertelde het me op zo'n monotone - bijna emotieloze - toon, die me kippenvel gaf. Ze vertelde hoe fijn ze het vond dat haar huilbaby even stopte met huilen daardoor en dat ze genoot van de rust die de stilte en het slapper worden van haar kind haar gaf. Toen ze keek hoe het ging, was haar kindje grijs en ademde nog maar heel licht. Gelukkig kwam ze 'bij' en heeft ze de huisarts en haar man gebeld en daarna is het hele circus van opname, medicatie en behandeling begonnen. Gelukkig is het goed afgelopen met haar dochter en kunnen ze, dochter is nu 1 jaar en was ruim 3 maanden toen dit gebeurde, weer een beetje genieten.
Vreselijk natuurlijk als je zo ver heen bent dat je dit soort dingen doet... maar ik bleef dat beeld maar voor me zien van die arme, kleine baby en kon op dat moment geen sympathie voor haar opbrengen. Mijn maag draaide zich echt om en ik moest echt vechten tegen de misselijkheid. Ze beschreef het allemaal zo gelaten en emotieloos, maar dat komt waarschijnlijk door medicatie die ze nog slikt. Ik vind het fijn dat ze me zo in vertrouwen neemt, althans dat ze kennelijk het gevoel heeft dat ze dit aan mij kwijt kan, maar ik weet helemaal niet wat ik hiermee aan moet. Ik ben echt flink van mijn stuk en slaap er niet goed van. Ik droom al 2 nachten dat ik mijn jongste - 6 maanden oud - stikt in handdoeken, omdat ik hem in de wasmand leg in plaats van in bed.
Wat ik hiermee wil? Ik moest het gewoon even kwijt....
Ze vertelde me dat ze een postnatale depressie/psychose heeft gehad en dat ze flink onder de medicijnen heeft gezeten en deels nog zit. Ze heeft haar kindje bijna vermoord... Heel vaak door elkaar geschud, maar ook - en dit blijft me nog zo bij - heeft ze haar kindje proberen te verstikken met een handdoek. Ze vertelde het me op zo'n monotone - bijna emotieloze - toon, die me kippenvel gaf. Ze vertelde hoe fijn ze het vond dat haar huilbaby even stopte met huilen daardoor en dat ze genoot van de rust die de stilte en het slapper worden van haar kind haar gaf. Toen ze keek hoe het ging, was haar kindje grijs en ademde nog maar heel licht. Gelukkig kwam ze 'bij' en heeft ze de huisarts en haar man gebeld en daarna is het hele circus van opname, medicatie en behandeling begonnen. Gelukkig is het goed afgelopen met haar dochter en kunnen ze, dochter is nu 1 jaar en was ruim 3 maanden toen dit gebeurde, weer een beetje genieten.
Vreselijk natuurlijk als je zo ver heen bent dat je dit soort dingen doet... maar ik bleef dat beeld maar voor me zien van die arme, kleine baby en kon op dat moment geen sympathie voor haar opbrengen. Mijn maag draaide zich echt om en ik moest echt vechten tegen de misselijkheid. Ze beschreef het allemaal zo gelaten en emotieloos, maar dat komt waarschijnlijk door medicatie die ze nog slikt. Ik vind het fijn dat ze me zo in vertrouwen neemt, althans dat ze kennelijk het gevoel heeft dat ze dit aan mij kwijt kan, maar ik weet helemaal niet wat ik hiermee aan moet. Ik ben echt flink van mijn stuk en slaap er niet goed van. Ik droom al 2 nachten dat ik mijn jongste - 6 maanden oud - stikt in handdoeken, omdat ik hem in de wasmand leg in plaats van in bed.
Wat ik hiermee wil? Ik moest het gewoon even kwijt....
zaterdag 10 april 2010 om 16:40
quote:Drift schreef op 10 april 2010 @ 16:37:
Hulpverleners inschakelen als je psychotisch bent is lastig. Veel mensen die psychotisch zijn vertrouwen niemand. Pas als er eens iets is voorgevallen kun je bijvoorbeeld een signaleringsplan maken over wat je moet doen wanneer je je weer zo voelt. Dat weet je echt niet als het je de eerste keer overkomt.Maar het gaat niet om 1 keer. Meerdere pogingen.
Hulpverleners inschakelen als je psychotisch bent is lastig. Veel mensen die psychotisch zijn vertrouwen niemand. Pas als er eens iets is voorgevallen kun je bijvoorbeeld een signaleringsplan maken over wat je moet doen wanneer je je weer zo voelt. Dat weet je echt niet als het je de eerste keer overkomt.Maar het gaat niet om 1 keer. Meerdere pogingen.
zaterdag 10 april 2010 om 16:41
Het is natuurlijk een ziekte en dat realiseer ik me ook wel. Ze zij ook dat ze het haar handen zag doen, maar niet achter de besturing zat.
Ik begrijp ook niet goed dat ze het aan mij vertelde, maar ik bemerkte in heel haar houding dat zij daar niet stil bij stond. Het gesprek was dan ook vooral eenrichtingsverkeer en ik had niet het idee dat ze erover praatte met mij, maar dat ze vooral vertelde tegen mij. Het voelde voor mij in ieder geval alsof ze nog een lange weg te gaan heeft.
Ik begrijp ook niet goed dat ze het aan mij vertelde, maar ik bemerkte in heel haar houding dat zij daar niet stil bij stond. Het gesprek was dan ook vooral eenrichtingsverkeer en ik had niet het idee dat ze erover praatte met mij, maar dat ze vooral vertelde tegen mij. Het voelde voor mij in ieder geval alsof ze nog een lange weg te gaan heeft.
zaterdag 10 april 2010 om 16:41
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:39:
[...]
In dat geval kan het kindje beter helemaal uit huis geplaatst worden. Tot mevrouw het niet meer overkomt.
Ik ken de versies waarin mensen nog wel het verstand hadden om aan de bel te trekken. Dezelfde gevoelens, niet dezelfde daden.De enige conclusie die je daaruit kunt trekken in mijn ogen, is dat de kortsluiting kleiner was. Ziek-zieker-ziekst. Niks meer en niks minder.
[...]
In dat geval kan het kindje beter helemaal uit huis geplaatst worden. Tot mevrouw het niet meer overkomt.
Ik ken de versies waarin mensen nog wel het verstand hadden om aan de bel te trekken. Dezelfde gevoelens, niet dezelfde daden.De enige conclusie die je daaruit kunt trekken in mijn ogen, is dat de kortsluiting kleiner was. Ziek-zieker-ziekst. Niks meer en niks minder.
zaterdag 10 april 2010 om 16:46
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:43:
Ik begrijp de verzachtende omstandigheden niet.
Het is zoiets als plat op je smoel vallen doordat je benen plots niet meer werken, al je tanden uit je giechel vallen en je op je donder krijgt omdat je het tapijt ondergebloed hebt ....maar dan anders.
Je kan niet vechten tegen een psychose, je weet ook niet _ als je dat voor het eerst meemaakt - dat je een psychose hebt; het is jouw werkelijkheid.
Ik begrijp de verzachtende omstandigheden niet.
Het is zoiets als plat op je smoel vallen doordat je benen plots niet meer werken, al je tanden uit je giechel vallen en je op je donder krijgt omdat je het tapijt ondergebloed hebt ....maar dan anders.
Je kan niet vechten tegen een psychose, je weet ook niet _ als je dat voor het eerst meemaakt - dat je een psychose hebt; het is jouw werkelijkheid.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 10 april 2010 om 16:47
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:39:
[...]
Ik ken de versies waarin mensen nog wel het verstand hadden om aan de bel te trekken. Dezelfde gevoelens, niet dezelfde daden.
"Dezelfde gevoelens" is moeilijk te meten. Bij de een is er nog wel het besef wat wel en wat niet ok is. Bij de anders is dat vervaagd of misschien zelfs helemaal verdwenen.
Ik ken beide versies - de een is aan het herstellen en heeft net als de vrouwen in jouw versies, op tijd aan de bel getrokken. De ander vertoonde vluchtgedrag en boekte een ticket voor 1 persoon naar Canada. Twee dagen later sprong ze voor de trein in Rijswijk.
[...]
Ik ken de versies waarin mensen nog wel het verstand hadden om aan de bel te trekken. Dezelfde gevoelens, niet dezelfde daden.
"Dezelfde gevoelens" is moeilijk te meten. Bij de een is er nog wel het besef wat wel en wat niet ok is. Bij de anders is dat vervaagd of misschien zelfs helemaal verdwenen.
Ik ken beide versies - de een is aan het herstellen en heeft net als de vrouwen in jouw versies, op tijd aan de bel getrokken. De ander vertoonde vluchtgedrag en boekte een ticket voor 1 persoon naar Canada. Twee dagen later sprong ze voor de trein in Rijswijk.
zaterdag 10 april 2010 om 16:50
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:47:
Tot zover ikke begrijp BgB, maar dan zorg je toch dat het niet weer kan gebeuren?Áls je het al als afwijkend herkent in die geestestoestand, wis dan niet uit dat je geest zo verknipt kan zijn dat het voor je gevoel niet gebeurd kan zijn. Of niet zo erg is.
Tot zover ikke begrijp BgB, maar dan zorg je toch dat het niet weer kan gebeuren?Áls je het al als afwijkend herkent in die geestestoestand, wis dan niet uit dat je geest zo verknipt kan zijn dat het voor je gevoel niet gebeurd kan zijn. Of niet zo erg is.
zaterdag 10 april 2010 om 16:50
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:47:
Tot zover ikke begrijp BgB, maar dan zorg je toch dat het niet weer kan gebeuren?Ik denk niet dat er veel heldere momenten zijn geweest tijdens de PND ( als ze er al waren ) en al helemaal niet tijdens de psychose.
Tot zover ikke begrijp BgB, maar dan zorg je toch dat het niet weer kan gebeuren?Ik denk niet dat er veel heldere momenten zijn geweest tijdens de PND ( als ze er al waren ) en al helemaal niet tijdens de psychose.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 10 april 2010 om 16:53
Lizzl... ik ken dat soort verhalen ook, maar dat betrof dan altijd de fgezondheid van de persoon zelf (ook heel erg natuurlijk), maar dit was van een onschuldige baby.
Ik ben zelf nog zwaar onder de hormonen als 'pas' bevallen moeder, dus ik bekijk het dan even meer uit het perspectief van de baby. Dan zie ik mijn zoontje en denk dan 'nee, dat kan je toch niet doen?!'. Maar - gelukkig - komt die beperking aan inlevingsvermogen van mij omdat ik het zelf niet heb meegemaakt en het goddank ook nooit hoef te voelen om in haar schoenen te staan.
Ik ben zelf nog zwaar onder de hormonen als 'pas' bevallen moeder, dus ik bekijk het dan even meer uit het perspectief van de baby. Dan zie ik mijn zoontje en denk dan 'nee, dat kan je toch niet doen?!'. Maar - gelukkig - komt die beperking aan inlevingsvermogen van mij omdat ik het zelf niet heb meegemaakt en het goddank ook nooit hoef te voelen om in haar schoenen te staan.
zaterdag 10 april 2010 om 16:55
Tijdens een psychose leef je in een soort andere werkelijkheid. Je kunt, na een incident met bijvoorbeeld je kind zoals waar het hier over gaat, niet bedenken dat dat niet goed is of dat je dat moet voorkomen. Je moet namelijk eerst herkennen dat het niet klopt wat je doet.
En echt verzachtende omstandigheden zijn er denk ik niet, wat deze vrouw met haar kindje gedaan heeft is ook vreselijk. Maar ik geloof niet dat ze het had kunnen voorkomen. Of dat ze nu jarenlang 'gestraft' moet worden omdat anderen niet kunnen begrijpen wat ze gedaan heeft.
Ik begrijp het ook niet hoor, daar niet van.
En echt verzachtende omstandigheden zijn er denk ik niet, wat deze vrouw met haar kindje gedaan heeft is ook vreselijk. Maar ik geloof niet dat ze het had kunnen voorkomen. Of dat ze nu jarenlang 'gestraft' moet worden omdat anderen niet kunnen begrijpen wat ze gedaan heeft.
Ik begrijp het ook niet hoor, daar niet van.
zaterdag 10 april 2010 om 16:56
Ik zou er niet goed mee om kunnen gaan in ieder geval.
Ik ken het geval waarin het meisje nog steeds niet geaccepteerd wordt door haar moeder en zij niets van haar wil weten en zie de resultaten daar van. Het kind is inmiddels 6. In en in triest. Maar goed, het raakt me wellicht teveel en hou ik het er maar bij.
Appeltje, doe wat goed voelt voor jezelf. Je bent nergens toe verplicht. Zeker niet na 15 jaar...
Ik ken het geval waarin het meisje nog steeds niet geaccepteerd wordt door haar moeder en zij niets van haar wil weten en zie de resultaten daar van. Het kind is inmiddels 6. In en in triest. Maar goed, het raakt me wellicht teveel en hou ik het er maar bij.
Appeltje, doe wat goed voelt voor jezelf. Je bent nergens toe verplicht. Zeker niet na 15 jaar...
zaterdag 10 april 2010 om 16:56
Appeltje, als je het lastig vindt contact met haar te hebben moet je dat niet doen. Daar ben je ook niet toe verplicht, je had elkaar tenslotte 15 jaar niet gesproken.
Of zij dan vervolgens het idee heeft dat je geen contact meer hebt gezocht om wat zij verteld heeft weet je niet. Je weet natuurlijk niet hoe zij het contact gezien heeft.
Of zij dan vervolgens het idee heeft dat je geen contact meer hebt gezocht om wat zij verteld heeft weet je niet. Je weet natuurlijk niet hoe zij het contact gezien heeft.
zaterdag 10 april 2010 om 16:56
quote:appeltje78 schreef op 10 april 2010 @ 16:48:
Ja, dat is misschien wel beter.... maar op de een of andere manier wil ik haar niet het gevoel geven dat ik haar mijdt vanwege haar verhaal.
(edit. antwoord op Qwertu)
Maar dat recht hèb je wel. Plus dat medelijden een slechte basis is voor contact.
Overigens zou ik haar vooral mijden vanwege het eenrichtingsverkeer in combinatie met het op tafel leggen van zulke heftige dingen bij een kennis. Niet eens om het verhaal an sich, maar om het volledige gebrek aan context waarin ze dat verhaal te berde brengt (context in de zin van vriendschap, aanknopingspunten bij jouw ervaringen, etc.).
Ja, dat is misschien wel beter.... maar op de een of andere manier wil ik haar niet het gevoel geven dat ik haar mijdt vanwege haar verhaal.
(edit. antwoord op Qwertu)
Maar dat recht hèb je wel. Plus dat medelijden een slechte basis is voor contact.
Overigens zou ik haar vooral mijden vanwege het eenrichtingsverkeer in combinatie met het op tafel leggen van zulke heftige dingen bij een kennis. Niet eens om het verhaal an sich, maar om het volledige gebrek aan context waarin ze dat verhaal te berde brengt (context in de zin van vriendschap, aanknopingspunten bij jouw ervaringen, etc.).
zaterdag 10 april 2010 om 16:57
[quote]Drift schreef op 10 april 2010 @ 16:55:
Tijdens een psychose leef je in een soort andere werkelijkheid. Je kunt, na een incident met bijvoorbeeld je kind zoals waar het hier over gaat, niet bedenken dat dat niet goed is of dat je dat moet voorkomen. Je moet namelijk eerst herkennen dat het niet klopt wat je doet.
En echt verzachtende omstandigheden zijn er denk ik niet [quote]
Alles wat je voor je laatste zin schrijft zijn toch die verzachtende omstandigheden? Het was niet dat ze met haar volle verstand dacht " nou, deze koter jankt me te veel, huppetee weg ermee, misschien lukt de volgende beter " ?
Tijdens een psychose leef je in een soort andere werkelijkheid. Je kunt, na een incident met bijvoorbeeld je kind zoals waar het hier over gaat, niet bedenken dat dat niet goed is of dat je dat moet voorkomen. Je moet namelijk eerst herkennen dat het niet klopt wat je doet.
En echt verzachtende omstandigheden zijn er denk ik niet [quote]
Alles wat je voor je laatste zin schrijft zijn toch die verzachtende omstandigheden? Het was niet dat ze met haar volle verstand dacht " nou, deze koter jankt me te veel, huppetee weg ermee, misschien lukt de volgende beter " ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 10 april 2010 om 17:00
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:56:
In en in triest....
Is het ook.
Ook voor die moeder die dit nooit gewild zou hebben voor het kindje van wie ze zo blij in verwachting liep te wezen en wiens komst zo gewenst was en waar al van gehouden werd voor de geboorte.
Toch?
In en in triest....
Is het ook.
Ook voor die moeder die dit nooit gewild zou hebben voor het kindje van wie ze zo blij in verwachting liep te wezen en wiens komst zo gewenst was en waar al van gehouden werd voor de geboorte.
Toch?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 10 april 2010 om 17:00
quote:appeltje78 schreef op 10 april 2010 @ 16:53:
Lizzl... ik ken dat soort verhalen ook, maar dat betrof dan altijd de fgezondheid van de persoon zelf (ook heel erg natuurlijk), maar dit
Heb overigens geen idee in hoeverre beide vrouwen ooit iets hebben gedaan mbt hun kindje. Misschien dat het de reden is dat de een nu onder behandeling is. Geen idee.
Hoe dan ook.... als ik jou was, met nog gierende hormonen door m'n lijf, zou ik geen behoefte hebben om dergelijke verhalen aan te horen. Ik zou er ook absoluut geen raad mee weten
Lizzl... ik ken dat soort verhalen ook, maar dat betrof dan altijd de fgezondheid van de persoon zelf (ook heel erg natuurlijk), maar dit
Heb overigens geen idee in hoeverre beide vrouwen ooit iets hebben gedaan mbt hun kindje. Misschien dat het de reden is dat de een nu onder behandeling is. Geen idee.
Hoe dan ook.... als ik jou was, met nog gierende hormonen door m'n lijf, zou ik geen behoefte hebben om dergelijke verhalen aan te horen. Ik zou er ook absoluut geen raad mee weten
zaterdag 10 april 2010 om 17:00
Dat klopt BGB.
Wat ik geloof ik bedoel en niet zo heb opgeschreven is dat er denk ik een verschil is tussen theoretische verzachtende omstandigheden en gevoelsmatige verzachtende omstandigheden.
Enerzijds vind ik dat zo'n vrouw alle hulp en steun kan gebruiken, anderzijds snap ik het ongeloof van anderen ook.
Wat ik geloof ik bedoel en niet zo heb opgeschreven is dat er denk ik een verschil is tussen theoretische verzachtende omstandigheden en gevoelsmatige verzachtende omstandigheden.
Enerzijds vind ik dat zo'n vrouw alle hulp en steun kan gebruiken, anderzijds snap ik het ongeloof van anderen ook.
zaterdag 10 april 2010 om 17:02
Ik denk dat ik haar ook niet actief zal benaderen. Ik wacht wel of ze zelf nog contact opneemt.
Q. je hebt gelijk (a usual), want ze wist dat ik net bevallen was (zat nota bene voor haar neus met een baby aan de borst) en heeft niets gevraagd of gezegd waaruit bleek dat ze dat ook daadwerkelijk door had. Alleen zei ze toen ik mijn mannetje aanlegde: "pfff... alleen daarom zou ik alleen al geen tweede willen, dat gedoe aan de borst".
Q. je hebt gelijk (a usual), want ze wist dat ik net bevallen was (zat nota bene voor haar neus met een baby aan de borst) en heeft niets gevraagd of gezegd waaruit bleek dat ze dat ook daadwerkelijk door had. Alleen zei ze toen ik mijn mannetje aanlegde: "pfff... alleen daarom zou ik alleen al geen tweede willen, dat gedoe aan de borst".
zaterdag 10 april 2010 om 17:02
quote:blijfgewoonbianca schreef op 10 april 2010 @ 16:50:
[...]
Ik denk niet dat er veel heldere momenten zijn geweest tijdens de PND ( als ze er al waren ) en al helemaal niet tijdens de psychose.En ook die "heldere momenten" worden beïnvloed door je depressieve (of psychotische) denkpatronen. Ik dacht ook heldere momenten te hebben, maar als ik nu teruglees of terugdenk aan mijn gedachtengang van toen, dan zitten daar gewoon dezelfde depressie-gerelateerde denkfouten in die ik de héle periode maakte. Als je ziek bent, ben je tijdens zo'n helder moment nog steeds ziek. Hooguit iets minder ziek dan op andere momenten. Maar beter ben je niet hoor, ook niet op die heldere momenten.
[...]
Ik denk niet dat er veel heldere momenten zijn geweest tijdens de PND ( als ze er al waren ) en al helemaal niet tijdens de psychose.En ook die "heldere momenten" worden beïnvloed door je depressieve (of psychotische) denkpatronen. Ik dacht ook heldere momenten te hebben, maar als ik nu teruglees of terugdenk aan mijn gedachtengang van toen, dan zitten daar gewoon dezelfde depressie-gerelateerde denkfouten in die ik de héle periode maakte. Als je ziek bent, ben je tijdens zo'n helder moment nog steeds ziek. Hooguit iets minder ziek dan op andere momenten. Maar beter ben je niet hoor, ook niet op die heldere momenten.
