Psyche
alle pijlers
Kun je een duurzame relatie hebben met een borderliner?
dinsdag 19 oktober 2021 om 22:25
Ik zal proberen mijn verhaal wat beknopt te houden. Ik heb mijn vriend waar ik een lange afstandsrelatie mee heb 2,5 jaar geleden ontmoet. De eerste paar maanden was het super, maar na een aantal maanden werd mijn vriend vaker geïrriteerd, hatelijk en zei hele pijnlijke dingen. Voor mijn gevoel uit het niets. Van de een op andere dag vond ie dat we niet meer zoveel moesten bellen en dat ik hem met rust moest laten. Uiteraard kwam dat rauw op me dak, want ik zag het niet aankomen. Eigenlijk al dezelfde avond was hij weer 'normaal' en poeslief. Hij begon sindsdien zijn afspraken niet na te komen en als ik er wat van zei dan kreeg ik ellende over me heen. Zo ging dat met veel dingen. Het is lastig als je niet samen bent, want ik kon niet zomaar naar hem toe om te praten. Ik moest eigenlijk maar wachten tot hij weer was afgekoeld. Dat gebeurde ook altijd en dan was alles weer koek en ei. Toch ging ik erg twijfelen aan deze relatie en aan hem. Of hij wel van me hield. Ik werd er depressief van en ik kon gewoon mijn vinger er niet opleggen wat het was. Ik moest vaak op tenen lopen, oppassen wat ik zei, want hij kon ineens heel kwaad worden. Hij reageerde bijna altijd zo als hij stress had. Ik begon steeds meer een patroon te zien. Iets triggerde hem, ik luisterde niet, of ik liet hem vallen of ik zei iets wat hem niet beviel en hij werd woest en ging schreeuwen en hij was angstaanjagend. Het gebeurde steeds vaker. Nadat hij me een keer aanviel (uit het niets, er was geen ruzie) heb ik de politie gebeld en hij is meegenomen. Nadat ie was vrijgelaten gaf hij mij de schuld van alles. Ik kon dit niet accepteren, maar hij bleef me berichten sturen en daarna was hij weer de oude en zag ik weer leuke man die hij ook is. Zijn goede vrienden hadden het inmiddels gehoord en ze wilden hem niet meer zien. Ze hebben maanden niet met hem gesproken. Na een paar weken hebben we elkaar toch gezien en ik ben weer voor hem gevallen. Er was veel veranderd in hem. Een soort bewustwording. Hij was heel goed bezig met zichzelf verbeteren. Aangeven wanneer hij voelde dat hij 'lastig' werd. We hadden afgesproken dat ik weg zou lopen of gewoon niet ingaan als hij toch een boze bui had waarvan we allebei wisten dat hij dan onredelijk was en nare dingen schreeuwde. Dit heeft ons erg geholpen. Ik heb het zonder dat hij het weet zijn moeder verteld en ik heb een hele goede band met haar. Hij is altijd al zo geweest. Het fijne is dat ik altijd bij haar terecht kan. Ze woont bij hem om de hoek. Ik ben dan ook regelmatig bij haar geweest als hij het moeilijk had. Het is de laatste maanden echt heel goed gegaan. In principe nooit ruzie, ik ken hem door en door en voel hem goed aan. Ook hij begint zichzelf beter in te houden. En we praten erover. We hebben veel lol, zijn vrienden en moeder zien ook een verbetering. Ze zeggen dat het door mij verstandigheid komt en geduld en ik weet hem wat dat betreft minder triggers te geven (dan bv zijn exen). Hij zegt ook alles bij mij gevonden te hebben en ik zou de ware voor hem zijn. Echter....afgelopen weekend was hij bij met een goede vriend van ons. Hij was ineens omgeslagen nadat we uit waren geweest. Hij wilde weg en had honger. Hij is weggelopen (om niet te gaan flippen) en ik ben met die vriend met een taxi naar huis gegaan. Toen hij thuis kwam was hij woest, we begrepen hem niet, luisterden niet, voelde zich niet gehoord. Hij was niet aanspreekbaar. Telefoon kapot gegooid en we waren ook best bang dat ie wat zou doen. Deze keer duurde zijn boosheid een paar uur. De laatste maanden was dat altijd van korte duur. Uiteindelijk hebben we het uitgesproken en hebben we heel veel gepraat over alles. Dat was echt heel erg fijn. Ik weet dat hij ook niet zo wil zijn en dat hij heel erg zijn best doet om sowieso niet gewelddadig te worden naar mij toe. Hij gooit dat wel met andere dingen. Maar hij is zich bewust van. Ik kan er mee leven als het een keer in een paar maanden gebeurd, maar ik weet het verloop niet. Die vriend kwam met een linkje over Borderline. En hij heeft zeker 5 van de kenmerken. Ik ben uiteraard geen psychiater, maar alles wat ik lees is zo herkenbaar. De puzzelstukjes vallen op zijn plaats. Maar het maakt me bang en onzeker. Naast woede (wat sterker dan hemzelf is) is hij ook impulsief, onvoorspelbaar, verslavingsgevoelig (seks, drugs, geld uitgeven) mood swings zomaar uit het niets en is heel erg afhankelijk van mijn moeder en vrienden. Maar kan zeker tegen zijn moeder ook zulk gedrag vertonen. Ik maak me zorgen dat deze relatie zonder hulp niet standhoudt. Veel van de tijd hebben we het echt heel leuk, maar hij heeft veel problemen die hij echt wel ziet en erkent, maar hij doet er niks mee. Is een succesvolle relatie met een borderliner mogelijk. Hij is overigens tegen de 40.
woensdag 20 oktober 2021 om 00:23
Lieve meid,
Ik spreek vanuit mijn borderline stoel. En probeer het zo beknopt te doen want een leven met een borderliner is een stormbaan.
In mijn 20-er jaren kreeg ik te maken met deze stoornis toen ik eindelijk in een stabiele relatie zat. Ik kon eindelijk mezelf zijn en er vooruit komen dat ik psychisch ziek was. Het viel ook niet meer te verbergen.
Ik kreeg last van erge highs en downs wat betekende dat ik de ene dag mijn partner verafschuwde en de volgende dag haatte. Ik kon hem soms lijfelijk aanvallen. Maar ook mezelf vernietigde en pijn deed.
Ook in vriendschappen ging het mis. Op precies dezelfde manier, de ene dag ben je leuk, volgende dag een trut.
Kreeg waanbeelden en psychoses waar mijn vriend(stabiele relatie) mee te dealen had. OOk met mijn zelfmoordpogingen.
Halverwege mijn 30-er jaren werd ik rustiger en kreeg minder "buien". Dat heeft wel meer rust gebracht in mijn relatie.
Dat mijn man nog steeds bij mij is mag een godswonder heten. Ik ben nog steeds niet gelukkig en worstel me dooor het leven maar ik heb veel steun van mijn man.
Maar TO, wil je dit allemaal wel? Zoveel ellende al die jaren? Kinderen opvoeden met een partner die de ene dag zwaar depressief is en de andere dag jou op handen draagt?
Het kan, zoals in mijn geval maar het valt niet aan te raden. Geen kinbderen trouwens, dat was niet verstandig.
Veel wijsheid toegwenst.
Ik spreek vanuit mijn borderline stoel. En probeer het zo beknopt te doen want een leven met een borderliner is een stormbaan.
In mijn 20-er jaren kreeg ik te maken met deze stoornis toen ik eindelijk in een stabiele relatie zat. Ik kon eindelijk mezelf zijn en er vooruit komen dat ik psychisch ziek was. Het viel ook niet meer te verbergen.
Ik kreeg last van erge highs en downs wat betekende dat ik de ene dag mijn partner verafschuwde en de volgende dag haatte. Ik kon hem soms lijfelijk aanvallen. Maar ook mezelf vernietigde en pijn deed.
Ook in vriendschappen ging het mis. Op precies dezelfde manier, de ene dag ben je leuk, volgende dag een trut.
Kreeg waanbeelden en psychoses waar mijn vriend(stabiele relatie) mee te dealen had. OOk met mijn zelfmoordpogingen.
Halverwege mijn 30-er jaren werd ik rustiger en kreeg minder "buien". Dat heeft wel meer rust gebracht in mijn relatie.
Dat mijn man nog steeds bij mij is mag een godswonder heten. Ik ben nog steeds niet gelukkig en worstel me dooor het leven maar ik heb veel steun van mijn man.
Maar TO, wil je dit allemaal wel? Zoveel ellende al die jaren? Kinderen opvoeden met een partner die de ene dag zwaar depressief is en de andere dag jou op handen draagt?
Het kan, zoals in mijn geval maar het valt niet aan te raden. Geen kinbderen trouwens, dat was niet verstandig.
Veel wijsheid toegwenst.
woensdag 20 oktober 2021 om 00:33
Volgens mij komt het gedrag van sociopathie en psychopathie overeen behalve dan dat een psychopaat zo geboren is en een sociopaat zo gevormd ( door omstandigheden ). Maar los daarvan is borderline persoonlijkheidsstoornis een term voor een psychische stoornis die tikt tegen de grenzen van al bestaande psychische stoornissen dus mogelijk ook tegen de grens van antisociale persoonlijkheidsstoornis?
woensdag 20 oktober 2021 om 01:04
Ja, je kunt een langdurige relatie hebben met iemand met borderline. Maar alleen als de persoon in kwestie bereid is eraan te werken, in therapie te gaat én jullie samen bereid zijn er tijd en energie in te steken. Het zelf onderkennen van een probleem en er iets aan willen doen met professionele hulp is wat mij betreft wel echt een voorwaarde. Maar plak niet te snel een stempel op iemand, is er een diagnose gesteld?
Ik spreek uit ervaring. Bij mij is op mijn 24e de diagnose borderline gesteld. Heel confronterend maar ook heel fijn te weten dat mijn gedrag ergens vandaan kwam en dat er een therapie voor is en ik eraan kon werken en ermee kon leren omgaan. Ik heb de VERS (vaardigheid emotionele regulatie stoornis ) training gedaan. Erg intensief en zwaar. En nog jaren af en aan bij een psych gelopen. Daarbij heb ik een aantal jaar antidepressiva geslikt om net dat steuntje in de rug te krijgen om aan mijn problemen en aan mezelf te werken. Nu heb ik het heel goed onder controle. Hoewel er wel gezegd wordt dat je nooit van borderline afkomt, speelt het geen rol meer in het leven van mijn partner en mij. Ik heb dan wel enorm geluk met een begripvolle, geduldige, liefdevolle en op zijn tijd strenge partner die ervan overtuigd was dat we er samen uit zouden komen. De vraag voor jezelf is of je daar de energie en wilskracht voor hebt. Het gaat niet vanzelf.
Succes!
Ik spreek uit ervaring. Bij mij is op mijn 24e de diagnose borderline gesteld. Heel confronterend maar ook heel fijn te weten dat mijn gedrag ergens vandaan kwam en dat er een therapie voor is en ik eraan kon werken en ermee kon leren omgaan. Ik heb de VERS (vaardigheid emotionele regulatie stoornis ) training gedaan. Erg intensief en zwaar. En nog jaren af en aan bij een psych gelopen. Daarbij heb ik een aantal jaar antidepressiva geslikt om net dat steuntje in de rug te krijgen om aan mijn problemen en aan mezelf te werken. Nu heb ik het heel goed onder controle. Hoewel er wel gezegd wordt dat je nooit van borderline afkomt, speelt het geen rol meer in het leven van mijn partner en mij. Ik heb dan wel enorm geluk met een begripvolle, geduldige, liefdevolle en op zijn tijd strenge partner die ervan overtuigd was dat we er samen uit zouden komen. De vraag voor jezelf is of je daar de energie en wilskracht voor hebt. Het gaat niet vanzelf.
Succes!
woensdag 20 oktober 2021 om 01:08
@Jaonjett, wat fijn te horen dat het nu rustiger is in je leven! Een man waar je veel steun van krijgt is zo waardevol!
Begrijp ik uit je reactie dat jullie wel kinderen hebben? Dat lijkt me inderdaad enorm zwaar. Ik heb nooit een kinderwens gehad, maar zou het ook echt niet 'zomaar' aandurven met mijn psychische achtergrond.
Begrijp ik uit je reactie dat jullie wel kinderen hebben? Dat lijkt me inderdaad enorm zwaar. Ik heb nooit een kinderwens gehad, maar zou het ook echt niet 'zomaar' aandurven met mijn psychische achtergrond.
woensdag 20 oktober 2021 om 01:17
Nee dat klopt niet helemaal. Psychopathie, sociopathie en narcisme lijken wel sterk op elkaar ook is er overlap. Ze zitten in hetzelfde cluster: dark triad.Henk-and-Roelie schreef: ↑20-10-2021 00:33Volgens mij komt het gedrag van sociopathie en psychopathie overeen behalve dan dat een psychopaat zo geboren is en een sociopaat zo gevormd ( door omstandigheden ). Maar los daarvan is borderline persoonlijkheidsstoornis een term voor een psychische stoornis die tikt tegen de grenzen van al bestaande psychische stoornissen dus mogelijk ook tegen de grens van antisociale persoonlijkheidsstoornis?
Iedere dag is gehaktdag
woensdag 20 oktober 2021 om 01:21
Citaat: “ Iets triggerde hem, ik luisterde niet, of ik liet hem vallen of ik zei iets wat hem niet beviel en hij werd woest en ging schreeuwen en hij was angstaanjagend. Het gebeurde steeds vaker. Nadat hij me een keer aanviel (uit het niets, er was geen ruzie) heb ik de politie gebeld en hij is meegenomen. Nadat ie was vrijgelaten gaf hij mij de schuld van alles.”
De politie neemt hem niet mee voor wat gekibbel natuurlijk. De volgende keer, want die gaat er komen, verwondt hij je, of erger.
De politie neemt hem niet mee voor wat gekibbel natuurlijk. De volgende keer, want die gaat er komen, verwondt hij je, of erger.
Iedere dag is gehaktdag
woensdag 20 oktober 2021 om 01:49
Je zegt dat hij heel erg zijn best doet om niet gewelddadig te worden naar jou toe. Die zin is de grootste rode vlag die je maar kan hebben.
Afgaande op wat jij schrijft, nee, met iemand als jouw vriend kan je in mijn optiek nooit een gelijkwaardige en stabiele relatie hebben. Je moet altijd op je tenen lopen, je weet nooit wanneer hij ontploft en ook weet je niet of hij zichzelf altijd in de hand zal kunnen houden.
Hoe zie je dit in de toekomst voor je als je bijvoorbeeld kinderen wil? Zou jij je kind echt willen belasten met een vader die dergelijk gedrag vertoont? Heb je enig idee wat een psychische schade een kind daarvan gaan ondervinden? Geloof me, dat wil je niet.
Gerichte therapie kan hij overwegen, persoonlijk geloof ik echter niet dat wanneer iemand echt een dusdanige aandoening heeft, dat erg veel verschil gaat maken. Maar dat is puur mijn eigen ervaring.
Afgaande op wat jij schrijft, nee, met iemand als jouw vriend kan je in mijn optiek nooit een gelijkwaardige en stabiele relatie hebben. Je moet altijd op je tenen lopen, je weet nooit wanneer hij ontploft en ook weet je niet of hij zichzelf altijd in de hand zal kunnen houden.
Hoe zie je dit in de toekomst voor je als je bijvoorbeeld kinderen wil? Zou jij je kind echt willen belasten met een vader die dergelijk gedrag vertoont? Heb je enig idee wat een psychische schade een kind daarvan gaan ondervinden? Geloof me, dat wil je niet.
Gerichte therapie kan hij overwegen, persoonlijk geloof ik echter niet dat wanneer iemand echt een dusdanige aandoening heeft, dat erg veel verschil gaat maken. Maar dat is puur mijn eigen ervaring.
woensdag 20 oktober 2021 om 02:00
O en je vraagt naar een duurzame relatie. Niet een gelukkige relatie. Dat scheelt. 
Maar zonder dollen: wat wil jij van een relatie? En hebben jullie dat samen?
Mijn allereerste basisvoorwaarde is dat ik me altijd op mijn gemak moet voelen bij mijn partner. Wat er ook aan de hand is.
Maar zonder dollen: wat wil jij van een relatie? En hebben jullie dat samen?
Mijn allereerste basisvoorwaarde is dat ik me altijd op mijn gemak moet voelen bij mijn partner. Wat er ook aan de hand is.
Everything is fluid
woensdag 20 oktober 2021 om 03:31
Jij maakt je zorgen want hij dit en hij dat.
Het doet er niet toe of deze manipulatieve idioot een borderliner of narcist is of beiden. Er zijn mensen met borderline die jarenlang een stabiele relatie hebben. Die zichzelf kennen en er wat aan doen. Door dit label te gebruiken zou je deze mensen bijna beledigen. Het gaat n.l. niet om het 'etiketje'. Het gaat er ook om of iemand een eikel is of niet. Een 'diagnose' die we zonder medische kennis met ons boerenverstand kunnen stellen.
Maak je z.s.m. los van deze figuur. Die gewoon een eikel is. Ondanks dat hij ongetwijfeld soms ook een leuke man is. Dat is vaak zo bij dat soort lui en ook het tegenstrijdige en verwarrende. Niet vreemd dat je daarin verstrikt raakt. In de kern is het echter een eikel. Punt.
Stop ermee en gun jezelf iets beters. Dit gaat je anders alleen maar meer ellende opleveren.
Het doet er niet toe of deze manipulatieve idioot een borderliner of narcist is of beiden. Er zijn mensen met borderline die jarenlang een stabiele relatie hebben. Die zichzelf kennen en er wat aan doen. Door dit label te gebruiken zou je deze mensen bijna beledigen. Het gaat n.l. niet om het 'etiketje'. Het gaat er ook om of iemand een eikel is of niet. Een 'diagnose' die we zonder medische kennis met ons boerenverstand kunnen stellen.
Maak je z.s.m. los van deze figuur. Die gewoon een eikel is. Ondanks dat hij ongetwijfeld soms ook een leuke man is. Dat is vaak zo bij dat soort lui en ook het tegenstrijdige en verwarrende. Niet vreemd dat je daarin verstrikt raakt. In de kern is het echter een eikel. Punt.
Stop ermee en gun jezelf iets beters. Dit gaat je anders alleen maar meer ellende opleveren.
argentovivo wijzigde dit bericht op 21-10-2021 02:15
0.70% gewijzigd
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
woensdag 20 oktober 2021 om 03:36
Jinxnoname schreef: ↑20-10-2021 01:04Ja, je kunt een langdurige relatie hebben met iemand met borderline. Maar alleen als de persoon in kwestie bereid is eraan te werken, in therapie te gaat én jullie samen bereid zijn er tijd en energie in te steken. Het zelf onderkennen van een probleem en er iets aan willen doen met professionele hulp is wat mij betreft wel echt een voorwaarde. Maar plak niet te snel een stempel op iemand, is er een diagnose gesteld?
Ik spreek uit ervaring. Bij mij is op mijn 24e de diagnose borderline gesteld. Heel confronterend maar ook heel fijn te weten dat mijn gedrag ergens vandaan kwam en dat er een therapie voor is en ik eraan kon werken en ermee kon leren omgaan. Ik heb de VERS (vaardigheid emotionele regulatie stoornis ) training gedaan. Erg intensief en zwaar. En nog jaren af en aan bij een psych gelopen. Daarbij heb ik een aantal jaar antidepressiva geslikt om net dat steuntje in de rug te krijgen om aan mijn problemen en aan mezelf te werken. Nu heb ik het heel goed onder controle. Hoewel er wel gezegd wordt dat je nooit van borderline afkomt, speelt het geen rol meer in het leven van mijn partner en mij. Ik heb dan wel enorm geluk met een begripvolle, geduldige, liefdevolle en op zijn tijd strenge partner die ervan overtuigd was dat we er samen uit zouden komen. De vraag voor jezelf is of je daar de energie en wilskracht voor hebt. Het gaat niet vanzelf.
Succes!
Ik had jouw reactie nog niet gelezen voor ik de mijne schreef. Maar kennelijk doelde ik onbewust wel op o.a. jouw in wat ik schreef. Mooi en dapper wat je deelt. Ik hoop voor de TO dat zij het verschil ziet tussen de ene en de andere 'borderliner.'
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
woensdag 20 oktober 2021 om 04:15
Als ik kijk naar diegene (2) die ik van redelijk dichtbij ken met bpd dan zeg ik nee. Vriendschappelijk wellicht enigzins, maar relationeel niet. En toch zijn deze twee, twee hele verschillende karakters ansich.
Hoe dan ook, voor je de diagnose presenteert. Is er een mogelijkheid of een wil dat hij zich laat onderzoeken? Er is ergens hier al eerder aangekaart dat er ook mogelijk andere dingen kunnen spelen.
Hoe dan ook, voor je de diagnose presenteert. Is er een mogelijkheid of een wil dat hij zich laat onderzoeken? Er is ergens hier al eerder aangekaart dat er ook mogelijk andere dingen kunnen spelen.
woensdag 20 oktober 2021 om 06:05
Wat maakt het uit of er mensen zijn die een duurzame relatie hebben met iemand die een specifieke diagnose hebben? Als die er zijn, wordt het dan voor jou een doel om dat ook te krijgen?
Voor een duurzame relatie heb je twee mensen van hele goede wil nodig. Dat lees je hierboven ook bij mensen die wel een echte diagnose hebben gehad, en er heel hard voor geknokt hebben om zelf beter te worden. Die hebben inzicht, heel veel goede wil en vinden/vonden het belangrijk om zelf beter te worden om daarmee hun relatie duurzaam te maken.
In hoe jij je relatie schetst is die eerste voorwaarde er al niet. Hij is niet van goede wil. Los van of hij een stempel heeft of last heeft van het EikelSyndroom, deze man wil geen duurzame relatie, maar wil alles op zijn manier. En als dat niet lukt, krijg je straf; hij negeert je, krijgt een woede aanval en met een beetje pech is de politie nodig om te zorgen dat je veilig bent. Je legt contacten met zijn omgeving om alleen maar te leren hoe je zo op je tenen kunt lopen dat het een beetje op een leuke relatie lijkt.
Dát is geen basis voor een duurzame relatie. Dát is niet een rode vlag, maar een rode vlaggenmast. Dát zou voor jou voldoende moeten zijn om jezelf te redden van je behoefte hem te redden.
Stop met bedenken waarom hij dit doet. Begin met onderzoeken waarom jij dit toestaat. Stop met hopen dat hij verandert. Begin met jezelf te realiseren dat je hem niet nodig hebt.
Voor een duurzame relatie heb je twee mensen van hele goede wil nodig. Dat lees je hierboven ook bij mensen die wel een echte diagnose hebben gehad, en er heel hard voor geknokt hebben om zelf beter te worden. Die hebben inzicht, heel veel goede wil en vinden/vonden het belangrijk om zelf beter te worden om daarmee hun relatie duurzaam te maken.
In hoe jij je relatie schetst is die eerste voorwaarde er al niet. Hij is niet van goede wil. Los van of hij een stempel heeft of last heeft van het EikelSyndroom, deze man wil geen duurzame relatie, maar wil alles op zijn manier. En als dat niet lukt, krijg je straf; hij negeert je, krijgt een woede aanval en met een beetje pech is de politie nodig om te zorgen dat je veilig bent. Je legt contacten met zijn omgeving om alleen maar te leren hoe je zo op je tenen kunt lopen dat het een beetje op een leuke relatie lijkt.
Dát is geen basis voor een duurzame relatie. Dát is niet een rode vlag, maar een rode vlaggenmast. Dát zou voor jou voldoende moeten zijn om jezelf te redden van je behoefte hem te redden.
Stop met bedenken waarom hij dit doet. Begin met onderzoeken waarom jij dit toestaat. Stop met hopen dat hij verandert. Begin met jezelf te realiseren dat je hem niet nodig hebt.
woensdag 20 oktober 2021 om 06:55
To, jij wil dat hij voor jou verandert in een goede partner en dat is een fantasie. De enige persoon die je kan veranderen is jezelf Je kan andere keuzes maken en zo niet dan is dit het een relatie met verbaal en fysiek geweld. Aan jou de keuze.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 20 oktober 2021 om 06:56
Hoe meet jij liefde? Waarom denk je dat hij meer van jou houdt dan zijn exen die hem veel meer triggerden dan jij.
Het is geen wedstrijd.
Of het kan of niet, je hebt nu al een langdurige relatie met hem. Je loopt op eieren en als jullie ruzie hebben ben je zo in gevaar dat de politie moet komen.
Gevaarlijke liefde.
Er zijn er maar zat die daar blij van worden want dan houdt ie echt van je.
Ik denk dat als hij echt van je houdt hij therapie neemt om veilig te zijn voor jou.
Dat gebeurt al heel lang niet.
Moet hij zelf weten.
Ik ben verbaasd dat jij hem nog wil.
Daarom vraag ik me af waarom?
Het is geen wedstrijd.
Of het kan of niet, je hebt nu al een langdurige relatie met hem. Je loopt op eieren en als jullie ruzie hebben ben je zo in gevaar dat de politie moet komen.
Gevaarlijke liefde.
Er zijn er maar zat die daar blij van worden want dan houdt ie echt van je.
Ik denk dat als hij echt van je houdt hij therapie neemt om veilig te zijn voor jou.
Dat gebeurt al heel lang niet.
Moet hij zelf weten.
Ik ben verbaasd dat jij hem nog wil.
Daarom vraag ik me af waarom?
woensdag 20 oktober 2021 om 07:19
Wat is dit nou voor psychologie van de koude grond. Bedoel je met narcisme een narcistische persoonlijkheidsstoornis? Sociopathie en psychopathie zijn geen medische termen.
Een onderdeel van Borderline persoonlijkheidsstoornis is problemen met het reguleren van emotie, en daar kan dus ook fysiek geweld naar zichzelf of anderen bij zitten.
De grootste graag is of vriend bereid is om heel hard aan zichzelf te werken voor deze relatie, en of deze relatie voor to de moeite waard is om daarop te wachten met een niet 100% zekere kans van slagen.
woensdag 20 oktober 2021 om 07:47
Goeie!
