lotgenoten depressie

Hi allemaal en in het bijzonder eurydice.....

Ik heb een tijdje niet mee geschreven omdat ik zo schrok van jou eurydice! Alles kwam weer bij me boven, alles zo herkenbaar dat ik de reacties van anderen wel heb gevolgd, maar niet zelf heb gereageerd. Ik kon het niet en wist ook niet wat ik op moest schrijven voor jou. Ik hoop dat het nu wat beter met je gaat.... Ik hoop het, ik hoop het!! Weet dat ik in gedachten bij je ben en ben geweest meid!!



Beetje bij beetje gaat het nu wat de goede kant op met mij. Sinds vorige week ben ik 2 keer langs geweest op mijn werk. Het is zo frustrerend dat je eerst denkt van: waarom kan ik het nog niet, zo moeilijk is dit niet en dan naar anderhalf uur: paniek! Ik wil naar huis en ging dus ook naar huis...het was genoeg geweest voor die dag! Ik was emotioneel en geestelijk even kapot! Thuis even tot rust gekomen op de bank en toen ging het weer.

De vrijdags ben ik ook langs geweest maar dan korter en dit was prettiger!

Deze week ga ik weer heen, maar niet langer dan anderhalf uur! Eind van deze week weer contact met mijn manager om te vertellen hoe de bezoekjes zijn gegaan en wat de volgende stap is... Mijn volgende stap weet ik al: de woensdags anderhalf uur of 2 uren therapeutisch en de vrijdags nog niet. Dit is nu nog te veel voor me. Wel kan ik op bezoek komen als ik me goed voel. Ben benieuwd wat ze er van zeggen.

Afgelopen zaterdag ben ik duidelijk ook weer over mijn grenzen gegaan...de middag opgepast voor het eerst op mijn tantezegger (was heel erg leuk, maar wel spannend!) en 's avonds naar een verjaardagsfeestje. En toen na een uurtje ging het mis! Begon me ellendig te voelen en raakte een beetje in paniek! Heb de rust op gezocht en even later toch maar mijn man opgetrommeld dat ik naar huis wilde omdat ik het niet langer aan kon! Ik was geestelijk en emotioneel kapot! Dus weer over mijn grenzen gegaan, terwijl ik het wist van te voren. Maar ja stijfkop he?! De jarige had er alle begrip voor, gelukkig!

..

emmaviva schreef op 22 augustus 2007 @ 22:28:

@ Belladonna, ik heb mijn emailadres ook doorgemaild.. Heb jij die van mij al binnen?? Ik die van jou niet. Hoop dat we snel mailen!

Heb je emailadres gehad. Wat raar dat die van mij niet bij jou terecht is gekomen! Heb nu even weinig tijd, maar zal je snel mailen!

Ik had gehoopt dat er een beetje voorspoed zou komen, maar helaas. Heb maandag een sollicitatiegesprek gehad en werd niet geschikt bevonden. Toen had ik nog hoop op ander werk waar ik op had gesolliciteerd, maar de brief lag ook al op de mat dat ik daarvoor was afgewezen.

Had gehoopt dat ik nu uit de sleur kon komen, baal er echt enorm van. Het voelt allemaal zo hopeloos.

Euridyce, heb je gemaild, hold on baby.

Prada, heb mijn scriptie in ieder geval gehaald en ook al twee examens, dus gaat de goede kant op. Ik ga zo in de bibliotheek studeren en in de pauzes bellen naar verschillende instanties, want mijn kaak heft een groot probleem (was uit de kom, is wel teruggeduwd door de tandarts gister). Maar het grotere probleem is is dat er een kopgewricht is waarover de kaak schuift, en die van mijn linkerkaak is ernstig versleten waardoor de kaak vast blijft staan en er niet meer overheen glijdt. Alsof ik er dat nog bij kan hebben. Dus maar bellen naar de kaakchirurg en zo spoedig mogelijk een operatie. Want ik werk als hoer natuurlijk, en je begrijpt dat tongzoenen en orale seks daarbij horen. Ik heb getest op mn hand en op een banaan (ja, best lachwekkend) en het gaat wel maar met heel veel pijn. Ik heb het geld hard nodig, dus ik blijf wel werken (wel minder klanten) want vandaag hoor ik of ik moet verhuizen van de universiteitscampus. Als dat zo is, heb ik meteen een studio die naast de campus ligt, die kost wel 550/maand. Met een borg van 1100 euro...dan npg de nieuwe inschrijving met boeken erbij, dus heel dure maand. Moet die 700 euro van die lul van en ex écht terughebben nu. En daarbovenop is de IB-groep aan het zeiken, ik zag op internetbankieren dat ze me opeens een inwonende beurs geven, terwijl ik nota bene ben geemigreerd en dus nooit thuis zou kúnnen wonen!!!! Ga nu naar mijn postvakje, de dingen bekijken, ook in mijn tas steken om in de pauzes tussen het studeren door te bellen. Er komt steeds meer geregel bij, aan de ene kant versterkt dat mijn vechtlust, maar aan de andere kant maakt het me down. Hoeveel pech kan een mens in een jaar tijd hebben?

Hey iedereen,



Ik zou graag ook mee willen schrijven...ookal val ik wel in de categorie "al jaren aan het kwakkelen met psychische gezondheid"



Als dat een probleem is hoor ik het wel...



Sinds een aantal weken ben ik weer depressief, en ben net met prozac gestart..



Eurydice, ik lees je posts al een tijdje en vind het vreselijk dat je zo diep in de put zit....

Ik wens je gemoedsrust toe...soms moet je moeilijke knopen doorhakken om die te krijgen.

Hi Thika,



Met mij gaat het beter nu. Maar ik blijf naar de psychiater gaan en ze gaat uitzoeken voor mij waar er dichtbij gedragstherapie gegeven wordt. Door de medicatie voel ik me beter, maar blijf bang voor een terugval, vandaar dat ik er echt op hamer om ergens onder controle te blijven staan.



Waar zit jij precies mee?

Gelukkig zeg, dat je je wat beter voelt!



Het is afschuwelijk om zo diep in de put te zitten.

Je weet dan niet meer wat je moet doen om je weer een beetje ok te voelen...



Ik heb al jaren borderline kenmerken, een eetstoornis en ik loop er telkens tegen aan dat ik me niet de moeite waard voel, als mens.



Laatste weken had ik weer sterk aanwezige suicidale gedachten, dus heb ik bij de huisarts aan de bel getrokken voor antidepressiva.



Ik voel me ook vaak schuldig tegenover de mensen om me heen, ik doe iedereen alleen maar pijn.

Ik ben vandaag voor het eerst bij de psych geweest. Ze schrok nogal toen ze me weer zag na 6 maanden. Had niet verwacht dat ik nu zo in het leven zou staan.

Ze wou graag dat ik 2 keer in de week ging komen, daar heb ik niet zo veel zin in. Ze wist verder nog niet helemaal wat nu het beste voor mij was. Ben benieuwd.

@ Eurydice: fijn dat je je wat beter voelt. Ik schrijf weinig, maar denk elke dag wel even aan je.

Hoe gaat het nu? Je mag me ook mailen of pb-en als je liever wilt.



Liefs, Suzanne.

Hallo allemaal,

Sinds een paar maanden geleden mijn relatie van een half jaar uit is gaat het helemaal niet goed met mij. Dit kan lijkt me niet alleen van de verbroken relatie komen. Het is zo slecht dat ik soms echt het licht niet meer zie. Een paar weken terug heb ik crisis hulp gehad. Daar heb ik nu af en toe gesprekken. Er is een psychiater bijgeweest en die heeft gezegd dat ik een depressie heb. Ik heb medicijnen gekregen. Ik weet dat het de eerste tijd erger wordt maar zo erg? Ik zie er echt geen eind meer in. Terwijl ik een half jaar geleden nog gewoon een vrolijk persoon was. Ik weet niet meer wat ik moet doen