Psyche
alle pijlers
lotgenoten depressie
woensdag 1 augustus 2007 om 14:29
Hoihoi
Ik voel me al geruime tijd niet goed en na maanden van "toneel spelen" heb ik open kaart gespeeld....het gaat niet goed met me.
Ben al bij de ha geweest en er is spraken van een (lichte?) depressie....:(
Aangezien ik het hier erg moeilijk mee heb, ben ik op zoek naar
lotgenoten. Heb al meerder forums ontdekt (o.a. van st. Pandora), maar
daar zitten naar mijn mening toch echt de "zwaardere" gevallen, mensen
die niet zo aansluiten bij mijn beleving op het moment.......
Ik zou dus graag in contact komen met mensen die momenteel ook een
depressie hebben, maar liever geen mensen die al jaren in het medische
circuit zitten mbt psychische klachten.Sorry, maar dat is voor mij te
ver van mn bed.
Wie weet kunnen elkaar ondersteunen in deze rotperiode en het is ook fijn om te weten dat je niet de enige bent...
Nou, misschien druk ik het allemaal wat omslachtig uit, maar uit mn woorden komen gaat ff niet zo gemakkelijk.....
doei
Ik voel me al geruime tijd niet goed en na maanden van "toneel spelen" heb ik open kaart gespeeld....het gaat niet goed met me.
Ben al bij de ha geweest en er is spraken van een (lichte?) depressie....:(
Aangezien ik het hier erg moeilijk mee heb, ben ik op zoek naar
lotgenoten. Heb al meerder forums ontdekt (o.a. van st. Pandora), maar
daar zitten naar mijn mening toch echt de "zwaardere" gevallen, mensen
die niet zo aansluiten bij mijn beleving op het moment.......
Ik zou dus graag in contact komen met mensen die momenteel ook een
depressie hebben, maar liever geen mensen die al jaren in het medische
circuit zitten mbt psychische klachten.Sorry, maar dat is voor mij te
ver van mn bed.
Wie weet kunnen elkaar ondersteunen in deze rotperiode en het is ook fijn om te weten dat je niet de enige bent...
Nou, misschien druk ik het allemaal wat omslachtig uit, maar uit mn woorden komen gaat ff niet zo gemakkelijk.....
doei
You don´t have to believe everything you think
zondag 19 augustus 2007 om 00:18
Tinkeldel, Ak25, Muis, Belladonna, Lesley, Marjan en iedereen die ik nu vergeet: een knuffel voor jullie!
Ik ben moe, dus typ niet veel nu. Ga morgen dieper op jullie verhalen in. Ik hoop dat jullie een beetje goed slapen.
@ Pers: ik heb je gemaild en een berichtje gestuurd. Laat me even weten hoe het met je is morgen, ik maak me zorgen om je.
Liefs, Suzanne
Ik ben moe, dus typ niet veel nu. Ga morgen dieper op jullie verhalen in. Ik hoop dat jullie een beetje goed slapen.
@ Pers: ik heb je gemaild en een berichtje gestuurd. Laat me even weten hoe het met je is morgen, ik maak me zorgen om je.
Liefs, Suzanne
zondag 19 augustus 2007 om 14:50
zondag 19 augustus 2007 om 22:41
Belladonna, wat een herkenning idd! Als je me wilt mailen, kan dat. Moet alleen nog even bedenken hoe haha, zonder me bekend te maken.
Heb het hele weekend heerlijk gewerkt, leuke mensen, leuk werk, maar nu ben ik thuis en bam.. bah. voel me alleen, lelijk. Ook al word ik gebeld, gemaild etc. Erger me aan mijn huisgenoot, aan mijn liefdesgedrag, aan alles. Weet nu al niet hoe ik de week door meot komen.
Ga trouewns volgende week weer naar de psych...
Ik wil je graag mailen bella, dus ik ga het ff uitvogelen!!!
Heb het hele weekend heerlijk gewerkt, leuke mensen, leuk werk, maar nu ben ik thuis en bam.. bah. voel me alleen, lelijk. Ook al word ik gebeld, gemaild etc. Erger me aan mijn huisgenoot, aan mijn liefdesgedrag, aan alles. Weet nu al niet hoe ik de week door meot komen.
Ga trouewns volgende week weer naar de psych...
Ik wil je graag mailen bella, dus ik ga het ff uitvogelen!!!
maandag 20 augustus 2007 om 10:17
Emmaviva, je kunt emailadressen uitwisselen via mij, mail me maar op vivaangel5@gmail.com
maandag 20 augustus 2007 om 10:56
Hoe gaat het met iedereen? Met mij iets beter want ik zit nu bij mijn ouders die me verzorgen en me weer een beetje eren eten. Ik weeg namelijk nu onder de 50 kilo en dat i ongezond. Brood krijg ik nog niet weg, wel yoghurt, bananen en mijn moeder gaat een slaatje maken wat mijn lievelingsgerecht is. Ook koopt ze activia voor me want door te weinig vezels is naar de wc gaan erg lastig. Een weekje helemaal vrijgenomen, hoop nog wel wat te studeren.
Groetjes,
Eurydice
Groetjes,
Eurydice
maandag 20 augustus 2007 om 12:55
Ikzelf heb ook een depressieve aard en heb ongeveer acht maanden verschillende AD geslikt. Sinds drie weken slik ik niets meer. Ik heb veel gehad aan zelftherapie door te leren om te relativeren en door veel psychologische boeken te lezen. Nu merk ik, helaas, wel weer dat ik weer de sombere kant op neig zonder dat ik dat wil. Waarschijnlijk was AD echt een steun voor mij en nu lijkt het alsof die steun letterlijk is weggevallen. Ik probeer verder te gaan met zelftherapie zonder medicijnen. Want ik wil gewoon iets doen aan mijn somberheid. Toch denk ik dat je niet altijd grip hebt op een depressie. Er hoeven niet altijd ernstige dingen in je omgeving bijvoorbeeld te gebeuren waardoor je depressief raakt. Het kan ook endogeen of genetisch zijn waar je dus eigenlijk weinig tot geen controle over je depressie hebt. Dan vind ik persoonlijk medicijnen wel verantwoord.
Wie is er trouwens ook sinds kort gestopt met AD? En hoe gaat het nu? Voel je je echt beter of heb je het idee dat de AD, hoe erg het misschien ook klinkt, je steun en toeverlaat was? Lijkt me wel interessant om te weten.
Wie is er trouwens ook sinds kort gestopt met AD? En hoe gaat het nu? Voel je je echt beter of heb je het idee dat de AD, hoe erg het misschien ook klinkt, je steun en toeverlaat was? Lijkt me wel interessant om te weten.
maandag 20 augustus 2007 om 18:12
@ Emmadiva, heb zojuist mijn emailadres doorgemaild naar vivaangel5! Wat vervelend dat je je weer zo naar voelt na een lekker weekend. Ik zit al weken nauwelijks iets te doen, eigenlijk te wachten op het nieuwe collegejaar....had een bijbaantje, maar heb ik een paar weken geleden opgezegd (werkte er al 3,5 jaar en de koek was wel zo'n beetje op daar). Alleen niet zo handig dat ik nog geen nieuw bijbaantje heb! Heb dus erg veel tijd om te piekeren....
@ de rest: hoe is 't met jullie allemaal?
dinsdag 21 augustus 2007 om 16:18
Hai allemaal,
Ik wilde jullie even vertellen, dat mijn gesprek met het werk gelukkig mee viel!
We hebben een aantal zaken uitgepraat en gaan er weer tegen aan...
De komende twee weken ga ik een aantal keren op bezoek bij mijn werk en over een aantal weken hebben we weer contact over hoe het nu gaat etc.
Bij gisteren bij mijn MW geweest en die was ook blij dat het de goede kant op gaat. Ik weet dat ik nu nog heel erg kwetsbaar ben, er hoeft maar iets te gebeuren en dan is het:BAM!! Alles rustig weer gaan opbouwen en we zien wel wanneer ik er helemaal ben... In september begint een cursus waar ik me voor heb opgegeven via het MW en vindt dit best wel spannend! Maar het is nodig om weer beter te worden dusseh..... Het is speciaal voor vrouwen vanaf 25 jr die o.a. te maken hebben met: schuldgevoelens, opkomen voor jezelf, feedback geven en ontvangen, grenzen stellen en duidelijk maken, boosheid uiten (emoties uiten) etc etc.
Door de medicatie (AD) heb ik de laatste weken weer wat last van opstopping! Best irritant....kan er soms niet van slapen. Volgende week weer naar de huisarts, misschien toch maar even melden... De laatste paar dagen ben ik ook heel erg vermoeid... verder niet echt ergens veel last van gelukkig!
Sinds vorige week rijd ik weer kleine stukjes in de auto. Dit gaat goed, zolang ik er met mijn gedachten goed bij ben en weinig afleiding heb! Weer een stap vooruit dus. Wie heeft er nog meer last van bijwerkingen van medicatie etc?
Ik wilde jullie even vertellen, dat mijn gesprek met het werk gelukkig mee viel!
We hebben een aantal zaken uitgepraat en gaan er weer tegen aan...
De komende twee weken ga ik een aantal keren op bezoek bij mijn werk en over een aantal weken hebben we weer contact over hoe het nu gaat etc.
Bij gisteren bij mijn MW geweest en die was ook blij dat het de goede kant op gaat. Ik weet dat ik nu nog heel erg kwetsbaar ben, er hoeft maar iets te gebeuren en dan is het:BAM!! Alles rustig weer gaan opbouwen en we zien wel wanneer ik er helemaal ben... In september begint een cursus waar ik me voor heb opgegeven via het MW en vindt dit best wel spannend! Maar het is nodig om weer beter te worden dusseh..... Het is speciaal voor vrouwen vanaf 25 jr die o.a. te maken hebben met: schuldgevoelens, opkomen voor jezelf, feedback geven en ontvangen, grenzen stellen en duidelijk maken, boosheid uiten (emoties uiten) etc etc.
Door de medicatie (AD) heb ik de laatste weken weer wat last van opstopping! Best irritant....kan er soms niet van slapen. Volgende week weer naar de huisarts, misschien toch maar even melden... De laatste paar dagen ben ik ook heel erg vermoeid... verder niet echt ergens veel last van gelukkig!
Sinds vorige week rijd ik weer kleine stukjes in de auto. Dit gaat goed, zolang ik er met mijn gedachten goed bij ben en weinig afleiding heb! Weer een stap vooruit dus. Wie heeft er nog meer last van bijwerkingen van medicatie etc?
dinsdag 21 augustus 2007 om 18:47
ak25, ik heb seroxat en heb daar bijwerkingen van. Ik kan geen orgasme meer krijgen, al vijf weken niet meer. Mede daarom ben ik nu aan het afbouwen met Seroxat en aan het opbouwen met Remergon (eerder geslikt en toen had ik dat probleem niet). Door weinig eten en dus weinig vezels binnen te krijgen, heb ik ook last van opstopping. Neem die activia-yoghurtjes, die werken echt. Samen met actimel ofzo en eet bananen. Zo doe ik het.
woensdag 22 augustus 2007 om 10:36
eurydice,
bedankt voor de tip van activia-yoghurtjes en actimel enzo. Bananen stopt bij mij op, dus die raak ik voorlopig niet aan! Ik had bij een gezondheidswinkel pilletjes opgehaald op natuurlijke basis. Een paar dagen geslikt en afgelopen weekend was het mis! Erge buikkrampen en diaree...Ben alles nu wel kwijt, maar dit ging me te ver! Na een paar dagen niet slikken is het nu weer wat normaal..Tot zolang het door gaat natuurlijk! De pilletjes laat ik voorlopig liggen en alleen uit noodzaak ga ik ze slikken.
Zoals ik al vertelde ben ik de laatste dagen erg vermoeid. Vanochtend was op gehangen en aan het stofzuigen geweest. Na klein uurtje was ik dood op! Verder ben ik ook licht in mijn hoofd vooral uit zit naar sta en loophouding!
Vanmiddag voor het eerst op het werk zien, bel niet af ondanks dat ik wat klachten heb. Ik kijk even en wordt het me teveel dan ga ik weer weg! Misschien onbewuste spanningen voor naar het werk?! Zoals het nu lijkt ga ik vrijdagmiddag niet naar het werk...of ik moet me veel beter voelen... We zien het wel. Vanavond heb ik bodybalance op het fitnesscentrum. Ben al een maand niet geweest ivm vakantie e.d. maar durf het nu niet aan vanwege mijn vermoeidheid en licht in het hoofd. Maar aan de andere kant, kan ik er ook weer wat positieve energie van krijgen......
bedankt voor de tip van activia-yoghurtjes en actimel enzo. Bananen stopt bij mij op, dus die raak ik voorlopig niet aan! Ik had bij een gezondheidswinkel pilletjes opgehaald op natuurlijke basis. Een paar dagen geslikt en afgelopen weekend was het mis! Erge buikkrampen en diaree...Ben alles nu wel kwijt, maar dit ging me te ver! Na een paar dagen niet slikken is het nu weer wat normaal..Tot zolang het door gaat natuurlijk! De pilletjes laat ik voorlopig liggen en alleen uit noodzaak ga ik ze slikken.
Zoals ik al vertelde ben ik de laatste dagen erg vermoeid. Vanochtend was op gehangen en aan het stofzuigen geweest. Na klein uurtje was ik dood op! Verder ben ik ook licht in mijn hoofd vooral uit zit naar sta en loophouding!
Vanmiddag voor het eerst op het werk zien, bel niet af ondanks dat ik wat klachten heb. Ik kijk even en wordt het me teveel dan ga ik weer weg! Misschien onbewuste spanningen voor naar het werk?! Zoals het nu lijkt ga ik vrijdagmiddag niet naar het werk...of ik moet me veel beter voelen... We zien het wel. Vanavond heb ik bodybalance op het fitnesscentrum. Ben al een maand niet geweest ivm vakantie e.d. maar durf het nu niet aan vanwege mijn vermoeidheid en licht in het hoofd. Maar aan de andere kant, kan ik er ook weer wat positieve energie van krijgen......
donderdag 23 augustus 2007 om 13:30
Hoi ' dippige' meiden,
Zitten jullie al 'vol', of past er nog een dipje bij..? Weet niet of het qua diagnose precies aansluit, bij mij luidt die 'aanpassingsstoornis met depressieve kenmerken' (en 'identiteitsproblematiek'). Ik zie er eerlijk gezegd een beetje tegenop hier het hele verhaal op te schrijven (staat op pijler werk&studie, weet de exacte titels niet maar iets van: 'ik kan/wil niet meer maar moet' en 'ziektewet - eerder eindigen contract - ww?'). Ik hoop met jullie mee te mogen typen, maar als jullie al 'vol' zijn of bezwaar hebben, eerlijk zeggen hoor...
groetjes, Poes.
Zitten jullie al 'vol', of past er nog een dipje bij..? Weet niet of het qua diagnose precies aansluit, bij mij luidt die 'aanpassingsstoornis met depressieve kenmerken' (en 'identiteitsproblematiek'). Ik zie er eerlijk gezegd een beetje tegenop hier het hele verhaal op te schrijven (staat op pijler werk&studie, weet de exacte titels niet maar iets van: 'ik kan/wil niet meer maar moet' en 'ziektewet - eerder eindigen contract - ww?'). Ik hoop met jullie mee te mogen typen, maar als jullie al 'vol' zijn of bezwaar hebben, eerlijk zeggen hoor...
groetjes, Poes.
donderdag 23 augustus 2007 om 14:24
Voor zover ik weet kunnen we niet vol zitten, het is een open forum dus iedereen mag mee praten.
De aanleiding voor mijn depressie is op dit moment mijn werk, ik heb het er echt niet naar mijn zin. Ik werk hier 2 dagen en nog 3 dagen elders. Ik heb volgende week een sollicitatiegesprek en ik denk dat ik wel een goede kans maak. Dit is ter vervanging van het werk van 3 dagen, wat niet mijn beroep is. Die 2 dagen blijven dan dus bestaan, maar ik weet niet of ik dat wel wil. Ik twijfel zo. Het éne moment zit ik huilend en radeloos aan tafel omdat ik het verschrikkelijk vind. Ik kom iedere avond thuis en prop me vol met eten, gewoon omdat ik niet lekker in mijn vel zit. Mijn ouders zeggen stop er dan mee... De volgende dag denk ik, ach zo erg is het toch ook niet en wil ik er mee door gaan. En ik weet het gewoon echt niet.
Mijn collega vandaag: 'Gewoon oogkleppen op en geef het 2 jaar lang een kans. Blijf positief en maak er iets leuks van.' Op zich kan ik goed met haar praten, maar ik zie het hele positieve er niet van in. Zij heeft denk ik geen idee hoe verschrikkelijk ik het vind. Ik krijg het gevoel alsof ze me dan maar hopeloos vind, en dat vind ik zelf ook al. Ik weet echt niet wat ik moet.
De verwijsbrief van de dokter is de deur uit, dus nu is het wachten op een uitnodiging van het GGZ.
De aanleiding voor mijn depressie is op dit moment mijn werk, ik heb het er echt niet naar mijn zin. Ik werk hier 2 dagen en nog 3 dagen elders. Ik heb volgende week een sollicitatiegesprek en ik denk dat ik wel een goede kans maak. Dit is ter vervanging van het werk van 3 dagen, wat niet mijn beroep is. Die 2 dagen blijven dan dus bestaan, maar ik weet niet of ik dat wel wil. Ik twijfel zo. Het éne moment zit ik huilend en radeloos aan tafel omdat ik het verschrikkelijk vind. Ik kom iedere avond thuis en prop me vol met eten, gewoon omdat ik niet lekker in mijn vel zit. Mijn ouders zeggen stop er dan mee... De volgende dag denk ik, ach zo erg is het toch ook niet en wil ik er mee door gaan. En ik weet het gewoon echt niet.
Mijn collega vandaag: 'Gewoon oogkleppen op en geef het 2 jaar lang een kans. Blijf positief en maak er iets leuks van.' Op zich kan ik goed met haar praten, maar ik zie het hele positieve er niet van in. Zij heeft denk ik geen idee hoe verschrikkelijk ik het vind. Ik krijg het gevoel alsof ze me dan maar hopeloos vind, en dat vind ik zelf ook al. Ik weet echt niet wat ik moet.
De verwijsbrief van de dokter is de deur uit, dus nu is het wachten op een uitnodiging van het GGZ.
donderdag 23 augustus 2007 om 18:04
Hoi muis, ik heb dit wat vluchtig door gelezen. Ik schrijf zelf net als Ak op de burnout topic. Volgens mij schrijf jij nergens over de oorzaken waarom je je depressief voelt. Of heb ik dat gemist?
Ik denk dat er mensne zijn die depressief zijn/zich voelen omdat zij een stofje missen of te weinig hebben in hun hersenen dan is medicatie in mijn ogen erg zinvol. Ik zie het als insuline bij een suikerpatient. Je kan ook depressief worden omdat je te veel op je bordje krijgt om te verwerken. De ene mens kan meer aan dan de ander. Wat de een erg vind vind de ander niog wel overkomelijk. Maar ieder heeft een grens. Ik ben wel van het type dat het glas eerder half leeg is dan vol, dat zit in mij, dat hoort bij mij. Ik werd pas echt depri door ziekte, door sterfgevallen in de familie, door relatieproblemen. Het een was nog niet gepasseerd of het ander stond voor de deur. Ik ben wel een volhouder en heb lang gedaan alsof er niks met mij aan de hand was maar op een gegeven moment redde ik dat niet meer. Vanaf januari heb ik dus nu een burnout. Dat geeft soms hele depressieve gevoelens maar dat is ook logisch. niet leuk maar logisch. Ik denk dat je voor je zelf moet proberen te begrijpen waarom jij je depressief voelt. Misschien kom je er achter dat het eigenlijk heel logisch is. Ik heb zelf gesprekken met een haptonoom en die helpen mij goed. Ik leer naar mezelf te kijken en mezelf beter te begrijpen. ik ben er nog niet maar ga wel de goede kant op. ik ben bang dat dit een heel warrig stukje is geworden. ik spring van de hak op de tak. misschien kun je eens op het burnout topic mee lezen. misschien herken je daar wat in en heb je iets aan de adviezen die we elkaar geven.
Ik denk dat er mensne zijn die depressief zijn/zich voelen omdat zij een stofje missen of te weinig hebben in hun hersenen dan is medicatie in mijn ogen erg zinvol. Ik zie het als insuline bij een suikerpatient. Je kan ook depressief worden omdat je te veel op je bordje krijgt om te verwerken. De ene mens kan meer aan dan de ander. Wat de een erg vind vind de ander niog wel overkomelijk. Maar ieder heeft een grens. Ik ben wel van het type dat het glas eerder half leeg is dan vol, dat zit in mij, dat hoort bij mij. Ik werd pas echt depri door ziekte, door sterfgevallen in de familie, door relatieproblemen. Het een was nog niet gepasseerd of het ander stond voor de deur. Ik ben wel een volhouder en heb lang gedaan alsof er niks met mij aan de hand was maar op een gegeven moment redde ik dat niet meer. Vanaf januari heb ik dus nu een burnout. Dat geeft soms hele depressieve gevoelens maar dat is ook logisch. niet leuk maar logisch. Ik denk dat je voor je zelf moet proberen te begrijpen waarom jij je depressief voelt. Misschien kom je er achter dat het eigenlijk heel logisch is. Ik heb zelf gesprekken met een haptonoom en die helpen mij goed. Ik leer naar mezelf te kijken en mezelf beter te begrijpen. ik ben er nog niet maar ga wel de goede kant op. ik ben bang dat dit een heel warrig stukje is geworden. ik spring van de hak op de tak. misschien kun je eens op het burnout topic mee lezen. misschien herken je daar wat in en heb je iets aan de adviezen die we elkaar geven.
donderdag 23 augustus 2007 om 22:02
Hoihoi
Hier weer eens eens berichtje van mij.....moet zeggen dat ik me beter aan het voelen ben. Niet heel veel beter, maar toch......merk aan hele kleine dingen dat het beter met me gaat. Blijf gigantisch moe en na 2 activiteiten op en dag ben ik kapot en ben nog erg snel van slag om iets, maar ook....wel weer zin hebben om die 2 activiteiten te plannen. Om weer eens naar de kapper te gaan, om te bellen met een vriendin.....
Voor mij dus zeker een vooruitgang en daar ben ik erg blij mee. Gevaar is wel dat je dan snel overmoedig kan raken en denken oh, we zijn er (bijna) weer, maar zo werkt het dus niet.
Eranma, herkenbaar verhaal! Ik ben van nature ook zwaarmoedig aangelegd, denk veel na en ben hooggevoelig.Zo ben ik al heel mn leven. Gaat vaak goed, maar ben dus ook erg gevoelig voor stress/veranderingen. Heb (voor mij) zware periode achter de rug met een aantal "life events" zoals de psychologen het noemen en dat is denk ik de oorzaak. Had ook erg zware/stressvolle baan en vlgs mn psych heb ik dus ook gedeeltelijk een burnout (gehad).....dus ik ga zeker eens kijken op jullie topic. Werk jij wel of zit jij thuis momenteel?
Voor alle anderen, heel veel sterkte en ik hoop dat ook jullie kleine stapjes vooruit kunnen maken. Dat heb je natuurlijk niet in de hand, maar ik hoop echt dat jullie met of zonder hulp/medicatie uit deze moeilijke periode komen. Ik ben er ook nog lang niet, maar elk klein lichtpuntje en fijn gevoel koester ik...
knuffel voor iedereen
Hier weer eens eens berichtje van mij.....moet zeggen dat ik me beter aan het voelen ben. Niet heel veel beter, maar toch......merk aan hele kleine dingen dat het beter met me gaat. Blijf gigantisch moe en na 2 activiteiten op en dag ben ik kapot en ben nog erg snel van slag om iets, maar ook....wel weer zin hebben om die 2 activiteiten te plannen. Om weer eens naar de kapper te gaan, om te bellen met een vriendin.....
Voor mij dus zeker een vooruitgang en daar ben ik erg blij mee. Gevaar is wel dat je dan snel overmoedig kan raken en denken oh, we zijn er (bijna) weer, maar zo werkt het dus niet.
Eranma, herkenbaar verhaal! Ik ben van nature ook zwaarmoedig aangelegd, denk veel na en ben hooggevoelig.Zo ben ik al heel mn leven. Gaat vaak goed, maar ben dus ook erg gevoelig voor stress/veranderingen. Heb (voor mij) zware periode achter de rug met een aantal "life events" zoals de psychologen het noemen en dat is denk ik de oorzaak. Had ook erg zware/stressvolle baan en vlgs mn psych heb ik dus ook gedeeltelijk een burnout (gehad).....dus ik ga zeker eens kijken op jullie topic. Werk jij wel of zit jij thuis momenteel?
Voor alle anderen, heel veel sterkte en ik hoop dat ook jullie kleine stapjes vooruit kunnen maken. Dat heb je natuurlijk niet in de hand, maar ik hoop echt dat jullie met of zonder hulp/medicatie uit deze moeilijke periode komen. Ik ben er ook nog lang niet, maar elk klein lichtpuntje en fijn gevoel koester ik...
knuffel voor iedereen
You don´t have to believe everything you think
vrijdag 24 augustus 2007 om 01:21
[quote][b][message=468056,noline]Eurydice schreef op 24
Pappa en mamma, k doe jullie zoveel verdriet aan, is het niet beter om te gaan? Zodat we elkaar misschien ooit terugzien in een ander leven?
Je kunt je ouders geen groter verdriet doen (en ons ook niet trouwens) dan eruit te stappen.
En je schuldig voelen voor iets wat je op je 18e hebt gedaan of juist niet hebt gedaan.......iemand die flink ouder is kan zich wel verplaatsen in de leef-en denkwereld van een 18-jarige en snapt best waarom iemand van die leeftijd bepaalde keuzes maakt en sommige dingen doet.
Hoef jij je dus niet schuldig om te voelen.
Pappa en mamma, k doe jullie zoveel verdriet aan, is het niet beter om te gaan? Zodat we elkaar misschien ooit terugzien in een ander leven?
Je kunt je ouders geen groter verdriet doen (en ons ook niet trouwens) dan eruit te stappen.
En je schuldig voelen voor iets wat je op je 18e hebt gedaan of juist niet hebt gedaan.......iemand die flink ouder is kan zich wel verplaatsen in de leef-en denkwereld van een 18-jarige en snapt best waarom iemand van die leeftijd bepaalde keuzes maakt en sommige dingen doet.
Hoef jij je dus niet schuldig om te voelen.
vrijdag 24 augustus 2007 om 11:20
Hoi Eurydice, er uit stappen is de slechtste optie die je kan kiezen. Ik ken je verhaal niet, ken je geschiedenis niet maar laat de mensne om je heen weten hoe slecht je je voelt. Laat je opnemen of ga bij je ouders wonen. Laat die rot examens ff voor wat ze zijn. Die kunnen vast ook wel een ander x.
We zijn allemaal mensen en krijgen allemaal stuk voor stuk vroeg of laat dingen op ons bordje. Soms lijkt het heel erg oneerlijk en lijkt de een meer ellende te krijgen dan de ander. Hoe erg het ook is, de pijn zal er op den duur minder van worden. je groeit er door, je wordt er volwassener door. Het lijkt nu pikzwart maar daar moet je door heen. Na een tijdje wordt het grijs en na verloop van tijd ga je ook weer wat kleur zien.
Hou vol!
We zijn allemaal mensen en krijgen allemaal stuk voor stuk vroeg of laat dingen op ons bordje. Soms lijkt het heel erg oneerlijk en lijkt de een meer ellende te krijgen dan de ander. Hoe erg het ook is, de pijn zal er op den duur minder van worden. je groeit er door, je wordt er volwassener door. Het lijkt nu pikzwart maar daar moet je door heen. Na een tijdje wordt het grijs en na verloop van tijd ga je ook weer wat kleur zien.
Hou vol!
vrijdag 24 augustus 2007 om 11:33
Hoi muis, ik heb me begin januari ziek gemeld maar ben na zo'n 3 weken voor het eerst weer koffie gaan drinken op mijn werk.In overleg met de bedrijfsarts heb ik dat rustig opgebouwd. Normaal werk ik 4 hele dagen en momenteel zit ik op 4x6 uur maar wel op arbeidstherapeutische basis. Ik kan dus weg wanneer ik het niet meer trek. Ik vul mijn werk nu naar eigen inzicht in. Mijn vervanger staat dan satndby. Er ligt nauwelijks druk op mijn schouders. De gene die druk uitoefent ben ik zelf. ik wil zo graag beter zijn en gewoon zijn , zodat ik regelmatig de grens overga. Het is ook lastig want je moet nl steeds weer je grens opzoeken.De terugvallen horen daar dan ook bij. Toch probeer ik dan ook maar terug te kijken naar hoe het was in januari en dan zie ik dat ik toch wel erg vooruit ben gegaan. Volgens mijn vriend moet ik leren van mezelf te houden en ik denk dat hij daar erg gelijk in heeft! Ik ben veel te streng voor mezelf. herken jij dat?
vrijdag 24 augustus 2007 om 20:59
zaterdag 25 augustus 2007 om 08:29
Hallo Eurodyce, mens wat laat je ons schrikken! Ik hou mijn adem in.
En NIET omdat ik dat liedje van je zo mooi vind. Ik vind het een rotliedje.
Laat dat aub niet steeds door je hoofd spelen!
Ik wil je een nieuw liedje geven, want jou schuldgevoel is helemaal op hol geslagen!
Ik weet uit ervaring dat dit nou precies is wat depressie doet met een mens.
Hier komt ie:
Lord grant me the serenity to accept
the tings I cannot change
The courage to change what I can
And the wisdom to know the bloody difference!
And hier is er nog eentje:
We don't receive wisdom
We must discover it
For ourselves after a journey
That no one can take for us
Or spare us.........Marcel Proust
Dan wil ik je nog vertellen dat ik zelf ook depressief ben geweest. Ik was toen aan de prozac. Bij mij was het ook zo dat ik geen orgasme meer kon krijgen.
Ik vond het stomvervelend. Ben je depri, lukt die 30 seconden joy ook nog niet meer!
Ik ben toen gaan klagen bij mijn psych en heb iets anders gehad, een ouderwetse soort van voordat prozac er was. Weet niet meer hoe het heet.
Dat heb ik toen nog 2 jaar nodig gehad. Want zo'n depressie is niet niks.
Achteraf heb ik spijt dat ik van de prozac af ben gegaan, want die andere pil hielp niet zo goed!
En toen dacht ik dus, als je over je depressie heen bent dan kun je nog wel honderduizend keer een orgasma beleven. En dat is dus ook zo, mijn depressie is alweer 7 jaar geleden, en ik kan de keren niet tellen dat ik sindsdien klaar gekomen ben.
Maar het is toch wel belangrijk dat jij je niet zo klote voelt.
Dat liedje van je maakt me zo boos.....een mooie dag voor de dood!
Wat een onzin!
Er is nooit een dag voor de dood, want die dood duurt dus niet een dag huh!
Het is voor eeuwig en altijd. Mijn psych zei het indertijd al, je kunt nog heel lang dood zijn!
I.p. daarvan bedenk dit:
To love oneself is the beginning of a lifelong romance......Oscar Wilde
Euridyce ik hoop echt dat het intussen beter met je gaat....anderen voor mij hebben het ook al gezegd.....vergeet die examens even...zoek een beetje ontspanning...lees een goed boek of zo.
Het gaat over, dat weet ik uit ervaring, jij bent helemaal niet slecht, je bent gewoon menselijk, en mensen maken fouten, dat is nou eenmaal zo.
Gelukkig bedenk jij je nog hoe het is voor je ouders. En dat is ook zo. Ik heb zelf kinderen. En als je bedenkt hoeveel moeite het kost om zo'n klein mensje op de wereld te zetten....
Maar ik wil je niet een nieuw schuldgevoel aanpraten...helemaal ook niet nodig...meid, ik hoop dat je het een beetje red daar in Belgie. 't is toch ook een mooi land!
Ik wens je het allebeste ermee...en ik kijk uit naar je postings.
toetyfroety
En NIET omdat ik dat liedje van je zo mooi vind. Ik vind het een rotliedje.
Laat dat aub niet steeds door je hoofd spelen!
Ik wil je een nieuw liedje geven, want jou schuldgevoel is helemaal op hol geslagen!
Ik weet uit ervaring dat dit nou precies is wat depressie doet met een mens.
Hier komt ie:
Lord grant me the serenity to accept
the tings I cannot change
The courage to change what I can
And the wisdom to know the bloody difference!
And hier is er nog eentje:
We don't receive wisdom
We must discover it
For ourselves after a journey
That no one can take for us
Or spare us.........Marcel Proust
Dan wil ik je nog vertellen dat ik zelf ook depressief ben geweest. Ik was toen aan de prozac. Bij mij was het ook zo dat ik geen orgasme meer kon krijgen.
Ik vond het stomvervelend. Ben je depri, lukt die 30 seconden joy ook nog niet meer!
Ik ben toen gaan klagen bij mijn psych en heb iets anders gehad, een ouderwetse soort van voordat prozac er was. Weet niet meer hoe het heet.
Dat heb ik toen nog 2 jaar nodig gehad. Want zo'n depressie is niet niks.
Achteraf heb ik spijt dat ik van de prozac af ben gegaan, want die andere pil hielp niet zo goed!
En toen dacht ik dus, als je over je depressie heen bent dan kun je nog wel honderduizend keer een orgasma beleven. En dat is dus ook zo, mijn depressie is alweer 7 jaar geleden, en ik kan de keren niet tellen dat ik sindsdien klaar gekomen ben.
Maar het is toch wel belangrijk dat jij je niet zo klote voelt.
Dat liedje van je maakt me zo boos.....een mooie dag voor de dood!
Wat een onzin!
Er is nooit een dag voor de dood, want die dood duurt dus niet een dag huh!
Het is voor eeuwig en altijd. Mijn psych zei het indertijd al, je kunt nog heel lang dood zijn!
I.p. daarvan bedenk dit:
To love oneself is the beginning of a lifelong romance......Oscar Wilde
Euridyce ik hoop echt dat het intussen beter met je gaat....anderen voor mij hebben het ook al gezegd.....vergeet die examens even...zoek een beetje ontspanning...lees een goed boek of zo.
Het gaat over, dat weet ik uit ervaring, jij bent helemaal niet slecht, je bent gewoon menselijk, en mensen maken fouten, dat is nou eenmaal zo.
Gelukkig bedenk jij je nog hoe het is voor je ouders. En dat is ook zo. Ik heb zelf kinderen. En als je bedenkt hoeveel moeite het kost om zo'n klein mensje op de wereld te zetten....
Maar ik wil je niet een nieuw schuldgevoel aanpraten...helemaal ook niet nodig...meid, ik hoop dat je het een beetje red daar in Belgie. 't is toch ook een mooi land!
Ik wens je het allebeste ermee...en ik kijk uit naar je postings.
toetyfroety
