Psyche
alle pijlers
In shock na een heftige 'biecht' kennis...
zaterdag 10 april 2010 om 16:13
Ik ben al 2 dagen in shock.... Ik was een oud klasgenootje tegengekomen in het zwembad en zij had mij uitgenodigd bij haar voor een kop thee. Ach ja, waarom niet, even na 15 jaar weer bijkletsen.
Ze vertelde me dat ze een postnatale depressie/psychose heeft gehad en dat ze flink onder de medicijnen heeft gezeten en deels nog zit. Ze heeft haar kindje bijna vermoord... Heel vaak door elkaar geschud, maar ook - en dit blijft me nog zo bij - heeft ze haar kindje proberen te verstikken met een handdoek. Ze vertelde het me op zo'n monotone - bijna emotieloze - toon, die me kippenvel gaf. Ze vertelde hoe fijn ze het vond dat haar huilbaby even stopte met huilen daardoor en dat ze genoot van de rust die de stilte en het slapper worden van haar kind haar gaf. Toen ze keek hoe het ging, was haar kindje grijs en ademde nog maar heel licht. Gelukkig kwam ze 'bij' en heeft ze de huisarts en haar man gebeld en daarna is het hele circus van opname, medicatie en behandeling begonnen. Gelukkig is het goed afgelopen met haar dochter en kunnen ze, dochter is nu 1 jaar en was ruim 3 maanden toen dit gebeurde, weer een beetje genieten.
Vreselijk natuurlijk als je zo ver heen bent dat je dit soort dingen doet... maar ik bleef dat beeld maar voor me zien van die arme, kleine baby en kon op dat moment geen sympathie voor haar opbrengen. Mijn maag draaide zich echt om en ik moest echt vechten tegen de misselijkheid. Ze beschreef het allemaal zo gelaten en emotieloos, maar dat komt waarschijnlijk door medicatie die ze nog slikt. Ik vind het fijn dat ze me zo in vertrouwen neemt, althans dat ze kennelijk het gevoel heeft dat ze dit aan mij kwijt kan, maar ik weet helemaal niet wat ik hiermee aan moet. Ik ben echt flink van mijn stuk en slaap er niet goed van. Ik droom al 2 nachten dat ik mijn jongste - 6 maanden oud - stikt in handdoeken, omdat ik hem in de wasmand leg in plaats van in bed.
Wat ik hiermee wil? Ik moest het gewoon even kwijt....
Ze vertelde me dat ze een postnatale depressie/psychose heeft gehad en dat ze flink onder de medicijnen heeft gezeten en deels nog zit. Ze heeft haar kindje bijna vermoord... Heel vaak door elkaar geschud, maar ook - en dit blijft me nog zo bij - heeft ze haar kindje proberen te verstikken met een handdoek. Ze vertelde het me op zo'n monotone - bijna emotieloze - toon, die me kippenvel gaf. Ze vertelde hoe fijn ze het vond dat haar huilbaby even stopte met huilen daardoor en dat ze genoot van de rust die de stilte en het slapper worden van haar kind haar gaf. Toen ze keek hoe het ging, was haar kindje grijs en ademde nog maar heel licht. Gelukkig kwam ze 'bij' en heeft ze de huisarts en haar man gebeld en daarna is het hele circus van opname, medicatie en behandeling begonnen. Gelukkig is het goed afgelopen met haar dochter en kunnen ze, dochter is nu 1 jaar en was ruim 3 maanden toen dit gebeurde, weer een beetje genieten.
Vreselijk natuurlijk als je zo ver heen bent dat je dit soort dingen doet... maar ik bleef dat beeld maar voor me zien van die arme, kleine baby en kon op dat moment geen sympathie voor haar opbrengen. Mijn maag draaide zich echt om en ik moest echt vechten tegen de misselijkheid. Ze beschreef het allemaal zo gelaten en emotieloos, maar dat komt waarschijnlijk door medicatie die ze nog slikt. Ik vind het fijn dat ze me zo in vertrouwen neemt, althans dat ze kennelijk het gevoel heeft dat ze dit aan mij kwijt kan, maar ik weet helemaal niet wat ik hiermee aan moet. Ik ben echt flink van mijn stuk en slaap er niet goed van. Ik droom al 2 nachten dat ik mijn jongste - 6 maanden oud - stikt in handdoeken, omdat ik hem in de wasmand leg in plaats van in bed.
Wat ik hiermee wil? Ik moest het gewoon even kwijt....
zaterdag 10 april 2010 om 17:04
quote:domnaiefmutsje schreef op 10 april 2010 @ 16:56:
Ik zou er niet goed mee om kunnen gaan in ieder geval.
Ik ken het geval waarin het meisje nog steeds niet geaccepteerd wordt door haar moeder en zij niets van haar wil weten en zie de resultaten daar van. Het kind is inmiddels 6. In en in triest. Maar goed, het raakt me wellicht teveel en hou ik het er maar bij.
Appeltje, doe wat goed voelt voor jezelf. Je bent nergens toe verplicht. Zeker niet na 15 jaar...Dat is het ook. Voor alle betrokkenen. Maar het is níet eerlijk om deze vrouw een soort van schuld in de schoenen te schuiven. Ik begrijp je hoor, dat het klote voelt en dat het niet klopt, maar er is geen sprake van schuld. Die vrouw verdient alle zorg en het is te hopen dat ze hier redelijk ongeschonden uitkomt.
Ik zou er niet goed mee om kunnen gaan in ieder geval.
Ik ken het geval waarin het meisje nog steeds niet geaccepteerd wordt door haar moeder en zij niets van haar wil weten en zie de resultaten daar van. Het kind is inmiddels 6. In en in triest. Maar goed, het raakt me wellicht teveel en hou ik het er maar bij.
Appeltje, doe wat goed voelt voor jezelf. Je bent nergens toe verplicht. Zeker niet na 15 jaar...Dat is het ook. Voor alle betrokkenen. Maar het is níet eerlijk om deze vrouw een soort van schuld in de schoenen te schuiven. Ik begrijp je hoor, dat het klote voelt en dat het niet klopt, maar er is geen sprake van schuld. Die vrouw verdient alle zorg en het is te hopen dat ze hier redelijk ongeschonden uitkomt.
zaterdag 10 april 2010 om 17:05
quote:qwertu schreef op 10 april 2010 @ 17:02:
[...]
En ook die "heldere momenten" worden beïnvloed door je depressieve (of psychotische) denkpatronen. Ik dacht ook heldere momenten te hebben, maar als ik nu teruglees of terugdenk aan mijn gedachtengang van toen, dan zitten daar gewoon dezelfde depressie-gerelateerde denkfouten in die ik de héle periode maakte. Als je ziek bent, ben je tijdens zo'n helder moment nog steeds ziek. Hooguit iets minder ziek dan op andere momenten. Maar beter ben je niet hoor, ook niet op die heldere momenten.
Goed beschreven.
Jammer dat je het zo goed kunt beschrijven............. dat had je liever ook niet gewild.
Heb jij veel begrip en steun gehad? Werd het wel (h)erkend ?
[...]
En ook die "heldere momenten" worden beïnvloed door je depressieve (of psychotische) denkpatronen. Ik dacht ook heldere momenten te hebben, maar als ik nu teruglees of terugdenk aan mijn gedachtengang van toen, dan zitten daar gewoon dezelfde depressie-gerelateerde denkfouten in die ik de héle periode maakte. Als je ziek bent, ben je tijdens zo'n helder moment nog steeds ziek. Hooguit iets minder ziek dan op andere momenten. Maar beter ben je niet hoor, ook niet op die heldere momenten.
Goed beschreven.
Jammer dat je het zo goed kunt beschrijven............. dat had je liever ook niet gewild.
Heb jij veel begrip en steun gehad? Werd het wel (h)erkend ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 10 april 2010 om 17:05
zaterdag 10 april 2010 om 17:17
quote:qwertu schreef op 10 april 2010 @ 17:03:
[...]
Professionele hulp, steun van familie en vrienden: JA!
Hulp en steun van oud-klasgenoten die je 15 jaar niet gezien hebt: nee.
Precies, en daarom heeft Appeltje in mijn ogen al helemaal geen enkele verplichting. Als je die al ooit had hoor. Want zelfs al betreft het een familielid, al is het een hele goede vriendin van je. Dan nog kan het zijn dat je het zelf geestelijk niet kunt handelen om contact te hebben op dat moment. Wie weet op het moment dat die persoon weer beter is wel. Maar nu, nu nog even niet. En dat heet nu zelfbescherming! Goed voor jezelf zorgen dus.
Familie en vrienden zijn je dierbaar. Daarom geef ik ook aan: als je het nu niet trekt misschien dan op een later moment. Maar iemand die je 15 jaar niet gezien of gesproken hebt, nou ja daar heb je nu dus helemaal niets meer mee.
[...]
Professionele hulp, steun van familie en vrienden: JA!
Hulp en steun van oud-klasgenoten die je 15 jaar niet gezien hebt: nee.
Precies, en daarom heeft Appeltje in mijn ogen al helemaal geen enkele verplichting. Als je die al ooit had hoor. Want zelfs al betreft het een familielid, al is het een hele goede vriendin van je. Dan nog kan het zijn dat je het zelf geestelijk niet kunt handelen om contact te hebben op dat moment. Wie weet op het moment dat die persoon weer beter is wel. Maar nu, nu nog even niet. En dat heet nu zelfbescherming! Goed voor jezelf zorgen dus.
Familie en vrienden zijn je dierbaar. Daarom geef ik ook aan: als je het nu niet trekt misschien dan op een later moment. Maar iemand die je 15 jaar niet gezien of gesproken hebt, nou ja daar heb je nu dus helemaal niets meer mee.
zaterdag 10 april 2010 om 17:18
wat een ellende,zoiets moet je vrouw je maar flikken kom je thuis kindje dood door verstikking.dat was daar niet hetgeval dan maar het had kunnen gebeuren.
Dat het kind niet uit huis geplaatst is,en dat haar man nog bij haar is kan ik met mn hoofd niet bij.
Ik zou mn partner nooit meer met mn kind alleen laten als ik haar op zoiets zou betrappen.
Dat het kind niet uit huis geplaatst is,en dat haar man nog bij haar is kan ik met mn hoofd niet bij.
Ik zou mn partner nooit meer met mn kind alleen laten als ik haar op zoiets zou betrappen.
zaterdag 10 april 2010 om 17:31
quote:zwaarleven schreef op 10 april 2010 @ 17:18:
wat een ellende,zoiets moet je vrouw je maar flikken Volgens mij is dit niet iets wat een vrouw dr man en kindje kan flikken. Wat ze kan flikken is bv vreemdgaan. Dat is een actie die ze met haar volle verstand doet. Ze neemt de beslissing terwijl ze weet wat de consequenties zijn als het uitkomt. Als je zo iets hebt als wat Appeltje haar bekende heeft. Dan ben je niet echt meer bij je volle verstand begrijp ik, dan kun je dus ook niet overzien wat de gevolgen zijn van iets wat je doet. Een geestesziekte is niet even een kwestie van een knop omzetten volgens mij. Het is niet voor niets dat hier therapieën voor zijn en medicijnen.
wat een ellende,zoiets moet je vrouw je maar flikken Volgens mij is dit niet iets wat een vrouw dr man en kindje kan flikken. Wat ze kan flikken is bv vreemdgaan. Dat is een actie die ze met haar volle verstand doet. Ze neemt de beslissing terwijl ze weet wat de consequenties zijn als het uitkomt. Als je zo iets hebt als wat Appeltje haar bekende heeft. Dan ben je niet echt meer bij je volle verstand begrijp ik, dan kun je dus ook niet overzien wat de gevolgen zijn van iets wat je doet. Een geestesziekte is niet even een kwestie van een knop omzetten volgens mij. Het is niet voor niets dat hier therapieën voor zijn en medicijnen.
zaterdag 10 april 2010 om 17:33
quote:Dushi74 schreef op 10 april 2010 @ 17:31:
[...]
Volgens mij is dit niet iets wat een vrouw dr man en kindje kan flikken. Wat ze kan flikken is bv vreemdgaan. Dat is een actie die ze met haar volle verstand doet. Ze neemt de beslissing terwijl ze weet wat de consequenties zijn als het uitkomt. Als je zo iets hebt als wat Appeltje haar bekende heeft. Dan ben je niet echt meer bij je volle verstand begrijp ik, dan kun je dus ook niet overzien wat de gevolgen zijn van iets wat je doet. Een geestesziekte is niet even een kwestie van een knop omzetten volgens mij. Het is niet voor niets dat hier therapieën voor zijn en medicijnen.Van een andere orde: een dementerende kun je ook niet verwijten dat hij of zij iets vergeet...........
[...]
Volgens mij is dit niet iets wat een vrouw dr man en kindje kan flikken. Wat ze kan flikken is bv vreemdgaan. Dat is een actie die ze met haar volle verstand doet. Ze neemt de beslissing terwijl ze weet wat de consequenties zijn als het uitkomt. Als je zo iets hebt als wat Appeltje haar bekende heeft. Dan ben je niet echt meer bij je volle verstand begrijp ik, dan kun je dus ook niet overzien wat de gevolgen zijn van iets wat je doet. Een geestesziekte is niet even een kwestie van een knop omzetten volgens mij. Het is niet voor niets dat hier therapieën voor zijn en medicijnen.Van een andere orde: een dementerende kun je ook niet verwijten dat hij of zij iets vergeet...........
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zaterdag 10 april 2010 om 17:36
Een PND is al verschrikkelijk,de combinatie met een huilbaby....ik denk dat je daar elke moeder krankzinnig mee krijgt.Mijn jongste heeft anderhalfjaar niet gehuild,en als mijn ex me niet tegenhad gehouden,had ik hem ook wat aangedaan door slaapgebrek...dat sloopt je,dat wil je niet weten..
Vreselijk verhaal verder,hopelijk blijft het goed gaan met je vriendin en haar kindje...
Vreselijk verhaal verder,hopelijk blijft het goed gaan met je vriendin en haar kindje...
zaterdag 10 april 2010 om 18:46
zaterdag 10 april 2010 om 18:56
quote:qwertu schreef op 10 april 2010 @ 17:21:
[...]
Zoiets flikt je vrouw dus niet, maar de ziekte.
En daarmee vervallen alle maatregelen tegen de vrouw als persoon die je daarna noemt. De ziekte moet geëlimineerd worden. Niet de vrouw zelf.Rationeel gezien wel, maar eerlijk gezegd zou ik niet eens meer in de buurt van iemand willen zijn die mijn een kind (bijna) vermoord heeft. Dat laten mijn emoties niet toe.
[...]
Zoiets flikt je vrouw dus niet, maar de ziekte.
En daarmee vervallen alle maatregelen tegen de vrouw als persoon die je daarna noemt. De ziekte moet geëlimineerd worden. Niet de vrouw zelf.Rationeel gezien wel, maar eerlijk gezegd zou ik niet eens meer in de buurt van iemand willen zijn die mijn een kind (bijna) vermoord heeft. Dat laten mijn emoties niet toe.
zaterdag 10 april 2010 om 19:02
