Psyche
alle pijlers
Kind iets over zelfverkozen dood uitleggen na sterfgeval?
zondag 4 februari 2018 om 20:28
Lastig verhaal, en ook heel droevig. In onze hele nabije omgeving is iemand overleden die al langer in de knoop zat, en waarvan het vermoeden sterk is dat het geen ongeluk was. Komende week zullen we de begrafenis hebben.
Nu is dit voor het getroffen gezin al heel droevig, en weet ik helemaal niet hoe "open" hier over gesproken gaat worden. Er zijn kinderen achtergebleven in de middelbare school leeftijd. Als mensen ervaring hebben met hoe hier op begrafenissen mee om is gegaan, zou ik het fijn vinden om daar meer over te horen.
Nu heb ik los van mijn zorgen om goed met deze mensen om te gaan, ook het punt dat wij een zoon hebben van bijna 8. Dat is heel jong voor zulke grote problemen. Maar aan de andere kant; hij zal een van de jongsten zijn uit nabije kring, en ik weet dus niet of mensen subtiel genoeg zijn om het onderwerp niet aan te snijden als wij er bij staan. Dus hoe veel laten we hem uiteindelijk weten? Je wilt geen pijnlijke situatie dat hij het er op een ongelukkig moment "te luchtig" over heeft, maar het is ook raar om een soort toneelstuk te houden waarbij hij de enige is die het niet weet...
Mijn zoon heeft in een onbeladen situatie wel eens uitgelegd gekregen dat er mensen zij die zo ongelukkig zijn, omdat ze een soort ziekte in hun hoofd hebben, dat ze echt het allerliefste dood willen om van het nare gevoel af te zijn.
Zouden jullie iets uitleggen, en in welke bewoording, of waarom bewust kiezen om dat niet te doen? Kan ik op de begrafenis verwachten dat er in toespraken naar gerefereerd gaat worden (ik weet niet hoe "open" hiermee om gegaan wordt tegenwoordig).
We zullen ook wel polsen bij degene die alles moet regelen wat er ongeveer te verwachten is, maar het is ook fijn om hier vast zelf over na de denken, met jullie hulp.
Nu is dit voor het getroffen gezin al heel droevig, en weet ik helemaal niet hoe "open" hier over gesproken gaat worden. Er zijn kinderen achtergebleven in de middelbare school leeftijd. Als mensen ervaring hebben met hoe hier op begrafenissen mee om is gegaan, zou ik het fijn vinden om daar meer over te horen.
Nu heb ik los van mijn zorgen om goed met deze mensen om te gaan, ook het punt dat wij een zoon hebben van bijna 8. Dat is heel jong voor zulke grote problemen. Maar aan de andere kant; hij zal een van de jongsten zijn uit nabije kring, en ik weet dus niet of mensen subtiel genoeg zijn om het onderwerp niet aan te snijden als wij er bij staan. Dus hoe veel laten we hem uiteindelijk weten? Je wilt geen pijnlijke situatie dat hij het er op een ongelukkig moment "te luchtig" over heeft, maar het is ook raar om een soort toneelstuk te houden waarbij hij de enige is die het niet weet...
Mijn zoon heeft in een onbeladen situatie wel eens uitgelegd gekregen dat er mensen zij die zo ongelukkig zijn, omdat ze een soort ziekte in hun hoofd hebben, dat ze echt het allerliefste dood willen om van het nare gevoel af te zijn.
Zouden jullie iets uitleggen, en in welke bewoording, of waarom bewust kiezen om dat niet te doen? Kan ik op de begrafenis verwachten dat er in toespraken naar gerefereerd gaat worden (ik weet niet hoe "open" hiermee om gegaan wordt tegenwoordig).
We zullen ook wel polsen bij degene die alles moet regelen wat er ongeveer te verwachten is, maar het is ook fijn om hier vast zelf over na de denken, met jullie hulp.
maandag 5 februari 2018 om 13:07
Mijn kinderen zijn iets ouder. Laatst was er een sterfgeval in omgeving oudste kind dat eventueel een zelfmoord kon zijn. Nu heeft kind zelf wat issues. Nu ben ik heel eerlijk richting kind geweest. Het is nig niet duidelijk maar het kan zijn dat persoon zelfmoord heeft gepleegd. Raar genoeg vond kind dat geruststellend. Haar angst zat namelijk op dat moment vooral in het feit dat 'jonge' mensen opeens zomaar kunnen sterven. En als dat zomaar kan gebeuren kan dat ook met ons gebeuren of met haar. Dus het idee van zelfgekozen wat stom genoeg een geruststelling voor haar.
Ook hebben we een keer meegemaakt dat een klasgenoot opeens stierf. Kind was toen 9. Dat was wel moeilijk om uit te leggen. Kind heeft daar ook best wel problemen mee gehad. Dromen etc.
Uitvaarten heb ik nooit toe gedwongen. Iedereen rouwt op zijn eigen manier.
Ook hebben we een keer meegemaakt dat een klasgenoot opeens stierf. Kind was toen 9. Dat was wel moeilijk om uit te leggen. Kind heeft daar ook best wel problemen mee gehad. Dromen etc.
Uitvaarten heb ik nooit toe gedwongen. Iedereen rouwt op zijn eigen manier.
woensdag 14 februari 2018 om 12:27
Voor iedereen die meegedacht heeft: het is gelukkig uitstekend gegaan. Zoon wilde eerst niet mee naar de begrafenis, maar had tijd genoeg om aan het idee te wennen, en koos er uiteindelijk voor om mee te gaan. We hadden helemaal verteld wat hij kon verwachten, de meest droevige momenten en ook de gezellige kanten. De teneur moest voor de nabestaanden ook luchtig blijven; ze wilden er geen zwarte dag van maken.
Zoon was de allerjongste, en heeft zich super keurig en relaxed gedragen. Ik ben heel trots op hem, en de kring om het gezin was blij dat hij er bij was. Hij weet dus het hele verhaal en dat was ook belangrijk, want er werd aan gerefereerd in toespraken. Op school zouden we het verhaal maar deels vertellen (juf weet er wel van), maar in de klas heeft hij er in de kring toch iets over gezegd; dat is niet erg. Je hebt niet alles onder controle... De nadruk lag op hoe erg het is voor wie er achterblijven, en de juf kon daar ook op ingaan zodat niet dat andere onderwerp heel groot werd.
Voor iedereen die dit meemaakt nog de tip dat de gedichten van Bette Westera in haar boek Doodgewoon heel erg mooi zijn om met mensen over de dood te praten (in allerlei vormen; van huisdier tot oma tot klasgenoot). in 2015 heeft ze er ontzettend veel prijzen mee gewonnen, en je kan er ook een cd van bestellen.
Zoon was de allerjongste, en heeft zich super keurig en relaxed gedragen. Ik ben heel trots op hem, en de kring om het gezin was blij dat hij er bij was. Hij weet dus het hele verhaal en dat was ook belangrijk, want er werd aan gerefereerd in toespraken. Op school zouden we het verhaal maar deels vertellen (juf weet er wel van), maar in de klas heeft hij er in de kring toch iets over gezegd; dat is niet erg. Je hebt niet alles onder controle... De nadruk lag op hoe erg het is voor wie er achterblijven, en de juf kon daar ook op ingaan zodat niet dat andere onderwerp heel groot werd.
Voor iedereen die dit meemaakt nog de tip dat de gedichten van Bette Westera in haar boek Doodgewoon heel erg mooi zijn om met mensen over de dood te praten (in allerlei vormen; van huisdier tot oma tot klasgenoot). in 2015 heeft ze er ontzettend veel prijzen mee gewonnen, en je kan er ook een cd van bestellen.
