Psyche
alle pijlers
Is “energie hebben” te leren?
vrijdag 19 februari 2021 om 20:41
Zijn je hersenen “trainbaar” om meer prikkels aan te kunnen?
Sinds twee maanden ben ik voor de zoveelste keer begonnen met vrijwilligerswerk en ik vind het enorm vermoeiend. Ik wil zo graag kunnen werken. Jaren geleden ben ik uitgevallen door oververmoeidheid. Maar ik vind het uiteraard niks om thuis te zitten. Als ik blijf pushen, wordt het dan beter?
Als tiener functioneerde ik redelijk normaal ondanks autisme. Op mijn 16e heb ik door vervelende omstandigheden een extreem druk jaar gehad. Ik maakte dagen waarin ik om 6 uur moest opstaan, de gehele dag bezig was met school, klusjes, het huishouden, mantelzorg, werken, en rond 11 - 12 uur ‘s avonds was ik pas klaar met alles en had ik “vrije tijd” (gelijk mijn bed in dus). Daar zou iedereen gek van worden, of je nou autisme hebt of niet. Het probleem is dat ik ondanks rust, lijk te zijn blijven hangen in die oververmoeidheid van toen. Door die periode ben ik uitgevallen.
Ik zou graag terug willen naar hoe ik voor mijn 16e functioneerde, dus een normale werkweek kunnen volhouden. Is dat mogelijk? Kun je je hoofd “herprogrammeren” om weer energie te hebben? Het is net alsof mijn hoofd kapot is sinds dat jaar. Ik ben nu midden twintig. Ik leef gezond. Mensen zeggen altijd dat je niet over je grenzen moet gaan, maar dat werkt niet en levert niks op. Dus misschien werkt het wel om gewoon een lange periode heel hard door te zetten zodat mijn hoofd leert om weer druk te zijn?
Sinds twee maanden ben ik voor de zoveelste keer begonnen met vrijwilligerswerk en ik vind het enorm vermoeiend. Ik wil zo graag kunnen werken. Jaren geleden ben ik uitgevallen door oververmoeidheid. Maar ik vind het uiteraard niks om thuis te zitten. Als ik blijf pushen, wordt het dan beter?
Als tiener functioneerde ik redelijk normaal ondanks autisme. Op mijn 16e heb ik door vervelende omstandigheden een extreem druk jaar gehad. Ik maakte dagen waarin ik om 6 uur moest opstaan, de gehele dag bezig was met school, klusjes, het huishouden, mantelzorg, werken, en rond 11 - 12 uur ‘s avonds was ik pas klaar met alles en had ik “vrije tijd” (gelijk mijn bed in dus). Daar zou iedereen gek van worden, of je nou autisme hebt of niet. Het probleem is dat ik ondanks rust, lijk te zijn blijven hangen in die oververmoeidheid van toen. Door die periode ben ik uitgevallen.
Ik zou graag terug willen naar hoe ik voor mijn 16e functioneerde, dus een normale werkweek kunnen volhouden. Is dat mogelijk? Kun je je hoofd “herprogrammeren” om weer energie te hebben? Het is net alsof mijn hoofd kapot is sinds dat jaar. Ik ben nu midden twintig. Ik leef gezond. Mensen zeggen altijd dat je niet over je grenzen moet gaan, maar dat werkt niet en levert niks op. Dus misschien werkt het wel om gewoon een lange periode heel hard door te zetten zodat mijn hoofd leert om weer druk te zijn?
zaterdag 20 februari 2021 om 13:37
Zou noise cancelling helpen?Doggo schreef: ↑20-02-2021 13:07Haha mijn hartslag: volgens de huisarts komt dat door stress. Ik leef gezond en heb fysiek een goede conditie (ik kan makkelijk 10 km per dag lopen, maar boodschappen doen en mijn ouders bellen is dan weer too much). Ik heb mijn hartslag op verschillende momenten gemeten. Met zo’n strak wordende band om mijn arm, en met zo’n dingetje waar je je vinger in moet steken, en bij een ziekenhuisopname waar mijn hartslag continu werd bijgehouden. Het schommelt natuurlijk wel een beetje. Maar dat is eerder met pieken omhoog dan omlaag.
Ik weet van mezelf dat wat ik “ontspannen zijn” noem, voor een andere pure stress zou kunnen zijn. Kleine dingen waar ik dat aan herken is bijvoorbeeld dat mijn spieren altijd gespannen zijn, ik hoor elk geluid die anderen niet lijken te horen, ik ben altijd op mijn hoede. Voor mij is dat normaal maar voor een ander misschien niet. Misschien zit daarin een mogelijkheid voor verbetering, maar ik zou niet weten hoe. Ik weet dat mensen behandeling en/of de huisarts aanraden, maar dat is ook geen toverstokje. Ik heb jarenlang behandeling gehad. En de huisarts kan onderzoeken wat die wil, maar als er niks te vinden is, dan is er niks te vinden. Het is wel bekend dat bij cptss en vroegkinderlijk trauma, je lichaam verkeerd groeit. Je hersenen maken tijdens de groei bepaalde paadjes aan. Ik weet de details niet meer helemaal, maar volgens mij stagneren bepaalde delen in je hersenen. Het is niet verbazend dat ik deze klachten heb, maar ik wil er wel graag van af. Accepteren is voor mij nog geen optie. Vooral omdat mijn gevoel zegt dat het beter kan. Ik heb geen last van serieuze psychische problemen, ik ga vrolijk mijn dagen door, heb geen stemmingswisselingen oid. Dus in die zin heb ik geen last van cPTSS (meer). Alleen die vermoeidheid en lichamelijke spanning!! Ik vind het zelf niet normaal, ook niet voor autisme. Ik deed voor corona veel aan zwemmen, die manier van bewegen haalt de spierspanning weg bij mij. Maar bij de eerste de beste prikkel komt het ook gelijk weer terug.
). Ik heb mijn hartslag op verschillende momenten gemeten. Met zo’n strak wordende band om mijn arm, en met zo’n dingetje waar je je vinger in moet steken, en bij een ziekenhuisopname waar mijn hartslag continu werd bijgehouden. Het schommelt natuurlijk wel een beetje. Maar dat is eerder met pieken omhoog dan omlaag.Ik heb de overgevoeligheid ook gehad na mijn bevalling. Geluid was pijnlijk en overweldigend. Door emdr en de tijd verminderd. Ik schrik altijd als het even weer terug is... wat mij helpt is het opmerken en het er laten zijn. Er niet tegen vechten dat ik het irritant vind en mijn aandacht ergens anders oprichten. Toen ik er midden in zat lukte mij dat niet. Nu ik dit schrijf hoor ik opeens de snelweg, de wind en iemand met een bladblazer terwijl ik dit net niet bewust mee kreeg
zaterdag 20 februari 2021 om 14:08
Doggo, even vooropgesteld dat ik absoluut geen psycholoog ben én jou natuurlijk niet ken > ik heb onlangs gehoord van sensorimotor therapie. Dat is een meer lichaamsgerichte aanpak van dingen. Ik heb daar goede dingen over gehoord en iemand die ik ken gaat daar waarschijnlijk mee beginnen. Bij die persoon ook cPTSS en de neiging om alles 'vast te houden' in het lichaam of überhaupt niet te voelen dat er spanning is. Misschien (op den duur) iets voor jou?
zaterdag 20 februari 2021 om 14:17
De laatste anderhalf jaar heb ik rondgelopen met een ontstoken schouder en sinds de tweede helft van december loop ik nu bij de fysio. In die anderhalf jaar liep ik met een opgetrokken schouder waarschijnlijk om de pijn wat te verzachten of als een soort verdediging. De fysio heeft er alles aan gedaan om alles op te knappen en het gaat nu weer goed, maaaaar.....ik loop nog steeds met een opgetrokken schouder en op één of andere manier komt die ontspanning maar niet en ik denk dus, overdrachtelijk gezien, dat met jou hetzelfde aan de hand is, maar dan op mentaal gebied, ondanks het feit dat het niet meer nodig is, loop je nog steeds met een opgetrokken schouder.
Het enige dat je daaraan kunt doen is momenten pakken waarop je bewust er voor kiest om volledig te ontspannen, veel momenten gedurende de dag, zodat je bewust los kan blijven laten waar je zo wanhopig aan vasthoudt.
Ga dus eventjes zitten en loop je hele lijf na in gedachte en alle stukjes die je langsgaat ontspan je, van boven naar beneden. Mooie dagelijkse oefening voor je.
Het enige dat je daaraan kunt doen is momenten pakken waarop je bewust er voor kiest om volledig te ontspannen, veel momenten gedurende de dag, zodat je bewust los kan blijven laten waar je zo wanhopig aan vasthoudt.
Ga dus eventjes zitten en loop je hele lijf na in gedachte en alle stukjes die je langsgaat ontspan je, van boven naar beneden. Mooie dagelijkse oefening voor je.
zaterdag 20 februari 2021 om 20:37
Ik denk dat je meer hebt aan lichaamsgerichte therapie dan een psycholoog als je ik je post zo lees.
Denk eens aan een haptonoom. Ik ken een aantal mensen die daar hele goede ervaringen mee hebben.
En je zou dit boek eens kunnen lezen en oefeningen kunnen doen. https://www.bol.com/nl/p/verademing/920 ... gJlrPD_BwE
Denk eens aan een haptonoom. Ik ken een aantal mensen die daar hele goede ervaringen mee hebben.
En je zou dit boek eens kunnen lezen en oefeningen kunnen doen. https://www.bol.com/nl/p/verademing/920 ... gJlrPD_BwE
zondag 28 februari 2021 om 19:48
Het klinkt alsof je lichaam zich continu onveilig voelt. Google eens op Peter Levine, Bessel van der Kolk en Carla van Wensen. Alledrie een andere invalshoek, met als gemene deler dat een trauma alleen via het lichaam hersteld kan worden. Zodan je je weer fysiek en emotioneel veilig gaat voelen ipv in de alerte stand / altijd op je hoede.
zondag 28 februari 2021 om 20:56
Interessante vraag! Een ingewikkeld iets die mentale/cognitieve energie. Herken het zelf ook, door cognitieve lyme/hardwerkend immuunsysteem (?). Vervelend dat je er last van hebt, dat beïnvloedt je dagen nogal.
Mijn ervaring is dat je belastbaarheid in zekere zin nog wel wat op te rekken is, als je het maar heel geleidelijk doet. Mijn advies zou zijn: doe wat je normaal ook doet en doe daar 1 extra (niet al te groot) ding bij, liefst op een tijdstip waarop je energie normaal gesproken redelijk is (bij mij is dit in avond). Doe dat een paar weken en kijk dan of je er nog een ding bij kan doen (een paar dagen na de de dag van de activiteit die je als eerste toegevoegd had, zodat je geen twee drukkere dagen achter elkaar hebt).
Mijn ervaring is dat je belastbaarheid in zekere zin nog wel wat op te rekken is, als je het maar heel geleidelijk doet. Mijn advies zou zijn: doe wat je normaal ook doet en doe daar 1 extra (niet al te groot) ding bij, liefst op een tijdstip waarop je energie normaal gesproken redelijk is (bij mij is dit in avond). Doe dat een paar weken en kijk dan of je er nog een ding bij kan doen (een paar dagen na de de dag van de activiteit die je als eerste toegevoegd had, zodat je geen twee drukkere dagen achter elkaar hebt).
maandag 1 maart 2021 om 08:51
Ik denk ook dat het door trauma komt en vind je vermoeidheid herkenbaar.. In je lijf wordt dit ook opgeslagen en dan kun je het eea wel cognitief verwerkt hebben maar je moet ook nog iets met je lijf. Vandaar dat er meer en meer lichaamsgericht gewerkt wordt.
Dus d.m.v. sensorimotor therapie en anders zou je kunnen overwegen om naar een goede haptotherapeut te gaan.
Ik denk dat je vermoeidheid dan ook minder zal worden want een hartslag boven de 100 en altijd maar spierspanning is doodvermoeiend.
Dus d.m.v. sensorimotor therapie en anders zou je kunnen overwegen om naar een goede haptotherapeut te gaan.
Ik denk dat je vermoeidheid dan ook minder zal worden want een hartslag boven de 100 en altijd maar spierspanning is doodvermoeiend.
maandag 29 maart 2021 om 19:33
Ik heb zelf ook niet zoveel energie door autisme. Maar dat is altijd wel zo geweest (ok, wel meer na een burn out een tijd terug). Het lijkt me heel lastig om te weten hoe het is met wel veel energie en dat dit dan nu niet meer zo is. Wat heb je gedaan na die hele drukke periode toen het teveel werd qua behandeling?
dinsdag 30 maart 2021 om 09:12
Ohhh thanks dit is een goede. Dit zijn voedingsmiddelen waarop ik al overgevoelig reageerde. Dus misschien helpt het om ze niet meer te eten. Hoe komt het dat dit bij autisme veel voorkomt?Nadine84 schreef: ↑29-03-2021 23:04Er is nog niemand die het voedingsaspect belicht heeft zie ik.
Google eens op ‘autisme dieet’.
Veel autisten hebben baat bij een dieet zonder gluten (tarweproducten) en caseine (melkproducten). Ook msg (E621) is een bekende boosdoener.
Een familielid van mij is autistisch en heeft adhd, en hij heeft echt héél veel baat bij het RED dieet. Dit is een loeizwaar eliminatiedieet maar hij heeft sinds hij het volgt geen (!!) klachten meer. Je begint met een paar voedingsmiddelen waar bijna alle mensen goed tegen kunnen, en voegt bij succes elke zoveel dagen een nieuw voedingsmiddel toe om te zien of je erop reageert. Dit moet onder begeleiding van een diëtist, dit kun je niet zelf uitdokteren.
Bij de introductie van een bepaald voedingsmiddel kwamen bij hem de klachten terug. Na een week weer terug op het oude dieet zijn de klachten weer verdwenen.
Misschien kun je hier iets mee. Sterkte in ieder geval!
dinsdag 30 maart 2021 om 09:40
Er is geen gegrond wetenschappelijk bewijs voor - dat is wel iets om te beseffen. Het 'autisme dieet' is geen algemene behandelmethode. Je kan het allicht proberen, maar als je veel gaat elimineren zou ik het wel onder begeleiding van een dietist doen.
dinsdag 30 maart 2021 om 10:23
Pliezzzzzzz, stop met deze nonsens verspreiden.Nadine84 schreef: ↑29-03-2021 23:04Er is nog niemand die het voedingsaspect belicht heeft zie ik.
Google eens op ‘autisme dieet’.
Veel autisten hebben baat bij een dieet zonder gluten (tarweproducten) en caseine (melkproducten). Ook msg (E621) is een bekende boosdoener.
Een familielid van mij is autistisch en heeft adhd, en hij heeft echt héél veel baat bij het RED dieet. Dit is een loeizwaar eliminatiedieet maar hij heeft sinds hij het volgt geen (!!) klachten meer. Je begint met een paar voedingsmiddelen waar bijna alle mensen goed tegen kunnen, en voegt bij succes elke zoveel dagen een nieuw voedingsmiddel toe om te zien of je erop reageert. Dit moet onder begeleiding van een diëtist, dit kun je niet zelf uitdokteren.
Bij de introductie van een bepaald voedingsmiddel kwamen bij hem de klachten terug. Na een week weer terug op het oude dieet zijn de klachten weer verdwenen.
Misschien kun je hier iets mee. Sterkte in ieder geval!
Wetenschappelijk volstrekt onhoudbare claims die schadelijk zijn voor mensen met autisme en adhd.
Onsterfelijk Verheven
dinsdag 30 maart 2021 om 10:26
Komt helemaal niet vaker voor bij autisme.
Wel lijken mensen met autisme wat vaker darmproblemen te hebben, maar wat oorzaak en gevolg is is helemaal niet duidelijk.
Eén van mijn kinderen is zich bij zo bewust van zijn lijf dat hij letterlijk elke scheet als een drama ervaart.
Dat kan het idee geven dat hij moeilijke darmen heeft, maar het kan net zo goed dat hij er gewoon meer op let.
Onsterfelijk Verheven
dinsdag 30 maart 2021 om 15:24
Ik herken me er in ieder geval wel in om overgevoelig te zijn voor deze producten. Vroeger was ik allergisch, maar daar ben ik grotendeels overheen gegroeid. Nu kan ik het wel eten zonder gelijk mega veel klachten te krijgen. Ik ben benieuwd of het beter voor me is om het gewoon niet meer te eten.
Het leek me sowieso flauwekul dat dit voor elke autist zou gelden.
Het leek me sowieso flauwekul dat dit voor elke autist zou gelden.
