Psyche
alle pijlers
Langdurig werkeloos, overgang en nieuwe baan
vrijdag 13 september 2019 om 11:57
Ik ben in 2016 ontslagen wegens bezuinigingen. Was niet de enige, maar een heel team is aan de kant gezet destijds.
Midden in de crisis, heb me suf gesolliciteerd, zat echt tegen de 400 sollicitaties aan, veel afwijzingen gehad en dat heeft veel met mijn zelfvertrouwen gedaan en mijn motivatie was op een gegeven moment weg.
Sinds 6 maanden heb ik een nieuwe baan. Totaal niet wat ik eerder heb gedaan. Was receptioniste en deed administratief werk daarbij (heb altijd in de admin gewerkt) en nu werk ik bij een soort van cateringbedrijf. Ook hartstikke leuk, veel en meestal heel leuk contact met mensen. Hard werken en lange dagen maar het vliegt voorbij. En ik ga (ging) met heel veel plezier naar mijn werk. Voelde me weer nuttig en het is ook echt heel leuk.
Maar het gaat niet goed, het is zelfs een baan van maar 20 uur. Ik ben altijd heel nauwkeurig in mijn werk geweest, notulen verwerken en opsturen, agendabeheer, telefoontjes afhandelen en direct actie ondernemen als het nodig was. Ik keek vooruit, was heel goed met plannen etc.
Dit alles lukt mij ineens niet meer. Zelfs de meest stomme en simpele handelingen heb ik na 6 maanden nog niet door en ik kijk soms niet verder dan mijn neus lang is. Ik onthou weinig, kan niet op de juiste woorden komen (in een ander topic noemt iemand de bovenkant van een kast een dak, dit heb ik dus ook) moet tig keer door mijn aantekeningen heen, heb afgelopen week een paniekaanval gehad op het werk (ik schaam me kapot) omdat ik niet meer wist wat ik moest afrekenen. Ik was de tel kwijt zeg maar met als gevolg een paniekaanval.
Ik schrik me echt rot van mijn dommigheid. Temeer omdat ik er van overtuigd was dat ik deze baan met gemak aan kon, en toegegeven het is druk maar moeilijk nee niet echt. Zorgen dat de producten klaar staan en afrekenen zijn de voornaamste taken. Mijn LG raakt ondertussen haar geduld wel kwijt.
Het lijkt wel of ik mijn focus kwijt ben en ik dacht de eerste weken dat het kwam omdat ik te lang heb thuis gezeten en er weer in moest komen. Heb wel vrijwilligerswerk gedaan 2 jaar maar had nooit het gevoel dat ik daar moest presteren. Het was meer voor mezelf om in het ritme te blijven zeg maar.
Zijn er hier meer forummers die rond hun 50 zijn begonnen aan hun nieuwe baan en was het gewoon moeilijker dan een nieuwe baan op je 30 of 40ste?
Ik zit er echt mee en ik herken mezelf niet.
Bij de huisarts ben ik al een paar keer geweest en een gesprek gehad. Moet de tijd ervoor nemen maar na 6 maanden moet het toch wel een keer gaan lukken.
Een jaar geleden bij de overgangsconsulente geweest die toen wel aangaf dat er veel veranderingen zijn tijdens de overgang en dat ik daar rekening mee moest houden. Is dat dan toch wat er nu speelt? Of ligt het toch aan mij en wat zou ik er aan kunnen doen. Focus en hersenen trainen? Tips? Het heeft natuurlijk wel allemaal lange tijd stil gelegen.
Sorry voor dit lange verhaal. Ik weet niet zo goed hoe dit in te korten zonder toch duidelijk te zijn.
Midden in de crisis, heb me suf gesolliciteerd, zat echt tegen de 400 sollicitaties aan, veel afwijzingen gehad en dat heeft veel met mijn zelfvertrouwen gedaan en mijn motivatie was op een gegeven moment weg.
Sinds 6 maanden heb ik een nieuwe baan. Totaal niet wat ik eerder heb gedaan. Was receptioniste en deed administratief werk daarbij (heb altijd in de admin gewerkt) en nu werk ik bij een soort van cateringbedrijf. Ook hartstikke leuk, veel en meestal heel leuk contact met mensen. Hard werken en lange dagen maar het vliegt voorbij. En ik ga (ging) met heel veel plezier naar mijn werk. Voelde me weer nuttig en het is ook echt heel leuk.
Maar het gaat niet goed, het is zelfs een baan van maar 20 uur. Ik ben altijd heel nauwkeurig in mijn werk geweest, notulen verwerken en opsturen, agendabeheer, telefoontjes afhandelen en direct actie ondernemen als het nodig was. Ik keek vooruit, was heel goed met plannen etc.
Dit alles lukt mij ineens niet meer. Zelfs de meest stomme en simpele handelingen heb ik na 6 maanden nog niet door en ik kijk soms niet verder dan mijn neus lang is. Ik onthou weinig, kan niet op de juiste woorden komen (in een ander topic noemt iemand de bovenkant van een kast een dak, dit heb ik dus ook) moet tig keer door mijn aantekeningen heen, heb afgelopen week een paniekaanval gehad op het werk (ik schaam me kapot) omdat ik niet meer wist wat ik moest afrekenen. Ik was de tel kwijt zeg maar met als gevolg een paniekaanval.
Ik schrik me echt rot van mijn dommigheid. Temeer omdat ik er van overtuigd was dat ik deze baan met gemak aan kon, en toegegeven het is druk maar moeilijk nee niet echt. Zorgen dat de producten klaar staan en afrekenen zijn de voornaamste taken. Mijn LG raakt ondertussen haar geduld wel kwijt.
Het lijkt wel of ik mijn focus kwijt ben en ik dacht de eerste weken dat het kwam omdat ik te lang heb thuis gezeten en er weer in moest komen. Heb wel vrijwilligerswerk gedaan 2 jaar maar had nooit het gevoel dat ik daar moest presteren. Het was meer voor mezelf om in het ritme te blijven zeg maar.
Zijn er hier meer forummers die rond hun 50 zijn begonnen aan hun nieuwe baan en was het gewoon moeilijker dan een nieuwe baan op je 30 of 40ste?
Ik zit er echt mee en ik herken mezelf niet.
Bij de huisarts ben ik al een paar keer geweest en een gesprek gehad. Moet de tijd ervoor nemen maar na 6 maanden moet het toch wel een keer gaan lukken.
Een jaar geleden bij de overgangsconsulente geweest die toen wel aangaf dat er veel veranderingen zijn tijdens de overgang en dat ik daar rekening mee moest houden. Is dat dan toch wat er nu speelt? Of ligt het toch aan mij en wat zou ik er aan kunnen doen. Focus en hersenen trainen? Tips? Het heeft natuurlijk wel allemaal lange tijd stil gelegen.
Sorry voor dit lange verhaal. Ik weet niet zo goed hoe dit in te korten zonder toch duidelijk te zijn.
vrijdag 13 september 2019 om 18:50
Blauwkleedje31 schreef: ↑13-09-2019 18:08O wat naar joh.
Ben zelf jonger dan dat jij bent (31), maar ik had deze verschijnselen na mijn zwangerschap. Dat is bij jou neem ik aan niet aan de orde:) Slaap je wel goed?
De enige overeenkomst is eigenlijk wel dat je hormonen flink tekeer gaan. Het gaat alle kanten op. In die zin is het wel wat vergelijkbaar.
vrijdag 13 september 2019 om 18:56
Renee_XX schreef: ↑13-09-2019 18:33Welke hormonen.
Ik ben op advies van de OC begonnen met feminosan:
Magnesium speelt een rol bij botaanmaak en het behoud van sterke botten.
Magnesium is goed voor de gemoedstoestand.
Vooralsnog goedgekeurde gezondheidsclaims (on hold):
Angelica sinensis draagt bij tot het behoud van de vrouwelijke gezondheid en het urogenitale systeem.
Angelica sinensis ondersteunt de staat van het cardiovasculaire systeem door o.a. het ondersteunen van het zuurstoftransport.
Angelica sinensis draagt bij tot een gezond gewricht doordat het een rol heeft in het vernieuwen en beschermen van kraakbeenweefsel.
Rode klaver draagt bij tot een goede cardiovasculaire gezondheid, een verbeterde hartfunctie, sterkere bloedvaten, een normale bloeddruk, elastischere bloedvaten en capilliarwanden.
Hop helpt vrouwen omgaan met symptomen van de menopause zoals opvliegers, zweten, rusteloosheid en prikkelbaarheid.
Hop draagt bij tot een normaal cholesterol.
Hop heeft een rustgevend effect en draagt bij tot een goede nachtrust.
Ik heb hormoontherapie. Google maar eens op femoston.
En ja, er is een iets verhoogde kans op borstkanker als je het lang gebruikt, maar de dosis is vele malen lager dan de pil en dat risico neem ik bewust.
Met name het slechte slapen en de stemmingswisselingen waren voor mij niet meer acceptabel.
vrijdag 13 september 2019 om 18:56
Herkenbaar, het was gewoon mist in mijn hoofd waar ik in verdwaalde. Ik ben nog niet helemaal de oude, maar met hormonen functioneer ik voor mijn omgeving prima. Niemand die wat door heeft. En ik moet op WO niveau functioneren in mijn werk, dus het moet wel een beetje ok zijn op dat gebied.the_Wicked_Witch schreef: ↑13-09-2019 18:24Laat je doorverwijzen naar een overgangsconsulent. Echt, daar valt zoveel te halen, huisartsen zijn daar gewoon niet goed genoeg van op de hoogte.
Edit, niet goed gelezen, daar ben je al geweest.
Ik functioneerde voor geen meter meer op cognitief vlak, ben uiteindelijk aan de hormonen gegaan. Het duurde even maar ik heb weer nagenoeg de scherpte die ik voor de overgang had.
Overigens is het slechte slapen ook een van de dingen die gedurende de overgang spelen en dat heeft ook weer effect op je cognitief vermogen.
vrijdag 13 september 2019 om 19:28
Dan zou ik me laten doorverwijzen naar een overgangspoli.
Die hebben echt meer kennis van zaken, dit is toch ook niks joh?
vrijdag 13 september 2019 om 21:35
De overgangsconsulente waar ik ben geweest is verbonden aan de poli.
De hormoontherapie zou mijn depressie of sombere stemmingen of neerslachtigheid kunnen verergeren.
Ik heb laatst citalopram gekregen omdat ik last had van de verwardheid en wat er in de op staat. De citalopram wordt ook voorgeschreven bij sombere stemmingen en zou voor wat meer rust in mijn hoofd kunnen zorgen.
ik ben na een maand of 2 gestopt na overleg met de huisarts omdat ik last bleef houden van de bijwerkingen en zwaar depressief werd, Ik kan dat er niet bij hebben met mijn werk. Ik wil het niet kwijt.
Zijn er meer vrouwen die zo slecht functioneren en zichzelf niet herkennen.
Ik heb echt heel veel zin in het werk, ga met plezier maar ik ben ook kapot aan het einde van de dag omdat alles zoveel energie kost. De OC had mij hier ook al voor gewaarschuwd, advies was een stap terug doen maar zo simpel is dat niet. Ik moet toch geld verdienen.
De hormoontherapie zou mijn depressie of sombere stemmingen of neerslachtigheid kunnen verergeren.
Ik heb laatst citalopram gekregen omdat ik last had van de verwardheid en wat er in de op staat. De citalopram wordt ook voorgeschreven bij sombere stemmingen en zou voor wat meer rust in mijn hoofd kunnen zorgen.
ik ben na een maand of 2 gestopt na overleg met de huisarts omdat ik last bleef houden van de bijwerkingen en zwaar depressief werd, Ik kan dat er niet bij hebben met mijn werk. Ik wil het niet kwijt.
Zijn er meer vrouwen die zo slecht functioneren en zichzelf niet herkennen.
Ik heb echt heel veel zin in het werk, ga met plezier maar ik ben ook kapot aan het einde van de dag omdat alles zoveel energie kost. De OC had mij hier ook al voor gewaarschuwd, advies was een stap terug doen maar zo simpel is dat niet. Ik moet toch geld verdienen.
vrijdag 13 september 2019 om 21:37
blauwe_emmer schreef: ↑13-09-2019 19:31Ja huisarts weet hier echt onvoldoende van. Depressiviteit treedt juist meer op tijdens de overgang en is volgens mij helemaal geen contra indicatie.
Ja precies. Ik ben in mijn pubertijd en tijdens mijn zwangerschappen depressief geweest. Ik kon er dus haast op wachten dat ik tijdens de overgang weer aan de beurt zou zijn.
