Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee! Deel 2
donderdag 23 juli 2020 om 08:59
Het vorige deel hebben we vol geschreven. In dit deel gaan we verder. Wie schrijft er nog meer mee?
Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Originele OP:
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
In this mad house we must all survive
dinsdag 22 september 2020 om 13:38
Dat is zeer zeker zo.spell68 schreef: ↑22-09-2020 12:56Mijn ervaring is dat als je in het leven niet bereid bent om van elke situatie weg te lopen en dat te menen, je nooit assertief gaat zijn. Uiteindelijk komt het neer op de vraag: "hoe bereid ben je om alleen door het leven te gaan en hoe hoog heb je jezelf zitten".
Wanneer je dat begint uit te stralen dan ga je merken dat de meeste akkefietjes niet eens meer voorkomen, omdat mensen die strijd niet eens aangaan.
Het leven is een strijd en dat geldt ook voor elke vorm van relaties. Gelijkwaardigheid klinkt leuk, maar het bestaat niet. Iemand is de dominante en iemand is de ondergeschikte. De meeste mensen blaffen hard, maar nemen snel een ondergeschikte rol aan als ze iemand tegen komen die dominant is.
Vooral de 3e alinea is voor mij ook herkenbaar.
dinsdag 22 september 2020 om 13:45
Ook herkenbaar voor mij.hondenmens schreef: ↑22-09-2020 13:08Ik ben zelf ook te lang in bepaalde vriendschappen blijven hangen omdat ik dacht: anders wordt mijn kringetje wel héél klein. Maar als het meer negatieve dan positieve energie oplevert kun je er beter mee stoppen. Al weet ik hoe lastig het kan zijn.
Vooral dat te lang blijven hangen in bepaalde contacten.
Ook omdat ik dacht dat ik een soort van verraad zou plegen oid.
Nu besef ik steeds meer dat dit toch wel erg 'zwaarmoedig' was van mij, qua opvatting hierin.
Tevens zorgde dit voor erg veel schuldgevoelens, achterdocht, angst en onzekerheid.
Ik besef me echter steeds meer dat dit irreëel was.
Je raakt helaas contacten kwijt in het leven; dit hoeft echter niet te betekenen dat je leven er kwalitatief daadwerkelijk minder van wordt.
En daarin probeer ik even rationeel te zijn en niet alles te baseren op emoties, sentimenten enz.
dinsdag 22 september 2020 om 14:32
Friends have a reason and a season.
Ik heb veel vrienden die ik al sinds mijn school- en studietijd ken, maar ik ben ook genoeg vrienden uit het oog verloren of waar ik bewust geen contact meer mee heb opgenomen. Vrienden van banen waar ik ooit gewerkt heb en waar ik een aantal jaar privé ook mee omging. Vrienden via andere vrienden of clubjes. Soms kun je een tijd lang leuk met iemand optrekken en dan na verloop van tijd geen connectie meer mee hebben. Of iemand flikt iets. Ik ben heel resoluut met die dingen en trek vrij makkelijk de deur achter me dicht als er iets gebeurt dat me niet aanstaat. Ik ben heel makkelijk in de omgang, maar als je te ver gaat sluit ik het af en kijk ook niet meer achterom. Geen boosheid of verdriet dan, want ik ben altijd dankbaar voor de leuke periode die ik met iemand heb gehad. In die fase van m’n leven had ik dan wat aan de vriendschap, maar nu niet meer.
Mijn moeder vindt me keihard hierin. Ze kan soms zelfs bijna verdrietig voor mij zijn over bepaalde vriendschappen die ik met mensen had die zij ook kent, maar die nu over zijn. Terwijl ik er geen traan om heb gelaten. Het was leuk zolang het leuk was. Het is inderdaad misschien een beetje opportunistisch van me.
Ik moet wel zeggen dat ik een vrij breed netwerk van vrienden en kennissen heb en een stuk of 6 vrienden die een heel stevige basis vormen, dus ik kan wel wat speling hebben. Misschien is dat anders als je minder keus hebt. Mijn moeder (ook introvert) is juist heel erg trouw en kan nog met verdriet denken aan eigen vrienden die ze door verhuizingen of wat dan ook kwijt is geraakt. Maar nee, in mijn leven is geen tijd voor ergernis of gedoe.
Ik ben echt een vrij lompe introvert. Als ik er op uit trek met mensen, dan moet ik er zin in hebben. Want ik ben net zo lief alleen thuis.
Ik heb veel vrienden die ik al sinds mijn school- en studietijd ken, maar ik ben ook genoeg vrienden uit het oog verloren of waar ik bewust geen contact meer mee heb opgenomen. Vrienden van banen waar ik ooit gewerkt heb en waar ik een aantal jaar privé ook mee omging. Vrienden via andere vrienden of clubjes. Soms kun je een tijd lang leuk met iemand optrekken en dan na verloop van tijd geen connectie meer mee hebben. Of iemand flikt iets. Ik ben heel resoluut met die dingen en trek vrij makkelijk de deur achter me dicht als er iets gebeurt dat me niet aanstaat. Ik ben heel makkelijk in de omgang, maar als je te ver gaat sluit ik het af en kijk ook niet meer achterom. Geen boosheid of verdriet dan, want ik ben altijd dankbaar voor de leuke periode die ik met iemand heb gehad. In die fase van m’n leven had ik dan wat aan de vriendschap, maar nu niet meer.
Mijn moeder vindt me keihard hierin. Ze kan soms zelfs bijna verdrietig voor mij zijn over bepaalde vriendschappen die ik met mensen had die zij ook kent, maar die nu over zijn. Terwijl ik er geen traan om heb gelaten. Het was leuk zolang het leuk was. Het is inderdaad misschien een beetje opportunistisch van me.
Ik moet wel zeggen dat ik een vrij breed netwerk van vrienden en kennissen heb en een stuk of 6 vrienden die een heel stevige basis vormen, dus ik kan wel wat speling hebben. Misschien is dat anders als je minder keus hebt. Mijn moeder (ook introvert) is juist heel erg trouw en kan nog met verdriet denken aan eigen vrienden die ze door verhuizingen of wat dan ook kwijt is geraakt. Maar nee, in mijn leven is geen tijd voor ergernis of gedoe.
Ik ben echt een vrij lompe introvert. Als ik er op uit trek met mensen, dan moet ik er zin in hebben. Want ik ben net zo lief alleen thuis.
dinsdag 22 september 2020 om 14:49
Grenzen aangeven is bij mij ook wel van belang om passief agressief gedrag te voorkomen, inderdaadMund schreef: ↑22-09-2020 12:05Kbr12345;
Zeer herkenbaar wat je schrijft.
Zelf vind ik het ook lastig om grenzen aan te geven, in de zin van dat ik me snel een soort van 'spelbreker' hierin voel.
Ik weet dat ik dit moet loslaten, want anders ga ik me alleen maar schuldig voelen.
Grenzen gaan aangeven is voor mij toch wel belangrijk.
Als ik dat niet doe, dan kan ik het risico lopen om passief-agressief gedrag te gaan vertonen en dat wil ik al helemaal niet.
Maar dat lukt niet altijd.
Overigens ben ik echt niet continu assertief aan het zijn.
Dat vind ik helemaal niet nodig; meestal ben ik een meegaand persoon en veel andere mensen die ik tegenkom ook.
In zo'n geval doet zich geen situatie voor waarbij ik assertief moet zijn; dan komen we er automatisch wel uit.
Maar die keren dat ik wel iemand tegenkom die over mijn grenzen gaat en vervolgens niet wil inzien dat ze/hij dat doet, vind ik lastig.
Als ik dan assertief (probeer te) doe(n), voelt het alsof mijn adrenaline omhoog schiet en dan blijf ik er lang een gespannen gevoel van houden en blijft het in mijn hoofd zitten.
Niet omdat ik me dan schuldig voel; vaak gaat het om een situatie waarin ik vind dat ik gelijk heb.
Maar ik voel me onprettig bij "conflict"-situaties.
dinsdag 22 september 2020 om 15:25
Het is alsof ik mezelf hoor.rumforviva schreef: ↑22-09-2020 14:32Friends have a reason and a season.
Ik heb veel vrienden die ik al sinds mijn school- en studietijd ken, maar ik ben ook genoeg vrienden uit het oog verloren of waar ik bewust geen contact meer mee heb opgenomen. Vrienden van banen waar ik ooit gewerkt heb en waar ik een aantal jaar privé ook mee omging. Vrienden via andere vrienden of clubjes. Soms kun je een tijd lang leuk met iemand optrekken en dan na verloop van tijd geen connectie meer mee hebben. Of iemand flikt iets. Ik ben heel resoluut met die dingen en trek vrij makkelijk de deur achter me dicht als er iets gebeurt dat me niet aanstaat. Ik ben heel makkelijk in de omgang, maar als je te ver gaat sluit ik het af en kijk ook niet meer achterom. Geen boosheid of verdriet dan, want ik ben altijd dankbaar voor de leuke periode die ik met iemand heb gehad. In die fase van m’n leven had ik dan wat aan de vriendschap, maar nu niet meer.
Mijn moeder vindt me keihard hierin. Ze kan soms zelfs bijna verdrietig voor mij zijn over bepaalde vriendschappen die ik met mensen had die zij ook kent, maar die nu over zijn. Terwijl ik er geen traan om heb gelaten. Het was leuk zolang het leuk was. Het is inderdaad misschien een beetje opportunistisch van me.
Ik moet wel zeggen dat ik een vrij breed netwerk van vrienden en kennissen heb en een stuk of 6 vrienden die een heel stevige basis vormen, dus ik kan wel wat speling hebben. Misschien is dat anders als je minder keus hebt. Mijn moeder (ook introvert) is juist heel erg trouw en kan nog met verdriet denken aan eigen vrienden die ze door verhuizingen of wat dan ook kwijt is geraakt. Maar nee, in mijn leven is geen tijd voor ergernis of gedoe.
Ik ben echt een vrij lompe introvert. Als ik er op uit trek met mensen, dan moet ik er zin in hebben. Want ik ben net zo lief alleen thuis.
Ik heb ook een aantal vrienden en daarvan heb ik het idee dat dat niet zo snel kapot zal gaan. Ik heb ook echt nooit gedoe met die mensen. Als ik het idee heb dat ik moet werken voor vriendschappen dan stop ik er mee. Dat is de moeite niet.
dinsdag 22 september 2020 om 15:36
@rumforviva: Ik heb ook nooit een traan gelaten om een verloren vriendschap. Kan zulke dingen wel jammer vinden en er veel over piekeren.
Toen ik met een andere voormalig vriendin ruzie kreeg en ik geen poging deed om het te herstellen, kwam dat op haar over alsof de vriendschap geen waarde voor mij had gehad. Terwijl ik het wel 2 leuke jaren vond. Maar door haar heftige manier van reageren tijdens die ruzie was ik ineens gehersenspoeld.
Toen ik met een andere voormalig vriendin ruzie kreeg en ik geen poging deed om het te herstellen, kwam dat op haar over alsof de vriendschap geen waarde voor mij had gehad. Terwijl ik het wel 2 leuke jaren vond. Maar door haar heftige manier van reageren tijdens die ruzie was ik ineens gehersenspoeld.
woensdag 23 september 2020 om 09:18
hondenmens,
Zelf heb ik ook nog nooit echt een traan gelaten om een verloren vriendschap.
Wel heb ik in bepaalde situaties een erg zure nasmaak en ook een bepaalde onvrede eraan over gehouden.
Het is nooit leuk als vriendschappen op den duur eindigen en al helemaal niet op een conflictueuze en/of nare manier.
Op den duur kunnen spanningen en irritaties zo hoog oplopen, dat er scheve verhoudingen kunnen ontstaan.
Vaak ontstaat er dan ook onbegrip aan beide kanten en daardoor raak je steeds verder uit elkaar gedreven.
Wat jij met die voormalig vriendin hebt, dat heb ik dus met die 'sauna-vriend'.
Hij reageerde zo onredelijk en kwetsend, dat dit voor mij ook de druppel was.
Ik had al langere tijd irritaties over dat hele sauna-gebeuren met hem en toen ik besloot om hier mijn grens in aan te geven hierin, reageerde hij erg naar.
Het is wel erg triest dat het zo heeft moeten verlopen.
Zelf heb ik ook nog nooit echt een traan gelaten om een verloren vriendschap.
Wel heb ik in bepaalde situaties een erg zure nasmaak en ook een bepaalde onvrede eraan over gehouden.
Het is nooit leuk als vriendschappen op den duur eindigen en al helemaal niet op een conflictueuze en/of nare manier.
Op den duur kunnen spanningen en irritaties zo hoog oplopen, dat er scheve verhoudingen kunnen ontstaan.
Vaak ontstaat er dan ook onbegrip aan beide kanten en daardoor raak je steeds verder uit elkaar gedreven.
Wat jij met die voormalig vriendin hebt, dat heb ik dus met die 'sauna-vriend'.
Hij reageerde zo onredelijk en kwetsend, dat dit voor mij ook de druppel was.
Ik had al langere tijd irritaties over dat hele sauna-gebeuren met hem en toen ik besloot om hier mijn grens in aan te geven hierin, reageerde hij erg naar.
Het is wel erg triest dat het zo heeft moeten verlopen.
donderdag 24 september 2020 om 08:30
Heb nog contact gehad over een assertiviteitstraining.
Helaas bleek deze nogal prijzig te zijn en wordt ook niet vergoed door mijn zorgverzekeraar.
Voorlopig moet ik nog even verder zoeken (naar een meer betaalbaar alternatief).
Wil ook meer gaan werken aan het feit dat ik in bepaalde moeilijke sociale situaties (zoals vervelende opmerkingen, kritiek, andere moeilijke confrontaties, conflicten enz) me ergens wat passief-agressief kan opstellen.
Dit komt vooral voort uit angst, onzekerheid, maar ook uit irritatie.
Ook voel ik een zekere onmacht, waardoor ik ook erg kan dichtklappen en geblokkeerd kan raken.
Kwam hier ook erg nuttige informatie tegen hierover;
https://assertief.nl/passief-agressief/
Helaas bleek deze nogal prijzig te zijn en wordt ook niet vergoed door mijn zorgverzekeraar.
Voorlopig moet ik nog even verder zoeken (naar een meer betaalbaar alternatief).
Wil ook meer gaan werken aan het feit dat ik in bepaalde moeilijke sociale situaties (zoals vervelende opmerkingen, kritiek, andere moeilijke confrontaties, conflicten enz) me ergens wat passief-agressief kan opstellen.
Dit komt vooral voort uit angst, onzekerheid, maar ook uit irritatie.
Ook voel ik een zekere onmacht, waardoor ik ook erg kan dichtklappen en geblokkeerd kan raken.
Kwam hier ook erg nuttige informatie tegen hierover;
https://assertief.nl/passief-agressief/
donderdag 24 september 2020 om 11:42
Mund, je zou voor een betaalbaardere assertiviteitstraining eens kunnen kijken bij maatschappelijk werk in je woonplaats.
Dat soort trainingen geven ze daar vaak ook wel.
Zelf heb ik een aantal jaar geleden een training gedaan die gedeeltelijk gericht was op assertiviteit maar ook op sociale vaardigheden.
Dat was ook niet enorm duur, maar die was dus gericht op veel meer dan alleen assertiviteit. (Wat voor mij wel goed was).
Dat soort trainingen geven ze daar vaak ook wel.
Zelf heb ik een aantal jaar geleden een training gedaan die gedeeltelijk gericht was op assertiviteit maar ook op sociale vaardigheden.
Dat was ook niet enorm duur, maar die was dus gericht op veel meer dan alleen assertiviteit. (Wat voor mij wel goed was).
donderdag 24 september 2020 om 12:31
@Mund, had je niet al contact met een maatschappelijk werker? Zou je die niet kunnen vragen of die je niet wil begeleiden (klankbord, feedback geven). Ja, je kunt financieel behoorlijk leeglopen op dat soort trainingen en coaches. Zelf denk ik dat je met een zelfhulpboek al een behoorlijk eind komt. En zelfdiscipline, om het geleerde ook daadwerkelijk toe te passen, heb je sowieso nodig. Of je nou een training gaat doen of niet!
donderdag 24 september 2020 om 13:01
Eerlijk, ik heb één vriendin van de middelbare school die ik 4x per jaar zie. Denk dat ik die vriendschap altijd wel zal houden, maar heel intensief is het niet. Verder is alles verwaterd eigenlijk. Door mezelf, maar er waren ook wel anderen die stopte met initiatief nemen. Maar erg vind ik dat niet. Ik herken het volgens mij ook niet, een eventuele ingang tot een nieuwe vriendschap. Laatst vroeg iemand of ik een keertje ergens koffie wilde drinken. Iemand van een leesclub waar ik al jaren bij zit (mijn enige sociale dingetje voor mezelf). Pas later bedacht ik dat de insteek van die uitnodiging misschien was dat ze de maandelijkse bijeenkomst wilde expanden naar vriendschap? Ik had ‘m geaccepteerd hoor… en bedenk me nu hoeveel tijd er dan tussen moet zitten voor ik haar dan weer eens terugvraag.
Ik vind dit overigens wel leuk hoor, want zelf zou ik noooit initiatief (durven) nemen.
Ik heb een vriend en kinderen. Ik heb werk. En dat is genoeg, na een dag werken hoef ik niet zo nodig meer sociaal te doen. En de weekends breng ik het liefst samen met mijn vriend door. Soms wil hij iets met vrienden doen waarbij ik soms aanhaak maar vind ik al best vermoeiend, soms blijf ik dan alleen thuis (me-time). En soms ‘mag’ ik ook niet mee, met mannendingen, ook prima natuurlijk.
Ik kan ook gewoon weinig aan, maar vind m’n situatie daardoor ook wel kwetsbaar. Toen ik mijn werk kwijtraakte bijvoorbeeld, liep ik al snel tegen de muren op. Hele dagen alleen en ook niemand om iets mee af te spreken. Betekende ook dat ik het moeilijk vond als mijn vriend iets wilde doen in het weekend zonder mij, want ik zat de hele week al alleen en had zelf dus geen alternatieven. Dat mijn kinderen steeds zelfstandiger werden, daar kon ik langzaam aan wennen. Maar stel dat mijn relatie opeens over gaat, dan val ik in een heftig gat, zonder kinderen waar je voor overeind moet blijven of vrienden die je dan zouden opvangen. Nu met corona mis ik ook mijn collega’s merk ik. Zij vinden het wel prima om thuis te werken terwijl ik het moeilijk vind, dat verrast me dan wel weer van mezelf als introvert zijnde. Ik ben de enige die naar kantoor gaat, dan zit ik er maar zonder collega’s maar dan ben ik er wel even uit.
Ik heb een vriend en kinderen. Ik heb werk. En dat is genoeg, na een dag werken hoef ik niet zo nodig meer sociaal te doen. En de weekends breng ik het liefst samen met mijn vriend door. Soms wil hij iets met vrienden doen waarbij ik soms aanhaak maar vind ik al best vermoeiend, soms blijf ik dan alleen thuis (me-time). En soms ‘mag’ ik ook niet mee, met mannendingen, ook prima natuurlijk.
Ik kan ook gewoon weinig aan, maar vind m’n situatie daardoor ook wel kwetsbaar. Toen ik mijn werk kwijtraakte bijvoorbeeld, liep ik al snel tegen de muren op. Hele dagen alleen en ook niemand om iets mee af te spreken. Betekende ook dat ik het moeilijk vond als mijn vriend iets wilde doen in het weekend zonder mij, want ik zat de hele week al alleen en had zelf dus geen alternatieven. Dat mijn kinderen steeds zelfstandiger werden, daar kon ik langzaam aan wennen. Maar stel dat mijn relatie opeens over gaat, dan val ik in een heftig gat, zonder kinderen waar je voor overeind moet blijven of vrienden die je dan zouden opvangen. Nu met corona mis ik ook mijn collega’s merk ik. Zij vinden het wel prima om thuis te werken terwijl ik het moeilijk vind, dat verrast me dan wel weer van mezelf als introvert zijnde. Ik ben de enige die naar kantoor gaat, dan zit ik er maar zonder collega’s maar dan ben ik er wel even uit.
donderdag 24 september 2020 om 13:08
Bedankt voor je tip.Kbr12345 schreef: ↑24-09-2020 11:42Mund, je zou voor een betaalbaardere assertiviteitstraining eens kunnen kijken bij maatschappelijk werk in je woonplaats.
Dat soort trainingen geven ze daar vaak ook wel.
Zelf heb ik een aantal jaar geleden een training gedaan die gedeeltelijk gericht was op assertiviteit maar ook op sociale vaardigheden.
Dat was ook niet enorm duur, maar die was dus gericht op veel meer dan alleen assertiviteit. (Wat voor mij wel goed was).
Heb zonet naar een instantie gemaild, met de vraag of ze ook trainingen geven.
Ben erg benieuwd naar hun reactie.
donderdag 24 september 2020 om 13:09
Heb het via mijn maatschappelijk werker al geprobeerd.vivinnetje schreef: ↑24-09-2020 12:31@Mund, had je niet al contact met een maatschappelijk werker? Zou je die niet kunnen vragen of die je niet wil begeleiden (klankbord, feedback geven). Ja, je kunt financieel behoorlijk leeglopen op dat soort trainingen en coaches. Zelf denk ik dat je met een zelfhulpboek al een behoorlijk eind komt. En zelfdiscipline, om het geleerde ook daadwerkelijk toe te passen, heb je sowieso nodig. Of je nou een training gaat doen of niet!
Momenteel is er echter geen aanbod (vanuit Lentis).
Je hebt zeker groot gelijk wat betreft je punt over zelfdiscipline.
Zal ook naar een zelfhulpboek oid gaan kijken.
donderdag 24 september 2020 om 16:25
Ik heb ook geen heel intensieve contacten en sprak de laatste jaren ook maar zo'n 4 keer per jaar af. Nu is het alweer van de Kersvakantie geleden. Met een oud-collega en haar man. We deden dat om en om. De ene keer bij hen, de andere keer bij mij. Maar toen kwam dat Corona gedoe ertussen.
Mijn buurvrouw heb ik nog nooit op de koffie gevraagd. Terwijl we al 9 jaar buren zijn. Wel een paar keer uitgenodigd voor mijn verjaardag, maar ze kon nooit. Een braaf mens, maar we hebben gewoon heel weinig raakpunten. Wel een paar dingetjes voor elkaar gedaan. Zo heeft ze een oogje in het zeil gehouden op mijn honden toen ik een dagje weg was. Ik heb haar een keer naar de huisarts gebracht toen ze ineens last van haar hart kreeg. Dat overviel me toen wel toen ze dat kwam vragen. Ik zat nog in mijn pyjama.
Mijn buurvrouw heb ik nog nooit op de koffie gevraagd. Terwijl we al 9 jaar buren zijn. Wel een paar keer uitgenodigd voor mijn verjaardag, maar ze kon nooit. Een braaf mens, maar we hebben gewoon heel weinig raakpunten. Wel een paar dingetjes voor elkaar gedaan. Zo heeft ze een oogje in het zeil gehouden op mijn honden toen ik een dagje weg was. Ik heb haar een keer naar de huisarts gebracht toen ze ineens last van haar hart kreeg. Dat overviel me toen wel toen ze dat kwam vragen. Ik zat nog in mijn pyjama.
donderdag 24 september 2020 om 18:31
Heb ook nog nooit buren over de vloer gehad.
Woon nu zo'n anderhalf jaar in een mooi complex en het het zijn ook erg aardige medebewoners.
Toch ben ik helaas wel wat gereserveerd in het contact leggen enz.
Wil zeker niet zwaar op de hand klinken oid, maar soms heb ik weleens het gevoel dat ik een soort van bindingsangst lijk te hebben
Dat lijk ik te hebben met het aangaan van een eventuele relatie, maar ook met vriendschappen, collega's en dus ook wel buren.
Als contacten te intensief lijken te worden, dan kan dit erg verlammend op mij werken.
Daardoor kan ik dergelijke situaties gaan vermijden.
Soms onnodig, maar op andere momenten kan ik echt het gevoel hebben dat het me teveel energie kost oid.
Er lijkt dan een soort van grens te worden overschreden bij mij; bewust of onbewust.
Dit laatste vind ik wat lastig te verklaren.
Toch probeer ik hierin mijn gevoel wel te weergeven.
Woon nu zo'n anderhalf jaar in een mooi complex en het het zijn ook erg aardige medebewoners.
Toch ben ik helaas wel wat gereserveerd in het contact leggen enz.
Wil zeker niet zwaar op de hand klinken oid, maar soms heb ik weleens het gevoel dat ik een soort van bindingsangst lijk te hebben
Dat lijk ik te hebben met het aangaan van een eventuele relatie, maar ook met vriendschappen, collega's en dus ook wel buren.
Als contacten te intensief lijken te worden, dan kan dit erg verlammend op mij werken.
Daardoor kan ik dergelijke situaties gaan vermijden.
Soms onnodig, maar op andere momenten kan ik echt het gevoel hebben dat het me teveel energie kost oid.
Er lijkt dan een soort van grens te worden overschreden bij mij; bewust of onbewust.
Dit laatste vind ik wat lastig te verklaren.
Toch probeer ik hierin mijn gevoel wel te weergeven.
vrijdag 25 september 2020 om 00:04
Dat vermijden van intensiever contact herken ik. Deels ook omdat ik me het liefst altijd van 'mijn beste kant laat zien'. Leert iemand me echt kennen dan worden mijn 'zwakke' kanten sowieso zichtbaar en dat vind ik ingewikkeld omdat het dan ook gaat om dingen die ik lastig uit te leggen vind.
Misschien herken je dat Mund?
Misschien herken je dat Mund?
vrijdag 25 september 2020 om 08:25
Dat heb ik dus ook hoofdzakelijk.rumforviva schreef: ↑24-09-2020 19:57Ik heb ook geen buren over de vloer. We groeten elkaar en dat is het. Lijkt me prima toch?
Vind ik soms wat jammer, maar ook weer niet heel erg.
Ben sowieso best wel iemand die zijn eigen gang gaat.
vrijdag 25 september 2020 om 08:31
Dat is inderdaad zeer herkenbaar voor mij.dagdromer1986 schreef: ↑25-09-2020 00:04Dat vermijden van intensiever contact herken ik. Deels ook omdat ik me het liefst altijd van 'mijn beste kant laat zien'. Leert iemand me echt kennen dan worden mijn 'zwakke' kanten sowieso zichtbaar en dat vind ik ingewikkeld omdat het dan ook gaat om dingen die ik lastig uit te leggen vind.
Misschien herken je dat Mund?
Vind het vaak ook lastig als mensen te dichtbij komen.
Dan kan ik ergens ook weer erg geblokkeerd raken.
vrijdag 25 september 2020 om 10:59
Herkenbaar.Mund schreef: ↑24-09-2020 18:31
Wil zeker niet zwaar op de hand klinken oid, maar soms heb ik weleens het gevoel dat ik een soort van bindingsangst lijk te hebben
Dat lijk ik te hebben met het aangaan van een eventuele relatie, maar ook met vriendschappen, collega's en dus ook wel buren.
Als contacten te intensief lijken te worden, dan kan dit erg verlammend op mij werken.
Daardoor kan ik dergelijke situaties gaan vermijden.
Aan de ene kant wil ik wel meer contacten, maar vind het ook al gauw te intens.
maandag 28 september 2020 om 00:28
Kwam vanavond een erg leuk, leerzaam en ook treffend filmpje tegen mbt vriendschappen; https://www.youtube.com/watch?v=apfaPGOxC2c
Weliswaar wel wat oud, maar nog steeds erg actueel (qua probleemsituaties enz).
Vond het echt best we voor mezelf een soort van eye-opener.
Een voorbeeld is vanaf ca 19;30 min; dat is voor mij ook erg herkenbaar.
Wel confronterend, maar ook wel weer erg nuttig en verhelderend.
En dan doel ik vooral op dat ik geneigd ben mensen soms af te houden (bijv potentiele vriendschappen).
Niet omdat ik hun niet mag en/of vervelend vind, maar meer door bepaalde negatieve ervaringen met vriendschappen.
Daardoor heb ik een soort van 'blokkade' hierin opgebouwd door de jaren heen.
Erg jammer toch wel en wellicht ook onnodig.
Ben echter erg huiverig voor nieuwe teleurstellende ervaringen hierin.
Heb daardoor angst gekregen om nieuwe mensen in mijn leven toe te laten.
En dat is ergens dus wel erg zonde.
Weliswaar wel wat oud, maar nog steeds erg actueel (qua probleemsituaties enz).
Vond het echt best we voor mezelf een soort van eye-opener.
Een voorbeeld is vanaf ca 19;30 min; dat is voor mij ook erg herkenbaar.
Wel confronterend, maar ook wel weer erg nuttig en verhelderend.
En dan doel ik vooral op dat ik geneigd ben mensen soms af te houden (bijv potentiele vriendschappen).
Niet omdat ik hun niet mag en/of vervelend vind, maar meer door bepaalde negatieve ervaringen met vriendschappen.
Daardoor heb ik een soort van 'blokkade' hierin opgebouwd door de jaren heen.
Erg jammer toch wel en wellicht ook onnodig.
Ben echter erg huiverig voor nieuwe teleurstellende ervaringen hierin.
Heb daardoor angst gekregen om nieuwe mensen in mijn leven toe te laten.
En dat is ergens dus wel erg zonde.
maandag 28 september 2020 om 13:27
Ik herken het wel wbt vriendschappen. In mijn tienerjaren heb ik eenzame periodes gehad, maar ook net ‘populaire’. Dat maakte het lastig voor me of een correct zelfbeeld te krijgen: ben ik nou een leuk persoon of niet?
Nu ik wat ouder ben, begrijp ik dat ik prima ben. Net als de rest van de wereld trouwens (uitzonderingen daargelaten). Zoals eerder werd geschreven, de middelbare schoolperiode kan hard zijn en kan je tekenen. Je kan pesten of gepest worden en ik ben van mening dat je in beide gevallen alleen maar doet/ondergaat om zelf niet (nog harder) gepest te worden. Ik zeg dit uit eigen ervaring.
Ik ben zelf niet heel actief in dit topic, wat ik eigenlijk erg jammer vind. Ik merk dat sommige onderwerpen me wat tegenstaan. Of misschien niet de onderwerpen zelf, maar de reacties erop. Ik kan niet goed tegen de slachtofferrol, daar ben ik allergisch voor. Liever kijk ik zo naar de wereld: accepteer wie of wat je bent en je zal gelukkig zijn. De dingen die je ongelukkig maken, moet je veranderen. Wat je niet kan veranderen, moet je accepteren. Simple as that
Nu ik wat ouder ben, begrijp ik dat ik prima ben. Net als de rest van de wereld trouwens (uitzonderingen daargelaten). Zoals eerder werd geschreven, de middelbare schoolperiode kan hard zijn en kan je tekenen. Je kan pesten of gepest worden en ik ben van mening dat je in beide gevallen alleen maar doet/ondergaat om zelf niet (nog harder) gepest te worden. Ik zeg dit uit eigen ervaring.
Ik ben zelf niet heel actief in dit topic, wat ik eigenlijk erg jammer vind. Ik merk dat sommige onderwerpen me wat tegenstaan. Of misschien niet de onderwerpen zelf, maar de reacties erop. Ik kan niet goed tegen de slachtofferrol, daar ben ik allergisch voor. Liever kijk ik zo naar de wereld: accepteer wie of wat je bent en je zal gelukkig zijn. De dingen die je ongelukkig maken, moet je veranderen. Wat je niet kan veranderen, moet je accepteren. Simple as that
Veritas vos liberabit
maandag 28 september 2020 om 13:31
@rumforviva, wat jij schreef over het toeslaan van de deuren en er niet meer naar omkijken wanneer iemand iets naars bij je heeft gedaan, herken ik heel erg. Ben je toevallig een INFJ (myers-briggs personality test)?
Ik wel namelijk
en de ‘door slam’ is iets heel typisch voor mensen met dit persoonlijkheidstype. Ik heb dan ook nooit ruzie met mensen: ofwel worden aanvaringen meteen uitgepraat (99% van de tijd) ofwel is het einde contact. Lekker rigide, maar het werkt prima voor mij
Ik wel namelijk
en de ‘door slam’ is iets heel typisch voor mensen met dit persoonlijkheidstype. Ik heb dan ook nooit ruzie met mensen: ofwel worden aanvaringen meteen uitgepraat (99% van de tijd) ofwel is het einde contact. Lekker rigide, maar het werkt prima voor mij
Veritas vos liberabit
maandag 28 september 2020 om 14:14
Ik denk ook dat als je een gevoelsmens bent je geneigd bent teveel bij jezelf te zoeken..
Veel mensen zijn nou eenmaal voornamelijk met zichzelf bezig of projecteren hun onzekerheid op jou, maar als je dus gevoelig bent voor sfeer ben je dus geneigd om het teveel bij jezelf te zoeken/het jezelf teveel aan te trekken.
Ik kan bijvoorbeeld ook niet meer goed tegen hele uitbundige/aanwezige mensen die veel ruimte innemen(ook door eerdere ervaringen) als dat gebeurd gaat mijn hoofd op slot en waarschijnlijk kom ik dan dus 'introvert' over of ongemakkelijk/onzeker, maar dat is dan hoe ik bij die persoon ben maar niet wie ik echt ben...
Veel mensen zijn nou eenmaal voornamelijk met zichzelf bezig of projecteren hun onzekerheid op jou, maar als je dus gevoelig bent voor sfeer ben je dus geneigd om het teveel bij jezelf te zoeken/het jezelf teveel aan te trekken.
Ik kan bijvoorbeeld ook niet meer goed tegen hele uitbundige/aanwezige mensen die veel ruimte innemen(ook door eerdere ervaringen) als dat gebeurd gaat mijn hoofd op slot en waarschijnlijk kom ik dan dus 'introvert' over of ongemakkelijk/onzeker, maar dat is dan hoe ik bij die persoon ben maar niet wie ik echt ben...
yesss wijzigde dit bericht op 29-09-2020 16:32
52.87% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
