Psyche
alle pijlers
Jarig en niemand feliciteert me, confronterend.
zondag 9 februari 2020 om 18:47
Hoi allemaal
Ik ben vandaag jarig. Ik vind het elk jaar weer confronterend. Behalve mijn moeder en 1 familielid heb ik niemand in mijn leven en dus ook geen felicitaties. Het voelt zo leeg. En ik realiseer me dan nog meer dan normaal dat ik geen vrienden heb. Als mijn moeder en tante wegvallen heb ik niemand.
Het gaat niet eens om jarig zijn heb daar niks mee maar het gevoel. Ik ken gewoon geen mensen. Altijd al een eenling geweest. Op school gepest en een buitenbeentje. Pauzes sloot ik me op in de wc. Werk nooit echt gelukt. Ik leer nergens mensen kennen. Daarnaast ben ik introvert, en heb ik onder andere een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik ben ontzettend onzeker. Geen goede combinatie om vrienden te maken of zelfs kennissen.
Zijn er meer mensen als mij? Die echt 0 vrienden, kennisen, contacten hebben? Wat is de reden waarom ben ik benieuwd naar. Zou me dan een stuk minder raar en alleen op de wereld voelen. Je ziet om je heen toch dat iedereen vrienden heeft en anders wel kenissen iig. Hoop op reacties. Bedankt!
Ik ben vandaag jarig. Ik vind het elk jaar weer confronterend. Behalve mijn moeder en 1 familielid heb ik niemand in mijn leven en dus ook geen felicitaties. Het voelt zo leeg. En ik realiseer me dan nog meer dan normaal dat ik geen vrienden heb. Als mijn moeder en tante wegvallen heb ik niemand.
Het gaat niet eens om jarig zijn heb daar niks mee maar het gevoel. Ik ken gewoon geen mensen. Altijd al een eenling geweest. Op school gepest en een buitenbeentje. Pauzes sloot ik me op in de wc. Werk nooit echt gelukt. Ik leer nergens mensen kennen. Daarnaast ben ik introvert, en heb ik onder andere een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik ben ontzettend onzeker. Geen goede combinatie om vrienden te maken of zelfs kennissen.
Zijn er meer mensen als mij? Die echt 0 vrienden, kennisen, contacten hebben? Wat is de reden waarom ben ik benieuwd naar. Zou me dan een stuk minder raar en alleen op de wereld voelen. Je ziet om je heen toch dat iedereen vrienden heeft en anders wel kenissen iig. Hoop op reacties. Bedankt!
zondag 9 februari 2020 om 19:13
Proficiat met je verjaardag.
Wat moeilijk en wat dapper dat je hier je gevoel deelt.
Ik heb op dit moment ook weinig mensen in mijn leven (maar niet zoals jij beschrijft niemand) en dat voelt inderdaad best wel eenzaam.
Anders dan jij maak ik eigenlijk wel makkelijk contact en had ik als kind altijd veel vriendinnetjes (en maakte ik ook overal weer nieuwe). Later wordt dat iets minder makkelijk.
Heb je hulp of zou je daar iets aan kunnen hebben? Om aan die onzekerheid te werken en handvatten te krijgen om met je persoonlijkheidsstoornis om te gaan, waardoor je misschien beter in je vel komt te zitten?
Er schijnen heel veel jonge mensen eenzaam te zijn, was laatst nog een heel onderwerp op Twitter.
Wat moeilijk en wat dapper dat je hier je gevoel deelt.
Ik heb op dit moment ook weinig mensen in mijn leven (maar niet zoals jij beschrijft niemand) en dat voelt inderdaad best wel eenzaam.
Anders dan jij maak ik eigenlijk wel makkelijk contact en had ik als kind altijd veel vriendinnetjes (en maakte ik ook overal weer nieuwe). Later wordt dat iets minder makkelijk.
Heb je hulp of zou je daar iets aan kunnen hebben? Om aan die onzekerheid te werken en handvatten te krijgen om met je persoonlijkheidsstoornis om te gaan, waardoor je misschien beter in je vel komt te zitten?
Er schijnen heel veel jonge mensen eenzaam te zijn, was laatst nog een heel onderwerp op Twitter.
zondag 9 februari 2020 om 19:14
Wat ik hierboven schreef. Op therapie na nog niet maar werk er wel aan om weer wat te gaan doen een paar uur per week als begin.
Sport is niks voor mij en Hobbies zijn toch binnenshuis. Meedenken mag altijd
zondag 9 februari 2020 om 19:16
Wat ik hierboven schreef. Op therapie na nog niet maar werk er wel aan om weer wat te gaan doen een paar uur per week als begin.
Sport is niks voor mij en Hobbies zijn toch binnenshuis. Meedenken mag altijd
zondag 9 februari 2020 om 19:23
Bordspellen spelen? Dan gaat het vaak over het spel en hoef je geen smalltalk te doen als je dat niet wil/kan/nodig vindt. Veel plaatsen hebben een bordspellenclub.
zondag 9 februari 2020 om 19:23
Kom nou, zoveel hobbies die je in gezelschap doet. Ga lekker vliegtuigspotten, vogels kijken, postzegels verzamelen...verzin maar wat. Hoef je niet eens sociaal voor te zijn. 'huh huh, daar komt serienummer 124564 aan, die had ik nog niet gespot' Er is vast iets wat je leuk vindt en ge-ga-ran-deerd dat er een hobbyclubje voor is.
Als je contact wil, dan zul je toch eens moeten ontsnappen uit de cirkelredenatie van je OP!
zondag 9 februari 2020 om 19:24
Gefeliciteerd met je verjaardag.
Ik herken het niet, maar ik vind het een verdrietige situatie.
Het jammere is wel dat je de enige bent die deze situatie kan veranderen, maar daarvoor moet je iets doen waar je moeite mee hebt.
Ik wilde zeggen dat het geluk en vrienden je niet komen aanwaaien, maar wellicht met dit weer vandaag wel. Zou wel makkelijk zijn
Je hebt er wat moed voor nodig om op pad te gaan om mensen te ontmoeten.
Dat zal stapje voor stapje kunnen.
Waarom zet je niet eerst op papier wat je zou willen/wensen en daarna zet je erbij op welke manier je dat zou willen/kunnen bereiken?
Wat heb je nodig om je niet meer zo rot te voelen zoals je je nu voelt?
Ik herken het niet, maar ik vind het een verdrietige situatie.
Het jammere is wel dat je de enige bent die deze situatie kan veranderen, maar daarvoor moet je iets doen waar je moeite mee hebt.
Ik wilde zeggen dat het geluk en vrienden je niet komen aanwaaien, maar wellicht met dit weer vandaag wel. Zou wel makkelijk zijn
Je hebt er wat moed voor nodig om op pad te gaan om mensen te ontmoeten.
Dat zal stapje voor stapje kunnen.
Waarom zet je niet eerst op papier wat je zou willen/wensen en daarna zet je erbij op welke manier je dat zou willen/kunnen bereiken?
Wat heb je nodig om je niet meer zo rot te voelen zoals je je nu voelt?
zondag 9 februari 2020 om 19:28
Allereerst van harte gefeliciteerd TO!
En ja, ik ben ook min of meer zoals jij. Ik kan me voorstellen dat je het niet echt vindt 'tellen', aangezien ik samenwoon, maar daarbuiten heb ik ook geen vrienden en weinig familie. Alleen mijn moeder met wie ik regelmatig contact heb.
Overigens is werk bij mij ook nooit echt gelukt en ben ik ook pasgeleden begonnen met therapie en proberen weer wat uren iets te gaan doen qua werk.
Geloof me, je bent écht niet de enige. Ik snap dat het op dit soort dagen extra lastig is.
En ja, ik ben ook min of meer zoals jij. Ik kan me voorstellen dat je het niet echt vindt 'tellen', aangezien ik samenwoon, maar daarbuiten heb ik ook geen vrienden en weinig familie. Alleen mijn moeder met wie ik regelmatig contact heb.
Overigens is werk bij mij ook nooit echt gelukt en ben ik ook pasgeleden begonnen met therapie en proberen weer wat uren iets te gaan doen qua werk.
Geloof me, je bent écht niet de enige. Ik snap dat het op dit soort dagen extra lastig is.
anoniem_63dcff768a5d1 wijzigde dit bericht op 09-02-2020 19:29
16.85% gewijzigd
zondag 9 februari 2020 om 19:29
Gefeliciteerd! Ik heb zelf ook geen vrienden. Ik ben niet goed in vriendschappen onderhouden en ik heb er ook niet echt behoefte aan ofzo. Maar het is altijd wel confronterend. Ik heb gelukkig wel een vriend en leuke collega's op werk en een fijne familie, maar ik herken het wel. Sowieso is social media ontzettend nep, ik heb liever een klein aantal echte vrienden dan heel veel nepvrienden.
zondag 9 februari 2020 om 19:34
Gefeliciteerd 
Ik herken het wel een beetje. Ik maak makkelijk contact maar heb moeite met onderhouden. Ik ga altijd twijfelen of mensen wel op mijn uitnodiging voor koffie nog lunch zitten te wachten. Dan wacht ik soms te lang.
Mijn vader is weduwnaar en is heel actief geworden in het vrijwilligerswerk. De beste man is ver in de 70 maar hij is bij een kerk gegaan, hij werkt op een kinderboerderij, hij doet taxivervoer voor ouderen
, hij zingt in een koor terwijl hij niet kan zingen. Hij had geen vrienden maar dat is nu wel anders. Maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Maar zou een tip kunnen zijn.
Maar makkelijk is het niet!
Ik herken het wel een beetje. Ik maak makkelijk contact maar heb moeite met onderhouden. Ik ga altijd twijfelen of mensen wel op mijn uitnodiging voor koffie nog lunch zitten te wachten. Dan wacht ik soms te lang.
Mijn vader is weduwnaar en is heel actief geworden in het vrijwilligerswerk. De beste man is ver in de 70 maar hij is bij een kerk gegaan, hij werkt op een kinderboerderij, hij doet taxivervoer voor ouderen
, hij zingt in een koor terwijl hij niet kan zingen. Hij had geen vrienden maar dat is nu wel anders. Maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Maar zou een tip kunnen zijn.Maar makkelijk is het niet!
zondag 9 februari 2020 om 19:47
Proficiat met je verjaardag ! 
Ik heb ook niet veel mensen meer die mij een gelukkige verjaardag wensen .
Zelf was ik drie dagen geleden jarig .
Maar ik merk dat het mij niet zoveel meer doet .
Er zijn voor mij belangrijker dingen in het leven .
Wou zelfs drie dagen geleden , niet speciaals doen .
Maar mijn man dacht er anders over en is met mij gaan uit eten .
De lieverd .
Ik heb ook niet veel mensen meer die mij een gelukkige verjaardag wensen .
Zelf was ik drie dagen geleden jarig .
Maar ik merk dat het mij niet zoveel meer doet .
Er zijn voor mij belangrijker dingen in het leven .
Wou zelfs drie dagen geleden , niet speciaals doen .
Maar mijn man dacht er anders over en is met mij gaan uit eten .
De lieverd .
zondag 9 februari 2020 om 19:50
Ik had als tiener en begin twintiger een sociale angststoornis en daar ben ik nog steeds niet helemaal overheen, maar het is al zoveel beter dan het ooit was, ik functioneer bijna normaal. Op mijn 18e verjaardag heb ik ook geen felicitaties gehad. Dat maakte me ook zeer verdrietig. Ik heb mijn verjaardag voor het laatst gevierd toen ik 12 werd, toen zeiden drie van de vijf meisjes die ik had uitgenodigd, af. Daarna durfde ik mijn verjaardag niet meer te vieren, omdat ik dacht dat de mensen die wel zouden komen, me stom zouden gaan vinden omdat er maar zo weinig mensen op mijn verjaardag kwamen. Mijn sociale angststoornis werd steeds erger.
Maar, ik ben er bijna over heen. Om van tiener met angststoornis tot hier te komen, heb ik heel vaak uit mijn comfortzone moeten komen, en heel veel overwinningen moeten behalen. Maar het is me gelukt.
Een van de manieren is inderdaad je aansluiten bij een clubje. Het maakt niet uit dat je niet kunt sporten, het gaat om de sociale contacten. Als je echt niet wilt sporten, kun je ook gaan schaken, bordspellenclub zoeken, bij de scouting, vrijwilligerswerk doen (misschien iets met dieren? Vaak aardige mensen/je hoeft niet supersociaal te doen)... maar zoek iets.
Je kunt het alleen zelf doen... Dus als je altijd binnen blijft zitten, kom je ook nooit iemand tegen en blijft het een vicieuze cirkel.
Daarnaast... maak oogcontact met mensen op straat en glimlach of zeg hallo. Dit is maar een heel klein dingetje maar dit heeft me wel veel gebracht. Mijn houding is hierdoor opener geworden waardoor andere mensen nu ook míj benaderen. Dat deden ze voorheen niet, omdat ik een gesloten houding had, mensen ontweek, ze niet aankeek.
Hoe vaker je met mensen praat hoe beter het gaat. Ik wist eerst ook nooit wat ik moest zeggen. En nog steeds soms niet. Maar meestal is het voldoende om iets heel onbenulligs te zeggen om een gesprek op gang te brengen, maar dat kost wel tijd en oefening.
Hopelijk heb je hier iets aan. Blijf in jezelf geloven!
Maar, ik ben er bijna over heen. Om van tiener met angststoornis tot hier te komen, heb ik heel vaak uit mijn comfortzone moeten komen, en heel veel overwinningen moeten behalen. Maar het is me gelukt.
Een van de manieren is inderdaad je aansluiten bij een clubje. Het maakt niet uit dat je niet kunt sporten, het gaat om de sociale contacten. Als je echt niet wilt sporten, kun je ook gaan schaken, bordspellenclub zoeken, bij de scouting, vrijwilligerswerk doen (misschien iets met dieren? Vaak aardige mensen/je hoeft niet supersociaal te doen)... maar zoek iets.
Je kunt het alleen zelf doen... Dus als je altijd binnen blijft zitten, kom je ook nooit iemand tegen en blijft het een vicieuze cirkel.
Daarnaast... maak oogcontact met mensen op straat en glimlach of zeg hallo. Dit is maar een heel klein dingetje maar dit heeft me wel veel gebracht. Mijn houding is hierdoor opener geworden waardoor andere mensen nu ook míj benaderen. Dat deden ze voorheen niet, omdat ik een gesloten houding had, mensen ontweek, ze niet aankeek.
Hoe vaker je met mensen praat hoe beter het gaat. Ik wist eerst ook nooit wat ik moest zeggen. En nog steeds soms niet. Maar meestal is het voldoende om iets heel onbenulligs te zeggen om een gesprek op gang te brengen, maar dat kost wel tijd en oefening.
Hopelijk heb je hier iets aan. Blijf in jezelf geloven!
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
zondag 9 februari 2020 om 19:50
Ik zat ook te denken aan vrijwilligers werk, net als Polsjef. Kan je bijvoorbeeld 1 uurtje koffie schenken bij een bejaardentehuis, of een uurtje ganzenborden?
Kan je oefenen met de smalltalk. Hier zal je waarschijnlijk geen echte vrienden maken, maar je raakt ook geen potentiële vrienden of kennissen "kwijt", dwz je moet niet je stinkende best doen om een vriendschap te creëren. Want het doel is niet per de vriendschap, maar eruit, onder de mensen zijn. Smalltalk oefenen.
Je kan gewoon jezelf zijn. Wat ben je stil. Ja zo ben ik nu eenmaal. Voor de ouderen is dat een prima antwoord. Terwijl je bij potentiële vrienden misschien denkt dat ze een beter antwoord verwachten. De ouderen zijn blij met een kopje koffie en aandacht. En jij komt even onder de mensen. En als je dat een beetje op de rit hebt, komt de rest misschien vanzelf.
Nou ja, zo iets dus.
Denk ik.
Enne natuurlijk van harte gefeliciteerd!
Kan je oefenen met de smalltalk. Hier zal je waarschijnlijk geen echte vrienden maken, maar je raakt ook geen potentiële vrienden of kennissen "kwijt", dwz je moet niet je stinkende best doen om een vriendschap te creëren. Want het doel is niet per de vriendschap, maar eruit, onder de mensen zijn. Smalltalk oefenen.
Je kan gewoon jezelf zijn. Wat ben je stil. Ja zo ben ik nu eenmaal. Voor de ouderen is dat een prima antwoord. Terwijl je bij potentiële vrienden misschien denkt dat ze een beter antwoord verwachten. De ouderen zijn blij met een kopje koffie en aandacht. En jij komt even onder de mensen. En als je dat een beetje op de rit hebt, komt de rest misschien vanzelf.
Nou ja, zo iets dus.
Denk ik.
Enne natuurlijk van harte gefeliciteerd!
anoniem_321581 wijzigde dit bericht op 09-02-2020 19:51
Reden: Felicitaties toegevoegd, vergeten
Reden: Felicitaties toegevoegd, vergeten
2.29% gewijzigd
zondag 9 februari 2020 om 19:53
Ik heb wel wat vrienden maar echt niet heel veel. En wat zijn echte vrienden!?. Die zijn er niet veel hoor..... en als ik eerlijk ben dan vallen sommige van die vriendschappen mij ook regelmatig tegen. Kleine dingetjes waar niet naar gevraagd wordt waar ik wel over verteld heb. Of geen interesse in dingen die mij nu bezig houden. In mijn hart baal ik daar best wel van maar om dat te gaan bespreken......? Daar heb ik dus geen zin in. Het zal wel...... Ik vermaak mij verder prima eigenlijk.
zondag 9 februari 2020 om 20:01
Wat naar om te lezen dat er zo weinig mensen zijn in je leven.
Gefeliciteerd met je verjaardag en hopelijk wordt je volgend jaar door meerdere mensen gefeliciteerd omdat je meer mensen in je leven hebt.
Ik lees veel tips hier, als betaald werk niet lukt, idd , vrijwilligerswerk. Kan ovéral
Tevens lees ik reacties van mensen die ook weinig vrienden hebben, is het een idee om met hen contact op te nemen. Digitale vrienden zijn ook vrienden. Denk aan de vroegere penvriendinnen..
Succes.
Gefeliciteerd met je verjaardag en hopelijk wordt je volgend jaar door meerdere mensen gefeliciteerd omdat je meer mensen in je leven hebt.
Ik lees veel tips hier, als betaald werk niet lukt, idd , vrijwilligerswerk. Kan ovéral
Tevens lees ik reacties van mensen die ook weinig vrienden hebben, is het een idee om met hen contact op te nemen. Digitale vrienden zijn ook vrienden. Denk aan de vroegere penvriendinnen..
Succes.
zondag 9 februari 2020 om 20:02
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd!!
Kan me voorstellen dat dit soort feestdagen confronterend zijn. Probeer je in ieder geval te bedenken dat het grootste deel van het jaar bestaat uit normale dagen. Hoe voel je je op andere dagen over je situatie? Iets beter?
Probeer, voordat je toch eventuele stappen zet, ook goed te bedenken wat je wilt. Wat zoek je in sociale contacten? Wil je mensen om er op uit trekken (dat is misschien moeilijk met de stoornis die je hebt, maar misschien gaat het beter als je samen met anderen bent?), mensen om diepere gevoelens mee te delen? Of is 'oppervlakkig contact' (voorlopig) genoeg?
Als je goed voor je ziet wat een stap je op de lange termijn kan bieden kun je je misschien net wat makkelijker verzetten tegen de neiging om te vermijden?
En probeer ook niet te onzeker te worden over jezelf. Er zijn maar weinig mensen die echt niet leuk zijn, zonder dat ik je ken weet ik zeker dat jij ook leuk bent om mee om te gaan, door positieve eigenschappen. Welke dat zijn weet ik niet, ben wel benieuwd? Wat vind je leuk aan jezelf? Een ding wat ik in ieder aan denk is dat je eerlijk op jezelf reflecteert. Je kan benoemen wat je situatie is en wat je daarvan vindt. Veel mensen steken veel meer hun hoofd in het zand.
Herken de kleine sociale kring ook wel. Heb minder energie en ben best introvert, dus opladen (wat ik heel wat tijd doe) doe ik alleen. Dan blijft er niet veel gelegenheid over om mensen te leren kennen, me aan te sluiten bij een hobby of iets. Bovendien ervaar ik maar met weinig mensen een klik, vaak heel andere denkwijze of interesses. Hoeft geen probleem te zijn, maar zeker in het begin is wat meer overeenkomst toch handig.
Kan me voorstellen dat dit soort feestdagen confronterend zijn. Probeer je in ieder geval te bedenken dat het grootste deel van het jaar bestaat uit normale dagen. Hoe voel je je op andere dagen over je situatie? Iets beter?
Probeer, voordat je toch eventuele stappen zet, ook goed te bedenken wat je wilt. Wat zoek je in sociale contacten? Wil je mensen om er op uit trekken (dat is misschien moeilijk met de stoornis die je hebt, maar misschien gaat het beter als je samen met anderen bent?), mensen om diepere gevoelens mee te delen? Of is 'oppervlakkig contact' (voorlopig) genoeg?
Als je goed voor je ziet wat een stap je op de lange termijn kan bieden kun je je misschien net wat makkelijker verzetten tegen de neiging om te vermijden?
En probeer ook niet te onzeker te worden over jezelf. Er zijn maar weinig mensen die echt niet leuk zijn, zonder dat ik je ken weet ik zeker dat jij ook leuk bent om mee om te gaan, door positieve eigenschappen. Welke dat zijn weet ik niet, ben wel benieuwd? Wat vind je leuk aan jezelf? Een ding wat ik in ieder aan denk is dat je eerlijk op jezelf reflecteert. Je kan benoemen wat je situatie is en wat je daarvan vindt. Veel mensen steken veel meer hun hoofd in het zand.
Herken de kleine sociale kring ook wel. Heb minder energie en ben best introvert, dus opladen (wat ik heel wat tijd doe) doe ik alleen. Dan blijft er niet veel gelegenheid over om mensen te leren kennen, me aan te sluiten bij een hobby of iets. Bovendien ervaar ik maar met weinig mensen een klik, vaak heel andere denkwijze of interesses. Hoeft geen probleem te zijn, maar zeker in het begin is wat meer overeenkomst toch handig.
zondag 9 februari 2020 om 20:15
Je kunt de situatie zoals die voor jou voelt wel goed verwoorden.
Deels herkenbaar; op de middelbare heb ik ook een tijdje zonder echt gelijkgestemden gezeten, al was het wel anders als wat jij beschrijft. Ik denk dat het toch de kunst is om stap(je) voor stap(je) uit je veilige omgeving te stappen.
En, van harte gefeliciteerd!
Deels herkenbaar; op de middelbare heb ik ook een tijdje zonder echt gelijkgestemden gezeten, al was het wel anders als wat jij beschrijft. Ik denk dat het toch de kunst is om stap(je) voor stap(je) uit je veilige omgeving te stappen.
En, van harte gefeliciteerd!
.
zondag 9 februari 2020 om 20:27
Gefeliciteerd met je verjaardag.
Ook ik heb geen vrienden maar kom genoeg mensen tegen mede doordat ik kinderen heb en op mijn werk collega's . Alhoewel ik het werk om de zoveel tijd weer kwijt raak.
De behoefte is er wel maar is niet heel erg groot aangezien het me meer energie kost dan dat het opbrengt.
Verbaal ben ik wel sterk maar ik moet als ware toneelspelen en de verhalen vooraf verzinnen.
Ook ik heb geen vrienden maar kom genoeg mensen tegen mede doordat ik kinderen heb en op mijn werk collega's . Alhoewel ik het werk om de zoveel tijd weer kwijt raak.
De behoefte is er wel maar is niet heel erg groot aangezien het me meer energie kost dan dat het opbrengt.
Verbaal ben ik wel sterk maar ik moet als ware toneelspelen en de verhalen vooraf verzinnen.
zondag 9 februari 2020 om 21:15
Wat mij trouwens helpt, maar ik heb geen vermijdende persoonlijkheidsstoornis dus misschien werkt het voor jou niet, is: spanning/stress/zenuwen zien als iets positiefs. Ik sta op het punt om iets te doen wat buiten mijn comfort-zone ligt en naar mijn idee bevinden zich daar eigenlijk de leukste, leerzaamste dingen. Die achteraf vaak erg de moeite waard zijn, dingen waar je nog lang aan denkt, die voelen als een overwinning op jezelf.
Dus spanning betekent dat je een nieuwe stap zet en dat is knap! Soms zet één spannende stap echt wat deuren open en volgen er meer mogelijkheden om een kleine stap te zetten.
Dus spanning betekent dat je een nieuwe stap zet en dat is knap! Soms zet één spannende stap echt wat deuren open en volgen er meer mogelijkheden om een kleine stap te zetten.
