Psyche
alle pijlers
Kind iets over zelfverkozen dood uitleggen na sterfgeval?
zondag 4 februari 2018 om 20:28
Lastig verhaal, en ook heel droevig. In onze hele nabije omgeving is iemand overleden die al langer in de knoop zat, en waarvan het vermoeden sterk is dat het geen ongeluk was. Komende week zullen we de begrafenis hebben.
Nu is dit voor het getroffen gezin al heel droevig, en weet ik helemaal niet hoe "open" hier over gesproken gaat worden. Er zijn kinderen achtergebleven in de middelbare school leeftijd. Als mensen ervaring hebben met hoe hier op begrafenissen mee om is gegaan, zou ik het fijn vinden om daar meer over te horen.
Nu heb ik los van mijn zorgen om goed met deze mensen om te gaan, ook het punt dat wij een zoon hebben van bijna 8. Dat is heel jong voor zulke grote problemen. Maar aan de andere kant; hij zal een van de jongsten zijn uit nabije kring, en ik weet dus niet of mensen subtiel genoeg zijn om het onderwerp niet aan te snijden als wij er bij staan. Dus hoe veel laten we hem uiteindelijk weten? Je wilt geen pijnlijke situatie dat hij het er op een ongelukkig moment "te luchtig" over heeft, maar het is ook raar om een soort toneelstuk te houden waarbij hij de enige is die het niet weet...
Mijn zoon heeft in een onbeladen situatie wel eens uitgelegd gekregen dat er mensen zij die zo ongelukkig zijn, omdat ze een soort ziekte in hun hoofd hebben, dat ze echt het allerliefste dood willen om van het nare gevoel af te zijn.
Zouden jullie iets uitleggen, en in welke bewoording, of waarom bewust kiezen om dat niet te doen? Kan ik op de begrafenis verwachten dat er in toespraken naar gerefereerd gaat worden (ik weet niet hoe "open" hiermee om gegaan wordt tegenwoordig).
We zullen ook wel polsen bij degene die alles moet regelen wat er ongeveer te verwachten is, maar het is ook fijn om hier vast zelf over na de denken, met jullie hulp.
Nu is dit voor het getroffen gezin al heel droevig, en weet ik helemaal niet hoe "open" hier over gesproken gaat worden. Er zijn kinderen achtergebleven in de middelbare school leeftijd. Als mensen ervaring hebben met hoe hier op begrafenissen mee om is gegaan, zou ik het fijn vinden om daar meer over te horen.
Nu heb ik los van mijn zorgen om goed met deze mensen om te gaan, ook het punt dat wij een zoon hebben van bijna 8. Dat is heel jong voor zulke grote problemen. Maar aan de andere kant; hij zal een van de jongsten zijn uit nabije kring, en ik weet dus niet of mensen subtiel genoeg zijn om het onderwerp niet aan te snijden als wij er bij staan. Dus hoe veel laten we hem uiteindelijk weten? Je wilt geen pijnlijke situatie dat hij het er op een ongelukkig moment "te luchtig" over heeft, maar het is ook raar om een soort toneelstuk te houden waarbij hij de enige is die het niet weet...
Mijn zoon heeft in een onbeladen situatie wel eens uitgelegd gekregen dat er mensen zij die zo ongelukkig zijn, omdat ze een soort ziekte in hun hoofd hebben, dat ze echt het allerliefste dood willen om van het nare gevoel af te zijn.
Zouden jullie iets uitleggen, en in welke bewoording, of waarom bewust kiezen om dat niet te doen? Kan ik op de begrafenis verwachten dat er in toespraken naar gerefereerd gaat worden (ik weet niet hoe "open" hiermee om gegaan wordt tegenwoordig).
We zullen ook wel polsen bij degene die alles moet regelen wat er ongeveer te verwachten is, maar het is ook fijn om hier vast zelf over na de denken, met jullie hulp.
zondag 4 februari 2018 om 20:33
Ik denk dat je ervan uit kunt gaan dat áls er al iets over gezegd wordt het omzichtig genoeg zal zijn dat een kind van 8 het niet doorheeft. Ik zou hem er niet mee belasten. Zeker niet omdat het niet zeker is dat het gaat om een zelfverkozen dood en het voor een kind óf-óf is en je dit ‘misschien was het zelfmoord’ niet goed aan hem kunt uitleggen.
zondag 4 februari 2018 om 20:34
Wij hebben het wel verteld toen mijn vader euthanasie zou gaan krijgen. Mijn kinderen waren toen veel jonger. Wel iets andere situatie, want mijn vader was terminaal ziek en zou uiteindelijk toch overlijden.
Heel open over geweest, dus dat zou ik naar jouw kind ook doen. Hij is op een leeftijd waarop je hem ook kunt uitleggen dat dit geen dingen zijn die je aan de buurvrouw zomaar vertelt, dat snapte mijn oudste van bijna 5 toen zelfs.
Heel open over geweest, dus dat zou ik naar jouw kind ook doen. Hij is op een leeftijd waarop je hem ook kunt uitleggen dat dit geen dingen zijn die je aan de buurvrouw zomaar vertelt, dat snapte mijn oudste van bijna 5 toen zelfs.
zondag 4 februari 2018 om 20:35
Men heeft mij in het ongewisse gelaten, al was ik jonger en het me pas verteld tot ik flink ouder was. Ik vond dat niet gek, het weten had op dat moment geen meerwaarde voor mij gehad, want wat had ik daarvan begrepen?
En onderschat niet hoe zo'n taboe zelfmoord nog steeds is. De meeste mensen zullen zich voorzichtig hierover uitlaten, als ze dat al doen. En de mensen die wel rondtoeteren over zelfmoord zijn niet bepaald fijngevoelig. Op uitvaarten heb ik het zelden keihard horen zeggen.
Probeer er te zijn voor de nabestaanden waar mogelijk en beantwoord de vragen van je zoon, niet liegen is niet hetzelfde als alles vertellen.
En onderschat niet hoe zo'n taboe zelfmoord nog steeds is. De meeste mensen zullen zich voorzichtig hierover uitlaten, als ze dat al doen. En de mensen die wel rondtoeteren over zelfmoord zijn niet bepaald fijngevoelig. Op uitvaarten heb ik het zelden keihard horen zeggen.
Probeer er te zijn voor de nabestaanden waar mogelijk en beantwoord de vragen van je zoon, niet liegen is niet hetzelfde als alles vertellen.
zondag 4 februari 2018 om 20:35
Ik zou het ook uitleggen, zeker als je het er eerder al eens over hebt gehad.
Wat is jullie relatie tot de familie? Met andere woorden: wat is de kans dat je zoon de directe nabestaanden spreekt op de begrafenis?
Want je zou hem uit kunnen leggen dat het niet handig is op dat moment naar details oid te gaan vragen. Op zijn leeftijd kan hij dat best begrijpen denk ik.
Overigens zou ik wel even afwachten tot je zelf daadwerkelijk weet dat zelfmoord was. Omdat je aangeeft dat het tot op dit moment slechts een vermoeden is.
Wat is jullie relatie tot de familie? Met andere woorden: wat is de kans dat je zoon de directe nabestaanden spreekt op de begrafenis?
Want je zou hem uit kunnen leggen dat het niet handig is op dat moment naar details oid te gaan vragen. Op zijn leeftijd kan hij dat best begrijpen denk ik.
Overigens zou ik wel even afwachten tot je zelf daadwerkelijk weet dat zelfmoord was. Omdat je aangeeft dat het tot op dit moment slechts een vermoeden is.
zondag 4 februari 2018 om 20:36
Maar als je er niks over zegt houd je het taboe in stand.vrouwjagersma schreef: ↑04-02-2018 20:35Men heeft mij in het ongewisse gelaten, al was ik jonger en het me pas verteld tot ik flink ouder was. Ik vond dat niet gek, het weten had op dat moment geen meerwaarde voor mij gehad, want wat had ik daarvan begrepen?
En onderschat niet hoe zo'n taboe zelfmoord nog steeds is. De meeste mensen zullen zich voorzichtig hierover uitlaten, als ze dat al doen. En de mensen die wel rondtoeteren over zelfmoord zijn niet bepaald fijngevoelig. Op uitvaarten heb ik het zelden keihard horen zeggen.
Probeer er te zijn voor de nabestaanden waar mogelijk en beantwoord de vragen van je zoon, niet liegen is niet hetzelfde als alles vertellen.
Wordt het niet eens tijd om dat taboe te doorbreken?
Een 8- jarige kan zoiets heel goed aan. Wel in zijn eigen bewoordingen natuurlijk.
zondag 4 februari 2018 om 20:41
Ik begrijp je standpunt. Ik denk dat je uit moet gaan van de vragen die het kind stelt. Vergeet niet dat het niet alleen om de zelfmoord gaat, daar gaat meestal een hele periode van ellende voor de persoon om wie het gaat aan vooraf. En dat allemaal uitleggen, is best ingewikkeld. Het zal ook per kind verschillen.
zondag 4 februari 2018 om 20:42
zondag 4 februari 2018 om 20:42
Ik zou het wel uitleggen aan zoon. Hij is jong, dat wel, maar zoiets gebeurd helaas en het is voor hem ook misscien wel fijn om duidelijkheid te hebben.
Ik snap trouwens je vraag over openheid, dat vond ik zelf ook heel lastig, ik heb ook in zo'n situatie gezeten, maar toen betrof het een meisje van 15 die uit het leven stapte. Het is een blijft een pijnlijk onderwerp, en een taboe in zekere zin. Dat merkte ik ook op de begrafenis. Maar iedere familie gaat daar anders mee om. Ik merkte vooral aan de familie dat ze vooral de positieve gebeurtenissen benoemde en het niet echt wouden hebben over de gebeurtenis zelf en alles wat daaraan vooraf ging.
Maar ik zou het denk ik gewoon toch bespreekbaar maken als je je daar prettig bij voelt.
Sterkte !
Ik snap trouwens je vraag over openheid, dat vond ik zelf ook heel lastig, ik heb ook in zo'n situatie gezeten, maar toen betrof het een meisje van 15 die uit het leven stapte. Het is een blijft een pijnlijk onderwerp, en een taboe in zekere zin. Dat merkte ik ook op de begrafenis. Maar iedere familie gaat daar anders mee om. Ik merkte vooral aan de familie dat ze vooral de positieve gebeurtenissen benoemde en het niet echt wouden hebben over de gebeurtenis zelf en alles wat daaraan vooraf ging.
Maar ik zou het denk ik gewoon toch bespreekbaar maken als je je daar prettig bij voelt.
Sterkte !
zonnebloem1996 wijzigde dit bericht op 04-02-2018 20:44
0.07% gewijzigd
zondag 4 februari 2018 om 20:44
Ik houdt de relatie graag vaag ivm herkenbaarheid, maar het zijn geen vage kennissen.
Er was al langer tijd zorg dat iets als dit dit zou kunnen gebeuren, en daarom gaan we er wel van uit dat dit geen noodlottig toeval is, maar de politie is nog bezig met onderzoek etc. We gaan er ook zeker niets over zeggen voordat we weten hoe de info daar thuis wordt gedeeld. Maar dan is er dus nog een flink leeftijdsverschil, dus moeten wij zelf voor een vertaalslag kiezen...
Er was al langer tijd zorg dat iets als dit dit zou kunnen gebeuren, en daarom gaan we er wel van uit dat dit geen noodlottig toeval is, maar de politie is nog bezig met onderzoek etc. We gaan er ook zeker niets over zeggen voordat we weten hoe de info daar thuis wordt gedeeld. Maar dan is er dus nog een flink leeftijdsverschil, dus moeten wij zelf voor een vertaalslag kiezen...
zondag 4 februari 2018 om 20:46
vrouwjagersma schreef: ↑04-02-2018 20:41Ik begrijp je standpunt. Ik denk dat je uit moet gaan van de vragen die het kind stelt. Vergeet niet dat het niet alleen om de zelfmoord gaat, daar gaat meestal een hele periode van ellende voor de persoon om wie het gaat aan vooraf. En dat allemaal uitleggen, is best ingewikkeld. Het zal ook per kind verschillen.
Het is zeker ingewikkeld.
Maar ik denk, hoe geheimzinniger je hier over gaat doen, hoe groter de kans dat zoon het gaat zien als een groot duister geheim.
Wees er open over, maak het bespreekbaar, uiteraard op het niveau van een achtjarige, maar stop het niet weg.
Dat is wat ik zou doen.
zondag 4 februari 2018 om 20:47
Nee snap ik. Dan zou ik het nu houden bij 'overleden' en dat je het ook niet precies weet.
Wat je zelf ook zegt. Een kennis van mijn ouders heeft vroeger een eind aan zijn leven gemaakt. Ik besef nu dat mijn jongste broertje toen 8 was. Ouders hebben heel vaak gezegd 'hij was ziek'. Denk dat dat wel de beste samenvatting was. (het was algemeen bekend dat het suicide was hoor, maar ouders zeiden steeds dat het voortkwam uit ziekte)
Wat je zelf ook zegt. Een kennis van mijn ouders heeft vroeger een eind aan zijn leven gemaakt. Ik besef nu dat mijn jongste broertje toen 8 was. Ouders hebben heel vaak gezegd 'hij was ziek'. Denk dat dat wel de beste samenvatting was. (het was algemeen bekend dat het suicide was hoor, maar ouders zeiden steeds dat het voortkwam uit ziekte)
Je kunt méér.
zondag 4 februari 2018 om 20:50
Wel even tussendoor een knuffel voor je: heftig! Fijn dat je ervaring wilt delen.vrouwjagersma schreef: ↑04-02-2018 20:48Ik ben het best met je eens. Ik begrijp alleen ook waarom mijn ouder gekozen heeft het anders te doen.
zondag 4 februari 2018 om 20:51
Ik zou het voor nu bij de nu bekende feiten houden. Persoon in kwestie is dus overleden door een ongeluk. Je kunt later altijd nog meer vertellen over de eventuele toedracht of aanleiding van dat ongeluk als daar aanleiding voor is. Mocht er op de uitvaart wel iets gezegd worden wat jouw kind oppikt, dan kun je altijd uitleggen dat de politie nog onderzoekt waarom het is gebeurd, omdat de overleden persoon de laatste tijd zo verdrietig was.
zondag 4 februari 2018 om 20:51
Snap ik ook.vrouwjagersma schreef: ↑04-02-2018 20:48Ik ben het best met je eens. Ik begrijp alleen ook waarom mijn ouder gekozen heeft het anders te doen.
Toen ik 8 was, werden dat soort dingen ook echt niet met mij gedeeld door mijn ouders.
zondag 4 februari 2018 om 20:52
Dit lijkt me het verstandigst.Nummer*Zoveel schreef: ↑04-02-2018 20:51Ik zou het voor nu bij de nu bekende feiten houden. Persoon in kwestie is dus overleden door een ongeluk. Je kunt later altijd nog meer vertellen over de eventuele toedracht of aanleiding van dat ongeluk als daar aanleiding voor is. Mocht er op de uitvaart wel iets gezegd worden wat jouw kind oppikt, dan kun je altijd uitleggen dat de politie nog onderzoekt waarom het is gebeurd, omdat de overleden persoon de laatste tijd zo verdrietig was.
zondag 4 februari 2018 om 20:56
Het ligt misschien ook aan het kind. Met een van mijn kinderen zou ik het eerder bespreken dan met de ander. Toevallig heb ik pas met dat ene kind (8 jaar) over zelfdoding gesproken, op initiatief van het kind. Mijn andere kind zou er veel minder goed mee om kunnen gaan denk ik.
En ik snap dat je je relatie tot hen niet precies wilt benoemen. Maar komen jullie geregeld bij elkaar over de vloer?
En ik snap dat je je relatie tot hen niet precies wilt benoemen. Maar komen jullie geregeld bij elkaar over de vloer?
zondag 4 februari 2018 om 20:57
Eens, behalve de laatste zin. Die komt wat ongelukkig over, zou dat anders formuleren. Kinderen betrekken feiten vaak op zichzelf, ik zou dan bang zijn dat kind gaat denken dat verdrietige mensen doodgaan. (Zelfde met het begrip inslapen = dood.)Nummer*Zoveel schreef: ↑04-02-2018 20:51Ik zou het voor nu bij de nu bekende feiten houden. Persoon in kwestie is dus overleden door een ongeluk. Je kunt later altijd nog meer vertellen over de eventuele toedracht of aanleiding van dat ongeluk als daar aanleiding voor is. Mocht er op de uitvaart wel iets gezegd worden wat jouw kind oppikt, dan kun je altijd uitleggen dat de politie nog onderzoekt waarom het is gebeurd, omdat de overleden persoon de laatste tijd zo verdrietig was.
zondag 4 februari 2018 om 20:58
Dit.
Wij hebben op de rouwkaart van mijn broer duidelijk vermeld dat hij er zelf voor gekozen had.
Ik kan heel slecht tegen omzichtigheid.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
