Je meest intense jeugdherinneringen

07-06-2024 15:45 58 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Aangezien het vorige topic straks verwijderd wordt door de Mods (vanwege de TO), hierbij opnieuw een poging.

De titel zegt het al: je meest intense jeugdherinneringen - zowel positief als negatief en hoe deze je gevormd hebben als mens en of deze herinneringen nog steeds van invloed zijn op je leven.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor mij is de meest intense herinnering wel dat ik uit huis ben gezet op mijn 18e. Maar ook alle ruzies daarvoor met mijn moeder met wie ik nooit echt een goede band had. Toen ik interesse in jongens kreeg is dat helemaal misgegaan omdat ik mij niet gedroeg zoals het geloof van mijn moeder dat opdraagt. Mijn vader was er altijd voor mij om mij te beschermen tot die ene dag. En dat beïnvloedt mijn leven tot op de dag van vandaag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vreselijk Eve, als je door je ouders het huis uit wordt gezet. Ik kan me er niets bij voorstellen dat ik dat ooit zou doen. Al was je dan 18 en dus zogenaamd volwassen, bij je ouders (zo lang als ze er zijn) zou je altijd terecht moeten kunnen voor steun en hulp.

Ik deel wel de ervaring van het zonder ouders moeten doen als jong volwassene, maar dat was omdat ze er allebei nou eenmaal niet meer waren. Dat was ook niet makkelijk, maar ik denk dat afgewezen worden door je ouders nog veel zwaarder is.
Je wordt pas nat als het regent
Alle reacties Link kopieren Quote
RonJja schreef:
09-06-2024 01:01
Ik herinner me een zomerse dag, zingend met mijn vader op de fiets, ik zat voorop dus kan niet ouder geweest zijn dan 3. Mooie herinnering.
Wat heerlijk!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oef Eve - wat verdrietig. Houden van is toch ook loslaten, ook als je kind een richting op wil die niet bij je geloofsovertuiging past. Gewoon een vorm van het verstoten van je kind zie ik dat. Zoals Milestone zegt: afgewezen. Ooit las ik op een geboortekaartje van iemand: je hoeft niets te worden, alleen te zijn wie je bent. Vond ik een hele mooie. Al lezende krijg ik ook het gevoel dat die relatie niet meer hersteld is…

Calvijn: door jouw ervaring herinner ik mijn opname in het WKZ ook nog op afdeling KNO. Ik herinner mij nog die hoge ramen van dat pand (maar verder alleen flarden) en dat de verpleegkundige een smiley tekende op mijn pleister na het bloedprikken.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Baggal schreef:
09-06-2024 17:58

Calvijn: door jouw ervaring herinner ik mijn opname in het WKZ ook nog op afdeling KNO. Ik herinner mij nog die hoge ramen van dat pand (maar verder alleen flarden) en dat de verpleegkundige een smiley tekende op mijn pleister na het bloedprikken.
Amandelen zeker? Ik was zeven en ik moest ervoor naar de Mariastichting in Haarlem. Compleet met nonnen en zo. Wat een kutwijven waren dat. Ze hadden zelfs het bestaan om boos op me te worden nadat ik mijn hele bed onder het bloed kotste, en ze pakten mij mijn boeken af omdat lezen in bed niet gezond was.

Wat dan wel weer vrolijk was was dat mijn vader bij de beroemdste ijssalon in Haarlem een liter ijs voor me had gehaald, in alle smaken die maar in die emmer pasten, en ik mocht die hele emmer helemaal alleen leeg eten :love: . En omdat ik geen koolzuur mocht hadden opa en oma ergens sinas zonder prik voor me opgeduikeld, in 1977 nota bene.
Alle reacties Link kopieren Quote
Opa en Oma zoveel jaar getrouwd, kinderen en kleinkinderen hadden een liedje ingestudeerd.
Ik was 1 van de kleinkinderen, 8 jaar oud. Mijn tante vond het nodig om te zeggen dat ik maar moest playbacken, zingen kon ik immers niet.

Nooit meer durven zingen tot 2 jaar geleden, ben nu 54.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
09-06-2024 18:04
Amandelen zeker? Ik was zeven en ik moest ervoor naar de Mariastichting in Haarlem. Compleet met nonnen en zo. Wat een kutwijven waren dat. Ze hadden zelfs het bestaan om boos op me te worden nadat ik mijn hele bed onder het bloed kotste, en ze pakten mij mijn boeken af omdat lezen in bed niet gezond was.


Ik heb echt nog nooit iets positiefs gehoord over nonnen (of paters) in combinatie met kinderen. Ben blij dat die tijd tenminste voorbij is.
Je wordt pas nat als het regent
Alle reacties Link kopieren Quote
LV: dat waren idd de neus amandelen - goed geraden. Ik weet alleen nog flarden. En helaas groeide die neus amandelen weer aan en dus mocht ik 2,5 jaar later weer (dit keer de VU) :proud: . En mijn vader kwam toen vaak langs, want hij werkte in de buurt en moeder mocht blijven slapen.
Die nonnen - geen woorden voor. En in bed lezen niet gezond?! :@@: . Wel lief dat je pa dan ijs kwam brengen zeg.

Tinus: Da’s een k** opmerking… En tegen een kind van 8 :-? . Tact…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven