Psyche
alle pijlers
Leren loslaten in burnout
zaterdag 17 december 2022 om 11:06
Ik zit in een burnout thuis. Het heeft even geduurd voordat ik dat voor mezelf kon toegeven.
Nu kom ik langzaamaan steeds meer dingen tegen in mijn karakter die ik lastig vind om om te buigen. Maar het zit me in de weg.
Vanochtend had onze pup de kerstboom omgegooid en ben ik 6.15 uur uit bed gegaan om het op te ruimen. Ik voelde me daarna niet zo lekker en vroeg om half 8 aan mijn vriend of hij de honden wilde uitlaten (in het weekend doen we het normaal samen). Zuchtend werd er ingestemd. De honden worden normaal gesproken 7.30 a 8 uur uitgelaten. Onze pup heeft dat ook nodig (veel energie, gaat klieren). Maar mijn vriend gaat zitten met zijn telefoon en doet rustig aan. Ik vraag nog om 8.15 uur of hij gaat en het antwoord is "ik bereid me mentaal voor". Uiteindelijk gaat hij 9 uur met de honden op pad.
Ik zit sindsdien met een lijf dat pijn doet en stijf van de stress staat.
Op mijn werk is het niet anders. Ik ben het type van " meteen aanpakken en pas rusten als het werk gedaan is". Maar soms kan ik iets niet uitvoeren voordat een collega (meestal leidinggevende) mij heeft voorzien van bepaalde informatie. Onze organisatie is traag (is aangepast aan gemeente snelheid
). Na 3 weken vraag ik dan nog eens of er al antwoord is. Vaak zijn ze dan vergeten aan me terug te koppelen en krijg ik dan alsnog antwoord. Maar ik heb wel 3 weken die opdracht al boven mijn hoofd hangen die ik niet kan uitvoeren.
Mijn ex werkt 60 uur in de week en heeft weinig tijd voor onze kinderen. En 80 procent van mijn berichten (ik app alleen maar het noodzakelijke) leest hij niet of leest hij een schuift hij op de lange baan om te antwoorden. Vervolgens hoor ik nooit meer wat. Telefoontjes worden meestal niet opgenomen. Maar ik heb hem met sommige beslissingen wel nodig. Na jaren lang trekken aan een dood paard doe ik maar zoveel mogelijk zelf (zonder overleg).
Maar eigenlijk geldt dat voor alles in mijn leven. Afspraken met mijn gezin die niet nageleefd worden, collega's die dingen niet oppakken, ex waar ik niets van hoor. Ik kan het niet loslaten en doe dus alles zelf, om maar de klus los te kunnen laten.
Met uiteindelijk een burnout tot gevolg. En niemand om mij heen is zelfstandig. Want ik pak alles op. Ik weet gewoon niet hoe ik het anders moet doen.
Ik wil niet lang tegen een vies huis aan kijken en wachten tot een ander het doet. Ik wil niet lang moeten wachten tot een beslissing genomen wordt betreft de kinderen. Ik wil niet eeuwig wachten met een opdracht op mijn werk boven mijn hoofd die ik niet kan uitwerken.
Ik laat niet los en ik ben zo moe. Mijn lijf doet zoveel pijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen om te veranderen.
Nu kom ik langzaamaan steeds meer dingen tegen in mijn karakter die ik lastig vind om om te buigen. Maar het zit me in de weg.
Vanochtend had onze pup de kerstboom omgegooid en ben ik 6.15 uur uit bed gegaan om het op te ruimen. Ik voelde me daarna niet zo lekker en vroeg om half 8 aan mijn vriend of hij de honden wilde uitlaten (in het weekend doen we het normaal samen). Zuchtend werd er ingestemd. De honden worden normaal gesproken 7.30 a 8 uur uitgelaten. Onze pup heeft dat ook nodig (veel energie, gaat klieren). Maar mijn vriend gaat zitten met zijn telefoon en doet rustig aan. Ik vraag nog om 8.15 uur of hij gaat en het antwoord is "ik bereid me mentaal voor". Uiteindelijk gaat hij 9 uur met de honden op pad.
Ik zit sindsdien met een lijf dat pijn doet en stijf van de stress staat.
Op mijn werk is het niet anders. Ik ben het type van " meteen aanpakken en pas rusten als het werk gedaan is". Maar soms kan ik iets niet uitvoeren voordat een collega (meestal leidinggevende) mij heeft voorzien van bepaalde informatie. Onze organisatie is traag (is aangepast aan gemeente snelheid
). Na 3 weken vraag ik dan nog eens of er al antwoord is. Vaak zijn ze dan vergeten aan me terug te koppelen en krijg ik dan alsnog antwoord. Maar ik heb wel 3 weken die opdracht al boven mijn hoofd hangen die ik niet kan uitvoeren. Mijn ex werkt 60 uur in de week en heeft weinig tijd voor onze kinderen. En 80 procent van mijn berichten (ik app alleen maar het noodzakelijke) leest hij niet of leest hij een schuift hij op de lange baan om te antwoorden. Vervolgens hoor ik nooit meer wat. Telefoontjes worden meestal niet opgenomen. Maar ik heb hem met sommige beslissingen wel nodig. Na jaren lang trekken aan een dood paard doe ik maar zoveel mogelijk zelf (zonder overleg).
Maar eigenlijk geldt dat voor alles in mijn leven. Afspraken met mijn gezin die niet nageleefd worden, collega's die dingen niet oppakken, ex waar ik niets van hoor. Ik kan het niet loslaten en doe dus alles zelf, om maar de klus los te kunnen laten.
Met uiteindelijk een burnout tot gevolg. En niemand om mij heen is zelfstandig. Want ik pak alles op. Ik weet gewoon niet hoe ik het anders moet doen.
Ik wil niet lang tegen een vies huis aan kijken en wachten tot een ander het doet. Ik wil niet lang moeten wachten tot een beslissing genomen wordt betreft de kinderen. Ik wil niet eeuwig wachten met een opdracht op mijn werk boven mijn hoofd die ik niet kan uitwerken.
Ik laat niet los en ik ben zo moe. Mijn lijf doet zoveel pijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen om te veranderen.
zaterdag 17 december 2022 om 13:26
Lekker makkelijk. Want druk maken over een voertuig kost waarschijnlijk minder tijd dan elke dag de hond uit laten of andere huishoudelijke taken.
zaterdag 17 december 2022 om 13:29
Is dan niet gewoon de harde conclusie dat jij en je vriend niet bij elkaar passen?Ziel8 schreef: ↑17-12-2022 11:36
Ik kan een ander niet veranderen maar hooguit mezelf. Maar ik ondervind zoveel weerstand mezelf te veranderen. Ik wil eigenlijk niet. I like me! Ik ben een aanpakker en dat vind ik fijn aan mezelf. Maar ik ben niet stressbestendig genoeg om alles aan te pakken. Het is te veel.
zaterdag 17 december 2022 om 13:32
Je doet alles zelf omdat je bewezen bent door alles en iedereen, ook je nieuwe partner, dat jij alles moet doen omdat zij niets doen.
Kom op, iemand die de hond 1,5 uur later gaat uitlaten, is gewoon een eikel of trut.
En onderhoud auto's en dagelijks zorgen voor hond of huishouden.. goede deal heeft die ander.
Ik zou wat iemand anders ook aangaf, die vriend lekker loslaten, de hond zou ik houden, je doet toch alles al bijna alleen en zelf en een hond is leuker dan een luie partner.
En een therapeut is helemaal niet zo gek, misschien kan die je leren hoe je afkomt van zulke types als partners.
Gok dat je burnout zo opgeklaard is.
Kom op, iemand die de hond 1,5 uur later gaat uitlaten, is gewoon een eikel of trut.
En onderhoud auto's en dagelijks zorgen voor hond of huishouden.. goede deal heeft die ander.
Ik zou wat iemand anders ook aangaf, die vriend lekker loslaten, de hond zou ik houden, je doet toch alles al bijna alleen en zelf en een hond is leuker dan een luie partner.
En een therapeut is helemaal niet zo gek, misschien kan die je leren hoe je afkomt van zulke types als partners.
Gok dat je burnout zo opgeklaard is.
zaterdag 17 december 2022 om 13:35
Waarom is het zo fout dat jij een aanpakker/doorpakker bent? Het werkt alleen niet zo lekker als je partner met wie jij een huishouden deelt totaal geen doorpakker/aanpakker is en zich niet aan zijn afspraken houdt. Hij is helemaal heppie de peppie met zijn doorpakker/aanpakker die niet stil kan zitten en geen geduld heeft om weken te wachten voordat hij de stofzuiger eens weet te vinden en ook nog gebruikt. Hij is mi simpelweg geen samenwoonmateriaal voor jou, slechts mijn mening hoor.Ziel8 schreef: ↑17-12-2022 13:17Jij past zoveel beter bij mijn vriend. En dat is nou de houding die ik wil leren. Maar ik vraag me af of dat wel mogelijk is.
Ik stofzuig de bank voordat ik ga zitten. Mijn vriend zit van boven tot onder onder de haren. Totaal ander karakter.
Maar ik zou wel zo willen zijn. Zorgeloos. Zalig! Dus vraag ik me af of het te leren is of dat ik mijzelf gewoon moet accepteren zoals ik ben.
zaterdag 17 december 2022 om 13:44
Ik ben trouwens al 7 weken thuis en vandaag voor het eerst hulpeloos. Ik hang wat rond en lig even in mijn bed. Mijn vriend pakt ineens alles op. Hij haalt mijn dochter op op haar werk. Hij brengt een kapotte fiets weg, laat de honden uit, bakt broodjes. En vraagt nog steeds of hij iets voor me kan doen. Ik ben dankbaar maar vraag me af waarom dat niet eerder kon. Ik denk toch dat dat betekent dat ik moet veranderen.
. Ik denk toch dat dat betekent dat ik moet veranderen.
zaterdag 17 december 2022 om 13:47
Ik ben ook zo'n doorpakker (niet zozeer qua huishouden) maar wel wat betreft willekeurige problemen in het algemeen. Ik ben erg goed in het bedenken en uitvoeren van oplossingen, dat is in mijn geval een gevolg van een soort van overlevingsmechanisme uit mijn jeugd. Ik merk dat ik best wel veel mensen in mijn directe omgeving heb die daar nogal graag gebruik van maken maar zelf sterk de neiging hebben om zich wat 'hulpeloos' op te stellen. Het is niet bepaald wederkerig dus en dat stoort mij enorm. Ik zelf ben gestart met therapie omdat dit mijn eigen leven regelmatig belemmerde en ik mij veel meer wilde focussen op mijn eigen doelen. Op een aantal kernopvattingen over mijzelf (ontwikkeld in mijn jeugd) heb ik EMDR toegepast. Ik zeg natuurlijk niet dat jij datzelfde zou moeten doen, maar je neiging om alles te willen regelen/controleren kan wel ergens uit voort komen (bijvoorbeeld angst dat alles in de soep loopt als jij het niet oplost/aan het roer staat). Het heeft mij erg geholpen, misschien iets om over na te denken?
whateffa wijzigde dit bericht op 17-12-2022 13:50
2.78% gewijzigd
zaterdag 17 december 2022 om 13:50
Uiteraard moet jij in iets veranderen want jij hebt niet voor niks een burnout.Ziel8 schreef: ↑17-12-2022 13:44Ik ben trouwens al 7 weken thuis en vandaag voor het eerst hulpeloos. Ik hang wat rond en lig even in mijn bed. Mijn vriend pakt ineens alles op. Hij haalt mijn dochter op op haar werk. Hij brengt een kapotte fiets weg, laat de honden uit, bakt broodjes. En vraagt nog steeds of hij iets voor me kan doen. Ik ben dankbaar maar vraag me af waarom dat niet eerder kon
Maar dat betekent niet dat je het normaal moet vinden dat de hond in huis gaat poepen omdat hij niet uitgelaten wordt
zaterdag 17 december 2022 om 14:03
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Herkenbaar. Ik heb een afspraak staan met de praktijkondersteuner. Misschien dat ik nog wel doorverwezen wordt naar een psycholoog.Whateffa schreef: ↑17-12-2022 13:47Ik ben ook zo'n doorpakker (niet zozeer qua huishouden) maar wel wat betreft willekeurige problemen in het algemeen. Ik ben erg goed in het bedenken en uitvoeren van oplossingen, dat is in mijn geval een gevolg van een soort van overlevingsmechanisme uit mijn jeugd. Ik merk dat ik best wel veel mensen in mijn directe omgeving heb die daar nogal graag gebruik van maken maar zelf sterk de neiging hebben om zich wat 'hulpeloos' op te stellen. Het is niet bepaald wederkerig dus en dat stoort mij enorm. Ik zelf ben gestart met therapie omdat dit mijn eigen leven regelmatig belemmerde en ik mij veel meer wilde focussen op mijn eigen doelen. Op een aantal kernopvattingen over mijzelf (ontwikkeld in mijn jeugd) heb ik EMDR toegepast. Ik zeg natuurlijk niet dat jij datzelfde zou moeten doen, maar je neiging om alles te willen regelen/controleren kan wel ergens uit voort komen (bijvoorbeeld angst dat alles in de soep loopt als jij het niet oplost/aan het roer staat). Het heeft mij erg geholpen, misschien iets om over na te denken?
zaterdag 17 december 2022 om 15:11
Dat is helemaal geen slecht advies. Als je niet ongelimiteerd wilt wachten op iemand die niks van zich laat horen, moet je een redelijke termijn stellen aan die ander om te reageren.
Als je dan later geconfronteerd wordt met bezwaren (ja maar ik had nog niet gezegd dat ik het goed vond, en nou heb jij het al gedaan) heb je je daartegen ingedekt.
To verandert daarmee juist zichzelf, want ze stelt grenzen, en daarmee ook haar omgeving. Die leert dat ze maar beter kunnen reageren omdat ze anders te laat zijn en het recht verspeeld hebben om daarover te klagen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 17 december 2022 om 15:50
Wauw, ik zou als ik jou was je ergernissen en frustraties serieus gaan nemen. Je laat heel veel toe zo te lezen en geeft geen grenzen aan. Dat zou ik echt gaan leren, je hebt niet voor niets een burn out. Klinkt alsof je je eigen mening heel erg wegcijfert.
Je vriend klinkt heel puberaal in dit verhaal. Ik zou kiezen voor de honden, je hebt verdorie een pup genomen, neem je verantwoordelijkheid. En als je vriend volwassen is dan mag hij dat ook gaan doen. En anders zou ik daar heel gauw mee stoppen.
Veel sterkte natuurlijk met je burn out, loop je al bij een psycholoog? Luister goed naar jezelf.
Je vriend klinkt heel puberaal in dit verhaal. Ik zou kiezen voor de honden, je hebt verdorie een pup genomen, neem je verantwoordelijkheid. En als je vriend volwassen is dan mag hij dat ook gaan doen. En anders zou ik daar heel gauw mee stoppen.
Veel sterkte natuurlijk met je burn out, loop je al bij een psycholoog? Luister goed naar jezelf.
zaterdag 17 december 2022 om 16:27
Misschien omdat hij nu de kans krijgt het op zijn manier te doen? Er is niemand die in zijn nek hijgt. Hij heeft de hond toch uitgelaten? Later dan dat jij zou doen, maar hij deed het.Ziel8 schreef: ↑17-12-2022 13:44Ik ben trouwens al 7 weken thuis en vandaag voor het eerst hulpeloos. Ik hang wat rond en lig even in mijn bed. Mijn vriend pakt ineens alles op. Hij haalt mijn dochter op op haar werk. Hij brengt een kapotte fiets weg, laat de honden uit, bakt broodjes. En vraagt nog steeds of hij iets voor me kan doen. Ik ben dankbaar maar vraag me af waarom dat niet eerder kon
Ik lig qua huishouding ook echt niet op één lijn als man. En als hij eerder vindt dat er moet gezogen worden, gaat hij het maar lekker doen. Ik word ook kriegel van vaste afspraken. Bij ons is het natuurlijk verlopen. Hij doet het ene, ik doe het andere. En als ik het ene wil doen, dan check ik dat even bij hem of het nog gedaan moet worden. Maar vaste afspraken over wie wat wanneer en hoelaat exact moet doen, daar ga ik slecht op en daar voel ik weerstand tegen. Uiteraard heb ik het nu niet over schooltijden en werkafspraken.
En dat jij jezelf een aanpakker noemt, zegt niet dat hij dat niet is. Hij is hier al weer betiteld als luilak, maar laat toch echt een ander beeld zien wanneer jij de boel loslaat.
zaterdag 17 december 2022 om 17:12
Goede post. Ik heb ook zeker niet gezegd dat mijn vriend een luilak is. Maar we hebben gewoon andere dingen die we belangrijk vinden. Hij is ook een aanpakker maar niet met het huishouden. Zijn we gewoon verschillend in.toffifee schreef: ↑17-12-2022 16:27Misschien omdat hij nu de kans krijgt het op zijn manier te doen? Er is niemand die in zijn nek hijgt. Hij heeft de hond toch uitgelaten? Later dan dat jij zou doen, maar hij deed het.
Ik lig qua huishouding ook echt niet op één lijn als man. En als hij eerder vindt dat er moet gezogen worden, gaat hij het maar lekker doen. Ik word ook kriegel van vaste afspraken. Bij ons is het natuurlijk verlopen. Hij doet het ene, ik doe het andere. En als ik het ene wil doen, dan check ik dat even bij hem of het nog gedaan moet worden. Maar vaste afspraken over wie wat wanneer en hoelaat exact moet doen, daar ga ik slecht op en daar voel ik weerstand tegen. Uiteraard heb ik het nu niet over schooltijden en werkafspraken.
En dat jij jezelf een aanpakker noemt, zegt niet dat hij dat niet is. Hij is hier al weer betiteld als luilak, maar laat toch echt een ander beeld zien wanneer jij de boel loslaat.
zaterdag 17 december 2022 om 17:23
Ik heb geen idee wat de afspraken bij to zijn, maar mijn man en ik hebben ooit afgesproken dat hij 1x in de week stofzuigt. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Echt nog nooit. Meestal 1x in de maand en ik vind het echt belachelijk dat ík dan moet stofzuigen omdat ik het na 3 weken en 6 dagen echt heel vies vind. En ik vind het ook ronduit belachelijk dat ik bij hem moet checken of hij het misschien wellicht in de heel nabije toekomst wel eens gaat doen.toffifee schreef: ↑17-12-2022 16:27Misschien omdat hij nu de kans krijgt het op zijn manier te doen? Er is niemand die in zijn nek hijgt. Hij heeft de hond toch uitgelaten? Later dan dat jij zou doen, maar hij deed het.
Ik lig qua huishouding ook echt niet op één lijn als man. En als hij eerder vindt dat er moet gezogen worden, gaat hij het maar lekker doen. Ik word ook kriegel van vaste afspraken. Bij ons is het natuurlijk verlopen. Hij doet het ene, ik doe het andere. En als ik het ene wil doen, dan check ik dat even bij hem of het nog gedaan moet worden. Maar vaste afspraken over wie wat wanneer en hoelaat exact moet doen, daar ga ik slecht op en daar voel ik weerstand tegen. Uiteraard heb ik het nu niet over schooltijden en werkafspraken.
En dat jij jezelf een aanpakker noemt, zegt niet dat hij dat niet is. Hij is hier al weer betiteld als luilak, maar laat toch echt een ander beeld zien wanneer jij de boel loslaat.
Als het bij ons natuurlijk was gelopen zou hij niks doen en ik alles. Om ons huis/-houden ook van mij te laten zijn heb ik keihard moeten begrenzen. Soms moet dat gewoon. Kan je het theoretisch niet mee eens zijn, maar mijn huis is ook van mij.
zaterdag 17 december 2022 om 17:37
Precies. En als jullie daar een weg in kunnen vinden zou dat mooi zijn. En daar kom je met praten. En hem ook de mogelijkheid geven zijn tempo te mogen bepalen. Het is niet dat hij niets doet, hij wil dus schijnbaar wel, maar jij bent hem te snel af. Denk ik. Ik herken het een beetje. Mijn man is ook snel. En dan kunnen we wel eens in de clinch liggen omdat ik de kans niet krijg omdat hij het dan al gedaan heeft. En dat heeft niets met motivatie te maken, maar met zijn tempo.
Ik herken jouw moeite met de open eindjes wel hoor. En daar heb ik geen oplossing voor, daar heb ik zelf al eens voor in een burn-out gezeten. Omdat je altijd aan moet staan.
Nee, jij noemt hem geen luilak. Dat was meer bedoeld voor de mensen die je vooral adviseren hem te verlaten omdat hij ‘lui’ is.
zaterdag 17 december 2022 om 19:00
Herkenbaar helaas. Ik vind het lastig om zonder ruzie mijn grenzen en die van hem te bewaken. Dat laatste zou ik niet moeten doen maar heeft me nu mede in een burnout gebracht. Ik denk voor iedereen. Ook op mijn werk.Mevrouw75 schreef: ↑17-12-2022 17:23Ik heb geen idee wat de afspraken bij to zijn, maar mijn man en ik hebben ooit afgesproken dat hij 1x in de week stofzuigt. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Echt nog nooit. Meestal 1x in de maand en ik vind het echt belachelijk dat ík dan moet stofzuigen omdat ik het na 3 weken en 6 dagen echt heel vies vind. En ik vind het ook ronduit belachelijk dat ik bij hem moet checken of hij het misschien wellicht in de heel nabije toekomst wel eens gaat doen.
Als het bij ons natuurlijk was gelopen zou hij niks doen en ik alles. Om ons huis/-houden ook van mij te laten zijn heb ik keihard moeten begrenzen. Soms moet dat gewoon. Kan je het theoretisch niet mee eens zijn, maar mijn huis is ook van mij.
zaterdag 17 december 2022 om 19:31
Nou….. weet je, ze zeggen altijd dat verandering uit jezelf moet komen. Denk dat dat voor een deel ook echt waar is.
Echter ik vind de verdeling die je nu in huis hebt wel een beetje sneu voor jou en ik snap dat je niet 3 weken wilt wachten met stofzuigen. Je vriend lijkt het heerlijk te vinden zo.
Ik zou hier inderdaad een heel goed gesprek tegenaan gooien desnoods bij de poh. Dit is gewoon kinderachtig gedrag natuurlijk. Kan mij ook niet voorstellen dat dit een leuke intieme vibe geeft als je eigenlijk eerder zijn moeder bent. Maar soms is het ook omdat veel vrouwen alles zelf willen doen en de man geen ruimte geven ervoor. Ik zou zeggen probeer het een week uit. Laat dingen aan hem. Zeg ik doe dit en dat vandaag maar meer lukt niet en ik zou heel graag willen dat dat en dat ook gedaan wordt. Meer niet. Kijken wat hij doet.
Wat je ex betreft. Heel vervelend maar ik zou dus niet meer overleggen. Ja dan moet je het zelf doen maar het gestress heb je niet meer en dat lucht op.
Wat je werk betreft, ik herken het. Ik denk dat het in jouw geval idd loslaten is aangezien je zulke systemen vaak niet alleen veranderen kan. En anders er ook eens een goed gesprek over hebben.
Echter ik vind de verdeling die je nu in huis hebt wel een beetje sneu voor jou en ik snap dat je niet 3 weken wilt wachten met stofzuigen. Je vriend lijkt het heerlijk te vinden zo.
Ik zou hier inderdaad een heel goed gesprek tegenaan gooien desnoods bij de poh. Dit is gewoon kinderachtig gedrag natuurlijk. Kan mij ook niet voorstellen dat dit een leuke intieme vibe geeft als je eigenlijk eerder zijn moeder bent. Maar soms is het ook omdat veel vrouwen alles zelf willen doen en de man geen ruimte geven ervoor. Ik zou zeggen probeer het een week uit. Laat dingen aan hem. Zeg ik doe dit en dat vandaag maar meer lukt niet en ik zou heel graag willen dat dat en dat ook gedaan wordt. Meer niet. Kijken wat hij doet.
Wat je ex betreft. Heel vervelend maar ik zou dus niet meer overleggen. Ja dan moet je het zelf doen maar het gestress heb je niet meer en dat lucht op.
Wat je werk betreft, ik herken het. Ik denk dat het in jouw geval idd loslaten is aangezien je zulke systemen vaak niet alleen veranderen kan. En anders er ook eens een goed gesprek over hebben.
zaterdag 17 december 2022 om 19:34
Ziel laat je aub niet aanpraten dat jij dingen zou moeten loslaten als je van jezelf weet dat je het uiteindelijk wel belangrijk vindt, dan kom je jezelf vroeg of laat toch tegen.
Accepteer dat jij andere maatstaven hebt mbt huishouden dan vriend en kijk hoe je de situatie voor allebei leefbaar kunt houden.
Wat hier heeft gewerkt: 1. Ik heb de taken op zo'n manier verdeeld dat als vriend de zijne niet doet, hij er vooral zelf last van heeft. (hij kookt en zorgt voor een schone keuken. Koken kan niet als alle pannen vies zijn.) 2. Ik heb echt oprecht geaccepteerd dat we hier anders in zijn, en dat 1 van de 2 niet beter is. Ik heb de zaken graag redelijk op orde dus ik zorg daarvoor. Maar dingen die me echt niet boeien daar blijf ik dus expres verre van, zodat ik niet Alles op me neem.En soms zit ik ook op m'n handen als de keuken om 22.00 nog een zooi is. Vriend maakt m uiteindelijk toch schoon...
Op werk beetje zelfde techniek. Ik ga heel slecht op mensen die niet communiceren en hum afspraken niet nakomen. Ik probeer dan ook zo min mogelijk afhankelijk van ze te zijn. Soms herinner ik iemand ergens 1 keer aan en dat was het dan. Is dan wel zaak dat je ervoor zorgt dat het niet uiteindelijk alsnog jouw probleem wordt. Hier helpt dan goed om vooraf heel duidelijk taken en verantwoordelijkheden te omschrijven. En daarbinnen ga ik graag mn eigen gang.
Maar goed jij hebt een burn out dus prioriteit 1 is nu je rust pakken. Verdwijn inderdaad maar eens vaker naar boven, de boel draait heus wel door. Toch een beetje loslaten dus
Accepteer dat jij andere maatstaven hebt mbt huishouden dan vriend en kijk hoe je de situatie voor allebei leefbaar kunt houden.
Wat hier heeft gewerkt: 1. Ik heb de taken op zo'n manier verdeeld dat als vriend de zijne niet doet, hij er vooral zelf last van heeft. (hij kookt en zorgt voor een schone keuken. Koken kan niet als alle pannen vies zijn.) 2. Ik heb echt oprecht geaccepteerd dat we hier anders in zijn, en dat 1 van de 2 niet beter is. Ik heb de zaken graag redelijk op orde dus ik zorg daarvoor. Maar dingen die me echt niet boeien daar blijf ik dus expres verre van, zodat ik niet Alles op me neem.En soms zit ik ook op m'n handen als de keuken om 22.00 nog een zooi is. Vriend maakt m uiteindelijk toch schoon...
Op werk beetje zelfde techniek. Ik ga heel slecht op mensen die niet communiceren en hum afspraken niet nakomen. Ik probeer dan ook zo min mogelijk afhankelijk van ze te zijn. Soms herinner ik iemand ergens 1 keer aan en dat was het dan. Is dan wel zaak dat je ervoor zorgt dat het niet uiteindelijk alsnog jouw probleem wordt. Hier helpt dan goed om vooraf heel duidelijk taken en verantwoordelijkheden te omschrijven. En daarbinnen ga ik graag mn eigen gang.
Maar goed jij hebt een burn out dus prioriteit 1 is nu je rust pakken. Verdwijn inderdaad maar eens vaker naar boven, de boel draait heus wel door. Toch een beetje loslaten dus
)
zaterdag 17 december 2022 om 20:06
Dank je!Majoy schreef: ↑17-12-2022 19:34Ziel laat je aub niet aanpraten dat jij dingen zou moeten loslaten als je van jezelf weet dat je het uiteindelijk wel belangrijk vindt, dan kom je jezelf vroeg of laat toch tegen.
Accepteer dat jij andere maatstaven hebt mbt huishouden dan vriend en kijk hoe je de situatie voor allebei leefbaar kunt houden.
Wat hier heeft gewerkt: 1. Ik heb de taken op zo'n manier verdeeld dat als vriend de zijne niet doet, hij er vooral zelf last van heeft. (hij kookt en zorgt voor een schone keuken. Koken kan niet als alle pannen vies zijn.) 2. Ik heb echt oprecht geaccepteerd dat we hier anders in zijn, en dat 1 van de 2 niet beter is. Ik heb de zaken graag redelijk op orde dus ik zorg daarvoor. Maar dingen die me echt niet boeien daar blijf ik dus expres verre van, zodat ik niet Alles op me neem.En soms zit ik ook op m'n handen als de keuken om 22.00 nog een zooi is. Vriend maakt m uiteindelijk toch schoon...
Op werk beetje zelfde techniek. Ik ga heel slecht op mensen die niet communiceren en hum afspraken niet nakomen. Ik probeer dan ook zo min mogelijk afhankelijk van ze te zijn. Soms herinner ik iemand ergens 1 keer aan en dat was het dan. Is dan wel zaak dat je ervoor zorgt dat het niet uiteindelijk alsnog jouw probleem wordt. Hier helpt dan goed om vooraf heel duidelijk taken en verantwoordelijkheden te omschrijven. En daarbinnen ga ik graag mn eigen gang.
Maar goed jij hebt een burn out dus prioriteit 1 is nu je rust pakken. Verdwijn inderdaad maar eens vaker naar boven, de boel draait heus wel door. Toch een beetje loslaten dus
zaterdag 17 december 2022 om 22:25
Ik zat nog wat meer te denken over dat loslaten. Er is natuurlijk niks mis met proberen los te laten van gedrag/patronen/gedachten die je niet meer dienen. Maar ze moeten niet voortkomen uit de omstandigheden maar omdat je zelf voelt dat je het anders wil. En daar zou je mee kunnen oefenen. Bijv door zo'n omgevallen kerstboom gewoon even te laten liggen en weer in bed te duiken. (Ook als dat ongemakkelijk voelt). Hierdoor doorbreek je het patroon van maar door en door gaan. Misschien niet meteen makkelijk maar wel iets wat je in de toekomst wellicht juist meer rust geeft. Niet alles hoeft nu.
Ik zou zeggen: pup op tijd uitlaten, geen discussie moet gebeuren. Dat het op werk soms zo traag gaat als dikke stront door een trechter: jammer dan, laat maar even gebeuren. Dat is niet (alleen) jou verantwoordelijkheid. En jij hebt belangrijker zaken aan je hoofd: herstellen.
Ik zou zeggen: pup op tijd uitlaten, geen discussie moet gebeuren. Dat het op werk soms zo traag gaat als dikke stront door een trechter: jammer dan, laat maar even gebeuren. Dat is niet (alleen) jou verantwoordelijkheid. En jij hebt belangrijker zaken aan je hoofd: herstellen.
zondag 18 december 2022 om 11:02
LuciFee2022 schreef: ↑18-12-2022 10:01Hij gaat maar leren dat huishouden en zorgen voor hond en de mentale last van gezin/huishouden er gewoon bij horen en wel belangrijk zijn.
Hij moet zich eerst even mentaal voorbereiden.
maandag 19 december 2022 om 19:13
Ja ongelofelijk, daar viel ik ook over. Hij moet zich mentaal voorbereiden op t uitlaten van de pup?
Wat onvolwassen. En deze man heb je uitgekozen omdat?
En hij is meer geïnteresseerd in voertuigen dan in het normaal runnen van een huishouden?
Wat moet je ermee…
vrijdag 23 december 2022 om 09:45
Denk dat het niet zozeer gaat om loslaten, wat je met je hoofd bedenkt maar om beter naar je lichaam te luisteren. En kijken naar oorzaken. Een ander belangrijker vinden dan jezelf, bijvoorbeeld. En controledrang. Misschien haptotherapie overwegen. Als je het je kan veroorloven een huishoudelijke hulp nemen. Niet om je huis dan spic en span te krijgen maar om jezelf wat te ontlasten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
