Psyche
alle pijlers
Leren loslaten in burnout
zaterdag 17 december 2022 om 11:06
Ik zit in een burnout thuis. Het heeft even geduurd voordat ik dat voor mezelf kon toegeven.
Nu kom ik langzaamaan steeds meer dingen tegen in mijn karakter die ik lastig vind om om te buigen. Maar het zit me in de weg.
Vanochtend had onze pup de kerstboom omgegooid en ben ik 6.15 uur uit bed gegaan om het op te ruimen. Ik voelde me daarna niet zo lekker en vroeg om half 8 aan mijn vriend of hij de honden wilde uitlaten (in het weekend doen we het normaal samen). Zuchtend werd er ingestemd. De honden worden normaal gesproken 7.30 a 8 uur uitgelaten. Onze pup heeft dat ook nodig (veel energie, gaat klieren). Maar mijn vriend gaat zitten met zijn telefoon en doet rustig aan. Ik vraag nog om 8.15 uur of hij gaat en het antwoord is "ik bereid me mentaal voor". Uiteindelijk gaat hij 9 uur met de honden op pad.
Ik zit sindsdien met een lijf dat pijn doet en stijf van de stress staat.
Op mijn werk is het niet anders. Ik ben het type van " meteen aanpakken en pas rusten als het werk gedaan is". Maar soms kan ik iets niet uitvoeren voordat een collega (meestal leidinggevende) mij heeft voorzien van bepaalde informatie. Onze organisatie is traag (is aangepast aan gemeente snelheid
). Na 3 weken vraag ik dan nog eens of er al antwoord is. Vaak zijn ze dan vergeten aan me terug te koppelen en krijg ik dan alsnog antwoord. Maar ik heb wel 3 weken die opdracht al boven mijn hoofd hangen die ik niet kan uitvoeren.
Mijn ex werkt 60 uur in de week en heeft weinig tijd voor onze kinderen. En 80 procent van mijn berichten (ik app alleen maar het noodzakelijke) leest hij niet of leest hij een schuift hij op de lange baan om te antwoorden. Vervolgens hoor ik nooit meer wat. Telefoontjes worden meestal niet opgenomen. Maar ik heb hem met sommige beslissingen wel nodig. Na jaren lang trekken aan een dood paard doe ik maar zoveel mogelijk zelf (zonder overleg).
Maar eigenlijk geldt dat voor alles in mijn leven. Afspraken met mijn gezin die niet nageleefd worden, collega's die dingen niet oppakken, ex waar ik niets van hoor. Ik kan het niet loslaten en doe dus alles zelf, om maar de klus los te kunnen laten.
Met uiteindelijk een burnout tot gevolg. En niemand om mij heen is zelfstandig. Want ik pak alles op. Ik weet gewoon niet hoe ik het anders moet doen.
Ik wil niet lang tegen een vies huis aan kijken en wachten tot een ander het doet. Ik wil niet lang moeten wachten tot een beslissing genomen wordt betreft de kinderen. Ik wil niet eeuwig wachten met een opdracht op mijn werk boven mijn hoofd die ik niet kan uitwerken.
Ik laat niet los en ik ben zo moe. Mijn lijf doet zoveel pijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen om te veranderen.
Nu kom ik langzaamaan steeds meer dingen tegen in mijn karakter die ik lastig vind om om te buigen. Maar het zit me in de weg.
Vanochtend had onze pup de kerstboom omgegooid en ben ik 6.15 uur uit bed gegaan om het op te ruimen. Ik voelde me daarna niet zo lekker en vroeg om half 8 aan mijn vriend of hij de honden wilde uitlaten (in het weekend doen we het normaal samen). Zuchtend werd er ingestemd. De honden worden normaal gesproken 7.30 a 8 uur uitgelaten. Onze pup heeft dat ook nodig (veel energie, gaat klieren). Maar mijn vriend gaat zitten met zijn telefoon en doet rustig aan. Ik vraag nog om 8.15 uur of hij gaat en het antwoord is "ik bereid me mentaal voor". Uiteindelijk gaat hij 9 uur met de honden op pad.
Ik zit sindsdien met een lijf dat pijn doet en stijf van de stress staat.
Op mijn werk is het niet anders. Ik ben het type van " meteen aanpakken en pas rusten als het werk gedaan is". Maar soms kan ik iets niet uitvoeren voordat een collega (meestal leidinggevende) mij heeft voorzien van bepaalde informatie. Onze organisatie is traag (is aangepast aan gemeente snelheid
). Na 3 weken vraag ik dan nog eens of er al antwoord is. Vaak zijn ze dan vergeten aan me terug te koppelen en krijg ik dan alsnog antwoord. Maar ik heb wel 3 weken die opdracht al boven mijn hoofd hangen die ik niet kan uitvoeren. Mijn ex werkt 60 uur in de week en heeft weinig tijd voor onze kinderen. En 80 procent van mijn berichten (ik app alleen maar het noodzakelijke) leest hij niet of leest hij een schuift hij op de lange baan om te antwoorden. Vervolgens hoor ik nooit meer wat. Telefoontjes worden meestal niet opgenomen. Maar ik heb hem met sommige beslissingen wel nodig. Na jaren lang trekken aan een dood paard doe ik maar zoveel mogelijk zelf (zonder overleg).
Maar eigenlijk geldt dat voor alles in mijn leven. Afspraken met mijn gezin die niet nageleefd worden, collega's die dingen niet oppakken, ex waar ik niets van hoor. Ik kan het niet loslaten en doe dus alles zelf, om maar de klus los te kunnen laten.
Met uiteindelijk een burnout tot gevolg. En niemand om mij heen is zelfstandig. Want ik pak alles op. Ik weet gewoon niet hoe ik het anders moet doen.
Ik wil niet lang tegen een vies huis aan kijken en wachten tot een ander het doet. Ik wil niet lang moeten wachten tot een beslissing genomen wordt betreft de kinderen. Ik wil niet eeuwig wachten met een opdracht op mijn werk boven mijn hoofd die ik niet kan uitwerken.
Ik laat niet los en ik ben zo moe. Mijn lijf doet zoveel pijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen om te veranderen.
zaterdag 17 december 2022 om 11:15
zaterdag 17 december 2022 om 11:15
Man meeslepen naar therapeut
Je moet goed nadenken over wat de kernoorzaak is van jou burn out.
Eigenlijk is het altijd een combi van prive en werk.
Als ik jou verhaal zo lees moet jij het denkwerk thuis voor 2 doen. Voor 4 eigenlijk want kinderen.
Als je zou scheiden en 50/50 zorgverdeling wil zal je man toch echt een heel stuk harder moeten gaan lopen op bepaalde vlakken.
Je moet goed nadenken over wat de kernoorzaak is van jou burn out.
Eigenlijk is het altijd een combi van prive en werk.
Als ik jou verhaal zo lees moet jij het denkwerk thuis voor 2 doen. Voor 4 eigenlijk want kinderen.
Als je zou scheiden en 50/50 zorgverdeling wil zal je man toch echt een heel stuk harder moeten gaan lopen op bepaalde vlakken.
Been there, done that, got the T-shirt.
zaterdag 17 december 2022 om 11:16
Hij kan dat ook zelf verzinnen hè.Because schreef: ↑17-12-2022 11:15Heel kort door de bocht:
Misschien moet je het tempo van de mensen om je heen gaan aannemen? Ik neem aan dat zij niet in een burn-out zitten?
Ik zie het al helemaal voor me hoe jij in het weekend jouw vriend op loopt te drijven voor alleen het uitlaten van de hond.... come on!
Een pup heb je samen
Been there, done that, got the T-shirt.
zaterdag 17 december 2022 om 11:19
Dat zou ik gewoon zo graag willen. Gewoon de mentaliteit van mijn omgeving overnemen. Nu ik thuis zit gaat mijn werk tenslotte ook gewoon door. Het is niet dat de boel helemaal opvalt zonder mij.Because schreef: ↑17-12-2022 11:15Heel kort door de bocht:
Misschien moet je het tempo van de mensen om je heen gaan aannemen? Ik neem aan dat zij niet in een burn-out zitten?
Ik zie het al helemaal voor me hoe jij in het weekend jouw vriend op loopt te drijven voor alleen het uitlaten van de hond.... come on!
Maar thuis vind ik dat nog lastig.
zaterdag 17 december 2022 om 11:23
Je houdt alle bordjes in de lucht. Correctie: je wil alle bordjes in de lucht houden. En de omgeving vindt het prima en dus wordt de cirkel niet doorbroken. Soms moeten dingen maar eens klappen. Om de cirkel te doorbreken. En vooral om jezelf te beschermen. Want dit gaat ten koste van jezelf.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
zaterdag 17 december 2022 om 11:24
Dat is dus wat ik mezelf anderhalf uur vertel. En waar ik dus hoofdzakelijk zoveel stress van krijg. Ik ben steeds in gevecht met mezelf. Op mijn werk ook geen drama als het weken duurt. Waarom zou ik me druk maken als een ander het ook niet doet? Maar toch voel ik me overal verantwoordelijk voor.
zaterdag 17 december 2022 om 11:27
Je vriend voelt geen noodzaak te veranderen want zijn leven is prima. Als het voor jou belangrijk is, moet je het zelf doen of het bij hem neerleggen en het dan ook echt bij hem laten. Als hij de hond zal uitlaten hoef je geen daar niet aan te herinneren toch? Hij is een volwassenen man die daar prima zelf kan regelen.
Maar over zulke dingen kun je ook praten en afspraken maken. Mijn man vond een tijdje stofzuigen op zaterdagavond om 19:30 uur een prima idee. Ik niet, daar hebben we over gepraat en toen hebben we afgesproken dat het voor het avondeten gedaan is.
Zulke afspraken kun je ook maken over het uitlaten van de hond natuurlijk.
Maar over zulke dingen kun je ook praten en afspraken maken. Mijn man vond een tijdje stofzuigen op zaterdagavond om 19:30 uur een prima idee. Ik niet, daar hebben we over gepraat en toen hebben we afgesproken dat het voor het avondeten gedaan is.
Zulke afspraken kun je ook maken over het uitlaten van de hond natuurlijk.
zaterdag 17 december 2022 om 11:36
Klopt, mijn vriend vindt zijn leven heerlijk.Andersom schreef: ↑17-12-2022 11:27Je vriend voelt geen noodzaak te veranderen want zijn leven is prima. Als het voor jou belangrijk is, moet je het zelf doen of het bij hem neerleggen en het dan ook echt bij hem laten. Als hij de hond zal uitlaten hoef je geen daar niet aan te herinneren toch? Hij is een volwassenen man die daar prima zelf kan regelen.
Maar over zulke dingen kun je ook praten en afspraken maken. Mijn man vond een tijdje stofzuigen op zaterdagavond om 19:30 uur een prima idee. Ik niet, daar hebben we over gepraat en toen hebben we afgesproken dat het voor het avondeten gedaan is.
Zulke afspraken kun je ook maken over het uitlaten van de hond natuurlijk.
En je hebt gelijk. Praten moet kunnen. Maar ik heb gepraat als brugman. Onze afspraak was bijvoorbeeld (na veel aandringen want mijn vriend houdt niet van afspraken) dat hij verantwoordelijk is voor het schoonmaken van de badkamer en ik voor de was. We wonen nu 2,5 jaar in dit huis en hij heeft 1x de badkamer schoongemaakt. Hij vindt een schoon huis gewoon niet belangrijk en ik wel.
Ik kan een ander niet veranderen maar hooguit mezelf. Maar ik ondervind zoveel weerstand mezelf te veranderen. Ik wil eigenlijk niet. I like me! Ik ben een aanpakker en dat vind ik fijn aan mezelf. Maar ik ben niet stressbestendig genoeg om alles aan te pakken. Het is te veel.
zaterdag 17 december 2022 om 11:38
https://www.omdenken.nl/inspiratie-en-v ... podcast-50
Misschien heb je hier iets aan. Ik kon niet een meer passende aflevering vinden.
Daarnaast denk ik dat je beter kunt gaan latten, want wie zit er te wachten op samenwonen met een type zoals jouw vriend? Hij vindt zijn leven prima, hoeft niets te doen en houdt ook niet van afspraken maken erover. Ja, ik snap wel dat hij zijn leven prima vindt.
Misschien heb je hier iets aan. Ik kon niet een meer passende aflevering vinden.
Daarnaast denk ik dat je beter kunt gaan latten, want wie zit er te wachten op samenwonen met een type zoals jouw vriend? Hij vindt zijn leven prima, hoeft niets te doen en houdt ook niet van afspraken maken erover. Ja, ik snap wel dat hij zijn leven prima vindt.
humanista wijzigde dit bericht op 17-12-2022 11:44
45.61% gewijzigd
zaterdag 17 december 2022 om 11:43
Misschien moet je minder leren loslaten en meer leren afspraken te maken?Ziel8 schreef: ↑17-12-2022 11:36Klopt, mijn vriend vindt zijn leven heerlijk.
En je hebt gelijk. Praten moet kunnen. Maar ik heb gepraat als brugman. Onze afspraak was bijvoorbeeld (na veel aandringen want mijn vriend houdt niet van afspraken) dat hij verantwoordelijk is voor het schoonmaken van de badkamer en ik voor de was. We wonen nu 2,5 jaar in dit huis en hij heeft 1x de badkamer schoongemaakt. Hij vindt een schoon huis gewoon niet belangrijk en ik wel.
Ik kan een ander niet veranderen maar hooguit mezelf. Maar ik ondervind zoveel weerstand mezelf te veranderen. Ik wil eigenlijk niet. I like me! Ik ben een aanpakker en dat vind ik fijn aan mezelf. Maar ik ben niet stressbestendig genoeg om alles aan te pakken. Het is te veel.
Ik heb ook zo iemand thuis hoor en ik kan het ook niet goed. Ik ga niet staan stofzuigen omdat hij het niet doet terwijl het wel de afspraak was trouwens, maar hoe ik mijn wel aan onze afspraken houd weet ik ook niet.
zaterdag 17 december 2022 om 11:43
Misschien voelt je vriend die weerstand ook bij zichzelf, vindt hij zichzelf ook goed genoeg zoals hij is, Dus waarom moet hij veranderen en jij niet?Ziel8 schreef: ↑17-12-2022 11:36Klopt, mijn vriend vindt zijn leven heerlijk.
En je hebt gelijk. Praten moet kunnen. Maar ik heb gepraat als brugman. Onze afspraak was bijvoorbeeld (na veel aandringen want mijn vriend houdt niet van afspraken) dat hij verantwoordelijk is voor het schoonmaken van de badkamer en ik voor de was. We wonen nu 2,5 jaar in dit huis en hij heeft 1x de badkamer schoongemaakt. Hij vindt een schoon huis gewoon niet belangrijk en ik wel.
Ik kan een ander niet veranderen maar hooguit mezelf. Maar ik ondervind zoveel weerstand mezelf te veranderen. Ik wil eigenlijk niet. I like me! Ik ben een aanpakker en dat vind ik fijn aan mezelf. Maar ik ben niet stressbestendig genoeg om alles aan te pakken. Het is te veel.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 17 december 2022 om 11:45
Als je samenwoont, gezamenlijk kinderen en honden hebt en afspraken maakt is het wel aardig voor de ander als je je gewoon aan je afspraak houdt.
zaterdag 17 december 2022 om 11:47
Jouw lat ligt misschien hoger dan die van anderen. Dat is geen probleem als je niet van anderen verwacht zich aan jouw norm te voldoen en daar dan ook geen oordeel over te hebben.
Verder zit het loslaten er dan in dat je er ontspannen mee om kan gaan als iets nog niet geregeld is, en dan oprecht, niet op de gefrustreerde manier 'als niemand het uitmaakt, waarom zou ik me nog drukmaken'
Ook als je omgeving niet veranderd kan je wel de invloed je al deze zaken op jouw gemoedstoestand laat hebben veranderen.
Verder zit het loslaten er dan in dat je er ontspannen mee om kan gaan als iets nog niet geregeld is, en dan oprecht, niet op de gefrustreerde manier 'als niemand het uitmaakt, waarom zou ik me nog drukmaken'
Ook als je omgeving niet veranderd kan je wel de invloed je al deze zaken op jouw gemoedstoestand laat hebben veranderen.
zaterdag 17 december 2022 om 11:48
Dus je bent een micro manager.
Lees je daar eens op in, dat gaat veel eye openers geven.
Micromanagers zijn bloed irritant. Want ze geven je wel een opdracht, maar blijven in je nek hijgen of je het echt wel doet. Daaronder zit een heleboel angst van de micro manager verstopt die alleen met heel veel controle kan worden beteugeld.
Wat valt er om als de pup pas om 9 uur wordt uitgelaten? Een ongelukje? Is dat nu zo erg? Nee.
Ga voor je onzekerheid en controle dwang naar iemand toe. Die kan vast laten zien waar in je leven je machteloos was, niet werd gezien en gehoord waardoor je nu denkt dat alleen jij de wereld recht kunt krijgen.
Lees je daar eens op in, dat gaat veel eye openers geven.
Micromanagers zijn bloed irritant. Want ze geven je wel een opdracht, maar blijven in je nek hijgen of je het echt wel doet. Daaronder zit een heleboel angst van de micro manager verstopt die alleen met heel veel controle kan worden beteugeld.
Wat valt er om als de pup pas om 9 uur wordt uitgelaten? Een ongelukje? Is dat nu zo erg? Nee.
Ga voor je onzekerheid en controle dwang naar iemand toe. Die kan vast laten zien waar in je leven je machteloos was, niet werd gezien en gehoord waardoor je nu denkt dat alleen jij de wereld recht kunt krijgen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 17 december 2022 om 11:51
En oh wat een verrassing waarschijnlijk klapt er helemaal niets.SweetFirefly schreef: ↑17-12-2022 11:23.
Soms moeten dingen maar eens klappen. Om de cirkel te doorbreken. En vooral om jezelf te beschermen. Want dit gaat ten koste van jezelf.
Op het werk gaat alles gewoon door nu to er niet is en ik lees ook nergens dat de pup in huis heeft geplast omdat hij pas om 9 uur werd uitgelaten. En als ex niet antwoord op die appjes dan waren ze blijkbaar ook niet zo noodzakelijk. Want zonder antwoord gaat alles ook gewoon door.
Al vind ik het wel onaardig gedrag van vriend richting pup en to. Laat die hond gewoon uit. Die kan er tenslotte ook niets aan doen.
zaterdag 17 december 2022 om 11:56
Ik vraag me af: waarom neem je een pup als je eigenlijk al weet dat dat ook weer op jou neer gaat komen en jij al een burn out hebt?
Verder: vriend verantwoordelijk maken voor dingen waar hij last van heeft. Bv laat hem zijn eigen was doen, de auto onderhouden, weet ik veel. En doe de rest zelf. En als de kerstboom omflikkert dan sluit je de hond op in een andere kamer en draait je nog lekker een keer om in je bed. Of je laat de hond vast even uit en laat de kerstboom liggen voor vriend. Desnoods vijf dagen.
Verder: vriend verantwoordelijk maken voor dingen waar hij last van heeft. Bv laat hem zijn eigen was doen, de auto onderhouden, weet ik veel. En doe de rest zelf. En als de kerstboom omflikkert dan sluit je de hond op in een andere kamer en draait je nog lekker een keer om in je bed. Of je laat de hond vast even uit en laat de kerstboom liggen voor vriend. Desnoods vijf dagen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
opruimen was toch ook niet nodig? Als jij verandert verandert je omgeving mee. Als je iets van therapie gaat doen betrek je partner er dan bij.
zaterdag 17 december 2022 om 12:00
Kinderen en ex: Deadlines stellen, net als op je op je werk zou doen (hoop ik):
Ex, wil je uiterlijk zaterdag om 6 uur even laten weten wat je ervan vindt? Als ik dan niks van je gehoord heb ga ik het zus en zo aanpakken en neem ik aan dat je daarmee akkoord bent.
Ex, wil je uiterlijk zaterdag om 6 uur even laten weten wat je ervan vindt? Als ik dan niks van je gehoord heb ga ik het zus en zo aanpakken en neem ik aan dat je daarmee akkoord bent.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 17 december 2022 om 12:14
Mee eens; je zoekt controle op zaken waar je geen controle over hebt/zou moeten willen hebben. Welke angsten liggen bij jou daaraan ten grondslag?Doreia* schreef: ↑17-12-2022 11:48Dus je bent een micro manager.
Lees je daar eens op in, dat gaat veel eye openers geven.
Micromanagers zijn bloed irritant. Want ze geven je wel een opdracht, maar blijven in je nek hijgen of je het echt wel doet. Daaronder zit een heleboel angst van de micro manager verstopt die alleen met heel veel controle kan worden beteugeld.
Misschien herken je je hierin:
https://www.desteven.nl/persoonlijke-on ... ntrolfreak
Je hoeft niet altijd te geloven wat je denkt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
