Psyche
alle pijlers
Jarig en niemand feliciteert me, confronterend.
zondag 9 februari 2020 om 18:47
Hoi allemaal
Ik ben vandaag jarig. Ik vind het elk jaar weer confronterend. Behalve mijn moeder en 1 familielid heb ik niemand in mijn leven en dus ook geen felicitaties. Het voelt zo leeg. En ik realiseer me dan nog meer dan normaal dat ik geen vrienden heb. Als mijn moeder en tante wegvallen heb ik niemand.
Het gaat niet eens om jarig zijn heb daar niks mee maar het gevoel. Ik ken gewoon geen mensen. Altijd al een eenling geweest. Op school gepest en een buitenbeentje. Pauzes sloot ik me op in de wc. Werk nooit echt gelukt. Ik leer nergens mensen kennen. Daarnaast ben ik introvert, en heb ik onder andere een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik ben ontzettend onzeker. Geen goede combinatie om vrienden te maken of zelfs kennissen.
Zijn er meer mensen als mij? Die echt 0 vrienden, kennisen, contacten hebben? Wat is de reden waarom ben ik benieuwd naar. Zou me dan een stuk minder raar en alleen op de wereld voelen. Je ziet om je heen toch dat iedereen vrienden heeft en anders wel kenissen iig. Hoop op reacties. Bedankt!
Ik ben vandaag jarig. Ik vind het elk jaar weer confronterend. Behalve mijn moeder en 1 familielid heb ik niemand in mijn leven en dus ook geen felicitaties. Het voelt zo leeg. En ik realiseer me dan nog meer dan normaal dat ik geen vrienden heb. Als mijn moeder en tante wegvallen heb ik niemand.
Het gaat niet eens om jarig zijn heb daar niks mee maar het gevoel. Ik ken gewoon geen mensen. Altijd al een eenling geweest. Op school gepest en een buitenbeentje. Pauzes sloot ik me op in de wc. Werk nooit echt gelukt. Ik leer nergens mensen kennen. Daarnaast ben ik introvert, en heb ik onder andere een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik ben ontzettend onzeker. Geen goede combinatie om vrienden te maken of zelfs kennissen.
Zijn er meer mensen als mij? Die echt 0 vrienden, kennisen, contacten hebben? Wat is de reden waarom ben ik benieuwd naar. Zou me dan een stuk minder raar en alleen op de wereld voelen. Je ziet om je heen toch dat iedereen vrienden heeft en anders wel kenissen iig. Hoop op reacties. Bedankt!
zondag 9 februari 2020 om 18:53
Als eerst, van harte gefeliciteerd! 
Wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt.. Heb zelf niet heel veel vrienden, maar wel een paar. Misschien is het een idee om ergens een groepsles te volgen of een teamsport te doen? Of een keer de stoute schoenen aantrekken en ‘s avonds een kroeg induiken en een praatje maken?
Wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt.. Heb zelf niet heel veel vrienden, maar wel een paar. Misschien is het een idee om ergens een groepsles te volgen of een teamsport te doen? Of een keer de stoute schoenen aantrekken en ‘s avonds een kroeg induiken en een praatje maken?
zondag 9 februari 2020 om 18:53
Lief dat iedereen haar feliciteert, maar daar gaat het TO volgens mij niet om.
TO, ik heb ook periodes in mijn leven gehad dat ik alleen mijn moeder had en verder niemand. Ik sloot iedereen buiten uit angst om afgewezen te worden. Wat mij hielp is om het oké te vinden dat ik alleen was. Daarnaast ben ik anders naar contact met anderen gaan kijken. In plaats van mensen als potentiële vriend te zien, is het nu dat ik mensen als goed gezelschap zie voor een avond. En soms werd die avond meerdere avonden en werd het uiteindelijk toch een vriendschap. Vaak ook niet, maar dat was dan ook prima. Heb je hier weleens hulp bij gezocht? Niet omdat er iets mis met je is, maar zodat iemand met je mee kan kijken hoe je het contact kan initiëren.
TO, ik heb ook periodes in mijn leven gehad dat ik alleen mijn moeder had en verder niemand. Ik sloot iedereen buiten uit angst om afgewezen te worden. Wat mij hielp is om het oké te vinden dat ik alleen was. Daarnaast ben ik anders naar contact met anderen gaan kijken. In plaats van mensen als potentiële vriend te zien, is het nu dat ik mensen als goed gezelschap zie voor een avond. En soms werd die avond meerdere avonden en werd het uiteindelijk toch een vriendschap. Vaak ook niet, maar dat was dan ook prima. Heb je hier weleens hulp bij gezocht? Niet omdat er iets mis met je is, maar zodat iemand met je mee kan kijken hoe je het contact kan initiëren.
![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
zondag 9 februari 2020 om 19:06
Ik vind het heel vervelend voor je TO, maar als je mensen wil leren kennen, zal je toch echt uit je schulp moeten komen.
En ja, dat gaat met vallen en opstaan.
Zelf je grenzen goed blijven bewaken en mat baby stapjes "de wereld in gaan".
Andere alternatief is dat je idd alleen blijft als je familie er niet meer is.
En ja, dat gaat met vallen en opstaan.
Zelf je grenzen goed blijven bewaken en mat baby stapjes "de wereld in gaan".
Andere alternatief is dat je idd alleen blijft als je familie er niet meer is.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
zondag 9 februari 2020 om 19:08
Wat vervelend dat je je zo leeg voelt, al kan ik het me wel voorstellen. Zeker op een dag als vandaag. 
Mijn sociaal leven staat ook op een erg laag pitje. Ik doe wel vrijwilligerswerk en heb daar genoeg aan. Daar heb ik wel veel contact met mensen, maar als ik thuis kom dan ben ik "op" en moet ik weer helemaal bijtanken. Vroeguh kon ik daar nog wel een (weliswaar klein) sociaal leven bij hebben, maar tegenwoordig trek ik dat niet of nauwelijks.
Ben overigens ook een introvert met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis (onder andere
).
Vrijwilligerswerk heeft mij wel erg geholpen. (Al zie ik daar na tig jaren nog steeds als een berg tegenop.
)
Is wat laagdrempelig vrijwilligerswerk wellicht ook niet iets voor jou? Of een dagbesteding voor o.a. mensen met psychische problemen? (niet voor een hele dag maar eerst voor een paar uurtjes per week) .
O ja, natuurlijk ook nog van harte gefeliciteerd!
Mijn sociaal leven staat ook op een erg laag pitje. Ik doe wel vrijwilligerswerk en heb daar genoeg aan. Daar heb ik wel veel contact met mensen, maar als ik thuis kom dan ben ik "op" en moet ik weer helemaal bijtanken. Vroeguh kon ik daar nog wel een (weliswaar klein) sociaal leven bij hebben, maar tegenwoordig trek ik dat niet of nauwelijks.
Ben overigens ook een introvert met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis (onder andere
). Vrijwilligerswerk heeft mij wel erg geholpen. (Al zie ik daar na tig jaren nog steeds als een berg tegenop.
)Is wat laagdrempelig vrijwilligerswerk wellicht ook niet iets voor jou? Of een dagbesteding voor o.a. mensen met psychische problemen? (niet voor een hele dag maar eerst voor een paar uurtjes per week) .
O ja, natuurlijk ook nog van harte gefeliciteerd!
Olijk, guitig, jofel, koddig, schrander, schalks en hip.
zondag 9 februari 2020 om 19:12
Bedankt voor de felicitaties! Lief maar was niet echt de reden voor dit topic maar alsnog fijn om te lezen hoor.
Ik heb therapie. Verder heb ik inderdaad echt niks. Zit thuis behalve voor de supermarkt en de therapie.
We werken nu wel eraan dat ik toch iets kan doen al is het maar een paar uur per week. Hopelijk leer ik daar mensen kennen die door mijn raar gedrag heen kunnen kijken.
Ik ben namelijk zo onzeker dat ik niet weet hoe ik me moet gedragen. Een gesprekje zoals men heeft.. small talk ben het nlse woord kwijt. Ik vind dat heel lastig. Denk dan hoe ik over kom en zo en klap dicht. Maar daar werken we nog steeds aan in therapie.
Zelfs online lukt het je niet. Ik zit op fb maar plaats nooit wat want heb 2 mensen als vriend en maak niks mee. Zit ook bij groepen maar echt meepraten daar vind ik vaak eng dus lees mee. Soms post ik wel wat. Als dat me al zou lukken on daar een contact te krijgen zou fijn zijn.
Realiseer me nu ook dat ik gewoon nog harder aan mezelf moet werken. Een andere oplossing is er niet.
Ik heb therapie. Verder heb ik inderdaad echt niks. Zit thuis behalve voor de supermarkt en de therapie.
We werken nu wel eraan dat ik toch iets kan doen al is het maar een paar uur per week. Hopelijk leer ik daar mensen kennen die door mijn raar gedrag heen kunnen kijken.
Ik ben namelijk zo onzeker dat ik niet weet hoe ik me moet gedragen. Een gesprekje zoals men heeft.. small talk ben het nlse woord kwijt. Ik vind dat heel lastig. Denk dan hoe ik over kom en zo en klap dicht. Maar daar werken we nog steeds aan in therapie.
Zelfs online lukt het je niet. Ik zit op fb maar plaats nooit wat want heb 2 mensen als vriend en maak niks mee. Zit ook bij groepen maar echt meepraten daar vind ik vaak eng dus lees mee. Soms post ik wel wat. Als dat me al zou lukken on daar een contact te krijgen zou fijn zijn.
Realiseer me nu ook dat ik gewoon nog harder aan mezelf moet werken. Een andere oplossing is er niet.
