Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 17 maart 2009 om 21:33
He ladies!!
Wurm ze hebben mij niet gehouden hoor .
Even een update.
Beetje lastig om het een beetje helder te vertellen.
De conclusie van deze uitvoerige intake is dat er sprake is van traumatisering op jonge en latere leeftijd.
Er is een ptts en een complexe ptts gediagnosticeerd.
Ook is er een dissociatieve stoornis nao gediagnosticeerd,maar dit is een voorlopige diagnose (kan nog een dis worden).
Ik kan daar met mijn problematiek in behandeling komen en ga dat ook doen.
Volgende stap is een oproep voor de start van drie maanden voor verdere diagnosticering en het opzetten van een behandelplan.
Het gaat een individueel traject worden voorlopig.
Hoe ik mij hier onder voel?
Erg begrepen!
En dat het dus wèl kan met mijn complexe problematiek (eetstoornis,bps etc) een behandeling aanbieden.
Sterker nog,ze kijken naar de hele context en alles kan aan bod komen.
Het zal een lang traject gaan worden van jaren.
Maar....en dat klinkt zo fijn,van educatieve aard.
Dus niet zeggen leer maar accepteren of ermee te leven.
Maar ze gaan het mij ook ècht leren!!
Ik voel mij heel rustig eronder nu.
En een prettig gegeven dat het tempo laag komt te liggen.
Waardoor het geen paniekvoetbal dreigt te worden en (niet onbelangrijk) de impact op mijn leven niet al te groot is. Zodat ik hiernaast gewoon zoveel mogelijk bij mijn gezin kan zijn.
Want dat vind ik heel fijn.
Ben wel moe nu.
Sorry voor de egopost
Liefs!!
Wurm ze hebben mij niet gehouden hoor .
Even een update.
Beetje lastig om het een beetje helder te vertellen.
De conclusie van deze uitvoerige intake is dat er sprake is van traumatisering op jonge en latere leeftijd.
Er is een ptts en een complexe ptts gediagnosticeerd.
Ook is er een dissociatieve stoornis nao gediagnosticeerd,maar dit is een voorlopige diagnose (kan nog een dis worden).
Ik kan daar met mijn problematiek in behandeling komen en ga dat ook doen.
Volgende stap is een oproep voor de start van drie maanden voor verdere diagnosticering en het opzetten van een behandelplan.
Het gaat een individueel traject worden voorlopig.
Hoe ik mij hier onder voel?
Erg begrepen!
En dat het dus wèl kan met mijn complexe problematiek (eetstoornis,bps etc) een behandeling aanbieden.
Sterker nog,ze kijken naar de hele context en alles kan aan bod komen.
Het zal een lang traject gaan worden van jaren.
Maar....en dat klinkt zo fijn,van educatieve aard.
Dus niet zeggen leer maar accepteren of ermee te leven.
Maar ze gaan het mij ook ècht leren!!
Ik voel mij heel rustig eronder nu.
En een prettig gegeven dat het tempo laag komt te liggen.
Waardoor het geen paniekvoetbal dreigt te worden en (niet onbelangrijk) de impact op mijn leven niet al te groot is. Zodat ik hiernaast gewoon zoveel mogelijk bij mijn gezin kan zijn.
Want dat vind ik heel fijn.
Ben wel moe nu.
Sorry voor de egopost
Liefs!!
dinsdag 17 maart 2009 om 21:46
Hai Iry, wat een fijn bericht. Klinkt heel erg goed allemaal en jij klinkt er ook goed onder. Rust maar lekker uit nu.
Sponge: mooi dat je je beter voelt dan een tijd geleden en lekker dat je computer weer sneller is nu.
Hanke: zorg je wel goed voor jezelf naast de zorg voor alle anderen? Ik heb een beetje het idee dat goed eten er wat bij in kan schieten...
EV ik hoop dat het goed met je gaat. Ik las dat je nu ook wel begint te beseffen dat je opgelucht bent dat je niet meer naar je baan terug hoeft, dat kan ik me helemaal voorstellen.
Tsja het lijkt wel weer een suffe opsomming maar dat komt dan ook doordat het er één is...
Sponge: mooi dat je je beter voelt dan een tijd geleden en lekker dat je computer weer sneller is nu.
Hanke: zorg je wel goed voor jezelf naast de zorg voor alle anderen? Ik heb een beetje het idee dat goed eten er wat bij in kan schieten...
EV ik hoop dat het goed met je gaat. Ik las dat je nu ook wel begint te beseffen dat je opgelucht bent dat je niet meer naar je baan terug hoeft, dat kan ik me helemaal voorstellen.
Tsja het lijkt wel weer een suffe opsomming maar dat komt dan ook doordat het er één is...
dinsdag 17 maart 2009 om 21:52
dinsdag 17 maart 2009 om 21:54
Egopost zouden we hier niet meer zeggen Iry...
Fijn dat je even komt vertellen hoe het gegaan is, ik was erg benieuwd.
En wat goed om te horen dat ze je een traject kunnen bieden wat jij zelf ook ziet zitten. Fijn dat je er vertrouwen in hebt en je begrepen voelt.
Ben trots op je dat je dit aangaat
Hanke, wat vervelend dat je je zo voelt.
Morgen een fijne dag ervan maken voor jezelf en wat ontspanning zoeken?
Lynne, naar zo'n bericht. Maakt je altijd weer even bewust van je kwetsbaarheid als mens.
Sponge, fijn dat het allemaal wat beter met je gaat. Je komt altijd zo positief over.
Philomein, hoe is het met jou? Ben je op de hoogte van onze hyvespagina, en wil je misschien aansluiten daar?
Heb zelf niet zoveel te vertellen. Onrustig en nog steeds wat chaotisch in mijn hoofd. Ben blij dat ik donderdag weer naar de psych kan en bedrijfsarts, even wat dingen op een rijtje zetten.
Fijn dat je even komt vertellen hoe het gegaan is, ik was erg benieuwd.
En wat goed om te horen dat ze je een traject kunnen bieden wat jij zelf ook ziet zitten. Fijn dat je er vertrouwen in hebt en je begrepen voelt.
Ben trots op je dat je dit aangaat
Hanke, wat vervelend dat je je zo voelt.
Morgen een fijne dag ervan maken voor jezelf en wat ontspanning zoeken?
Lynne, naar zo'n bericht. Maakt je altijd weer even bewust van je kwetsbaarheid als mens.
Sponge, fijn dat het allemaal wat beter met je gaat. Je komt altijd zo positief over.
Philomein, hoe is het met jou? Ben je op de hoogte van onze hyvespagina, en wil je misschien aansluiten daar?
Heb zelf niet zoveel te vertellen. Onrustig en nog steeds wat chaotisch in mijn hoofd. Ben blij dat ik donderdag weer naar de psych kan en bedrijfsarts, even wat dingen op een rijtje zetten.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:01
Geloof dat ik afgelopen 4 dagen toch ook iets te fanatiek ben geweest.
Net thuis van de sportschool, en de wereld lijkt een grote donkere wolk.
Nou weet ik dat ik dinsdagavond altijd in de stress zit, omdat ik woensdag moet werken en het gevoel heb dat ik dat helemaal niet kan, dus het zal allemaal wel weer overgaan.
Hanke, ga jij eens lief voor jezelf zorgen! Je mag dan sterk op je benen staan en er graag voor anderen zijn, maar daarbij over je eigen grenzen gaan helpt niemand...
Iry, wat fijn!
Dat geeft een machtig sterk gevoel. Hoop voor de toekomst. Vertrouwen in beter.
Lekker!
Net thuis van de sportschool, en de wereld lijkt een grote donkere wolk.
Nou weet ik dat ik dinsdagavond altijd in de stress zit, omdat ik woensdag moet werken en het gevoel heb dat ik dat helemaal niet kan, dus het zal allemaal wel weer overgaan.
Hanke, ga jij eens lief voor jezelf zorgen! Je mag dan sterk op je benen staan en er graag voor anderen zijn, maar daarbij over je eigen grenzen gaan helpt niemand...
Iry, wat fijn!
Dat geeft een machtig sterk gevoel. Hoop voor de toekomst. Vertrouwen in beter.
Lekker!
woensdag 18 maart 2009 om 10:53
Lieve Iry, ik vind het zo fijn voor je, dat deze uitvoerige intake nu tot deze concrete afspraken leidt, én vooral dat je je begrepen voelt en er vertrouwen in hebt. Je bent een kanjer, dat je dit aangaat. Mijn complimenten! Ik ben trots op je.
Gisteren heb ik een geweldige film op dvd gezien: As it is in heaven (voor degenen met hyves: zie mijn blog). Het heeft me diep geraakt. Flink wat in beweging gekomen. Niet erg.
Verder: oproep om naar de arbo te komen, volgende week dinsdag. Lijkt me een beetje tijdverspilling, als mijn baas het contract toch niet gaat verlengen. Maar ja, ik zal toch wel moeten gaan, denk ik.
Fijne dag voor jullie allemaal!
Gisteren heb ik een geweldige film op dvd gezien: As it is in heaven (voor degenen met hyves: zie mijn blog). Het heeft me diep geraakt. Flink wat in beweging gekomen. Niet erg.
Verder: oproep om naar de arbo te komen, volgende week dinsdag. Lijkt me een beetje tijdverspilling, als mijn baas het contract toch niet gaat verlengen. Maar ja, ik zal toch wel moeten gaan, denk ik.
Fijne dag voor jullie allemaal!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 maart 2009 om 11:24
Hoi lieve mensen!
Effe een kort berichtje voor ik de sauna induik: het gaat niet goed. Als ik heel eerlijk ben is het een combinatie van niet goed genoeg voor mezelf zorgen, 'vinden dat ik weer beter ben en maar gewoon moet gaan doen' waardoor ik te weinig rekening met mezelf houd en doorsla, en wat ik eufemistisch de tijd van het jaar noem.
De tijd van het jaar in de zin van gedenkdagen. Bij mooi weer begon het misbruik weer. Ik ben boos en verdrietig dat, ondanks alle verwerkingen en therapieen en hard aan mezelf werken er altijd stukjes blijven die schreinen, die pijn doen. En dat, in tijden dat mijn weerstand even minder is zoals nu, het weer de kop opsteekt.
Ik voel me kwetsbaar, moe en vastzitten in mijn lijf. Dat is stram, schokt en doet zeer.
Zometeen ga ik naar een sauna die redelijk dichtbij is. Daar laat ik goed voor me zorgen wb eten en drinken. IRL heb ik een vriendin die me goed in de smiezen houdt, eist dat ik stop met calorieen tel, en van me verwacht dat ik haar bel als ik weer vastloop in mijn kringetjes.
Iry, ik ben hartstikke blij voor je! Je zou eens moeten weten hoeveel. Ik weet hoe het is om op een plek te komen waar ze snappen wat er aan de hand is en waar met rustige duidelijkheid wordt verteld wat ze je concreet kunnen bieden. Hoop voor de toekomst, compente behandelaars, kwaliteit van leven uitbouwen: het wordt je nu geboden en ik vind het fantastisch. Het wordt hard werken voor je, maar ik heb het idee dat je daar niet bang voor bent. Eerder dat je er wel 'zin' in hebt...
Zo blij ben ik dat ik het lef heb gehad om mijn kennis over die traumacentra op dit forum heb geplemt.
Effe een kort berichtje voor ik de sauna induik: het gaat niet goed. Als ik heel eerlijk ben is het een combinatie van niet goed genoeg voor mezelf zorgen, 'vinden dat ik weer beter ben en maar gewoon moet gaan doen' waardoor ik te weinig rekening met mezelf houd en doorsla, en wat ik eufemistisch de tijd van het jaar noem.
De tijd van het jaar in de zin van gedenkdagen. Bij mooi weer begon het misbruik weer. Ik ben boos en verdrietig dat, ondanks alle verwerkingen en therapieen en hard aan mezelf werken er altijd stukjes blijven die schreinen, die pijn doen. En dat, in tijden dat mijn weerstand even minder is zoals nu, het weer de kop opsteekt.
Ik voel me kwetsbaar, moe en vastzitten in mijn lijf. Dat is stram, schokt en doet zeer.
Zometeen ga ik naar een sauna die redelijk dichtbij is. Daar laat ik goed voor me zorgen wb eten en drinken. IRL heb ik een vriendin die me goed in de smiezen houdt, eist dat ik stop met calorieen tel, en van me verwacht dat ik haar bel als ik weer vastloop in mijn kringetjes.
Iry, ik ben hartstikke blij voor je! Je zou eens moeten weten hoeveel. Ik weet hoe het is om op een plek te komen waar ze snappen wat er aan de hand is en waar met rustige duidelijkheid wordt verteld wat ze je concreet kunnen bieden. Hoop voor de toekomst, compente behandelaars, kwaliteit van leven uitbouwen: het wordt je nu geboden en ik vind het fantastisch. Het wordt hard werken voor je, maar ik heb het idee dat je daar niet bang voor bent. Eerder dat je er wel 'zin' in hebt...
Zo blij ben ik dat ik het lef heb gehad om mijn kennis over die traumacentra op dit forum heb geplemt.
woensdag 18 maart 2009 om 12:04
Goedemorgen, lieve Hanke, dat is zwaar als de atmosfeer je terug brengt naar oud gevoel en oud verdriet. Goed voor jezelf zorgen is het enige dat je kan doen om het beter te maken. Maar het klinkt alsof je dat goed aan het proberen bent. Ik hoop dat je lichaam vandaag tot rust kan komen in de sauna.
Saar ik weet van de hyves en ben er niet helemaal uit of ik me wil aanmelden. Ergens ben ik bezig met wat afstand nemen van het forum, niet eens bewust trouwens, ik merk gewoon dat ik soms al twee dagen niet ben wezen kijken. Ik zie dat als een goed teken, het gaat blijkbaar goed met me. En ik wil me niet alleen maar aanmelden om er bij te mogen horen maar ook een bijdrage leveren en dat kan gaan voelen als een extra 'moeten' of tekort schieten....
Tsja EV hoe het met mij gaat? Het lijkt wel alsof er een nieuwe wereld is ontstaan. De wereld die 'IK' heet. Wat vind ik, wat wil ik, wat wil ik niet en wat heb ik nodig. Geloof me dat levert een boel reuring op hier thuis af en toe maar brengt ons ook dichter bij elkaar dan ooit.
Ik leer dat het niet goed voor me is om dingen te verzachten, op te lossen voor anderen, op mezelf te betrekken.
En soms, heel soms, voel ik totale vrijheid. Vooral op de momenten dat het me lukt om een opkomend oud gevoel op zij te zetten en er een nieuw gevoel voor in de plaats te zetten. Gewoon actief en bewust. Wat een vrijheid geeft dat.
Ik besef me, iedere tien minuten opnieuw: het maakt niet uit hoe ik me voel over iets want het veranderd de feiten niet. Dus kan ik me beter niet angstig, verdrietig en eenzaam voelen, maar kiezen voor mijn nieuwe volwassen, en als het nodig is boze, staat van zijn.
Ik voel me alsof ik in het licht aan het eind van de tunnel terecht ben gekomen. En ik geniet ervan zoveel mogelijk. Ik kan weer inslapen, voor het eerst in een jaren.
Dus ach...het gaat wel met mij
Saar ik weet van de hyves en ben er niet helemaal uit of ik me wil aanmelden. Ergens ben ik bezig met wat afstand nemen van het forum, niet eens bewust trouwens, ik merk gewoon dat ik soms al twee dagen niet ben wezen kijken. Ik zie dat als een goed teken, het gaat blijkbaar goed met me. En ik wil me niet alleen maar aanmelden om er bij te mogen horen maar ook een bijdrage leveren en dat kan gaan voelen als een extra 'moeten' of tekort schieten....
Tsja EV hoe het met mij gaat? Het lijkt wel alsof er een nieuwe wereld is ontstaan. De wereld die 'IK' heet. Wat vind ik, wat wil ik, wat wil ik niet en wat heb ik nodig. Geloof me dat levert een boel reuring op hier thuis af en toe maar brengt ons ook dichter bij elkaar dan ooit.
Ik leer dat het niet goed voor me is om dingen te verzachten, op te lossen voor anderen, op mezelf te betrekken.
En soms, heel soms, voel ik totale vrijheid. Vooral op de momenten dat het me lukt om een opkomend oud gevoel op zij te zetten en er een nieuw gevoel voor in de plaats te zetten. Gewoon actief en bewust. Wat een vrijheid geeft dat.
Ik besef me, iedere tien minuten opnieuw: het maakt niet uit hoe ik me voel over iets want het veranderd de feiten niet. Dus kan ik me beter niet angstig, verdrietig en eenzaam voelen, maar kiezen voor mijn nieuwe volwassen, en als het nodig is boze, staat van zijn.
Ik voel me alsof ik in het licht aan het eind van de tunnel terecht ben gekomen. En ik geniet ervan zoveel mogelijk. Ik kan weer inslapen, voor het eerst in een jaren.
Dus ach...het gaat wel met mij
woensdag 18 maart 2009 om 12:16
Hanke...
Daar kwam het hoge woord er dus uit. Zo moeilijk soms om (voor jezelf) uit te spreken dat het tòch niet goed gaat.
Hoe hard je ook je best doet, en blijft beweren van wel.
Maar lieve Hanke, je bènt echt al een sterke en wijze vrouw. Daar hoef je niet meer zo erg je best voor te doen dat je jezelf voorbijloopt.
Jij mag er zijn zoals je bent. Jij. Ook als je een keer niet meteen kan komen oppassen, 10 kilo dikker bent, of niet op je werk de allersnelste, aller collegiaalste en allerhardst-werkende bent.
Hoe fijn het ook kan zijn om zieltjes te winnen voor 'team Hanke', ze zullen Jou er niet van overtuigen dat je leuk lief en aardig bent op deze manier. Het enige zieltje dat er toe doet is die van jou...
Zorg er goed voor, je hebt er maar een. En die heeft het al zwaar genoeg gehad.
Daar loop je nu weer keihard tegen aan...
Zo naar, als je er weer continue aan herinnerd wordt hoeveel pijn en verdriet je meedraagt.
Vind het fijn om te horen dat je vriendin een beetje op je gaat letten, en dat je je vandaag in de sauna gaat laten verzorgen.
Ik hoop dat je jezelf ook een beetje zult koesteren komende tijd.
'Gewoon' meedraaien en doen vind ik trouwens niet waar!
Jij hebt jou portie narigheid echt al gehad, en daardoor jàren op je tenen gelopen. Dus mag je nu rustiger aan.
En al die mensen die vroeger maar wat aanhuppelden, die zijn nu aan de beurt om een graadje harder te werken.
Doe lief voor Hanke, okee?
Ik mag haar wel!
Daar kwam het hoge woord er dus uit. Zo moeilijk soms om (voor jezelf) uit te spreken dat het tòch niet goed gaat.
Hoe hard je ook je best doet, en blijft beweren van wel.
Maar lieve Hanke, je bènt echt al een sterke en wijze vrouw. Daar hoef je niet meer zo erg je best voor te doen dat je jezelf voorbijloopt.
Jij mag er zijn zoals je bent. Jij. Ook als je een keer niet meteen kan komen oppassen, 10 kilo dikker bent, of niet op je werk de allersnelste, aller collegiaalste en allerhardst-werkende bent.
Hoe fijn het ook kan zijn om zieltjes te winnen voor 'team Hanke', ze zullen Jou er niet van overtuigen dat je leuk lief en aardig bent op deze manier. Het enige zieltje dat er toe doet is die van jou...
Zorg er goed voor, je hebt er maar een. En die heeft het al zwaar genoeg gehad.
Daar loop je nu weer keihard tegen aan...
Zo naar, als je er weer continue aan herinnerd wordt hoeveel pijn en verdriet je meedraagt.
Vind het fijn om te horen dat je vriendin een beetje op je gaat letten, en dat je je vandaag in de sauna gaat laten verzorgen.
Ik hoop dat je jezelf ook een beetje zult koesteren komende tijd.
'Gewoon' meedraaien en doen vind ik trouwens niet waar!
Jij hebt jou portie narigheid echt al gehad, en daardoor jàren op je tenen gelopen. Dus mag je nu rustiger aan.
En al die mensen die vroeger maar wat aanhuppelden, die zijn nu aan de beurt om een graadje harder te werken.
Doe lief voor Hanke, okee?
Ik mag haar wel!
woensdag 18 maart 2009 om 12:28
Dankjewel lieve Philomein.
T ging eigenlijk best leuk.
Het klinkt zo goed, wat je schrijft laatste tijd. Niet zozeer hoe je je voelt ofzo, maar vooral het proces waar je inzit.
Het zo bewust zijn van dat je bezig bent Jou grenzen en Jou behoeftes steeds beter te voelen, en daar ook naar te gaan handelen.
Daar zal Philoman inderdaad best aan moeten wennen soms, dat kan ik me voorstellen. Dat lijkt me voor jullie allebei moeilijk en lastig. Want hij gunt jou natuurlijk het beste. En jij snapt best dat hij moet leren omgaan met de verandering.
Maar dat maakt de emoties die je van de ander opvangt niet minder heftig. Lijkt mij dan.
Pas je op met dat 'beredeneren' dat verdrietig/angstig enzo geen zin heeft?
Het is fijn om je niet door je emoties mee te laten slepen, en praktisch ook vooral. Maar ze zijn er wel. Stop je ze niet helemaal weg?
T ging eigenlijk best leuk.
Het klinkt zo goed, wat je schrijft laatste tijd. Niet zozeer hoe je je voelt ofzo, maar vooral het proces waar je inzit.
Het zo bewust zijn van dat je bezig bent Jou grenzen en Jou behoeftes steeds beter te voelen, en daar ook naar te gaan handelen.
Daar zal Philoman inderdaad best aan moeten wennen soms, dat kan ik me voorstellen. Dat lijkt me voor jullie allebei moeilijk en lastig. Want hij gunt jou natuurlijk het beste. En jij snapt best dat hij moet leren omgaan met de verandering.
Maar dat maakt de emoties die je van de ander opvangt niet minder heftig. Lijkt mij dan.
Pas je op met dat 'beredeneren' dat verdrietig/angstig enzo geen zin heeft?
Het is fijn om je niet door je emoties mee te laten slepen, en praktisch ook vooral. Maar ze zijn er wel. Stop je ze niet helemaal weg?
woensdag 18 maart 2009 om 15:36
Lieve Lieve Lieve Hanke.
Ik kom je vast een hele dikke knuffel geven.
En het mag gewoon hoor.....even niet sterk zijn.
Ik hoop dat de sauna je een fijn gevoel geeft.
En ik ben je vreselijk dankbaar dat je je info op het forum hebt gedeelt.
De info die ik weer via Claire kreeg,die ik daar ook heel dankbaar voor ben.
Thanks Hanke en Claire!!
Nou lieverd,maak er jou dagje van!!
Ik kom je vast een hele dikke knuffel geven.
En het mag gewoon hoor.....even niet sterk zijn.
Ik hoop dat de sauna je een fijn gevoel geeft.
En ik ben je vreselijk dankbaar dat je je info op het forum hebt gedeelt.
De info die ik weer via Claire kreeg,die ik daar ook heel dankbaar voor ben.
Thanks Hanke en Claire!!
Nou lieverd,maak er jou dagje van!!
woensdag 18 maart 2009 om 15:36
Lieve Lieve Lieve Hanke.
Ik kom je vast een hele dikke knuffel geven.
En het mag gewoon hoor.....even niet sterk zijn.
Ik hoop dat de sauna je een fijn gevoel geeft.
En ik ben je vreselijk dankbaar dat je je info op het forum hebt gedeelt.
De info die ik weer via Claire kreeg,die ik daar ook heel dankbaar voor ben.
Thanks Hanke en Claire!!
Nou lieverd,maak er jou dagje van!!
Ik kom je vast een hele dikke knuffel geven.
En het mag gewoon hoor.....even niet sterk zijn.
Ik hoop dat de sauna je een fijn gevoel geeft.
En ik ben je vreselijk dankbaar dat je je info op het forum hebt gedeelt.
De info die ik weer via Claire kreeg,die ik daar ook heel dankbaar voor ben.
Thanks Hanke en Claire!!
Nou lieverd,maak er jou dagje van!!
woensdag 18 maart 2009 om 15:49
Dag lieverds!
Ik lees jullie reacties en zou zoveel willen zeggen tegen iedereen. Maar het komt er niet uit, niet zoals ik wil tenminste. Dus ik laat het maar weer even bij een knuffel aan ieder van jullie en laten weten dat ik het wel lees allemaal.
En dan voel ik me weer tekort schieten. Mag ik vast niet zeggen hier, maar zo voelt het. Zo voelt het met alles op het moment, het is het allemaal (net) niet. Werk, prive, in alles voel ik me tekort schieten. En wacht ik op de afwijzing, het geduld dat een keer op zal zijn bij anderen.
Ik wil zoveel en tegelijk ook niets.
Zodra er ook maar iets anders gaat als verwacht/gepland ben ik van slag en behoorlijk ook.
Vandaag bijv iets aan de auto kapot, iets kleins. Dat kunnen ze vrijdag repareren. Heel fijn eigenlijk, maar ik overzie het niet meer. Moet vrijdag werken en 's avonds weg. Maar nu komt daar ineens garage bij en eigenlijk ook een etentje van het werk met vorig team.
En ipv nee te zeggen tegen dat etentje, roep ik alweer dat ik mijn best ga doen. Terwijl ik weet dat het niet zal gaan.
Ik heb een geheugen als een zeef. Als me iets gevraagd wordt op het werk ben ik dat een minuut later alweer vergeten.
En maar roepen tegen iedereen dat het de goede kant opgaat. Ja hoor, ik ben er weer.
En als ik dan eens eerlijk ben tegen iemand, over hoe het gaat, dan zie ik bezorgheid en daar kan ik al helemaal niet mee omgaan.
Ik red me wel...
Ik lees jullie reacties en zou zoveel willen zeggen tegen iedereen. Maar het komt er niet uit, niet zoals ik wil tenminste. Dus ik laat het maar weer even bij een knuffel aan ieder van jullie en laten weten dat ik het wel lees allemaal.
En dan voel ik me weer tekort schieten. Mag ik vast niet zeggen hier, maar zo voelt het. Zo voelt het met alles op het moment, het is het allemaal (net) niet. Werk, prive, in alles voel ik me tekort schieten. En wacht ik op de afwijzing, het geduld dat een keer op zal zijn bij anderen.
Ik wil zoveel en tegelijk ook niets.
Zodra er ook maar iets anders gaat als verwacht/gepland ben ik van slag en behoorlijk ook.
Vandaag bijv iets aan de auto kapot, iets kleins. Dat kunnen ze vrijdag repareren. Heel fijn eigenlijk, maar ik overzie het niet meer. Moet vrijdag werken en 's avonds weg. Maar nu komt daar ineens garage bij en eigenlijk ook een etentje van het werk met vorig team.
En ipv nee te zeggen tegen dat etentje, roep ik alweer dat ik mijn best ga doen. Terwijl ik weet dat het niet zal gaan.
Ik heb een geheugen als een zeef. Als me iets gevraagd wordt op het werk ben ik dat een minuut later alweer vergeten.
En maar roepen tegen iedereen dat het de goede kant opgaat. Ja hoor, ik ben er weer.
En als ik dan eens eerlijk ben tegen iemand, over hoe het gaat, dan zie ik bezorgheid en daar kan ik al helemaal niet mee omgaan.
Ik red me wel...
woensdag 18 maart 2009 om 16:53
Beste forummers,
Vandaag heeft onze technische partij ons laten weten dat topics met meer dan 5000 reacties één van de oorzaken is van de traagheid de laatste tijd.
Daarom hebben wij helaas moeten besluiten jullie te vragen voor deze topics een nieuw deel aan te maken en de lopende topics te voorzien van een slotje.
Onze excuses voor het ongemak...
SanneW
Redactie Viva
Vandaag heeft onze technische partij ons laten weten dat topics met meer dan 5000 reacties één van de oorzaken is van de traagheid de laatste tijd.
Daarom hebben wij helaas moeten besluiten jullie te vragen voor deze topics een nieuw deel aan te maken en de lopende topics te voorzien van een slotje.
Onze excuses voor het ongemak...
SanneW
Redactie Viva
