Mantelzorgen ouder met dementie, Parkinson of andere ziekte

Fuchsia67 donderdag 17 oktober 2024 om 23:33

Ik zou in dit topic graag willen sparren en ervaringen uitwisselen met mensen die ook voor hun (oudere) ouder mantelzorgen. En dan vooral wanneer het mantelzorgen eigenlijk altijd al heeft bestaan bijvoorbeeld door een handicap van de ouder of psychiatrisch ziektebeeld of iets dergelijks. Het gaat mij daarbij vooral om het mentale gedeelte van de mantelzorg, wat minder om het praktische.
Het lijkt me fijn om van me af te schrijven en ook te lezen hoe anderen met dit soort dingen omgaan. Voel je ook welkom als je je op een andere manier hierin herkent. Ik heb geprobeerd het redelijk breed te formuleren.
Mijn eigen verhaal doe ik in een volgend bericht.

Fuchsia67 zondag 17 november 2024 om 23:33

Miskotto, ik sluit me aan bij het advies om de zorg meer aan professionals over te laten en richting verpleeghuis te gaan. Zeker bij een onwillige ouder is dit slopend voor jou.
Is er een reden waarom je dit niet doet?

Het is me vandaag eindelijk gelukt om mijn moeder te bewegen om 'ja' te zeggen tegen urgente/actieve wachtlijst verpleeghuis. Morgen ga ik dat in gang zetten. Hopelijk komt er op tijd een plek zodat het niet toch nog op crisisopname uit gaat komen.
Omdat ze niet dement is, is er geen case manager. En moet ze zelf ook echt bereid zijn om te verhuizen. Dus het is hard werken geweest de afgelopen 1,5 week om haar voldoende ziektebesef te geven dat het echt niet meer gaat.
De parkinson zorgt voor teveel hallucinaties, desoriëntatie en dwalen - dat gaat gewoon niet goed. En ik kan ook niet met noodtasje met (toilet)spullen stand by blijven staan voor als het echt niet meer gaat en ik die kant uit moet. Of om de 4 uur bellen om te kijken of het wel gaat.
Het is niet leuk als ze midden in de nacht belt en zegt dat ze op Station Amersfoort zit en niet weet wat ze moet doen. Of dat ze angstig is omdat er mensen in huis zijn (allemaal niet waar). En denk dat de politie ook niet langs wil blijven komen omdat het 'bij haar thuis mis is'.

Ze was wel boos op me. Werd op andere onderwerpen erg venijnig en kattig. Maarja, dan ben ik de kop van Jut maar, als ze straks maar veilig is.

Ik heb gelukkig goed contact met de wijkverpleging/thuiszorg. Lees ook mee in het dossier en kan er zelf ook informatie voor hun weer aan toevoegen. Ook de huisarts heeft meegeholpen. Daar heb ik ook echt wel gebruik van gemaakt. Ook om te blijven toetsen of ik het zelf goed zag en ook omdat ik besefte dat ik soms te nauw betrokken ben.

Over 'te goed zijn' voor een verpleeghuis > het bemiddelingsbureau hier in de regio dat er over gaat en met wie ik in gesprek was zei het eerder als volgt: "je bent of te vroeg, of te laat, er is nooit een goed moment". En dat vond ik een hele geruststellende gedachte. Je kan het eigenlijk niet goed doen.

Fijn dat de RM is voorkomen Dahlia!
Ik vind jou bijdrages op de een of andere manier heel helpend.

Dahlia74 maandag 18 november 2024 om 09:48

Fuchsia, jij gaat nu door het proces wat ik de afgelopen maanden heb meegemaakt. Ook geen bereidheid, want geen ziekte inzicht. Uiteindelijk is ze dus akkoord gegaan met een spoedplaatsing. Ze wist niet meer hoe de telefoon werkte, anders had ze zeker 's nachts gaan bellen.

Informeer eens of nachtzorg mogelijk is voor je moeder. Dat gaf zoveel rust, maar is lang niet altijd mogelijk. Ze had ook last van hallucinaties, desoriëntatie en dwalen. De nachtzorg kon haar daar heel goed bij helpen. Door meer rust 's nachts werd ze overdag ok beter handelbaar. Bij schoonmoeder werden de eerste nachten betaald uit WLZ, daarna via haar zorgverzekeraar. Casemaneger en thuiszorg hebben dat allemaal geregeld.

Ze had het ook vaak over politie en was vaak boos, vinnig naar mij. Ik zat in het complot. Welk complot weet ik nog steeds niet. Weet je, ik kan dat wel hebben, het komt door haar ziekte.

Opname geeft nu zoveel rust voor de omstanders.

liza maandag 18 november 2024 om 18:29

Fuchsia67 schreef: ↑
17-11-2024 23:33
...
Omdat ze niet dement is, is er geen case manager. En moet ze zelf ook echt bereid zijn om te verhuizen. Dus het is hard werken geweest de afgelopen 1,5 week om haar voldoende ziektebesef te geven dat het echt niet meer gaat.
...

Dat vind ik zoooo frustrerend. Mijn ouder bleef 'goed' testen op het simpele dementietestje van de huisarts terwijl hij echt ouderdomsdementie had, maar daarbij ook nogal intelligent was. Pas toen ik vertelde dat hij hallucinaties had en ouder dat ook bevestigde, kregen we de diagnose dementie.

Uiteindelijk hebben ze zelfs met knetterdementie nog zelfbeschikkingsrecht, dus als ze dan niet naar een verzorgingstehuis willen dan komt het nog aan op een rechterlijke procedure. Soms snap ik echt niks van de regels. Anyway, zo kwam ouder dus uiteindelijk in een huis waar ie het prachtig vond.

Ons grootste probleem was dat ouder de thuishulp ging weigeren, agressief werd en vervuilde. Ik had wel te doen met de thuiszorg. Ze zijn verplicht zorg te bieden, maar als de hulpbehoevende dan zorg weigert mogen ze ook weer niks doen. Ik woon in het buitenland dus kon weinig doen op een jaarlijks lang en intensief bezoek na. Erg blij dat beide ouders nu zijn overleden. Oud worden is hel.

reckless dinsdag 19 november 2024 om 12:34

Fuchsia67 schreef: ↑
17-11-2024 23:33
Miskotto, ik sluit me aan bij het advies om de zorg meer aan professionals over te laten en richting verpleeghuis te gaan. Zeker bij een onwillige ouder is dit slopend voor jou.
Is er een reden waarom je dit niet doet?

Het is me vandaag eindelijk gelukt om mijn moeder te bewegen om 'ja' te zeggen tegen urgente/actieve wachtlijst verpleeghuis. Morgen ga ik dat in gang zetten. Hopelijk komt er op tijd een plek zodat het niet toch nog op crisisopname uit gaat komen.
Omdat ze niet dement is, is er geen case manager. En moet ze zelf ook echt bereid zijn om te verhuizen. Dus het is hard werken geweest de afgelopen 1,5 week om haar voldoende ziektebesef te geven dat het echt niet meer gaat.
De parkinson zorgt voor teveel hallucinaties, desoriëntatie en dwalen - dat gaat gewoon niet goed. En ik kan ook niet met noodtasje met (toilet)spullen stand by blijven staan voor als het echt niet meer gaat en ik die kant uit moet. Of om de 4 uur bellen om te kijken of het wel gaat.
Het is niet leuk als ze midden in de nacht belt en zegt dat ze op Station Amersfoort zit en niet weet wat ze moet doen. Of dat ze angstig is omdat er mensen in huis zijn (allemaal niet waar). En denk dat de politie ook niet langs wil blijven komen omdat het 'bij haar thuis mis is'.

Ze was wel boos op me. Werd op andere onderwerpen erg venijnig en kattig. Maarja, dan ben ik de kop van Jut maar, als ze straks maar veilig is.

Ik heb gelukkig goed contact met de wijkverpleging/thuiszorg. Lees ook mee in het dossier en kan er zelf ook informatie voor hun weer aan toevoegen. Ook de huisarts heeft meegeholpen. Daar heb ik ook echt wel gebruik van gemaakt. Ook om te blijven toetsen of ik het zelf goed zag en ook omdat ik besefte dat ik soms te nauw betrokken ben.

Over 'te goed zijn' voor een verpleeghuis > het bemiddelingsbureau hier in de regio dat er over gaat en met wie ik in gesprek was zei het eerder als volgt: "je bent of te vroeg, of te laat, er is nooit een goed moment". En dat vond ik een hele geruststellende gedachte. Je kan het eigenlijk niet goed doen.

Fijn dat de RM is voorkomen Dahlia!
Ik vind jou bijdrages op de een of andere manier heel helpend.

Wat doe je het goed, je gaat er heel goed mee om. Heel knap dat je jouw moeder zo ver hebt gekregen in te stemmen met een verpleeghuis. Hier ook een ouder met parkinson, heel veel herkenbaarheid. Wij hadden het geluk dat moeder op tijd instemde met verhuizen naar een verpleeghuis, zij is iemand die zo angstig en achterdochtig is dat ze juist 'blij' was met het veilige gevoel. De verhuizing had wel enorm veel impact op haar. Parkinson verergert sindsdien sneller. Angst, neerslachtigheid, vergeetachtigheid, achterdocht, heel zwaar op de hand zijn. Dit is bij moeder waar Parkinson over gaat en niet zozeer om de bewegingen e.d.
Wij vinden het loodzwaar maar proberen de humor er af en toe ook van in te zien. Zij had laatst ook flinke delier waarbij ze dacht dat ze iemand anders was aan de andere kant van de wereld. Daar moesten we achteraf best een beetje om lachen.

Dahlia74 dinsdag 19 november 2024 om 13:28

liza schreef: ↑
18-11-2024 18:29
Dat vind ik zoooo frustrerend. Mijn ouder bleef 'goed' testen op het simpele dementietestje van de huisarts terwijl hij echt ouderdomsdementie had, maar daarbij ook nogal intelligent was. Pas toen ik vertelde dat hij hallucinaties had en ouder dat ook bevestigde, kregen we de diagnose dementie.

Dit testen, dat is wel herkenbaar. Bij de huisarts werkte ze die testjes netjes af, ze is een slimme vrouw. Maar iedereen zag wel dat ze dementie had. Uiteindelijk is het maatschappelijk werk geweest die haar zover heeft gekregen naar een geriater te gaan. En toen is het snel gegaan. De test bij de Geriater is ze wel heel boos over geweest. Die scoorde ze matig, omdat ze zichzelf niet had kunnen voorbereiden

. Ze is daar weken verbolgen over geweest.

Pas toen uit de MRI scan bleek dat ze Alzheimer had daalde deze diagnose langzaam in.

Fuchsia67 dinsdag 19 november 2024 om 22:57

reckless schreef: ↑
19-11-2024 12:34
Wat doe je het goed, je gaat er heel goed mee om. Heel knap dat je jouw moeder zo ver hebt gekregen in te stemmen met een verpleeghuis. Hier ook een ouder met parkinson, heel veel herkenbaarheid. Wij hadden het geluk dat moeder op tijd instemde met verhuizen naar een verpleeghuis, zij is iemand die zo angstig en achterdochtig is dat ze juist 'blij' was met het veilige gevoel. De verhuizing had wel enorm veel impact op haar. Parkinson verergert sindsdien sneller. Angst, neerslachtigheid, vergeetachtigheid, achterdocht, heel zwaar op de hand zijn. Dit is bij moeder waar Parkinson over gaat en niet zozeer om de bewegingen e.d.
Wij vinden het loodzwaar maar proberen de humor er af en toe ook van in te zien. Zij had laatst ook flinke delier waarbij ze dacht dat ze iemand anders was aan de andere kant van de wereld. Daar moesten we achteraf best een beetje om lachen.

Oh, wat fijn om ook iemand te lezen die ervaring heeft met Parkinson, hoewel ik je dat niet toewens natuurlijk.
Ja, ik weet dat ik het goed doe, maar het is altijd fijn om dat van een ander te horen. Ik doe echt mijn uiterste best en ik sta er ook 'lerend' in, vooral over mezelf. Hoe ik voor mezelf kan zorgen, geduldig kan blijven, meer in het hier en nu leven - dat soort dingen.
Ik weet ook dat de verhuizing voor een achteruitgang gaat zorgen, maar dat is nog altijd beter dan een spoedopname of crisis thuis. Ik denk dat ik bij een crisisopname haar mentaal in één keer 'kwijt' ben, er is simpelweg geen hersenreserve over. Ik gun haar dat gewoon niet. Maar ik hou rekening met toch ook een achteruitgang.

Angst, neerslachtigheid, vergeetachtigheid, achterdocht, heel zwaar op de hand zijn

Mijn moeder was altijd al zwaar op de hand, neerslachtig en achterdochtig, al voor de Parkinson diagnose. Daar is nu de angst en vergeetachtigheid bijgekomen (en het andere dus nog sterker). Ik heb hoop dat ze eenmaal in verpleeghuis wat tot rust komt inderdaad op gebied van veiligheid. Maar omdat ze nooit een basisgevoel van veiligheid heeft gehad, is die hoop waarschijnlijk ijdel...
Bij mijn moeder is de Parkinson ook vooral mentaal en niet zozeer qua bewegingen.

Ze heeft nu ook meer deliers, maar denken dat ze iemand anders, die hebben we nog niet gehad. Thanks for the heads up!

Misschien wil je hier blijven schrijven om af en toe te delen hoe het gaat?

fuchsia67 wijzigde dit bericht op 19-11-2024 22:59

0.08% gewijzigd

Fuchsia67 dinsdag 19 november 2024 om 22:58

Dahlia74 schreef: ↑
19-11-2024 13:28
Dit testen, dat is wel herkenbaar. Bij de huisarts werkte ze die testjes netjes af, ze is een slimme vrouw. Maar iedereen zag wel dat ze dementie had. Uiteindelijk is het maatschappelijk werk geweest die haar zover heeft gekregen naar een geriater te gaan. En toen is het snel gegaan. De test bij de Geriater is ze wel heel boos over geweest. Die scoorde ze matig, omdat ze zichzelf niet had kunnen voorbereiden . Ze is daar weken verbolgen over geweest.

Pas toen uit de MRI scan bleek dat ze Alzheimer had daalde deze diagnose langzaam in.

Bij mijn moeder is het gelukkig nu ook al ingedaald dat het echt wel mis is.
Ook een intelligente vrouw, dus met allerlei copingsmechanismes kan je lang staande blijven of verbloemen, totdat het echt niet meer gaat...

Fuchsia67 dinsdag 19 november 2024 om 23:05

liza schreef: ↑
18-11-2024 18:29
Dat vind ik zoooo frustrerend. Mijn ouder bleef 'goed' testen op het simpele dementietestje van de huisarts terwijl hij echt ouderdomsdementie had, maar daarbij ook nogal intelligent was. Pas toen ik vertelde dat hij hallucinaties had en ouder dat ook bevestigde, kregen we de diagnose dementie.

Uiteindelijk hebben ze zelfs met knetterdementie nog zelfbeschikkingsrecht, dus als ze dan niet naar een verzorgingstehuis willen dan komt het nog aan op een rechterlijke procedure. Soms snap ik echt niks van de regels. Anyway, zo kwam ouder dus uiteindelijk in een huis waar ie het prachtig vond.

Ons grootste probleem was dat ouder de thuishulp ging weigeren, agressief werd en vervuilde. Ik had wel te doen met de thuiszorg. Ze zijn verplicht zorg te bieden, maar als de hulpbehoevende dan zorg weigert mogen ze ook weer niks doen. Ik woon in het buitenland dus kon weinig doen op een jaarlijks lang en intensief bezoek na. Erg blij dat beide ouders nu zijn overleden. Oud worden is hel.

Ja, ingewikkeld is dat, dat zelfbeschikkingsrecht. Maar ik probeer dat toch zoveel mogelijk te honoreren. Ik probeer me telkens voor te stellen hoe het voor haar moet zijn. Zo'n zelfstandige vrouw ooit. En hoe ik het later zou willen hebben. Maar ik heb haar inderdaad ook voorgehouden: alle steun (lees: verpleeghuis) die jij nu afwijst komt op onze schouders terecht. En dat kan ook niet.

Oud worden een hel... Mja, ik heb gelukkig ook voorbeelden in mijn omgeving van mensen die 'prettig' oud zijn geworden. Mijn ene oma bijvoorbeeld was nog vrij gezond en heel helder toen ze op 96-jarige leeftijd overleed. Dat kan natuurlijk ook als je geluk hebt.

Fuchsia67 dinsdag 28 januari 2025 om 21:39

Ik reageerde net op een ander topic, misschien ook goed om hier nog weer eens te berichten.

@Reckless, hoe is het bij inmiddels, mocht je hier nog lezen?
Vooral benieuwd naar jouw situatie omdat het heel erg lijkt om die van mijn moeder.

Mijn moeder woont nog thuis, we wachten nog op verpleeghuis.
Ze is heel 'kwetsbaar'. Het minste of geringste brengt haar uit evenwicht, dus een virusje of grote wijziging in zorg kan al aanleiding zijn voor meer in de war, hallucinaties etc.
Ze heeft nu medicijnen tegen de hallucinaties (quetiapine) en daardoor lijkt het iets beter te gaan. Maar ze dwaalt nog veel 's nachts. Dat wil zeggen dat ze vaak moet plassen (is ook Parkinson: 's nachts vaker moeten plassen) en dan lang op zoek is naar de wc.
Sinds kort is ze 's nachts incontinent, maar met hulp van wijkverpleging nu het juist incontinentiemateriaal wat ze zelf (na oefenen onder begeleiding) zelf kan aantrekken.
Maar er was toch meer hulp nodig nog. Wijkverpleging kwam al 2 maal daags, maar kon niet lang genoeg blijven. Dus nu andere instantie die telkens 2 uur per dag komt.
Dat was ook weer veel geregel, WLZ-budget bekijken; wat kan er financieel?
Dat lijkt nu te gaan lopen.

In oktober schreef ik dat ze erg achteruit aan het gaan was. Het is nu januari, en ik ben al gewend aan haar vergeetachtigheid. Ze moet vaak vragen welke dag het is. Onthoud bepaalde afspraken niet of inhoud van gesprekken. Ze gelooft me inmiddels wel als ik zeg dat iets wel degelijk besproken/afgesproken is.
Twee weken geleden ging het slecht (delier en in bed plassen), nu is ze weer helderder en stabieler. Maar wat ik al zei: ze is erg kwetsbaar.

Kan niet wachten tot ze is verhuisd naar een verpleeghuis (en ja, dat gaat ook grote impact hebben...). Dat zal nog een flinke investering worden om haar daar goed te laten 'landen'. Ik hoop dat ik daarna wat meer rust ga krijgen. Ik waak ervoor mezelf niet uit te putten tot dat moment.

Dahlia74 dinsdag 28 januari 2025 om 22:25

Over het laten landen in ern verpleeghuis moet je je vooral geen zorgen maken. Het laat zich niet voorspellen hoe je moeder dat gaat ervaren. Dat is vaak verrassend anders dan je verwacht, ook als je iemand denkt goed te kennen.

Voor nu, regel zoveel mogelijk hulp. Het 's nachts dwalen door heel het huis deed mijn schoonmoeder ook, daar had ze de rest van de dag last van. De thuiszorg kwam 3x per dag en aan het eind was er nog wat budget voor nachtzorg. Dat was echt een verademing. Dit is eerst uit de WLZ betaald en later door de zorgverzekering. Maar toen was eron crisisopvang al afgewezen, dat heeft wel geholpen om nachtzorg te krijgen.

De thuiszorg zorgde ervoor dat ze 3x per dag at en gaf haar drinken. Zelf pakte ze dat niet meer. Maar ze dronk dus te weinig en kreeg blaasontsteking met delier. Een maand later weer, toen is echt gestuurd op opname. Wilde ze niet, maar daar is wetgeving voor. Tussen toekennen WLZ en inschrijven verzorgingstehuis en daadwerkelijke opname zat uiteindelijk drie maanden, zo snel ging ze achteruit door de terugkerende blaasontstekingen.

Lemon dinsdag 28 januari 2025 om 22:36

Fuchsia67 schreef: ↑
28-01-2025 21:39
Ze moet vaak vragen welke dag het is. Onthoud bepaalde afspraken niet

Ik heb niet het hele topic teruggelezen, dus misschien ben ik mosterd, maar ik herken dit heel erg.
Bij ons hielp een dementieklok van DayClocks heel goed. Geeft heel duidelijk de tijd en de dag aan en je kunt via een app afspraken in beeld laten verschijnen.

Sterkte met de situatie en ik duim dat er snel plaats is

Fuchsia67 dinsdag 28 januari 2025 om 23:21

Dahlia74 schreef: ↑
28-01-2025 22:25
Over het laten landen in ern verpleeghuis moet je je vooral geen zorgen maken. Het laat zich niet voorspellen hoe je moeder dat gaat ervaren. Dat is vaak verrassend anders dan je verwacht, ook als je iemand denkt goed te kennen.

Nee, dat doe ik nu ook niet. Sowieso is het nog niet zo ver en het is inderdaad niet te voorspellen. Het kan twee kanten opgaan (positief/negatief).
Tegen die tijd zal ik me wel weer druk maken haha.

Voor nu, regel zoveel mogelijk hulp. Het 's nachts dwalen door heel het huis deed mijn schoonmoeder ook, daar had ze de rest van de dag last van. De thuiszorg kwam 3x per dag en aan het eind was er nog wat budget voor nachtzorg. Dat was echt een verademing. Dit is eerst uit de WLZ betaald en later door de zorgverzekering. Maar toen was eron crisisopvang al afgewezen, dat heeft wel geholpen om nachtzorg te krijgen.

Kan je iets meer vertellen over die nachtzorg, hoe dat geregeld is?
Want we zitten nu al soort van aan de max van het budget (125%) en nachtzorg lijkt daar niet uit te kunnen. Er komt nu wel overdag iemand 2 uur achter elkaar, dat geeft ook rust en structuur. Maar misschien moet dat toch straks anders ingericht worden (meer nacht, minder hulp overdag).
Ze heeft nu indicatie vv6, officieel nog geen dementie, dus geen case manager.

De thuiszorg zorgde ervoor dat ze 3x per dag at en gaf haar drinken. Zelf pakte ze dat niet meer. Maar ze dronk dus te weinig en kreeg blaasontsteking met delier. Een maand later weer, toen is echt gestuurd op opname. Wilde ze niet, maar daar is wetgeving voor. Tussen toekennen WLZ en inschrijven verzorgingstehuis en daadwerkelijke opname zat uiteindelijk drie maanden, zo snel ging ze achteruit door de terugkerende blaasontstekingen.

Mijn moeder heeft inderdaad al 1 keer een delier gehad door blaasontsteking, mogelijk ook een 2e delier. Begin deze maand leek het ook die kant op te gaan, maar dat duurde gelukkig niet lang en was gelukkig ook geen blaasontsteking.
Die 3 maanden zou hier misschien ook kunnen, als je open staat voor meer afdelingen/verpleeghuizen. In ons geval hebben we - nu nog - een specifiek verpleeghuis op het oog wat waarschijnlijk het beste past bij haar zorgbehoefte. Ze staat nu op de 2e plek...

Fuchsia67 dinsdag 28 januari 2025 om 23:29

Lemon schreef: ↑
28-01-2025 22:36
Ik heb niet het hele topic teruggelezen, dus misschien ben ik mosterd, maar ik herken dit heel erg.
Bij ons hielp een dementieklok van DayClocks heel goed. Geeft heel duidelijk de tijd en de dag aan en je kunt via een app afspraken in beeld laten verschijnen.

Sterkte met de situatie en ik duim dat er snel plaats is

Dank voor je tip.
Helaas is dat voor mijn moeder geen optie vanwege haar handicap.
Maar er zijn al wel andere digitale hulpmiddelen, bijvoorbeeld google home voor het zetten van een alarm en dat soort dingen.
Zij en wij zijn al vrij creatief. Ik ben al redelijk herkenbaar in dit topic, dus ik hou even voor me hoe & wat, maar dank je wel voor het meedenken!

Baggal woensdag 29 januari 2025 om 00:04

liza schreef: ↑
18-11-2024 18:29
Ik woon in het buitenland dus kon weinig doen op een jaarlijks lang en intensief bezoek na. Erg blij dat beide ouders nu zijn overleden. Oud worden is hel.

Heel herkenbaar, al hoop ik dat mijn moeder nog een tijd meegaat en zelf van haar vrije leven kan genieten. Maar oud worden kan zeker een hel zijn.

Mijn vader zit inmiddels in een revalidatiecentrum/verpleeghuis. Hij is met Sinterklaas bij mijn broer gevallen en heeft zijn heup gebroken. Het doel is om hem alsnog (ooit?) naar huis te krijgen, maar mijn moeder ziet dat eigenlijk niet zitten. Ze bezoekt hem dagelijks en doet ook de stoma zorg, maar zei gisteren dat ze voor het eerst sinds 15 jaar eens kan doorslapen. Ze stond altijd op high alert zeg maar.

Fuchsia: die onzekerheid, zorgen en het gepuzzel. Ontzettend lastig.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Dahlia74 woensdag 29 januari 2025 om 08:24

Lemon schreef: ↑
28-01-2025 22:36
Ik heb niet het hele topic teruggelezen, dus misschien ben ik mosterd, maar ik herken dit heel erg.
Bij ons hielp een dementieklok van DayClocks heel goed. Geeft heel duidelijk de tijd en de dag aan en je kunt via een app afspraken in beeld laten verschijnen.

Sterkte met de situatie en ik duim dat er snel plaats is

Mijn schoonmoeder kreeg daar juist veel stress van, wat voor de ene wel werkt werkt voor de ander totaal niet. Dat is ook lastig met dementie.

Dahlia74 woensdag 29 januari 2025 om 08:35

Nachtzorg werd dus eerste betaald uit WLZ. In het begin van de WLZ werd niet alle geld uitgegeven, dit is opgespaard. Daar konden nog een aantal nachten nachtzorg van betaald worden. Nachtzorg werd ingezet op de dag dat wij ook een crisisopname via de huisarts hadden aangevraagd ivm nachtelijk zwerven. De thuiszorg weet goed in de weg in verzekeringenland en heeft alle contacten met de zorgverzekering gelegd en onderhouden. Zij hadden ook belang bij nachtzorg, dat gaf veel minder stress voor de medewerker die 's ochtends op bezoek kwam. Via de zorgverzekering heeft ze 3 weken nachtzorg toegewezen gekregen. Crisisopname werd afgewezen, maar spoedopname stemde min schoonmoeder gelukkig mee in. Dus hadden wij genoeg nachten nachtzorg om te overbruggen tot opname. Wij hadden ook aangegeven het desnoods zelf te betalen, is duur maar schoonmoeder heeft geld genoeg.

Uit WLZ werd uiteindelijk schoonmaakhulp, 3x per dag thuiszorg en 3 uur zorgmaatje betaald. Ik had zeer goed contact met de thuiszorgorganisatie en zij regelden alles.

De opname heeft ons goed gedaan, gewoon de zorgen daar laten. Natuurlijk is het lastig om de achteruitgang te zien, maar ze is daar veilig. Er is goed contact met de zorg en andere betrokkenen.

Lemon woensdag 29 januari 2025 om 08:52

Dahlia74 schreef: ↑
29-01-2025 08:24
Mijn schoonmoeder kreeg daar juist veel stress van, wat voor de ene wel werkt werkt voor de ander totaal niet. Dat is ook lastig met dementie.

Logisch dat niet alles voor iedereen hetzelfde werkt, maar het was de tip waard, want niet iedereen is bekend met dit hulpmiddel. Ik was verbaasd hoeveel hulpmiddelen er bleken te zijn, want had daar (gelukkig!) totaal geen ervaring mee.

Lemon woensdag 29 januari 2025 om 08:56

Fuchsia67 schreef: ↑
28-01-2025 23:29
Dank voor je tip.
Helaas is dat voor mijn moeder geen optie vanwege haar handicap.
Maar er zijn al wel andere digitale hulpmiddelen, bijvoorbeeld google home voor het zetten van een alarm en dat soort dingen.
Zij en wij zijn al vrij creatief. Ik ben al redelijk herkenbaar in dit topic, dus ik hou even voor me hoe & wat, maar dank je wel voor het meedenken!

Begrijpelijk dat je niet alles deelt.
Ik weet helaas ook hoe stressvol de situatie is waar jij nu inzit, al was mijn vader nog beter als ik jouw verhaal zo lees. Hij kon nog naar een verzorgingshuis in plaats van naar een verpleeghuis. Dus ik kan me voorstellen dat de stress daardoor voor jou ook nog veel hoger is.
Pas ook goed op jezelf. Gelukkig doe je dat, schreef je al, maar het is soms moeilijk om je grenzen te herkennen.
Sterkte!

Baggal donderdag 30 januari 2025 om 12:40

Dahlia74 schreef: ↑
29-01-2025 08:35

[…]

De opname heeft ons goed gedaan, gewoon de zorgen daar laten. Natuurlijk is het lastig om de achteruitgang te zien, maar ze is daar veilig. Er is goed contact met de zorg en andere betrokkenen.

Heel begrijpelijk. Een

vanuit hier.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Fuchsia67 donderdag 30 januari 2025 om 16:45

Dank voor de knuffel Lemon.

En weer jouw uitleg Dahlia; zo te horen halen wij nu wel al het maximum uit de WLZ. En hopelijk duurt het niet te lang meer voor ze mag verhuizen naar een Verpleeghuis. Dat gaat hier ook heel veel rust geven denk ik. Al was het maar omdat dan bijna alle zorg gewoon daar geregeld wordt en je er geen 'regie' meer over hoeft te voeren.

Actieve topics