Psyche
alle pijlers
Is er een term voor deze vorm van mishandeling?
donderdag 25 januari 2018 om 04:49
Ik doel op psychische mishandeling waarin de dader op een zelfdestructieve manier een reactie uitlokt bij het slachtoffer.Bijvoorbeeld dreigen met zelfbeschadiging of dit verrichten waar je bij bent, zware emoties en gedachtes delen en in de slachtofferrol blijven, zichzelf afhankelijk van jou stellen etc. Ik vroeg mij dit af omdat ik dit gedrag wel ervaren heb als mishandeling, alleen als ik google naar psychische mishandeling dan kom ik alleen uit op methoden die narcisten gebruiken. Ik wil dit graag weten, omdat ik kort en bondig over dit soort situaties wil kunnen praten, zonder steeds een hele uitleg en voorbeelden erbij te geven.
donderdag 25 januari 2018 om 08:18
Nope, ze hoefden bij jou geen stabiel leven te creëeren omdat jij hun ellende faciliteerde en daarmee mede in stand hield.OliebolmetKrenten schreef: ↑25-01-2018 08:00Bedankt nummer*zoveel dat is echt het inzicht dat ik nodig had! Dat is uiteraard wat ik niet wil. Pfff ik leg nu ineens de link met dat mijn exen na de break-up zich ineens wel wisten te herpakken. Binnen no-time aan hun tekortkomingen wisten te werken en een stabiel leven creëerdendacht altijd dat ze gewoon voor mij niet de motivatie hadden om zichzelf te beteren maar wel voor hun (potentiële) nieuwe vriendin.
donderdag 25 januari 2018 om 09:04
Bedankt voor alle reacties!
Dit heeft mij veel zelfinzicht gegeven, vooral het inzicht dat ik juist mensen niet help met mijn hulp geeft de doorslag om ook te willen veranderen. Dat wordt veel aan mezelf werken. Ik zie opzicht wel in hoe ik dingen anders kan doen, door geen hulp te bieden als iemand dat zelf kan bijvoorbeeld. Wat mij wel moeilijk lijkt is dat ik inzie dat het zogenaamde helperssyndroom een groot deel is van mijn persoonlijkheid en dit de manier is hoe ik gewend ben te handelen. Ik moet dus op één of andere manier bij mezelf blijven en toch anders leren handelen en denken. Wel zie ik in het voorruit zicht dat als het mij eenmaal lukt, dat positief moet zijn voor mijn eigen succes en in de toekomst een betere partner oplevert. Zal mezelf opnieuw moeten vinden, kijken naar wat mij nog meer leuk en interessant maakt. Altijd voor de ander klaar staan en diep verbonden zijn, is voor nu het enige wat ik kan bedenken waarom iemand met mij samen wil zijn. Waardoor ik ook weer inzie dat het mij ook meer zelfvertrouwen zou moeten opleveren als het mij wel lukt
dat ik vertrouwen krijg in dat iemand met mij wel zijn om wie ik ben en niet om wat ik geef
Dit heeft mij veel zelfinzicht gegeven, vooral het inzicht dat ik juist mensen niet help met mijn hulp geeft de doorslag om ook te willen veranderen. Dat wordt veel aan mezelf werken. Ik zie opzicht wel in hoe ik dingen anders kan doen, door geen hulp te bieden als iemand dat zelf kan bijvoorbeeld. Wat mij wel moeilijk lijkt is dat ik inzie dat het zogenaamde helperssyndroom een groot deel is van mijn persoonlijkheid en dit de manier is hoe ik gewend ben te handelen. Ik moet dus op één of andere manier bij mezelf blijven en toch anders leren handelen en denken. Wel zie ik in het voorruit zicht dat als het mij eenmaal lukt, dat positief moet zijn voor mijn eigen succes en in de toekomst een betere partner oplevert. Zal mezelf opnieuw moeten vinden, kijken naar wat mij nog meer leuk en interessant maakt. Altijd voor de ander klaar staan en diep verbonden zijn, is voor nu het enige wat ik kan bedenken waarom iemand met mij samen wil zijn. Waardoor ik ook weer inzie dat het mij ook meer zelfvertrouwen zou moeten opleveren als het mij wel lukt
dat ik vertrouwen krijg in dat iemand met mij wel zijn om wie ik ben en niet om wat ik geef
donderdag 25 januari 2018 om 09:29
Bedankt MisoMo nu heb ik een handvat
Bijzonder hoe alles nu zo in elkaar valt. In relaties heb ik bijvoorbeeld nooit de angst gehad verlaten te worden of angst dat mijn partner vreemd zou gaan. Wel angst voor gebruikt worden door mijn partner en slecht of oneerlijk behandeld worden en dat laatste heeft bij mij driftbuien veroorzaakt. Dat ik vaker dacht dat mijn partner eigenlijk op me neer kijkt en slecht over me denkt. Begreep nooit waar dat vandaan kwam, dacht eigenlijk aan een verdrongen dieper trauma.
Nu zie ik de link naar mezelf. Het "nodig" zijn gaf mij het vertrouwen dat iemand bij mij blijft. Nu als ik denk aan een stabiele man, geeft dat idee me rust, maar het lijkt me ook eng. Want als hij me niet nodig heeft, moet ik dan niet bang zijn dat hij me vroeg of laat verlaat?
Bijzonder hoe alles nu zo in elkaar valt. In relaties heb ik bijvoorbeeld nooit de angst gehad verlaten te worden of angst dat mijn partner vreemd zou gaan. Wel angst voor gebruikt worden door mijn partner en slecht of oneerlijk behandeld worden en dat laatste heeft bij mij driftbuien veroorzaakt. Dat ik vaker dacht dat mijn partner eigenlijk op me neer kijkt en slecht over me denkt. Begreep nooit waar dat vandaan kwam, dacht eigenlijk aan een verdrongen dieper trauma.
Nu zie ik de link naar mezelf. Het "nodig" zijn gaf mij het vertrouwen dat iemand bij mij blijft. Nu als ik denk aan een stabiele man, geeft dat idee me rust, maar het lijkt me ook eng. Want als hij me niet nodig heeft, moet ik dan niet bang zijn dat hij me vroeg of laat verlaat?
donderdag 25 januari 2018 om 09:37
OliebolmetKrenten schreef: ↑25-01-2018 07:23Mijn eerste vriendje gebruikte ook gaslighting-technieken, dat werd me pas duidelijk nadat het uit was en ik hem in vriendschappelijke kring nog regelmatig tegenkom. In de relatie zelf dacht ik dat ik last had van waanideeën en instabiel was. Nu zie ik het wel in omdat ik geen emotionele band met hem heb. Toen hij op mijn verjaardag mijn nieuwe vriend ontmoeten hadden ze het erg gezellig samen, ik zei toen tegen hem "wat leuk dat jullie het zo goed met elkaar kunnen vinden" waarop hij zei "dat was toch altijd al zo?". Ik moest diep nadenken want ik kon me helemaal niet herinneren dat hij eerder met mijn vriend optrok. Vriend toen nagevraagd en die vertelde dat hij mijn exvriend toen pas voor het eerst had gesproken. Dat soort ongein.
Ik zie eigenlijk niet waar dit een voorbeeld van is. Bovendien vind ik het erg ver gaan om dit mishandeling te noemen.
donderdag 25 januari 2018 om 10:19
Oliebol, het klopt dat dat "zorgen" in je persoonlijkheid zit, maar het helperssyndroom is niet wat jij bént. Ik zou je adviseren om na te gaan of he rolmodellen in je nabije omgeving hebt of had die jou voorleefden dat je zorgen móet. Of die jou het idee gaven dat je eigenwaarde afhangt van hoeveel je over hebt voor de ander.OliebolmetKrenten schreef: ↑25-01-2018 09:04Bedankt voor alle reacties!
Dit heeft mij veel zelfinzicht gegeven, vooral het inzicht dat ik juist mensen niet help met mijn hulp geeft de doorslag om ook te willen veranderen. Dat wordt veel aan mezelf werken. Ik zie opzicht wel in hoe ik dingen anders kan doen, door geen hulp te bieden als iemand dat zelf kan bijvoorbeeld. Wat mij wel moeilijk lijkt is dat ik inzie dat het zogenaamde helperssyndroom een groot deel is van mijn persoonlijkheid en dit de manier is hoe ik gewend ben te handelen. Ik moet dus op één of andere manier bij mezelf blijven en toch anders leren handelen en denken. Wel zie ik in het voorruit zicht dat als het mij eenmaal lukt, dat positief moet zijn voor mijn eigen succes en in de toekomst een betere partner oplevert. Zal mezelf opnieuw moeten vinden, kijken naar wat mij nog meer leuk en interessant maakt. Altijd voor de ander klaar staan en diep verbonden zijn, is voor nu het enige wat ik kan bedenken waarom iemand met mij samen wil zijn. Waardoor ik ook weer inzie dat het mij ook meer zelfvertrouwen zou moeten opleveren als het mij wel lukt
Als je kunt inzien waar dit gedrag is ontstaan, is het makkelijker om los te laten, is mijn ervaring.
Knap dat je zoveel zelfinzicht hebt!
woensdag 14 februari 2018 om 23:24
Euh hoezo? En dat na drie weken?
Afijn, zie vraag TO :
OliebolmetKrenten schreef: ↑25-01-2018 05:48Ik zou graag willen weten hoe ik kan voorkomen weer in zo'n relatie terecht te komen en mogelijk andere te helpen die in zo'n relatie zitten. Ik zelf heb niet het gevoel dat het traumatisch voor me is geweest. Het heeft niet iets veranderd aan mijn eigenwaarde, wel was het moeilijk om uit zo'n relatie te komen, omdat het mij pijn deed om de ander te zien lijden en constant de drang voelde om er voor diegene te zijn en diegene te willen troosten.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
