Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 4
maandag 9 november 2009 om 23:27
gun jezelf het verdriet en laat weten dat het klote gaat.
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
maandag 15 maart 2010 om 00:18
Zo hee Wurm, klinkt wel heel goed zo'n plan.
Wat je straks niet meer kan zeggen,kunnen ze gewoon nu voor die tijd terug lezen.
En joh misschien verander je zo door al die hormonen dat je na die tijd plat geknuffeld wil worden door jan en alleman.
Waarschuw je me als dat zover is?
Iry, is heel herkenbaar als ik schrijf waar ik ben geweest dus t blijft een gokje.
Enneh, voor een (hele korte *proest*) update zie hyves.
Sweet dreams!
Wat je straks niet meer kan zeggen,kunnen ze gewoon nu voor die tijd terug lezen.
En joh misschien verander je zo door al die hormonen dat je na die tijd plat geknuffeld wil worden door jan en alleman.
Waarschuw je me als dat zover is?
Iry, is heel herkenbaar als ik schrijf waar ik ben geweest dus t blijft een gokje.
Enneh, voor een (hele korte *proest*) update zie hyves.
Sweet dreams!
maandag 15 maart 2010 om 10:04
Ha, goed dat het gelukt is en dat je er zelfs naar begint uit te kijken, Wurm.
En trouwens, wat dacht je van klittenband? Heb je helemaal geen veters meer nodig.
Net heb ik EMDR voor woensdag afgebeld. 'Zal ik u doorverbinden?' vroeg ze. Oh nee, help! Echt niet!
Nee, zei ik, en dan ook maar meteen 'ik stop met de EMDR'.
Ze vroeg niet verder en zei dat ze het zou doorgeven. So far de receptioniste bij het GGZ. Die ik straks trouwens ook zie, want PMT vanmiddag. En haar ga ik ook mijn bundel geven, dus eng en spannend.
Maar van de EMDR bij die mwah niet zo empatische mevrouw ben ik gelukkig af. Wat een opluchting.
Forummen met mobiel lijkt mij trouwens ook heel lastig. Met zo een als die van mij is sms'en al een geduldwerkje.
En trouwens, wat dacht je van klittenband? Heb je helemaal geen veters meer nodig.
Net heb ik EMDR voor woensdag afgebeld. 'Zal ik u doorverbinden?' vroeg ze. Oh nee, help! Echt niet!
Nee, zei ik, en dan ook maar meteen 'ik stop met de EMDR'.
Ze vroeg niet verder en zei dat ze het zou doorgeven. So far de receptioniste bij het GGZ. Die ik straks trouwens ook zie, want PMT vanmiddag. En haar ga ik ook mijn bundel geven, dus eng en spannend.
Maar van de EMDR bij die mwah niet zo empatische mevrouw ben ik gelukkig af. Wat een opluchting.
Forummen met mobiel lijkt mij trouwens ook heel lastig. Met zo een als die van mij is sms'en al een geduldwerkje.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 maart 2010 om 11:45
maandag 15 maart 2010 om 17:36
quote:Sterretjee schreef op 15 maart 2010 @ 00:19:
O en appeltje, ik lig vast voor de deur om een update van je te lezen!
(dat je je verder ook niet verplicht ofzo hoeft te voelen )
Nou... daar komt ie! Hou je vast..
Het gaat wel... de ene dag wat beter dan de andere.. Soms 3 goede dagen dan weer een K dag. Soms gaat het zomaar ineens een week goed en dan weer 4 dagen niet.
Ik heb nu dus al wekenlang geen therapie gehad door ziekte en vrije dagen en volle agenda van psych.
De eerste weken vond ik dat fijn.. even rust en niet aan het werk of denken worden gezet...
Maar nu trek ik het toch niet meer zo goed...
Pieker heel veel. Over grote dingen, over kleine dingen.
De stemmen die me vaak lastig vallen. Opbouwen met werken en wat dat met mij doet. Psychisch maar ook lichamelijk.
Ik ben uit mezelf weer opgebouwd met de medicatie. Merkte dat ik dat toch echt nog nodig heb.. En tja.. psych zag ik dus lange tijd niet. Maar hij zal het vast goed vinden.
En daar baal ik van.. het frustreert me. Ik was zo goed op weg
met afbouwen. Het begin was gemaakt. En nu dus weer terug..
Ik moest keuzes maken. Of weer opbouwen met de medicatie, of een wrak zijn door te weinig slaap, teveel gepieker, maar amper een sociaal leven. Werken dat dan maar met moeite lukt of me al mijn energie kost.
Langzaamaan gaat dat beter nu. Soms lukt het me allemaal, soms ook niet maar daar kan ik me soms ook wel bij neer leggen.
Vragen van mensen in mijn omgeving zijn lastig.. Ik merk dat hoe langer mijn herstel duurt, hoe moeilijker ik het vind antwoord te geven op vragen. Ik vraag me af wat mensen allemaal wel niet gaan denken. Ik probeer dat wel los te laten maar dat is best lastig.
Zij weten niet hoe ik me voel, wat er met me is en wat er gebeurd is. Ja.. de feiten kennen ze. Dagbehandelings therapie gehad, opgenomen geweest, emdr gehad, nu regelmatig therapie. Maar verder niets.. en dat hoeft ook niet, maar daardoor ga ik me wel afvragen wat ze denken.
En toch voel ik me daardoor niet verplicht te praten gelukkig. De belangrijkste mensen om me heen weten het, en dat is goed.
Het komt allemaal wel.. het gaat steeds beter en ben op de goede weg.
En dat vertel ik me iedere dag opnieuw.. dat het uiteindelijk goed komt en dat ik op de goede weg ben.
Dus ja.. zo gaat het zo'n beetje met me!
Ik lees hier wel mee, maar vind het soms moelijk te reageren.
Jullie zijn lief voor elkaar en voor mij! Ben blij met jullie!
Liefs en een
O en appeltje, ik lig vast voor de deur om een update van je te lezen!
(dat je je verder ook niet verplicht ofzo hoeft te voelen )
Nou... daar komt ie! Hou je vast..
Het gaat wel... de ene dag wat beter dan de andere.. Soms 3 goede dagen dan weer een K dag. Soms gaat het zomaar ineens een week goed en dan weer 4 dagen niet.
Ik heb nu dus al wekenlang geen therapie gehad door ziekte en vrije dagen en volle agenda van psych.
De eerste weken vond ik dat fijn.. even rust en niet aan het werk of denken worden gezet...
Maar nu trek ik het toch niet meer zo goed...
Pieker heel veel. Over grote dingen, over kleine dingen.
De stemmen die me vaak lastig vallen. Opbouwen met werken en wat dat met mij doet. Psychisch maar ook lichamelijk.
Ik ben uit mezelf weer opgebouwd met de medicatie. Merkte dat ik dat toch echt nog nodig heb.. En tja.. psych zag ik dus lange tijd niet. Maar hij zal het vast goed vinden.
En daar baal ik van.. het frustreert me. Ik was zo goed op weg
met afbouwen. Het begin was gemaakt. En nu dus weer terug..
Ik moest keuzes maken. Of weer opbouwen met de medicatie, of een wrak zijn door te weinig slaap, teveel gepieker, maar amper een sociaal leven. Werken dat dan maar met moeite lukt of me al mijn energie kost.
Langzaamaan gaat dat beter nu. Soms lukt het me allemaal, soms ook niet maar daar kan ik me soms ook wel bij neer leggen.
Vragen van mensen in mijn omgeving zijn lastig.. Ik merk dat hoe langer mijn herstel duurt, hoe moeilijker ik het vind antwoord te geven op vragen. Ik vraag me af wat mensen allemaal wel niet gaan denken. Ik probeer dat wel los te laten maar dat is best lastig.
Zij weten niet hoe ik me voel, wat er met me is en wat er gebeurd is. Ja.. de feiten kennen ze. Dagbehandelings therapie gehad, opgenomen geweest, emdr gehad, nu regelmatig therapie. Maar verder niets.. en dat hoeft ook niet, maar daardoor ga ik me wel afvragen wat ze denken.
En toch voel ik me daardoor niet verplicht te praten gelukkig. De belangrijkste mensen om me heen weten het, en dat is goed.
Het komt allemaal wel.. het gaat steeds beter en ben op de goede weg.
En dat vertel ik me iedere dag opnieuw.. dat het uiteindelijk goed komt en dat ik op de goede weg ben.
Dus ja.. zo gaat het zo'n beetje met me!
Ik lees hier wel mee, maar vind het soms moelijk te reageren.
Jullie zijn lief voor elkaar en voor mij! Ben blij met jullie!
Liefs en een
maandag 15 maart 2010 om 17:38
quote:Wurmpje schreef op 14 maart 2010 @ 23:12:
Met je mobiel forummen appel? doe maar luxe!
Dat lijkt me helemaaaaal niet lekker typen of lezen trouwens!!!
sterkte voor jou, tijdelijk therapieloos lijkt me best pittig.
Hoop dat je het een beetje red!
Welterusten!!!
Is wel fijn hoor! Alleen niet voor uitgebreide posts.
Maar lezen gaat makkelijk en is goed te doen.
Hippe appel.
Met je mobiel forummen appel? doe maar luxe!
Dat lijkt me helemaaaaal niet lekker typen of lezen trouwens!!!
sterkte voor jou, tijdelijk therapieloos lijkt me best pittig.
Hoop dat je het een beetje red!
Welterusten!!!
Is wel fijn hoor! Alleen niet voor uitgebreide posts.
Maar lezen gaat makkelijk en is goed te doen.
Hippe appel.
maandag 15 maart 2010 om 18:59
Nou, ik heb haar dus nog wel gesproken, Ster. Anderhalf uur later belde ze namelijk zelf.
Ze had het bericht door gekregen en was verwonderd dat ik ermee wilde stoppen, en wilde weten waarom.
Het klikt niet tussen ons, zei ik, en 'ik voel me niet op mijn gemak.'
Stilte. En ik voelde een bijna onweerstaanbare neiging om te gaan uitleggen en verklaren, maar deed het niet.
Toen vroeg ze of ze dit mocht kortsluiten met mijn therapeute. Natuurlijk, geen probleem.
En ik mocht altijd terugkomen als ik weer wilde doorgaan met de EMDR. Veel sterkte, wenste ze nog.
Oef, zucht.
Ik vond het wel heel knap van mezelf dat ik nu eens niet ging verzanden in een hoop woorden, maar bij het pure eerlijke gevoel bleef. Een mijlpaal. Juicht allen.
Ze had het bericht door gekregen en was verwonderd dat ik ermee wilde stoppen, en wilde weten waarom.
Het klikt niet tussen ons, zei ik, en 'ik voel me niet op mijn gemak.'
Stilte. En ik voelde een bijna onweerstaanbare neiging om te gaan uitleggen en verklaren, maar deed het niet.
Toen vroeg ze of ze dit mocht kortsluiten met mijn therapeute. Natuurlijk, geen probleem.
En ik mocht altijd terugkomen als ik weer wilde doorgaan met de EMDR. Veel sterkte, wenste ze nog.
Oef, zucht.
Ik vond het wel heel knap van mezelf dat ik nu eens niet ging verzanden in een hoop woorden, maar bij het pure eerlijke gevoel bleef. Een mijlpaal. Juicht allen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 maart 2010 om 19:04
Appel, fijn om weer uitgebreid van je te horen hoe het gaat. En ik vind het wel heel sterk van je, dat je niet alles gauw wilt gaan verklaren aan mensen in je omgeving. Dat de belangrijkste mensen het wel weten, en dat dat genoeg is. Dat je je verder ook niet verplicht voelt.
Ik vind het psych-verhaal wel een beetje vreemd, eerlijk gezegd. Heb je niet gewoon een wekelijkse afspraak? Waarom is ineens de agenda te vol? Lijkt me dat het toch nog wel nodig en fijn is, de ondersteuning die je krijgt. Opbouwen van je medicatie, die keuze maken; het komt voor mij een beetje over als 'aan je lot overgelaten zijn'.
Ik vind het psych-verhaal wel een beetje vreemd, eerlijk gezegd. Heb je niet gewoon een wekelijkse afspraak? Waarom is ineens de agenda te vol? Lijkt me dat het toch nog wel nodig en fijn is, de ondersteuning die je krijgt. Opbouwen van je medicatie, die keuze maken; het komt voor mij een beetje over als 'aan je lot overgelaten zijn'.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 maart 2010 om 21:46
Dank je Ev!
Ik klink misschien heel sterk.. maar ben het niet altijd hoor. Het kost me veel moeite om zo te denken als ik daar straks schreef.
Ik wist dat ik een tijd terug 2 weken geen afspraak had omdat psych met vakantie ging. De week daarna werd afgebeld omdat ie ziek was en toen bleek dat ik geen afspraken meer had staan. En die kon toen niet meteen gepland worden omdat hij geen tijd meer had...
Vandaar dus de lange tijd er tussen. Ik heb echt mijn best gedaan er tussen te komen maar secr. werkte niet echt mee helaas.
En ja.. ik had nog een keer kunnen bellen en hem zelf aan de lijn moeten vragen. Maar dat heb ik niet gedaan... dan vind ik mezelf niet belangrijk genoeg enzo.. onzekere appel..
Nu heb ik een hele reeks afspraken gepland. Zo.. mij hebben ze niet meer!
Ik klink misschien heel sterk.. maar ben het niet altijd hoor. Het kost me veel moeite om zo te denken als ik daar straks schreef.
Ik wist dat ik een tijd terug 2 weken geen afspraak had omdat psych met vakantie ging. De week daarna werd afgebeld omdat ie ziek was en toen bleek dat ik geen afspraken meer had staan. En die kon toen niet meteen gepland worden omdat hij geen tijd meer had...
Vandaar dus de lange tijd er tussen. Ik heb echt mijn best gedaan er tussen te komen maar secr. werkte niet echt mee helaas.
En ja.. ik had nog een keer kunnen bellen en hem zelf aan de lijn moeten vragen. Maar dat heb ik niet gedaan... dan vind ik mezelf niet belangrijk genoeg enzo.. onzekere appel..
Nu heb ik een hele reeks afspraken gepland. Zo.. mij hebben ze niet meer!
maandag 15 maart 2010 om 22:05
dinsdag 16 maart 2010 om 10:05
Heel goed van je, Appel! Daar kan ie niet meer omheen. Ha!
En wie is altijd sterk? En moet dat, altijd sterk? Het kan je ook flink opbreken, zoals het bij mij heeft gedaan.
Goedemorgen meiden. Wat zijn de plannen vandaag?
Hier e.e.a. huishoudelijk, hond, iets wegbrengen en verder zie ik het wel. Even bijkomen van die enerverende dag van gisteren en daar kan even huishouden wel lekker ordenend bij werken.
En wie is altijd sterk? En moet dat, altijd sterk? Het kan je ook flink opbreken, zoals het bij mij heeft gedaan.
Goedemorgen meiden. Wat zijn de plannen vandaag?
Hier e.e.a. huishoudelijk, hond, iets wegbrengen en verder zie ik het wel. Even bijkomen van die enerverende dag van gisteren en daar kan even huishouden wel lekker ordenend bij werken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 16 maart 2010 om 13:39
Ev, wat goed gedaan zeg!!
Pff...het zweet zou mij ook in de handen staan om dat uit te spreken, maar je hebt het gedaan.
En het is de juiste beslissing omdat het zo voelt
Appel, ook jij hebt het goed gedaan nu een hoop afspraken te plannen.
Hoop dat je snel de handvatten weer hebt, zo lang geen therapie is echt niet oke.
Liefs allemaal!!!
Pff...het zweet zou mij ook in de handen staan om dat uit te spreken, maar je hebt het gedaan.
En het is de juiste beslissing omdat het zo voelt
Appel, ook jij hebt het goed gedaan nu een hoop afspraken te plannen.
Hoop dat je snel de handvatten weer hebt, zo lang geen therapie is echt niet oke.
Liefs allemaal!!!
dinsdag 16 maart 2010 om 21:34
Hele Hippe Appel!!!
He meid, die medicatie, dat is toch geen achteruitgang?
Als je perse wilt kan je strakjes, als de boel weer wat tot rust gekomen is, vrolijk opnieuw beginnen met afbouwen.
Maar persoonlijk wil ik niet van mn troep af hoor. Het werkt, en ik voel me er beter mee.
Als je suikerziekte hebt spuit je insuline, ik ben een beetje raar, en slik daarom op tijd mn pilletjes.
waarom zou je dat steuntje in de rug niet mogen gebruiken, tijdens heftige periodes?
Wat werk betreft: dapper dat je zo aan het opbouwen bent!
Ook hierbij denk ik wel meteen: moet het meteen 100%?
Gedeeltelijk weer werken is toch een hele mooie prestatie al voorlopig? En vermoeiend zat idd lijkt me.
Je zit echt in een periode van veranderingen, en mèn wat zal dat nu veel van je vergen!
Doe je lief voor jezelf?
Heeeeeeeeel fijn om hier weer wat van je te lezen.
schrijf lekker wanneer jij wilt, je weet het. Niets moet, alles mag.
He meid, die medicatie, dat is toch geen achteruitgang?
Als je perse wilt kan je strakjes, als de boel weer wat tot rust gekomen is, vrolijk opnieuw beginnen met afbouwen.
Maar persoonlijk wil ik niet van mn troep af hoor. Het werkt, en ik voel me er beter mee.
Als je suikerziekte hebt spuit je insuline, ik ben een beetje raar, en slik daarom op tijd mn pilletjes.
waarom zou je dat steuntje in de rug niet mogen gebruiken, tijdens heftige periodes?
Wat werk betreft: dapper dat je zo aan het opbouwen bent!
Ook hierbij denk ik wel meteen: moet het meteen 100%?
Gedeeltelijk weer werken is toch een hele mooie prestatie al voorlopig? En vermoeiend zat idd lijkt me.
Je zit echt in een periode van veranderingen, en mèn wat zal dat nu veel van je vergen!
Doe je lief voor jezelf?
Heeeeeeeeel fijn om hier weer wat van je te lezen.
schrijf lekker wanneer jij wilt, je weet het. Niets moet, alles mag.
woensdag 17 maart 2010 om 09:29
Ja hoor... vreemd zeg, allerlei mensen die trots op me zitten te zijn. Therapeute belde me net omdat EMDR-collega had ingesproken bij haar, om te horen hoe en wat. En die zei ook al: wat goed! Ze gaat haar straks terugbellen en vroeg aan mij of ze eerlijk mocht zijn. Doe maar!
Ik vind dat zo vreemd, omdat ik zoiets noooooooit van mijn ouders heb gehoord. Trots op mij? Huh?
Ik vind dat zo vreemd, omdat ik zoiets noooooooit van mijn ouders heb gehoord. Trots op mij? Huh?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 17 maart 2010 om 09:47
Ik ben ook trots EV!
In behandeling zijn bij iemand die aanvoelt als een koude kikker, bij wie je je niet veilig voelt kan schade aanrichten.
Ik heb behandelingen en behandelaars gehad die me met nóg een trauma opgezadeld hebben. Door hun killte, hun rigiditeit. Doordat ik niet leerde naar mijzelf te luisteren maar maar ´gewoon moest doen´, me aanpassen aan het protocol. In het begin van een echt goede behandeling moesten we gezamelijk puinruimen. Het vertrouwen was weg, ik had niet geleerd op een normale manier te vertellen hoe het met me ging. Omdat er voorheen gewoon niet geluisterd werd. Heel verdrietig, tijdrovend, frustrerend.
Dat jij dat voorkomen hebt door gewoon te zeggen wat je voelt, jezelf serieus te nemen en ernaar te handelen: chapeau!
In behandeling zijn bij iemand die aanvoelt als een koude kikker, bij wie je je niet veilig voelt kan schade aanrichten.
Ik heb behandelingen en behandelaars gehad die me met nóg een trauma opgezadeld hebben. Door hun killte, hun rigiditeit. Doordat ik niet leerde naar mijzelf te luisteren maar maar ´gewoon moest doen´, me aanpassen aan het protocol. In het begin van een echt goede behandeling moesten we gezamelijk puinruimen. Het vertrouwen was weg, ik had niet geleerd op een normale manier te vertellen hoe het met me ging. Omdat er voorheen gewoon niet geluisterd werd. Heel verdrietig, tijdrovend, frustrerend.
Dat jij dat voorkomen hebt door gewoon te zeggen wat je voelt, jezelf serieus te nemen en ernaar te handelen: chapeau!
woensdag 17 maart 2010 om 16:14
Bedankt meiden, en nu kappen, want ik ben vandaag echt een huilie. Hier was weer iets wat een trigger was; bovendien heeft het nieuws over dat meisje, Milly, mij ontzettend aangegrepen.
En dat heeft alles met mijn eigen kinderen te maken. Dat er toen nog niet eens één politie-agent voor mij wilde gaan kijken midden in de nacht; dat ik me aan alle kanten in de steek gelaten heb gevoeld, die eerste weken door de politie, zóveel.
Wat is het verschil?
En wat afschuwelijk is het, zo'n meisje, vermoord door zo'n buurman, nota bene nog politie-agent ook. En heeft die vriendin hem niet zien graven in die tuin? Ik snap helemaal niets meer van deze wereld en van de mensen. Ik weet weer waarom ik niet zo het nieuws volg, maar ja, dat is nu te laat.
En dat heeft alles met mijn eigen kinderen te maken. Dat er toen nog niet eens één politie-agent voor mij wilde gaan kijken midden in de nacht; dat ik me aan alle kanten in de steek gelaten heb gevoeld, die eerste weken door de politie, zóveel.
Wat is het verschil?
En wat afschuwelijk is het, zo'n meisje, vermoord door zo'n buurman, nota bene nog politie-agent ook. En heeft die vriendin hem niet zien graven in die tuin? Ik snap helemaal niets meer van deze wereld en van de mensen. Ik weet weer waarom ik niet zo het nieuws volg, maar ja, dat is nu te laat.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 17 maart 2010 om 17:09
quote:Wurmpje schreef op 16 maart 2010 @ 21:34:
Hele Hippe Appel!!!
He meid, die medicatie, dat is toch geen achteruitgang?
Als je perse wilt kan je strakjes, als de boel weer wat tot rust gekomen is, vrolijk opnieuw beginnen met afbouwen.
Maar persoonlijk wil ik niet van mn troep af hoor. Het werkt, en ik voel me er beter mee.
Als je suikerziekte hebt spuit je insuline, ik ben een beetje raar, en slik daarom op tijd mn pilletjes.
waarom zou je dat steuntje in de rug niet mogen gebruiken, tijdens heftige periodes?
Wat werk betreft: dapper dat je zo aan het opbouwen bent!
Ook hierbij denk ik wel meteen: moet het meteen 100%?
Gedeeltelijk weer werken is toch een hele mooie prestatie al voorlopig? En vermoeiend zat idd lijkt me.
Je zit echt in een periode van veranderingen, en mèn wat zal dat nu veel van je vergen!
Doe je lief voor jezelf?
Heeeeeeeeel fijn om hier weer wat van je te lezen.
schrijf lekker wanneer jij wilt, je weet het. Niets moet, alles mag.
Dank voor je reactie!
Die medicatie.. tjs.. idd soms is het nodig.
Maar ik slik best veel en wil graag minderen..
Heb ook wat last van de bijwerkingen, dat speelt ook wel mee.
Ben vaak suf, vergeetachtig en afwezig.
Maar ik slik ze braaf omdat ze ook veel voordelen bieden.
En werken.. Het hoeft idd niet meteen 100%. Maar ben nu al zo'n lange tijd aan het opbouwen.. En fulltime werken gaat me echt niet lukken en dat frustreerd me.
Wat ook meespeelt is wat anderen er van denken..
Maar aan de andere kant denk ik dan weer: maakt geen donder uit wat anderen ervan denken, het gaat om mij!
Verwarrend dus.
Binnenkort weer naar de bedrijfsarts en dan zullen we wel verder zien.
Hele Hippe Appel!!!
He meid, die medicatie, dat is toch geen achteruitgang?
Als je perse wilt kan je strakjes, als de boel weer wat tot rust gekomen is, vrolijk opnieuw beginnen met afbouwen.
Maar persoonlijk wil ik niet van mn troep af hoor. Het werkt, en ik voel me er beter mee.
Als je suikerziekte hebt spuit je insuline, ik ben een beetje raar, en slik daarom op tijd mn pilletjes.
waarom zou je dat steuntje in de rug niet mogen gebruiken, tijdens heftige periodes?
Wat werk betreft: dapper dat je zo aan het opbouwen bent!
Ook hierbij denk ik wel meteen: moet het meteen 100%?
Gedeeltelijk weer werken is toch een hele mooie prestatie al voorlopig? En vermoeiend zat idd lijkt me.
Je zit echt in een periode van veranderingen, en mèn wat zal dat nu veel van je vergen!
Doe je lief voor jezelf?
Heeeeeeeeel fijn om hier weer wat van je te lezen.
schrijf lekker wanneer jij wilt, je weet het. Niets moet, alles mag.
Dank voor je reactie!
Die medicatie.. tjs.. idd soms is het nodig.
Maar ik slik best veel en wil graag minderen..
Heb ook wat last van de bijwerkingen, dat speelt ook wel mee.
Ben vaak suf, vergeetachtig en afwezig.
Maar ik slik ze braaf omdat ze ook veel voordelen bieden.
En werken.. Het hoeft idd niet meteen 100%. Maar ben nu al zo'n lange tijd aan het opbouwen.. En fulltime werken gaat me echt niet lukken en dat frustreerd me.
Wat ook meespeelt is wat anderen er van denken..
Maar aan de andere kant denk ik dan weer: maakt geen donder uit wat anderen ervan denken, het gaat om mij!
Verwarrend dus.
Binnenkort weer naar de bedrijfsarts en dan zullen we wel verder zien.
woensdag 17 maart 2010 om 17:56
Herkenbaar hoor Appel, dat het pijn doet dat fulltime er niet inzit, en het 'wat zullen andere denken' (of beter gezegd, hoe veroordelen ze me nu weer). Met die paar uur die ik werk vliegen de vooroordelen ook altijd in het rond.
Van 'lekker luxe op kosten van je vent' tot 'rijke pa en ma zeker' en 'schaam jij je niet, zo'n jonge meid op dr gat'.
Het enige wat ik tegenwoordig doe is zeggen 'Ja lekker he, ik kan het aanraden hoor!'. Dan zijn ze tenminste uitgeluld.
En als er dan nog een komt met van 'ja dat zou ik ook wel willen maar...' dan kap ik t af met 'Nou, gewoon doen. heerlijk hoor.'
Dat scheve gekijk en vergelijk in Nederland altijd.
Als andere mensen meer thuis willen zijn, moeten ze vooral minder gaan werken. Maar dan ook niet zeiken dat ze 'daar geen geld voor hebben'. Nee, het UWV betaald lekker, zou ik wel eens willen zeggen.
Maar goed, wat niet weet...
Voor mij mag al het geld van de wereld naar degene met wie ik mag ruilen voor een 'normaal' leven.
Niet dat ik graag fulltime wil werken om veel geld te verdienen, maar ik zou graag fulltime willen Kunnen Werken, of er in elk geval voor kunnen kiezen.
Over geld hoor je me iig niet klagen. Als ik bedenk dat er hele gezinnen rond meoten komen van een bijstandsuitkering of een minimum loon... Dan hebben wij het maar fijn, zo samen met z'n twee.
Geld maakt niet gelukkig. Geen geld kan trouwens wèl flink ongelukkig maken, daar geloof ik wel weer in.
Maar wat jammer dat al die mensen met die vooroordelen dat niet snappen!
Heuh? Nou. Kwam er spontaan een heul verhaal uit mn vingers rollen.
Van 'lekker luxe op kosten van je vent' tot 'rijke pa en ma zeker' en 'schaam jij je niet, zo'n jonge meid op dr gat'.
Het enige wat ik tegenwoordig doe is zeggen 'Ja lekker he, ik kan het aanraden hoor!'. Dan zijn ze tenminste uitgeluld.
En als er dan nog een komt met van 'ja dat zou ik ook wel willen maar...' dan kap ik t af met 'Nou, gewoon doen. heerlijk hoor.'
Dat scheve gekijk en vergelijk in Nederland altijd.
Als andere mensen meer thuis willen zijn, moeten ze vooral minder gaan werken. Maar dan ook niet zeiken dat ze 'daar geen geld voor hebben'. Nee, het UWV betaald lekker, zou ik wel eens willen zeggen.
Maar goed, wat niet weet...
Voor mij mag al het geld van de wereld naar degene met wie ik mag ruilen voor een 'normaal' leven.
Niet dat ik graag fulltime wil werken om veel geld te verdienen, maar ik zou graag fulltime willen Kunnen Werken, of er in elk geval voor kunnen kiezen.
Over geld hoor je me iig niet klagen. Als ik bedenk dat er hele gezinnen rond meoten komen van een bijstandsuitkering of een minimum loon... Dan hebben wij het maar fijn, zo samen met z'n twee.
Geld maakt niet gelukkig. Geen geld kan trouwens wèl flink ongelukkig maken, daar geloof ik wel weer in.
Maar wat jammer dat al die mensen met die vooroordelen dat niet snappen!
Heuh? Nou. Kwam er spontaan een heul verhaal uit mn vingers rollen.
