Psyche
alle pijlers
Jong en antidepressiva
maandag 2 oktober 2017 om 20:01
Dit hoort eigenlijk ook een beetje onder gezondheid. Naar aanleiding van mijn andere topic psyche/wat-hielp-jou-uit-je-depressie/l ... #p27617670 ben ik benieuwd of hier jonge mensen zijn met een depressie en of je wel/niet antidepressiva slikt en hoe je tot dat besluit bent gekomen?
Mijn verhaal: Ik ben 23 en nu 2 jaar aan het worstelen met recidiverende depressies. Ik heb net een intensief traject van driekwart jaar afgerond bij de psycholoog. Het gaat nu wel iets beter maar ben er absoluut nog niet. Ik lees op het topic wel veel over antidepressiva en krijg ook wel vaak de vraag waarom ik geen ad slik. Zowel mijn huisarts en psycholoog zijn er best wel op tegen, aangezien als je op jonge leeftijd begint ermee het kan zorgen voor hart- en vaatziekten en het de klachten ook flink erger kan maken tot suïcide aan toe.
Ik ben daarom wel benieuwd hoe mensen hier daar tegenaan kijken! Alle ervaringen zijn welkom!
Mijn verhaal: Ik ben 23 en nu 2 jaar aan het worstelen met recidiverende depressies. Ik heb net een intensief traject van driekwart jaar afgerond bij de psycholoog. Het gaat nu wel iets beter maar ben er absoluut nog niet. Ik lees op het topic wel veel over antidepressiva en krijg ook wel vaak de vraag waarom ik geen ad slik. Zowel mijn huisarts en psycholoog zijn er best wel op tegen, aangezien als je op jonge leeftijd begint ermee het kan zorgen voor hart- en vaatziekten en het de klachten ook flink erger kan maken tot suïcide aan toe.
Ik ben daarom wel benieuwd hoe mensen hier daar tegenaan kijken! Alle ervaringen zijn welkom!
maandag 2 oktober 2017 om 21:13
Waarom werk je 3 dagen naast je studie als je thuiswoont? Je komt net uit een burn-out las ik ergens anders. Wat doe je jezelf aan meid? Een dag per week is dan toch meer dan voldoende? Op deze manier haal je je studie niet eens of zit je wellicht weer in een burn-out en dan ben je veel verder van huis.
maandag 2 oktober 2017 om 21:16
Neem je ouders eens mij naar je psycholoog en laat haar eens uitleggen wat een depressie is.Jempo schreef: ↑02-10-2017 21:13Voor mijn ouders een vereiste dat ik werk en niet leen zolang ik bij ze onder het dak woon.
Ik hoef niet veel te werken, maar wel iets. Ik zou niet anders kunnen, omdat ik toch mijn zorg, telefoon etc. moet betalen.
Ik heb die baan in september gekregen, dus stoppen is ook niet echt een optie. Het was in eerste instantie een baan voor 4 dagen en ik heb er al veel moeite voor moeten doen om ouders te overtuigen dat 3 dagen werken echt verstandiger was.
Op mezelf en gaan lenen zou wel kunnen, maar kamers zijn hier kneiterduur, dus hoeveel ik dan wel niet moet lenen! En dit is een thuisstudie dus dan zit ik ook de hele week op een kamertje ergens, weet ook niet of ik daar gelukkig van ga worden.
Daarbij is zoveel werken gewoon niet normaal naast een studie en al helemaal niet als je zo ziek bent.
Opzeggen kan altijd, jee bent geen slavin namelijk.
Wat zegt je psycholoog van deze belasting en eisen?
maandag 2 oktober 2017 om 21:17
@tigri Het was een psychiater die het voorschreef. Ik kan het me achteraf wel voorstellen, je wil zo'n meisje ook niet wegsturen met niks. Maar het pakte bij mij dus heel verkeerd uit. Ook snap ik niet zo goed dat ze niet meteen die medicatie hebben gestaakt toen die zo'n gevaarlijke invloed had, maar me twee weken hebben laten vechten tegen mezelf. Ik ben later nog overgestapt op een andere ad waarbij ik die bijwerkingen in het begin niet had: dat was dus ook een optie geweest.
Over psychiatrische medicatie is in mijn ogen erg weinig bekend, zelfs onder de professionals. Ik heb van ervaren psychiaters dooddoeners gehoord als; de suicidale neigingen zijn motivatie en een teken dat de medicatie werkt, je komt aan door grotere eetlust; ieder pondje gaat door het mondje, laag libido komt nog door je depressie..
Maar erg fijn dat het bij jou veel positiever is uitgevallen!
Over psychiatrische medicatie is in mijn ogen erg weinig bekend, zelfs onder de professionals. Ik heb van ervaren psychiaters dooddoeners gehoord als; de suicidale neigingen zijn motivatie en een teken dat de medicatie werkt, je komt aan door grotere eetlust; ieder pondje gaat door het mondje, laag libido komt nog door je depressie..
Maar erg fijn dat het bij jou veel positiever is uitgevallen!
maandag 2 oktober 2017 om 21:18
Dankjewel Tigri! Ik moet zeggen dat ik al lang niet bij de huisarts ben geweest, maar veel met de psycholoog besprak. Het is een goed idee zoals jij het zegt, Ik ga zsm de psycholoog bellen of het telefonisch overleg eerder kan plaatsvinden en dan voorleggen dat ik graag naar de psychiater wil. Als ze weer nee zegt dan ga ik naar de huisarts.
maandag 2 oktober 2017 om 21:39
Je reageert via een ander haar reactie, dus indirect op mijn post en verdraait de woorden compleet.MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 20:44Precies dit. Zo schofferend.
Tegen iemand met diabetes zeg je toch ook niet dat insuline maar een tijdelijke pleister en een paardenmiddel is?
Niet netjes van je.
Ik heb nergens zoiets gezegd, leer begrijpend lezen.
maandag 2 oktober 2017 om 21:41
maandag 2 oktober 2017 om 21:42
Wat staat letterlijk in mijn bericht?MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 21:41Leer begrijpend schrijven.
Het staat letterlijk in je bericht.
maandag 2 oktober 2017 om 21:43
Ik zou inderdaad absoluut kijken naar je belasting. Ik kan uit ervaring zeggen dat werken, studie en depressie een roofbouw pleegt op je lichaam. De nadelen zijn voor mij geen reden om te stoppen met de medicatie maar best wel heftig. Voor zowel mijn relatie als voor mijzelf. Mijn ouders waren overigens ook zo. Ik moest werken en studie. Nouja uiteindelijk kon ik de studie, door chronische vermoeidheid wegen te lang negeren van mijn grenzen, stoppen.
Ik weet niet hoelang je al gestopt bent met therapie, maar als dat langer dan drie maand is moet je vaak eerst een doorverwijzing hebben. En kijk ook kritisch naar wat voor therapie/bij wie. Als ze je de eerste keer zo snel hebben weggestuurd...
Wees lief voor jezelf, dat verdien je
Ik weet niet hoelang je al gestopt bent met therapie, maar als dat langer dan drie maand is moet je vaak eerst een doorverwijzing hebben. En kijk ook kritisch naar wat voor therapie/bij wie. Als ze je de eerste keer zo snel hebben weggestuurd...
Wees lief voor jezelf, dat verdien je
maandag 2 oktober 2017 om 21:45
@thankyouforthedays, och jeetje ja dat is echt niet zo fraai. Eigenlijk vertrouw ik nog het meest op mezelf, uiteindelijk doet zo'n arts ook niet echt heel veel meer dan een pilletje erin gooien en kijken wat et doet, want het doet ook bij iedereen echt weer wat anders. Ik ben wel vrij autodidact op het gebied en ook best eigenwijs, wat misschien niet altijd in alle gevallen of voor iedereen heel goed is, maar ik ben baas in eigen hoofd en gelukkig onderschrijven de meeste psychiaters dat tegenwoordig wel- die ik heb gezien dan. In mijn ogen ben je een team met je shrink, of zo voelt het bij mij. Maar na zo'n ervaring als de jouwe zou ik ook echt teleurgesteld zijn.
anoniem_65325db34735a wijzigde dit bericht op 02-10-2017 21:49
0.30% gewijzigd
maandag 2 oktober 2017 om 21:48
Dan heb je mijn bericht dus niet goed begrepen en trek je mijn woorden uit hun verband.
Ik zeg dat namelijk niet.
maandag 2 oktober 2017 om 21:48
Dankjewel Rain (ik kort je even af 
)
Ik zou het heel erg jammer vinden als ik met de studie moet stoppen, simpelweg omdat ik bang ben dat ik er nooit meer aan begin als ik het nu niet afmaak. Ik ben nu nog jong en heb geen relatie/gezin/vaste lasten die in de weg zitten voor een studie. Alleen een depressie die in de weg zit
Ik ben nog niet zo lang gestopt hoor, vorige maand gestopt. Ik heb vanaf november een intensief traject gehad. Ik heb hierbij een enorme groei gemaakt gelukkig. Maar ik heb het gevoel dat ik er ook nog niet 'ben'. Misschien moet ik inderdaad maar eens overleggen voor een nieuw traject bij de psycholoog als dit financieel haalbaar is.
)Ik zou het heel erg jammer vinden als ik met de studie moet stoppen, simpelweg omdat ik bang ben dat ik er nooit meer aan begin als ik het nu niet afmaak. Ik ben nu nog jong en heb geen relatie/gezin/vaste lasten die in de weg zitten voor een studie. Alleen een depressie die in de weg zit
Ik ben nog niet zo lang gestopt hoor, vorige maand gestopt. Ik heb vanaf november een intensief traject gehad. Ik heb hierbij een enorme groei gemaakt gelukkig. Maar ik heb het gevoel dat ik er ook nog niet 'ben'. Misschien moet ik inderdaad maar eens overleggen voor een nieuw traject bij de psycholoog als dit financieel haalbaar is.
maandag 2 oktober 2017 om 21:52
@tigri, heel goed dat je de regie houdt over wat je in je eigen lichaam stopt en wat je wel en niet fijn vindt voelen! Na die nare ervaring heb ik ook veel gelezen en gezocht naar wat fijn was voor mij, het blijft idd een gok.
En TO, ik kan me idd ook voorstellen dat je nu wel veel belasting ervaart. Ik vind ook wel dat je ouders wat hoge eisen aan je stellen, terwijl je juist al depressief bent en dus niet heel veel kan hebben waarschijnlijk. Weten ze wel hoe jij je voelt? Pillen zijn hoe dan ook niet de eind-oplossing, hoewel ze dus bij sommige mensen wel echt kunnen helpen. Heb je cognitieve gedragstherapie gehad? Was er een trigger voor je depressie?
En TO, ik kan me idd ook voorstellen dat je nu wel veel belasting ervaart. Ik vind ook wel dat je ouders wat hoge eisen aan je stellen, terwijl je juist al depressief bent en dus niet heel veel kan hebben waarschijnlijk. Weten ze wel hoe jij je voelt? Pillen zijn hoe dan ook niet de eind-oplossing, hoewel ze dus bij sommige mensen wel echt kunnen helpen. Heb je cognitieve gedragstherapie gehad? Was er een trigger voor je depressie?
maandag 2 oktober 2017 om 22:02
Ja. Poeh. Ik kan hier echt pissig om worden. Vind dat AD te snel en teveel voorgeschreven worden (door huisartsen met name), maar hier wordt even gedaan alsof een depressie niks is. Duidelijk iemand die er zelf niet mee te maken heeft gehad.MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 20:44Precies dit. Zo schofferend.
Tegen iemand met diabetes zeg je toch ook niet dat insuline maar een tijdelijke pleister en een paardenmiddel is?
maandag 2 oktober 2017 om 22:06
Dat is niet waar, ik zeg in dezelfde post dat het soms niet anders kan bij depressie, dus dat medicatie dan juist wel een oplossing biedt.Saga_Röversdotter schreef: ↑02-10-2017 22:02Ja. Poeh. Ik kan hier echt pissig om worden. Vind dat AD te snel en teveel voorgeschreven worden (door huisartsen met name), maar hier wordt even gedaan alsof een depressie niks is. Duidelijk iemand die er zelf niet mee te maken heeft gehad.
Maar dat ik vind dat mensen er te snel naar grijpen en er te luchtig over denken.
Hoe kom je erbij dat ik doe alsof het niks is?
En hoe kom je erbij dat ik er geen ervaring mee heb?
Duidelijk een voorbeeld van dat je mijn post niet goed hebt gelezen.
maandag 2 oktober 2017 om 22:08
Mijn ouders weten wel hoe ik me voel, tenminste dat probeer ik wel met ze te delen. Ze willen me ook juist helpen door me aan het werk te laten gaan, te zorgen dat ik mijn eigen geld verdien zodat ik mijn eigen boontjes kan gaan doppen, uiteindelijk niet afhankelijk ben van ouders noch een lening van de overheid.thankyouforthedays schreef: ↑02-10-2017 21:52@tigri, heel goed dat je de regie houdt over wat je in je eigen lichaam stopt en wat je wel en niet fijn vindt voelen! Na die nare ervaring heb ik ook veel gelezen en gezocht naar wat fijn was voor mij, het blijft idd een gok.
En TO, ik kan me idd ook voorstellen dat je nu wel veel belasting ervaart. Ik vind ook wel dat je ouders wat hoge eisen aan je stellen, terwijl je juist al depressief bent en dus niet heel veel kan hebben waarschijnlijk. Weten ze wel hoe jij je voelt? Pillen zijn hoe dan ook niet de eind-oplossing, hoewel ze dus bij sommige mensen wel echt kunnen helpen. Heb je cognitieve gedragstherapie gehad? Was er een trigger voor je depressie?
Ik heb inderdaad cognitieve gedragstherapie gehad. Ik heb een heftige periode met ex gehad (ex lag in het ziekenhuis) in combinatie met een heftige ziekenhuisstage. Dit ligt inmiddels al 2 jaar achter me, maar de depressie is gebleven.
maandag 2 oktober 2017 om 22:11
Jempo schreef: ↑02-10-2017 21:48Dankjewel Rain (ik kort je even af
Ik zou het heel erg jammer vinden als ik met de studie moet stoppen, simpelweg omdat ik bang ben dat ik er nooit meer aan begin als ik het nu niet afmaak. Ik ben nu nog jong en heb geen relatie/gezin/vaste lasten die in de weg zitten voor een studie. Alleen een depressie die in de weg zit
Ik ben nog niet zo lang gestopt hoor, vorige maand gestopt. Ik heb vanaf november een intensief traject gehad. Ik heb hierbij een enorme groei gemaakt gelukkig. Maar ik heb het gevoel dat ik er ook nog niet 'ben'. Misschien moet ik inderdaad maar eens overleggen voor een nieuw traject bij de psycholoog als dit financieel haalbaar is.
Ik heb ook diverse malen zowel kortdurende als langdurende therapie gehad. Veel van geleerd. Veel aan gehad. Op mijn depressie/angststoornis had het echter nul effect.
Lees anders het boek 'Pil' van Mike Bodde eens. Elke ervaring is vooral bij psychische ziekte heel anders, maar ik herkende me sterk in zijn verhaal.
De laatste keer was ik zelfs boos. Na 3 weken op andere (voor mij dus de beste) medicatie voelde ik me beter dan ik me de drie jaar daarvoor had gevoeld. Al die therapie, filosofie, gesprekken, zelfmotivatie, zelfrelativering, zelfdiscipline, elke dag een uur mindfulness, bewegen, sporten, sociale contacten maar niet te veel, pogingen tot reintegratie, mijn hele carriereplan omgooien etc. etc.
Drie weken een pil had oneindig veel meer effect.
maandag 2 oktober 2017 om 22:12
Dan zal ik het verkeerd geïnterpreteerd hebben. Het zit m in de toon van je bericht en de stellige bewering die niet klopt over chemische disbalans.shisha schreef: ↑02-10-2017 22:06Dat is niet waar, ik zeg in dezelfde post dat het soms niet anders kan bij depressie, dus dat medicatie dan juist wel een oplossing biedt.
Maar dat ik vind dat mensen er te snel naar grijpen en er te luchtig over denken.
Hoe kom je erbij dat ik doe alsof het niks is?
En hoe kom je erbij dat ik er geen ervaring mee heb?
Duidelijk een voorbeeld van dat je mijn post niet goed hebt gelezen.
maandag 2 oktober 2017 om 22:18
Ik heb nog nooit bij een ander gedacht: die heeft te snel AD voorgeschreven gekregen. Die is er nml niet erg genoeg aan toe. Of die zou eerst een half jaar moeten praten. Wie ben ik om dat te oordelen.
Ken wel diverse mensen die het voorgeschreven kregen en er of niet aan begonnen, of er al snel mee stopten en die zich er niet prettig bij voelden en die op een andere manier hun weg volgden. Dat kan. Dat is persoonlijk.
Dat hele algemene verwijt dat AD's te snel werden voorgeschreven dateert ook al weer van minstens 10 jaar terug.
En het is waar dat de exacte werking van AD's, dus hoe het precies in de hersenen werkt, niet volledig bekend is. En dat elk middel bij elk mens weer anders werkt zowel mbt de werking als de bijwerkingen, zodat van te voren moeilijk te voorspellen is welk middel het beste voorgeschreven kan worden.
Daar staat tegenover dat de eerste AD's al stammen uit de jaren 50 en dat de meest voorgeschreven middelen ook al weer zeker 30 jaar meegaan en dat heel veel mensen ze slikken. Er is dus erg veel ervaring met AD's en er zijn veel onderzoeken naar gedaan.
Mijn puur persoonlijke ervaring is dat het voor mij geen paardenmiddel is. Het werkt heel goed en ik heb geen bijwerkingen (meer) en over gezondheidsschade op de langere termijn heb ik dus nog nooit wat gelezen/gehoord.
Ken wel diverse mensen die het voorgeschreven kregen en er of niet aan begonnen, of er al snel mee stopten en die zich er niet prettig bij voelden en die op een andere manier hun weg volgden. Dat kan. Dat is persoonlijk.
Dat hele algemene verwijt dat AD's te snel werden voorgeschreven dateert ook al weer van minstens 10 jaar terug.
En het is waar dat de exacte werking van AD's, dus hoe het precies in de hersenen werkt, niet volledig bekend is. En dat elk middel bij elk mens weer anders werkt zowel mbt de werking als de bijwerkingen, zodat van te voren moeilijk te voorspellen is welk middel het beste voorgeschreven kan worden.
Daar staat tegenover dat de eerste AD's al stammen uit de jaren 50 en dat de meest voorgeschreven middelen ook al weer zeker 30 jaar meegaan en dat heel veel mensen ze slikken. Er is dus erg veel ervaring met AD's en er zijn veel onderzoeken naar gedaan.
Mijn puur persoonlijke ervaring is dat het voor mij geen paardenmiddel is. Het werkt heel goed en ik heb geen bijwerkingen (meer) en over gezondheidsschade op de langere termijn heb ik dus nog nooit wat gelezen/gehoord.
maandag 2 oktober 2017 om 22:25
Medicatie grijpt in op de chemie.Saga_Röversdotter schreef: ↑02-10-2017 22:12Dan zal ik het verkeerd geïnterpreteerd hebben. Het zit m in de toon van je bericht en de stellige bewering die niet klopt over chemische disbalans.
Maakt mij eigenlijk niks uit of er een chemische disbalans was of niet en hoe je dat dan noemt.
Maar medicatie grijpt gewoon altijd direct in op de chemie van het lichaam.
Dat kun je niet ontkennen: chemie: stofjes in een pilletje die weer andere stofjes in je lichaam beïnvloeden.
(Wat dacht je anders dat medicatie deed?)
Therapie daarentegen beïnvloedt je denkwijzen of probeert dat te doen om er voor te zorgen dat je je gedachten beter onder controle krijgt en dat je beter leert beseffen waar je grenzen liggen en misschien ook je handelswijze aanpast, alles behalve chemie dus.
Daarom is het dat ze vaak zeggen dat het het beste helpt om een combinatie te maken van therapie met medicijnen.
Dan benader je het probleem van twee kanten tegelijkertijd.
Maar ik zei ook dat er verschillende depressies bestaan en niemand is hetzelfde.
Ik ken mensen die meer baat hadden bij hardlooptherapie om hun chemie te veranderen dan bij medicatie.
En ik zie het zo als medicatie in veel gevallen te snel wordt voorgeschreven met alle bijwerkingen van dien, nog voordat alle andere opties zijn uitgeprobeerd.
maandag 2 oktober 2017 om 22:28
[/right]
Ik heb het boek direct besteld, met de CD, dank voor de tip!
Wauw jeetje zo zie je maar weer! Ik ben het nu ook even helemaal zat vanavond, zit er gewoon ineens doorheen terwijl ik de afgelopen weken best hoopvol was. Maar alle yoga, meditatie, hardlopen, structuur houden etc. voelt gewoon alsof je het voor niets doet.hiltje schreef: ↑02-10-2017 22:11Ik heb ook diverse malen zowel kortdurende als langdurende therapie gehad. Veel van geleerd. Veel aan gehad. Op mijn depressie/angststoornis had het echter nul effect.
Lees anders het boek 'Pil' van Mike Bodde eens. Elke ervaring is vooral bij psychische ziekte heel anders, maar ik herkende me sterk in zijn verhaal.
De laatste keer was ik zelfs boos. Na 3 weken op andere (voor mij dus de beste) medicatie voelde ik me beter dan ik me de drie jaar daarvoor had gevoeld. Al die therapie, filosofie, gesprekken, zelfmotivatie, zelfrelativering, zelfdiscipline, elke dag een uur mindfulness, bewegen, sporten, sociale contacten maar niet te veel, pogingen tot reintegratie, mijn hele carriereplan omgooien etc. etc.
Drie weken een pil had oneindig veel meer effect.
Ik heb het boek direct besteld, met de CD, dank voor de tip!
maandag 2 oktober 2017 om 22:29
Ik baseer mijn mening dat het te snel voorgeschreven wordt op onderzoek waaruit blijkt dat AD bij een selecte groep werkt en dat er alsnog dan eerst andere therapievormen geïndiceerd zijn. Dat behandelprotocol is evidenced-based. Als je dan kijkt naar hoeveel AD voorgeschreven worden in verhouding tot hoeveel mensen de diagnoses hebben waarvoor het geïndiceerd wordt vind ik dat het te veel voorgeschreven wordt. En dat zie ik ook wel terug in GGZ. Patiënten worden dan van de AD afgehaald waar huisarts ze direct na een consult opgezet heeft. Maar goed.. dit is een andere discussie 
maandag 2 oktober 2017 om 22:29
Maar beseffen ze dan niet dat jij dat gewoon niet trekt? Juist nu je nog thuis woont en geen vaste lasten hebt zouden je ouders je moeten ontlasten door je niet te pushen om te werken, maar je energie op je studie én je rust te richten!Jempo schreef: ↑02-10-2017 22:08Mijn ouders weten wel hoe ik me voel, tenminste dat probeer ik wel met ze te delen. Ze willen me ook juist helpen door me aan het werk te laten gaan, te zorgen dat ik mijn eigen geld verdien zodat ik mijn eigen boontjes kan gaan doppen, uiteindelijk niet afhankelijk ben van ouders noch een lening van de overheid.
