Psyche
alle pijlers
Je bent een sterke vrouw.
zondag 6 oktober 2019 om 00:08
Ik krijg altijd te horen dat ik een sterke vrouw ben nadat mijn man is overleden. Maar ik ben dat wel een beetje zat omdat ik me heel vaak niet zo voel. Ik ben geen sterke vrouw. Ik denk dat mensen zeggen dat ze mij een sterke vrouw vinden omdat ze zich geen raad weten om met mijn verdriet om te gaan.Zijn er mensen die zich hier in herkennen?
zondag 6 oktober 2019 om 15:14
Maar waarom heb je toen geen hulp gevraagd? Je hebt immers ervaring dat ze jouw zusje ook hielpen.
Ik had net als die vader jouw moeder aangesproken, of afhankelijk van je verhaal direct jeugdzorg ingeschakeld. En daarnaast jou steeds gevraagd hoe het nu thuis ging afhankelijk van jouw verhaal alsnog aangeklopt bij hulpinstanties. Dus ik vind niet dat die ouder persé fout zat door naar jouw moeder te gaan.
Wat betreft dat gezemel van sterke vrouw. Ik ga dan ook acuut in een stuip en zou dat ook niet tegen een ander zeggen. Ze noemen je eerst zo'n sterk wijffie en twee zinnen later krijg je de verwijtende vraag of je nog stééds verdrietig bent en dat je daar nu zo onderhand (drie maanden erna) weleens overheen zou moeten zijn. Dus niks goede intenteties. Ook als je ziek bent. Jij bent sterk. Neuj, ik kan niet veel anders he... als je lijf je weer eens actief probeert te vermoorden zul je toch moeten blijven ademen... en in mijn ogen ben je ook sterk als je dat jankend op de bank doet. Maar dat is niet hoe die opmerking bedoelt is. Want ja, je bent alleen sterk als je gewoon doorgaat met je leven en niet jankend op de bank zit.
kia・ora wijzigde dit bericht op 06-10-2019 15:17
1.71% gewijzigd
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 6 oktober 2019 om 15:16
Ik denk omdat je te jong bent om te beseffen dat dit er voor jou misschien ook in zit. Omdat je het al eerder hebt geprobeerd en het je veel gekost heeft.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
zondag 6 oktober 2019 om 15:17
Hulp vragen doe je niet want hulp zorgt ervoor dat jij en je broertjes of zusjes uit huis geplaatst worden en dan gaat het nog slechter met je ouder en je ziet je familie nooit meer en je moet wonen in zo'n eng kindertehuis en als het zo slecht gaat met je ouder gaat hij/zij dood en dat is dan jouw schuld, want jij hebt hulp gevraagd.
Bovendien is het allemaal ook niet zo heel erg, want je gaat naar school, je hebt kleren aan en je krijgt eten dus je moet je niet zo aanstellen.
Zoiets.
Bovendien is het allemaal ook niet zo heel erg, want je gaat naar school, je hebt kleren aan en je krijgt eten dus je moet je niet zo aanstellen.
Zoiets.
zondag 6 oktober 2019 om 15:18
Ja dat is ook weer zo.Betty_Slocombe schreef: ↑06-10-2019 15:17Hulp vragen doe je niet want hulp zorgt ervoor dat jij en je broertjes of zusjes uit huis geplaatst worden en dan gaat het nog slechter met je ouder en je ziet je familie nooit meer en je moet wonen in zo'n eng kindertehuis en als het zo slecht gaat met je ouder gaat hij/zij dood en dat is dan jouw schuld, want jij hebt hulp gevraagd.
Bovendien is het allemaal ook niet zo heel erg, want je gaat naar school, je hebt kleren aan en je krijgt eten dus je moet je niet zo aanstellen.
Zoiets.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 6 oktober 2019 om 15:18
bij zo,n verhaal weet je toch al van tevoren dat het kind gaat lijden omdat ze ,,geklikt,, heeft?Kia•Ora schreef: ↑06-10-2019 15:14Maar waarom heb je toen geen hulp gevraagd? Je hebt immers ervaring dat ze jouw zusje ook hielpen.
Ik had net als die vader jouw moeder aangesproken, of afhankelijk van je verhaal direct jeugdzorg ingeschakeld. En daarnaast jou steeds gevraagd hoe het nu thuis ging afhankelijk van jouw verhaal alsnog aangeklopt bij hulpinstanties. Dus ik vind niet dat die ouder persé fout zat door naar jouw moeder te gaan.
wij slapen nooit.
zondag 6 oktober 2019 om 15:19
Betty_Slocombe schreef: ↑06-10-2019 14:20Waar ik, als jong kind, al achterkwam, was de harde les dat heel veel mensen die zeggen dat ze er altijd voor je zijn er niet voor je zijn. Dat kun je cynisch noemen, maar het is wel de waarheid. En de mensen die ik ken met vergelijkbare verliezen herkennen dit beeld: mensen op wie je meende te kunnen rekenen laten je vallen als een baksteen en andere mensen staan voor je klaar, terwijl je dat nooit had verwacht.
Dit werkt bij mij zelfs nu soms nog door. Laatst nog merkte ik in een gesprek dat mijn gesprekspartner een onwrikbaar geloof had in het goede van de mens. Terwijl ik eigenlijk altijd rekening houd met de mogelijkheid dat mensen onberekenbaar reageren. Ik kan daar best jaloers op zijn. Met dat stomme spreekwoord “what doesn’t kill you makes you stronger” kan ik ook helemaal niets.
zondag 6 oktober 2019 om 15:20
En het erge is dat ik het heel snel herken bij kinderen die nu zo leven en dat ik niets meer kan doen dan lief zijn en hints laten vallen en luisteren (en bellen met instanties als ik echt ernstige aanwijzingen heb). En dat maakt me verdrietig. En dat mensen het niet begrijpen, dat mensen niet willen geloven dat er kinderen zijn die in dit soort omstandigheden opgroeien maakt me nog verdrietiger. Door mijn keiharde onaardigheid heen, zelfs.
anoniem_378854 wijzigde dit bericht op 06-10-2019 15:21
6.37% gewijzigd
zondag 6 oktober 2019 om 15:20
Ja precies, en mijn zusje had iets ergs meegemaakt en kon bij een vriendinnetje wonen, ik was ondanks alles toch bang over waar ik terecht zou komen.. eng kindertehuis? Mijn moeder dreigde wel eens met: vind je dit erg wacht maar tot ik je uit huis plaats dat is pas erg dus gedraag je maar.Betty_Slocombe schreef: ↑06-10-2019 15:17Hulp vragen doe je niet want hulp zorgt ervoor dat jij en je broertjes of zusjes uit huis geplaatst worden en dan gaat het nog slechter met je ouder en je ziet je familie nooit meer en je moet wonen in zo'n eng kindertehuis en als het zo slecht gaat met je ouder gaat hij/zij dood en dat is dan jouw schuld, want jij hebt hulp gevraagd.
Bovendien is het allemaal ook niet zo heel erg, want je gaat naar school, je hebt kleren aan en je krijgt eten dus je moet je niet zo aanstellen.
Zoiets.
zondag 6 oktober 2019 om 15:21
Ik vind het naïef om blind te geloven in de goedheid van de mens. Alleen al als je terugkijkt in de geschiedenis weet je dat dat niet klopt.Poppy_del_Rio schreef: ↑06-10-2019 15:19Dit werkt bij mij zelfs nu soms nog door. Laatst nog merkte ik in een gesprek dat mijn gesprekspartner een onwrikbaar geloof had in het goede van de mens. Terwijl ik eigenlijk altijd rekening houd met de mogelijkheid dat mensen onberekenbaar reageren. Ik kan daar best jaloers op zijn. Met dat stomme spreekwoord “what doesn’t kill you makes you stronger” kan ik ook helemaal niets.
Het lijkt me wel heeerlijk dat je zo onbekommerd je kop in het zand kan steken.
zondag 6 oktober 2019 om 15:22
Ik heb situaties meegemaakt waarbij de ouder niet door had dat deze het kind mishandelde en ook niet door had dat het zo op kind overkwam en door aanspreken inzag dat er iets niet goed ging en serieus aan de slag ging om het beter in huis te maken. En ja, dat is een uitzondering, maar ik ben wel voor aanspreken en hulpverlening aan de slag laten gaan.valentinamaria schreef: ↑06-10-2019 15:18bij zo,n verhaal weet je toch al van tevoren dat het kind gaat lijden omdat ze ,,geklikt,, heeft?
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 6 oktober 2019 om 15:23
Ik vind het vooral heel grappig wanneer mensen die gezegend zijn met een onbekommerde jeugd en een geprivilegieerd leven tegen mij gaan zeggen dat ik wat meer van het goede in de mens moet uitgaan. En ik misgun ze niets, maar hun naïeve levenshouding is in potentie heel gevaarlijk wanneer zij werken op plekken waar mensen moeten kunnen vertrouwen op hun oordeel.
zondag 6 oktober 2019 om 15:31
Betty_Slocombe schreef: ↑06-10-2019 15:20En het erge is dat ik het heel snel herken bij kinderen die nu zo leven en dat ik niets meer kan doen dan lief zijn en hints laten vallen en luisteren (en bellen met instanties als ik echt ernstige aanwijzingen heb). En dat maakt me verdrietig. En dat mensen het niet begrijpen, dat mensen niet willen geloven dat er kinderen zijn die in dit soort omstandigheden opgroeien maakt me nog verdrietiger. Door mijn keiharde onaardigheid heen, zelfs.
Dat is ook wat ik doe. Lief zijn en er zijn, dat ik er altijd ben. Op die manier een hele nare situatie in mijn privé leven kunnen oplossen. En idd resultaat dat de kinderen tijdelijk elders zijn opgevangen (niet quoten bij mij) en na een tijdje weer een fijne thuis hebben gekregen.
En ja, het is intens verdrietig als mensen niet willen/kunnen geloven dat kinderen een heel naar thuisleven hebben. Het is ook onbegrijpelijk natuurlijk als ouder dat een andere ouder zijn kind hele nare dingen kan aandoen. Maar er zit wel een wereld tussen ogen sluiten vanuit dat onbegrip en het niet kunnen begrijpen en wél ingrijpen.
Als een kind met een heel naar verhaal komt dan kan ik niet zwijgen en niet handelen. Afhankelijk van dit verhaal spreek ik ouders aan of schakel hulpverlening in. Ik kan echt niet niet handelen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 6 oktober 2019 om 15:33
Betty_Slocombe schreef: ↑06-10-2019 15:23Ik vind het vooral heel grappig wanneer mensen die gezegend zijn met een onbekommerde jeugd en een geprivilegieerd leven tegen mij gaan zeggen dat ik wat meer van het goede in de mens moet uitgaan. En ik misgun ze niets, maar hun naïeve levenshouding is in potentie heel gevaarlijk wanneer zij werken op plekken waar mensen moeten kunnen vertrouwen op hun oordeel.
Het voorbeeld dat ik net gaf (van de persoon met een onwrikbaar positief mensbeeld) was de vorige leerkracht van een van mijn kinderen. Een man die ik zo ongeveer op handen draag vanwege zijn vakmanschap. Op dat moment dacht ik alleen maar: ik wou dat ik zo in het leven stond. Maar je hebt natuurlijk helemaal gelijk dat dit juist voor een professional die met mensen werkt, een enorme valkuil kan zijn.
anoniem_370046 wijzigde dit bericht op 06-10-2019 15:34
0.12% gewijzigd
zondag 6 oktober 2019 om 15:33
zondag 6 oktober 2019 om 15:34
Als mensen zeggen dat je sterk bent en dat je het allemaal zo goed doet en zelfs trots op je zijn dan is het moeilijk om te zeggen dat het soms helemaal niet zo goed gaat. Ik heb dat een keer gezegd tegen een vriendin van ik ben nog steeds heel erg verdrietig. Haar reactie was van je wilt toch niet zeggen dat je zoals in het begin nog steeds elke dag moet huilen om je man. Nee zei ik , ik hoef niet meer elke dag te huilen. Nou zei ze, dan gaat het toch beter. Ik zei toen van laat maar verder, jij hebt duidelijk nog niks ergs mee gemaakt in je leven. Het was onbegrip van haar kant zonder slechte bedoelingen.
zondag 6 oktober 2019 om 15:39
Ik denk ook echt dat je sommige dingen niet kunt begrijpen, iig de enorme impact niet, als je het niet zelf meegemaakt heb.Blondie456 schreef: ↑06-10-2019 15:34Als mensen zeggen dat je sterk bent en dat je het allemaal zo goed doet en zelfs trots op je zijn dan is het moeilijk om te zeggen dat het soms helemaal niet zo goed gaat. Ik heb dat een keer gezegd tegen een vriendin van ik ben nog steeds heel erg verdrietig. Haar reactie was van je wilt toch niet zeggen dat je zoals in het begin nog steeds elke dag moet huilen om je man. Nee zei ik , ik hoef niet meer elke dag te huilen. Nou zei ze, dan gaat het toch beter. Ik zei toen van laat maar verder, jij hebt duidelijk nog niks ergs mee gemaakt in je leven. Het was onbegrip van haar kant zonder slechte bedoelingen.
Maar gooi er dan iig niet zo’n dooddoener achteraan. Want werkelijk, wat kan je nou met zo’n zinnetje?
zondag 6 oktober 2019 om 15:41
Als iemand het niet begrijpt waarom leg je het dan niet uit? Als een vriendin mij onbewust kwetst of door onbegrip dan kun je dat toch bespreken?Blondie456 schreef: ↑06-10-2019 15:34Als mensen zeggen dat je sterk bent en dat je het allemaal zo goed doet en zelfs trots op je zijn dan is het moeilijk om te zeggen dat het soms helemaal niet zo goed gaat. Ik heb dat een keer gezegd tegen een vriendin van ik ben nog steeds heel erg verdrietig. Haar reactie was van je wilt toch niet zeggen dat je zoals in het begin nog steeds elke dag moet huilen om je man. Nee zei ik , ik hoef niet meer elke dag te huilen. Nou zei ze, dan gaat het toch beter. Ik zei toen van laat maar verder, jij hebt duidelijk nog niks ergs mee gemaakt in je leven. Het was onbegrip van haar kant zonder slechte bedoelingen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 6 oktober 2019 om 15:43
Ja dit bedoelde ik inderdaad. Vind dit oprecht naar voor je (wilde net nog zeggen naar aanleiding van meer posts over niet het goede in de mens altijd kunnen zien, dat ik dat ook heb wegens ervaring en ik mijn vermogen tot empathie ook voor groot deel ben verloren. gelukkig is het er nog wel een beetje).Blondie456 schreef: ↑06-10-2019 15:34Als mensen zeggen dat je sterk bent en dat je het allemaal zo goed doet en zelfs trots op je zijn dan is het moeilijk om te zeggen dat het soms helemaal niet zo goed gaat. Ik heb dat een keer gezegd tegen een vriendin van ik ben nog steeds heel erg verdrietig. Haar reactie was van je wilt toch niet zeggen dat je zoals in het begin nog steeds elke dag moet huilen om je man. Nee zei ik , ik hoef niet meer elke dag te huilen. Nou zei ze, dan gaat het toch beter. Ik zei toen van laat maar verder, jij hebt duidelijk nog niks ergs mee gemaakt in je leven. Het was onbegrip van haar kant zonder slechte bedoelingen.
Huilen is geen indicatie van verdriet. Ik kan er boos om worden als mensen iemand zo de maat nemen, rouw zien als een lineair proces dat af neemt met de tijd. Het is grillig en vaak onverwacht heftig op een moment dat je nooit uit kiest.
En nooit logisch, want soms rouw je om mensen die je iets naars hebben aan gedaan maar die je toch mist. Dit slaat niet op jou Blondie maar in het algemeen.
zondag 6 oktober 2019 om 15:44
Als je een paar keer tevergeefs hulp hebt gevraagd dab schik je je maar en wordt je een soort schim waar overheen gekeken wordt, toe ik mijn tante jaren later vroeg, waarom mijn zusje wel geholpen en mij niet tja zij had een grote mond en wilde weg, jij bleef loyaal en ik kreeg niks uit je, Mijn moeder zei je zusje is tenminste stoer die loopt gewoon weg en jij zit hier maar op mij te letten terwijl ik dood wil, rot toch op. Je wordt ook gewoon een soort niks helaas is mijn ervaring maar als je er middenin zit verstar je ofzo.
Achteraf zou ik het graag anders aangepakt willen/kunnen hebben.
Achteraf zou ik het graag anders aangepakt willen/kunnen hebben.
zondag 6 oktober 2019 om 15:46
nou inderdaad...als iemand die vraag stelt en dan die conclusie trekt, dan is die persoon niet in staat om te begrijpen.
