Psyche
alle pijlers
Is “energie hebben” te leren?
vrijdag 19 februari 2021 om 20:41
Zijn je hersenen “trainbaar” om meer prikkels aan te kunnen?
Sinds twee maanden ben ik voor de zoveelste keer begonnen met vrijwilligerswerk en ik vind het enorm vermoeiend. Ik wil zo graag kunnen werken. Jaren geleden ben ik uitgevallen door oververmoeidheid. Maar ik vind het uiteraard niks om thuis te zitten. Als ik blijf pushen, wordt het dan beter?
Als tiener functioneerde ik redelijk normaal ondanks autisme. Op mijn 16e heb ik door vervelende omstandigheden een extreem druk jaar gehad. Ik maakte dagen waarin ik om 6 uur moest opstaan, de gehele dag bezig was met school, klusjes, het huishouden, mantelzorg, werken, en rond 11 - 12 uur ‘s avonds was ik pas klaar met alles en had ik “vrije tijd” (gelijk mijn bed in dus). Daar zou iedereen gek van worden, of je nou autisme hebt of niet. Het probleem is dat ik ondanks rust, lijk te zijn blijven hangen in die oververmoeidheid van toen. Door die periode ben ik uitgevallen.
Ik zou graag terug willen naar hoe ik voor mijn 16e functioneerde, dus een normale werkweek kunnen volhouden. Is dat mogelijk? Kun je je hoofd “herprogrammeren” om weer energie te hebben? Het is net alsof mijn hoofd kapot is sinds dat jaar. Ik ben nu midden twintig. Ik leef gezond. Mensen zeggen altijd dat je niet over je grenzen moet gaan, maar dat werkt niet en levert niks op. Dus misschien werkt het wel om gewoon een lange periode heel hard door te zetten zodat mijn hoofd leert om weer druk te zijn?
Sinds twee maanden ben ik voor de zoveelste keer begonnen met vrijwilligerswerk en ik vind het enorm vermoeiend. Ik wil zo graag kunnen werken. Jaren geleden ben ik uitgevallen door oververmoeidheid. Maar ik vind het uiteraard niks om thuis te zitten. Als ik blijf pushen, wordt het dan beter?
Als tiener functioneerde ik redelijk normaal ondanks autisme. Op mijn 16e heb ik door vervelende omstandigheden een extreem druk jaar gehad. Ik maakte dagen waarin ik om 6 uur moest opstaan, de gehele dag bezig was met school, klusjes, het huishouden, mantelzorg, werken, en rond 11 - 12 uur ‘s avonds was ik pas klaar met alles en had ik “vrije tijd” (gelijk mijn bed in dus). Daar zou iedereen gek van worden, of je nou autisme hebt of niet. Het probleem is dat ik ondanks rust, lijk te zijn blijven hangen in die oververmoeidheid van toen. Door die periode ben ik uitgevallen.
Ik zou graag terug willen naar hoe ik voor mijn 16e functioneerde, dus een normale werkweek kunnen volhouden. Is dat mogelijk? Kun je je hoofd “herprogrammeren” om weer energie te hebben? Het is net alsof mijn hoofd kapot is sinds dat jaar. Ik ben nu midden twintig. Ik leef gezond. Mensen zeggen altijd dat je niet over je grenzen moet gaan, maar dat werkt niet en levert niks op. Dus misschien werkt het wel om gewoon een lange periode heel hard door te zetten zodat mijn hoofd leert om weer druk te zijn?
vrijdag 19 februari 2021 om 22:29
Ja, ik denk dat je kan leren om je energie beter te verdelen en ik denk ook dat je meer energie kan krijgen. Ik denk daarnaast dat het niet zo gemakkelijk is om dat in je eentje te doen. Misschien is het een idee dat te onderzoeken m.b.t. van een therapeut?
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
Dan zal je toch veel een opgejaagd onrustig gevoel hebben.
zaterdag 20 februari 2021 om 00:26
Ooit ging ik voor hulp naar de praktijkondersteuner, want ik wilde meer energie hebben en (weer) gaan werken. Ik werd doorverwezen naar een psycholoog.
Na twee jaar tijd wilde ik er pas aan:
mijn psych zei: het is wat het is, je zult het moeten accepteren. Je bent in het verleden dusdanig vaak over je grenzen heen gegaan dat je accu niet meer helemaal kan opladen en snel weer leeg raakt. Beter dan dit wordt het niet meer.
Met veel pijn en moeite realiseer ik me nu dat hij helaas gelijk heeft. De taak van partner, moeder, zus, dochter en vriendin trek ik net, maar meer niet. Ik kan er nu meer in berusten.
Mij hielpen ook de twee boeken van Judith Visser: Zondagskind en Zondagsleven.
Na twee jaar tijd wilde ik er pas aan:
mijn psych zei: het is wat het is, je zult het moeten accepteren. Je bent in het verleden dusdanig vaak over je grenzen heen gegaan dat je accu niet meer helemaal kan opladen en snel weer leeg raakt. Beter dan dit wordt het niet meer.
Met veel pijn en moeite realiseer ik me nu dat hij helaas gelijk heeft. De taak van partner, moeder, zus, dochter en vriendin trek ik net, maar meer niet. Ik kan er nu meer in berusten.
Mij hielpen ook de twee boeken van Judith Visser: Zondagskind en Zondagsleven.
zaterdag 20 februari 2021 om 00:39
Ja je kunt je hersenen leren om prikkels te inhiberen. De vraag is of dat het probleem is bij jou. Je hebt te weinig energie geef je aan. Komt dat door een geheugenprobleem, een aandachtsprobleem, te weinig ziekte-inzicht etc.
Een cognitieve revalidatie therapeut kun je hierbij helpen. Die kan je daarop screenen zodat helder wordt waar precies jouw belemmering ligt en samen met jou strategieen bedenken hoe je ermee om kunt gaan.
Een groot gedeelte van de therapie zal gaan over graded activity. Het opbouwen van de door jou gewenste activiteiten, maar ook een stuk bewustwording en gedragsverandering. Dat laatste is moeilijk en een lang traject maar als je hem eenmaal te pakken hebt heb je er veel baad bij in je leven.
Een cognitieve revalidatie therapeut kun je hierbij helpen. Die kan je daarop screenen zodat helder wordt waar precies jouw belemmering ligt en samen met jou strategieen bedenken hoe je ermee om kunt gaan.
Een groot gedeelte van de therapie zal gaan over graded activity. Het opbouwen van de door jou gewenste activiteiten, maar ook een stuk bewustwording en gedragsverandering. Dat laatste is moeilijk en een lang traject maar als je hem eenmaal te pakken hebt heb je er veel baad bij in je leven.
zaterdag 20 februari 2021 om 03:59
Mee eens. Dit is echt heel snel. Dan is het of heeft je lichaam dag en nacht topsport en is het niet raar dat je zo moe bent. Heb je het hier met je huisarts over gehad?
Er zijn ademhalingsoefenen om een lagere hartslag te krijgen, maar ik zou het eerst vanaf de bron willen uitzoeken wat hiervan de oorzaak is.
Je vermoeidheid kan zoveel oorzaken hebben, lichamelijke klachten, psychisch overbelast, emotionele problemen, overprikkeling en wat al niet meer. Zoek echt uit wat er aan de hand is en geef hierin niet te gauw op.
zaterdag 20 februari 2021 om 07:28
Ook leuke dingen kosten energie.Doggo schreef: ↑19-02-2021 21:54Ik wandel veel met mijn hond. Een frisse neus is inderdaad fijn.
Vrijwilligerswerk kan ik rustig uitbouwen, er zijn vrijwel geen verplichtingen. Het is vooral dat ik het erg graag wil. Ik wil niet meer stoppen, “mijn grenzen aangeven”, en thuis op de bank belanden. Ik heb zoveel interesses en dingen die ik leuk vind. De muren komen op me af. Ik heb inderdaad gauw door dat ik over mijn grenzen ga, vooral door psycho educatie die ik gehad heb. Maar het is niet dat ik me er als een hypochonder op zit te focussen. Ik probeer juist te focussen op goede dingen, leuke dingen, motivaties en interesses. Alleen gedachten-trucjes werken helaas niet.. als ik moe ben dan ben ik duizelig, kan ik nauwelijks nog rechtop staan, kan ik geen enkel geluidje meer hebben, praten is te veel, zelfs een film kijken is te veel. Alles is te veel! Ik weet niet of dat iets met autisme te maken heeft of dat iedereen dit zo ervaart.
Ik heb heel lang gedacht dat ik een soort verwend kind was, dat alleen maar leuke dingen wilde doen.
Maar inmiddels weet ik beter, hoewel ik het nog wel eens sarcastisch opnoem, als iemand weer es vindt dat ik meer moeite moet doen.
Voor mij kost alleen al de deur uitgaan zoveel stress, en daarmee energie, dat ik zelfs dat niet te vaak kan doen.
Onsterfelijk Verheven
zaterdag 20 februari 2021 om 07:30
Zeer herkenbaar.Doggo schreef: ↑19-02-2021 21:59Ik heb nu een wake up light en dat helpt redelijk. Ik krijg een enorme stressreactie van normale wekkers. Als ik s ochtends een afspraak heb kijk ik elk half uur van de nacht op de klok om te controleren of die wekker bijna afgaat. Ik wil hem namelijk niet horen. Vroeger bleef ik hele nachten wakker zodat ik überhaupt geen wekker hoefde te zetten. Gedachtekronkel.
Oplossing: geen afspraken in de ochtend maken.
Onsterfelijk Verheven
zaterdag 20 februari 2021 om 07:33
Voor mij zat de grootste winst in het accepteren dat dit is wat ik kan. Niet meer steeds méér willen, omdat dát nou juist de grootste stressfactor bleek.
En dat ging gepaard met een rouwproces: dat ik dus niet die studie kon doen waar ik als kind al van droomde, dat ik niet die bijbehorende carrière kon opbouwen. Dat ik hooguit 2x per week een uurtje vrijwilligerswerk kan doen en dat ik mijn interesses dus op een andere manier moet zien te voeden.
Onsterfelijk Verheven
zaterdag 20 februari 2021 om 07:50
Ik sluit helemaal aan bij Solo; acceptatie en prikkelmanagement. Ontdekken welke prikkels je vermoeid maken en die vermijden, anders inrichten, of uitbalanceren met dingen die je opladen.
De grootste boosdoener voor mij is MOETEN. Dus accepteren wat het is, in het moment dat het zo is, is heel belangrijk voor mij.
Daarnaast schreef je ook over cptss. Ik weet niet in hoeverre dit nog speelt, maar als je lijf om de haverklap (of continue) in de overlevingsstand gaat kost dat ook enorm veel energie.
De grootste boosdoener voor mij is MOETEN. Dus accepteren wat het is, in het moment dat het zo is, is heel belangrijk voor mij.
Daarnaast schreef je ook over cptss. Ik weet niet in hoeverre dit nog speelt, maar als je lijf om de haverklap (of continue) in de overlevingsstand gaat kost dat ook enorm veel energie.
zaterdag 20 februari 2021 om 08:33
Ik ben 45 en wil mij ook graag weer 16 voelen....uh nee dat gaat nooit meer gebeuren. De tomeloze energie die ooit had is weg.
Het enige wat bij mij helpt om mij lichter te voelen is Ying yoga, gezond eten en een uurtje door het bos lopen. Dan voel ik mij weer even 30 een paar uurtjes.
Ik kan ook slecht tegen prikkels door een andere aandoening. Rust is dan soms gewoon nodig. Bij mij helpt ook een uurtje muziek aan om te wennen aan prikkels.
Het enige wat bij mij helpt om mij lichter te voelen is Ying yoga, gezond eten en een uurtje door het bos lopen. Dan voel ik mij weer even 30 een paar uurtjes.
Ik kan ook slecht tegen prikkels door een andere aandoening. Rust is dan soms gewoon nodig. Bij mij helpt ook een uurtje muziek aan om te wennen aan prikkels.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 20 februari 2021 om 09:18
Natuurlijk, dat is ook belangrijk. Aan de andere kant is 105 ook niet absurd hoog (normaal bereik ligt tussen de 60 en de 100), en weten we niet hoe TO dit gemeten heeft. Ik heb zelf CPTSS en autisme. Ik slik ook medicatie (overdag) waardoor mijn hartslag hoger ligt, en sta constant onder spanning overdag, waardoor mijn hartslag hoger is. Als ik dus op de bank lig kan door de interne stress en medicatie mijn hartslag alsnog de honderd aantikken. Als ik slaap - en dus echt ontspannen ben en de boosdoenermedicatie niet slik - dan wordt de hartslag in rust gemeten op 70/80, wat voor mijn doen nog steeds hoog is, maar goed, stress.Blijenvrij schreef: ↑20-02-2021 08:15Acceptatie is een goed ding, maar in TO's situatie zou ik eerst lichamelijke oorzaken willen uitsluiten. Zo'n hoge hartslag heeft een oorzaak.
Hoe dan ook is een bezoek aan de huisarts niet verkeerd
zaterdag 20 februari 2021 om 09:26
GreenLadyFern schreef: ↑20-02-2021 09:18Natuurlijk, dat is ook belangrijk. Aan de andere kant is 105 ook niet absurd hoog (normaal bereik ligt tussen de 60 en de 100), en weten we niet hoe TO dit gemeten heeft. Ik heb zelf CPTSS en autisme. Ik slik ook medicatie (overdag) waardoor mijn hartslag hoger ligt, en sta constant onder spanning overdag, waardoor mijn hartslag hoger is. Als ik dus op de bank lig kan door de interne stress en medicatie mijn hartslag alsnog de honderd aantikken. Als ik slaap - en dus echt ontspannen ben en de boosdoenermedicatie niet slik - dan wordt de hartslag in rust gemeten op 70/80, wat voor mijn doen nog steeds hoog is, maar goed, stress.
Hoe dan ook is een bezoek aan de huisarts niet verkeerd
Zelfs met normaal wandelen komt mijn hartslag niet steeds meer boven de honderd. Als TO geen medicatie heeft is het best hoog genoeg om er naar te laten kijken en anders iets van conditie op te gaan bouwen.
zaterdag 20 februari 2021 om 09:29
Dat het bij jou niet zo is wil niet meteen zeggen dat het absurd is dat je hartslag boven de honderd komt he. Heb al benoemd dat het altijd verstandig is om naar de dokter te gaan als dit echt zo is, maar TO heeft verder niks gezegd over hoe dit is gemeten of hoe vaak dit voorkomt. Als je met paniek en bol van de stress op de bank ligt en je hartslag is boven de honderd, dan is je lijf niet in rust, en is het dus geen hartslag in rust bv.
zaterdag 20 februari 2021 om 09:38
Doggo schreef: ↑19-02-2021 21:59Ik heb nu een wake up light en dat helpt redelijk. Ik krijg een enorme stressreactie van normale wekkers. Als ik s ochtends een afspraak heb kijk ik elk half uur van de nacht op de klok om te controleren of die wekker bijna afgaat. Ik wil hem namelijk niet horen. Vroeger bleef ik hele nachten wakker zodat ik überhaupt geen wekker hoefde te zetten. Gedachtekronkel.
Hoe vaak heb je zulke slechte nachten?
Want gebroken nachten zijn sowieso funest voor het opbouwen van meer energie. Goed slapen is de basis.
Dat van die hartslag vroeg ik me ook af.
En je cPTSS; in hoeverre speelt dat nu nog een rol bij jou? Als je continu of zeer regelmatig getriggerd wordt, dan vreet dat ook energie. Heb je nog therapie?
Ik denk wel dat je kan opbouwen dat je meer aan kan, maar dan moet wel eerst de aller-ergste vermoeidheid uit je lijf zijn, en zo klinkt het niet.
zaterdag 20 februari 2021 om 13:07
Haha mijn hartslag: volgens de huisarts komt dat door stress. Ik leef gezond en heb fysiek een goede conditie (ik kan makkelijk 10 km per dag lopen, maar boodschappen doen en mijn ouders bellen is dan weer too much 
). Ik heb mijn hartslag op verschillende momenten gemeten. Met zo’n strak wordende band om mijn arm, en met zo’n dingetje waar je je vinger in moet steken, en bij een ziekenhuisopname waar mijn hartslag continu werd bijgehouden. Het schommelt natuurlijk wel een beetje. Maar dat is eerder met pieken omhoog dan omlaag.
Ik weet van mezelf dat wat ik “ontspannen zijn” noem, voor een andere pure stress zou kunnen zijn. Kleine dingen waar ik dat aan herken is bijvoorbeeld dat mijn spieren altijd gespannen zijn, ik hoor elk geluid die anderen niet lijken te horen, ik ben altijd op mijn hoede. Voor mij is dat normaal maar voor een ander misschien niet. Misschien zit daarin een mogelijkheid voor verbetering, maar ik zou niet weten hoe. Ik weet dat mensen behandeling en/of de huisarts aanraden, maar dat is ook geen toverstokje. Ik heb jarenlang behandeling gehad. En de huisarts kan onderzoeken wat die wil, maar als er niks te vinden is, dan is er niks te vinden. Het is wel bekend dat bij cptss en vroegkinderlijk trauma, je lichaam verkeerd groeit. Je hersenen maken tijdens de groei bepaalde paadjes aan. Ik weet de details niet meer helemaal, maar volgens mij stagneren bepaalde delen in je hersenen. Het is niet verbazend dat ik deze klachten heb, maar ik wil er wel graag van af. Accepteren is voor mij nog geen optie. Vooral omdat mijn gevoel zegt dat het beter kan. Ik heb geen last van serieuze psychische problemen, ik ga vrolijk mijn dagen door, heb geen stemmingswisselingen oid. Dus in die zin heb ik geen last van cPTSS (meer). Alleen die vermoeidheid en lichamelijke spanning!! Ik vind het zelf niet normaal, ook niet voor autisme. Ik deed voor corona veel aan zwemmen, die manier van bewegen haalt de spierspanning weg bij mij. Maar bij de eerste de beste prikkel komt het ook gelijk weer terug.
). Ik heb mijn hartslag op verschillende momenten gemeten. Met zo’n strak wordende band om mijn arm, en met zo’n dingetje waar je je vinger in moet steken, en bij een ziekenhuisopname waar mijn hartslag continu werd bijgehouden. Het schommelt natuurlijk wel een beetje. Maar dat is eerder met pieken omhoog dan omlaag.Ik weet van mezelf dat wat ik “ontspannen zijn” noem, voor een andere pure stress zou kunnen zijn. Kleine dingen waar ik dat aan herken is bijvoorbeeld dat mijn spieren altijd gespannen zijn, ik hoor elk geluid die anderen niet lijken te horen, ik ben altijd op mijn hoede. Voor mij is dat normaal maar voor een ander misschien niet. Misschien zit daarin een mogelijkheid voor verbetering, maar ik zou niet weten hoe. Ik weet dat mensen behandeling en/of de huisarts aanraden, maar dat is ook geen toverstokje. Ik heb jarenlang behandeling gehad. En de huisarts kan onderzoeken wat die wil, maar als er niks te vinden is, dan is er niks te vinden. Het is wel bekend dat bij cptss en vroegkinderlijk trauma, je lichaam verkeerd groeit. Je hersenen maken tijdens de groei bepaalde paadjes aan. Ik weet de details niet meer helemaal, maar volgens mij stagneren bepaalde delen in je hersenen. Het is niet verbazend dat ik deze klachten heb, maar ik wil er wel graag van af. Accepteren is voor mij nog geen optie. Vooral omdat mijn gevoel zegt dat het beter kan. Ik heb geen last van serieuze psychische problemen, ik ga vrolijk mijn dagen door, heb geen stemmingswisselingen oid. Dus in die zin heb ik geen last van cPTSS (meer). Alleen die vermoeidheid en lichamelijke spanning!! Ik vind het zelf niet normaal, ook niet voor autisme. Ik deed voor corona veel aan zwemmen, die manier van bewegen haalt de spierspanning weg bij mij. Maar bij de eerste de beste prikkel komt het ook gelijk weer terug.
zaterdag 20 februari 2021 om 13:27
Een stressvol verleden en dat is in mijn lichaam blijven hangen denk ik. Ik heb het al van kinds af aan. Eerste trauma’s begonnen als baby dus heb geen “voor” en “na” die ik kan vergelijken. Psychologen helpen met gedachtes en ik weet niet zo zeker of dat het probleem is, ik voel me oprecht mentaal gezond. En daarmee bedoel ik dat ik gezonde gedachtes heb, en goed kan relativeren, geen overdreven emoties.
zaterdag 20 februari 2021 om 13:31
30wortels schreef: ↑19-02-2021 20:49Ogh dit lijkt mij zo vreselijk om te hebben, ik heb het een jaar lang gehad na zwangerschap en werd daar echt niet goed van, echt niet leuk alle dagen zo moe en zonder energie te zijn.
Maar volgens mij zijn daar wel therapieën voor. zoek eens op google lichamelijke energie therapie?
Ik weet niet of het bij jouw werkt maar ik moest veel eiwitten eten om mijn energie weer op peil te krijgen, dat werkte wel beter, later met een bloedtest bleek ik door vermoeidheid mijn ijzerwaarde op een laag pitje gezet te hebben en werd chronisch moe verklaard door bloedarmoede. ijzer tabletten slik ik nog steeds elke dag. Dit als tip, laat eens je bloedwaardes testen bij de huisarts
Persoonlijke vraag want veel herkenning. Ben je daarna nog een keer zwanger geweest?
