Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 13 maart 2009 om 15:29
Saar, haske goed hoe het gegaan is op je werk. Je bent echt duidelijk geweest, je hebt ook nog een fijn gesprek gehad, je gaat zelf ook niet over je grenzen en je hebt nog vrij dit weekend ook!
Wat ga je de komende dagen doen? Is je hoofdpijn al minder?
Appel, ik denk aan je. Sterkte!
Wurm ik vind je een lieverd. Volgens mij lijk je wel een beetje op me, net zo prettig gestoord en creatief.
Wat ga je de komende dagen doen? Is je hoofdpijn al minder?
Appel, ik denk aan je. Sterkte!
Wurm ik vind je een lieverd. Volgens mij lijk je wel een beetje op me, net zo prettig gestoord en creatief.
vrijdag 13 maart 2009 om 15:56
quote:Elmervrouw schreef op 13 maart 2009 @ 09:49:
Philomein, hoe gaat het nu, the day after?
Ik ben boos. Erg boos. Ik kon er niet van slapen en ging om half 2 een briefje schrijven wat ik allemaal tegen mijn baas zou gaan zeggen. En ik was ook boos op EM. Dat zit daar maar de hele avond boven een stom computerspelletje te doen, komt tegen half 12 eens een keer beneden en zit dan onderuitgezakt te suffen, niet om aan te zien.
En dit niet één avond, maar elke avond. En als ik dit benoem, wordt hij boos. 'Mag ik niet eens mijn spelletje doen?'
Bah, mannen! Ze zitten in hun eigen wereldje, die baas ook. Ze hebben niks uit zichzelf door en merken niks. Je moet ze alles onder hun neus duwen voordat ze eens een keer iets zien. Bah, bah en nog eens bah. Zei ik al dat ik boos was?
Ik moet hier echt iets mee gaan doen vandaag. Nou ja, tegen EM heb ik het al gezegd. En hij had vanmorgen een briefje liggen met sorry. Wat heb ik aan woorden?
Ik hoop dat het vandaag allemaal beter gaat, de zon schijnt hier trouwens wel. Dat wel.
Oeh. Herkenbaar!
Wurman zit ook het liefts achter z'n computer te gamen. Of te internetten. Of in ieder geval achter die computer.
En ook wij hebben er al regelmatig woorden over gehad. Vooral als ik niet goed in mn vel zit, want dan zeg ik ìnèèns wat ik al weken vervelend vind, maar waar ik niet over wil klagen/zeuren etc.
Ik zweer, ik kan hier in huis naakt op mn handen door de kamer gaan lopen en ondertussen een liedje jodelen, en dan zal hij enkel zeggen 'ja leuk schat' zonder echt wat te beseffen of langer dan twee tellen om te kijken.
Dingen vertellen heeft al helemaal geen zin.
Ze schijnen inderdaad heul vaak van ons te moeten horen dat dat niet leuk is, voor het kwartje valt dat ze piets te vaak achter die compu zitten...
Voor het briefje van EM koop je niets, maar het is wel fijn dat ie in ieder geval beseft dat jij het echt heel vervelend vond en daar zijn excuses voor aan bied.
Maar daar kan je vast niets mee als je boos-bozer-boost bent.
Philomein, hoe gaat het nu, the day after?
Ik ben boos. Erg boos. Ik kon er niet van slapen en ging om half 2 een briefje schrijven wat ik allemaal tegen mijn baas zou gaan zeggen. En ik was ook boos op EM. Dat zit daar maar de hele avond boven een stom computerspelletje te doen, komt tegen half 12 eens een keer beneden en zit dan onderuitgezakt te suffen, niet om aan te zien.
En dit niet één avond, maar elke avond. En als ik dit benoem, wordt hij boos. 'Mag ik niet eens mijn spelletje doen?'
Bah, mannen! Ze zitten in hun eigen wereldje, die baas ook. Ze hebben niks uit zichzelf door en merken niks. Je moet ze alles onder hun neus duwen voordat ze eens een keer iets zien. Bah, bah en nog eens bah. Zei ik al dat ik boos was?
Ik moet hier echt iets mee gaan doen vandaag. Nou ja, tegen EM heb ik het al gezegd. En hij had vanmorgen een briefje liggen met sorry. Wat heb ik aan woorden?
Ik hoop dat het vandaag allemaal beter gaat, de zon schijnt hier trouwens wel. Dat wel.
Oeh. Herkenbaar!
Wurman zit ook het liefts achter z'n computer te gamen. Of te internetten. Of in ieder geval achter die computer.
En ook wij hebben er al regelmatig woorden over gehad. Vooral als ik niet goed in mn vel zit, want dan zeg ik ìnèèns wat ik al weken vervelend vind, maar waar ik niet over wil klagen/zeuren etc.
Ik zweer, ik kan hier in huis naakt op mn handen door de kamer gaan lopen en ondertussen een liedje jodelen, en dan zal hij enkel zeggen 'ja leuk schat' zonder echt wat te beseffen of langer dan twee tellen om te kijken.
Dingen vertellen heeft al helemaal geen zin.
Ze schijnen inderdaad heul vaak van ons te moeten horen dat dat niet leuk is, voor het kwartje valt dat ze piets te vaak achter die compu zitten...
Voor het briefje van EM koop je niets, maar het is wel fijn dat ie in ieder geval beseft dat jij het echt heel vervelend vond en daar zijn excuses voor aan bied.
Maar daar kan je vast niets mee als je boos-bozer-boost bent.
vrijdag 13 maart 2009 om 16:04
quote:Elmervrouw schreef op 13 maart 2009 @ 13:56:
Interessante gedachtengang, Philomein, ik moet het straks nog eens lezen als ik rustiger ben.
Want ik heb inmiddels mijn baas gesproken, hij belde een uur geleden of zo. En druk, natuurlijk druk dus, en zieken, en geen tijd.
Samengevat: ik zit nu in de zw, ik mag niet eens rijden al zou ik het willen, want daar moet de bedrijfsarts toestemming voor geven en ik krijg een oproep om daarheen te gaan. Allemaal papierwerk blabla, duurt lang etc.
En ik heb ronduit naar mijn contract gevraagd, of ze dat gaat verlengen en daar draaide hij een beetje omheen, maar dat gaat dus niet gebeuren, 'logisch' zei hij. Dus het heeft niet eens meer zin dat ik ga proberen weer te gaan werken, als die bedrijfsarts dat goed vindt. Hij (baas) had wel begrepen dat dit wat er aan de hand is, tijd nodig heeft.
Voor mij is het dus over, daar lijkt het op, en ik voel me heel verdrietig en vooral heel erg falen. Alsof het maar nooit echt van de grond komt, mijn leven, werkwijs gezien. Het loopt allemaal vroeg of laat af (of mis). Ik weet niet wat ik nog meer moet zeggen, ik voel me helemaal teneergeslagen.
Hanke, wat goed van je, dat je de knoop hebt doorgehakt wat betreft dat meeloopweekend. Kan ik niet meegaan?
He gatverjakkes EV! Dan doe je zo je best, en dan krijg je dat zo te horen. Zo natuurlijk vind ik dat niet namelijk!!!
Hoewel je het bedrijf zelf ook al uitkotste blijft het een flinke klap in je gezicht. Het voelt toch als een soort van persoonlijke afwijzing.
Ik hoop dat je in je hoofd wèl weet dat dit niets met jou te maken heeft, maar met een egoistische baas, geld en bedrijfsvoering.
Dat jij niet gefaald hebt, maar juist heel knap je grenzen aangegeven hebt.
Het enige mooie hiervan is dat je straks misschien iets kan gaan doen wat je wèl echt leuk vind, of in ieder geval waar je je wèl echt okee voelt! Dat scheelt zo enorm veel!
Ik vind het echt heel klote voor je!!!
Interessante gedachtengang, Philomein, ik moet het straks nog eens lezen als ik rustiger ben.
Want ik heb inmiddels mijn baas gesproken, hij belde een uur geleden of zo. En druk, natuurlijk druk dus, en zieken, en geen tijd.
Samengevat: ik zit nu in de zw, ik mag niet eens rijden al zou ik het willen, want daar moet de bedrijfsarts toestemming voor geven en ik krijg een oproep om daarheen te gaan. Allemaal papierwerk blabla, duurt lang etc.
En ik heb ronduit naar mijn contract gevraagd, of ze dat gaat verlengen en daar draaide hij een beetje omheen, maar dat gaat dus niet gebeuren, 'logisch' zei hij. Dus het heeft niet eens meer zin dat ik ga proberen weer te gaan werken, als die bedrijfsarts dat goed vindt. Hij (baas) had wel begrepen dat dit wat er aan de hand is, tijd nodig heeft.
Voor mij is het dus over, daar lijkt het op, en ik voel me heel verdrietig en vooral heel erg falen. Alsof het maar nooit echt van de grond komt, mijn leven, werkwijs gezien. Het loopt allemaal vroeg of laat af (of mis). Ik weet niet wat ik nog meer moet zeggen, ik voel me helemaal teneergeslagen.
Hanke, wat goed van je, dat je de knoop hebt doorgehakt wat betreft dat meeloopweekend. Kan ik niet meegaan?
He gatverjakkes EV! Dan doe je zo je best, en dan krijg je dat zo te horen. Zo natuurlijk vind ik dat niet namelijk!!!
Hoewel je het bedrijf zelf ook al uitkotste blijft het een flinke klap in je gezicht. Het voelt toch als een soort van persoonlijke afwijzing.
Ik hoop dat je in je hoofd wèl weet dat dit niets met jou te maken heeft, maar met een egoistische baas, geld en bedrijfsvoering.
Dat jij niet gefaald hebt, maar juist heel knap je grenzen aangegeven hebt.
Het enige mooie hiervan is dat je straks misschien iets kan gaan doen wat je wèl echt leuk vind, of in ieder geval waar je je wèl echt okee voelt! Dat scheelt zo enorm veel!
Ik vind het echt heel klote voor je!!!
vrijdag 13 maart 2009 om 16:16
Sjeez Saar, goed bezig!
Heerlijk he, dat soms als je een klein stukje van jezelf laat zien, anderen daar zo op reageren.
Show me yours, I'll show you mine. Zoiets lijkt het.
Door heel dapper wat meer duidelijkheid te geven kunnen mensen nu ook meer met je meeleven, en zelfs rekening met je houden.
Heerlijk ook dat de jongens het zo goed oppakten. Ach, die weten soms ook als geen ander hoe hard het allemaal kan vallen. En mijn ervaring is dat juist 'moeilijke' kinderen eerlijkheid heel erg waarderen. Zo vaak nemen mensen ze niet ècht in vertrouwen.
Iry, lekker, een weekend weg! Hoop dat het goed weer is zodat jullie lekker veel zon zien. Enjoy!
Sponge, succes met je therapie! Die aandacht voor jou, die mag er zijn hoor. En als je het moeilijk vind, bedenk dan maar dat je haar er goed voor betaald om een uur aandacht voor je te hebben. Hihi.
Philo, hoe is het vandaag? Ben je nog boos?
Ik vind de wereld al weer wat minder oneerlijk. Maar ben wel ontzettend (snel) geirriteerd. Heul kort lontje merkte ik vanochtend al met de kids (en vooral de stagiair. Mijn hemel, hoe heeft die gozer ooit in het tweede jaar kunnen komen.).
Maar dat was wel weer even goed, even de boel temmen.
Hanke, wat geweldig dat je het toch gewoon gaat doen! Iets waar je al zo lang in je hoofd mee bezig bent kan doodeng zijn om in werkelijkheid te gaan 'ontdekken'.
Ik heb zelf helemaal niets met religie, maar vind het wel heel mooi dat mensen er zoveel steun en rust uit kunnen halen.
Of we op elkaar lijken weet ik niet, maar dat creatieve klopt wel een beetje. Alleen prettig gestoord... Ik heb er zelf anders behoorlijk last van hoor!
Ster en Lynne, hoe is het met jullie vandaag?
Heerlijk he, dat soms als je een klein stukje van jezelf laat zien, anderen daar zo op reageren.
Show me yours, I'll show you mine. Zoiets lijkt het.
Door heel dapper wat meer duidelijkheid te geven kunnen mensen nu ook meer met je meeleven, en zelfs rekening met je houden.
Heerlijk ook dat de jongens het zo goed oppakten. Ach, die weten soms ook als geen ander hoe hard het allemaal kan vallen. En mijn ervaring is dat juist 'moeilijke' kinderen eerlijkheid heel erg waarderen. Zo vaak nemen mensen ze niet ècht in vertrouwen.
Iry, lekker, een weekend weg! Hoop dat het goed weer is zodat jullie lekker veel zon zien. Enjoy!
Sponge, succes met je therapie! Die aandacht voor jou, die mag er zijn hoor. En als je het moeilijk vind, bedenk dan maar dat je haar er goed voor betaald om een uur aandacht voor je te hebben. Hihi.
Philo, hoe is het vandaag? Ben je nog boos?
Ik vind de wereld al weer wat minder oneerlijk. Maar ben wel ontzettend (snel) geirriteerd. Heul kort lontje merkte ik vanochtend al met de kids (en vooral de stagiair. Mijn hemel, hoe heeft die gozer ooit in het tweede jaar kunnen komen.).
Maar dat was wel weer even goed, even de boel temmen.
Hanke, wat geweldig dat je het toch gewoon gaat doen! Iets waar je al zo lang in je hoofd mee bezig bent kan doodeng zijn om in werkelijkheid te gaan 'ontdekken'.
Ik heb zelf helemaal niets met religie, maar vind het wel heel mooi dat mensen er zoveel steun en rust uit kunnen halen.
Of we op elkaar lijken weet ik niet, maar dat creatieve klopt wel een beetje. Alleen prettig gestoord... Ik heb er zelf anders behoorlijk last van hoor!
Ster en Lynne, hoe is het met jullie vandaag?
vrijdag 13 maart 2009 om 18:15
Ik heb mijn schoonheidsslaapje weer uit
Voel me echt een tachtigjarige, met al dat slapen overdag.
Hoofdpijn was vanochtend gelukkig al een stuk minder en nu bijna weg.
Morgenavond zie ik twee vriendinnen. Een van hen is tijdje terug verhuisd en daar zijn we nog niet geweest. 's Avonds lekker borrelen, we blijven daar slapen en dan zondag een eind wandelen met haar hond. Ze woont aan de rand van een natuurgebied dus dat is ideaal. Heb er zin in!
Heeft iemand zin om voor me te koken?
Zo niet, dan wordt het pizza voor mij.
Voel me echt een tachtigjarige, met al dat slapen overdag.
Hoofdpijn was vanochtend gelukkig al een stuk minder en nu bijna weg.
Morgenavond zie ik twee vriendinnen. Een van hen is tijdje terug verhuisd en daar zijn we nog niet geweest. 's Avonds lekker borrelen, we blijven daar slapen en dan zondag een eind wandelen met haar hond. Ze woont aan de rand van een natuurgebied dus dat is ideaal. Heb er zin in!
Heeft iemand zin om voor me te koken?
Zo niet, dan wordt het pizza voor mij.
vrijdag 13 maart 2009 om 21:10
Hallo daar!
Ben weer terug van therapie,we kwamen tot de conclusie dat de ADHDgroep en het individuele afspraak misschien een beetje veel was/is tergelijkertijd.Dus de afspraak voor de komende 2 weken is geschrapt,heb dus over 3 weken pas weer een individueel gesprek.Maar aangezien ik ook elke week mijn zorgmentor van de Brijder spreek en thuiszorg heb is dat wel voldoende(zie dus best veel hulpverleners)
Wurm je hebt gelijk ik vergeet soms dat het hun werk is en dat ze daar juist voor zijn,bedankt voor de reminder!!
We hebben een plan van aanpak bedacht en ze vroeg wat ik zou willwen aanpakken na de vaardigheidstraining(dat is de ADHDgroep die na 4 weken start(de eerste 4 weken heten introduktie groep)Die training duurt 8 weken en daarna is het de bedoeling dat ik ergens mee aan de slag ga.Ik had bedacht om met die nachtmerries tebeginnen(daar is ook een soort training voor maar dan moet je wel geen slaapmedicatie meerslikken en daar zie ik heeeel erg tegen op)Ik zou niet weten waar ik anders over beginnen/aanpakken wil/zou.Of hebben jullie soms een idee?
Die PTSS bestaat uit zoveel verschillende dingen.....Maar nu mag ik er nog niet mee stoppen zei ze ik zei ook dat dat me juist stabiel houdt want als ik amper slaap dan is mijn humeur ook een stuk minder en zie ik de dingen een stuk minder zitten is mijn ervaring.Dus ik ga denken of ik niet een ander onderwerp kan nemen,ik heb nog even de tijd.
Ik ben weer lid van de viva geworden,vind dat elke x een kado'tje zo'n blad in de brievenbus.Heb gebruik gemaakt van een aanbieding van 50% korting dan is het financieel nog wel tedoenMaar moest nog een huurachterstand wegwerken(die SB gemaakt heeft in de tijd dat hij mijn financieen over had genomen door de omstandigheden)dus heb deze maand amper iets tebesteden.Dat word afzien dus...
Ben weer terug van therapie,we kwamen tot de conclusie dat de ADHDgroep en het individuele afspraak misschien een beetje veel was/is tergelijkertijd.Dus de afspraak voor de komende 2 weken is geschrapt,heb dus over 3 weken pas weer een individueel gesprek.Maar aangezien ik ook elke week mijn zorgmentor van de Brijder spreek en thuiszorg heb is dat wel voldoende(zie dus best veel hulpverleners)
Wurm je hebt gelijk ik vergeet soms dat het hun werk is en dat ze daar juist voor zijn,bedankt voor de reminder!!
We hebben een plan van aanpak bedacht en ze vroeg wat ik zou willwen aanpakken na de vaardigheidstraining(dat is de ADHDgroep die na 4 weken start(de eerste 4 weken heten introduktie groep)Die training duurt 8 weken en daarna is het de bedoeling dat ik ergens mee aan de slag ga.Ik had bedacht om met die nachtmerries tebeginnen(daar is ook een soort training voor maar dan moet je wel geen slaapmedicatie meerslikken en daar zie ik heeeel erg tegen op)Ik zou niet weten waar ik anders over beginnen/aanpakken wil/zou.Of hebben jullie soms een idee?
Die PTSS bestaat uit zoveel verschillende dingen.....Maar nu mag ik er nog niet mee stoppen zei ze ik zei ook dat dat me juist stabiel houdt want als ik amper slaap dan is mijn humeur ook een stuk minder en zie ik de dingen een stuk minder zitten is mijn ervaring.Dus ik ga denken of ik niet een ander onderwerp kan nemen,ik heb nog even de tijd.
Ik ben weer lid van de viva geworden,vind dat elke x een kado'tje zo'n blad in de brievenbus.Heb gebruik gemaakt van een aanbieding van 50% korting dan is het financieel nog wel tedoenMaar moest nog een huurachterstand wegwerken(die SB gemaakt heeft in de tijd dat hij mijn financieen over had genomen door de omstandigheden)dus heb deze maand amper iets tebesteden.Dat word afzien dus...
vrijdag 13 maart 2009 om 21:34
Gooi het eruit EV.
Ze zijn af en toe gewoon om door de plee te spoelen, die mannen. Dus vertel vertel.
Maarre, ik denk dat je juist wel relatiemateriaal bent hoor.
Je lijkt me een intens iemand. Intens liefhebben, intens verdrietig kunnen zijn, intens dankbaar, intens genieten soms, maar ook intens in je ruzies en boosheid.
Met een karakter waarin je dingen heel heftig voelt en bezig bent met je grenzen aangeven/verschuiven is het logisch dat dingen soms knallen.
Dat betekent niet dat een van jullie beiden geen relatiemateriaal is! Dat betekent dat er uiteindelijk gepraat moet worden over dingen die misschien beter anders kunnen.
Omdat je de ander er nu mee kwetst of tekort doet.
Jij voelt dat nu, en hij vind dat niet leuk om te horen. En dan geeft hij -natuurlijk- niet de reactie waar jij op zit te wachten, of waardoor je boosheid afneemt.
Kortom: retelogisch, maar niet minder naar.
Kan het zijn dat je ook gewoon erg emotioneel bent door de spanning van baas bellen, het weten dat je contract niet verlengd wordt, hoe het over het algemeen gaat, en dan nu EM die niet meewerkt als 'druppel' die de boel doet overlopen?
Ik weet van mezelf dat ik mn emoties over van alles nog wel eens eruit wil gooien bij Wurman. Omdat hij de enige is bij wie ik dat kan/durf.
Niet eens bewust hoor, maar kleine dingen die ik normaal net niet vervelend genoeg vind om wat van te zeggen, of dingen waar ik al een paar keer wat van gezegd heb, vormen dan ineens aanleiding tot enorm heftige ruzies (zoals vorige keer).
En omdat het een man is reageert hij dan ont-zet-tend lomp, en dat maakt mij nog veeeel heftiger in alles.
Kan je even een time-out bij een vriendin ofzo nemen? Gewoon lekker een avond mannen-mopperen, klagen over de kosmos en je vent, en een flinke zak m&m's wegwerken?
Dan kan je je boosheid op die manier misschien wat ventileren waardoor het voor jezelf wat draagbaarder wordt.
Ze zijn af en toe gewoon om door de plee te spoelen, die mannen. Dus vertel vertel.
Maarre, ik denk dat je juist wel relatiemateriaal bent hoor.
Je lijkt me een intens iemand. Intens liefhebben, intens verdrietig kunnen zijn, intens dankbaar, intens genieten soms, maar ook intens in je ruzies en boosheid.
Met een karakter waarin je dingen heel heftig voelt en bezig bent met je grenzen aangeven/verschuiven is het logisch dat dingen soms knallen.
Dat betekent niet dat een van jullie beiden geen relatiemateriaal is! Dat betekent dat er uiteindelijk gepraat moet worden over dingen die misschien beter anders kunnen.
Omdat je de ander er nu mee kwetst of tekort doet.
Jij voelt dat nu, en hij vind dat niet leuk om te horen. En dan geeft hij -natuurlijk- niet de reactie waar jij op zit te wachten, of waardoor je boosheid afneemt.
Kortom: retelogisch, maar niet minder naar.
Kan het zijn dat je ook gewoon erg emotioneel bent door de spanning van baas bellen, het weten dat je contract niet verlengd wordt, hoe het over het algemeen gaat, en dan nu EM die niet meewerkt als 'druppel' die de boel doet overlopen?
Ik weet van mezelf dat ik mn emoties over van alles nog wel eens eruit wil gooien bij Wurman. Omdat hij de enige is bij wie ik dat kan/durf.
Niet eens bewust hoor, maar kleine dingen die ik normaal net niet vervelend genoeg vind om wat van te zeggen, of dingen waar ik al een paar keer wat van gezegd heb, vormen dan ineens aanleiding tot enorm heftige ruzies (zoals vorige keer).
En omdat het een man is reageert hij dan ont-zet-tend lomp, en dat maakt mij nog veeeel heftiger in alles.
Kan je even een time-out bij een vriendin ofzo nemen? Gewoon lekker een avond mannen-mopperen, klagen over de kosmos en je vent, en een flinke zak m&m's wegwerken?
Dan kan je je boosheid op die manier misschien wat ventileren waardoor het voor jezelf wat draagbaarder wordt.
zaterdag 14 maart 2009 om 09:36
Getver, M&M's. Lucht is weer opgeklaard. Ja, ik ben een intens iemand, dat ontdek ik wel. En hij is de enige bij wie ik dit echt durf, knallen zelfs met een deur dichtgooien enzo. Nooit eerder gedurfd, zeg maar.
En ik voel gewoon ook veel, steeds meer. Ik ben niet van het kalme, hoe kalm ik er misschien ook uitzie aan de buitenkant; ik voel en leef intens (geen wonder dat ik het zo ver heb moeten wegstoppen).
Maar de geest is uit de fles en gaat niet meer terug.
En eigenlijk begrijpt hij veel meer van mij dan ik vaak denk. Time-out heb ik gisteravond wel genomen trouwens, ben gaan lopen met de hond en dat was goed. Hij zit gewoon heel anders in elkaar als ik, veel gelijkmatiger en rustiger, en ik ben gewoon wat... heftiger, zeg maar.
En ja, baas speelde ook mee, idd. Mijn verwarring over het gesprek hier met hem, en zijn handelen verder (voor deze ziekteperiode, en nu), dat is heel groot. Zoiets van 'het ene zeggen, het andere doen' en dat is iets wat me heel erg in de war maakt. Wat is dan echt? En dit soort dingen heb ik heel vaak in mijn leven meegemaakt, al van jongsaf aan. En dat zijn nu pijnlijke herhalingen, zeg maar. Bovendien ben ik heel kwaad op mezelf, omdat het uiteindelijk weer niet lukt met werk, en omdat ik gisteren niet tegen mijn baas heb gezegd dat ik ook boos ben om het niet-terugbellen.
En ik voel gewoon ook veel, steeds meer. Ik ben niet van het kalme, hoe kalm ik er misschien ook uitzie aan de buitenkant; ik voel en leef intens (geen wonder dat ik het zo ver heb moeten wegstoppen).
Maar de geest is uit de fles en gaat niet meer terug.
En eigenlijk begrijpt hij veel meer van mij dan ik vaak denk. Time-out heb ik gisteravond wel genomen trouwens, ben gaan lopen met de hond en dat was goed. Hij zit gewoon heel anders in elkaar als ik, veel gelijkmatiger en rustiger, en ik ben gewoon wat... heftiger, zeg maar.
En ja, baas speelde ook mee, idd. Mijn verwarring over het gesprek hier met hem, en zijn handelen verder (voor deze ziekteperiode, en nu), dat is heel groot. Zoiets van 'het ene zeggen, het andere doen' en dat is iets wat me heel erg in de war maakt. Wat is dan echt? En dit soort dingen heb ik heel vaak in mijn leven meegemaakt, al van jongsaf aan. En dat zijn nu pijnlijke herhalingen, zeg maar. Bovendien ben ik heel kwaad op mezelf, omdat het uiteindelijk weer niet lukt met werk, en omdat ik gisteren niet tegen mijn baas heb gezegd dat ik ook boos ben om het niet-terugbellen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 14 maart 2009 om 09:38
quote:hanke321 schreef op 13 maart 2009 @ 15:25:
Elmervrouw, wat dat meegaan betreft: bedoel je dat serieus?Zou dat kunnen? Waar is het? Het lijkt me wel wat, maar dan niet als toekomstkeuze of zo, maar gewoon als bezinning, tot rust komen, zoiets. (Mail me anders via hyves, als je het hier niet wilt neerzetten vanwege privacy, oke?)
Elmervrouw, wat dat meegaan betreft: bedoel je dat serieus?Zou dat kunnen? Waar is het? Het lijkt me wel wat, maar dan niet als toekomstkeuze of zo, maar gewoon als bezinning, tot rust komen, zoiets. (Mail me anders via hyves, als je het hier niet wilt neerzetten vanwege privacy, oke?)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 14 maart 2009 om 11:40
Goedemorgen allemaal!
EV, wat klote van je contract. En van je baas en de hele situatie. Hoop dat het zenuwachtige gevoel een beetje weg is nu.
Hanke, wat gaaf zeg dat je toch die stap gezet hebt! Heb je trouwens de viva van deze week?
Saar, trots op jezelf mag je zeker zijn. Ben ook trots op jou!
Iry, wat heerlijk een weekendje weg. Je klinkt vrolijk! Wat heb jij trouwens beautys van kinderen zeg!
Sponge, tja. Ik weet ook niet zo goed waar je mee zou moeten/willen beginnen. Lijkt me dat je niet gelijk te diep gaat en dat het voor jezelf te heftig wordt. Kijk goed naar wat jij denkt aan te kunnen.
Nachtmerries sucks. Je wordt er letterlijk naar van. Kan me heel goed voorstellen dat je er tegen op ziet om geen slaapmedicatie te slikken. Probeer nu ook een tijdje zonder en word er niet vrolijk van moet ik zeggen.
Zet 'm op he! En die viva eens per week, goed dat je dat jezelf gunt! Toch een klein cadeautje elke week.
Philomein, Lynne, hoe gaat ie?
Wurm, moest ontzettend lachen om je stukje. Naakt op je handen door de kamer al jodelend.
Hoe is het met je?
Fijne dag allemaal lieve vrouwen! (f)
EV, wat klote van je contract. En van je baas en de hele situatie. Hoop dat het zenuwachtige gevoel een beetje weg is nu.
Hanke, wat gaaf zeg dat je toch die stap gezet hebt! Heb je trouwens de viva van deze week?
Saar, trots op jezelf mag je zeker zijn. Ben ook trots op jou!
Iry, wat heerlijk een weekendje weg. Je klinkt vrolijk! Wat heb jij trouwens beautys van kinderen zeg!
Sponge, tja. Ik weet ook niet zo goed waar je mee zou moeten/willen beginnen. Lijkt me dat je niet gelijk te diep gaat en dat het voor jezelf te heftig wordt. Kijk goed naar wat jij denkt aan te kunnen.
Nachtmerries sucks. Je wordt er letterlijk naar van. Kan me heel goed voorstellen dat je er tegen op ziet om geen slaapmedicatie te slikken. Probeer nu ook een tijdje zonder en word er niet vrolijk van moet ik zeggen.
Zet 'm op he! En die viva eens per week, goed dat je dat jezelf gunt! Toch een klein cadeautje elke week.
Philomein, Lynne, hoe gaat ie?
Wurm, moest ontzettend lachen om je stukje. Naakt op je handen door de kamer al jodelend.
Hoe is het met je?
Fijne dag allemaal lieve vrouwen! (f)
zaterdag 14 maart 2009 om 17:00
Hoi lieverds,
Kom jullie nog even een fijn weekend wensen (f)
Met mij gaat het wel goed vandaag, alleen erg chaotisch in mijn hoofd. Vergeet van alles en veel gaat langs me heen. Zo is het bijv best handig om eten in huis te hebben als je iemand uitnodigt voor het eten.
Dus snel me nu maar even naar de supermarkt, zodat ik zo iets fatsoenlijks op tafel kan zetten.
Liefs!
Kom jullie nog even een fijn weekend wensen (f)
Met mij gaat het wel goed vandaag, alleen erg chaotisch in mijn hoofd. Vergeet van alles en veel gaat langs me heen. Zo is het bijv best handig om eten in huis te hebben als je iemand uitnodigt voor het eten.
Dus snel me nu maar even naar de supermarkt, zodat ik zo iets fatsoenlijks op tafel kan zetten.
Liefs!
saartje1980 wijzigde dit bericht op 14-03-2009 17:28
Reden: pfff
Reden: pfff
% gewijzigd
